ตอนที่ ๑๐
เนื่องจากยังเช้ามาก ท้องถนนจึงว่างโล่ง สายธารขับรถเรื่อยไป ด้วยความเร็วไม่สูงมากนัก อารมณ์ดีถึงกับฮัมเพลงตามวิทยุเบาๆ ถึงแม้เธอจะต้องตื่นเช้ากว่าทุกวัน อาจเป็นเพราะหนทางที่รถของเธอกำลังมุ่งไป เป็นบ้านอิงฟ้า นั่นหรือเปล่า ที่เป็นสาเหตุแห่งอารมณ์ดี
“สวัสดีจ๊ะน้องจิตรา...”สายธารเอ่ยทักทายจิตรา ซึ่งกำลังทำความสะอาดอยู่หน้าร้าน
“สวัสดีค่ะ พี่สายธารไปไหนมาแต่เช้าคะ”จิตราสอบถามงงๆ ที่เห็นสายธาร มายืนอยู่ตรงหน้าตั้งแต่เช้า
“มารับน้องอิงค่ะ ตื่นหรือยังคะ”
“อ๋อ...มิน่าคุณนายตื่นสาย ถึงได้ตื่นแต่เช้า มีนัดนี่เอง เมื่อตะกี้เห็นลงมาชงกาแฟอยู่ค่ะ เดี๋ยวขึ้นไปตามให้นะคะ”จิตราขยับจะเดินไปตามที่บอก แต่ถูกสายธารรั้งไว้ก่อน
“เอ่อ...จิตรา พี่ขอขึ้นไปตามเอง ได้หรือเปล่าคะ”
“ได้...ได้ค่ะ เชิญตามสบายค่ะพี่ อยากจะเซอร์ไพรส์ล่ะสิ...”จิตรามองหน้าสายธารยิ้มๆ อย่างเข้าใจ ทำเอาสายธารหน้าแดงขึ้นมาอย่างเขินๆ เหมือนกัน
ก๊อก ๆ ๆ สายธารเคาะประตู อย่างรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย นี่เป็นครั้งแรก ที่เธอขึ้นมาถึงห้องนอน ที่ซึ่งเป็นที่ส่วนตัวของอิงฟ้า
“จิตราเหรอ...เข้ามาเลย ประตูไม่ได้ล็อก”อิงฟ้าตะโกนบอกด้วยคิดว่าเป็นจิตรา สายธารที่ยืนอยู่หน้าห้อง ตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป สายธารกวาดสายตามองอย่างรวดเร็ว ห้องนอนไม่ใหญ่มาก แต่ตกแต่งได้อย่างน่ารัก อิงฟ้ายืนหันหลังให้ประตู กำลังพยายามติดตะขอสร้อยคอ ซึ่งอยู่ด้านหลังอย่างยากลำบาก
“จิตรามาก็ดีแล้ว ช่วยติดตะขอให้หน่อยสิ”ร้องขอความช่วยเหลือ โดยไม่ได้หันมามอง สายธารเดินเข้าไป บรรจงติดตะขอให้อย่างเบามือ
“ขอบใจจ๊ะ”อิงฟ้าหันขวับมาบอก ต้องตกใจตาค้างเมื่อมอง เห็นคนที่นึกว่าเป็นเพื่อน แต่กลับกลายเป็นสายธาร ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
“อุ้ย...พี่ธาร อิงขอโทษค่ะ อิงนึกว่าเป็นจิตราเลยใช้ให้ทำ...” อิงฟ้าหน้าแดงขึ้นมาทันทีทันใด เมื่อคนที่เธอเฝ้าคิดถึงมายืนอยู่ใกล้ๆ ในห้องนอนของเธอแบบนี้
“พี่สิ...ที่ต้องขอโทษ เข้ามาโดยไม่บอก แล้วพี่เต็มใจ...อยากทำให้”สายธารยิ้มกริ่ม ทำตาหวานเชื่อม จนอิงฟ้าร้อนวูบวาบ อยาก จะละลายไปเสียเดี๋ยวนั้น
“มาเร็วจัง...”อิงฟ้าพูดแก้เก้อ รู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาซะเฉยๆ มือไม้ดูเกะกะไปเสียหมด
“คิดถึง...เลยรีบมา”เสียงนุ่มนวลนั้น แทรกซึมจนอบอุ่นไปทั้งหัวใจ อิงฟ้าโผเข้ากอด อย่างไม่อาจหักห้ามใจ
“ขอกอดหน่อยนะคะ”เสียงอู้อี้ดังอยู่ตรงซอกคอสายธาร เธอโอบกอดร่างเล็กอย่างเอ็นดู อิงฟ้ารู้สึกอบอุ่น จนน้ำตาคลอเอ่อ
“ไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวจะสายซะก่อน ไม่อยากให้น้องๆ ว่าเอาได้”สายธารจับไหล่อิงฟ้า ดันออกห่างจากตัว อิงฟ้านึกอยากดึงรั้งเอาไว้ แต่ก็ต้องยอมปล่อย อย่างอ้อยอิ่งด้วยเสียดายไออุ่น ที่ไม่รู้อีกนานแค่ไหนจะได้สัมผัสอีก
“พร้อมแล้วค่ะ”อิงฟ้าเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าสะพาย ออกมาบอกเสียงใสตาพราวสวย ทำให้คนที่มองตา ใจอ่อนไหวได้ทุกที
“ไปกันค่ะ”สายธารยกแขนให้อิงฟ้าคล้อง ก่อนพากันเดินลงไปด้านล่าง ทำเอาจิตราที่คอยมองอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่สายธารเดินขึ้นไป อ้าปากค้าง เมื่อเห็นทั้งคู่เดินควงแขนกันลงมา
“เดี๋ยวแมลงวันก็บินเข้าปากหรอกเพื่อน...”อิงฟ้าหัวเราะอย่างขบขันจิตรา
“แหม...หวานกันไม่อายเพื่อนเลยนะ”จิตราได้สติ ส่งเสียงแซวเสียงดัง แต่ทั้งคู่ไม่ได้สนใจ ยังคงเดินไปจนถึงรถของสายธาร ที่จอดอยู่หน้าร้าน สายธารเปิดประตูให้อิงฟ้าขึ้นนั่งบนรถ ก่อนที่เธอจะเดินอ้อมไปขึ้นด้านคนขับ ขับรถออกไปด้วยจิตใจที่เบิกบานทั้งคู่
เมื่อมาถึงสถานที่จัดงานหน้าสถานี เพื่อเปิดขายซีดีและดีวีดีเป็นวันแรก บรรดาแฟนคลับของดีเจทั้งหลาย ก็พากันมายืนรออย่างคับคั่งแน่นหนา เพราะมีการโฆษณาว่าถ้าซื้อสินค้าในงาน สามารถขอลายเซนต์ดีเจทุกคนได้ด้วย ทำให้มีผู้คนมากันมากมายจนแน่นขนัด
“คนเยอะจังค่ะ”อิงฟ้าบอกอย่างตื่นเต้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมากับสายธาร ในที่ๆ มีคนรู้จักสายธารเยอะแยะขนาดนี้
“อย่าว่าแต่อิงเลย พี่ก็ตื่นเต้นค่ะ ปกติพี่ทำงานนั่งพูดอยู่คนเดียว นี่ต้องมาพูดอยู่ต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ ก็อดตื่นเต้นไม่ได้เหมือนกัน”สายธารหันมาบอกอิงฟ้า ก่อนจะเอื้อมจับมืออิงฟ้ามากุมไว้ อิงฟ้ารับรู้ถึงความเย็นชืด เธอส่งยิ้มให้ และบีบกระชับมือแน่นอย่างให้กำลังใจ
เมื่อออกไปเจอผู้คน สายธารก็แทบไม่มีเวลา ได้อยู่ใกล้อิงฟ้าอีกเลย เพราะเธอต้องเซ็นต์ลายเซ็นให้กับบรรดาแฟนคลับ ที่ซื้อซีดีและดีวีดี แล้วเข้ามาต่อแถวให้เซ็นต์กันอย่างมากมาย ดีเจคนอื่นๆ ก็ยุ่งไม่แพ้กัน อิงฟ้าอาสาช่วยหยิบซีดีใส่ถุงให้คนที่ซื้อ แต่สายตาเธอคอยมอง ไปที่สายธารอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเธอมองเห็นสายธารเอ่ยทักทายแฟนคลับ และใครต่อใคร ด้วยกิริยาหน้าใส ตาพราวตามแบบคนอัธยาศัยดี จะว่าน่าดูมันก็น่าดูอยู่หรอก แต่เธอไม่ชอบให้สายธารทำแบบนี้กับใครก็แล้วกัน
ยิ่งสายคนก็ยิ่งเข้ามาเยอะ ต่างคนต่างยุ่ง เมื่ออิงฟ้าหันมองไปที่สายธารอีกที ก็เห็นมีหญิงสาวหน้าใส มายืนอยู่ข้างๆ สายธาร คอยโบกพัดให้ ซึ่งที่ๆ จัดงาน เป็นลานกว้างหน้าสถานี ทำให้อากาศเริ่มร้อนระอุ เหงื่อสายธารไหลเยิ้ม ก็มีมือของหญิงสาวคนนั้นถือผ้าคอยซับเหงื่อให้ คอยยื่นน้ำให้ ซึ่งอิงฟ้ามองเห็นสายธารยิ้มแย้มกับผู้หญิงคนนั้น โดยไม่ได้ปฏิเสธอะไร หนำซ้ำยังดูจะสนิทสนมกันเป็นอย่างดี
อิงฟ้ายืนนิ่ง ชาวาบไปทั้งหัวใจ ภาพที่สายธารกำลังยิ้มแย้ม พูดคุย กับหญิงสาวคนนั้นอย่างสนิทสนม มันกระทบใจเสียจนกระเทือนไปทั้งความรู้สึก เธอยืนนิ่งอยู่ชั่วครู่ ริมฝีปากอ่อนบางถูกกัดจนรู้สึกเจ็บ ความรู้สึกมันวิ่งวน สับสนอย่างบอกไม่ถูก แบบนี้กระมังที่สายธาร ยังไม่อาจจะรักเธอได้
สายธารที่มัวแต่ก้มหน้าเซนต์ลายเซนต์ และคุยกับน้ำขิง ซึ่งเป็นแฟนคลับที่รู้จักกันมานาน จนลืมอิงฟ้าไปชั่วขณะ หันกลับมามองหา แต่ไม่เห็นอิงฟ้าอยู่ตรงนั้นแล้ว สายธารหน้านิ่วอย่างสงสัย ’หายไปไหนแล้ว หรือว่าจะไปเข้าห้องน้ำ’ เธอได้แต่คิดห่วงใย แต่ไม่สามารถลุกออกไปตามหาได้ เพราะติดภาระหน้าที่อยู่
จนพอจะว่าง ผู้คนบางตาลง เธอรีบออกเดินตามหา แต่ไม่มีวี่แววของอิงฟ้า อยู่แถวนั้นอีกแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา จะโทรหา เห็นมีข้อความเข้าเมื่อเปิดดู เป็นข้อความของอิงฟ้า (อิงรู้สึกปวดหัว ไม่ค่อยสบาย ขอตัวกลับก่อนนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วง ขอให้พี่ทำงานอย่างมีความสุขค่ะ -อิงฟ้า-) สายธารรู้สึกเป็นห่วง รีบกดโทรศัพท์ โทรหาอิงฟ้าทันที แต่ไม่มีคนรับสาย สายธารรู้สึกว้าวุ่นใจ แต่เธอก็ต้องทำงานที่อยู่ตรงหน้าก่อน แต่เธอก็คอยโทรหาอิงฟ้าเป็นระยะๆ แต่ก็ยังไม่มีคนรับสายเหมือนเดิม
เมื่อเสร็จจากการขายซีดีและดีวีดีแล้ว เจ้านายพาไปเลี้ยงฉลองความสำเร็จ ของยอดขายในวันแรก ทำให้สายธารที่คิดจะกลับไปหาอิงฟ้าที่บ้าน ต้องล้มเลิกความคิดลง ด้วยความกลัดกลุ้มใจ แล้วเธอยังต้องกลับไป จัดรายการตอนกลางคืนอีก ทำให้ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ’พรุ่งนี้เช้าต้องรีบไปหา หวังว่าคงไม่เป็นอะไรมากหรอกนะ’ สายธารเงียบขรึมไปถนัดใจ เพราะจิตใจมัวแต่กังวลกับเรื่องของอิงฟ้า อย่างนี้หรือเปล่าที่เรียกว่า...รัก เธอรักอิงฟ้าอย่างเต็มหัวใจใช่ไหม ถึงได้รู้สึกไม่เป็นสุขเลย เมื่อรับรู้ถึงการเจ็บไข้ของเธอ
“อ้าว...อิงทำไมกลับมาเร็ว แล้วทำไมมาคนเดียว”จิตราซักถามอย่างสงสัย หน้าตาเพื่อน ช่างแตกต่างกับตอนออกไปโดยสิ้นเชิง
“อื้อ...ปวดหัวน่ะ เลยกลับมาก่อน นึกได้ว่าต้องไปถ่ายรูปให้พี่สมรด้วย ก็เลยกลับมาเก็บของ เอ่อ...เธอช่วยจองตั๋วและโรงแรมให้ด้วยนะ”อิงฟ้าบอกเพื่อน โดยไม่สบสายตา เพราะเธอรู้ว่าจิตรากำลังสงสัย
“ไปไหน...เมื่อไหร่”
“ไปถ่ายรูป ที่เชียงคานไง ที่เราเคยคุยกันไว้ ไปเช้าพรุ่งนี้แหล่ะ”
“ได้...แล้วทำไม พี่ธารไม่มาส่งเธอล่ะ”จิตรายังคงถาม เรื่องที่ค้างคาใจ
“พี่เค้ายุ่ง แจกลายเซ็นต์แฟนคลับ ไม่มีเวลา”อิงฟ้าตอบสั้นๆ แล้วเดินขึ้นห้องไปทันที เพราะรู้ว่าจิตราจะต้องซักมากกว่านี้
จิตรารับรู้ถึงความผิดปกติของเพื่อน แต่ไม่เมื่ออิงฟ้า ยังไม่พร้อมที่จะคุยตอนนี้ เธอเลยได้แต่มองตาม ด้วยความสงสัย
เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องส่วนตัว อิงฟ้าทรุดนั่งอย่างอ่อนแรง หลับตาสนิท ราวกับจะปิดกั้นตัวเอง ให้หลุดพ้นจากโลกความจริงทั้งมวล...หลายคำถามวิ่งวนอยู่ตรงนี้ จริงๆ แล้วเธอเก็บซ่อนไว้ให้ใครสำหรับอุ่นไอ...ความอาทร …
ข่าว
