รักของเราไม่เกี่ยวกับเขา

[พลอยกะรัต]

เปรย......

ภายในโรงอาหารเมื่อดาวโรงเรียนและหนุ่มฮอตของโรงเรียนเดินมาด้วยกันมีหรือจะไม่มีใครหันมามองให้ความสนใจกับสิ่งที่เห็นซึ่งบ้างโต๊ะก็เอาเรื่องของดาวโรงเรียนและหนุ่มฮอตเป็นประเด็นในการพูดคุยทันที.....

“เชอะๆ พวกแกสองคนมาช้านักนะแล้วนั้นล่ะมันคือ?” สาวที่เข้ามาในโรงอาหารก่อนใครในกลุ่มร้องถามขึ้น

“ช่างอยากรู้ไปทุกเรื่องเลยนะ” สาวดิพที่อารมณ์ยังค้างอยู่กับแพนคู่กรณีเมื่อตะกี้อดพูดอย่างโมโหเสียไม่ได้

“ยัยดิพเป็นอะไรเนี่ย” สาววันหันไปถามแกมกระซิบที่สาวอีกคน

“ก็มีเรื่องขณะเดินมานิดหน่อยนะแต่ก็ไม่มีเรื่องคอขาดบาดตายหรอกนะ” สาวเท่ห์ตอบอย่างส่งๆแต่ใบหน้ากลับเรียบเฉยและดูไม่สดใสเอาซะเลย

“พวกแกสองคนเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย” สาวขี้สงสัยกระแทกเสียงอย่างให้เพื่อนสองคนได้ยินความจริงแค่เรียกร้องความสนใจแค่นี้ผิดเหรอ

“แกกินไปเถอะไม่ต้องมาสนใจฉัน ตอนนี้ขอจัดการอารมณ์ร้อนๆหน่อยแล้วกัน” สาวดิพพูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปหาอะไรกินทันทีเพื่อสงบสติอารมณ์

“อ้าว เป็นงั้นไปและยัยนี่ก็อีกคน” เมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนสองคนเป็นแบบนี้สาวที่นั่งรออยู่นานหลายนาทีก็เริ่มจัดการอาหารตรงหน้า
แต่สาวอีกคนนี้สินั่งเหมือนไม่มีวิญญาณอยู่กับตัวเลยตาก็ลอยไปหาแต่ใครอีกคนที่กำลังตกเป็นประเด็นใหญ่อยู่

‘ณ ตอนนี้เธอจะรู้มั๊ยว่าฉันเป็นห่วงเธอมากแค่ไหนเคล...’

“ยัยเคลแกรู้มั๊ยว่าวันนี้ประเด็นแกกับฟินมันใหญ่แค่ไหน” สาวเตยพูดขึ้นอย่างรู้สึกอึดอัดกับสายตาพวกนั้นแทนเพื่อน

“ฉันชินซะแล้วล่ะยัยเตย” สาวดาวโรงเรียนบอกอย่างปลงใจ

“แต่ฉันไม่ชินนะถึงแม้ว่าแกจะชินก็เถอะ”

“เอานาเดี๋ยวแกก็ชินไปเองอยู่ด้วยกันมาก็สามปีแล้วนะ” สาวดาวโรงเรียนได้ของที่อยากทานแล้วก็เดินนำหน้าเพื่อนทั้งสองไปนั่งโต๊ะพร้อมกับสายตาหลายคู่ที่กำลังนั่งมองบ้างคนมองเธออย่างอิจฉาที่มีผู้ชายหน้าตาดีอย่างฟินค่อยตามติดส่วนบ้างคนก็นินทาเธอด้วยความมีอคติส่วนตัว

“เออๆยัยเคลแล้วฟินแล้ว” สาวแพนเอาอาหารมาตั้งที่โต๊ะแล้วก็หันมองไปรอบๆแต่ก็ไม่เห็นหนุ่มที่มาด้วยในตอนแรกอีกคน

“เห็นบอกว่าจะไปนั่งกับเพื่อนก่อนนะ”

“เหรอ” เมื่อได้อาหารที่จะกินพร้อมสาวทั้งสามก็จัดการโดยเร็วเพราะต้องกลับไปซ้อมอีกไหนจะขนมที่เพื่อนคนอื่นๆฝากซื้อด้วยล่ะ

“รีบๆกินเถอะพวกยัยผักกาดรอแย่” หัวหน้าลีดที่เป็นห่วงเพื่อนในกลุ่มพูดขึ้น

“อืม” ไม่ถึงห้านาทีอาหารที่เคยเต็มโต๊ะก็เกลี้ยง

“อิ่มเนอะ งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อขนมให้ยัยพวกนี้ก่อน”

“ให้ฉันเข้าไปช่วยถือป่ะ” สาวแพนอาสาขึ้น

“ไม่เป็นไรหรอกพอดีฉันมีนี่ ถุงผ้าลดโลกร้อน” หัวหน้าลีดยิ้มหวานขึ้น

“เออแหละยัยสาวรักษ์โลก” สาวอีกคนก็อดแขวะไม่ได้อีกเช่นเคย

“พวกแกสองคนไม่เอาอะไรนะ” ก่อนจะไปต้องถามเพื่อนอีกสองคนด้วยเพราะอยู่ในความปกครองของเธอเหมือนกัน

“ไม่ล่ะ อิ่มเดี๋ยววันลงสนามจริงจะใส่เสื้อไม่ได้นะ” สาวอีกคนพูดติดตลกกลับมา

“ขนาดนี้คงอ้วนไม่ขึ้นแล้วล่ะแก” พวกเสร็จสาวหัวหน้าลีดก็หันไปทางร้านขายขนมของโรงเรียนทันที

“จะเอาอะไรให้ดีนะ” เข้ามาแล้วก็เลือกยากอีกว่าจะซื้ออะไรให้ดี

“เอานี่ไปสิ” ใครคนนึงยื่นขนมมาให้ทางข้างๆ

“อ๋อ ใช่แล้วขนมนี้น่าจะอร่อยนะขอบคุ..” เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็ทำให้หน้าตาที่มีรอยยิ้มหายไปทันที

“เวย์....” เคลพูดคำเดียวก็จะเดินไปอีกด้านแต่ก็โดนสาวอีกคนรั้งแขนเอาไว้

“อย่าหนีเราอีกได้มั๊ยเคล” สาวที่ชอบเก๊กขรึมเวลาเจอหน้ากันบัดนี้กลับมาคุยกับเธอนี่นะ

“มีอะไรก็รีบพูดมาสิ” เคลพยายามแกะมือของเวย์ที่รั้งเธอไว้แต่ก็ไม่เป็นผล

“เรามีเรื่องต้องคุยกันนะเคลมานี่” เมื่อสิ้นเสียงสาวเวย์ก็ลากเคลให้ไปตามแรงของเธอทันที

“นี่ปล่อยนะฉันเดินเองได้”
คนที่โดนกึ่งลากกึ่งเดินกำลังต้านแรงมหาศาลจากแขนของสาวอีกคน

“แค่เธอไม่ขัดขืนเธอก็ไม่เจ็บอะไรหรอก” สาวคมเท่ห์พูดอย่างใบหน้าเรียบเฉย

“หึๆ ใช่สิใครจะไปเหมือนดาวล่ะ” สาวสวยหวานพูดอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ

“ดาวเกี่ยวอะไรด้วย?” สาวคมเท่ห์งง?กับสิ่งที่เธอคนนี้พูด

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีได้มั๊ยเวย์ปล่อยเคลได้แล้ว” คนที่เดินมาด้วยยังไม่เลิกนิสัยเด็กๆซะด้วยสิทำให้อีกคนคิดอะไรออก...

“นี่แน๊!!!” เมื่อการกระทำไปก่อนความคิดทำให้สาวที่โดนแกล้งถึงกับหัวเราะรวนด้วยความจั๊กจี๊ที่ท้องเพราะโดนสาวเท่ห์จิ้มเข้ามาอย่างถี่ยิบ....ฮ่าๆๆๆๆ

“ฮ่าๆๆๆ หยุด ฮ่าๆๆๆ หยุดเดี๋ยวนี้นะเวย์ เคล เคลยอมแล้ว” เมื่อสาวที่โดนทำโทษพูดแบบนั้นสาวเท่ห์ก็หยุดแกล้งทันทีแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนของสาวหวานข้างกาย และพามาถึงโต๊ะไม้หินอ่อนตัวเดิมที่ทั้งสองเคยมีความหลังด้วยกัน...

“เอ๊ะ! เวย์พาเคลมาที่นี่ทำไม” เมื่อเห็นว่าเป็นที่นี่ทำให้ภาพต่างๆเมื่อสองปีก่อนโผล่มาอีกแล้ว

“เคลเคยคิดที่จะมาที่นี่อีกมั๊ย” เมื่อคนที่พามาถามสาวที่ต้องตอบกลับก้มหน้าแล้วก็พยักหน้าที่ก้มเบาๆ

“เคลอยากจะมาที่นี่นะแต่...มันเหงามากเลยถ้าหากว่าต้องมานั่งคนเดียว” คนพูดไม่มองหน้าอีกคนที่กำลังฟังอยู่แต่ผิดกับคนที่กำลังฟังซึ่งมองการกระทำของสาวหวานทุกอิรอิยาบถ

“เวย์ก็คิดเหมือนเคลแต่ในตอนนี้เคลก็ไม่ได้มาคนเดียวแล้วนิมีเวย์มาด้วย” สาวเท่ห์เอื้อมมือไปกุมมือเล็กของสาวสวยข้างๆที่ก้มอยู่

“เคล เคลไม่รู้จะพูดอะไรเลย” สาวสวยที่ก้มอยู่เงยหน้าขึ้นมามองสาวเท่ห์ข้างๆแล้วจ้องลึกเข้าไปข้างในตาคมสวยคู่นั้น

“เวย์แค่อยากจะบอกเคลอยากจะอธิบายเคลถึงเรื่องเมื่อสองปีก่อนเวย์ทนไม่ไหวอีกแล้วที่ต้องเก็บความรู้สึกนั้นมาตลอด” สาวเท่ห์เริ่มพูดในสิ่งที่เธอต้องการที่จะบอกกับสาวตรงหน้านี้

“เวย์ไม่ต้องพูดอะไรหรอก....ความจริงเรื่องเมื่อก่อนตอนนั้นเคลเข้าใจเวย์นะ” สาวสวยบอกในสิ่งที่เธอเห็นวันนั้นวันที่สาวเท่ห์ทำในสิ่งที่เพื่อนของเธอเข้าใจผิดแต่ในทางกลับกันเป็นเธอที่เข้าใจสาวเท่ห์คนนี้ดีที่สุด..

“เคลหมายความว่ายังไงที่เคลเข้าใจ” สาวที่กำลังงง?เลิกคิ้วเป็นเชิงคำถาม

“วันนั้นเวย์ไม่ได้จะผิดนัดเคลหรอกเคลรู้แต่เรื่องผู้ชายคนนั้นที่ทำให้เพื่อนของเคลเสียใจมันก็เป็นแค่ความเข้าใจผิดด้วยมั๊ย” เคลถามในสิ่งตัวเองก็ค้างคาใจมานานแล้ว

“เราขอบคุณนะที่เคลเข้าใจเราส่วนเรื่องผู้ชายคนนั้นเรามาเจอกันด้วยความบังเอิญอีกอย่างเพื่อนของเคลที่เข้าใจแฟนตัวเองผิดความจริงแล้วเขาแค่มาขอเวย์ถ่ายรูป” สาวเวย์นึกถึงวันนั้น วันที่ทำให้เธอกับสาวสวยตรงหน้าผิดใจกันอย่างแรง.......




......ฝากติดตามด้วยนะค่ะพอดีปิดเทอมเลยว่างๆหาไรทำสักหน่อย อิอิ หากมีคำผิดตรงไหนบอกกันด้วยนะค่ะ (แต่ฉันว่าแกหาคนอ่านให้ได้ก่อนเถอะ) :fadeba1b: