ตอนที่ ๗
ตลอดเวลาการทำงาน ด้วยความเป็นมืออาชีพของแป้งทำให้เธอทำงานในส่วนของเธอได้อย่างรวดเร็ว เธอโพสต์ท่าถ่ายภาพอย่างมืออาชีพ ฟ้ามองอย่างชื่นชม แป้งเป็นดาราที่ฟ้าชอบมานานแล้ว แป้งทั้งสวยทั้งเก่ง ฟ้าจึงรู้สึกดีที่ได้ทำงานร่วมกับแป้ง และเพราะความมือใหม่ของฟ้าทำให้ฟ้ายังอายที่จะโพสต์ท่าถ่ายภาพ พี่ปรางค์เลยขอให้แป้งคอยสอนคอยบอกฟ้า ซึ่งแป้งก็ทำให้ด้วยความเต็มใจ
หลายครั้งที่ต้องถ่ายรูปคู่กัน หลายครั้งที่ต้องใกล้ชิดกันมีการโอบกอด มีภาพที่ใบหน้าแนบชิดกัน ฟ้ารับรู้ถึงความผิดปกติของแป้ง เมื่อต้องกอดกัน ฟ้ารู้สึกได้ว่าแป้งทำตัวแข็งและหน้าแดง ส่วนตัวฟ้าเองก็รู้สึกใจ เต้นแรงเมื่อต้องใกล้ชิดกับดาราในดวงใจของเธอ จนแทบทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน แป้งรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ รู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจมันเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอก เมื่อฟ้าโอบกอดเธอหลายครั้งหลายหน เธอรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวเหมือนคนเป็นไข้
‘เธอเป็นอะไรกันนี่’ แป้งเฝ้าถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา เธอชอบผู้หญิงด้วยกันเหรอ จะเป็นไปได้อย่างไรกัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่เธอใกล้ชิดผู้หญิง แต่เธอยังไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย แป้งวุ่นวายใจเธอรู้สึกไม่ชอบกับอาการที่ไม่รู้ใจตัวเองอย่างนี้เลย
วันสุดท้ายของการทำงานท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงามกับอากาศที่เย็นสบาย ทำให้การทำงานผ่านพ้นไปด้วยดี ภาพสุดท้ายกำลังจะเสร็จลงพร้อมๆ กับแสงสุดท้ายของตะวัน ที่กำลังจะลาลับขุนเขา ทีมงานบอกอยากได้ภาพประหนึ่งว่าสองสาวเป็นคู่รักกัน โดยให้ฟ้ายืนหันหน้าเข้าหาแป้งพร้อมๆ กับก้มลงไปจูบปากแป้งที่กำลังเงยหน้าขึ้นมารับจูบนั้นอย่างเต็มใจ ทีมงานบอกให้แค่ใช้ปากแตะๆ กัน โดยให้ฉากหลังเป็นดวงตะวันกลมโตสีส้มที่ลอยอ้อยอิ่งบอกลาขุนเขาอยู่ข้างหลัง ขณะที่ฟ้าก้มลงไป ทันทีที่ปากโดนปากแป้ง แป้งเหมือนเข่าอ่อนจะทรุดลงไป ฟ้าตกใจเลยรีบคว้าตัวแป้งดึงเข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้น ทำให้ปากที่ว่าแค่แตะๆ กัน ภาพที่ออกมาเลยเหมือนกับว่าฟ้ากำลังโอบกอดแป้ง พร้อมก้มจูบปากแบบแนบแน่น ทีมงานชอบอกชอบใจ ทำให้งานจบลงท่ามกลางความโล่งใจของสองสาว ที่หัวใจเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาจากอก...
คืนสุดท้ายของการทำงาน พี่ปรางค์จัดงานเลี้ยงให้กับทีมงาน และทุกคนที่มีส่วนทำให้งานเสร็จเรียบร้อย โดยมีการก่อกองไฟท่ามกลางอากาศหนาวเย็นบนภูเขาสูง ทุกคนดื่มกินกันอย่างสนุกสนานซึ่งฟ้าไม่อยากดื่ม แต่ในที่สุดฟ้าก็ขัดปรางค์ที่เชิญชวนไม่ได้ ฟ้าก็ระวังตัวเองค่อยๆ จิบไวน์ตามที่มีนเคยบอก ฟ้าชนแก้วกับปรางค์แล้วค่อยๆ จิบไปเรื่อยๆ แป้งชำเลืองมองฟ้านั่งจิบไวน์อยู่กับปรางค์เป็นระยะๆ จนค่อนดึกทุกคนแยกย้ายกันไปนอนตามบ้านพักของตัวเอง
ฟ้ารู้สึกเมามากก็ตอนลุกจะกลับนี่แหล่ะ แต่ก็พยายามฝืนตัวเองเดินกลับ โดยมีแป้งเดินตามมาด้วยเงียบๆ แป้งเองก็รู้สึกมึนๆ เพราะดื่มไปหลายแก้วเหมือนกัน ฟ้าดื่มครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง รู้สึกว่าเมามากพยายามรีบเดินให้ถึงห้องนอนให้เร็วที่สุด พอเข้าห้องได้ฟ้าก็พุ่งเข้าหาเตียงนอนที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที แป้งที่เดินตามมาพยายามจะรั้งให้ฟ้าไปนอนที่เตียงของฟ้า แต่ฟ้าตัวหนักจนเธอพยุงไม่ไหว
แป้งเลยต้องเลยตามเลย ‘ปล่อยให้ฟ้านอนเตียงเธอ แล้วเดี๋ยวเธอไปนอนเตียงฟ้าก็แล้วกัน’ แป้งคิดก่อนจะเข้าห้องน้ำ เอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ฟ้าเผื่อจะรู้สึกดีขึ้น แป้งใช้ผ้าขนหนูเช็ดหน้าให้ฟ้าดวงตากลมโตที่ส่องประกายวิบวับ ที่เคยทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะเวลาอยู่ใกล้ บัดนี้ปิดสนิทแป้งเช็ดเรื่อยลงไปถึงลำคอ ลากลงไปถึงเนินเนื้อ แป้งใจเต้นแรงรู้สึกวูบไหวอย่างประหลาด
“อื้อ..!” เสียงครางของฟ้าทำให้แป้งละสายตาจากเนินอกมายังที่มาของเสียง ริมฝีปากอวบอิ่มที่ครางเสียงสั่น ทำให้แป้งคิดถึงรอยจูบเมื่อตอนกลางวัน จนอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบปากอวบอิ่มนั้น จากริมฝีปากที่หวานฉ่ำ แป้งเลื่อนลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอขาวๆ นั่น มือแกะกระดุมเสื้อจนเผยให้เห็นอกอวบสวยของฟ้า แป้งใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น และเหมือนมีแรงดึงดูดให้แป้งก้มลงสูดดมความหอมจากทรวงอกนั้น ปลายเนินอกเต่งตูมแข็งชูชันสู้ลิ้น แป้งอ้าปากงับดูดเม้มอย่างกระหาย ฟ้าเริ่มรู้สึกตัวพยายามจะขัดขืน
“คุณแป้ง....อย่า” เสียงสั่นๆ ของฟ้าพยายามจะหยุดเธอ แต่เธอหยุดไม่ได้แล้ว ความรู้สึกปั่นป่วนในใจหลายวันที่ผ่านมา เธอค้นพบสาเหตุของมันแล้ว แล้วเธอก็ต้องการการปลดปล่อยอารมณ์ที่ค้างคานั้น แป้งไล้ลิ้นกระหน่ำจูบไปทั่วร่างกายฟ้า ฟ้าเหมือนอยากขัดขืนแต่เรี่ยวแรงไม่รู้หาย ไปไหนหมด บวกกับความเมาทำให้อารมณ์ฟ้ากระเจิง จนไม่อาจต้านทานความต้องการของร่างกาย ที่แป้งโลมเลียเธอจนเปียกชื้นไปทั่วตัว
ฟ้าสนองตอบแป้งอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน สองมือเริ่มลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างสวย พร้อมกับเลื่อนไล้ริมฝีปากครอบครองอกสวย แป้งแอ่นร่างขึ้นรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ ฟ้าไล้ลิ้นวนรอบยอดชูชันที่แข็งเป็นไต ร่างบางบิดตัวด้วยความเสียวซ่าน เมื่อฟ้าเลื่อนมือลูบไล้ลงต่ำพร้อมควานนิ้วค้นหาความชุ่มฉ่ำของร่องลึก
“อ้า...ส...โอ้...ว...ว...” เสียงครางของแป้งยิ่งดังขึ้น เมื่อฟ้าสอดนิ้วลงไปสำรวจในร่องลึก แป้งแอ่นสะโพกรับด้วยความเสียวซ่านร้องครางอย่างเป็นสุข ฟ้าเร่งเร้าจังหวะในการสอดใส่นิ้ว จนน้ำไหลเยิ้มเลอะมือ ฟ้ากระแทกแรงขึ้นเร็วขึ้น แป้งเกร็งตัวรับแรงกระแทกสุดท้ายพร้อมกอดกระชับร่างฟ้าแนบแน่น หลับตาพริ้มอย่างเป็นสุข
“ฟ้าคะ...เช้าแล้วค่ะ” เสียงเรียกเบาๆ ข้างหู ฟ้าขยับตัวนิดหนึ่ง แต่ยังไม่ยอมลืมตา แป้งไล้มือไปทั่วใบหน้าเรียวยาวนั้น พร้อมฝังจมูกลงบนแก้มเนียนนั้นอย่างแรง เพื่อปลุกให้ฟ้าตื่น ฟ้าขยับตัวพยายามลืมตาขึ้นมาเธอรู้สึกร่างกายหนักอึ้งเหมือนมีอะไรกดทับ เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาก็เห็นหน้าแป้ง และสายตาที่จ้องอยู่ อ้อมแขนที่กอดรัดเธออยู่กับร่างกายที่เปลือยเปล่าทั้งคู่ ฟ้าตกใจนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฟ้าหลับตาพยายามครุ่น คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน นี่สิ่งที่เธอรู้สึกเมื่อคืนเป็นเรื่องจริงเหรอนี่ เธอคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน
“ฟ้าตื่นได้แล้วค่ะ เดี๋ยวต้องเดินทางกลับกันแล้วนะคะ” เสียงที่ได้ยินทำให้ฟ้าแน่ใจว่าเธอไม่ได้ฝันไปแน่ๆ นี่เธอทำอะไรลงไปนะ
“งั้นเดี๋ยวแป้งไปอาบน้ำก่อนแล้วกันนะคะ” แป้งจูบเธอที่แก้มอีกหนึ่งฟอด ก่อนจะลุกไปอาบน้ำ ฟ้ายังนอนนิ่งคิดหนักถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอจะทำอย่างไรดี คิดถึงมีนขึ้นมา ‘ถ้าพี่มีนรู้จะทำอย่างไร พี่มีนจะอภัยให้เธอไหมแล้วแป้งล่ะ ถ้าแป้งรู้เรื่องพี่มีนแป้งจะว่าอย่างไรแล้วเธอจะทำยังไงดี....’
“ฟ้าคะตื่นได้แล้วยังจะนอนอีก เดี๋ยวคนอื่นรอนานค่ะ” เสียงแป้งปลุกให้ฟ้าตื่นจากความคิดนั้นอีกครั้ง ฟ้าลุกเดินเข้าห้องน้ำอย่างเงียบๆ แป้งมองตามฟ้าอย่างไม่เข้าใจ เธอรู้สึกถึงความผิดปกติตั้งแต่ตื่นมา เช้านี้ฟ้ายังไม่พูดกับเธอสักคำ เมื่อฟ้าอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ แป้งก็ถามฟ้าถึงอาการผิดปกติ
“ฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าไม่ได้เป็นไร” ฟ้าก้มหน้าหลบสายตาแป้ง
“แล้วทำไมฟ้าไม่พูดกับแป้งเลยสักคำ” แป้งจับคางฟ้าที่ก้มหน้าอยู่ให้เงยหน้ามาสบตาเธอ
“ฟ้าแค่รู้สึกปวดหัว เมื่อคืนคงดื่มหนักไปหน่อย” ฟ้าตอบเลี่ยงไป
“ฟ้าไม่สบายใจเรื่องของเราหรือเปล่าคะ” พูดพร้อมจ้องหน้ารอคำตอบ
“เรื่องของเรา...” ฟ้าทวนคำเสียงแผ่วเบา
“ใช่...ฟ้าไม่ต้องกังวลนะ แป้งยินดีรับผิดชอบ” แป้งพูดยิ้มๆ
“เออ...คุณแป้ง...ฟ้า...” ฟ้ารู้สึกลำบากใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“แน่ะ...!! ยังจะมาคุณอีก เรียกแป้งเฉยๆ ก็ได้ค่ะ เราเป็นคนคนเดียวกันแล้วนะ ไม่ใช่คนอื่นคนไกล แป้งอยากจะบอกว่าแป้งมีความสุขมาก ที่ได้รู้จักหัวใจตัวเอง ฟ้าเป็นคนแรกในชีวิตแป้งนะคะ ขอบคุณนะคะที่สอนให้แป้งรู้จักความรัก แป้งรักฟ้าค่ะ” พร้อมกับรอยจูบอุ่นๆ ตรงปากอิ่ม ฟ้านิ่งอึ้งกับคำพูดเปิดเผยของแป้ง
“ก๊อก ๆ ๆ ๆ” เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ก่อนที่ฟ้าจะทันได้พูดอะไรออกไป
“คุณแป้ง คุณฟ้า เสร็จหรือยังคะ เราจะออกเดินทางกันแล้วค่ะ”เสียงทีมงานเคาะเรียก
“ค่ะๆๆ ไปเดี๋ยวนี้ค่ะ” แป้งตอบกลับไปแล้วหันมาดึงแขนฟ้า
“ไปกันเถอะฟ้า เค้ารอกันแล้วจ๊ะ แล้วฟ้าอย่าลืมทานยาแก้เมารถด้วยนะคะ” แป้งบอกอย่างห่วงใย
ตลอดการเดินทางกลับกรุงเทพฯ แป้งคอยดูแลฟ้าไม่ห่าง คอยพูดคอยถามอย่างใส่ใจ แต่ฟ้ายังคงถามคำตอบคำ และอ้างว่าเวียนหัวกับการเดินทาง แต่เป็นเพราะเธอคิดหนักเรื่องของเธอและแป้ง กับพี่มีนอีกคน เธอจะจัดการกับมันอย่างไรดี เธอกลัวพี่มีนจะรู้ กลัวพี่มีนจะเสียใจเหลือเกิน กับแป้งเธอก็ไม่กล้าตัดรอนกลัวว่าแป้งจะเสียใจ และคิดมากแล้วเธอจะทำอย่างไรดี ฟ้าคิดหนักอย่างมืดแปดด้าน
ที่สนามบินกรุงเทพฯ มีนชะเง้อมองหาฟ้าท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินออกมา เธอมารอฟ้านานแล้วไม่ได้เจอกันนานหลายวัน เธอคิดถึงคนรักของเธอเหลือเกิน รู้ว่าฟ้าจะเดินทางกลับวันนี้เธอจึงมารอรับ นั่นไงฟ้าสาวน้อยของเธอ กำลังเดินออกมาพร้อมกับทีมงาน พี่ปรางค์ และนั่นแป้งนางเอกสาวคนดังที่ไปถ่ายแฟชั่นคู่กันกับฟ้าเดินมาด้วยกัน
“มีน...ว่าไงมารอรับฟ้าเหรอ” พี่ปรางค์เอ่ยทักทายมีน
“ค่ะ พอดีแม่เค้าไม่ว่าง เลยให้มีนมารับแทนค่ะ” มีนตอบคำถามปรางค์แต่สายตายังคงมองฟ้า
“พี่มีนหวัดดีค่ะ” แป้งเอ่ยทักทายมีน เนื่องจากเธอเคยร่วมงานกับมีนหลายครั้งแล้ว
“หวัดดีค่ะแป้ง ไม่ได้เจอนานแล้วสวยขึ้นนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ พี่มีนยังปากหวานเหมือนเดิมนะคะ”
“ฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าตาเหมือนไม่สบาย” มีนเอ่ยทักฟ้าที่ยืนทำหน้าเฉยชาไร้ความรู้สึก
“ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ” ฟ้าตอบเสียงอ่อย
“ฟ้าเค้าเมารถนะคะ คงจะเพลียด้วย” แป้งบอกมีน แต่สายตามองหน้าฟ้า ยิ้มน้อยๆ บนใบหน้า
มีนรู้สึกแปลกใจที่เห็นสายตาแป้งที่มองฟ้า มันเหมือนมีความ หมายอะไรในสายตาคู่นั้น เมื่อเหลือบไปมองฟ้าเห็นใบหน้าฟ้ายังเฉยเหมือนเดิม เธอคงคิดมากไปเอง
“น้องแป้งคะ...โห...!! คิดว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว รถติดมากเลยจ๊ะ”เสียงนายผู้จัดการส่วนตัวแป้งร้องเรียกมาแต่ไกล
“พี่นายหายแล้วเหรอคะ จริงๆ แล้วไม่ต้องมารับแป้งก็ได้”
“ได้ไงคะ แค่พี่ให้น้องแป้งไปทำงานคนเดียวนี่ พี่ก็รู้สึกผิดจะแย่แล้ว ลำบากมากไหมคะ”
“ลำบากอะไรกันคะ พี่ปรางค์ดูแลแป้งอย่างดีค่ะ แล้วแป้งก็ได้เพื่อนใหม่ด้วย ฟ้าคะนี่พี่นายผู้จัดการส่วนตัวแป้งจ๊ะ พี่นายนี่ฟ้าน้องใหม่ไฟแรงค่ะ” แป้งแนะนำให้นายกับฟ้ารู้จักกัน
“สวัสดีค่ะ” ฟ้ายกมือไหว้
“อ๋อ...!! น้องฟ้า...สวยกว่าในหนังสืออีกนะคะ” นายเอ่ยชม
“ขอบคุณค่ะ”
“งั้นก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนนะคะ เดี๋ยวพี่จะโทรบอกให้มาดูรูปกันอีกทีนะ” ปรางค์บอกกับทุกคน เพื่อจะได้แยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน
“ฟ้าแป้งไปนะ แล้วเดี๋ยวจะโทรหานะคะ” แป้งกระซิบฟ้าเสียงเบาก่อนจะเดินตามนายไป
“ฟ้าเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ ทำไมนั่งเงียบจังไปหาหมอก่อนไหมจ๊ะ” มีนเอื้อมมือไปจับมือฟ้า หลังจากเข้ามานั่งในรถแล้ว แต่ฟ้ายังคงนั่งเงียบไม่พูดไม่จา
“พี่มีน ขอฟ้ากอดหน่อยนะคะ” ฟ้าผวาเข้าไปกอดมีนอย่างแนบแน่น เหมือนจะยึดเป็นที่พึ่งยามที่เธอกำลังเครียด หาทางออกไม่เจอ
“ฟ้าคิดถึงพี่เหลือเกินค่ะ” ฟ้าบอกทั้งๆ ที่ยังกอดมีนแน่นไม่ยอมปล่อย
“โธ่...นึกว่าเรื่องอะไร พี่ก็คิดถึงฟ้ามากเหมือนกันค่ะ ไปทำงานสนุกไหมล่ะ” มีนหัวเราะขำกับท่าทางของฟ้า
“เหนื่อยนิดหน่อยค่ะอยากให้พี่มีนไปด้วยจังเลย คราวหน้าเราไปเที่ยวกันนะคะ จะได้ไปนั่งนับดาวด้วยกัน ดาวสวยมากเลยค่ะ” ฟ้าเริ่มผ่อนคลายเวลาอยู่กับมีน
“แม่ไปงานอีกแล้วใช่ไหมคะ กว่าจะกลับก็คงดึกเหมือนเดิม ขอฟ้าไปนอนด้วยนะคะ” ฟ้าออดอ้อน
“จะดีเหรอคะ ฟ้าเพิ่งกลับมายังไม่ได้เข้าบ้านเจอหน้าคุณแม่เลยนะคะ”
“เดี๋ยวฟ้าโทรบอกแม่เองค่ะ” ฟ้าบอกเพื่อให้มีนหายกังวล
“ฟ้านอนแช่น้ำอุ่นหน่อยนะ เดี๋ยวพี่ผสมน้ำให้นะคะ จะได้ผ่อนคลายหายเหนื่อยนะจ๊ะ” มีนบอกกับฟ้า เพราะเธอสังเกตเห็นฟ้าดูเครียดๆ หน้าตาเพลียๆ
“ดีค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบริการเสริมเพิ่มนวดผ่อนคลายด้วยได้ไหม...” ฟ้าทำเสียงออดอ้อนที่มีนขัดไม่เคยได้
ฟ้านอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำอุ่นที่มีฟองสบู่ฟูฟ่องหอมกรุ่น โดยมีมีนนั่งอยู่ขอบอ่างคอยนวดแขนนวดไหล่ให้อย่างตามใจฟ้าที่เรียกร้อง เธออยากให้คนรักของเธอหายจากการเครียด และเหนื่อยกับการเดินทางที่ยาวนาน น้ำที่อุ่นกับความหอมกรุ่น แถมบริการนวดผ่อนคลายจากคนรัก ทำให้อารมณ์ฟ้าสงบลง หลับตาพริ้มอย่างเป็นสุข และผ่อนคลายรู้สึกดีเวลาที่มีมีนอยู่ด้วย แม้ในใจจะรู้สึกผิดกับมีนมากก็ตาม ขณะที่มีนกำลังตั้งใจนวดมือ และแขนให้ฟ้าอยู่นั้น สีหน้าฟ้าเริ่มออกแววเจ้าเล่ห์ยิ้มอยู่ในหน้า แล้วในขณะที่มีนเผลอฟ้าก็ออกแรงดึงมีนให้ลงมาในอ่างอาบน้ำ ทั้งเสื้อผ้าพร้อมเสียงหัวเราะที่ดังลั่น
“ลงมาแช่น้ำอุ่นด้วยกันนะ ฟ้าหายเมื่อยแล้ว เดี๋ยวฟ้านวดให้พี่มีนมั่งนะคะ”
“ฟ้าทำอะไรบ้าๆ ดูซิเปียกหมดแล้ว” มีนโวยวายเอากับคนที่ยังทำหน้าทะเล้นไม่เลิก
“เดี๋ยวฟ้าถอดให้นะคะ จะได้นวดถนัดๆ” ปากพูดส่วนมือก็ถอดเสื้อผ้าให้มีนพัลวัน ฟ้านั่งอยู่ข้างหลังมีนพร้อมนวดไหล่ให้มีนอย่างเบามือ
“ดีไหมคะ” ฟ้ากระซิบข้างหู
“อื้อ...” มีนตอบรับเบาๆ
จากไหล่ฟ้าเลื่อนมือลงไปเรื่อย จากแขนลงไปที่มือ พร้อมกับโน้มตัวเข้าไปหาจูบที่ซอกคอขาวๆ เลื่อนไปติ่งหู ขบกัดทักทายเล่นเบาๆ มือเริ่มอ้อมไปข้างหน้าบีบคลึงเต้าเต่งตึง ขยำเบาๆ อย่างหยอกล้อ จมูกเริ่มซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น มีนรู้สึกตัวร้อนผ่าวเสียวซ่านจนทนไม่ไหว เธอหันหน้ากลับไปหาคนรัก ยกมือโอบรัดคอฟ้าพร้อมริมฝีปากที่เผยอรอ ฟ้าไม่รอช้ารีบประกบปากจูบอย่างดูดดื่มบดขยี้อย่างร้อนแรง ฟ้าดันร่างมีนให้ขึ้นนั่งบนขอบอ่าง แยกขาออกพร้อมซุกหน้าลงใช้ลิ้นควานดูดดื่มความหอมหวานของน้ำรักที่เอ่อล้นออกมา พร้อมระรัวลิ้นอย่างเร่งเร้า
“ดีเหลือเกินค่ะที่รัก” มีนครางเสียงกระเส่า พร้อมกดคอฟ้าให้แนบแน่นเข้าไปอีก ตัวเธอหาอยู่นิ่งไม่ส่ายร่อนจนก้นไม่ติดขอบอ่าง
“ฟ้าจ๋า...ช่วยพี่ด้วย...ทนไม่ไหวแล้ว...” เสียงร้องของมีนที่เร่งเร้า ทำให้ฟ้าต้องสอดนิ้วเข้าไปในร่องลึก มีนเด้งสะโพกสวนทางกับนิ้วของฟ้า เพื่อช่วยให้เร็วตามที่ใจต้องการ และส่ายเด้งรับตามจังหวะนิ้วที่ฟ้าดึงเข้าออกเร็วขึ้นแรงขึ้นๆๆๆ
“โอ๊ย...ว...ไม่ไหวแล้วค่ะฟ้าจ๋าใกล้แล้วจ๊ะ...ใกล้แล้ว..ว” เสียงร้องของมีน เร่งให้ฟ้าเร่งนิ้วแรงและเร็วขึ้น หนักหน่วงขึ้นจนมีนร้องดังสุดเสียงพร้อมกับร่างที่โผเข้ากอดฟ้าอย่างแนบแน่นนิ่ง แต่ข้างล่างกลับเต้นตอดรัดนิ้วของฟ้าที่ยังคาอยู่ ฟ้ายังคงดึงนิ้วเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ ดึงออก พร้อมกอดตอบมีนอย่างแนบแน่นไม่แพ้กัน แปลกที่วูบหนึ่งฟ้าคิดถึงแป้งขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ
แป้งกลับถึงห้องตัวเอง แปลกที่ครั้งนี้เธอรู้สึกเหงามากอย่างประหลาด ทั้งๆ ที่เธออยู่คนเดียวมานานมากแล้ว เธอไม่มีใครในความคิด แม่กับพ่อแยกทางกันต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่ และต่างคนก็มีลูกใหม่ ทำให้เธอกลายเป็นส่วนเกินของครอบครัว เธอออกมาอยู่คนเดียวช่วยเหลือตัวเอง ดิ้นรนจนผลักดันตัวเองมาเป็นนางเอกแถวหน้าได้ เธออยู่มาได้แบบตัวคนเดียว มีหลายคนพยายามเข้ามาในชีวิตเธอ แต่เธอไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาในชีวิตของเธอแบบลึกซึ้งนัก นั่นเป็นเพราะเธอรักใครไม่เป็นหรือว่าเธอยังไม่เจอใครที่ใจต้องการ
จนกระทั่งเธอได้เจอฟ้า ฟ้าทำให้เธอรู้สึกแปลกประหลาดแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน และเหตุการณ์คืนนั้นก็ทำให้รู้ถึงความต้อง การของตัวเอง ฟ้าเหมือนคนที่เข้ามาเติมเต็มในส่วนที่เธอขาดหายไป คิดถึงรอยจูบจนต้องยกมือลูบไล้ริมฝีปาก
‘คิดถึงจังป่านนี้จะทำอะไรอยู่นะ หายปวดหัวหรือยัง ก่อนจะจากกันเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีโทรไปหาดีไหมน้า’ แป้งมองโทรศัพท์ครุ่นคิด หยิบขึ้นมากดดูเบอร์ฟ้าที่เธอกดใส่เครื่องตัวเองไว้ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจวางโทรศัพท์ลงดังเดิม ฟ้าคงอยากพักผ่อนเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยโทรก็แล้วกัน
(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก) แป้งกดโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด เธอโทรหาฟ้าตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ยังติดต่อไม่ได้สักที หรือว่าจะไม่สบายนะ แป้งคิดอย่างกังวลจากความหงุดหงิดกลายเป็นความห่วงใยที่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันช่างรู้สึกได้มากมายขนาดนี้...
(สวัสดีค่ะ ฟ้าค่ะ) ฟ้าเพิ่งจะเปิดมือถือตอนพักเที่ยงก็มีสายเข้ามาทันทีจนตกใจ แต่ฟ้าก็กดรับ
(ฟ้า...แป้งเองนะคะ ดีใจจังที่ติดต่อฟ้าได้ รู้ไหมแป้งโทรหาฟ้าตั้งแต่เช้าแล้ว) แป้งบอกอย่างดีใจ
(แป้งมีธุระอะไรเหรอคะ พอดีฟ้าเรียนอยู่เลยไม่ได้เปิดโทรศัพท์)
(ต้องมีธุระก่อนเหรอถึงโทรหาฟ้าได้) แป้งสะดุดกึกกับคำถามของฟ้า สำหรับเธอต้องมีธุระก่อนเหรอ ถึงจะโทรหาคนที่เธอคิดถึงมากคนนี้ได้
(แป้งคิดถึงฟ้านะ เย็นนี้ว่างไหมจะชวนกินข้าว) แป้งพยายามกล้ำกลืนความรู้สึกน้อยใจที่มีต่อฟ้า
(ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีฟ้าติดธุระคงไปกับแป้งไม่ได้ เอาไว้วันหลังนะคะ ฟ้าต้องไปเรียนแล้วค่ะไว้คุยกันนะคะแป้ง) ฟ้าตอบปฏิเสธแป้งไป เพราะเธอไม่อยากให้เรื่องระหว่างเธอกับแป้งมันเกินเลยไปมาก กว่านี้อีกแล้ว
แป้งยังคงถือโทรศัพท์ค้างอยู่ในขณะที่ฟ้าวางสายไปนานแล้ว น้ำตาแห่งความน้อยใจไหลรินอย่างช้าๆ แป้งตกใจกับความรู้สึกของตัวเอง เธออุตส่าห์หาใจตัวเองเจอ หาคนที่ใช่ที่รอมานานจนเจอ แต่กลายเป็นว่าเป็นเธอเองที่คิดไปเองฝ่ายเดียว แป้งอยากร้องไห้ให้สาสมใจ
ข่าว
