นิยายเรื่องนี้เปิดให้จองอยู่นะคะ สนใจดูรายละเอียดได้ที่นี่ค่ะ http://yuriread.thaimeboard.com/index.php/topic,1291.msg7892/topicseen.html#msg7892Chapter 11.5 : One last Time (แค่ครั้งสุดท้ายของเรา)
มือขาวกดบีบนวดไปตามกล้ามเนื้อช่วงบ่าทั้งสองข้างของร่างที่นั่งตรงหน้า เสียงฮัมเบาๆที่บอกว่ารู้สึกดีพาให้คนบริการยิ้มถูกใจไม่ต่างกัน แต่กระนั้นยังแอบคิดว่า คนที่อยากทำหน้าที่นี้บ้างจะกำลังทำหน้ายังไงอยู่และทำอะไรอยู่นอกกระโจม
ไอซิส.. พี่ขอเวลาแป๊บก็แล้วกัน... ขอเวลารื้อฟื้นความหลังสักหน่อย..
ความหลังแบบไหนล่ะ.?
“สรุปว่า แม่นางไม้เฟฟานี่แผลงฤทธิ์สินะ” ถามขึ้นเมื่อเห็นคนรับบริการท่าทางมีอารมณ์ให้ถามได้ ความจริงพี่ก็ไม่ได้ดุมากอะไร แค่ไม่อยากจะกวนใจตอนเหนื่อยๆเท่านั้น ช่างเป็นน้องที่ดีจริงๆ
ความจริงก็แอบหวังอย่างอื่นนิดหน่อยนั่นแหละ...
หวังที่ไม่ควรจะหวังอีกต่อไปแล้วเมื่อพี่มีคนรักเป็นตัวเป็นตน และเธอเองก็มีผู้หญิงมากมาย หากบางครั้งก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงอ้อมกอดของคนหน้าเหมือนกัน
ฝาแฝดผูกพันกันลึกซึ้งเกินจะแยกจาก...
สำหรับข้าแล้ว.. ท่านเป็นยิ่งกว่าความรัก..
“นางแค่มาเตือนว่า ทางข้างหน้าไม่ปลอดภัยนักหากเราจะเดินทางกลับบ้าน แนะให้เราไปกันตอนเช้าวันรุ่งขึ้นอย่างที่ข้าบอกเจ้าแล้ว” คาร่าตอบทั้งหลับตาอยู่กับความสบายที่มีคนคอยเอาใจ แต่ก็หาใช่เรื่องแปลกนักที่จะเห็นน้องฝาแฝดมาเอาใจตน ก็ของมันเคยๆ...
“แล้วนางคงไม่ได้บอกใช่ไหมว่าจะมีอะไร ถ้าเราจะไม่ทำตาม” เลิกคิ้วถามคนที่เหลียวหน้าข้ามบ่ามามอง คนมองพยักหน้าน้อยๆให้ “ข้าว่าแล้วเชียว..”
แฝดพี่ยิ้มกับท่าทางขี้บ่นของคนหน้าเหมือนกัน อย่างไรซะก็คิดว่าน้องน่ารักกว่าเธอ แม้จะเหมือนกันแทบทุกอย่าง คงเพราะนิสัยที่ต่างกัน
“นางถามถึงเจ้าด้วย รู้สึกจะอยากเจอเจ้ามากกว่าข้า”
ไคล่ากระพริบตามองคนพูดเหมือนไม่เชื่อเท่าไหร่ แฝดพี่เอียงคอให้ด้วยท่าทางขี้เล่น “เฟฟานี่ชอบท่านมากกว่าข้านะคาร่า อย่ามาล้อข้าเล่นเลย”
“ไม่รู้สินะ อาจเป็นเพราะนางเห็นไอซิสก็ได้”
ดวงตาสองสีมองกันอย่างเข้าใจ หากยังมีคำถาม “หมายความว่า นางดูออกหรือว่า ท่านกับไอซิสไม่ใช่แค่พี่น้อง”
คาร่าถอนหายใจ ยิ้มเฝื่อนๆ “เจ้าน่าจะเห็น น้องของเราเป็นอย่างไร หากจะปิดใครได้ ผู้นั้นก็คงจะด้อยประสบการณ์เต็มที”
“ท่านพูดเหมือนไม่ชอบให้น้องแสดงความรักต่อท่าน” แฝดน้องเลิกคิ้วถามยียวน หากสีหน้าเครียดของแฝดพี่ก็ทำให้เปลี่ยนใจ “ท่านคิดไม่ออกใช่ไหมว่า จะทำเช่นไร เมื่อกลับไปยังวัง”
“ใช่.. แต่ข้าเกรงว่า จะหาคำตอบให้ทางนั้นอย่างไรมากกว่า ที่เราไม่ไปตามนัด” พูดเสียงเครียด เพราะเรื่องมันน่าเครียด “ข้าไม่ได้เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างข้ากับน้อง แต่ข้ากำลังรู้สึกเหมือนตัวเองเห็นแก่ตัวที่สนใจความสุขตัวเองมากกว่าบ้านเมือง”
ไคล่าเม้มปากเมื่อได้ฟัง เธอไม่ปฏิเสธว่าที่อีกคนพูดเป็นเรื่องผิด หากบางทีก็อยากให้แฝดพี่สนใจความสุขของตัวเองมากกว่าคนอื่นเหมือนกัน รู้อยู่ว่าตลอดเวลาที่อยู่ในตำแหน่งนี้ คาร่าเปลี่ยนไปจากที่เธอรู้จักมากทีเดียว ตอนที่เป็นเพียงเจ้าหญิงรัชทายาทองค์โต พวกเธอเคยสนุกกันกว่านี้ อย่างน้อยพี่เธอก็ยิ้มอย่างเต็มใจมากกว่า
ในที่สุดก็คิดทำเรื่องที่เคยทำมาเสมอ มันเป็นการช่วยเหลือกันและกัน..
คลายเครียด...
แต่ใครกันที่เครียดกว่ากันแน่...
ร่างสูงก้มลงให้อกตัวเองแนบเบียดกับแผ่นหลังคนนั่ง สองมือสอดเข้าไปข้างลำตัว คางเกยบ่า แว่วหูได้ยินเสียงคาร่าครางเบาๆ นั่นเพราะสัมผัสที่เคยชิน ร่างกายมันเป็นไปเอง
“ปล่อยตัวตามสบายพี่สาว” เสียงนุ่มกรอกลงที่ข้างหู ก่อนจูบมันเบาๆ และพ่นลมหายใจร้อนๆไปกับผิวตรงนั้น คนไวต่อสัมผัสเริ่มส่งเสียงประหลาด หากมันเป็นการตอบรับอนุญาตให้ทำต่อไปได้
คาร่าต้องการเธอเสมอไม่ว่าจะมีใครหรือไม่ ก็ใครเล่าจะรู้ใจกันดีที่สุดกับเรื่องแบบนี้ นอกจากคนที่ร่วมเตียงกันมาเป็นสิบๆปี..
“ไอ.. ไอซิสล่ะ.?”
ในห้วงอารมณ์ปรารถนายังอุตส่าห์เอ่ยถามหาอีกนางได้ ไคล่าหลับตาข่มอารมณ์หงุดหงิดที่เกิดขึ้นเพราะถูกขัดจังหวะ มือเธอชะงักการนวดเฟ้นก้อนเนื้อนุ่มอันอ่อนไหว ได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างเสียดาย แต่นั่นเพราะท่านทำเองนะคาร่า..
“น่าจะไปหาอะไรเล่นอยู่ พี่ก็รู้ น้องยังเหมือนเด็กเล็กๆ” ตอบเสียงขุ่นจนอีกคนจับอารมณ์ได้ มืองดงามจึงมาสัมผัสใบหน้า ดึงลงมาประทับริมฝีปากกัน จากนั้นมันก็กลับมา พี่สาวครางพึงใจเมื่อมือเธอขยับสานงานที่ค้างไว้ต่อ คาร่าอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้เสมอ ไม่เคยปฏิเสธใครได้ ก็เหมือนเธอ...
“ท่านงดงามเสมอ” แฝดน้องกระซิบเมื่อในที่สุดก็มาอยู่ตรงหน้ากันและกัน มือสั่นเทาค่อยๆเปลื้องผ้าแฝดพี่ทีละชิ้น ผิวพรรณและสรีระที่สายตาพบ อดไม่ได้ต้องก้มลงไปสัมผัสมันด้วยปาก มือตนช่วยประคองทรง กอบมันขึ้นมาพรมจูบอย่างรักใคร่ แม้จะใคร่มากกว่ารัก...
“ไคล่า....” คาร่าครางชื่อน้องฝาแฝด มือออกแรงกดศีรษะด้านหลังเขาอย่างเผลอใจ เรือนกายช่วงล่างเริ่มขยับเรียกร้องความสนใจกัน แม้จะชื่นชอบการได้เป็นผู้คุมเกมส์มากกว่า หากความเป็นผู้หญิงยังต้องการให้คนเอาอกเอาใจเช่นนี้ และไอซิสยังไม่รู้วิธีเอาใจเธอมากเท่ากับที่ไคล่าทำ
แต่หากจะบอกว่า ไม่ว่านางในคนใด เก่าใหม่หรือกระทั่งโรซาลี ก็ไม่มีทางเทียบกับแฝดน้องของเธอได้เลย คงเพราะเขาเชี่ยวชาญเรื่องนี้เหมือนเธอ และสำหรับเธอที่ไม่เคยพึงใจกับชายชาตรีคนใดมาก่อน แฝดน้องจึงเป็นทางเลือกที่จำเป็น และต้องการ..
“ท่านต้องสอนไอซิสบ้างแล้วนะ อย่าตามใจน้องฝ่ายเดียว” ไคล่าเงยหน้ามายิ้มให้เจ้าของเรือนร่างที่ถูกตนเองปรนเปรอ แฝดพี่ยิ้มหวานให้พร้อมพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย “ถ้าไอซิสรู้ความลับของท่าน น้องคงจะดูแลท่านได้ดี วันนั้นท่านคงไม่ต้องการข้าอีกแล้ว”
“เจ้าพูดเหมือนน้อยใจ”
แฝดน้องส่ายหน้า ยิ้มบางๆก่อนเข้ามาประกบปากกับคนที่ทำท่าไม่เชื่อ เธอเลือกให้คำถามระหว่างเธอกับพี่สิ้นสุดลง ด้วยการไต่มือลงไปยังปราการสำคัญที่คาร่าต้องการถูกสัมผัสมากที่สุดตอนนี้ เสียงพี่สาวร้องเบาๆเมื่อนิ้วยาวของเธอแทรกเข้าไปในความอบอุ่นที่อุ่นจนรู้สึกร้อนระอุ คนเบื้องหน้ากระตุกเอวไปตามแรงมือเธออย่างไม่สนใจความอายกับกิจกรรมน่าอายสำหรับพี่น้อง แต่มันคงจะสายไปที่จะคิดอาย สายไปมากทีเดียวเชียวล่ะ..
“ท่านเหมือนไม่เคยได้รับ” ความคับแน่นของเรือนกายอีกสาวพาให้เกิดความสงสัย สบตากันก็พบใบหน้าเหมือนกันพยักหน้ารับทั้งพูดไม่ออก แต่คงไม่อยากพูดมากกว่า เมื่อผลักบ่าเธอให้ล้มลงนอนหงาย เอาตัวขึ้นทาบกัน ทรวงอกเสียดสีขณะที่สะโพกขยับให้นิ้วเธอถลำลึกเข้าไปในตัว หากกระนั้นพี่ก็ไม่เคยลืมเธอ
มือข้างที่ว่างดันนิ้วเข้ามาสู่ตัวเธอบ้าง ไคล่าหลุดปากร้องเสียงหลง ความรู้สึกที่เกิดขึ้นยังคงเหมือนเดิม ร่วมเรียงเคียงหมอนกับใครก็ตาม ไม่มีเหมือนกับฝาแฝด คาร่าขย่มร่างลงกับตัวเธอรุนแรงเหมือนที่มือกระแทกเข้ามา ปากซุกซนไม่วายกัดเม้มไปตามบริเวณหน้าอก ใครทนอยู่ได้ก็ให้มันรู้ไป
แล้วข้าจะขาดท่านได้อย่างไร ในเมื่อมัน.....
ข้ายังต้องการความเร่าร้อนที่แฝงอยู่ในความเย็นชาของท่านเสมอ..
และข้าเริ่มจะอิจฉา..ไอซิส..
และความคุ้นเคยก็ทำให้เรื่องจบเร็วจนเหมือนจะเร็วเกินไป สองร่างนอนกอดก่ายกันเหงื่อโทรม กลิ่นฟีโรโมนหอมกรุ่นไปทั้งกระโจมที่พัก หากใครเข้ามาตอนนี้ ไม่มีทางจะไม่รู้ว่า มีอะไรเกิดขึ้นที่นี่บ้าง แม้พวกเธอจะลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าและนั่งคุยกันอย่างเดียว
แต่หากมีใครเปิดประตูโพล่งเข้ามาจริงๆ ก็คงจะลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าไม่ทันหรอก ยังนอนขี้เกียจกันอยู่เลย ก็มันเหนื่อย...
“ไอซิสยังเด็กนัก และข้าไม่กล้าทำอะไรนางเหมือนกับ...”
“โรซาลี”
แฝดพี่พยักหน้ารับ ยกมือขึ้นนวดขมับระหว่างมองตาคนที่นอนซบกันเหมือนคนรัก ก็รัก.. เพียงแต่รักไม่เหมือนกับที่เธอรักน้องสาวคนเล็ก
กับไอซิส มันเป็นอะไรที่ยากเกินบรรยายได้ รู้เพียงอย่างเดียวว่า ต้องปกป้องน้องคนนี้ให้ถึงที่สุด หรือเพราะไคล่าสามารถดูแลตัวเองได้ดีอยู่แล้ว...
“เจ้าเข้าใจไหมว่า นางแตกต่าง.?”
“ข้าเข้าใจ แต่ท่านควรเข้าใจนางด้วยเหมือนกัน” ไคล่าตอบรับ หากยังขัดแย้งจนอีกคนเลิกคิ้วมอง “ข้าคิดว่า น้องคงอยากจะทำทุกอย่างให้ท่านมีความสุข ท่านเองก็ควรจะเลิกสนใจจะเก็บน้องไว้ให้ใครสักที เพราะนางไม่มีทางจะยอมพลีกายให้ใครอีกแล้ว น้องไม่เหมือนเรา ท่านย่อมรู้ดี”
คาร่านิ่งไปสักพัก ถอนหายใจและมองหน้าอีกคนอย่างที่รู้ว่าต้องขยับตัวออกจากอกเธอ ร่างโปร่งลุกขึ้นนั่ง สองมือยันเอาไว้ด้านหลัง ไม่สนใจจะปิดบังเรือนกายช่วงบนที่ล่อตาล่อใจคนที่อยู่ด้วยกัน บางทีก็นึกขำๆว่าอยากจะโชว์
แต่ไคล่าก็มีเหมือนเธอมี จะมาอยากดูอะไร...
ก็ใครว่า ฝาแฝดต้องเหมือนกันทุกอย่าง ไม่มีอะไรเหมือนกันหมดหรอกในร่างกายของแต่ละคน อย่างน้อยลายนิ้วมือก็ไม่มีทางเหมือนได้..
“เจ้าพูดเหมือนเดาได้ว่า น้องจะไม่ยอมเข้าหอกับเขา ไม่ยอมมีอะไรกันกับเขา แม้ว่าจะแต่งงานแล้ว.?”
แฝดที่เผลอมองของต้องตาต้องใจกระพริบตาให้ได้สติ สบตาพี่ก็ยิ้มเจื่อน แล้วยอมลุกขึ้นนั่งบ้าง คราวนี้ไม่อยากไขว่เขวอีกจึงหันไปคว้าผ้ามาห่อตัวให้ คาร่าติดนิสัยชอบให้คนบริการ แม้กระทั่งเรื่องนี้ มือไม่มีหรือไง..
อย่าไปว่าพี่.. เธอเองก็เหมือนกัน จะปฏิเสธไหมว่า ชอบที่โรซาลีตามบริการทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องอะไร แม้กระทั่งเรื่องบนเตียง ดีจริงๆที่นางในผู้นั้นรู้หน้าที่ของตัวเองเสมอ ไม่เคยต้องให้สอนกันนาน..
ข้าเริ่มคิดถึงเจ้าแล้วสิ...
“ท่านไม่รู้จริงๆหรือแกล้งกันล่ะพี่สาว จะบอกให้นะ ข้าเกือบได้ตัวไอซิสก่อนท่านหลายครั้ง แต่น้องไม่เคยยอม ได้แค่จูบ.. และนับประสาอะไรกับใครไม่รู้แบบนั้น”
“แต่น้องอาจจะยังไม่เคยเจอใครที่ถูกใจมากกว่าก็ได้ และคู่หมั้นนั่นก็อาจจะ---” นิ้วเรียวทาบลงบนริมฝีปากพาเสียงแย้งหายไป ไคล่าส่ายหน้าให้ ไม่ยินยอมจะฟังเธอพูดอะไรอีก
“อีกสักครั้ง.. กับข้า..คาร่า” แฝดน้องพึมพำดวงตาเศร้า แฝดพี่มองกลับมาด้วยสายตาไม่เข้าใจ “บางทีนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายของเรา เพราะข้าไม่อยากให้น้องเสียใจ ถ้ารู้ว่าท่าน.....”
คราวนี้เป็นไคล่าที่พูดไม่ออก พี่สาวจูบนิ้วเธอด้วยท่าทางที่ปฏิเสธไม่ได้ว่า มันไม่ได้เป็นการเชิญชวนหรือตอบรับ ซ้ำรอยยิ้มที่ริมฝีปากแดงชมพูกับดวงตาสีเขียวที่ทอประกายสดใสก็ทำให้หลงใหลจนขยับเข้าไปใกล้ไม่รู้ตัว มารู้อีกทีก็เมื่อมานั่งคร่อมบนตัวพี่และถูกมืองดงามขยำขยี้ทรวงอก โดนเอาคืนแบบหนักกว่าที่ตัวเองทำเสียอีก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ชอบ...
“ข้าต้องการท่าน..คาร่า” กระซิบเสียงสั่น มันเกินกว่าจะกลั้นได้เมื่อถูกทารุณกรรมทรวงอกทั้งสองพร้อมกัน ด้วยปากและด้วยมือ สองมือเธอจับศีรษะพี่เอาไว้ บังคับไม่ให้จากไป เมื่อสบโอกาสที่คิดว่าเธอพร้อม คาร่าก็สอดแทรกเข้ามาในตัวเธออีกครั้ง สะดุ้งเล็กน้อยก่อนขยับให้เข้าจังหวะกันให้ได้รู้สึกถึงสิ่งที่ปรารถนา แม้จะรู้ว่าขัดแย้งอย่างรุนแรงกับความถูกต้องทั้งมวล แต่เธอก็.....
ขออีกครั้งเดียวเท่านั้นไอซิส.. แค่อีกสักครั้งที่ข้าจะได้อยู่กับเสด็จพี่ของเรา..
และข้าจะเสียสละคาร่าให้เจ้าเก็บรักษาเอาไว้คนเดียว...
จงดูแลให้ดี..
.gif "000 (40)")
ข่าว
