Dream ฝันค้างบนทางรัก Yuri
บทที่ ๑ : ในฝัน
ค่ำคืนนั้นหลังจากจัดข้าวของเรียบร้อยแล้ว ฐิติณัชชาก็ได้เข้านอนบนเตียงหนานุ่ม คืนนั้นเธอฝันเห็นซึ่งมีความงดงามประดุจนางฟ้าบนสรวงสวรรค์ กลิ่นกายของนางก็หอมฟุ้งจรุงใจจนอยากจะเข้าใกล้
“เธอคือใครใครคือเธอเฝ้าเพ้อหา งามจับตาลออองค์ฉันสงสัย
งามดวงพักตร์งามกรละอ่อนวัย ทั้งแดนไตรไม่มีเทียบเปรียบนวลนาง
ยามแย้มยิ้มพริ้มเพราราวอัปสร อรชรโสภาจิตไม่คิดห่าง
ผิวเนื้อนวลผุดผ่องทั่วสรรพางค์ งามสล้างงามไปสิ้นทั้งอินทรีย์
งามดั่งแก้วโกสุมปทุมมาลย์ ที่เบ่งบานอยู่ในท้องสระศรี
เพียงจันทราทรงกลดหมดราคี ล้ำนารีในแหล่งหล้าโลกาลัย
จะแนบชิดนวลนางปรางค์หอมฟุ้ง ต้องสะดุ้งตื่นจากฝันอันสดใส
โอ้เสียดายดวงยิหวายอดยาใจ แสนอาลัยอยากหลับฝันนิรันดร
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้ฐิติณัชชาสะดุ้งตื่นฝันในทันที
"ลูกฟาง ตื่นหรือยังลูก วันนี้พ่อจะพาหนูไปสมัครเรียนต่อมหาวิทยาลัยนะลูก"
"ตื่นแล้วคะคุณพ่อ เดี๋ยวคุณพ่อรอหนูอาบน้ำ แต่งตัวสักครู่นะคะ"
"จ๊ะลูก เดี๋ยวพ่อลงไปรอหนูข้างล่างนะ"
"ค่ะ" หลังจากรับคำบิดาแล้ว ฐิติณัชชาได้ครุ่นคิดถึงความฝันของเธอ ด้วยความรู้สึกพิสวงเล็กน้อย ทำไมเธอถึงได้ฝันถีงผู้หญิงได้นะ เธอสลัดความคิดดังกล่าวออกจากสมองก่อนที่จะลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
หลังจากนั้นนายแพทย์อรรณพจึงพาบุตรสาวไปสมัครสอบเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดนั้น
.......................................................................
สองเดือนผ่านไป
ผลการสอบเข้าศึกษาต่อระดับมหาวิทยาลัยปรากฏว่าฐิติณัชชาสอบเข้าเรียนต่อในคณะแพทย์ศาสตร์ได้สร้างความปลาบปลื้มใจให้นายอรรณพเป็นอันมาก เพราะว่านงนภัสบุตรสาวอีกคนหนึ่งซึ่งเกิดจากอนงค์ภรรยาเก่าของเขาก็เรียนอยู่คณะนี้เหมือนกัน
ในวันปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ ฐิติณัชชาจึงมาลงชื่อที่ฝ่ายลงทะเบียน เธอพยายามมองหาชื่อของเธอแต่ก็หาไม่เจอ
“น้องชื่ออะไรคะ เดี๋ยวพี่ช่วยหา” เสียงหวานๆ ของรุ่นพี่ที่รับลงทะเบียนดังขึ้นเมื่อเธอสังเกตเห็นว่าฐิติณัชชาหาชื่อตัวเองไม่เจอ
“ชื่อฐิติณัชชา ประพันธ์กุล คณะแพทยศาสตร์ค่ะ เอ่อ...” ฐิติณัชชาเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของรุ่นพี่คนนั้นก่อนจะตกตะลึงไปชั่วขณะ
"นี่ไงคะ ชื่อน้องอยู่ตรงนี้ค่ะ" นงนภัสพูดก่อนหลบตาด้วยความเขินอายเมื่อพบว่าฐิติณัชชาจ้องมองเธอตาอย่างไม่วางตา
“น้องคะ จ้องเพื่อนพี่ทำไม ชื่อน้องอยู่ตรงนี้ได้ยินไหมคะ” เกศราเพื่อนสนิทของนงนภัสพูดขึ้นเมื่อเห็นฐิติณัชชาไม่ยอมเซ็นชื่อตัวเองเอาแต่จ้องมองนงนภัส
“เอ่อ! ค่ะ ชื่อฟางจริงๆด้วย ขอบคุณนะคะพี่ที่ช่วยหา” ฐิติณัชชาพูดก่อนก้มหน้าเซ็นชื่อตัวเองลงไป หลังจากนั้นเธอก็เดินไปนั่งยังเก้าอี้ตัวหนึ่งซึ่งจัดเอาไว้ต้อนรับนักศึกษาใหม่ เธอนึกถึงใบหน้าของรุ่นพี่คนนั้น พร้อมกับอาการนิ่งอึ้งที่ยังไม่จางหายไป สวรรค์ไม่ได้เล่นตลกกับเธอใช่ไหม ใบหน้าของรุ่นพี่คนนั้นทำไมถึงได้ละม้ายคล้ายผู้หญิงที่อยู่ในความฝันของเธอเมื่อหลายเดือนก่อนราวกับคนเดียวกันก็ไม่ปาน ต่างกันเพียงอาภรณ์ที่สวมใส่เท่านั้นรุ่นพี่ในชุดนักศึกษากับหญิงสาวในฝันที่สวมชุดไทยโบราณ
ในขณะเดียวกันนงนภัสเองเมื่อฐิติณัชชาเดินเข้าไปในหอประชุมแล้วอาการขวยเขินก็ยังไม่จางหายไปจนเกศราทักขึ้น
“เอาแต่เขินอายอยู่นั่นแหละฟ้า แกชอบน้องคนนั้นเหรอ อืม...เรียนคณะเดียวกับแกซะด้วย รุ่นน้องแกเลยนะนั่น”
“บ้าเหรอเกด น้องเขาเป็นผู้หญิงนะ ฉันจะชอบได้ยังไง ฉันเพียงแค่เขินที่ถูกน้องเขาจ้องเท่านั้นเอง เป็นแกก็เถอะถ้าน้องเขาจ้องแบบฉันแกก็ต้องเขิน” นงนภัสตอบเกศราออกไปด้วยอาการเขินๆ
“แต่น้องเขาน่ารักดีนะแก เมื่อกี้น้องเขาบอกชื่อเล่นด้วย ชื่ออะไรนะฟังไม่ถนัด รู้แต่ว่าชื่อจริง ฐิติณัชชา”
“อ๋อ....ชื่อฟาง เมื่อกี้น้องเขาบอก”
“ฟ้า! ไหนบอกว่าไม่ชอบไง ลองจำชื่อเล่นได้แบบนี้ชอบชัวร์ๆ”
“บ้า...ฉันฟังประโยคนั้นพอดี แกบ้าแล้วเกด ผู้หญิงกับผู้หญิงจะชอบกันได้อย่างไร”
“ทำไมจะไม่ได้ สมัยนี้คู่รัก ทอมดี้ เลสเบี้ยน ออกเต็มเมือง แหม...พี่ฟ้าน้องฟางชื่อเข้ากั๊นเข้ากันเนอะ”
“บ้าแล้วแกนะ ใครจะเหมือนแกล่ะยัยเกด เลสเบี้ยนแสนสวย ผู้ชายมีดันไม่ชอบ”
“เอ๊ะ! ยายฟ้า ชั้นไปเป็นเลสบนศีรษะแกหรือยังไง ว่าแต่ฉันนะ แกอย่ามาเป็นเลสเบี้ยนแบบฉันก็แล้วกัน”
“โอ๋ๆ ฉันล้อเล่นน่ะแก แต่ฉันไม่ได้ชอบน้องเขาจริงๆนะเกด แกต้องเชื่อฉันนะ”
“จ๊ะ ฉันเชื่อ” เกศราพูดพร้อมยิ้มให้เพราะเธอตั้งใจพูดเพื่อแกล้งหยอกเพื่อนรักเล่นเท่านั้นเอง โดยที่ไม่ได้คิดว่านงนภัสจะจริงจังขนาดนี้
“จ้า” นงนภัสยิ้มตอบเกศราด้วยความรู้สึกแปลกๆในใจเธอไม่ได้ชอบฐิติณัชชา แต่ทำไมเมื่อถูกจ้องมองเมื่อสักครู่เธอต้องประหม่าและเขินอายด้วยนะ เธอนิ่งคิดสักครู่ก่อนที่จะชวนเกศรากลับหอพักเมื่อนักศึกษาใหม่มากันครบแล้วก็หมดหน้าที่ของเธอสองคนแล้วเช่นกันเพราะในวันนี้พวกเธอได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่เพียงรับลงชื่อนักศึกษาใหม่เท่านั้นเอง
..................................................................