Chapter 8 : คู่จิ้นอินเกมส์เธอตื่นนานแล้ว ตื่นเพราะปกติเป็นคนตื่นเช้า ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่พร้อมจะลุกขึ้น ติดใจอะไรที่หนุนแทนหมอนอยู่ บางทีนี่อาจจะเป็นหมอนชั้นดีของเธอ
เฮ้อ..ตัวหอมจัง.. นุ่มด้วย นุ่มและอบอุ่น อย่างที่คิดไว้เลย มันต้องดีกว่าผู้ชาย อย่างน้อยหล่อนก็ดูอันตรายน้อยกว่า หวังว่านะ..
แต่แปลกนะ ทำไมฉันถึงนึกชอบผู้หญิงด้วยกันได้ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้....
“ฉันเจ็บหน้าอก ถ้าเธอตื่นแล้ว ช่วยย้ายหัวหนักๆออกไปหน่อยได้ไหม”
ฝันหวานตอนกลางวันของเธอสลายกลายเป็นอากาศ คนมีปากเป็นอาวุธยังคงแสดงศักยภาพของมันได้ดีเหมือนเดิม ตอนนี้เลยเริ่มหมั่นไส้มากกว่าจะซึ้ง ตัวทำลายบรรยากาศแท้ๆ แบบนี้ต้องแก้แค้น!
มิกิไม่รู้ตัวหรอกว่า อะไรเข้าสิงเธอให้ทำแบบนี้ เพราะแทนที่จะลุกขึ้นจากตัวอีกคนดีๆตามที่เขาขอ เธอกลับย้อนไปทำสิ่งที่ไม่สมควรจะทำ โดยเฉพาะกับคนที่ยังไม่รู้จักกันดีพอ เธอก้มลงจูบที่หว่างอกคนที่ยังนอนหงายอยู่ เล่นเอาหล่อนสะดุ้งเฮือกตกใจ ลุกขึ้นมานั่งเอามือปิดมัน ท่าทางหวาดกลัว เธอเองก็ตกใจเหมือนกัน ก็ไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้ แค่ล้อเล่นเอง..
“เธอทำบ้าอะไร!”
“ทำอะไรล่ะ แค่จูบขอบคุณที่ให้นอนทับทั้งคืนเท่านั้น” สาวหน้าหวานลอยหน้าลอยตาพูด ทำไม่รู้ไม่ชี้ที่อีกคนนั่งหน้าแดงก่ำ ปิดหน้าอกตัวเองเหมือนกลัวหาย อะไรจะขนาดนั้นนะ ผู้หญิงเหมือนกันไม่ใช่หรือไง..
“หน้าแดงทำไมล่ะ หรือคุณเซ้นซิทีฟตรงนั้น.?” แกล้งถามทั้งที่พอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคู่สนทนา คริสตินหันไปคว้าหมอนใบโตมาปาใส่หน้าเธอก่อนจะเดินหนีไปรวดเร็ว หล่อนตะโกนไล่ทั้งที่หายตัวเข้าห้องน้ำไปแล้ว
“ถ้าฉันออกไปแล้วยังเจอเธออยู่ ฉันจะจับเธอแก้ผ้า แล้วถ่ายรูปไว้แบล็กเมล์ ยัยโรคจิต!”
มิกินั่งอึ้งไปสองวิก่อนจะหัวเราะเบาๆ เธอเอาหมอนที่อีกคนปาใส่หน้ามากอดและหอมมัน ยิ้มอย่างมีความสุข ไม่เคยสนุกอะไรเท่านี้มาก่อนเลย
ฉันชอบคุณจังเลย..คริสติน!
...............................................
นั่งมองคนที่หน้ากระจกมาสักพัก ร่างเล็กบางอยู่ในชุดคามิโซที่ชอบใส่อยู่ประจำ หล่อนกำลังแต่งหน้า นั่นหมายความว่าได้เวลาเดินทางอีกแล้ว
อะไรกัน ยังไม่ทันหายเหนื่อยเลย..
“คิวบรีฟงานกับโปรดิวเซอร์ซีรีย์มีช่วงบ่าย ถ้าเราไปถึงเร็ว คงได้พักสักชั่วโมงก่อนออกไป” ผู้จัดการตัวเล็กพูดไปพลางหวีผมไปพลาง ดวงตามองคนที่คุยกันผ่านกระจกเงา เห็นสีหน้าซึมๆจากเขาก็แปลกใจ “ทำไมเหรอ.. ยังไม่อยากกลับหรือไง หรืออยากอยู่กินกิมจิต่อ.?”
“เปล่า.. แค่คิดว่า เมื่อไหร่เราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันมากกว่านี้”
ประโยคนี้กระตุกหัวใจคนฟังได้ชะงัก มือบางหยุดสางผมหันกลับมามองคนพูดตรงๆ คราวนี้ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินมาหา ปีนขึ้นมานั่งตัก อีกฝ่ายยิ้มเขิน ทำให้รู้ว่าเธอเข้าถูกทาง สองมือประคองใบหน้าสวยเอาไว้จ้องตา
“ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันทั้งวัน แต่ฉันก็พยายามชดเชยมันให้เธอนะ ยังไม่โอเคอีกเหรอ.?”
“ฉันรู้.. แต่ว่า...” นิ้วเรียวเล็กทาบลงกับเรียวปากสวย สกัดคำพูดไม่ให้ออกมา จากนั้นที่แทนมันด้วยริมฝีปากตัวเอง เป็นเหมือนที่เคย เธอไม่เคยต้านทานความรู้สึกต้องการผู้หญิงคนนี้ได้ ออกจะคลั่งไคล้หล่อนขนาดนี้..
อยากกอดเอาไว้ทั้งวันทั้งคืน...
มือขาวแทรกเนื้อผ้าคามิโซเข้าไปสัมผัสผิวกายหล่อนตรงๆ ร่างเล็กขยับไปขยับมาบนตักเธอ หล่อนส่งเสียงเชิญชวนให้ทำมากกว่านี้ แต่ว่า....
“เบคก้า.. จะไม่ทันเครื่องนะ”
“อา.. อิงกริด.. ฉันรู้เวลาหรอกน่า..”
ไม่พูดเปล่าสาวบลอนด์ร่างเล็กก็คว้ามือเธอไปจูบ ดวงตาสีเขียวมองกันอย่างที่รู้ความหมายดี เธอพบตัวเองยิ้ม ก่อนจะหลุดปากครางเมื่อมือถูกนำไปสัมผัสกับบางอย่างที่อุ่นนุ่มและเปียกชื้น อะไรกัน จุดติดไวเหลือเชื่อ..
เซ้นซิทีฟ.?
“เฮ้.. ทำไมเธอถึง.....”
“มันเป็นเรื่องหนึ่งที่ทำให้ฉันไม่อยากทำงานกับเธอเท่าไหร่ ฉันไม่มีสมาธิ” รีเบคก้าสารภาพ ยิ้มให้คนหน้าแดง หัวเราะน้อยๆก่อนเข้ามาจูบกันพร้อมกับที่ขยับเอวให้ทางมือที่วางอยู่ด้านนอกเข้าไปด้านใน สู่ถ้ำรักที่เธอทั้งคู่ต้องการ หญิงสาวครางชื่นชอบ ตอบรับแรงกระแทกที่เข้ามาไม่ยั้ง ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ทำแบบนี้ เธอก็รู้สึกดี แต่ไม่ใช่เพราะเธอชอบเซ็กส์...
แต่เพราะคนที่เธอมีเซ็กส์ด้วยต่างหาก...
“รู้ไหม.. ฉันอาจจะเคยกับคริสมาก่อน แต่ตอนนี้ฉันต้องการแค่เธอ” บอกออกไปเหมือนรู้ว่าอีกคนคิดอะไรอยู่ แววตาเศร้าๆเธออ่านมันออก ถึงเขาจะพยายามซ่อนมันอย่างดี แต่มันหลุดทุกทีนั่นแหละ ยิ่งเวลาที่มองเธอครวญคราง ต้องการถูกเอาใจแบบนี้ บางทีอิงกริดอาจจะคิดว่า เธอเห็นหล่อนเป็นคริสติน
เฮ้อ.. อะไรที่ทำให้คิดแบบนั้นได้นะ ต่างกันจะตายไป ไม่อยากจะบอกเลยว่า คริสตินไม่ได้ขี้อายแบบนี้หรอก เวลาจะถอดเสื้อผ้าเธอ
รายนั้น ถ้าไม่กลัวเธอว่า คงจะฉีกเสื้อผ้าเธอเป็นชิ้นๆแล้ว ใจร้อนทุกทีเวลาพูดถึงเรื่องแบบนี้ รีบร้อนเหมือนจะเร่งทำสถิติให้ได้อย่างนั้นล่ะ
อ่อนโยนน่ะเป็นบ้างไหม.?
รีเบคก้าจูบปากคนรัก อยากยืนยันว่า หล่อนสามารถเชื่อใจเธอได้แน่ๆ เชื่อว่าเธอต้องการแค่หล่อนเท่านั้น สะโพกเธอโยกขึ้นโยกลงให้ของที่ยังอยู่ในตัวได้เคลื่อนไหวไปถูกจุดที่ต้องการ เธอครางหนัก หอบกระชั้นเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย หากยังไม่ทันได้กรีดร้องอย่างใจสั่ง เสียงบางอย่างที่ดังมาจากอีกห้องที่อยู่ใกล้กัน ก็ทำให้เธอชะงักค้าง มองหน้าคนรักอย่างตกใจ ที่สำคัญอิงกริดหน้าแดงเถือกและมันคนละเรื่องกับที่พวกเธอกำลังทำกันอยู่ ถึงจะฟังดูเหมือนคล้ายกัน
“เธอว่า คริสจะ.....”
“ช่างเถอะ เรื่องของเค้า สนใจเรื่องของเราดีกว่า” ผู้จัดการสาวตัดบท รีบปิดปากอีกคนเอาไว้ด้วยปากตัวเองก่อนที่หล่อนจะได้พูดอะไรอีก ถึงอย่างนั้น..
โทษทีนะคริส.. ฉันเลือกอิงกริดแล้วล่ะ..
แต่บางทีนะ บางทีถ้าเธอเปิดตากว้างๆ เธออาจจะได้เห็นบางคนที่เธอต้องการจริงๆ บางที..เค้าอาจจะอยู่ใกล้เธอนิดเดียว..
..........................................................
ในที่สุด เธอก็ทำมันไปแล้วจริงๆ..
คริสตินโขกหัวกับกำแพงห้องน้ำหลายทีแต่ไม่แรงพอให้มันแตก แค่หวังให้ได้สติ ขาเธอสั่นจนต้องซบหัวอยู่กับกำแพงอย่างนั้นไปก่อน ดวงตาสีฟ้าดอกไอริสมองดูมือตัวเอง มันเปียกไปทั้งมือแต่ไม่ใช่แค่น้ำจากฝักบัวนี่หรอก น้ำจากตัวเธอด้วยนั่นแหละ
“เฮ้อ.. อะไรจะน่าสมเพชแบบนี้ คริสตินผู้โด่งดัง” หญิงสาวหัวเราะขื่นๆ กลับมายืนตัวตรงเมื่อมีแรงพอ
ดวงตาสีฟ้ามองดูน้ำลื่นๆในมือถูกน้ำใสๆจากฝักบัวชำระล้างออกไป เธอถอนหายใจหลับตาปล่อยให้น้ำเย็นๆราดหัว เผื่อจะสบายตัวขึ้นบ้าง ดึงสติที่กระเจิดกระเจิงให้กลับมา หากแทนที่จะเป็นแบบนั้น กลับมีหน้าบางคนมาหลอนให้ต้องรีบเปิดตาขึ้นใหม่ ตกใจจนแทบช็อค แต่จะช็อคไปทำไม ก็หล่อนไม่ใช่หรือที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้
ยัยมิกิตัวแสบ!
นางแบบสาวกัดฟันกรอด กำหมัดแน่นอย่างแค้นใจ เธอปิดฝักบัวฉับ คว้าผ้าขนหนูและเดินออกไปจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ถ้าฉันยังเห็นเธอนั่งทำหน้าไร้เดียงสาอยู่อีกนะ ฉันจะปล้ำซะให้เข็ดเลย คอยดูเถอะ ยัยผู้หญิงบ้า!
...............................................
แม้จะมีเวลาไม่มากในการนั่งเครื่องกลับบ้าน หากเธอยังหาเวลามานั่งอ่านบทที่ต้องจำให้ขึ้นใจสำหรับงานที่เธอต้องใช้เวลาอยู่กับมันเกือบปีหลังจากนี้ และถึงมันจะไม่ใช่ซีรีย์เรื่องแรกที่เธอรับเล่น ก็ไม่อาจลืมความตื่นเต้นที่จะได้ทำ อาจเพราะงานนี้เธอได้ทำร่วมกับคนที่แอบมองมานาน หล่อนเป็นไอดอลในใจ
ถึงตัวเป็นๆจะแตกต่างจากที่จินตนาการเอาไว้มากโขก็เถอะ...
“บทนี้สนุกหรือคะคุณหนู.?”
มิกิเงยหน้าขึ้น ยิ้มรับคำถามและสายตาสงสัยจากผู้จัดการส่วนตัวที่ควบตำแหน่งเพื่อนสนิท “ก็นิดหน่อยจ้ะ กำลังแปลกใจอยู่ว่า ทำไมคราวนี้ผู้จัดถึงเลือกฉันเล่นบทนักสืบ ฉันหุ่นให้ด้วยเหรอ”
คานาเดะลูบคางตัวเองทำท่าคิด แล้วยิ้มให้คุณหนูของเธอ “เอ่อ.. เท่าที่ทราบนะคะ ทางผู้จัดน่าจะรู้ว่าคุณหนูเคยเล่นเทควันโด้มาก่อน ในเรื่องมีฉากต่อสู้เยอะนะคะ”
“นั่นสินะ” นักแสดงสาวพึมพำ ก้มลงอ่านตารางงานต่อและกดหัวคิ้วลงน้อยๆเมื่ออ่านไปเจอบางอย่าง “เท่าที่เห็น.. บทฉันแทบไม่ค่อยมีได้เล่นกับหนุ่มๆเลยนะ แปลกจริง..”
“แต่ออกคู่กับคุณคริสบ่อยมากนะคะ เป็นคู่หูกัน” ผู้จัดการสาวออกความเห็น เห็นอีกคนทำหน้าเครียดจึงมองแปลกใจ “ทำไมคะ คุณหนูไม่ดีใจเหรอคะ ก็ไหนว่า......”
“ฉันกลัวว่า จะไม่มีสมาธิทำงานน่ะสิคานะจัง” ตอบพร้อมยิ้มแห้งแล้ง แล้วชะโงกหน้าไปมองหาบุคคลในบทสนทนาที่รีบจากหล่อนมาทั้งไม่ได้จุ๊บลากัน
จุ๊บตรงอื่นไปแล้วไม่ใช่หรือไง!
คริสตินนั่งอยู่ริมหน้าต่างเครื่องบินแถวเดียวกับเธอ แอบอยู่ด้านหลังอิงกริดมีรีเบคก้านั่งคั่นกลางเหมือนเคย สองคนนั้นคุยกันอยู่ส่วนคนขี้หงุดหงิดนั่นก็นั่งหน้าตามึนตึงเหมือนเคย แต่ถึงอย่างนั้น แค่มองเห็นหล่อนทั้งที่หล่อนไม่ได้มองกลับมา หัวใจเธอก็เต้นรัวจนต้องยกมือขึ้นทาบอกตัวเอง กลัวหัวใจหายไป..
หรือหายไปนานแล้วไม่รู้นะ...
“นี่คุณหนูชอบคุณเค้าจริงๆเหรอคะ” คานาเดะถามจริงจัง ตั้งแต่รู้จักกันมายังไม่เคยเห็นเพื่อนสนิทหรือคุณหนูของเธอคนนี้เป็นแบบนี้เลย “ทีแรก.. ฉันนึกว่า คุณหนูล้อเล่น..”
“ฉันเองก็อยากให้มันเป็นแค่นั้นเหมือนจ้ะ แต่มันกลับไม่ใช่.. นับวันฉันยิ่งจะ...” สาวตาสีน้ำเงินพูดไม่ออก ได้แต่ยิ้มซึมๆให้คนถาม ได้รับสายตาห่วงใยกลับมา เธอส่ายหน้าให้หล่อน “ไม่เป็นไรหรอกจ้ะคานะจัง บางทีฉันอาจจะแค่อยากลองอะไรใหม่ๆมั้ง”
ผู้จัดการสาวพยักหน้ารับแม้จะไม่เชื่อ เธอมองดูคุณหนูหรือเพื่อนสนิทคนเดียวของเธอก้มลงไปอ่านงานต่อ ใบหน้าจริงจังของหล่อนเวลาทำงานทำให้เธออดยิ้มไม่ได้ หากในขณะเดียวกันก็ยังไม่วายนึกห่วง
ด้วยความเป็นห่วงเจ้านายสาว คานาเดะจึงลองหันไปมองบางคนที่ทำให้ใจของหล่อนไม่ปกติดูบ้าง และท่าทางของคริสตินก็บอกบางอย่างกับเธอ
หล่อนแอบมองเจ้านายของเธออยู่เหมือนกัน...
ว้าว..แบบนี้มันก็ต้องมีตอนต่อไปสินะ..
..............................................................
“เล่นข่าวหนักเหมือนกันนะเนี่ย” เสียงบ่นพึมพำอาจจะไม่ดังเท่าไหร่ หากคนนั่งใกล้ก็ได้ยิน รีเบคก้าวางถ้วยชาที่จิบอยู่ลงพลางถอนหายใจ
“เรโอ.. เธอคิดว่ามันจะช่วยให้ซีรีย์เรื่องนี้ดังจริงๆหรือไง ไม่ห่วงสังคม.?”
“สังคมเหรอ.? สังคมทำไมล่ะ ซีรีย์ของเราไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เป็นเรื่องความรักระหว่างผู้หญิงกับผู้หญิงตรงๆนี่นา..”
“ใช่..มันเป็นแบบนั้น แต่บทที่ฉันอ่านคร่าวๆ เธอเหมือนตั้งใจให้คนดูจิ้น สองสาวตัวเอกมากเลยนะ” ผู้จัดการสาวแย้งผู้จัดทำขณะที่หล่อนนั่งไขว่ห้างราวไม่รู้ไม่ชี้กับมัน ซ้ำยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับภาพที่เจอในโซเชี่ยลเนตเวิร์คเสียอีก
“เรโอ.?”
“เธอห่วงอิมเมจของคริสจะเสียหาย หรือเธอยังหวงเค้าอยู่ล่ะรีเบคก้า.?”
เจ้าของชื่อชะงักก่อนรีบส่ายหน้าปฏิเสธ “จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงล่ะ ทุกวันนี้ฉันเป็นแค่ผู้จัดการส่วนตัวของเค้า---”
“แต่เค้ายังมีใจกับเธออยู่ นึกว่าฉันไม่เห็นหรือไง.?” คนเจนโลกมากกว่าตอกกลับจนคนฟังหน้าชา หน้าแดงปนซีดไม่รู้จะเอาสีไหนดี เรโอยิ้มและยอมเพลามือกับเพื่อนรุ่นน้องในฐานะยังพอเอ็นดูกัน “ฉันจะบอกอะไรให้นะรีเบคก้า งานนี้สองคนนี้เหมาะสมกันที่สุด” พูดพร้อมยื่นแผ่นโปสเตอร์ให้ดูเป็นการยืนยัน แอบเห็นคนรับมันไปมือสั่นเทา อาการนี้ไม่ค่อยดีเลยนะเนี่ย..
“รูปโปรโมทซีรีย์.?”
“ใช่.. เธอรู้ไหม.. นี่เป็นใบสุดท้ายที่เหลืออยู่ในจำนวนที่พิมพ์หมื่นๆใบ และมีแนวโน้มว่า ต้องสั่งพิมพ์เพิ่มอีกเยอะด้วย”
รีเบคก้าตาโตตกใจ มองหน้าคนพูดอย่างไม่เชื่อแต่เมื่อเรโอพยักหน้าย้ำ เธอก็ทำหน้าไม่ถูก จะว่าดีใจก็ใช่ จะว่าตะลึงก็ใช่อีก..
“ว้าว.. ขนาดนั้นเลย!”
“ใช่สิ แล้วแบบนี้มันจะไม่คุ้มหรือไงหรือว่ายังมีปัญหาอยู่ ใช่ว่าพวกเค้าจะคิดชอบกันจริงๆเมื่อไหร่ล่ะ”
ประโยคนี้แทงฉึกเข้าที่กลางใจ คนฟังเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดี กลัวความจริงที่มิกิแสดงออกนอกหน้าว่าจะจีบเด็กในสังกัดเธอจะรั่วไหล ยังไงก็ยังไม่ยอมให้ทั้งสองต้องมาเสียภาพพจน์ง่ายๆแบบนี้ ยังไม่แน่ใจว่าฟีดแบกจากบรรดาแฟนคลับของพวกเขาจะทำอย่างไร ถ้ารู้ว่าไอดอลทั้งสองเป็นเลสเบี้ยนจริงๆ
แต่มิกิซังไม่ได้......
“อย่างน้อยบลูอายส์ปริ้นเซสคงไม่คิดเปลี่ยนใจมาชอบผู้หญิงหรอกมั้ง”
รีเบคก้าปั้นหน้าไม่ถูก ทำได้เพียงหัวเราะกลบเกลื่อนแล้วคว้าถ้วยชาขึ้นมาจิบระงับอารมณ์ที่แตกตื่นเมื่อรู้สึกเหมือนโดนจ้องจับผิดตลอดเวลา ผู้จัดการสาวกลอกตาไปมาระหว่างผู้หญิงตรงหน้ากับภาพโปสเตอร์ที่มีสองสาวในชุดทะมัดทะแมงแนวนักสืบสาวถ่ายคู่กันอยู่ ที่สุดก็หวนกลับมาจ้องมันอยู่อย่างเดียว และแอบรำพึงในใจ
ท่าทางจะได้ขายแพ็คคู่เสียแล้วสิ..
คริสติน มิกิ โทษทีเถอะนะ มันเป็นงาน..
.........................................
มาแล้วหลังจากที่หายไปนาน แต่คงไม่นานจนลืมกันหรอกเนอะ
เอาล่ะ ใครที่ขอดูคู่ อิงกริดกับรีเบคก้าเอาไว้ คงจะสมใจแล้วนะคะ ถึงมันจะนิดนึงก็เถอะ
.gif "เท่ห์")
อนึ่งนิยายเรื่องนี้อาจจะตัดฉากไปมาเร็วไปสักนิด หากไม่เข้าใจตรงไหน ถามได้นะคะ
ไปแล้วค่ะ ไปทำงานอื่นต่อก่อน ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
.gif "45")
ข่าว
