หลังจากทำงานเสร็จมัทนาก็มีเวลาว่างพอที่จะมานั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆรวมไปถึงสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบเมื่อวันก่อนจึงทำให้เธอรู้สึกผิดมาจนถึงวันนี้และคงไม่ดีแน่หากปล่อยไว้แบบนี้
“เดี๋ยวมานะลุง”
มัทนาตะโกนบอกลุงชัยก่อนจะวิ่งออกไปโดยไม่รอแม้คำตอบกลับ หญิงสาวเดินอยู่นานจนในที่สุดก็เจอคนที่ตามหาแต่เพียงแค่อีกคนเห็นหน้าเธอจากใบหน้านิ่งๆก็มีอันต้องเพิ่มความบึ้งเข้าไปอีก
“มาทำไม”
ประโยคแรกทำเอาคนฟังแทบไปไม่เป็นก่อนจะเดินทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้เข้าไปใกล้คนอารมณ์ไม่ดี
“มัทแค่อยากจะมาขอโทษ”
“ทำไม! เรามีเรื่องอะไรติดค้างกันงั้นเหรอ”
“คือ…”
ตอนนี้คนที่ดูร้อนใจอยากขอโทษเหมือนกำลังโดนคนตรงหน้าไล่ต้อน เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้รู้สึกจนมุมแบบนี้ทั้งๆที่หทัยภัทรยังไม่ได้เอ่ยปากว่าอะไรเลย
“มัท…”
“ถ้าไม่พูดงั้นฉันไปล่ะเสียเวลา”
หทัยภัทรนึกรำคาญอีกฝ่ายที่ไม่ยอมพูดอะไรก่อนจะเตรียมเดินหนีไปทางอื่นแต่กลับถูกคนที่ไม่ยอมพูดดึงแขนเธอเอาไว้
“บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่า…”
“มัทอยากขอโทษเรื่องวันนั้น”
มัทนาเอ่ยแทรกประโยคที่อีกฝ่ายกำลังจะว่าเธอทันทีก่อนจะก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด
“มัทไม่ได้ตั้งใจ”
“เรื่องอะไรฉันจำไม่ได้ไปทำงานได้แล้ว”
คนพูดแกะมืออีกฝ่ายออกก่อนจะหันหลังเดินไปทันทีเธอไม่อยากจะแสดงอารมณ์หงุดหงิดต่อหน้าคนงานหลายๆคนแต่ถ้ายังยืนอยู่ตรงนี้เธออาจจะระเบิดมันออกมาก็เป็นได้และอีกอย่างเธอไม่ชอบคำว่า “ไม่ตั้งใจ” ของอีกฝ่ายเลยสักนิดมันรู้สึกขัดหูจนแทบอยากจะจับคนพูดทุ่มไปให้ไกล
วันนี้เป็นวันพิเศษของไร่หทัยภัทรถือว่าเป็นวันดีในรอบปีเพราะเป็นวันเกิดของเจ้าของไร่และถือเป็นโอกาสดีที่จะจัดงานเลี้ยงให้กับคนงานทุกคนไปด้วย
หทัยภัทรมองภาพสะท้องของตัวเองในกระจกพร้อมกับเอามือลูบที่ใบหน้าเบาๆเธอไม่เคยให้ความสำคัญกับเรื่องแบบนี้แต่เมื่อหลายๆคนอยากจะจัดให้ เธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้เธอจึงยกให้เป็นหนึ่งวันพิเศษที่ทุกคนในไร่จะได้สรรสรรค์อย่างเต็มที่หญิงสาวเดินไปที่ริมหน้าต่างก่อนจะพบว่าใครบางคนกำลังเป็นลูกมือให้กับนรีรัตน์น้องสาวของเธอดูท่าทางขะมักเขม้นน่าดูท่าทางมีความสุขของคนทั้งคู่ทำให้คนที่กำลังมองอยู่เผลอกำมือทั้งสองข้างอย่างไม่รู้ตัวก่อนจะรีบเดินลงไปในงานอย่างรวดเร็ว
“ไม่ใช่ๆขึ้นอีกหน่อย”
นรีรัตน์ตะโกนบอกคนที่กำลังย้ายกรอบรูปไปมาแต่ก็ไม่ตรงสักทีจนเธอต้องมายืนจี้อยู่แบบนี้แต่ทำขนาดนี้ก็ยังไม่สำเร็จซะที
“บอกให้ขึ้นหน่อยเดียวทำไมเอาขึ้นสูงจังเอาลงหน่อย”
มัทนาทำตามที่อีกคนบอกก่อนจะต้องหันไปมองหน้าคนสั่งที่บอกให้เธอเอาขึ้นๆลงๆอยู่หลายรอบแต่ก็ไม่ถูกใจคุณเธอซะที
“มัทว่าแค่นี้น่าจะตรงแล้วนะคะ”
คนพูดเดินมายืนข้างๆนรีรัตน์ก่อนจะหันไปมองยังภาพที่ตัวเองจัด
“เบี้ยวจริงด้วย”
“ก็จริงน่ะสิเห็นฉันเป็นคนชอบโกหกหรือไง”
นรีรัตน์หันไปทำตาขวางใส่คนที่ไม่ยอมทำตามเธอก่อนจะเดินไปจัดภาพด้วยตัวเองและเพียงไม่นานภาพนั้นก็ถูกตั้งให้ตรงได้อย่างง่ายดาย
“แค่นี้เอง”
คนพูดยิ้มออกมาน้อยๆ
“เยี่ยม”
มัทนายกนิ้วให้กับคนเก่งพร้อมกับการส่งรอยยิ้มคืนให้หญิงสาว ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอก็รู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้นรีรัตน์อาจเพราะผู้หญิงคนนี้เป็นเพียงคนเดียวที่มอบคำว่ามิตรภาพให้กับเธอแต่แล้วรอยยิ้มของคนทั้งคู่ก็ค่อยๆปิดลงเมื่อใครอีกคนกำลังเดินเข้ามา
“พี่ว่านรีน่าจะไปอยู่ช่วยในครัวนะจะได้ดูความเรียบร้อยด้วย”
คนถูกสั่งหันไปสบตากับคนพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลก่อนจะพยายามยิ้มออกมาน้อยๆ
“ค่ะพี่หทัย”
นรีรัตน์ก้มหน้าลงพร้อมกับเดินกลับเข้าไปในครัวตามที่อีกคนสั่งอย่างง่ายดาย ส่วนมัทนาก็ค่อยๆถอยหลังออกมาอย่างเงียบๆเธอว่าบรรยากาศมันดูแปลกๆจนต้องถอนตัวออกมาและพอหันไปอีกทางก็ดันไปเจอเข้ากับโจทย์เก่ามัทนาก็ยิ่งต้องรีบเดินเลี่ยงออกมาให้เร็วที่สุดเพราะเกรงว่าจะไปสะกิดแผลอีกฝ่ายจนอาจทำให้เกิดเรื่อง
เจ้าของไร่สาวมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างเสียอารมณ์แต่เธอก็เดินหนีไปทางอื่นไม่ทันเสียแล้วเมื่อตอนนี้อีกฝ่ายกำลังเดินตรงมายังเธอ
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“ของขวัญพิเศษในวันพิเศษสำหรับคนพิเศษครับ”
ไพโรจน์เอ่ยออกมาเสียงหวานพร้อมกับยื่นกล่องที่อยู่ในมือให้กับเจ้าของงานวันนี้
“ที่จริงไม่น่าลำบากเลยนะไม่ได้มีใครเชิญซะหน่อย”
เสียงปาลิตาดังมาแต่ไกลก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างพี่สาวกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
“แต่ก็ขอบคุณนะถึงพี่หทัยไม่ชอบแต่ไม่ต้องห่วงฉันจะรับเอาไว้เอง”
คนพูดยิ้มกว้างพร้อมกับแกว่งของขวัญที่ได้รับไปมา “นี่เธอ!”
“ฉันชื่อปาลิตาไม่ได้ชื่อเธอเรียกให้ถูก”
ไพโรจน์พยายามกลั้นอารมณ์เดือดเอาไว้ก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับหทัยภัทรแทนคนปากเสียตรงหน้า
“เราไปหาอะไรกินกันดีกว่ามั้ยครับคุณหทัยผมหิวแล้ว”
“ฉันต้องไปดูแลอย่างอื่นเดี๋ยวให้ตาพาไปก็แล้วกัน” หทัยภัทรเอ่ยออกมาอย่างไร้เยื่อใยก่อนจะหันไปหาปาลิตาที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ฝากด้วยนะตา”
“ได้เลยค่ะ เชิญ!”
ไพโรจน์นึกขัดใจที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่คิดแต่วันนี้คนของเขาก็น้อยเกินไปที่จะสามารถต่อลองอะไรได้ชายหนุ่มจึงจำใจต้องเดินตามปาลิตาไปอย่างเซ็งๆ
มัทนานอนลงกับพื้นหญ้ายิ้มให้กับดวงดาวที่อยู่บนฟ้าจากนั้นก็ค่อยๆหลับตาลงเพื่อซึมซับธรรมชาติด้วยหัวใจของตัวเองแต่เพียงไม่นานหญิงสาวก็ต้องรีบลืมตาแล้วเด้งตัวขึ้นมาเมื่อจู่ๆก็มีมือเย็นๆของใครไม่รู้มาลูบที่แก้ม
“สวัสดีค่ะ”
เจ้าของมือเย็นเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มก่อนจะดันตัวคนตรงหน้าให้นอนลง
“ทำอะไรของเธอ”
“ก็นอนไง”
“ฉันไม่นอนแล้วว่าแต่…เธอเป็นใคร”
มัทนาเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะเธอดูยังไงก็ไม่คุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้เลยแม้แต่น้อย
“ฉันชื่อเนตรแล้วเธอล่ะ”
“ฉันชื่อมัทว่าแต่เธอเป็นคนงานเหรอทำไมไม่เคยเห็น”
“คนงาน”
กมลเนตรเอ่ยทวนด้วยรอยยิ้มๆก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดัง
“เป็นคนบ้าหรือเปล่าเนี้ย”
มัทนาเอ่ยในสิ่งที่คิดก่อนจะลุกขึ้นเตรียมเดินหนีไปทางอื่นแต่กลับถูกคนที่เอาแต่หัวเราะจับแขนเอาไว้
“เธอไม่เคยเห็นฉันไม่แปลกหรอกแต่ฉันมองเห็นเธอมาตลอด”
หญิงสาวตัวเล็กหน้าหมวยเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆที่มัทนาไม่ค่อยเข้าใจมากนักมีบางสิ่งบอกกับเธอว่าไม่ควรเข้าใกล้สาวหมวยคนนี้แต่เธอจะเลี่ยงได้ยังไงเมื่อตอนนี้เธอถอยหนีจนหลังติดต้นไม้แล้ว
“ระ ระเราเข้าไปในงานกันเถอะ”
คำพูดเหมือนคนติดอ่างทำให้กมลเนตรรู้สึกพอใจอยู่ไม่น้อย หญิงสาวค่อยๆไล่ปลายนิ้วตามแก้มขาวก่อนจะหยิกแก้มของคนตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว
“ร้อนออกไปไกลๆได้มั้ย”
มัทนากระแทกเสียงใส่คนที่กำลังไล่ต้อนตัวเองก่อนจะเมินหน้าไปทางอื่นเมื่อเริ่มเห็นอะไรบางอย่างที่สาวหมวยต้องการโชว์
“ฉันก็ร้อนเราน่าจะถอดเสื้อออกบ้างนะว่ามั้ย”
“พูดบ้าอะไรของเธอ!”
หัวใจของคนพูดเต้นระรัวเป็นกลองสะบัดชัยเมื่อคนที่เสนอวิธีคลายร้อนกำลังถลอกชายเสื้อของตัวเองขึ้นมาแต่สิ่งที่ทำให้มัทนาเริ่มหายใจหายคอไม่ทั่วท้องมากกว่าเดิมก็คือการปรากฏตัวของใครอีกคนที่ดูเหมือนกำลังจะ,,,
“อย่า,,,”
มัทนาเอ่ยออกมาได้แค่นั้นเมื่อน้ำเย็นในถังถูกสาดมาทางเธอจากนั้นก็ต้องเปลี่ยนจากยกมือห้ามเป็นเอามาอุดหูไว้แทนเพราะตอนนี้สาวหมวยที่ดูร้อนแรงกำลังร้องกริ๊ดออกมาเสียงดังจนแสบแก้วหู
“ฉันว่าแบบนี้น่าจะช่วยให้หายร้อนได้ดีที่สุดนะ”
หทัยภัทรเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับชูถังที่อยู่ในมือขึ้นสูง
“ยัยบ้า! กล้าดียังไงมาสาดน้ำเย็นใส่ฉัน”
กมลเนตรตะโกนออกมาเสียงดังอย่างไม่พอใจก่อนจะหันมาเอาเรื่องกับบุคคลที่กล้ามาทายตัวเองแต่แล้วความเกรี้ยวกราดก็ถูกเก็บซ่อนไว้ทันทีเมื่อพบว่าใครคือคนลงมือ
“คุณหทัยภัทร”
“ใช่…ฉันเองแล้วเธอควรรู้อีกอย่างว่าที่นี่คือสถานที่ส่วนบุคคลที่ไม่สมควรมีคนนอกเข้ามายุ่งย่าม”
“ฉันเป็นแขกนะคะคุณน่าจะพูดดีๆหน่อยแล้วการที่คุณมาสาดน้ำใส่แขกแบบนี้มันสมควรแล้วเหรอ”
คนพูดพยายามเชิดหน้าขึ้นเพื่อข่มความกลัวที่มีในใจเพราะใครๆก็รู้ว่าเจ้าของไร่หทัยภัทรร้ายกาจขนาดไหนแต่ยังไงเธอก็ได้ชื่อว่าลูกสาวของคนรู้จักหทัยภัทรควรจะให้เกียรติเธอบ้าง
“ฉันจะให้เกียรติเฉพาะกับคนที่สมควรได้รับ”
หทัยภัทรพูดออกมาเสียงดังก่อนจะเดินไปแทรกกลางคนที่ยืนเปียก
“งานเลี้ยงจะเลิกแล้วเชิญกลับไปได้แล้ว”
“นี่คุณ!”
กมลเนตรได้แต่ข่มอารมณ์โกรธเอาไว้เธอว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่จะแสดงออกมาอีกอย่างเธอไม่อยากทำให้ไก่แถวนี้ตื่นไปมากกว่านี้
“ฉันกลับก็ได้ค่ะ”
สาวหมวยเดินถอยออกมาสองสามก้าวก่อนจะหันไปส่งยิ้มหวานให้กับใครบางคนที่ทำให้เธอรู้สึกอารมณ์ดีเมื่อได้เห็นหน้า
“ไว้เจอกันนะคะมัท ฝันดีค่ะ”
พูดจบกมลเนตรก็จากไปพร้อมกับรอยยิ้มแสนยั่วยวนทำเอาคนถูกยั่วถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัวจนหทัยภัทรอดไม่ได้ต้องเอื้อมมือไปหยิกที่แขกของอีกคนแรงๆหลายที
“โอ๊ย…เจ็บ!”
มัทนาจับมือที่เอาแต่หยิกเธอเอาไว้ก่อนจะตัดปัญหาโดนการรวบตัวอีกคนเอาไว้ให้แน่น
“ปล่อยฉัน!”
“ถ้าปล่อยคุณหทัยก็หยิกมัทได้สิคะไม่ปล่อยหรอก”
“นี่เธอ!”
หทัยภัทรทั้งดิ้นทั้งกระแทกเท้าแต่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทันคอยหลบอยู่ตลอดเวลาแต่เพราะมัวแต่คอยระวังเท้าจนลืมดูพื้นทำให้มัทนาถึงกับลื่นหงายหลังและเหตุการณ์มันรวดเร็วจนเธอไม่ทันปล่อยตัวคนที่กอดอยู่ทำให้ทั้งสองล้มไปกองกับพื้นพร้อมๆกัน คนที่เจ็บหนักก็เหมือนจะเป็นคนที่ถูกทับแต่เหมือนความเจ็บปวดจะถูกกลบโดยสายตาที่กำลังประสานเข้าหากันของคนทั้งคู่
มัทนาเริ่มหายใจติดๆขัดๆเมื่อมองเห็นริมฝีปากที่ตัวเองเคยได้สัมผัสมาจ่ออยู่เบี้องหน้าแต่แล้วคนที่ทำให้หัวใจเต้นแรงก็ดันตัวออกก่อนจะนอนลงกับพื้นพร้อมกับเอาแต่จ้องมองดวงดาว
ความเงียบเข้ามาปกคลุมระหว่างคนทั้งคู่แต่ดีที่ได้เสียงของจิ้งหรีดเรไรจึงทำให้แต่ละฝ่ายไม่สามารถได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของกันและกันได้
“สุขสันต์วันเกิดนะคะ”
มัทนาเอ่ยออกมาด้วยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนเธอเองไม่แน่ใจว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆจะได้ยินในสิ่งที่เธอพูดหรือเปล่าหญิงสาวหลับตาลงช้าๆเพราะเธอคงไม่สามารถเอ่ยคำนั้นออกมาได้อีก
ส่วนทางด้านเจ้าของวันเกิดก็ได้แต่นอนนิ่งๆไม่มีทีท่าจะตอบโต้อะไรอีก ตอนนี้ร่างกายของเธอเหมือนโดนยาชาทำให้ไม่รู้สึกอะไรเลยจะมีก็แต่หัวใจของตัวเองเท่านั้นที่กำลังเต้นอย่างบ้าคลั่งจนเธอที่เป็นเจ้าของนึกกลัว!
เปิดจองแล้วน๊าตั้งแต่วันนี้ - 10 กุมภา 14
ราคาเล่มละ 350 บาท
ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท
รวมที่ต้องโอน 380 บาท
สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคา 250 บาท
โอนเงินมาได้ที่
ธนาคารกสิกรไทย
สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่
457-211-232-8
ชื่อบัญชี สมทรัพย์
โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่
Mail
mydestiny_k@hotmail.com Tel 087-0591110
Line samakae
facebookhttps://www.facebook.com/mea.you.927
ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ
นิยายเรื่องอื่นๆ
คุณหนูที่รัก yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576 ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259 เกมรัก สะดุดใจ yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672 ปีกรัก yuri
http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521 สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762 สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ข่าว
