Chapter 10ฮานะอยู่ที่บ้านของคุณลุงกับคุณป้าในกรุงเทพฯ เพียงแค่ 2 วัน หลังจากนั้นครอบครัวคิมิฮิโระก็เดินทางไปเกาะเกาะสิมิลัน เป็นเวลา 1 อาทิตย์ ปอนด์คิดถึงสาวยุ่นเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะโทรคุยกันทุกวันก็ตาม
วันจันทร์:
“ไอ้ปอนด์ เอ็งเป็นอะไรของเอ็งวะ ทำหน้าเหมือนคนถูกแฟนทิ้ง” เสียงชิน หนุ่มใต้ดังขึ้นเมื่อเห็นสาวเซอร์นั่งมองโทรศัพท์ (ที่มีรูปคู่ของเธอและฮานะอยู่ แต่คนอื่นยังไม่รู้และยังไม่เห็น)
“เออว่ะ เป็นอะไรของแกเนี่ย” พาย สาวเปรี้ยวพูดขึ้นมาบ้าง
ปอนด์ปิดฝาพับโทรศัพท์มือถือของตนเองแล้วก็นั่งเท้าคาง สายตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
1 หนุ่ม 1 สาวเดินเข้ามาหาสาวเซอร์แล้วประสานเสียงพร้อมกันว่า
“ไอ้ปอนด์ เอ็งเป็นอะไร!”
เจ้าของชื่อหันมามองหน้ารุ่นพี่ทั้งสองแบบเบื่อๆ แล้วก็เบือนหน้าหนี เบนสายตาออกไปนอกหน้าต่างอีกเช่นเคย
“เฮ้ยๆๆๆ สนใจหน่อยดิเว้ย! มึงเป็นอะไรของมึง!” ชินเริ่มพูดเสียงดังขึ้น
“การคิดถึงคนที่เรารักนี่มันลำบากเนอะพี่” ปอนด์พูดขึ้นมาเบาๆ
“ห๋า แกว่าอะไรนะ” สาวเปรี้ยวพูดขึ้น
“คิดถึงแฟน” นี่คือคำตอบของสาวเซอร์ และคำตอบนี้ทำให้ผู้ฟังทั้งสองยืนแข็งเป็นหิน
เมื่อตั้งสติได้ชินและพายก็กระหน่ำยิงคำถามใส่ปอนด์รัวเหมือนปืนเอ็ม 16 กับปืนอาก้า และลูกระเบิดโทมาฮ็อก (เว่อร์ๆ)
“พอเลยพี่ หยุดๆ ไม่ต้องถาม เดี๋ยวเล่าให้ฟังเอง ตัวหนูเปียกไปหมดเพราะน้ำลายพวกพี่นี่แหละ”
“เออๆๆๆ เล่ามาๆ”
สาวเซอร์โชว์รูปคู่ของในโทรศัพท์มือถือของเธอให้รุ่นพี่ทั้งสองดู ชินและพายตาโตเหมือนเห็นสาวญี่ปุ่นหน้าตาน่ารักอย่างฮานะ ปอนด์ปล่อยให้รุ่นพี่ตะลึงกับแฟนสาวของตนเองพักหนึ่งหลังจากนั้นก็เล่าเหตุการณ์ของเธอที่เกิดขึ้นที่ลาวให้ทั้งสองฟัง
“โห... โรแมนติกว่ะ ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าแกจะเป็นคนโรแมนติกได้ถึงขนาดนี้” สาวเปรี้ยวพูดพลางจ้องไปที่ปอนด์
“เรื่องของเอ็งน่ารักดีว่ะ ไอ้เราก็คิดว่าจะได้หนุ่มมาควง แต่ใครจะไปคิดว่าเอ็งได้สาวมาควงซะนี่ แถมยังเป็นสาวยุ่นซะด้วย” หนุ่มใต้แสดงความคิดเห็น
ปอนด์ยิ้มรับอย่างอายๆ “ตอนแรกก็ไม่คิดเหมือนกันแหละพี่ เจอกันครั้งแรกก็เห็นว่าน่ารักดี เพิ่งจะเที่ยวคนเดียวครั้งแรกด้วย ก็เลยคุยๆ แนะนำไป พูดง่ายๆ กะคบไว้เป็นเพื่อน แต่ยิ่งอยู่ใกล้ ใจยิ่งสั่น ยิ่งอยากรู้จัก อยากอยู่ด้วยไม่อยากให้เค้าไปไหน ตอนนั้นตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน จนใจมันคิดว่าใช่ มันก็เลย...”
“มันก็เลยใช่อ่ะดิ” พายพูดอย่างรู้ทัน
“อื้อ”
“เอาเหอะ ยังไงก็ดีใจด้วยที่เอ็งมีแฟน ถึงจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ” ชินตบไหล่รุ่นน้อง
“ขอบคุณนะพี่”
“เออ ไม่เป็นไร วันหลังพามาให้รู้จักมั่งสิ เผื่อแฟนเอ็งจะมีเพื่อนน่ารัก พี่จะได้จีบ”
“อะไรเนี่ยพี่ จะให้แฟนหนูเป็นแม่สื่อรึยังไง! เดี๊ยะๆๆ จะไปฟ้องพี่นา (แฟนพี่ชินจ้า)”
“อ้ะ ไอ้นี่ ก็ข้าบอกให้เอ็งหาสาว ขาว สวย เอ๊กซ์ โง่ มาให้เอ็งก็ไม่หามา เสือกเอาสาวยุ่นมากกเองซะงั้น”
“คนน่ารักอย่างหนูย่อมคู่กับคนน่ารัก ใครจะไปเหมือนพี่ ทั้งดำ ทั้งตัน กลับไปเลี้ยงลูกที่บ้านเหอะ พี่บาวเอ้ย” สาวเซอร์ตอกกลับดูเหมือนว่าปอนด์คนเดิมจะกลับมาแล้ว
หลังจากนั้นทั้งออฟฟิศก็เต็มไปด้วยเสียงถกเถียงของหนุ่มใต้กับสาวเซอร์ร่วมแซมด้วยสาวเปรี้ยวอีกคราหนึ่ง
-----------------
เมื่อฮานะกลับมาถึงในวันเสาร์ ปอนด์รีบกระโจนเป็นนักกีฬาเขย่งก้าวกระโดดออกจากออฟฟิศทันทีที่นาฬิกาบอกเวลา 12.30 น. อันเป็นเวลาเลิกงาน
สาวเซอร์พาแฟนสาวกลับมาบ้านในช่วงเวลาเย็น เพื่อจะให้สาวยุ่นได้พบกับแม่ของเธอก่อนที่หญิงวัยกลางคนจะออกไปทำงาน ฮานะตัวคล้ำขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ดูดี เธอทำให้ปอนด์งอนอีกครั้งโดยที่นั่งคุยกับปิ่นแก้วอยู่นานก่อนที่หัวหน้าพยาบาลจะออกไปทำงาน
“งอนอีกแล้ว...” สาวยุ่นพูดพลางปิดปากหัวเราะเมื่อเห็นหน้าของสาวเซอร์ (การเอามือปิดปากตอนหัวเราะเป็นมารยาทที่ดีของคนญี่ปุ่นโดยเฉพาะสาวๆ)
ปอนด์ขมวดคิ้วแล้วเดินหนี “ก็ใช่ดิ คนเค้าคิดถึงแทบจะบ้าตาย แต่กลับมานั่งคุยกับแม่เฉยเลย”
“ก็ทีปอนด์ยังนั่งคุยกับคุณป้าตั้งนานตอนที่ฉันกำลังเก็บของนี่นา ถือว่าเราเจ๊ากันนะ” ฮานะพูดพลางเดินเข้ามากอดสาวเซอร์จากด้านหลัง ใบหน้าของเธอซบลงบนบ่าของสาวไทย
“ถ้าจะบอกว่าเจ๊ากันต้องทำแบบนี้” ว่าแล้วปอนด์กลับหลังหันแล้วรั้งตัวแฟนสาวเข้ามาจูบ
“แค่นี้เองเหรอ” ฮานะถามเมื่อทั้งคู่ถอนริมฝีปากออก
“ใครบอก ไม่ใช่แค่นี้หรอกน่า...” สาวเซอร์พูด ว่าแล้วก็จูบแฟนสาวอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้จุมพิตของทั้งสองเริ่มร้อนแรงมากยิ่งขึ้น
แล้วเสียงพร่ำร้องบอกคำว่ารักทั้งภาษาไทย ภาษาญี่ปุ่น และภาษาอังกฤษของทั้งสองก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
-----------------
“ปอนด์ซังรู้มั้ยว่าตั้งแต่ฮานะจังคบกับปอนด์ซัง ฮานะจังดูเปลี่ยนไปมาก” คุณป้าอ้วนมิเอะ พูดกับสาวเซอร์ขณะที่คนที่ถูกพาดพิงกำลังเก็บของลงกระเป๋าใบเล็กเพื่อไปค้างที่บ้านของแฟนสาว
“เหรอคะ เปลี่ยนไปยังไงอ่ะคะ”
“ฮานะจังร่าเริงขึ้นมาก ยิ้มเก่งขึ้น หัวเราะเก่งขึ้น แล้วก็กล้ามากขึ้น” คุณป้าพูดต่อ “เมื่อก่อนน่ะนะ ฮานะจังน่ะเป็นเด็กที่เงียบๆ เรียบร้อย ขี้อาย ไม่ค่อยกล้าทำอะไรเหมือนเด็กคนอื่นๆ เค้า ขนาดเวลาถ่ายรูปยังชอบไปยืนแอบๆ หลบๆ อยู่ตรงมุมหรือไม่ก็ด้านหลัง”
“อ่า... ค่ะ”
คุณป้าอ้วนแอบยื่นหน้าไปมองที่ห้องของหลานสาวนิดหนึ่งก่อนที่จะนินทา เอ้ย คุยกับปอนด์ต่อไป
“พอเงียบๆ ไม่ค่อยมีปากเสียงกับใคร ฮานะจังเลยถูกเพื่อนที่โรงเรียนแกล้งบ่อยๆ แต่เธอก็มักจะไม่บอกใครจนพ่อกับแม่ของเธอรู้เอง สองคนนั้นน่ะ พ่อกับแม่ของฮานะจังเป็นคนเลี้ยงลูกไม่เป็น ได้แต่ตั้งกฎเอาไว้ ขีดกรอบเอาไว้ให้พวกลูกๆ เดิน ยิงพอฮานะจังถูกเพื่อนแกล้งก็ยิ่งหวง ยิ่งปกป้องฮานะจังมากขึ้นไปอีก”
สาวเซอร์หันไปมองแฟนสาวที่กำลังฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีขณะกำลังเก็บของอีกครั้ง เมื่อหันกลับมาก็เห็นคุณป้านั่งยิ้ม
“ฮานะจังอยากเดินทางออกท่องเที่ยวเหมือนสามีของฉัน แต่พวกเขาไม่ยอม ฉันกับสามีสงสารเธอมากเลยรับปากว่าจะช่วยดูแลให้ แล้วก็ปิดให้ฮานะจังไปเที่ยวลาวคนเดียวโดยไม่บอกคนที่บ้าน ตอนแรกๆ พวกเราก็กลัวว่าเด็กสาวที่ไม่เคยท่องเที่ยวคนเดียวจะมีอันตรายหรือเกิดเรื่องไม่ดี แต่ตอนนี้พวกเราโล่งใจแล้วล่ะเมื่อฮานะจังพบกับปอนด์ซัง”
“หนูก็ดีใจที่ได้พบกับฮานะจังค่ะ”
“ฮานะจังรับความร่าเริงของคุณมา ฉันรู้สึกได้ รวมถึงความรักด้วย” คุณป้าพูดแล้วก็ส่งยิ้มให้ ปอนด์ยิ้มเขินๆ กลับไป “ตอนแรกก็ตกใจนะที่ฮานะจังบอกว่าเธอคบกับผู้หญิง แต่พอได้ฟังเรื่องราวจากฮานะจังและการเปลี่ยนแปลงในตัวของฮานะจังแล้ว ฉันกับสามีก็คิดว่าปอนด์ซังเป็นคนที่ทำให้หลานสาวของพวกเราสามารถยิ้มได้แบบนี้เป็นครั้งแรก”
ว่าแล้วคุณป้าก็โชว์รูปฮานะที่กำลังกระโดดตัวลอยบนชายหาดสีขาว ที่ด้านหลังตัดกับสีฟ้าใสของน้ำทะเล ใบหน้าของเธอหัวเราะร่า
สาวเซอร์รับรูปมาดูแล้วอมยิ้ม ท่าทางนี้คล้ายกับท่าทางของเธอที่กระโดดอยู่ด้านหน้าตึกโรงเรียนประถมที่ลาว ตอนที่เธอกับแฟนสาวเดินเที่ยวด้วยกัน
“ฝากดูแลฮานะจังด้วยนะปอนด์ซัง”
“ค่ะ หนูจะดูแลให้ดีที่สุด เท่าที่ชีวิตของหนูจะทำได้” สาวเซอร์ให้คำมั่น
วันอาทิตย์:
สาวเซอร์พาฮานะมาพบกับเพื่อนๆ ที่ทิ้งเธอ โสภิตาแอนด์เดอะแก๊งค์อ้าปากค้างเมื่อปอนด์แนะนำสาวยุ่นว่าเป็นแฟนของเธอ
“เฮ้ย! เรื่องมันเป็นไงมาไงวะเนี่ย อธิบายด่วน!” เตยเป็นคนแรกที่พูดออกมาตัดหน้าซีและจุ๋มที่กำลังจะเอ่ยปากถาม ขณะที่หนุ่มๆ คือต้าร์และพี่โบ้ต่างก็ยืนอึ้ง
“รีบๆ ขึ้นรถเถอะน่า เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังระหว่างทาง” ปอนด์พูดตัดรำคาญ แล้วจูงสาวยุ่นเดินขึ้นรถไป เพื่อนๆ ของเธอจัดทริปไปอยุธยาให้กับสาวเซอร์ตามสัญญา
หลังจากนั้นรถฮอนด้า สตรีมที่มีพี่โบ้แฟนของเตยเป็นคนขับก็มุ่งหน้าสู่เมืองกรุงเก่า ขณะที่สมาชิกทุกคนภายในรถกำลังตั้งใจฟังเรื่องราวของสาวเซอร์และสาวญี่ปุ่นอย่างใจจดใจจ่อ
“แก๊ ดูไอ้ปอนด์กะแฟนมันดิ หวานซะจนมดอาย” จุ๋มกระซิบบอกเพื่อนขณะที่สาวเซอร์และสาวญี่ปุ่นกำลังยืนคุยกันกระหนุงกระหนิงที่ลานวัดไชยวัฒนาราม
“เออว่ะ หวานกันมากมาย” ซีและเตยพูดพร้อมกันพลางพยักหน้า
สองหนุ่มต้าร์และโบ้มองปอนด์ด้วยสายตาที่อิจฉา ใช่ว่าสาวเซอร์จะขี้ริ้วขี้เหร่ หน้าตาก็น่ารักไม่แพ้แฟนของพวกเขา มีหนุ่มๆ หลานคนมาขายขนมจีบรวมถึงเพื่อนของสองหนุ่มด้วยแต่ปอนด์กลับไปสนใจเพราะสาวคนนี้สนใจเรื่องเรียนและเรื่องเที่ยวมากกว่า ปอนด์โสด และไม่เคยมีแฟน แต่บทจะบอกว่ามีแฟนก็มีแฟนเป็นสาวยุ่นหน้าตาน่ารักซะได้ น่าเสียดายจริงๆ
“ปอนด์ แกคิดว่าสิ่งที่แกทำอยู่มันถูกต้องแล้วเหรอวะ” ต้าร์ หนุ่มหล่อหน้าตี๋แนวเกาหลีพูดขึ้น โดยที่โบ้หนุ่มไทยแท้คิ้วเข้มมองเธออยู่ข้างๆ ส่วนฮานะก็ช้อปปิ้งกับบรรดาสาวๆ ที่ศูนย์ศิลปาชีพบางไทร
“ถูกต้อง อะไรคือความถูกต้องที่พวกนายว่า” สาวเซอร์ถามกลับ
หนุ่มคิ้วเข้มตบไหล่เพื่อนสาวแล้วพูดว่า “เรื่องที่แกเป็นแฟนกับผู้หญิงด้วยกัน”
“แล้วไง”
“พวกเราคิดว่ามันคือสิ่งที่ไม่ถูกต้อง” โบ้พูดต่อ
“เพราะ”
“ก็เพราะแกกับแฟนแกเป็นผู้หญิงด้วยกันไงเล่า!” หนุ่มหน้าเกาหลีพูดด้วยเสียงอันดัง
“ไอ้ที่พวกแกว่าไม่ถูกต้อง มันคือการที่แฟนฉันเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชายแค่นั้นเองใช่มะ” ปอนด์พูด สองหนุ่มพยักหน้า “แล้วไงอ่ะ แกคิดว่าผู้หญิงกับผู้หญิงรักกันเป็นแฟนกันไม่ได้รึยังไง”
“มันผิดธรรมชาติไงเว้ย ผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชาย” ต้าร์ตอบ
“ใครเป็นคนกำหนดว่าผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชาย แกเป็นพระเจ้าหรือยังไงที่มากำหนดว่าต้องทำแบบนั้นต้องธรรมแบบนี้ ธรรมชาติเหรอ เฮอะ ความรักมันก็เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง มันกำหนดตัวมันเองมั้ยว่าต้องคู่กับเพศตรงข้าม มีแต่คนนั่นแหละที่กำหนดให้มัน”
“แกหลงแฟนญี่ปุ่นของแกมากไปแล้วนะเว้ย!” ต้าร์พูดอย่างเหลืออด เขาไม่ยอมรับในสิ่งที่ปอนด์พูด ในขณะที่โบ้ยืนฟังอยู่เงียบๆ
“พูดงี้แสดงว่าแกอิจฉาฉัน ที่ฮานะจังเป็นแฟนฉัน เออ ฉันยอมรับว่าฉันหลง หลงมากด้วย ในเมื่อแกยอมรับไม่ได้ก็ไม่ต้องคุยกัน” สาวเซอร์เดินหนี เธอรู้สึกหงุดหงิด
“กูไม่ได้อิจฉามึงเว้ย แต่ที่กูกำลังจะพูดคือมึงอ่ะทำตัวผิดเพศ ผู้ชายดีๆ ก็มีให้มึงเลือกตั้งเยอะ แต่เสือกเลือกผู้หญิงมาเป็นแฟน อีสาวยุ่นคนนั้นคงจะลีลาเด็ดทำให้มึงติดใจ กูว่ามันคงจะเป็นสาวเอวีมาก่อนแหงๆ เชื่อเหอะพอมันกลับญี่ปุ่นมันก็ลืมมึง”
หนุ่มหน้าเกาหลีแฟนของซีพูดเสียงดัง ทำเอาปอนด์จี๊ดแตก เธอเดินตรงเข้ามาหาต้าร์แล้วผลักไหล่ชายหนุ่มอย่างแรงจนเขาเซไปข้างหลัง
“ผิดเพศ! กูบอกมึงไปแล้วยังไงว่ากูยอมรับว่ากูรักผู้หญิงคนนี้ ถ้าไม่มีเค้า กูก็คงไม่มีความสุขได้ขนาดนี้ มึงจะคิดยังไงก็เรื่องของมึง แต่อย่ามาดูถูกกู อย่ามาดูถูกแฟนกู มึงไม่รู้จักเค้า มึงไม่รู้หรอกว่าเค้าเป็นคนยังไง มึงไม่มีสิทธิจะพูดหรือวิจารณ์คนอื่นแบบนี้ ถ้ามีคนมาด่าแฟนมึงว่าเป็นผู้หญิงอย่างว่าบ้างมึงจะทำยังไง!”
“ปอนด์ใจเย็นดิเว้ย เพื่อนกันทั้งนั้น ไอ้ต้าร์! มึงพูดหมาๆ แบบนั้นได้ไงวะ!” โบ้รีบเข้ามาปรามเมื่อเห็นว่าเรื่องทำท่าจะบานปลาย เขาดึงตัวสาวเซอร์ให้เดินออกไป
ต้าร์โพล่งขึ้นมาว่า “ถ้าใครมาดูถูกแฟนกู กูจะชกมันให้คว่ำ”
เมื่อคำพูดของหนุ่มหน้าเกาหลีจบ ปอนด์สะบัดมือของหนุ่มคิ้วเข้มออกแล้วตรงเข้าไปชกหน้าต้าร์ที่ไม่ทันระวังตัวทันที
“ผั๊วะ!”
“เฮ้ย! ไอ้ปอนด์!” โบ้ร้องเสียงหลง
ใบหน้าของชายหนุ่มสะบัด ถึงจะเป็นแรงที่ชกจะเป็นแรงผู้หญิงก็ตาม แต่กระนั้นก็ทำให้เลือดไหลออกจากมุมปากที่แตกได้
สาวเซอร์สะบัดมือขวาข้างที่เธอชกไปอย่างเต็มแรงด้วยความเจ็บแล้วพูดว่า
“ขอบคุณที่แนะนำ อันนี้สำหรับที่มึงดูถูกแฟนกู จากวันนี้กูกับมึงไม่ต้องคุยกัน กูจะไม่เห็นมึงเป็นเพื่อนอีกต่อไป ในเมื่อมึงชอบดูถูกคนอื่น มึงก็เป็นคนที่ดูถูกตัวเองเหมือนกัน ดูถูกความรักของคนอื่น เท่ากับดูถูกความรักของตัวเอง” เมื่อพูดจบปอนด์ก็เดินจากไป
โบ้ส่ายให้ให้กับเพื่อน “มึงไม่น่าพูดอย่างนั้นเลย อิจฉาไอ้ปอนด์มันก็บอกไปตรงๆ โดนชกเลยเป็นไงล่ะ”
“แสดงว่าพี่ยอมรับเรื่องผิดเพศพวกนี้”
“ถ้าฟังเหตุผลที่ไอ้ปอนด์พูด กูเห็นด้วยกับมันเต็มร้อย ความรักมันไม่จำเป็นต้องเกิดกับแค่ผู้ชายกับผู้หญิง มันเกิดขึ้นได้กับทุกคน ยอมรับเหอะเพื่อนว่าโลกใบนี้มันไม่ได้มีความรักแค่ที่มึงเห็นอย่างเดียว มันมีแบบอื่น สำหรับคนอื่นด้วย” หนุ่มคิ้วเข้มพูดจบก็เดินจากไป
-----------------
บรรยากาศที่ร้านอาหารที่ทั้งหมดไปนั่งกินข้าวเย็นริมแม่น้ำเจ้าพระยาช่างอึมครึม เมื่อต้าร์ไม่ยอมบอกที่มาของแผลที่มุมปาก ส่วนปอนด์ก็เงียบผิดปกติ โบ้พยายามทำให้โต๊ะอาหารรื่นเริงขึ้นด้วยการชวนคนอื่นๆ คุย แต่ก็ได้แค่ไม่นาน เมื่อสาวเซอร์ลุกออกจากโต๊ะไปโดยมีฮานะลุกตามไปติดๆ ด้วยความกังวล เตย ซี และจุ๋มก็ยิงคำถามกับสองหนุ่มทันที
ในส่วนของปอนด์ที่เดินออกมานั่งที่ม้านั่งมุมหนึ่งในสวนของร้านอาหารด้วยใบหน้าอันเคร่งเครียด เธอยังคงโกรธอยู่ เมื่อแฟนสาวชาวญี่ปุ่นเดินลงมานั่งข้างๆ แล้วซบใบหน้าของเธอลงบนไหล่ของสาวเซอร์แล้วกุมมือของอีกฝ่ายแน่นก็ทำให้ความรู้สึกที่หนักใจเมื่อครู่หายไป
ด้าน 5 หนุ่มสาว...
“ไอ้ต้าร์! แกไปพูดแบบนั้นกะไอ้ปอนด์มันได้ยังไง!” ซีพูดเสียงดังเมื่อรับรู้เรื่องราวทั้งหมด คนที่ถูกว่านั่งหน้าซีดเมื่อแฟนสาวดูท่าทางจะโกรธจัด พูดง่ายๆ เลยว่า กลัว (ฮา)
เตยและจุ๋มมองหนุ่มหน้าเกาหลีด้วยสายตาเคืองๆ ส่วนโบ้ก็นั่งเงียบไม่ออกความเห็น
“ก็พูดไปตามที่รู้สึกน่ะ” ต้าร์พูดเสียงเบา
“ความรู้สึก รู้สึกอิจฉาใช่มั้ยล่ะ” เตยพูดออกมา
“สเป็กแกน่ะสาวญี่ปุ่น พวกฉันรู้ดี แต่แกไม่น่าไปพูดกับไอ้ปอนด์แบบนั้น”
“ช่าย เห็นมันเป็นคนอารมณ์ดีแบบนี้แต่มันโกรธรุนแรงนะ ปากแตกเลยเป็นไงล่ะ สมน้ำหน้า” สาวอวบอย่างจุ๋มพูดต่อ
“เออๆๆ ยอมรับก็ได้ว่าอิจฉา” หนุ่มหน้าเกาหลีก้มหน้ายอมรับ “แต่ก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดีเรื่องที่ผู้หญิงเป็นแฟนกัน พวกแกรับได้ยังไงวะ”
“โอ้ยยย ไอ้เซ่อ ไอ้จ๊าดง่าว ที่พูดออกมาน่ะแน่ใจนะว่าใช้สมองคิดไม่ใช่เล็บขบ” ซีด่าแฟนตัวเองเป็นชุด “สมัยนี้คนเค้ายอมรับไปถึงไหนแล้ว ไปมัวมุดหัวอยู่ที่ไหนมา โว้ย! เซ็ง มีแฟนซื่อบื้อกับโง่เป็นควาย”
จุ๋มพยักหน้าบอกว่าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว ทำเอาต้าร์มองตาละห้อยเมื่อขาดที่พึ่งคอยช่วยเถียงอย่างสาวอวบเหมือนที่เคยเป็นมา
“ใช่ๆๆ ทำเป็นรับไม่ได้ ที่คณะเราก็มีเยอะไป ทั้งคู่เกย์ คู่เลส คู่ทอมดี้ แกก็เคยเห็น แล้วทีเงี้ยทำมาเป็นอีเดียตยอมรับไม่ได้ เมื่อก่อนแกยังเคยตามจีบกิฟต์ที่เป็นดี้อยู่เลยนี่หว่า หลงแทบตาย พอยัยกิฟต์ไปมีแฟนเป็นทอมก็ยังทำแมนเป็นห่วงเป็นใย” เตยพูด
สาวอวบอย่างจุ๋มดัดเสียงเป็นเสียงผู้ชายแล้วพูดรับมุขเพื่อนว่า “เอ่อ... ต้าร์ไม่โกรธครับที่กิฟต์เป็นดี้ ต้าร์รับได้ครับที่กิฟต์มีแฟนเป็นทอม ความรักมันเลือกไม่ได้หรอกครับ ต้าร์เข้าใจ”
“แล้วก็มานั่งน้ำตาตกในให้พวกฉันปลอบจนได้เป็นแฟนกะยัยซีเนี่ย แล้วทีเงี้ยทำมาเป็นสะดีดสะดิ้งเที่ยวไปว่าคนอื่นว่าผิดเพศ แล้วไหงอะไรที่เคยบอกว่ารับได้ ความรักมันเลือกไม่ได้อ่ะฮะ ตอแหลนี่หว่า” สาวสวยแฟนพี่โบ้พูดต่อเพื่อนสาวทันที
“พี่โบ้ ช่วยผมหน่อยดิ ผมถูกรุมแล้ว”
หนุ่มคิ้วเข้มส่ายหน้า “ช่วยอะไรคงไม่ได้หรอก สาวๆ น่ะเค้าพูดความจริง” โบ้พูดตามความเห็น (หรือหนีเอาตัวรอดหว่า ขืนช่วยต้าร์หัวพี่โบ้ก็แตกสิเพราะโดนเตยทุบ)
“อีกอย่างพี่เองก็เฉยๆ กับเรื่องนี้ ที่เข้าไปถามปอนด์เรื่องแฟนกับแกก็เพื่ออยากรู้ว่าปอนด์รักฮานะจริงๆ รึเปล่า แต่เท่าที่ดูจากผลงาน ท่าทางจะรักจริงหวังแต่งว่ะ เพราะไม่เคยเห็นมันโกรธถึงขนาดนี้เลย”
“โธ่พี่อ่ะ!” ต้าร์พูดตัดพ้อ
“นี่ไม่ต้องไปอ้อนพี่โบ้เลย สิ่งที่แกควรจะทำคือไปขอโทษไอ้ปอนด์มันซะ ไม่งั้นฉันจะชกให้แกปากแตกอีกข้างนึง” แฟนสาวของหนุ่มหน้าเกาหลีขู่ ทำเอาต้าร์หงอไปอีกครั้ง
“ครับๆ ผมจะไปขอโทษแล้วครับ”
ด้านสองสาว...
ฮานะรู้สึกตกใจมากเมื่อรู้ว่าแฟนสาวนั้นไปมีเรื่องกับเพื่อนของตัวเอง ซึ่งต้นเหตุนั้นมาจากเธอ!
“ปอนด์ไม่น่าทำอย่างนั้นเลย” สาวญี่ปุ่นพูดเสียงเบา
สาวเซอร์ก้มหน้านิ่ง น้ำตาของเธอไหลออกมาแล้วพูดว่า “ฉันยอมไม่ได้หรอกนะที่ใครจะมาดูถูกคนที่ฉันรัก ฉันยอมไม่ได้ที่ต้องฟังคำพูดของหมอนั่นที่พูดถึงฮานะจังในทางที่ไม่ดี แล้วฉันก็ยอมรับไม่ได้ที่หมอนั่นมาดูถูกความรักของฉันที่มีให้กับฮานะจัง”
“..............” ไม่มีคำตอบจากฮานะ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นปอนด์ร้องไห้ ดวงตาของสาวแดนปลาดิบจ้องมองไปยังคนรักด้วยความซาบซึ้งและเอ่อล้นไปด้วยน้ำใสๆ ที่คลออยู่
“ฉันอยากปกป้องฮานะจังด้วยมือของฉันเอง ใครยอมรับไม่ได้ก็ช่างเขา ฉันไม่แคร์ สิ่งที่ฉันแคร์ก็คือแม่ พี่โป้ง แล้วก็ฮานะจัง” ปอนด์พูดพลางมองดูที่มือของตัวเอง มือขวาข้างที่เธอชกหน้าเพื่อนยังคงระบมอยู่
ฮานะดึงมือข้างนั้นขึ้นมาแนบแก้มของเธอ น้ำตารินไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย
“ขอบคุณนะคะที่ปกป้องฉัน ขอบคุณมาก” แล้วเธอก็ซบใบหน้าลงกับไหล่ของสาวเซอร์
ทั้งสองนั่งร้องไห้กอดกันอยู่พักหนึ่ง เมื่อเช็ดน้ำตาให้แก่กันและกันแล้วสาวญี่ปุ่นก็พูดขึ้นมาว่า “เจ็บมากมั้ยคะ”
“ไม่เจ็บเท่าตรงนี้หรอก” ปอนด์ชี้ไปที่หน้าอกข้างซ้ายของเธอ
ฮานะยิ้มแล้วดึงตัวคนรักเข้ามากอด “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวก็หาย”
“อื้อ”
“ปอนด์จะให้อภัยคุณต้าร์ได้มั้ย” สาวญี่ปุ่นพูดทำลายความเงียบขณะที่ทั้งสองกำลังกอดกัน
ปอนด์เสียงแข็งขึ้นมาทันที “ทำไม”
“ฉันไม่อยากให้คนที่เป็นเพื่อนกันผิดใจกันเพราะฉัน อย่างน้อยๆ พวกคุณก็รู้จักกันมาก่อน และฉันก็คิดว่าถ้าเขาเอาเหตุผลที่ปอนด์พูดไปคิดดู เขาก็คงเข้าใจเราสองคน”
สาวเซอร์ไม่ตอบ ฮานะส่ายหน้าน้อยๆ อย่างระอากับความดื้อรั้นของแฟนสาวแล้วพูดต่อว่า
“ให้อภัยเขาเพื่อฉัน นะคะ”
ปอนด์ขมวดคิ้วแล้วผละจากอ้อมกอดของสาวญี่ปุ่น เธอมองไปที่ใบหน้าของฮานะอย่างครุ่นคิด
“คืนดีกับเขาเพื่อฉัน นะคะปอนด์” สาวยุ่นย้ำอีกครั้งหนึ่ง
“เฮ้อ... ก็ได้ ถ้าหมอนั่นขอโทษฉันก่อนนะ ถ้าไม่ก็ไม่เอา”
ฮานะยิ้มน้อยๆ กับทิฐิของปอนด์ที่ยังคงมีอยู่ “ก็ได้ค่ะ”
-----------------
เมื่อปอนด์และฮานะกลับมานั่งที่ ต้าร์ก็ดึงมือสาวเซอร์ออกไปด้านนอกอีกครั้งทันที สาวญี่ปุ่นมองตามไปด้วยความแปลกใจ แต่เมื่อเห็นสายตาของเพื่อนๆ ของแฟนสาวที่นั่งอยู่ก็พอจะเข้าใจว่าหนุ่มหน้าเกาหลีคงจะขอโทษปอนด์เป็นแน่แท้ ฮานะจึงนั่งรอที่โต๊ะอาหารพร้อมกับพูดคุยกับคนอื่นๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ปอนด์ กูขอโทษ ที่กูพูดไม่ดีเรื่องแฟนมึง กูอิจฉามึง ข... ขอโทษนะเว้ย!” ต้าร์ละล่ำละลักขอโทษพร้อมยกมือไหว้สาวเซอร์อยู่ด้านหน้าห้องน้ำ (ดูมันเลือกสถานที่)
ปอนด์ยืนนิ่งมองเพื่อนด้วยสีหน้าไม่ยินดียินร้าย เธอยังคงโกรธอยู่ (หนอย... มายกมือไหว้กู จะแช่งให้กูอายุสั้นเรอะ)
เมื่อชายหนุ่มเห็นก็ยิ่งใจเสีย “ขอโทษนะเว้ย ขอโทษๆๆๆ อย่าโกรธกูเลยนะ จะให้กูทำอะไรก็ยอมแหละ แต่ขอร้องอย่าโกรธกูเลย กูจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว กูจะไม่พูดอะไรไม่ดีอีกแล้ว มึงอย่าโกรธกูเลยน้า พูดกับกูหน่อยเหอะ จะชกกูอีกก็ได้”
สาวเซอร์ถอนหายใจ ใจจริงแล้วเธอยังไม่อยากให้อภัยกับเพื่อนเธอตอนนี้ แต่เมื่อเธอรับปากกับฮานะไว้แล้วว่าจะให้อภัยเมื่อชายหนุ่มขอโทษ ก็ต้องทำตามที่พูดไว้
“เออๆๆๆ ก็ได้ๆ”
“ไม่โกรธกูจริงๆ นะ!” ต้าร์ดึงมือเพื่อนสาวขึ้นมาเขย่าๆ
“เออ นี่ถ้าฮานะจังไม่ขอร้องกูไว้นะ กูจะไม่พูดกับมึงอีกเลย กูไม่โกรธแล้ว แต่ไม่ใช่ว่ากูยังไม่ลืมเรื่องที่มึงพูดนะ ขืนพูดอีกคราวนี้มึงไม่ใช่แค่ปากแตกแน่”
“คร้าบบบบบบบบ” หนุ่มหน้าเกาหลีรีบตกปากรับคำทันที
เมื่อทั้งสองกลับมาทุกคนก็ดีใจมากที่เพื่อนทั้งสองจับมือคืนดีกันได้ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารกลับมาสนุกสนานอีกครั้ง หลังจากนั้นทั้งหมดก็ยกโขยงกันกลับกรุงเทพฯ
ข่าว
