เช้านี้อากาศดีจนทำให้ใครหลายๆคนอารมณ์ดีกันทั่วหน้าโดยเฉพาะลูกสาวของบ้านนี้ทั้งสองคนที่ต่างสลับกันอมยิ้มแต่ใครจะล่วงรู้ได้ว่ารอยยิ้มนี้ไม่เกี่ยวข้องกับความสดชื่นสวยงามของธรรมชาติเลยแม้แต่น้อย
ศิศิราเกือบหลุดหัวเราะออกมาหลายครั้งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ควรจะเป็นค่ำคืนแห่งความหวานที่อบอวนไปทั่วห้องแต่เธอดันทำให้ไอฟ้าต้องเหนื่อยกับเรื่องอื่นแทนนั่นก็คือการเก็บกวาดอ้วกของเธอแต่ยังไงไอฟ้าก็คือไอฟ้าคนที่มีแต่รอยยิ้มและความห่วงใยแม้เธอจะทำเรื่องให้อีกฝ่ายต้องลำบากอยู่บ่อยๆก็ตาม
“เมื่อคืนเหนื่อยแย่เลยพี่ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอัยย์…”
ไอฟ้าหยุดพูดพร้อมกับการทำท่าคิดอะไรบางอย่างก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางตั้งใจฟังของคนข้างๆ
“หัวเราะอะไรคนรอฟังคำตอบมันตลกตรงไหน”
“โอ๋ๆอัยย์ไม่ล้อแล้วค่ะ”
“ถ้ากล้าทำอีกรับรองพี่ไม่ปล่อยให้นั่งสบายอยู่แบบนี้หรอก”
คนฟังหุบยิ้มแทบจะทันทีก่อนจะดึงตัวเองให้ออกห่างจากคนพูดที่ส่งสายตาแฝงความน่ากลัวแต่ไอฟ้าก็ไม่สามารถถอยห่างได้ไกลเมื่อศิศิราเอื้อมมือมาดึงแขนเธอเอาไว้
“กลัวพี่เหรอ”
“ปะ ปะเปล่าค่ะ”
“ไม่ต้องหลัวนะพี่ไม่ทำอะไรคนที่พี่รักหรอก”
คนพูดซบหน้าลงที่ไหล่พร้อมกับการกระชับแขนคนข้างๆให้แน่นขึ้น
“แค่อยากทำให้พี่โกรธแค่นี้อัยย์น่าจะทำได้นะ”
เงียบไม่การตอบรับใดๆศิศิราจึงดันตัวออกห่างพร้อมกับใช้สายตาเพ่งมองคนข้างๆเพื่อหาคำตอบในคำถามของตัวเอง
“จะแข็งข้องั้นเหรอ”
จบประโยคคำถามแทนที่ไอฟ้าจะรู้สึกกลัวเธอกลับหลุดหัวเราะออกมาพร้อมกับการรวบตัวหญิงสาวเจ้าอารมณ์มากอดเอาไว้
บางครั้งความน่ากลัวของคนตรงหน้าก็กลับกลายเป็นความน่ารักได้อย่างไม่น่าเชื่อ
นี่คงเป็นอีกหนึ่งในอาการของคนหลง…รักใช่มั้ย
“ไอฟ้าคนนี้ไม่เคยคิดเป็นปรปักษ์กับคุณศิศิราแค่ซักครั้งยังไม่เคย”
“ฟังดูดีน่าเชื่อถือ”
“แล้วเชื่อมั้ยคะ”
“ไม่รู้สิ”
“ไม่มั่นใจในตัวอัยย์เหรอคะ”
“เปล่า”
“แล้วทำไม…”
ศิศิราดันตัวเองออกจากอ้อมกอดพร้อมกับการเอื้อมมือไปสัมผัสที่ใบหน้าของไอฟ้าเบาๆ
“ตอนที่เสียคุณพ่อไปพี่บอกกับตัวเองว่าจะไม่ใช้หัวใจรักใครอีกเพราะการสูญเสียคนที่เรารักมันเจ็บปวดและทรมานมากจริงๆ”
ไอฟ้ามองใบหน้าที่หมองลงของคนพูดเมื่อได้เอ่ยถึงเรื่องราวในอดีตอย่างสงสาร
อยากจะให้อีกฝ่ายได้รับรู้ถึงความจริงใจของเธอว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นมือคู่นี้ก็ไม่มีวันปล่อยออกห่างจากคนข้างๆอย่างเด็ดขาด
“พี่ไม่อยากรักใครเพราะไม่อยากพบกับคำว่าสูญเสียแต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปตั้งแต่เราสองคนได้เจอกัน”
“อย่ากลัวไปเลยนะคะคนดีอัยย์จะไม่มีวันไปไหน”
คนพูดจับมือน้อยๆที่ลูบแก้มของตัวเองเอามากุมไว้พร้อมกับรอยยิ้มที่ศิศิราเห็นแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาทันที
“ความรักของไอฟ้าจะเป็นของพี่ตลอดไปอัยย์สัญญาค่ะ”
“พี่ไม่เคยเชื่อคำสัญญาแต่ถ้าเป็นอัยย์พี่เชื่อแล้วก็จดทุกคำไว้ในหัวใจ…อย่าทำร้ายหัวใจของพี่นะ”
“ค่ะ”
ศิศิรายิ้มกว้างกับประโยคตอบรับของคนตรงหน้าก่อนจะดึงมือออกจากไอฟ้าเมื่อมองเห็นว่าใครกำลังเดินเข้ามา
“พี่ลืมบอกอีกเรื่อง”
คนตัวเล็กเอ่ยออกมาเสียงเบาจนไอฟ้าต้องเขยิบเอาหูเข้าไปใกล้เพราะได้ยินไม่ถนัด
“คุณพ่อพี่บอกว่าถ้าวันไหนอัยย์ทำตัวไม่น่ารักหรือทำให้พี่ร้องไห้ท่านจะมารับอัยย์ไปอยู่ด้วย“
ไอฟ้าถึงกับเด้งตัวกลับที่ของตัวเองพร้อมกับยกมือปาดเหงื่อที่เริ่มผุดขึ้นมาอย่างกับดอกเห็น
จำได้ว่าเมื่อสักครู่เธอกับศิศิรายังพูดประโยคซึ้งกินใจหวานหูกันอยู่เลยแต่แค่กระพริบตาครั้งเดียวทุกอย่างก็พลิก
ความหวานกระเจิดกระเจิงไปหมดตอนนี้คงเหลือไว้ซึ่งความน่ากลัวที่ศิศิรากำลังแผ่มาครอบงำเธอโดยใช้รอยยิ้มหวานที่ใครเลยจะรู้และเข้าใจความหมายได้ดีเท่าไอฟ้า
วัลลภส่งยิ้มให้กับทั้งสองสาวด้วยความรู้สึกแปลกๆที่เริ่มมีมากขึ้นทุกที
ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกตะขิดตะขวงใจเมื่อได้เห็นสองพี่น้องคู่นี้อยู่ใกล้กันแต่มีบางอย่างดูผิดสังเกตและแปลกไปมากจนเขานึกสงสัย
“สวัสดีครับสาวๆทำอะไรกันอยู่เอ่ย”
“มาได้ไงคะไม่เห็นบอกกันเลย”
ศิศิราเอ่ยถามอย่างแปลกใจเพราะได้ยินมาว่าเพื่อนชายไปทำธุระที่ต่างจังหวัดแต่ทำไมมาโผล่ที่นี่ได้
“พอดีงานทางนู้นเค้ายกเลิกผมก็เลยว่างยาวเลย”
“ทำไมล่ะก็เห็นคุยกันซะดิบดี”
“ธุระกิจมันก็แบบนี้แหละน้ำใครให้ผลประโยชน์มากกว่าก็คือคนชนะ”
คนพูดออกอาการเบื่อๆแต่เพียงครู่เดียวก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วจึงส่งยิ้มให้กับเจ้าบ้านทั้งสอง
“วันนี้น้ำว่างมั้ยผมอยากชวนไปเหยียบน้ำทะเลคลายเครียดกัน”
วัลลภเอ่ยชวนเพื่อนสาวเพราะปกติตัวเขาและศิศิราก็ชอบไปเดินเล่นที่หาดกันอยู่บ่อยๆโดยเฉพาะเวลาที่คนใดคนหนึ่งมีเรื่องในใจเพียงแค่ให้เท้าสัมผัสกับคลื่นของน้ำทะเลที่ซัดมากระทบเป็นระลอกๆก็สามารถช่วยบรรเทาเบาบางได้
และอีกเหตุผลสำคัญก็คือการได้เดินอยู่ข้างๆคนที่ตัวเองรักแม้จะไม่มีการพูดคุยอะไรแต่มันก็ช่วยคลายความหนักอึ้งที่เต็มล้นในหัวใจให้เบาบางได้บ้าง
แม้จะเป็นเพียงความรักข้างเดียวก็ตามที
“เอ่อ…”
ศิศิราอ้ำอึ่งอยู่นานก่อนจะหันไปหาคนข้างๆเพื่อขอความคิดเห็น
ความจริงเธอชอบการเดินเล่นริมชายหาดมากที่สุดและทุกครั้งที่วัลลภชวนเธอก็ไม่มีความคิดที่จะปฏิเสธหรือลังเลใจแม้แต่น้อย
แต่ครั้งนี้มันต่างออกไปเมื่อเธอมีสิ่งที่ชอบมากกว่าและคิดว่าเธอคงหลงติดกับจนไม่อาจจะห่างไปไหนได้ไกลอีกแล้ว
ใช่แล้วไอฟ้าคือทุกอย่างในเวลานี้และเธอก็เชื่อว่าความรู้สึกแบบนี้จะคงอยู่เนินนานตลอดไปแต่เธอควรจะตอบปฏิเสธอย่าไรดีเพราะอีกใจหนึ่งก็ไม่อยากทำให้เพื่อนรักผิดหวัง
“ไปเถอะค่ะ”
ไอฟ้าเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มแม้จะไม่ชอบใจเท่าไหร่แต่เธอก็ไม่อยากก้าวก่ายชีวิตของศิศิรามากเกินไป
“ไปด้วยกันสิครับคุณอัยย์ไปหลายๆคนน่าสนุกกว่า”
วัลลภตัดสินใจเอ่ยออกมาเพราะดูจากท่าทางลังเลใจของศิศิราเขาก็พอจะรู้คำตอบแต่อะไรบางอย่างทำให้เขามั่นใจว่าหากสามารถชวนไอฟ้าไปได้เพื่อนสาวต้องไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน
และสิ่งที่คิดก็เหมือนจะจริงเมื่อความกังวลบนใบหน้าของศิศิราจางหายไปทันทีพร้อมกับรอยยิ้มหวานที่เข้ามาแทนที่แต่ไม่ได้ส่งมาให้เขาหากเป็นไอฟ้าต่างหากที่ได้ไป
“ไปด้วยกันนะอย่างที่ลภบอกไปหลายๆคนสนุกดี”
“แต่อัยย์…”
“ไม่มีแต่ค่ะนี่คือคำสั่งอย่าขัดใจพี่โอเคมั้ย”
ไอฟ้ามองคนพูดออกคำสั่งที่แทบจะไม่เว้นวรรคอย่างสงสัยอยากจะรู้จริงๆว่าเจ้าหล่อนหายใจทางไหน
“จ้องทำไมมีปัญหาเหรอ”
“เปล่าค่ะ”
“ดีมากอย่าคิดหือไม่งั้นโดนดีแน่”
พูดจบศิศิราก็ดึงตัวคนนั่งข้างๆให้ลุกขึ้นก่อนจะหันไปยิ้มให้กับวัลลภซึ่งชายหนุ่มก็ส่งยิ้มคืนกลับมาแต่หากศิศิราจะสังเกตุเพียงสักนิดเธอก็จะรู้ว่ารอยยิ้มของชายหนุ่มที่ส่งคืนกลับมามันดูเศร้ามากเพียงใด
คนทั้งสามมาถึงทะเลในช่วงเย็นแต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่คนชวนคิดเลยแม้แต่น้อยหรือพูดอีกอย่างต้องบอกว่าทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นไม่เคยอยู่ในความคิดเขาเลยสักนิด
เพราะตอนนี้เค้ารู้สึกราวกับเป็นคนแปลกหน้าที่บังเอิญเดินผ่านมาเท่านั้น
ตอนนี้ความสนใจของศิศิรากับไอฟ้ามีแค่ทะเลและมันจะเกินไปมั้ยหากเขาจะบอกว่าคนทั้งคู่มองเพียงกันและกันจนถึงขั้นลืมสิ่งมีชีวิตรอบข้าง
มาทางด้านสองสาวที่ดูจะเพลิดเพลินกับการเดินสัมผัสคลื่นริมชายหาดโดยเฉพาะศิศิราที่ดูจะยิ้มแย้มหัวเราะมากกว่าครั้งไหนๆ
คนตัวเล็กคว้ามือคนข้างๆมาจับพร้อมกับการแกว่งไกวไปมาอย่างมีความสุข
“ดีจัง”
เป็นประโยคสั้นๆที่ไอฟ้าไม่รู้ว่าคนพูดหมายถึงอะไรแต่พอมองใบหน้าของคนพูดก็ทำให้เธอเผลอยิ้มตามออกมาได้ไม่ยาก
“ยิ้มทำไมค่ะ”
“อัยย์มีความสุขค่ะ”
“ชอบทะเลเหมือนกันล่ะสิถึงยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบแบบนี้”
“อืม…ไม่รู้สิคะ”
“ไม่รู้แล้วยิ้มอะไรแปลกคนจัง”
“ที่บอกไม่รู้เพราะว่าความสุขของอัยย์อยู่ที่คนมาด้วยต่างหาก”
ไอฟ้าหยุดเดินพร้อมกับหันมาจ้องหน้าคนตาโตที่มองเธอแทบไม่กระพริบตา
“อัยย์จะใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้อย่างมีความสุขได้ก็เมื่อมีพี่อยู่ข้างๆไม่ว่าจะไปที่ไหนขอแค่มีเรา…ที่นั่นก็จะสวยงามเสมอ”
“เลี่ยนไปนะ”
ไอฟ้าหัวเราะกับคำแซวอย่างเขินๆแต่มันคือเรื่องจริงที่ทั้งสมองและหัวใจของเธอกลั่นกรองมาแล้วว่าควรพูดให้คนตรงหน้าได้ยิน
“แต่พี่ก็ชอบ”
ศิศิราพูดจบก็ดึงมือคนข้างๆวิ่งลงไปในน้ำพร้อมกับการสาดน้ำใส่จนไอฟ้าเปียกไปทั้งตัวและมีหรือที่คนถูกแกล้งจะไม่เอาคืน
ทั้งสองสาวหยุดการกระทำทุกอย่างเหลือไว้เพียงการจ้องตากันและกัน
เกิดความเงียบเสมือนทุกสิ่งรอบข้างหยุดการเคลื่อนไหวแต่เพียงแค่คนเริ่มเรื่องขยับตัวก็ถูกไอฟ้าโจมตีอีกครั้งและเหมือนกับว่าศึกการสาดน้ำใส่กันในครั้งนี้จะยาวนานกว่าครั้งแรกซะอีก
แต่สิ่งที่หญิงสาวทั้งสองคนลืมไปก็คือใครอีกคนที่มาด้วยซึ่งตอนนี้กำลังมองภาพของคนเล่นน้ำด้วยหัวใจที่แหลกสลาย
วัลลภกำมือตัวเองแน่นพร้อมกับความรู้สึกเจ็บแปลบที่แล่นเข้าสู่หัวใจ
ศิศิราไม่รับรักเขายังพอเข้าใจแต่สิ่งที่รับรู้มาใหม่นี่สิมันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดระคนเจ็บใจจนต้องหันหลังให้กับภาพที่เห็น
บางทีการเข้าหาผู้ใหญ่อาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้นแบบนี้
เขาควรจะดึงศิศิรากลับมาในทางที่ถูกต้องมันอาจจะดูเห็นแก่ตัวแต่เขาไม่อาจทนให้ผู้หญิงที่ตัวเองรักหลงเดินในทางผิดแบบนี้ได้...
นิยายเรื่องอื่นๆ
คุณหนูที่รัก yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259เกมรัก สะดุดใจ yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672ปีกรัก yuri
http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762กำแพงหัวใจ
http://www.comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=20284สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
ลวงรักฉบับร้าย
http://www.yuriread.com/index.php?board=138.0แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyouขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ข่าว
