Chapter 15 : แมวลายพาดกลอนครูฝึกอนุญาตให้พวกเธอได้หยุดพักหลังจากที่ฝึกออกเสียงและการแสดงกันมาจนจะหมดวัน และหนึ่งในสองแฝดก็หันมองหาคนที่หายไป ก็เมื่อกี้พวกเธอมีกันสามคน
“คริส.. มิกิจังหายไปไหน.?” อิงกริดถามโพล่ง พี่สาวตัวโตที่ยืนบิดตัวไปมาให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายหลังการเต้นแร้งเต้นกามาก หันกลับมามองแปลกใจ
“ไม่รู้สิ เมื่อกี้ยังอยู่นี่นา..”
“เออใช่.. ทำไมหายไปไวนักนะ” แฝดน้องยังมองหาคนที่หายตัวไปอยู่ขณะที่แฝดพี่ดูไม่ได้สนใจนัก แต่ถึงจะดูไม่สนใจตามหา เขาก็ยังพูด
“แอบหนีไปนอนแล้วมั้ง.?” คริสตินเดาสุ่ม หันไปยกกระดกขวดน้ำดื่มแก้กระหายต่อ หากระหว่างกำลังเงยหน้าขึ้นกรอกน้ำเข้าปาก หางตาเธอเหมือนจะเห็นบางอย่างที่สะดุดตา พาให้ต้องมองมันอย่างสนใจ เพ่งเลยล่ะ..
ตรงผ้าม่านของผนังกระจกห้องซ้อม ที่ปลายผ้าส่วนที่ยาวลงมาถึงพื้น มันเหมือนจะตุงๆผิดปกติ เหมือนว่ามีบางอย่างมากกว่ากระจกผนังที่มันบังอยู่
หรือว่า...
“อิงกริด.. ไปดูนู่นหน่อยไหม.?” แฝดพี่ชี้ไปยังจุดที่ตัวเองมองมาสักพัก แฝดน้องมองตามไปแม้จะงง แล้วเขานั่นแหละที่ออกเดินไปหามันก่อนโดยมีเธอเดินตามหลังไปติดๆ
“เปิดดูสิ” คริสตินคะยั้นคะยอน้องแฝด อิงกริดที่กำลังก้มตัวเล็งมองอยู่เงยขึ้นสบตาถามทำนองว่า จะเอาจริงหรือ แล้วคนใจร้อนกว่าก็ถลกผ้าม่านขึ้นดังพรึ่บ จากนั้นพวกเธอก็ตะลึงกันทั้งสองคน
คนน่ารักนอนหลับอยู่ตรงนี้ !
โอย..ผู้หญิงอะไรไม่รู้ ขนาดนอนหลับหมดสภาพแท้ๆยังน่ารักน่าเอ็นดูได้ขนาดนี้ แต่ตอนนี้ดูน่าสงสารประกอบกัน.. อา..อยากอุ้มไปนอนเตียงจริงๆ แค่นอนนะ ไม่ได้จะทำอะไร ไม่ชอบลักหลับคน..
“สงสัยจะเหนื่อยจริง..” อิงกริดพึมพำกลั้นใจเก็บมือไว้ไม่ให้อยากไปลูบแก้มใสของคนที่นอนหลับเหมือนเด็ก ก็แค่เอ็นดูนะ ไม่ได้จะอะไร ฉันมีแฟนแล้ว..
มิกินอนตะแคงขดตัวงอ เสื้อคลุมผ้าฝ้ายมีฮู้ดคลุมมาตั้งแต่ใบหูมาถึงร่างกายส่วนบน ปิดตรงช่วงบ่าและหน้าอกจนมิด แต่มันก็ดีแล้ว คนแอบมองจะได้ไม่ใจหายใจคว่ำไปมากกว่านี้ วันนี้เพราะต้องมาซ้อมเต้นด้วยหญิงสาวจึงสวมแค่เสื้อกล้ามพอดีตัวอวดสัดส่วนน่ามองผิวพรรณขาวตามประสาคนเอเชีย แม้จะเป็นลูกครึ่งแต่ผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนจะเลือกเอาด้านดีของทั้งสองเชื้อชาติมาทั้งนั้น
ใช่..ไม่งั้นจะสวยน่ารักเหมือนเจ้าหญิงขนาดนี้ได้ยังไง.. หลับไม่รู้เรื่องยังสวยเลย ดูสิ! ตายล่ะ ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นโรคหัวใจอ่อนแอ แพ้คนสวยหลับ!
บ้าไปแล้ว!
คนตาสีน้ำเงินเหมือนคนหลับ พยายามสะกดสติสตังค์ของตัวเองเอาไว้ อย่าให้คนสวยมาทำให้ไขว่เขวคิดอยากทำชั่ว ตัวเธอคิดแบบนั้น หากคนที่เงียบไปไม่รู้คิดอะไรอยู่
“ยังดีนะเนี่ยที่ยังใส่กางเกงวอร์มขายาว ไม่งั้นนอนท่านี้ก็ไม่รู้จะเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว” เธอพึมพำอย่างเหนื่อยใจ ชายตาไปมองดูแฝดพี่ คริสตินทำสายตาแปลกๆ จะบอกว่าห่วงมากก็บอกได้ไม่เต็มปาก เพราะเรียวปากสีแดงที่ยกยิ้มประหลาดแบบนี้ มีแผนชั่วร้ายใช่ไหม.?
ไม่เคยพลาดจริงๆ ไอ้นิสัยขี้แกล้งเนี่ย เธอก็เคยโดนบ่อย บ่อยจนขี้เกียจจะจำแล้ว พี่สาวเธอมันคงโรคจิตเข้าขั้น วันไหนไม่ได้แกล้งใครคงนอนไม่ได้..
แต่กล้าใจร้ายกับคนสวยเหรอ..
“เฮ้.. อย่าแกล้งนะ สงสาร..” แฝดน้องรีบดักทางอย่างรู้ทัน แต่มีหรือที่เธอจะห้ามพี่ได้หากเขาอยากจะทำอะไร ยิ่งว่าก็เหมือนยิ่งยุน่ะสิ คนแบบนี้..
อิงกริดรีบยืดตัวขึ้นมองเมื่อเห็นพี่สาวหันเดินไปทางอื่น เริ่มรู้สึกระแวงที่เห็นคนผมเงินเดินไปหาบางอย่างที่ไวท์บอร์ดตรงหน้าห้อง ที่สุดก็หลุดหัวเราะกับปากกาเขียนกระดานที่เขาหยิบขึ้นมาโชว์พร้อมรอยยิ้มร้ายกาจนั่น
“แต่งหน้าให้หน่อยท่าจะดี..” คริสตินขยิบตาให้แฝดน้องที่ส่ายหัวให้เหมือนจะไม่เห็นด้วย “เอาน่าๆ แกล้งนิดแกล้งหน่อยไม่เป็นไรหรอก”
“ถ้าโดนงอน ไม่ช่วยง้อนะจะบอกให้ วันนี้ดูงอแงมากด้วย” ปากบอกไม่ช่วย หากก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่ย่องเข้ามาดู
อิงกริดลุ้นตัวเกร็งเวลาที่พี่สาวลงมือละเลงปากกาไวท์บอร์ดลงกับใบหน้าหวานใสๆไร้เครื่องสำอางของคนหลับที่จากเจ้าหญิงน้อย กลับกลายเป็นแมวเหมียวน้อยไปเสียแล้ว
“เฮ้..พอได้แล้ว เดี๋ยวก็ล้างไม่ออกกันพอดี” แฝดน้องคว้ามือแฝดพี่เอาไว้ก่อนที่เขาจะวาดหนวดแมวเพิ่มอีกเส้น คริสตินหัวเราะหน้าตาย ขยับมือออกจากการถูกรั้ง แต่ก็ไม่ได้จรดปลายปากกาลงไปบนผิวเนียนนั่นอีก
“ใจดีจริงนะอิงกริด ระวังเถอะยัยเพี้ยนนี่จะติดเธอแจ” แกล้งว่าไปนั่น แล้วก็เดินเอาปากกาไปเก็บที่ ร่างสูงหันกลับมาใหม่ เห็นบางอย่างให้ต้องหรี่ตามองอย่างระแวง แฝดน้องของตนนั่งจ้องคนหลับอยู่ด้วยท่าทางที่น่าสนใจ น่าสนจนอดจะไม่พูดอะไรไม่ได้
“ชอบเหรอที่มองอยู่น่ะ โทรไปบอกให้มะม๊ามาขอสิ”
อิงกริดสะดุ้งน้อยๆตกใจกับคำแซว แล้วก็ยังตกใจตัวเองด้วยว่า ทำไมจะต้องมองสาวที่นอนกลับอยู่นานแบบนี้ หรือต้องมนตร์ของเจ้าหญิงเจ้าเสน่ห์เข้าให้แล้ว เฮ้..ไม่ได้นะ ฉันจะไม่นอกใจแฟนเด็ดขาด!
“พูดบ้าๆน่าคริส” เสียงหงุดหงิดกระซิบเหมือนกลัวคนหลับตื่น ร่างสูงยืดขึ้นอีกครั้ง พยายามเดินออกห่างร่างที่นอนอยู่กับพื้นโดยไม่หันไปมองอย่างทอดอาลัย เดี๋ยวจะกลายเป็นประเด็นอีก “หวงก็บอกมาตรงๆสิพี่สาว..” เฉไฉพูดไปเมื่อมาถึงที่ที่แฝดพี่ยืนอยู่ เขาไม่พูดอะไรตอบแต่ยกมือเคาะหัวด้านข้างเธอแทน อดไม่ได้เลยยั่วไปสักที “แหม.. แทงใจดำสินะ”
“แทงใจดำอะไรกันล่ะ แค่ไม่อยากให้เธอมีปัญหา ถ้ายัยเตี้ยมาเห็น.. เห็นเงียบๆแบบนั้น ขี้หึงนะจะบอกให้” บอกตามตรง หากชะงักกึกเมื่อฉุกคิดได้ แต่ก็สายไปเสียแล้ว แฝดน้องหน้าถอดสี และเธอรู้ดีว่า สาเหตุมาจากอะไร..
“เฮ้.. ฉันเป็นแค่อดีต แต่ปัจจุบันคือเธอ.. เพราะงั้น....” มือขาวยกขึ้นแตะแก้มน้องสาวเบาๆ สายตาจากดวงตาสีฟ้าจริงจังแต่แฝงไว้ด้วยความห่วงใยและความรัก รักที่แตกต่างจากที่เธอให้ใครคนอื่น “....เลิกคิดสักทีเถอะ”
คริสตินวางมือของเธอลง สายตาเปลี่ยนจากที่มองน้องตัวเองไปมองคนที่ยังหลับไม่รู้เรื่องอยู่จนป่านนี้ ถ้าไปหลับอยู่ที่อื่นแล้วโดนใครทำอะไรจะรู้ไหมนั่น“และฉันเองก็.. คงจะ...”
ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้มากความ แฝดน้องก็มองตามสายตาพี่ไปอย่างเข้าใจ มือเธอยกขึ้นแตะบ่าพี่ “งั้นก็ดูแลให้ดีล่ะ คนนี้ถ้าโดนใครแย่งไป เสียดายแย่..”
แฝดพี่ผงกหัวรับคำ ยิ้มบางๆให้น้องที่ตบบ่าเธอก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป เชื่อเลยว่า คงจะไปหาผู้จัดการส่วนตัวที่เขาคิดถึงหรืออีกทีก็อยากให้เวลาส่วนตัวกับเธอบ้าง ช่างรู้ใจเป็นที่สุด
สาวอังกฤษถอนหายใจเหยียดยาวพยายามผ่อนคลายความตึงเครียดที่เกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ไม่รู้ เธอหันมามองดูคนหลับที่ยังคงหลับสนิทไม่กระดุกกระดิกเหมือนตายอยู่ที่เดิม และโดยจะรู้ตัวหรือไม่รู้ก็ตามแต่ แต่ที่สุดเธอก็พบตัวเองเข้ามาล้มตัวลงนอนใกล้คนที่หลับอยู่ก่อน ถอนหายใจอีกครั้งก่อนหลับตาลงซึมซับและเป็นสุขไปกับกลิ่นช็อคโกแลตผสมวนิลาจากร่างที่อยู่ห่างจากเธอแค่คืบเดียว
........................................
ร่างเล็กบางสะท้านพลางกัดปากตัวเองไม่ให้ส่งเสียงแม้จะกำลังพึงใจสักเพียงไหน นิ้วเรียวเล็กเกี่ยวเส้นผมยาวสีบลอนด์ทองของคนที่ทำให้เธอควบคุมตัวเองแทบไม่อยู่ ไม่น่าสนใจมารยาคนบอกว่ากลัวจะหลงทางในตึกนี้และยอมเดินมาห้องน้ำเป็นเพื่อนด้วยเลย เลยโดนลากเข้ามาทำแบบนี้ แต่ก็ใช่ว่าไม่ชอบ..
ไม่ชอบไม่ตามมาให้โง่ร้อก.. รู้ไส้กันอยู่!
“อิงกริด..” หลุดปากเรียกชื่ออีกคนจนได้ทั้งที่พยายามกลั้นไว้มาตั้งนาน ก็ใครมันจะไปทนอยู่ไหว โดนรุกหนักขนาดนี้!
ปลายลิ้นตวัดล้อเล่นกับยอดปลายถัน มือบางขยำเส้นผมสีทองแรงขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ อีกฝ่ายก็ดันเธอจนแทบจะแบนติดกับผนังห้องน้ำ หากที่สุดหล่อนก็จับเธอยกขึ้นไปนั่งบนที่วางของด้านหลังหวังจะถนัดที่จะเล่นกับเธอมากขึ้น
ไม่รู้คึกอะไรมาสิ ทั้งที่ซ้อมร้องซ้อมเต้นมาเกือบทั้งวัน ยังจะมีแรงมาทำเรื่องแบบนี้อีกหรือไง.. หรือนี่จะเป็นการลงโทษเธอที่ปล่อยหล่อนไว้โดยไม่เข้าไปดู
แต่ฉันก็มีงานของฉันที่ต้องทำอยู่นะ!
อยากจะอ้าปากแย้งหล่อนตั้งแต่ที่เริ่มทำมากกว่าการลากเธอเข้ามาจูบที่นี่ แต่ก็เหมือนทุกทีที่เธอเองก็เผลอไผล เป็นใจให้หล่อนปลดกระดุมเสื้อและปลดตะขอบราเซียออก ปล่อยให้หยอกล้อกับก้อนเนื้อนุ่มคัพบีอย่างสำราญ แล้วตอนนี้หากคิดจะห้ามไม่ให้ไปต่อ เธอเองนั่นแหละที่จะเดือดร้อน ที่ตรงนั้นมันร้อนไปหมดแล้ว อัดอึดอยากระบายมันออกเต็มที บอกได้เลยว่านาทีนี้ถ้าแค่ถูกปลายนิ้วสะกิดเบาๆตรงส่วนที่เร่าร้อนอยู่นั่น เธอก็คงจะกรีดร้องอย่างเป็นสุข หากคนที่รู้ทันก็ยังไม่ยอมเอาใจกันอย่างที่เธออยากได้สักที หล่อนยังถ่วงเวลา
ไม่รู้หรือไงว่าเธอแทบบ้าแล้ว!
“อิงกริด..”
“อย่ารีบร้อนนักสิ..” คนชอบเล่นแต่ไม่ค่อยรู้เวลากระซิบบอก มือกอบก้อนเนื้อนุ่มมากัดเม้มอย่างหมั่นเขี้ยว ไม่สนใจเจ้าของมันที่นั่งสั่นเสียววูบวาบ ดึงเสื้อมากัดระงับเสียงไม่ให้เล็ดลอดออกไป ถึงอย่างนั้นยังได้ยินมันอู้อี้อยู่ดี
อิงกริดยิ้มถูกใจ ว่าจะเลิกทรมานเด็กดีของเธอสักที หากเสียงเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาและเสียงฝีเท้าของคนหลายคนก็ทำให้ชะงักไว้ รีเบคก้าเองก็ตกใจเช่นเดียวกันถึงได้รีบตะครุบมือเธอที่กำลังไต่ต้นขาหล่อนที่ซุกเข้าไปในกระโปรง หล่อนมองหน้าเธออย่างมีความหมาย เหมือนจะบอกว่า
อย่าได้ทำอะไรให้ฉันต้องส่งเสียงนะ!
สองคนทำสงครามประสาทกันอยู่เงียบๆ คนหนึ่งจ้องตาแทบถลน ส่วนอีกคนอมยิ้มทำตาเล็กตาน้อย คอยขยับนิ้วไต่ไปตามเนื้อเนียนที่มือถูกกดแนบอยู่ และจู่ๆทุกอย่างก็หยุดชะงักกับเสียงพูดคุยที่ดังขึ้นมาจากกลุ่มคนที่เข้ามาใช้บริการห้องน้ำนี้ด้วย
“น้องสาวฝาแฝดคริสตินซามะเหมือนจนแทบแยกไม่ออกเลยนะเธอ”
“ใช่.. เหมือนมาก แต่ฉันว่า คนน้องน่ารักกว่านะ”
“ไม่หรอก ฉันว่าคนละแนวกัน อิงกริดซังแค่ดูยิ้มง่ายกว่าเท่านั้นเอง”
“นั่นล่ะ สเป็คฉันเลยเธอเอ๋ย.. จะบอกให้!”
“อะไรกัน.. เค้าเป็นผู้หญิงนะยะ”
“สูงเท่ สมาร์ท หน้าตาดีถึงดีมาก ควงไปไหนไม่อายใครแบบนี้ ต่อให้เป็นผู้หญิง ฉันก็เอาย่ะ”
“แหม.. รีบเปลี่ยนเมนทันทีเลยหรือไง ต่อก่อนเห็นคลั่งแต่คริสตินซามะ”
“ไม่ๆ อย่าเข้าใจผิด ไม่ได้เปลี่ยนเลยย่ะ อย่าพูดไปนะเดี๋ยวคริสตินซามะรู้เข้าจะเสียใจแย่ ฉันก็แค่เพิ่มเมนมาอีกคนเท่านั้นล่ะ”
“เหรอยะ แม่คนหลายใจ ไม่พ่วงเอาฮิเมะซามะไปอีกคนด้วยเลยล่ะ เหมาให้หมดทีม”
“เออใช่.. นั่นเป็นความคิดที่ดีเลยนะ ทำไมฉันคิดไม่ได้นะเนี่ย”
“เพราะเธอมันเพี้ยนไงยะถามได้ ไป.. กลับไปทำงานต่อได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก มัวแต่เมาน้ำลายอยู่”
“แหม.. ยังไม่สิบนาทีเลยนะ อะไรกันเนี่ย..”
“ไม่ต้องพูดมากแล้ว มานี่!”เสียงทุ่มเถียงของสองสาวเงียบหายไปพร้อมเสียงรองเท้าส้นสูงที่ดังกระทบพื้น สองคนที่ฝืนตัวเกร็งกันอยู่ในห้องน้ำห้องหนึ่งก็มองหน้ากัน ถอนหายใจโล่งอก
“ดังใหญ่แล้วนะ มาวันเดียวมีแฟนคลับซะแล้ว” แซวเสียงขี้เล่นเหมือนดวงตาที่เป็นประกายซุกซนหน่อยๆ คนโดนแซวหัวเราะน้อยๆกลับมา
“ก็สมใจเจ้าแม่อย่างเธอแล้วนี่.. ยังไม่ดีอีกเหรอ ฉันขอรางวัลแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ”
ประโยคนี้ทำให้บางคนที่ลืมก้มมองตัวเองว่าอยู่ในสภาพไหน ผิวหน้าร้อนผ่าว หญิงสาวรู้สึกทนรับสภาพตัวเองตอนนี้ไม่ได้จึงเอาเสื้อที่ถลกขึ้นจนโชว์อะไรๆในตัวไปเกือบหมดลงปิดมัน โดนขัดจังหวะตอนที่มันกำลังพีคสุดๆ เธอผิดหวังจนหมดอารมณ์ ไม่คิดอยากจะสานต่อเรื่องที่ทำค้างไว้เสียแล้ว หากคิดหรือว่า จะรอดไปได้ง่ายๆเมื่ออีกคนยังไม่ยอมปล่อยตัวเธอ
ปล่อยก็บ้าสิ มาถึงขนาดนี้แล้ว อีกนิดเดียว..
“อิงกริด.. ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวมีคนมาอีก..” รีเบคก้าผู้รู้ตัวดี รีบยกมือขึ้นดันใบหน้างามไว้ก่อนที่มันจะเข้ามาซุกอกเธออีกครั้ง และทำให้เธออ่อนระทวยอีกรอบ ก็บอกแล้วไงว่า หมดอารมณ์แล้ว..
“เธอคิดแบบนั้นจริงๆเหรอเบคก้า แต่ฉันว่าไม่ใช่นะ” ดวงตาเจ้าเล่ห์สีน้ำเงินเปล่งประกายอย่างรู้ทัน คนตัวเล็กกว่ามองกลับมาอย่างหมั่นไส้ หากแทนที่จะห้ามกันต่อ กลับเปลี่ยนเป็นก้มลงมาจูบกันแทน แถมกระซิบ
“ถ้าไปทำแบบนี้กับคนอื่น เธอตายนะอิงกริด..”
คนฟังยิ้มรับถูกใจ ใช่ว่าจะกลัวคำขู่ เธอออกจะชอบมัน จากนั้นความหฤหรรษ์ของพวกเธอก็ถูกดึงกลับมาเริ่มต้นใหม่ หวังว่าคงไม่มีใครโผล่เข้ามาขัดจังหวะอีกนะ ไม่งั้นวันนี้ก็ไม่ต้องออกจากห้องน้ำมันแล้ว...
............................................
ดวงตาสีน้ำเงินเปิดขึ้นมาอย่างล้าๆ ไม่อยากตื่นสักนิด หากไม่ติดว่า มันอึดอัดและหนักตรงอก ใครเอาอะไรมาทับอกเธอละเนี่ย เดี๋ยวก็แบนหมดพอดี
ยิ่งไม่ค่อยจะมีอยู่ด้วยนะ!
มือขาวเรียวยกขึ้นพยายามจะดันอะไรหนักๆออกไปจากอกตัวเอง หากกลับชะงักเมื่อรู้สึกถึงความนุ่มและแข็งของสิ่งที่สัมผัสโดน มันเหมือนเส้นผมและหัวคน เธอรีบยกหัวตัวเองขึ้นจากพื้น อยากรู้ทันที แล้วก็ตกใจในทันใดเมื่อมันเป็นผมและหัวคนจริงๆ
“เฮ้ย.. ใครเนี่ย!” หญิงสาวโวยวายพร้อมดันหัวคนที่ว่าออกไปอย่างแรง ไม่สนใจว่าจะทำให้ทั้งหัวและคนกลิ้งไปพร้อมกัน จากนั้นไอ้เจ้าของหัวและผมนั่นก็ส่งเสียงโวยลั่นห้อง
“เฮ้ย.. อะไรกันนักหนานะ คนจะหลับจะนอนกวนอยู่ได้!”
และเสียงนี้เองที่เธอจำได้ดี มิกิมองคนที่กำลังนั่งหันไปหันมาอยู่กับพื้นอย่างหัวเสีย ผ่านความตกใจไปได้เธอก็หัวเราะอย่างหลุดอาการ หญิงสาวแทบจะดิ้นพราดๆไปกับพื้นเสียให้ได้
ไอดอลดังทำตัวงี่เง่าเวลาตื่นนอน คนที่จะได้เห็นมันจะมีสักกี่คน และที่สุดไอ้คนพาลเพราะยังนอนไม่อิ่มก็หันมามองคนหัวเราะเยาะตาขวาง
“สะใจมากใช่ไหมยัยเพี้ยน.?” น้ำเสียงเย็นๆเล่นเอาเสียวสันหลังวาบ หากเธอหรือจะยอมแสดงอาการกลัวให้เห็น
คนขี้เล่นยักไหล่น้อยๆ ลุกขึ้นเดินเชิดไปทางอื่นแทน และไม่ลืมเอาเสื้อคลุมตัวเองขึ้นมาใส่ด้วย ก็สายตานั้นมันทำให้หนาวขึ้นมาไง
“นั่นจะไปไหนน่ะ!”
เสียงเดิมๆหากคราวนี้ถามเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง ใบหน้าหวานเลี้ยวกลับมามองขณะยกแขนสอดเข้าไปในเสื้อคลุม หัวใจเธอเต้นตุ้บตั้บกับดวงตาสีฟ้าสวยที่มองต่ำลงมาจากใบหน้าเธอ เดาได้เลยว่า มันมองอะไร..
ไอ้หื่น!
มิกิรีบใส่คลุมให้เสร็จและรูดซิปปิดเรือนร่างในเสื้อกล้ามจนมิดเหมือนที่สวมมาเมื่อเช้า ใบหน้าเธอยังเชิดพร้อมคิ้วที่เลิกขึ้นสูงมองคนถามกวนๆ
“หากาแฟกินไงคะ ทำไมล่ะ อยู่คนเดียวไม่ได้เหรอ กลัวผีหรือไง..”
ถามไปแล้วก็แอบหวั่นใจกับร่างสูงและหัวสีเงินยุ่งๆที่ลุกพรวดขึ้นมาตรงเข้ามาหา ขายาวก้าวถอยหลังกับท่าทางคล้ายจะมาคุกคามนั่นหวังจะหลบให้ได้ แต่อีกคนก็เหมือนจะไวกว่า เข้ามาใช้สองมือประคองหัวเธอให้หันไปใส่กระจกที่มีอยู่รอบห้องซ้อม และทันใดนั้นเองที่เธอเห็นบางอย่างที่แทบจะร้องกรี๊ดอย่างไม่รักษาสติ ทำไมเธอเหมือนแมว!
ใครมันกล้าเขียนหน้าฉันตอนหลับ!
สงสัยยังไม่เคยตาย หรืออยากตายด้วยมือคุณหนูฮะนะซึกิ!
คิดไปพลางกำหมัดแน่นทั้งสองมือ หากอารมณ์ปกติเธอคงไม่ถือสา แต่วันนี้ดันไม่ใช่ โชคร้ายไปหน่อยนะคริสติน กำลังหาที่ระบายความหงุดหงิดอยู่พอดีเชียว ง่วงแล้วพาล เข้าใจหรือเปล่า.?
“ใครทำฉัน.?” ถามเสียงต่ำ ทั้งหัวยังโดนประคองไว้อยู่ คนที่เธอเดาได้เลยว่า เป็นตัวการทำหน้าร้อนรนอยู่ในกระจกเงา แน่นอนแล้วเธอเดาไม่ผิด
“คริส.?” มิกิพยายามให้โอกาส หากอีกฝ่ายคงรู้จักเธอน้อยเกินไปจริงๆ ถึงได้ยังอ้ำอึ้งอยู่ได้ ทำไปแล้วจะรู้สึกเสียใจตอนนี้เหรอ สายไปหน่อยไหม.?
หญิงสาวถอนหายใจเบาๆอย่างเสียไม่ได้ เธอไม่ได้อยากทำ แต่หากจะปล่อยไปก็คงจะได้ใจกว่านี้ และคนได้ใจแล้วก็ชอบเข้าใจอะไรผิดๆเสียด้วยสิ ไม่ใช่เรื่องดีนักหรอก คิดได้ดังนั้นด้วยความเร็วที่ร่างกายของนักเทควันโด้สายดำจะมีได้ ร่างระหงหันหลังกลับอย่างว่องไว ขายาวข้างหนึ่งถูกส่งออกไปขัดขาที่ยาวกว่า พร้อมสองมือที่เคลื่อนไหวประสานกันรวดเร็ว นาทีต่อมา ร่างสูงกว่าก็โดนทุ่มลงไปกองกับพื้นห้องอย่างง่ายดายให้ร้องโอดโอย และริมฝีปากอิ่มน่ารักสีชมพูอ่อนจึงขยับกระซิบเบาๆ
“ฉันไม่ใช่ของเล่นของใคร เข้าใจเสียใหม่..คุณไอดอล..”
พูดเท่านั้นก็สะบัดหน้าเดินเชิดออกไปจากห้องซ้อมทันทีโดยที่ไม่ปล่อยให้คนที่นั่งกองอยู่กับพื้นได้รู้เลยว่า เธอกำลังยิ้มสะใจ
ได้ระบายอารมณ์แล้วเฟ้ย!
สาวลูกครึ่งส่ายหน้า ยกมือขึ้นจับแก้มตัวเองอย่างลืมตัวเพราะอยู่ๆมันก็ร้อนขึ้นมาเฉย อารมณ์เธอเปลี่ยนไปอีกแล้ว และสุดท้ายก็หัวเราะก่อนวิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาให้หนวดแมวหลุดออกไป แต่ไม่วายจะคิดขำๆในใจต่อ
คิดแหย่เสือตอนหลับเพราะนึกว่าแมวหรือไง เข้าใจผิดแล้วล่ะคริสติน!
.......................................
เย้! มาถึงตอนที่ 15 วันที่ 15 พอดีเลย อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ (ได้ข่าวว่าแกจงใจนะ ฮ่าๆๆ)
เหลืออีกห้าตอนเท่านั้นนะคะที่จะให้อ่านกันเล่น แต่ยังไม่ตบเล่ม ใจร้ายตามเคย อิอิ
อย่างไรก็ตาม ถึงตอนนี้แล้ว คงเพราะเดาได้กันแล้วเนอะว่า ใครที่เป็น Little devil ที่ว่า
.gif "65")
ถ้ายังเดาไม่ได้ อ่านต่อไปค่ะ เผื่อจะรู้ อิอิ
สุดท้ายขอขอบคุณมากที่เข้ามาอ่านกัน ขอบคุณคนที่มีน้ำใจเม้นท์ให้ และขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับคนที่ให้กำลังใจด้วยการสั่งจองหนังสือมานะคะ ดีใจมากๆเลยล่ะ ถ้าไม่มีพวกคุณคงไม่มีเราวันนี้แน่นอน
.gif "000 (40)")
และสำหรับ E-book นะคะ จะลงให้ที่ พี่ Meb และเว็บอีบุ๊คไทย ประมาณใกล้เวลาหมดจองหนังสือเล่มค่ะ
แล้วเจอกันใหม่ค่ะ ขอบคุณมากๆ
.gif "45")
ข่าว
