Chapter 15.5 : คนนี้ไง.. สุดที่รัก! ขวดเบียร์ขวดสุดท้ายถูกส่งลงถังขยะ นิโคลปัดสองมือตัวเองขณะมองลงไปในถังอย่างปลงๆ หมดไปอีกหนึ่งวันกับงานเลี้ยงสังสรรค์ที่ทำให้เธอวุ่นวายทั้งวันแทบไม่ได้พัก แต่จะว่าไปมันก็สนุกดี นานๆจะได้เห็นดาเรนสนุกกับเพื่อนๆ ก็ต้องปล่อยหล่อนไปบ้าง ดื่มเบียร์บ้าง เม้าท์บ้าง เสียงดังบ้าง หลังจากที่ลูกๆเข้านอนแล้วก็ไม่เป็นไร ให้ปล่อยแก่สักวัน
อา..รายนั้นแค่สามสิบเศษๆ จะเรียกแก่ได้หรือยัง.?
ไม่หรอก.. หล่อนยังเตะปี๊บดังอยู่เลย..
Speak of devil…
“นิกกี้.?”
นั่นไงล่ะ นึกถึงเป็นไม่ได้ ส่งเสียงเรียกเธอแล้วไง...
“อยู่นี่ค่ะดาเรน ทิ้งขยะอยู่” นิโคลโบกมือให้คุณสามีที่โผล่หน้าออกมาจากประตูหลังบ้าน พอเห็นเธอเท่านั้น หล่อนก็ยิ้มปากบานเลยทีเดียว
คิดถึงกันขนาดนั้นเลยหรือไง.? น่ารักนะ..
“เข้านอนกันหมดแล้วเหรอคะ บรรดาแขกๆ” เธอถามเมื่อเดินมาเจอกันครึ่งทาง อมยิ้มตาหวานที่อีกคนคว้าเอวเธอดึงเข้าไปใกล้ๆ มองตากันเล็กน้อยแล้วพยักหน้า เธอแอบครางในใจกับความชิดใกล้ที่ใกล้จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์ในลมหายใจของอีกคน
ดาเรนจะทำอะไรเธอนะ ดื่มแล้วกล้าขึ้นมาหรือไง นี่มันนอกบ้านนะคะ!
“ดาเรน.?”
“อยากนั่งเล่นข้างนอกกันก่อนไหมคะ.?”
นิโคลกระพริบตาแปลกใจกับคำชวน หากก็ใช่ว่าจะปฏิเสธ ดาเรนโอบตัวเธอเดินไปด้วยพร้อมรอยยิ้มที่ไม่จางจากใบหน้าหล่อน เห็นแล้วก็รู้สึกได้เลยว่า เธอต้องบ้าแน่ๆถ้าปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป ก็บรรยากาศแบบนี้มันคล้ายตอนที่พวกเธอยังไม่ได้เป็นแฟนกัน
Just.. friend with benefit.
แต่ตอนนั้น เธอก็รักหล่อนแล้วนะ รักคนปากหนักคนนี้ที่สุดในโลก!
“ดาเรนนึกยังไงคะ ถึงชวน” ถามขึ้นอย่างอยากรู้เมื่อนั่งลงบนเปลที่มีเบาะนุ่มๆรองนั่ง เงยหน้ามองคนที่กำลังจะนั่งลงใกล้กัน ดวงตาสีช็อคโกแลตหวานฉ่ำกระทบแสงไฟบางดวงในงานสังสรรค์ที่ยังปิดไม่หมด
สวยนะ คนอะไรไม่รู้ ใครจะไปคิดว่านี่เป็นคนรักของเธอ เป็นคนที่ร่วมสร้างเด็กๆมากับเธอ เป็นคนที่ดูแลเธอเสมอมา..
ตั้งแต่อายุเท่าไหร่นะที่ดาเรนดูแลเธอ.?
นานมากจนจำไม่ได้แล้ว รู้แค่เธอรักหล่อนมาตลอด รักครั้งแรกและครั้งสุดท้าย แต่กว่าจะได้เข้าใจ ตกลงกันได้ เธอก็เกือบจะถอดใจจากหล่อนไป..
โชคดีนะที่ไม่ได้ไป.. โชคดีที่กลับมา และโชคดีที่ดาเรนเลิกปากหนักสักที เปลี่ยนเป็นจูบหนักแทน.. อย่างหลังที่สุดยอดจะชอบเลยล่ะ!
“วันนี้เห็นนิกกี้อารมณ์ไม่ค่อยดี เผื่อบางทีได้นั่งเล่นบ้างก็น่าจะดีนะคะ” ดาเรนตอบยิ้มหวาน คนมองใจแทบละลายเป็นน้ำแข็งโดนน้ำร้อนราด หากยังแกล้งพูดเล่นได้อยู่
“ปกติเห็นแต่ชอบไล่ให้ไปนอน วันนี้แปลกไปนะคะ รู้ตัวไหม.?”
“งั้นเข้าบ้านไปนอนก็ได้ค่ะ นิกกี้จะได้พักผ่อนบนเตียงอุ่นๆ”
“ดาเรนพูดแบบนี้ได้ไง.?” คนอารมณ์เปลี่ยนง่ายโวยขึ้นมา หากพอหันไปเห็นดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่บอกอะไรได้มากกว่าปากเจ้าของ เธอก็หลงมองมันจนพลัดหลงเข้าไปในทะเลสาบอันงดงามสีช็อคโกแลต และโดยไม่รู้ตัว เธอเองที่พุ่งเข้าหาอีกคนจนหล่อนเอนหลังลงกับเปล
ริมฝีปากดาเรนแสนจะนุ่ม มันอ่อนโยน มันไม่เหมือนแน่ๆกับหนุ่มๆที่เธอเคยสัมผัสมาก่อนตอนที่ต้องแกล้งเป็นแฟนพวกเขา หลอกให้พวกเขาขอเธอแต่งงานให้ได้ แต่ก็ใช่ เธอไม่เคยให้ใครได้สัมผัสเธอขนาดนี้ มือซนๆของดาเรนกำลังลูบไล้ต้นขาเธอระหว่างตอบรับการถูกทารุณกรรมที่ริมฝีปาก
แต่มันจะเรียกว่า “ถูกทารุณกรรม” ได้ไหมล่ะ ในเมื่อหล่อนค่อนข้างพอใจกับมัน เสียงฮัมถูกใจดังอยู่ในลำคอ กลิ่นแอลกอฮออล์ในลมหายใจแสดงชัดขึ้นเมื่อหล่อนเริ่มหายใจขัด แค่นี้ก็มีอารมณ์แล้วหรือไง...
หรือเพราะเหล้า.. หรือเพราะเบียร์..
แต่ก็นะ คนอะไรจุดติดง่ายเหลือเชื่อ ถ้าเป็นผู้ชาย เธอจะต้องพกถุงยางอนามัยกี่กล่องกัน ถึงจะไม่ท้องบ่อยจนมีลูกเป็นทีมฟุตบอล..
ว้าว..แค่คิดก็สยองแล้ว..
“ดาเรน.. นี่เราอยู่นอกบ้านกันนะคะ” นิโคลเตือนเมื่อรู้สึกว่ามือข้างนั้นที่เลื่อนเข้ามาในกระโปรงเธอนานแล้ว กำลังจะทำอะไรมากกว่าการลูบขา และเธอรู้สึกว่า ต้องทนไม่ไหวแน่หากมันเลื่อนขึ้นมาใกล้น้องสาวของเธอมากกว่านี้
นี่อย่าบอกนะว่า อยากจะทำอะไรเธอตรงนี้จริงๆ!
“นิกกี้ไม่ชอบเหรอคะ เมื่อก่อนนี้เราก็ชอบทำแบบนี้นี่นา” คนอารมณ์กรุ่นๆกระซิบถาม พลางมองตากัน พลันอีกฝ่ายยิ้มเขินราวนึกขึ้นได้ว่า มันเป็นเรื่องจริง ก่อนที่จะมีเบบี๋ฝาแฝดด้วยกัน พวกเธอชอบไปเที่ยวตามป่าตามเขา หอบเบียร์ หอบเสบียงไปนอนค้าง เล่นเกมส์กัน แล้วก็ตบท้ายด้วย....
ทำเรื่องเซ็กซี่ๆด้วยกัน.!
โอ้ย.. แค่คิดก็สยิวกิ้วแล้ว!
แต่กับตอนนี้มันจะดีเหรอ.. ถ้าใครมาเห็นล่ะ..
“ว้าว.. ดาเรนอยากรื้อฟื้นความหลังเหรอเนี่ย!” แกล้งทำเสียงล้อเล่นถามออกไป หากความจริงคือเกลื่อนความรู้สึกอึดอัดที่อัดแน่นอยู่ในอก ยิ่งเมื่อเห็นรอยยิ้มของคนที่พยักหน้ารับอย่างหน้าไม่อายตรงหน้า เธอยิ่งเสียววาบไปที่ท้องน้อย ช่วงนี้ใกล้จะมีประจำเดือน ร่างกายก็เหมือนจะเตือนว่าเธอต้องการมัน
อา.. คิดแล้วเธอก็เหมือนแมวที่อยากจะผสมพันธุ์จริงๆ..
เพราะความจริงที่ธรรมชาติสร้างมา ฮอร์โมนที่พุ่งพล่านระหว่างก่อนจะมีประจำเดือนก็เหมือนอยากจะให้มีชีวิตใหม่เกิดขึ้นมาบนโลก มันเป็นกุศโลบายของธรรมชาติที่ร้ายกาจเสียจริงที่ทำให้ร่างกายเพศหญิงเป็นแบบนี้
แต่เสียใจด้วยนะคะ เธอไม่มีทางจะท้องได้หรอก ไม่ว่าจะปั้มป้ามกันสักกี่รอบ นอกจากพวกเธอจะตั้งใจทำ แล้วก็ต้องทำในห้องแล็ปเสียด้วยสิ จะมีลูกทั้งทีต้องเสียอะไรหลายอย่าง ทั้งเงินและเวลา.. เจ็บมากด้วย!
แต่เธอยอมนะ ยอมเพราะรักผู้หญิงคนนี้ที่สุด หากจะต้องแต่งงานกับผู้ชายเพื่อให้มีลูก เธอก็ขอไม่มีก็ได้ แล้วอันที่จริง เธอสองคนก็สร้างเบบี๋ตัวแสบมาสองคนเรียบร้อยแล้วล่ะ หวังว่าคงจะนอนหลับอยู่นะมารน้อยทั้งสองของเธอ
อย่าตื่นขึ้นมาขัดจังหวะปะป๊า มะม๊าตอนนี้นะคะ ตัวแสบ!
เด็กแฝดที่พวกเธอสร้างขึ้นมาในห้องแล็ป แต่เกิดจากความรักที่กลั่นกรองพวกเขาออกมา ทะนุถนอมด้วยความอ่อนโยนทั้งหมดที่เธอมี แม้บางทีจะถูกตีเพราะความซนจนเกินเหตุของพวกเขาก็ตาม ยังไงก็รัก รักมากๆ..
ผลิตภัณฑ์แห่งความรักของจริง..
“ดาเรนคิดถึงเรื่องเก่าๆของเราเหรอ.?” นิโคลถามตั้งใจจะซื้อเวลาให้ตัวเองได้ตั้งสติให้ได้กับมือที่ยังไล้ไปมาบนต้นขาไม่หยุด ไม่รู้คนลูบเพลินเกินกว่าจะหยุดมือตัวเองได้หรือจงใจอยากให้เธอทนไม่ไหวกันแน่ แต่ก็ต้องทนนะ
ก็นี่มันสวนข้างบ้าน ไม่ใช่ในป่าในดงที่จะไม่มีคนไปแอบดู ไม่รู้ราเชลจอมทะลึ่งทะเล้น หรือคุณหมอเจสบ้านข้างๆจะตื่นขึ้นมาเดินท่อมๆตอนนี้ไหม ถ้าพวกหล่อนเห็นพวกเธอทำอะไรกันตรงนี้ ได้มีล้อเลียนกันไม่จบแน่ แค่คิดก็สยองแล้ว ไม่ได้นะ!
“คิดถึงสิคะ แล้วนิกกี้ไม่คิดถึงเหรอ..” คนเหล้าเข้าปากแล้วใจกล้าถามดวงตาเป็นประกาย มือหนึ่งยังไล้ผิวเนียนของอีกคนไปมาเพลินใจ อีกมือก็จับแก้มนุ่ม อยากจะดึงลงมาจูบอีกสักรอบ ถ้ามะม๊าของคุณลูกๆจะยอมให้ทำ
โอ้ย.. ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่.. ผู้หญิงอะไร.! อา.. ภรรยาฉันเอง...
“คิดถึงค่ะ แต่ว่า.....” คนตอบดันตอบได้ไม่จบ เพราะเธอเองนั่นแหละที่หลงกลอารมณ์ตัวเอง หรือเพราะคนอะไรไม่รู้ไม่พันผ้าพันคอทั้งที่อากาศเย็น เธอเลยไล้ปลายนิ้วเล่นกับผิวขาวๆที่โผล่ออกมาระหว่างคอเสื้อเชิ้ต
นิโคลแทบเพ้อ เธอกัดปากตัวเองข่มใจ แต่จะไหวแค่ไหนกัน ท้องไส้ปั่นป่วนหมดแล้ว กางเกงในก็เหมือนจะชื้นๆ นึกได้ก็ทำตาโตตกใจ ไม่ใช่ตอนนี้สิ ตายล่ะ ฉันต้องลากดาเรนเข้าบ้านแล้ว!
“ดาเรน.. เข้าบ้านได้ไหม.. คือฉัน..”
ผู้หญิงตรงหน้าหัวเราะเหมือนรู้ทันว่าเธอเป็นอะไร เธอหมั่นไส้หล่อนจนอยากเข้าไปกัดจมูกให้ขาด หากก็รู้ดีว่า ถ้าทำแบบนั้น เธอจะโดนหล่อนเล่นงานตรงนี้ ต่อรองไม่ได้แล้ว อย่าเข้าใกล้ให้มากเกินไป
อันตรายนะคะ เห็นหน้าใสๆก็เถอะ..
“ดาเรน.?”
“นิกกี้ลุกขึ้นก่อนสิคะ หรือจะให้อุ้มไป.?”
“ไม่ต้องเลยค่ะ เดินเองได้ ไม่ใช่แอนเดรียหรืออมีเลียนะ”
“รู้ค่ะ ไม่งั้นจะทำแบบนี้ได้เหรอ.?” คนตอบไม่ตอบเปล่า กลับลุกขึ้นมาจับปากคนแกล้งงอนด้วยปากตัวเอง และตอนนี้เองที่แต่ละคนเหมือนจะห้ามใจตัวเองไม่ไหว ขยับเข้าหากันอัตโนมัติ
คนเริ่มจูบกดน้ำหนักลงกับอีกคนจนแผ่นหลังหล่อนเอนลงกับเปล และหล่อนนั่นแหละที่รั้งกันไว้ไม่ให้ขึ้นมา ดาเรนเลื่อนมือจากต้นขาเนียนขึ้นไปจับก้นเฟิร์มแทน บีบมันเล่นอย่างมันส์มือ เจ้าของมันครางลึกอยู่ในจูบ สะโพกขยับเรียกร้องความสนใจ แบบนี้จะทนไหวให้ถึงห้องนอนก่อนได้หรือเปล่า...
“ดาเรน.. เข้าบ้านเถอะ” นิโคลรวมกำลังและสติดันอกอีกคนออกไปทั้งเสียดายที่ไม่ได้ไปต่ออย่างใจต้องการ เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลดูผิดหวังไม่ต่างจากเธอ หากหล่อนก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ
ร่างสูงกำลังจะลุกขึ้นจากตัวเธอ แต่เธอเองที่ดึงแขนหล่อนเอาไว้ก่อน จึงถูกมองอย่างสงสัย “เอาไว้แอบไปเที่ยวป่ากันนะคะ แล้วไปรื้อฟื้นกัน”
ดาเรนอึ้งไปสักพักเหมือนไม่คิดว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้ หากหล่อนก็ยิ้มและพยักหน้าก่อนเข้ามาก้มจูบที่หน้าผากของเธอ ให้เขินจนหัวใจเต้นรัวราวสาวที่เพิ่งตกหลุมรักครั้งแรก หรือเธอตกหลุมรักดาเรน ครั้งแล้วครั้งเล่ากันแน่นะ.?
“เข้าบ้านกันเถอะค่ะนิกกี้ หนาวแล้วไปทำตัวให้อุ่นกัน”
คนถูกชวนซ้ำ ยิ้มรับดีใจก่อนรับมือที่ส่งให้มาดึงตัวเองขึ้นจากเปล และระหว่างเดินตามหลังกันไป เธอมองหล่อนทุกฝีก้าวแล้วพูดออกไปอย่างเผลอตัว
“ฉันจะไม่หนาวเลย ถึงจะไม่ใส่เสื้อผ้า ถ้าดาเรนจะกอดทั้งคืน”
ดาเรนหยุดยืนแล้วหันมองมา หล่อนพยักหน้ายิ้มหวานบาดใจ แล้วเข้ามาจูบหน้าผากเธออีกที “สำหรับนิกกี้ ให้กอดตลอดชีวิตก็ยินดีค่ะ”
ว้าว.. นี่แหละ สุดที่รักของเธอ.. รักที่สุดตลอดไป...
แต่รวมเจ้าตัวแสบฝาแฝดไปด้วยนะ!
....................................
เป็นไงล่ะ ตอนนี้ยกให้ปะป๊ากับมะม๊าไปเต็มๆเลย เจ้าตัวแสบทั้งสองไม่ได้มาวุ่นวายเลย คิดถึงกันไหมล่ะ อิอิ
.gif "67")
เอาไว้ตอนหน้านะจ๊ะ จะมาให้เจอเจ้าตัวแสบน้อยๆกัน
.gif "000 (42)")
อ้อแล้วก็.. ตอนนี้ถือเป็นตอนพิเศษที่ลงให้กับคนอ่านที่เป็นแฟนคลับเรื่องนี้มาช้านานนะคะ เราก็เลยยังเหลืออีกห้าตอนที่จะลงให้อ่านก่อนหนังสือจะมาค่ะ ตอนนี้ไม่นับไง เข้าใจเนาะ ไม่งงเนาะ แต่ในหนังสือจะมีประมาณ 32 ตอนค่ะ หรืออาจจะ 31 ต้องดูรีไรท์ก่อนนะคะ
.gif "ตายๆๆๆ")
วันนี้ไปแล้วค่ะ ไปจัดการความเรียบร้อยของต้นฉบับเรื่องนี้ก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้กันเสมอค่ะ
.gif "45")
ป.ล. สนใจสั่งภาคสามนี้ ก็ 350 บาท ไม่คิดค่าส่งสำหรับลงทะเบียนนะคะ EMS 370 บาทจ้า ติดต่อ
pat_2922@hotmail.com เหมือนเดิมค่ะ สั่งกันมาได้เลยจ้า มิต้องอาย
ข่าว
