ตอนที่ ๑๙
รุ่งเช้าจิตราขยับตัวตื่นด้วยความเคยชิน ทันทีที่เธอลืมตาขึ้นมา เธอมองเห็นใบหน้าของอรอุมาเป็นสิ่งแรก เธอนิ่งงันกระพริบตาถี่ๆ มองอย่างไม่แน่ใจ เธอพยายามรื้อฟื้นความทรงจำ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอย่างรวดเร็ว
เหตุการณ์ที่เกิดเมื่อคืน วิ่งวนเข้ามาในความคิดของเธออย่างรวดเร็ว อาจเป็นเพราะเมื่อคืนเธอดื่มแค่เบียร์อย่างเดียว ทำให้ไม่ได้เมาแบบไร้สติแบบคืนก่อน ทำให้ยังพอจดจำอะไรๆ ได้ดีกว่า ภาพที่อรอุมาดูแลเธอเป็นอย่างดี และรอยจุมพิตตรงหน้าผาก ยังร้อนผ่าวเมื่อนึกถึง
เธอค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้น เพราะกลัวว่าคนนอนจะตื่น สายตาเหลือบเห็นดอกกุหลาบขาว วางอยู่ข้างหมอนที่เธอหนุนนอน หยิบขึ้นมาดูจำได้ว่าเป็นดอกกุหลาบที่อรอุมาให้เธอเมื่อคืน ’ยังอุตส่าห์เอากลับมาให้อีกนะ’ เธอยกขึ้นจรดจมูก สูดดมเบาๆ หยิบแก้วทรงสูงเดินเข้าไปในห้องน้ำ เอาน้ำใส่แก้วแล้วใส่ดอกกุหลาบลงไป ก่อนเอาไปวางไว้ที่โต๊ะเล็กริมห้อง ยิ้มนิดๆ อย่างพึงพอใจ ก่อนเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ
พอออกมาจากห้องน้ำ อรอุมาก็ยังไม่มีวี่แววจะตื่น ‘จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน หรือว่าเมื่อคืนมัวแต่ดูแลเรา จนไม่ได้หลับได้นอน งั้นก็นอนต่อไปล่ะกัน’ เธอมองร่างของอีกคนที่นอนหลับสบายอย่างครุ่นคิด ก่อนจะเดินออกจากห้อง ปล่อยให้อรอุมานอนต่อ โดยไม่ลืมหยิบผ้าขนหนูวางไว้ให้บนโต๊ะเล็ก พร้อมกับเสื้อยืดตัวใหญ่ กับกางเกงขาสั้นที่เธอกะดูแล้วน่าจะใส่ได้ เพราะเธอกับอรอุมารูปร่างไม่ต่างกันมากนัก ถึงแม้ว่าอรอุมาจะสูงกว่าเธอก็ตาม
จิตราออกไปทำงานหน้าร้านตามปกติ ไม่นานนักสายธารก็ลงมาชงกาแฟ แล้วออกมาชวนคุย
“นอนหลับสบายไหมจ๊ะ ตื่นเช้าจัง”ร้องทักจิตรายิ้มๆ อย่างแปลกใจ ที่เห็นจิตราตื่นแต่เช้า ทั้งๆ ที่เมาหนักพอๆ กับอิงฟ้า ซึ่งนอนไม่ได้สติอยู่ข้างบน
“สบายไม่รู้เรื่องเลยค่ะ อิงล่ะค่ะ”บอกอย่างอายๆ ก่อนจะถามถึงเพื่อนรัก
“ยังหลับอยู่เลยจ๊ะ อื้อ...อรล่ะ กลับไปแล้วเหรอ”ถามถึงอรอุมา ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งที่เธอรีบลงมา เพราะกลัวจะเกิดเรื่องเหมือนเมื่อวานอีก แต่ทุกอย่างเงียบสงบ จนเธอนึกว่าหนีกลับไปแล้ว
“ยังนอนอยู่เลยค่ะ”จิตราตอบเบาๆ แล้วก้มหน้าปัดกวาดโต๊ะไป โดยไม่มองหน้าสายธาร
สายธารยิ้มน้อยๆ เมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับจิตรา ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ไม่ต้องห้ามทัพอีก หลังจากนั่งดื่มกาแฟหมดแล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าอิงฟ้าจะลงมา สายธารเลยเดินกลับขึ้นไปข้างบน
อิงฟ้ายังคงนอนหลับสนิท หายใจสม่ำเสมอ สายธารใช้นิ้วไล้ตั้งแต่หน้าผากลงมาทางสันจมูก จนถึงริมฝีปากอวบอิ่ม เธอค่อยๆ ไล้ไปมาตรงริมฝีปากล่าง และบนเบาๆ อิงฟ้ารู้สึกตัวตื่น อ้าปากงับลงไปที่นิ้ว ซึ่งกำลังลูบไล้ริมฝีปากเธอเบาๆ
“โอ๊ย...ตื่นมาก็ทำร้ายพี่เลยนะคะ”แกล้งต่อว่าเบาๆ อิงฟ้าลืมตามองหน้าคนรัก พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
“อรุณสวัสดิ์ค่ะที่รัก”
“สายโด่งแล้วค่ะ ลุกได้แล้วคนดี จิตราเค้าเปิดร้านแล้วน๊า อิงฟ้ายังนอนหลับอุตุอยู่เลย”สายธารก้มลงหอมไปที่แก้มนวลของคนรัก ทั้งซ้ายและขวา ทำให้อิงฟ้าขยับหัวขึ้นนอนหนุนตักสายธารที่นั่งอยู่ใกล้ๆ อย่างออดอ้อน
“จิตราเค้าไม่ได้ทำการบ้านเหมือนอิงฟ้านี่ค่ะ เพลียจังเลย พี่อ่ะทำให้อิงเป็นแบบนี้”บอกเสียงอู้อี้
“เหรอคะ พี่เป็นคนทำใช่ไหม...แล้วรู้ได้ไงจ๊ะ วันนี้จิตราตื่นมาแต่เช้า ยิ้มหน้าบานเชียว หนำซ้ำอรยังไม่ตื่นเลย พี่รีบลงไป นึกว่าจะรบกันเหมือนเมื่อวานซะอีก”สายธารเล่าให้ฟังพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
“จริงเหรอคะ”อิงฟ้าผลุดลุกขึ้นทันทีเมื่อได้ยิน
“อื้อ...ไม่เชื่อก็อาบน้ำ แล้วรีบลงไปดูเลย”สายธารแกล้งบอก ทำให้อิงฟ้ารีบเข้าไปอาบน้ำทันที ด้วยความอยากรู้ สายธารยิ้มตามหลังคนรัก ที่เห็นเรื่องของเพื่อนเป็นเรื่องใหญ่เสมอ
อรอุมาขยับตัวอย่างเมื่อยล้า บิดตัวไปมาไล่ความขี้เกียจ ก่อนจะหันมองไปรอบๆ ห้อง ภายในห้องเงียบสงบ ปราศจากสิ่งมีชีวิตใดๆ นอกจากเธอ ‘ตื่นแล้วไม่เห็นโวยวายเหมือนเมื่อวานแฮะ’ คิดพลางยิ้มน้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้น ไม่ลืมที่จะพับผ้าห่มเก็บที่นอนให้เรียบร้อย
ขณะที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ สายตาเหลือบไปเห็นดอกกุหลาบสีขาวในแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะเล็ก เดินไปหยิบขึ้นมาดม และจุมพิตลงไปบนกลีบดอกเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง อย่างน้อยๆ วันนี้ตื่นมาเธอก็ได้รับรู้อะไรบางอย่างที่ทำให้หัวใจพองโต ใส่ดอกกุหลาบลงไปในแก้วเหมือนเดิมอย่างเบามือ มองเห็นผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าที่วางไว้ใกล้ๆ กัน รอยยิ้มกว้างกว่าเดิม เมื่อรับรู้ความใส่ใจที่ได้รับเพิ่มขึ้น จนต้องหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างไม่อาจปิดกั้นมันไว้ได้ เดินเข้าไปในห้องน้ำ รู้สึกตัวเบาเหมือนกับลอยได้ เมื่อมองเห็นแปรงสีฟันที่มียาสีฟันแปะอยู่เรียบร้อย วางไว้ให้ตรงอ่างล้างหน้า
เป็นอีกครั้งในเช้าวันนี้ที่อรอุมายิ้มกว้าง หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างมากระตุ้น ไม่เคยมีใครใส่ใจทำอะไรให้เธอแบบนี้มาก่อน แม้แต่นกที่คบกันมานาน และเป็นคนที่เคยรักกัน ก็ยังไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้เธอเลย แม้มันจะเป็นอะไรที่เล็กน้อย แต่ทำไมมันทำให้เธอรู้สึกเป็นสุขได้มากมายขนาดนี้นะ
อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย มองดูตัวเองใส่เสื้อผ้าที่จิตราเตรียมให้ในกระจก มองเห็นคนในกระจกยิ้มกว้างแววตาพราวระยับ ‘ยิ้มมากเกินไปแล้ว หุบๆ บ้างเหอะอายเค้า' ต่อว่าตัวเองในกระจกอย่างขำๆ ก่อนจะเดินออกมาข้างนอก สอดส่ายสายตามองหาคนที่ทำให้เธอรู้สึกเป็นสุขอย่างมากในวันนี้
จิตราที่อยู่ด้านนอกกำลังชะเง้อมองเข้ามาด้านในพอดี สบสายตากับอรอุมาที่เดินเข้ามา จนต้องเบือนหน้าหนี สายตาของคนที่เดินมา จ้องมองเธอมันหวานฉ่ำ จนเธอรู้สึกเขินอาย
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”อรอุมาเอ่ยทัก เมื่อเดินเข้ามาหยุดยืนใกล้ๆ
“สายโด่งแล้วต่างหาก”จิตราพยายามทำเสียงแข็ง กลบเกลื่อนความเขิน ไม่กล้าจะหันไปสบสายตาที่จ้องมองมา
“ขอบคุณนะคะ สำหรับเสื้อผ้าที่ให้ยืมใส่ และทุกอย่างที่ทำให้พี่”อรอุมายังคงยืนอยู่ใกล้ๆ บอกความรู้สึกในใจ
“อื้อ...”จิตราเลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไป ด้วยกลัวว่าเสียงจะสั่น จนคนยืนอยู่ใกล้ๆ จับความรู้สึกของเธอได้
“ไม่อยากคุยกับพี่เหรอ ขอโทษนะ”อรอุมาแกล้งตีหน้าเศร้า หันหลังเดินออกมา
“ไม่ใช่สักหน่อย...ดื่มกาแฟไหม เดี๋ยวจิตราไปชงให้”จิตรารีบละล่ำละลักบอก เมื่อเห็นอรอุมากำลังจะเดินจากไป พร้อมกับใบหน้าที่หมองลง รีบร้อนจนแม้แต่สรรพนามแทนตัวเองยังเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว อรอุมายิ้มกว้างโดยที่ยังไม่หันไป แล้วแกล้งทำหน้าหมองก่อนหันไปช้าๆ สบสายตาที่มองมา แสร้งทำเสียงเศร้า
“ไม่อยากรบกวนจิตรามากไปกว่านี้...”
“เพิ่งจะคิดได้เหรอ แล้วจะเอาไหมกาแฟ...”จิตราอดหมั่นไส้ท่าทางของอรอุมาไม่ได้ แล้วก็ต้องกลั้นยิ้มเมื่ออรอุมาละล่ำละลักบอกจนลืมเก๊ก เมื่อเห็นท่าทางของเธอ
“เอาค่ะ...”สายตาเปลี่ยนเป็นแพรวพราวเหมือนเดิม
“แค่นั้นแหล่ะ ดีด้วยหน่อยไม่ได้เชียว”จิตราแกล้งบ่นก่อนเดินเข้าไปในห้องครัว อรอุมามองตามยิ้มกว้าง ที่เห็นจิตราดูจะแคร์เธอมากกว่าเดิม
“แฮ่ม...ๆ...ร้ายนักนะเรา”เสียงสายธารดังมาด้านหลัง พร้อมกับตัวเดินเข้ามากับอิงฟ้า สายตาล้อเลียนของคนทั้งคู่ทำเอาอรอุมายิ้มเขินๆ
“อะไรๆ ... น้องไม่เห็นรู้เรื่อง”ปฏิเสธยิ้มๆ
“ก้าวหน้านะเรา ดูสิมีเสื้อผ้าให้เปลี่ยนด้วย”สายธารมองหน้าคาดคั้น อรอุมาได้แต่ยิ้มอายๆ
“อิงขอเข้าไปชงกาแฟก่อนนะ พี่ธารเอาอะไรอีกไหมคะ”อิงฟ้าเลี่ยงไป เมื่อเห็นอรอุมามีท่าทางเขินอาย
“เอาชาให้พี่ถ้วยหนึ่งค่ะ”สายธารบอกตามหลัง ก่อนจะหันมาคาดคั้นเอากับอรอุมาต่อ
“ยังไง ๆ ไปถึงไหนแล้วเนี่ย”ถามพร้อมกับสายตาที่มองสำรวจ อย่างล้อๆ
“อรก็แค่ดูแลเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เค้าเท่านั้นเอง ถ้าทำอะไรเค้านะ ป่านนี้โดนไล่เปิงไปเหมือนเมื่อวานแล้วล่ะ” อรอุมาอ้อมแอ้มบอกเบาๆ
“อือ ... ดีแล้วล่ะ ผลของมันก็ออกมาดีนี่นา จิตราดูจะใจอ่อนขึ้นนะ ถึงขนาดให้ยืมเสื้อผ้าใส่ พี่ว่าไม่นานเกินรอน้องรัก อดเปรี้ยวไว้กินหวาน ช้าๆ ได้พร้าเล่มงามว่ะ คงจะทรมานน่าดูนะเนี่ย ฮ่าๆๆ”สายธารแกล้งหยอกเย้ารุ่นน้อง พร้อมกับเสียงหัวเราะ อย่างรู้สึกดีใจไปด้วย
“ก็พอทน..ฮ่าๆๆ”อรอุมาหัวเราะตามอย่างเป็นสุข
“ว่าไงจ๊ะ...เพื่อนรัก”อิงฟ้าเอ่ยทักเพื่อนเสียงสดใส
“อะไร...”หันมาถามงงๆ แล้วก็หันไปชงกาแฟต่อ
“แหมๆๆ ทำเป็นไก๋ ที่นั่งอยู่ข้างนอกน่ะ วันนี้รู้สึกมันจะมีอะไรแปลกๆ ไปนะเพื่อน พี่อรนั่งหน้าบานเป็นจานทีวีเลย มีให้ยืมเสื้อผ้าใส่ด้วย ยังไงๆ...”เอาไหล่ชนเพื่อนเบาๆ ล้อเลียนเสียงใส ทำเอาคนที่โดนล้อ ที่ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร หน้าแดงขึ้นมาได้ทันที
“ไม่มีอะไรซักหน่อย ฉันก็แค่อยากตอบแทนเค้าที่มาส่ง แล้วก็ดูแลฉันเท่านั้นเอง ก็เพื่อนมันทิ้งนี่นาทำไงได้ล่ะ”หันมาตอบหน้าตาเฉย แล้วยังอดแขวะอิงฟ้าตอนท้ายไม่ได้
“อะไร...ใครทิ้งใครไม่มี๊ ฉันก็เมาไม่รู้เรื่องเหมือนกัน”อิงฟ้าบอกเสียงสูง พร้อมเสียงหัวเราะร่า
“ยะ ฉันก็เลยต้องทำดีกับเค้านี่ไงล่ะ ยังจะมาล้ออีกเดี๋ยวฉันก็ไล่กลับซะเลย”แกล้งว่าเสียงขุ่น แต่ใบหน้ายิ้มแย้ม
“โอ๋ๆ...อย่าเลยค่า แบบนี้แหล่ะดีแล้ว ฉันเห็นเธอยิ้มแย้มแจ่มใสแบบนี้ ฉันดีใจมาก ถือว่าให้โอกาสตัวเราเองดีกว่านะเพื่อน”
“อื้อ...”จิตราครางในลำคอ แล้วถือถ้วยกาแฟเดินออกมา ยื่นให้อรอุมาที่นั่งหน้าบานยิ้มรออยู่ สายตามองจ้องคนที่ยืนตรงหน้าไม่กระพริบสายตา
“ขอบคุณนะคะ”บอกก่อนจะยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่มทันที อย่างลืมตัว
“โอ๊ย...ร้อน”ร้องเสียงหลง ทำให้จิตรารีบหยิบผ้าไปซับให้ พร้อมกับดุเบาๆ
“ทำไมไม่เป่าก่อนล่ะ ก็รู้อยู่ว่ามันร้อน”
“ลืม...”บอกเสียงเบาอย่างลืมตัว เมื่อมือนุ่มๆ เอื้อมมาเช็ดปากที่เลอะให้อย่างลืมตัวเช่นกัน
อิงฟ้าที่เดินตามมายื่นถ้วยชาให้ สายธารแกล้งล้อเลียนคนทั้งคู่
“ระวัง...ร้อนนะคะ” เรียกเสียงหัวเราะเบาๆ จาก สายธาร ทำเอาจิตราหน้าแดงเดินหนี ด้วยความเขินอาย อรอุมามองตามด้วยสายตาหวานไหว เธอสูดลมหายใจดอมดม กลิ่นความรักที่หอมกรุ่นอยู่ในหัวใจ...
‘ความรัก เอย
เจ้าลอยลมมาหรือ ไร
มาดลจิตมาดลใจ เสน่หา...’
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
มาเจอกันใหม่ที่บ้านใหม่ ก็หวังว่าจะยังคิดถึงกันเหมือนเดิมนะคะ^^ 
ข่าว
