"กิ่ง...ไปหาอะไรกินกันดีกว่า" อ้อมใจเอ่ยชวน เมื่อเริ่มรู้สึกหิว กิ่งฟ้าหันมามองพร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เมื่อเห็นเป็นเวลาเที่ยงกว่าแล้ว จึงเก็บของพร้อมกับลุกยืนบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยล้า
"เมื่อยเหรอ" น้ำเสียงที่ถามอยู่ใกล้ๆ ช่างเต็มไปด้วยความห่วงหา ทำเอากิ่งฟ้าหันไปสบสายตาอ้อมใจอย่างรู้สึกดี แต่ก็เพียงตอบรับในลำคอเบาๆ
"อื้อ..."
"นั่งวาดรูปนานเกินไปหรือเปล่า ต่อไปต้องพักบ้างนะ อย่าวาดรูปติดต่อกันนานเกินไป ไม่ดีต่อสุขภาพรู้หรือเปล่า" อ้อมใจบอกต่อเป็นชุด ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะห่วงใยและสั่งสอนในที ทำเอากิ่งฟ้ายิ้มกริ่ม คิดถึงมารดาขึ้นมาทันที
"ยิ้มอะไร...?"
"เปล่า..."
"เปล่าอะไร ก็เห็นๆ อยู่ว่ายิ้ม" คาดคั้นเอาคำตอบ ทำเอากิ่งฟ้ายอมบอกความจริง พร้อมกับเสียงหัวเราะชอบใจ
"ยิ้มดีใจไง ที่พี่อ้อมเป็นห่วงกิ่ง พูดเหมือน...แม่เลย"
"บ้า...คนเค้าอุตส่าห์หวังดี" ต่อว่าเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางขำของกิ่งฟ้า ก่อนจะรีบเดินออกไปซ่อนยิ้มในหน้า กิ่งฟ้ารีบเดินตาม พร้อมกับทำเสียงออดอ้อนเหมือนเด็กๆ
"โกรธกิ่งเหรอคะ ก็กิ่งรู้สึกดีนี่นาที่พี่อ้อมเป็นห่วงกิ่ง เหมือนที่แม่กิ่งชอบพูด กิ่งไม่ได้ว่าพี่อ้อมแก่สักหน่อย อย่าโกรธกิ่งเลยนะคะ"
"นี่นะไม่ได้ว่าย้ำจังนะไอ้คำว่าแก่เนี่ย แล้วก็ไม่ได้โกรธ พี่หิวต่างหากล่ะ รีบๆ เดินเลย" บอกเสียงอ่อน ไม่ชอบเลยกับอาการออดอ้อนของกิ่งฟ้าที่เข้ามาใกล้ๆ เพราะมันทำให้เธอรู้สึกหวิวๆ แปลกๆ
"กินอะไรสั่งได้เลย พี่เลี้ยงเองร้านนี้อร่อยที่สุดแล้วแถวนี้" อ้อมใจบอกเมื่อพากิ่งฟ้าเข้ามานั่งในร้านอาหารเล็กๆ ใกล้สตูดิโอ ที่เธอมักจะมาทานเป็นประจำ
"อะไรอร่อยคะ" กิ่งฟ้าเอ่ยถามหลังจากรับเมนูมาเปิดดู
"อะไรก็อร่อย แต่พี่ชอบสุกี้จานร้อน"
"งั้นกิ่งเอาเหมือนพี่อ้อมได้ไหม"
"ได้สิ เอาสุกี้จานร้อนสองที่จ๊ะ" หันไปบอกพนักงานที่เข้ามายืนรอพลางยิ้มให้อย่างคุ้นเคย
ระหว่างที่รออาหาร กิ่งฟ้าหันไปดูรอบๆ เห็นมีคนถือดอกกุหลาบกันหลายคน จนอดหันมาถามอ้อมใจไม่ได้
"เอ๊...!วันนี้วันวาเลนไทน์เหรอคะ มีคนถือดอกกุหลาบเต็มเลย"
"ใช่แล้วจ๊ะ" ตอบพลางมองตามกิ่งฟ้า
"อ้าว...แล้วแฟนพี่ไม่เอาดอกกุหลาบมาให้พี่มั่งเหรอ มัวแต่มาอยู่กับกิ่งแบบนี้"
"พี่ยังไม่มีแฟนย่ะ" ตอบเสียงขุ่น
"จริงเหรอคะ?" ถามอย่างแปลกใจ
"จริงสิ สงสัยเนื้อคู่คงไม่ได้มาเกิด"
"เค้าอาจจะกำลังตามหาพี่อยู่ก็ได้นะคะ" ปลอบเบาๆ เมื่อรู้สึกถึงความเศร้าในแววตาของคนที่นั่งตรงข้าม
"พี่ว่าอย่าเจอเลยดีกว่า พี่อยู่แบบนี้ดีแล้วล่ะ แล้วเราล่ะมีไหม" ฝืนยิ้มร่าเริงพร้อมกับย้อนถาม
"ไม่มีค่ะ ไม่เคยมี"
"ยังไม่เคยรู้จักความรักเลยเหรอ" สอบถามอย่างอยากรู้
"ถ้าการที่เรารู้สึกดีกับใครบางคน อยากอยู่ใกล้ๆ อยากรู้ความเป็นไปของเค้าตลอดเวลา แบบนี้เรียกว่าความรักหรือเปล่าคะ?" ถามพร้อมกับหลบสายตา
"คงเป็นอาการแอบรักมั้ง กิ่งกำลังเป็นอยู่ใช่ไหม" ถามออกไปใจคิดไปถึงนับดาวก่อนจะทอดถอนใจ อาการแบบนี้กำลังเกิดขึ้นกับเธอเช่นเดียวกัน
"เหรอคะ กิ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันใช่หรือเปล่า" กิ่งฟ้าบอกอย่างไม่ค่อยแน่ใจ พอดีกับที่พนักงานยกสุกี้จานร้อนควันโขมงมาเสิร์ฟให้พอดี ทั้งคู่เลยต้องหยุดการสนทนาเรื่องของความรัก มาสนใจกับอาหารที่ส่งกลิ่นยั่วน้ำลายตรงหน้าก่อน
"อื้อ...เผ็ด" กิ่งฟ้าร้องเสียงหลงเมื่อตักสุกี้ร้อนๆ เข้าปาก ทั้งร้อนทั้งเผ็ด
"กิ่งกินเผ็ดไม่ได้เหรอจ๊ะ อ่ะน้ำ"
"กินได้แต่ไม่มากค่ะ" บอกพลางสูดปาก ก่อนจะรีบยกแก้วน้ำที่อ้อมใจรินให้ดื่มอย่างรวดเร็ว
"พี่ขอโทษนะ พี่ลืมถามก่อน สั่งอย่างอื่นไหม" ถามอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรค่ะ อาจจะเป็นเพราะมันยังร้อนอยู่ก็ได้ เมื่อกี้รีบกินไปหน่อย แต่อร่อยดีนะคะ" บอกพลางยิ้มให้ ด้วยเธอไม่อยากให้อ้อมใจเสียความตั้งใจที่อุตส่าห์พาเธอมา แม้ว่าริมฝีปากเธอจะแดงเพราะความเผ็ดร้อนก็ตาม ก่อนจะค่อยๆ คนและเป่าสุกี้ในจานอย่างช้าๆ อ้อมใจมองอย่างสงสาร แต่ในที่สุดกิ่งฟ้าก็กินสุกี้ร้อนจานนั้นจนหมด พร้อมๆ กับน้ำขวดใหญ่
"โอ๊ย...ทั้งอิ่มทั้งจุกเลยค่ะ" บอกพลางลูบท้องไปด้วย ทำเอาอ้อมใจหลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างขบขัน
"ไม่จุกได้ไงล่ะ เล่นกินสุกี้คำน้ำคำแบบนั้น"
"ก็มันเผ็ดนี่นา แต่ก็อร่อยดี ขอบคุณนะคะที่พากิ่งมากินของอร่อยๆ" บอกอย่างซาบซึ้งใจ
"ว่าแต่พี่อ้อมกินเผ็ดนะเนี่ย กิ่งเห็นท่าทางเหมือนไม่เผ็ดสักนิด"
"แค่นี้จิ๊บๆ"
"มิน่า..." กิ่งฟ้าพูดยิ้มๆ แต่หยุดคำพูดไว้เพียงแค่นั้น อ้อมใจหันมาถามอย่างสงสัย
"มิน่าอะไร บอกมานะ"
"เค้าว่าคนกินเผ็ดน่ะดุ"
"ใครว่า ไม่จริงหรอก" เถียงอย่างไม่เชื่อ
"จริงๆ กิ่งสังเกตหลายคนล่ะ คนที่กินเผ็ดน่ะดุทุกคน แล้วเค้าก็ยังว่าอีกอย่างด้วยนะ...แต่ไม่บอกดีกว่า" คราวนี้ทำสีหน้าท่าทางยิ้มแปลกๆ ยิ่งทำให้อ้อมใจยิ่งสงสัย
"อะไร บอกมาเลย พูดให้อยากรู้แล้วทำเป็นเงียบบอกมา" คาดคั้นเสียงขุ่น
"ไม่เอาไม่พูดดีกว่า" หันหน้าหนีซ่อนยิ้มในหน้า ท่าทางเจ้าเล่ห์
"บอกมา เดี๋ยวนี้" ดึงแขนให้หยุดพร้อมกับจ้องหน้าคาดคั้น
"บอกก็ได้ เค้าว่าคนกินเผ็ดน่ะเซ็กส์จัด" บอกพลางยิ้มยั่ว อ้อมใจเลยฟาดแขนให้อย่างขัดเขิน ใบหน้าร้อนผ่าว
"บ้า...พูดไปเรื่อย"
"จริงๆ แต่อันนี้กิ่งก็ไม่รู้แน่ชัดเหมือนกันนะ แค่ได้ยินมา" ยังยืนยันคำพูดพร้อมเสียงหัวเราะ
"ไม่เชื่อหรอก เด็กบ้า" ว่าให้ก่อนจะสะบัดหน้าเดินนำไปก่อน โดยมีเสียงหัวเราะของกิ่งฟ้า ดังตามหลังมาติดๆ
"โอ๊ย...อิ่มขนาดนี้จะทำงานได้ไหมเนี่ย ท่าทางหนังท้องตึง หนังตาจะหย่อนนะคะ" ว่าพลางลูบท้องป้อยๆ ขณะเข้ามาในห้องทำงาน
"ไม่ต้องบ่นเลย มีหน้าที่ทำก็ทำไป" ทำเสียงดุใส่
"เห็นไหม ดุจริงๆ" พลางยิ้มให้อย่างล้อเลียน
"อย่ามาพูดแบบนี้นะ" ต่อว่าพลางบิดแขนกิ่งฟ้าไม่แรงมากนัก แต่คนโดนบิดกลับร้องเสียงดังลั่น
“โอ๊ย...! มาหยิกกิ่งทำไม เจ็บนะ"
"สมน้ำหน้า อยากมาทะลึ่งใส่พี่ก่อนทำไม"
"ทะลึ่งตรงไหนคะ กิ่งก็แค่พูดตามที่ได้ยินมา เอ๊ะ...! หรือว่าคำพูดนั้นจะเป็นความจริง พี่อ้อมหน้าแดงเชียว"
"ถ้ายังไม่หยุดพูดพี่จะปล่อยให้อยู่คนเดียว แล้วก็กลับบ้านเองด้วยนะ" ขู่พร้อมกับทำท่าจะเดินออกจากห้อง
"ไม่นะคะ อย่าทิ้งกันแบบนี้สิพี่อ้อม" กิ่งฟ้ารีบหันมาอย่างรวดเร็ว อ้อมใจถอยหลังอย่างอยากแกล้ง จึงทำให้สะดุดส้นรองเท้าตัวเองจนเสียหลัก ทำท่าจะล้มลงหลับตาปี๋ร้องเสียงหลงอย่างตกใจ
"ว้าย...!"
"พี่อ้อม...!" กิ่งฟ้าร้องเรียกอย่างตกใจไม่แพ้กัน พลางรีบพุ่งตัวเข้าไปประคองร่างของอ้อมใจ ที่กำลังจะหงายหลังลงไว้ได้ทันอย่างฉิวเฉียด อ้อมใจหายจากอาการตกใจที่กำลังจะร่วงลงพื้นได้ไม่ทันไร ก็ต้องใจเต้นแรงตกใจมากกว่าเดิม เมื่อลืมตาขึ้นมาพบว่าริมฝีปากอิ่มของเธอประทับอยู่ตรงริมฝีปากของกิ่งฟ้าอย่างแนบแน่น อ้อมใจตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของกิ่งฟ้า จนเมื่อตั้งสติได้รีบดันตัวเองออกห่าง
"ปล่อยได้แล้ว" บอกเสียงอ่อน ทั้งๆ ที่หัวใจเธอกำลังเต้นโครมคราม รู้สึกได้ถึงเนื้อตัวที่ร้อนผ่าว กิ่งฟ้านิ่งอึ้งกับอาการเหมือนถูกไฟช็อต เมื่อได้สัมผัสเนื้อตัวของอ้อมใจแบบใกล้ชิด แถมยังถูกประทับรอยที่ปากเข้าเต็มๆ ยิ่งเห็นอาการหน้าแดงเรื่อของอ้อมใจด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วนในใจอย่างบอกไม่ถูก อาการคล้ายๆ กับเวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆ กับนับดาวแต่รุนแรงยิ่งกว่าหลายเท่านัก
"บอกให้ปล่อยได้แล้ว" อ้อมใจบิดแขนที่กอดรัดเธอไว้ กิ่งฟ้าสะดุ้งรู้สึกตัวรีบปล่อยวงแขนที่กอดรัดออก
"ดุจริ๊ง คนเค้าอุตส่าห์กลัวจะล้ม" ต่อว่าเสียงแผ่วจิตใจไม่ปกติ ไม่กล้ามองสบสายตาของคนที่ยืนอยู่ใกล้ชิด กลัวว่าอ้อมใจจะเห็นถึงความผิดปกติของตัวเอง เสลูบเรือนผมของตัวเองแก้เก้อ
"ทำงานได้แล้ว" อ้อมใจบอกเสียงดังพร้อมกับผลักให้กิ่งฟ้าเข้าไปที่โต๊ะทำงาน พยายามฝืนตัวเองให้เป็นปกติโดยเร็ว กิ่งฟ้าเดินไปนั่งเงียบๆ ก่อนจะหายใจเข้าแรงๆ เหมือนกำลังระงับอาการบางอย่าง บรรยากาศทั้งห้องตอนนี้ดูแปลกไปจากเดิม มันทั้งอึดอัดทั้งเงียบ จนต่างคนต่างได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะไปจากเดิมของตัวเอง
นับดาวขยับตัววาดแขนออกไป หมายโอบกอดคนรักที่เธอคิดว่านอนอยู่ข้างๆ แต่กลับสัมผัสได้เพียงความว่างเปล่า รู้สึกแปลกใจจนต้องลืมตาขึ้นมองหา กลับพบว่าเธอนอนอยู่เพียงลำพัง
"พี่เพลินจ๋า" ร้องเรียกเสียงหวาน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมาให้ได้ชื่นหัวใจ เธอขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ แต่คิดขึ้นมาได้ว่าคงอยู่ในครัวทำอาหารแน่ๆ เพราะท้องเธอเริ่มร้องเตือนว่าหิว หลายชั่วโมงแล้วที่ไม่มีอะไรตกถึงท้อง รีบลุกกลับไปห้องของเธอเพื่ออาบน้ำให้สดชื่นคลายความเมื่อยล้า เสร็จแล้วรีบเร่งออกไปยังห้องครัวที่คิดว่าจะต้องได้เจอเพลินพิณแน่ๆ แต่กลับต้องผิดหวังเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่เธอตามหา มีเพียงอาหารที่วางพร้อมอยู่บนโต๊ะ ส่งกลิ่นหอมยั่วให้น้ำลายสอ
'ไปไหนของเค้านะ' พึมพำอย่างแปลกใจ พลางสอดส่ายสายตามองหา แล้วต้องตกใจเมื่อจู่ๆ เพลินพิณก็เข้ามากอดรัดจากทางด้านหลัง
"อุ้ย...! หายไปไหนมาคะ ดาวตามหาจนทั่ว"
"ไม่ได้ไปไหนนี่คะ พี่ก็ตื่นมาทำกับข้าวให้แม่คุณอยู่นี่ไงล่ะ" พึมพำบอกอยู่ข้างหู
"ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกดาวล่ะ ดาวจะได้มาช่วยทำกับข้าว"
"พี่เห็นว่าคุณเพลียก็เลยไม่อยากปลุก" บอกพลางยิ้มเป็นนัยๆ ทำเอานับดาวหน้าแดงระเรื่อ เมื่อเข้าใจความหมายที่เพลินพิณส่งถึง
"บ้า ไม่ต้องมาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย ดาวหิวแล้ว" ต่อว่าแก้เก้อ ก่อนจะรีบเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร เพลินพิณตามมานั่งพร้อมกับยื่นดอกกุหลาบสีส้มมาตรงหน้าพลางบอก
"สุขสันต์วันแห่งความรักจ๊ะ"
"หือ...อะไรกันคะ" นับดาวถามอย่างแปลกใจ ตามองกุหลาบที่ยื่นมาตรงหน้าเธอ ดวงตาระยิบไหว ดอกกุหลาบสีส้มดอกใหญ่ช่างสวยงามนักในความรู้สึกของเธอตอนนี้ ขณะที่เธอยังรู้สึกงุนงง เพลินพิณขยับเข้ามาหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ทั้งซ้ายและขวา
"วันนี้วันที่14กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์ไง ปีนี้เป็นปีแรกของเรา พี่ให้ดอกเดียวก่อน แล้วพี่จะเพิ่มให้คุณทุกๆ ปีนะคะ วันนี้เป็นวันแห่งความรักที่พี่มีความสุขที่สุดในโลก พี่รักคุณนะคะนับดาว" พูดจบก็หอมแก้มนวลอีกฟอดใหญ่ๆ นับดาวยิ้มพราวอย่างมีความสุขรู้สึกเขินๆ กับดอกไม้ดอกแรกที่เธอได้รับจากคนรัก
"ไปเอามาจากไหนคะ สวนพี่ไม่มีกุหลาบสีส้มสักหน่อย หรือว่าที่หายไปนี่ไปหาดอกกุหลาบมาให้ดาวเหรอคะ" รู้สึกเต็มตื้นกับสิ่งที่เพลินพิณทำให้เธอ เมื่อคนตรงหน้าพยักหน้าเชิงยอมรับ เธอถึงกับผวาเข้าหาซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเพลินพิณอย่างรู้สึกเป็นสุข เธอไม่รู้หรอกว่าวันนี้จะเป็นวันอะไร รู้เพียงแค่ว่าวันนี้เป็นวันที่เธอได้มอบหัวใจรักให้กับคนตรงหน้าไปหมดแล้ว
"ขอบคุณนะคะ ดาวรักพี่จัง" เงยหน้าบอกเสียงหวาน ก่อนจะแย้มริมฝีปากรับจุมพิตที่เพลินพิณบรรจงมอบให้อย่างเต็มใจ
ข่าว
