ตอนที่ ๓
“อิง เมื่อวานเป็นไงบ้าง ได้เจอดีเจคนโปรดหรือเปล่า”จิตราถามอย่างอยากรู้
“อ๋อ...นี่เธอรู้เรื่องทุกอย่างใช่ไหม แล้วทำไมเมื่อวานถึงไม่บอกฉันก่อนว่าต้องเจอกับใครบ้าง”
“ฉันกลัวเธอจะไม่ยอมไป แล้วตกลงเจอพี่เค้าแล้วเธอได้คุยไหม บอกเค้าหรือเปล่าว่าเธอชื่นชอบเค้ามาก”จิตรายังซักต่อ
“เจอ...แต่ไม่ได้บอกอะไร”อิงฟ้าบอกเบาๆ
“อ้าว...ทำไมล่ะ อุตส่าห์ไปเจอทั้งที นึกว่าจะได้ถ่ายรูปคู่ ขอลายเซ็นต์มาชื่นชม อะไรกัน...ตกลงเธอชอบพี่เค้าแบบไหนกันเนี่ย ไม่เห็นเหมือนฉันชอบพี่เคนเลย เจอหน่อยไม่ได้จะกระโดดกอดเลยเชียว”จิตราบ่นอย่างขัดใจ
‘นั่นสินะตกลงเราชอบพี่เค้าแบบไหนกันแน่ ทำไมไม่เห็นเป็นเหมือนจิตรา’ อิงฟ้าอดคิดตามที่จิตราพูดไม่ได้ เธอเปิดดูรูปของสายธารทีละรูปๆ แต่ละรูปเป็นรูปที่เธอแอบถ่ายมาทั้งนั้น รูปยามเผลอที่ดูเป็นตัวของตัวเอง สายธารเป็นคนที่รูปร่างผอมบาง เมื่อวานตอนที่เธอยืนอยู่ใกล้ๆ ความสูงพอๆ กับตัวเธอ แต่เธอสังเกตเห็นว่าสายธารใส่รองเท้าส้นสูงน่าจะประมาณ 3 นิ้วแสดงว่าสายธารน่าจะสูงประมาณ 160 ซม. เพราะตัวเธอเองสูง163 ซม. ผิวขาวต่างกับเธอที่ผิวสองสี แต่ตอนนี้ค่อนข้างคล้ำ เพราะเธอทำงานกลางแดดบ่อย ผมซอยสั้นรับกับใบหน้ารูปไข่ คิ้วสวยได้รูป ดวงตากลมโตดูโดดเด่น ริมฝีปากบางได้รูป ยิ้มอยู่เสมอๆ ดูได้จากรูปที่เธอแอบถ่าย ส่วนใหญ่จะเป็นรูปที่ยิ้มกว้างอยู่หลายรูป ‘ผู้หญิงที่อายุ 40 ยังดูดีได้ขนาดนี้ แสดงว่าต้องเป็นคนที่ดูแลตัวเองดีมากๆ เหมือนเป็นพี่เราแค่ไม่กี่ปี ทั้งๆ ที่อายุห่างกันตั้ง12 ปี’ อิงฟ้ายิ้มให้กับความคิดของตัวเอง
“ยิ้มอะไร...”จิตราที่แอบย่องเข้ามาเอ่ยถาม จนอิงฟ้าตกใจ
“โอ้ย...เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยนะเธอนี่”
“แหม...ๆ ๆ ขวัญอ่อนจริงนะ นั่นรูปพี่สายธารนี่นา โห...เยอะเลย แอบถ่ายซะด้วย”จิตราเข้ายื้อแย่งดูรูปของสายธาร ที่อิงฟ้าพยายามจะปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์แต่ไม่ทัน
“เธอนี่...ได้แต่แอบจริงๆ เลยนะ”จิตราอดต่อว่าเพื่อนไม่ได้
“ช่างฉันเถอะน่า แล้วเข้ามาทำไม ไม่ทำงาน”
“พี่หมูให้คนเอานี่มาให้”บอกพร้อมกับชูเช็ค และกระดาษเล็กๆ 2 ใบให้ดู
“พี่หมูนี่ทำไมรีบให้จัง แล้วนั่นอะไรเหรอ”
“บัตร ร้อยสิบเอ็ดเอฟเอ็ม กรีนคอนเสิร์ต พี่หมูให้มาสองใบ เธอจะไปไหม ถ้าไม่ไปฉันจะได้ชวนป้อมไป”จิตราแกล้งพูดยิ้มๆ
“เรื่องอะไร พี่หมูให้ฉัน เธอไม่เกี่ยว”พูดจบดึงบัตรคอนเสิร์ตมาจากมือจิตราทันที
“อะไรๆ เค้าให้เราสองคนนะคะ คุณอิง อย่าโมเมถ้าเธอไม่ให้ฉันไป เธอจะชวนใครไปมิทราบ”จิตราโวยวาย
“จะมีใคร ถ้าไม่ใช่เธอ”อิงฟ้าบอก พร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อนรัก
“มันต้องอย่างนั้น แล้วเธอจะต้องขอบคุณฉัน”จิตราบอก พร้อมกับยิ้มแบบมีเลศนัย
“ขอบคุณเรื่องอะไร เธอนี่ยิ้มแบบนี้อีกแล้วนะ”
“เปล่า...ไม่มีอะไรสักหน่อย”จิตราบอกปัด แล้วรีบเดินออกไปทันที ก่อนที่จะโดนคาดคั้น
“มีความลับตลอดๆ เลยนะกับเพื่อนเนี่ย”อิงฟ้าตะโกนว่าตามหลัง
อิงฟ้าชูบัตรคอนเสิร์ตในมือ พร้อมกับรอยยิ้ม เธออยากดูว่าคนที่เธอชื่นชอบจะทำอะไรบ้างในวันนั้น เธอไม่พลาดแน่นอน วันนี้เธอตั้งใจจะสั่งซื้อทางอินเตอร์เน็ตอยู่แล้ว ดีที่พี่หมูให้มาเสียก่อน...
คืนนี้อิงฟ้าเปิดรูปของสายธารดู พร้อมๆ กับฟังเสียงทางวิทยุไปด้วย อดนึกถึงตอนที่เดินชนกัน ยกมือลูบไปที่ต้นแขน ตรงที่สายธารจับ เธอยังรู้สึกถึงความอุ่นที่แผ่ซ่านอยู่ตรงนั้น ‘ถ้าเปลี่ยนเป็นจับมือ จะรู้สึกอบอุ่นมากแค่ไหนนะ’ อิงฟ้ารู้สึกตกใจกับความคิดของตัวเอง และอดแปลกใจไม่ได้ ทำไมถึงอยากจับมือเค้า...
‘หากเธอเป็นภูเขา ฉันจะเป็นต้นไม้
โอบกอดเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอเหน็บหนาว
หากเธอเป็นท้องฟ้า ฉันจะเป็นเมฆสีขาว
โอบกอดเธอไม่ให้เธอเหงาและเดียวดาย
ถ้าเธอเป็นรถยนต์ ท้องถนนก็คือฉัน
หากเธอเป็นพระจันทร์ แน่นอนฉันต้องเป็นดาว
จะอยู่เคียงข้างเธอ ไม่ให้เธอเหน็บหนาว
แม้ในคราวทุกข์ใจจะอยู่ใกล้ๆ เธอ’
*** เธอคือของขวัญ ...สิงโตนำโชค ***
[เพลงนี้ฟังกี่ที ก็รู้สึกดีนะคะ ถ้าความรักของเราเป็นความรักที่ใช่ คุณผู้ฟังเชื่อไหมว่า คนสองคนไม่ต้องพยายามอะไรเลย ทุกอย่างมันจะพอดีเอง แต่ถ้าไม่ใช่ พยายามปรับตัวเข้าหากันขนาดไหน มันก็ไม่ใช่ ซึ่งความพยายามที่ว่านี้ บางครั้งมันเหนื่อยเกินไป และมักจบลงด้วยการเลิกรา เพราะฉะนั้นคนที่เป็นทุกข์เรื่องของความรัก ถ้าคิดได้แบบนี้คุณจะทุกข์น้อยลง สายธารเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ทุกคนเจอคนที่ใช่ เจอคนที่เป็นเหมือนของขวัญสำหรับคุณ เร็วที่สุดค่ะ เล่าสู่กันฟังได้นะคะ สำหรับสายธารอยู่มา 40ปีแล้ว ยังไม่เจอความรักที่ใช่เลยค่ะ อยากเจอเหมือนกันนะ ได้โปรดเข้ามาซะที ฮ่า ๆ ๆ ๆ แนะนำเพลงกันเข้ามาได้เลยนะคะ]
สายธารเลื่อนอ่านข้อความ ที่คนฟังส่งเข้ามามากมายหลายข้อความ แต่คืนนี้...ไม่มีข้อความของคนที่เธอมองหา รู้สึกผิดหวังไม่น้อยเหมือนกัน หลังจากคืนที่ผ่านมา ที่เธอบอกออกไป เธอแอบหวังว่าคนๆ นั้น จะบอกอะไรกลับคืนมาบ้าง แต่กลับมีแต่ความว่างเปล่า เธอจัดแต่เพลงเศร้าๆ หลายเพลงติดๆ กัน ซึ่งเธอก็บอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม...
เหลือเวลาอีกไม่กี่นาที เธอก็จะเสร็จสิ้นภารกิจในวันนี้ จะได้กลับไปนอนซะที สายตาเหลือบไปเห็นข้อความที่เด้งเข้ามา ซึ่งเธอเลิกอ่านไปนานแล้ว แต่ด้วยอะไรไม่รู้ เธอเอื้อมมือไปเปิดอ่านข้อความสุดท้ายที่เข้ามา
‘เพลงเศร้าจังเลยค่ะ คนจัดเป็นอะไรไปหรือเปล่า เป็นห่วงนะคะ’ [อิงฟ้า] แค่เห็นชื่อที่ลงท้าย รอยยิ้มก็ผุดขึ้นเต็มใบหน้าคนอ่าน ‘แค่ข้อความธรรมดาๆ ทำไมฉันต้องรู้สึกดีขนาดนี้ด้วยนะ’ สายธารถามตัวเองอย่างแปลกใจ แต่เธอก็ไม่สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้เหมือนกัน
วันที่คอนเสิร์ตแสดงมาถึง สายธารรู้สึกตื่นเต้น เธอเชื่อว่า อิงฟ้าต้องเป็นหนึ่งในหลายๆ คน ที่นั่งมองดูเธอแน่ๆ ถ้าพอจะมีปาฏิหาริย์หลงเหลืออยู่บ้าง ขอให้อิงฟ้ายอมปรากฏตัวกับเธอทีเถอะ เธออยากจะรู้ว่า ข้อความที่ส่งมาให้เธอ กับตัวจริงๆ จะทำให้เธอรู้สึกดีเหมือนกันหรือเปล่า
“อิง...ทำไมช้าจัง ยังไม่เสร็จอีกเหรอ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันดูคนโปรดเธอหรอก”จิตราร้องเรียกอิงฟ้าที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จสักที
“เสร็จแล้วๆ เร่งจังเลยเธอนี่”อิงฟ้าเปิดประตูพรวดออกมาในชุดกระโปรงยาว ซึ่งทำเอาจิตราอ้าปากค้าง เพราะไม่บ่อยนักที่อิงฟ้าจะแต่งตัวหวานขนาดนี้
“โอ้โห...เพื่อนเราสวยขนาด”จิตราแกล้งส่งเสียงแซว แต่กลับทำให้อิงฟ้าเสียความมั่นใจ
“ดูไม่ดีใช่ไหม งั้นฉันเปลี่ยนใส่กางเกงดีกว่า”
“ใครบอก...แบบนี้แหล่ะ สวยแล้วจ๊ะ ถ้าเดินไปแล้วหนุ่มๆ ไม่เหลียวหลังให้เตะเลยเอ้า...”จิตราบอกพร้อมกับดึงแขนอิงฟ้าให้เดินออกจากห้องทันที ก่อนที่เพื่อนจะเปลี่ยนใจ
เมื่อทั้งสองคนไปถึงสถานที่จัดคอนเสิร์ต ผู้คนมาดูกันมาก มายเต็มไปหมด อิงฟ้ารู้สึกดีใจกับคนที่จัดงานครั้งนี้ นับว่าประสบความสำเร็จ จากการตอบรับของคนฟังวิทยุ ที่พากันมาดูมากมายขนาดนี้
“อิงฟ้า... จิตรา มากันแล้วเหรอ”หมูเดินเข้ามาทักสองสาวทันที
“สวัสดีค่ะ พี่หมู”สองสาวยกมือไหว้พร้อมๆ กัน โดยไม่ต้องนัดหมาย
“สวัสดีจ๊ะ เข้าไปนั่งก่อนเลยนะ เอ่อ...อิงฟ้าเดี๋ยวตอนท้ายๆ พี่มีเรื่องขอให้ช่วยนะ เดี๋ยวพอถึงเวลาจะให้เด็กเข้าไปบอก”หมูบอกอิงฟ้าแค่นั้นแล้วเดินจากไปทันที
“เรื่องอะไรคะ อ้าว...ไปซะแล้ว แล้วจะรู้ไหมเนี่ย ว่าเรื่องอะไร ทำไมไม่บอกกันให้รู้สักหน่อยนะ จิตราเธอรู้หรือเปล่า”อิงฟ้าหันมาถามเพื่อนที่นั่งทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างๆ
“ฉันก็มาพร้อมกับเธอ จะรู้ได้ไงล่ะ”จิตราบอก แต่หันไปยิ้มทางอื่น อย่างมีเลศนัยบางอย่าง
“ที่นั่งที่พี่หมูจัดให้เรานี่ ระดับวีไอพีเลยนะเธอ จ้องตากับคนร้องเพลงได้เลยนะ เธอว่าไหม”
“เกินไปๆ แต่จะว่าไป ยังไม่ได้ขอบคุณพี่หมูเลยนะ”
“เดี๋ยวคอนเสิร์ตเลิก ค่อยไปคุยก็ได้ แต่พี่เค้าบอกจะให้เธอช่วยงานอยู่นี่นา”
“อือ...จริงด้วยสิ เดี๋ยวคงได้บอกตอนนั้น เธออย่าลืมเตือนฉันด้วยล่ะ”อิงฟ้าคล้อยตามจิตรา และเบนความสนใจไปที่หน้าเวทีอย่างใจจดใจจ่อ
คอนเสิร์ตเริ่มเล่น ด้วยการเปิดตัวดีเจสายธาร ให้ออกมาร้องเพลงเป็นคนแรก ด้วยความที่เป็นอาวุโสสุด พิธีกรบอกแบบนั้น
สายธารออกมาในชุดหนัง กระโปรงสั้นสีดำรัดรูป กับรองเท้าบูทสูงทำให้เธอดูผอมเพรียวยิ่งขึ้น หน้าตาดูมีสีสันทำให้สายธารดูสวยใสอ่อนกว่าวัย ลบภาพสาวห้าวออกไปเกือบหมด และถ้าไม่บอกอายุคงไม่มีใครทายถูกแน่ๆ
‘คงจะมีรักจริงรออยู่ ที่ดินแดนใดซักแห่ง
คงมีใครซักคนรออยู่ ตรงนั้น
คงมีความหมายใด ซ่อนอยู่ในการรอคอยที่แสนนาน
คงจะมีซักวันฉันคงได้เจอ...’
สายธารร้องเพลงที่เรียกเสียงปรบมือจากคนดู ดังกึกก้อง อิงฟ้าจ้องมองคนที่ยืนอยู่บนเวที แทบไม่กระพริบสายตา เสียงร้องที่อบอุ่นไม่แพ้การเป็นนักจัดรายการ เธอน่าจะเป็นนักร้องอาชีพได้เลยด้วยซ้ำ
“คงจะมีรักจริงรออยู่ ที่ดินแดนใดซักแห่ง... ใครรู้ว่ามีขายที่ไหน อย่าลืมส่งข้อความมาบอกด้วยนะคะ วันนี้เราเจอกันทั้งเสียง และตัวเป็นๆ เลย ปกติจะได้ยินแค่เสียงของพวกเรา วันนี้ทุกคนที่นี่โชคดีที่สุด ที่ได้เจอตัวจริงของดีเจทุกคน ดีใจที่มีวันนี้ค่ะ เปิดเผยตัวตนให้รู้กันไปเลยค่ะ จะได้ไม่ต้องติดค้างกับคำว่า...ใช่เธอหรือเปล่า...”
‘มันคุ้นๆ ที่ตรงหัวใจ
มันคล้ายๆ เหมือนเคยผูกพัน
ทั้งที่เราเพิ่งได้พบกัน
แปลกไหม....’
พูดจบสายธารก็ร้องเพลง ใช่เธอหรือเปล่า... ต่อทันที ทำเอา อิงฟ้ารู้สึกวูบไหวกับคำพูดที่ได้ยิน เหมือนวันนั้นวันที่เจอกันครั้งแรก เหมือนกับว่า...สายธารต้องการทวงคำตอบจากเธอ
สายธารที่ร้องเพลงอยู่บนเวที ส่งสายตามองลงมา เพื่อสื่อกับคนดู เมื่อมองผ่านแถวหน้าไป เธอรู้สึกชะงัก จนต้องมองย้อนกลับมา คนที่นั่งจ้องเธออยู่ เป็นคนๆ เดียวกับคนที่เธอคิดถึงมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา สายตาที่สบกันแม้จะดูห่างไกล แต่ทุกคำที่สายธารร้องออกมา เหมือนสื่อไปยังคนที่จ้องมองมา
‘ใครสักคนที่ฉันตามหา ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นเธอหรือใคร
ไม่ค่อยแน่ใจ เหมือนคล้ายว่าเราเคยรักกัน’
อิงฟ้ารู้สึกวูบไหวกับความรู้สึกที่สายธารส่งมาให้ มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ ที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“อิง...พี่เค้าหมายถึงเธอหรือเปล่า”จิตรากระซิบถามอิงฟ้า
“บ้าเหรอ เค้าก็แค่ร้องเพลง คนดูตั้งเยอะ จะหมายถึงฉันได้ไง”อิงฟ้าบอกกลบเกลื่อนออกไป ทั้งๆ ที่เธอรู้สึกมือเย็บเฉียบอย่างตื่นเต้น
“บ้าอะไรฉันนั่งข้างๆ เธอ ยังรับรู้เลยว่าพี่เค้าคาดคั้นเธอขนาดไหน เธอควรจะบอกพี่เค้าได้แล้ว ก่อนที่จะสายเกินไป บางทีเวลาที่เราอยากจะบอก อาจจะไม่มีคนอยากฟังก็ได้นะเพื่อน” คำพูดของจิตราทำเอาอิงฟ้าอึ้งไปเหมือนกัน
บนเวทีเมื่อสายธารร้องเพลงจบลง ก็มีการส่งต่อให้กับดีเจคนต่อๆ ไปขึ้นมาร้องเพลง เรียกเสียงกรี๊ดจากแฟนคลับกันอย่างมากมาย จนเวลาผ่านไป...มาถึงตอนท้ายๆ ของคอนเสิร์ต ดีเจทุกคนออกมารวมตัวกัน เพื่อร้องเพลงพิเศษให้กับแฟนคลับ
“คุณอิงฟ้าใช่ไหมครับ”เด็กทีมงานเดินมานั่งข้างๆ ถามอิงฟ้า
“ค่ะ...มีอะไรคะ”
“พี่หมูให้มาเชิญคุณสองคน ที่ด้านหลังเวทีตอนนี้เลยครับ”อิงฟ้ารู้สึกงงๆ แต่ก็เดินตามทีมงาน เข้าไปด้านหลังเวที ซึ่งหมูยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“พี่หมูมีอะไรหรือคะ”อิงฟ้าสอบถามด้วยความงุนงง
“อิงฟ้า...พี่ต้องขอโทษด้วยนะที่รบกวน อย่างที่พี่บอกนะแหล่ะว่าพี่มีเรื่องให้ช่วย”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ มีอะไรที่อิงพอช่วยได้ อิงก็ยินดีช่วยค่ะ”อิงฟ้าบอกให้หมูคลายกังวล เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูลำบากใจ
“คือ...พี่อยากให้อิงฟ้า ช่วยเป็นตัวแทนของแฟนคลับ เอาดอกไม้ขึ้นไปมอบให้กับตัวแทนของดีเจ ก่อนที่จะจบคอนเสิร์ต พอดีคนที่เราติดต่อไว้เค้าเกิดไม่สบายมาไม่ได้ พี่หาคนแทนไม่ได้จริงๆ”หมูบอกเบาๆ แต่ทำเอาอิงฟ้าตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
“ให้ทีมงาน หรือใครก็ได้นี่ค่ะ”อิงฟ้าแย้ง
“ไม่ได้หรอกจะเอาใครก็ได้...ได้ยังไง พี่อยากให้ทางดีเจเค้าประทับใจในการจัดงานของทีมงานเรา อยากเซอร์ไพรส์พวกเค้า ที่เราสามารถพาแฟนคลับตัวจริงมาได้ ถูก...ที่ว่าในนี้มีแฟนคลับเยอะแยะ แต่เราไม่สามารถรู้ได้นี่นา ว่าคนไหนเป็นจริงๆ นอกจากดีเจ”
“แล้ว...อิง...อิง...ก็...ไม่...ใช่...”อิงฟ้าไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ได้แต่ตะกุกตะกักหาทางเลี่ยง
“แต่พี่รู้มาว่าอิงฟ้า เป็นแฟนคลับของดีเจคลื่นนี้มานานแล้ว พี่ก็เลยอยากให้อิงฟ้าช่วย เพราะอย่างน้อยๆ ก็ต้องมีดีเจที่รู้จักอิงฟ้าใช่ไหมจ๊ะ”หมูรีบพูดกันไม่ให้อิงฟ้าปฏิเสธได้ อิงฟ้าหันไปมองจิตราทันที ซึ่งคนที่ถูกมองก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ พูดอ้อมแอ้มเบาๆ
“เอาน่า...อิง เธอจะได้บอกในสิ่งที่อยากบอกไง...นะ”
“น่า...นะจ๊ะอิงฟ้า ถือว่าช่วยพี่ละกัน จบเพลงนี้แล้ว พอพิธีกรประกาศ อิงฟ้าก็แค่เอาช่อดอกไม้นี่ ไปยื่นให้กับตัวแทนดีเจ เท่านั้นเองนะจ๊ะ”หมูส่งช่อดอกไม้ให้อิงฟ้าเพื่อรวบรัด อิงฟ้าจำต้องรับมาด้วยสีหน้าลำบากใจ โดยไม่สามารถปฏิเสธได้ จิตราอมยิ้มอย่างดีใจที่แผน การช่วยเพื่อน เปิดตัวของเธอสำเร็จได้ ด้วยการร่วมมือของหมู
“ตอนนี้เราเดินทางมาถึงช่วงสุดท้ายแล้วนะคะ วันนี้เรามี เซอร์ไพรส์จากแฟนคลับด้วยค่ะ เป็นแฟนคลับของคลื่นนี้มานานตั้งแต่ปีแรกๆ เลยก็ว่าได้ เชิญคุณอิงฟ้าเป็นตัวแทนของแฟนคลับทุกคนออกมามอบช่อดอกไม้ ให้กับตัวแทนดีเจคลื่นร้อยสิบเอ็ดด้วยค่ะ”สิ้นเสียงพิธีกรบนเวทีประกาศ จิตราผลักอิงฟ้าที่ยืนลังเลอยู่ ให้ออกไปทันที ท่ามกลางเสียงปรบมือเกรียวกราว อิงฟ้าจำต้องเดินออกไป
พอได้ยินเสียงประกาศชื่อจากพิธีกร สายธารจ้องมองไปยังฝั่งที่จะมีคนเดินออกมาจากด้านข้างเวที เธอลุ้นจนแทบจะลืมหายใจ จนกระทั่งอิงฟ้าเดินออกมา เธอรู้สึกผ่อนคลาย ความอึดอัดในใจที่มีในช่วงหลายวัน หายไปหมดสิ้น ‘เป็นเธอจริงๆ อิงฟ้า’
อิงฟ้าแทบจะหยุดหายใจ เมื่อพิธีกรประกาศให้สายธาร ซึ่งเป็นพี่ใหญ่สุด ให้เป็นตัวแทนออกมารับช่อดอกไม้จากเธอ อิงฟ้าชะงักหยุดยืนเมื่อเดินไปใกล้จะถึงที่ๆ สายธารยืนอยู่ เธอตื่นเต้น และประหม่าจนไม่อาจก้าวขาเดินต่อไปได้อีก สายธารจึงเดินออกมาหาอิงฟ้าแทน อิงฟ้ากลั้นใจยื่นช่อดอกไม้ให้กับสายธาร โดยไม่ยอมมองหน้าสบสายตา สายธารยิ้มอย่างนึกเอ็นดู เมื่อรับช่อดอกไม้มาแล้ว เธอดึงตัวของอิงฟ้าเข้ามากอดอย่างรวดเร็ว อิงฟ้าตัวแข็งทื่ออย่างตกใจ หัวใจของเธอเต้นแรงประหนึ่งจะทะลุออกมาข้างนอก
“ใช่เธอจริงๆ ใช่ไหม...อิงฟ้า” สายธารบอกข้างๆ หู ทำเอาอิงฟ้าเข่าอ่อนแทบทรุด ดีที่สายธารพยุงไว้ได้ทัน และเธอยังจูงมืออิงฟ้าเดินกลับเข้าไปส่งยังด้านข้างเวที ที่จิตรารออยู่
“มีจูงมือพากลับไปส่งด้วยค่ะ พี่ใหญ่ใจดีของน้องๆ จริงๆต่อไปนี้เป็นเพลงพิเศษที่ทางดีเจคลื่นร้อยสิบเอ็ด ตั้งใจนำมามอบให้กับแฟนๆ เชิญรับฟังได้เลยค่ะ”
‘ดีเจเสียงใสใส คนนั้นเป็นใคร
ดวงใจฉันถามหา
อยากมองตา เวลาที่คุยกับฉัน
แต่คุณนั้น คงมีเพียงเสียงมาคุยกัน
ฝากมาในรายการทุกวัน จากใจ
อิงฟ้ายืนมองเหล่าดีเจร้องเพลงสุดท้าย อยู่ข้างเวทีกับจิตรา สายตาของเธอจ้องจับอยู่ที่สายธารตลอดเวลา ความอบอุ่นของอ้อมกอดที่โอบกอดเธอ ยังคงอุ่นอยู่ในใจ มือที่ถูกจูงเดินเธอยังคงกำไว้แน่น เธอรู้สึกดีที่สายธารรับรู้แล้วว่าเธอคืออิงฟ้า คนที่สายธารตามหา...................
ข่าว
