ตอนที่3 รูมเมธ

[นารีผล]

 
 
 ฉันยืนรีรออยู่หน้าห้องอยู่พักหนึ่ง แล้วเอื้อมผลักประตูที่แง้มอยู่ให้กว้างขึ้น  ห้องกว้างพอๆกับห้องที่บ้านเลยมีเตียงตั้งขนานกันอยู่คนละฝั่งของห้อง เตียงหนึ่งปูด้วยผ้าปูสีชมพู

สีโปรดของฉัน อีกเตียงเป็นสีฟ้า มีกระเป๋าวางอยู่แล้ว สิ่งหนึ่งที่สะดุดตาฉันมากเลยก็คือกระเป๋าสะพายลูกเล็กสีชมพูพาสเทล นี่มันกระเป๋าที่ฉันอยากได้มานานแล้วนี่นา แหม

เคยเห็นแต่รูปในไอจี ของจริงสวยกว่าในรูปซะอีก

“พักห้องนี้หรอ”   

เหยย เจ้าของเค้ามาแล้วทำไงดีหยิบขึ้นมาดูแล้วด้วย ทำใจดีสู้เสือละกันเค้าคงไม่โกรธหรอก ฉันหันหน้าไปทางต้นเสียง โห!!โค-ตะ-ระน่ารักเลยอ่ะก็จะไม่ให้ฉันชมได้ไงละ

คะคุณผู้อ่านลองนึกภาพตามนะคะ ผมสั้นประบ่า ผิวขาวอมชมพู หน้าตาคมไพล่ไปทางตะวันตกคงจะเป็นลูกครึ่ง สวมชุดกระโปรงสีชมพูยาวถึงเข่า นี่มันนางเอกในซีรี่เกาหลี

เรื่อง วุ่นรักสาวลูกครึ่งหลุดออกมาชัดๆ

“ใช่ เราชื่อริโอะ”

“เราชื่อไอร์ซ่า” ไอร์ซ่า หูยชื่อน่ารักอินเตอร์สุดๆ คนอะไรน่ารักทั้งคนทั้งชื่อ เอ๊ะนี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย ไม่นะฉันไม่เบี้ยน!!

“เอ่อ นี่เธอเรียนห้องไหนหรอ”

หลังจากที่ยืนจ้องหน้ากันอยู่ห้านาทีเต็มๆดูเหมือนนางเอกซีรี่ย์ พยายามจะหาเรื่องอื่นคุย แทนที่จะยืนจ้องหน้ากันเฉยๆ ก็ดีนะฉันก็อึดอัดจะแย่

“ห้องเจ็ด เธอล่ะเรียนห้องไหน”ลืมบอกไปค่ะฉันเรียนศิลป์-ภาษาเกาหลี สงสัยใช่มั้ยคะว่าทำไมฉันไม่เรียนภาษาญี่ปุ่นก็พ่อฉันเป็นคนญี่ปุ่นภาษาญี่ปุ่นฉันก็พูดได้ จะเรียนให้

เปลืองเงินทำไม

“ห้องสอง เราเรียนสายวิทย์” ไอร์ซ่าพูดพลางเดินไปนั่งบนเตียงที่เธอวางกระเป๋าเอาไว้

“ฉันขอเตียงนี่นะ ฉันชอบสีฟ้า”ฉันไม่พูดอะไร แต่เดินไปนั่งบนเตียงอีกฝั่งเป็นสัญญาณบอกอีกฝ่ายว่าฉัน ตกลง ชั้นชอบสีชมพูจะตาย ไม่ต้องขอฉันก็ยกให้ ฉันเองก็กำลังจะ

ขอเตียงนี้เหมือนกันใจตรงกันขนาดนี้ท่าทางจะอยู่กันได้นาน

 หลังจากที่ทักทายกันแล้วฉันก็ก้มหน้าก้มตาจัดของโดยไม่ได้สนใจไอร์ซ่าอีก  จนท้องของฉันเริ่มร้องโครกครากเพราะนอกจากมือเช้าที่กินเหมือนจะชิงแชมป์โอลิมปิกไปก็ยัง

ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย หันไปมองไอร์ซ่า อีกคนก็ง่วนอยู่กับการจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ไม่ได้สนใจอะไรเลยเหมือนกัน

“นี่ไอร์ซ่า ฉันจะลงไปกินข้าว เธอจะลงไปด้วยกันมั้ย” ฉันเอ่ยทำลายความเงียบ ไอร์ซ่าหยุดจัดเสื้อผ้าหันมามองหน้าฉัน องแบบฉันเองก้บอกไม่ถูก คุณผู้อ่านเคยโดนมอง

แบบทะลวงใส้มั้ยค่ะ นั่นล่ะสิ่งที่ยัยนั่นกำลังทำเลยนี่อย่ามามองอย่างงี้น้า ฉันทำตัวไม่ถูก (-_-)

“ไปสิ รอก่อนนะฉันขอแต่งตัวแป๊บ” ไอร์ซ่าพูดแล้วรีบวิ่งไปเช็คหน้า ฉันได้แต่ยืนมองไอร์ซ่าเช็คหน้าเช็ดผมแต่ฉันนี่สิตั้งแต่เข้าห้องมายังได้ส่องสารรูปตัวเองเลยสงสัยดูไม่ได้

แหงๆ

“ริโอะ ไม่เช็ดหน้าเช็ดตาหน่อยหรอเหงื่อซกเชียว”นี่สภาพฉันแย่ขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย ไม่ได้ละฉันต้องโชว์ไม้เด็ดการแต่งหน้าแบบขั้นเทพของฉันซะแล้วว<มั่นหน้ามาก>

โรงอาหาร

ริโอะนั่งมองนักเรียนหญิงที่เดินไปมาในโรงอาหารเริ่มเชื่อว่าทีนี่เป็นโรงเรียนสตรีนานาชาติของจริงเพราะตั้งแต่เข้ามานั่งก็เห็นแต่นักเรียนต่างชาติกับคนที่พยายามเป็นต่าง

ชาติ มิน่าโรงอาหารถึงได้มีร้านขายอาหารหลายประเทศโดยเฉพาะประเทศเกาหลีประเทศโปรดของเธอ  มองไปทางฝั่งซ้ายสุดของโรงอาหารก็เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นหน้าร้านก็

มีแต่เด็กญี่ปุ่นหน้าตาหมวยๆขาวๆกับนักเรียนหญิงอีกกลุ่มที่ดูยังไงก็เป็นคนไทยแต่แต่งตัวสไตล์ญี่ปุ่นทุกอย่างทั้งใส่กระโปรงสั้นเหนือเข่าขึ้นทั้งสวมถุงเท้ายาวเลยเข่าขึ้นมา 

ถัดมาก็เป็นร้านอาหารฝรั่งเศส  จีน อเมริกัน นักเรียนที่นั่งอยู่หน้าร้านก็จะมีทั้งคนที่เป็นคนชาตินั้นๆกับคนที่ชืนชอบอาหารของคนชาตินั้น ส่วนด้านขวาสุดก็เป็นร้านอาหาร

ไทยการตกแต่งร้านก็เป็นแบบไทยๆอาหารก็มีแต่อาหารแบบชาววังริโอะสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องลองให้ได้

“เฮ้ย!ไอ้วุ้น ฉันพูดแค่เนี้ยทำเป็นรับไม่ได้ 5555”

เสียงดังมาจากหน้าโรงอาหารสิ่งแรกที่เห็นคือทอมสองคนวิ่งไล่เตะกันเข้ามาในโรงอาหารโดยมีเพื่อนอีกสองสามคนวิ่งเชียร์มาไม่ห่าง คนในโรงอาหารมองไปที่กลุ่มนั้นเป็นตา

เดียวคนวิ่งไล่ดูเหมือนจะรู้ตัวว่ามีคนมองมากแล้วเลยหยุดวิ่ง แต่มองดีๆสองคนนั้นก็หน้าคุ้นเหมือนกันนะเนี่ย เหมือนเคยเจอที่ไหน แล้วริโอะก็นึกออก

‘เฮ้ย นั่นมันอีตาสารวัตรนักเรียนนี่’

“ไม่กินล่ะริโอะ นั่งมองอะไรอยู่ได้ ราเม็งของเธออ่ะชืดหมดแล้ว”ไอร์ซ่าสะกิดแรงๆจนฉันสะดุ้ง

“อ๋อ กินๆฉันมัวแต่มอง เอ่อมองงอะไรไปเรื่อยเปื่อย ลืมไปเลยอ่ะว่าต้องกิน”ตายแล้ว!นี่ฉันมัวแต่นั่งมองตาบ้านั่นจนราเม็งแสนอร่อยของฉันชืดหมดเลยหรอเนี่ย

“อ้าวพี่ป่าน พี่วุ้น สวัสดีค่ะ”พี่ป่าน พี่วุ้น เอ๊ะชื่อคุ้นๆ ฉันคิดไปในปากก็ยังเคี้ยวเส้นเหนียวนุ่มของราเม็ง 

“ไม่คิดจะทักพี่หน่อยหรอไอ้ตัวเล็ก” ไอ้ตัวเล็ก ในโรงเรียนนี้มีคนเรียกฉันว่าตัวเล็กอยู่ไม่กี่คนแถมเสียงก็คุ้น หรือว่าจะเป็น ไม่นะนี่ฉันยังไม่อยากเสียอารมณ์เวลากินของอร่อยๆ

นะTT

พอริโอะเลยหน้าขึ้นก็พบกับรอยยิ้มหวานฉ่ำของป่านสาวหล่อหน้าหมวยที่เพิ่งมาส่งเธอขึ้นหอเมื่อเช้า ริโอะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอชักจะชอบความน่ารักเป็นกันเองของสาวหล่อ

คนนี้ซะแล้ว แต่กับอีกคนนี่สิท่าจะญาติดีกันยากหน่อยไม่รู้ว่าเกลียดอะไรริโอะนักหนาถึงจะมายืนกับเพื่อนแต่หน้าไม่ได้ยิ้มเหมือนเพื่อนเลยทำหน้าเหมือนโดนบังคับ

“พี่ป่านสวัสดีค่ะ”ฉันยกมือไหว้พร้อมส่งยิ้มหวานที่สุดในชีวิตไปให้พี่ป่าน แต่กับอีตาวุ้น เฮอะเมินซะเถอะไหว้ก็ดีแค่ไหนแล้ว

“อ้าว ริโอะรู้จักพี่ป่านด้วยหรอ”ไอร์ซ่าถามเสียงสูง 

“อืม ฉันเจอกับพี่เค้าเมื่อเช้าน่ะ”ฉันหันไปตอบความอยากรู้ของไอร์ซ่า บังเอิญสายตาเจ้ากรรมของฉันดันไปตรงกับอีตานั่นอีก คนอะไรปั้นหน้าโหดอยู่ได้ สงสัยประจำเดือนไม่

มา  :efb50fe2:

“ใช่ เมื่อเช้าที่บังเอิญไปทำเรื่องไปทำเรื่องไว้น่ะ”อ้าวว! นี่ฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรกับตานี่นักหนาถึงได้เกลียดฉันนัก

“แล้วพี่วุ้นละคะรู้จักริโอะด้วยรึเปล่า”ไอร์ซ่ารีบหันไปถามตานั่นเพื่อห้ามทัพฉันกับอีตาทอมขี้เก๊กบ้านั่นเพราะตอนนี้ฉันขึงตาจนแทบจะหลุดออกจากเบ้า เดี๋ยวเธอก็รู้ ตานี่น่ะ

วันๆเอาแต่ทำหน้าโหดญาติดีกับใครไม่เป็นหรอก สงสารก็แต่ไอร์ซ่าไม่น่าไปพูดดีกับคนพรรค์นั้นเล้ย

 “รู้จักจ้ะ ก็พี่ไปกับไอ้ป่านนี่ค่ะ”  อ้าว! ทำไมกับไอร์ซ่าพูดดีจังอ่ะ ทีกับฉันหน้ายังแทบไม่อยากมอง ทำหน้าตายเหมือนก้อนหินแบบนี้มันสองมาตรฐานนี่หว่า

“ ไอ้ป่าน ไอ้วุ้น ไปเหอะอย่ามัวแต่ม่อหญิง”รุ่นพี่อีกสามคนที่ฉันเห็นนั่งเชียร์พี่ป่านกับตาบ้านี่วิ่งไล่กันเดินมาตบไหล่พี่ป่านแล้วหันมายิ้มให้ฉันกับไอร์ซ่า ทอมมันน่ารักงี้นี่เอง

ไหนๆที่นี่ก็มีแต่ทอมละ ฉันขอกรี้ดทอมไปด้วยละกันโฮ่ๆคุณผู้อ่านคงจะไม่ว่าฉันนะคะ

“ตัวเล็กพี่ไปก่อนนะ เย็นนี้อย่าลืมไปงานนะ”พี่ป่านพูดแล้วเอามือมาหยิกแก้มฉัน<อร้าย ทำแบบนี้ฉันก็เขินเซ่!!>^o^ว่าแต่งาน งานอะไรอีกละเนี่ยทำไมฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย

อ่ะ

“งาน? งานอะไรหรอค่ะ”

 “อ้าวก็งาน มิตติ้งไงพี่ไปก่อนนะ” พอพูดจบทั้งกลุ่มก็รีบวิ่งออกจากโรงอาหารไปเลย ทิ้งให้ฉันนั่งงงเป็นไก่ตาแตก ไม่เป็นไรฉันถามไอร์ซ่าก็ได้ไม่ง้อหรอก^^

“งานอะไรหรอไอร์ซ่า” เรื่องเมื่อเช้าทำฉันพลาดไปหลายอย่างเลย คิดแล้วก็ยังอดแค้นยัยรุ่นพี่สลาตันนั่นไม่ได้ถ้าไม่เพราะยัยนั่นฉันคงไม่ตกข่าวแบบนี้หรอก

“งานมิตติ้ง เป็นคล้ายๆงานรับน้องน่ะ รุ่นพี่ ม 5 จะมาทำความรู้จักกับน้อง ม 4 มีการจับฉลากพี่น้องพันธะกันด้วยนะฉันล่ะภาวนาให้ได้พี่พันธะเป็นพี่ทอมหล่อๆไม่ก็พี่คิงเท่ห์ๆ”

มีพี่พันธะน้องพันธะด้วยหรอ ว้าวดีจังขอให้พี่พันธะหล่อๆ แต่เอ๊ะพี่คิงนี่คืออะไรอ่ะ ยัยนี่พูดอะไร ไม่เห็นเข้าใจเลย

ตอนเย็น

ริโอะกับไอร์ซ่าง่วนอยู่กับการเลือกชุดที่คิดว่าใส่แล้วสวยที่สุด จนสุดท้ายไอร์ซ่าก็จบที่ชุดกระโปรงเข้ารูปแขนยาวสีฟ้าอ่อนส่วนริโอะก็จบที่เสื้อแขนยาวสีเลือดหมู สกรีนลาย

กราฟฟิดตรงหน้าอก กับกระโปรงสีดำสั้นเหนือเข่าเข้าชุด เพิ่มสีสันอีกนิดด้วยหมวกไหมพรมสีแดงสดกับรองเท้าผ้าใบสีดำลายกระดูก

“ป่ะ ไอร์ซ่าฉันพร้อมละ” ฉันบอกไอร์ซ่าที่ยังคงแต่งผมไม่เสร็จ ส่วนของฉันน่ะเหรอง่ายๆแค่ปล่อยผมแล้วใส่หมวกก็จบ ฉันรำคาญเลยจัดการม้วนผมให้ซะเลย ยัยนี่ทำผมทรง

ไหนก็ยังสวยจริงเลย อิจฉาจริงๆ

“ฉันม้วนผมแล้วมันจะดีหรอ ไม่ชินเลยอ่ะ”ไอร์ซ่าดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่เลย นี่ฝีมือระดับฉันนะยะก็ต้องสวยเซ่

“สวย เชื่อฉันเธอน่ะทำทรงไหนก็สวย มั่นใจหน่อย”แล้วฉันก็ลากไอร์ซ่าออกมาจากห้อง เพราะกลัวว่าจะสายไปกันใหญ่นี่ก็ปาไปห้าโมงละเดี๋ยวไปงานไม่ทันกันพอดี แต่ฉันก็

ยังมีเรื่องคาใจไม่หาย

“นี่ไอร์ซ่า เธอรู้จักพวกพี่ป่านมานานรึยังอ่ะ”ไอร์ซ่าหันมามองหน้าฉัน

“ถามทำไมอ่ะ” มองไม่พอ แถมยังทำหน้าล้อฉันอีก ยัยนี่ร้ายนักนะ

“ไม่มีอะไรแค่อยากรู้เฉยๆตอบๆมาเหอะน่า”

“ก็จะไม่รู้จักได้ไงละก็พวกพี่ป่านพี่วุ้นน่ะดังจะตาย แถมยังเป็นสารวัตรนักเรียนกันทั้งแก๊งค์อีกต่างหาก”

“แล้วอีกสามคนล่ะ”

“อ๋อ อีกสามคนน่ะเหรอ คนขาวๆที่ทำผมทรงรากไทรเหมือนพระเอกเกาหลีน่ะชื่อพี่ฝนแต่มีแต่คนเรียกพี่เค้าว่าพี่เรน”

“ทำไมล่ะ”

“ก็ชื่อฝนน่ะภาษาอังกฤษอ่านว่าเรน บวกกับพี่เค้าทำผมทรงพระเอกเกาหลีด้วยน่ะสิเลยโดนเรียกแบบนี้ไปโดยปริยายพี่คนนี้อ่ะเป็นแชมป์กลองของโรงเรียนปีล่าสุด ส่วนคนที่

ตัดผมสั้นๆเปิดข้างเหมือนผู้ชายอ่ะชื่อพี่กี้พี่คนนี้อ่ะเป็นนายแบบถ่ายปกนิตยสารอยู่ แล้วก็เป็นมือคีย์บอร์ด ส่วนพี่ที่ไว้ผมยาวแล้วไถข้างเหมือนทรงซามูไรอ่ะชื่อพี่กวาง คนนี้ก็

เด็ดเป็นแชมป์ฟันดาบมาสองสมัยละแถมยังเป็นมือเบสวงโรงเรียนอีก”โหแต่ละคนเด็ดค่ะ นี่พูดเลอ เริ่ดทั้งกลุ่มนี่ตานั่นมีเพื่อนเริ่ดขนาดนี้เลยหรอ ไม่น่าเชื่อ

“แล้วพี่ป่านกับอีตา เอ่อพี่วุ้นล่ะ เล่าให้ฟังหน่อยน้า”

“พี่ป่านน่ะ เป็นนักร้องวงโรงเรียน ความจิงพี่เค้าก็อยู่วงเดียวกันนั่นแหละแล้วก็เป็นแชมป์ว่ายน้ำปีล่าสุด ส่วนพี่วุ้นก็เป็นมือกีตาร์แล้วก็เป็นแชมป์วาดรูป กับแชมป์ยูโดทั้งกลุ่ม

ฉันว่าพี่วุ้นอ่ะเด็ดสุด”หา! นายนั่นเนี่ยนะเด็ดสุด เหอะ!ยัยไอร์ซ่านี่ต้องตาพัง สมองพังแน่ๆ 

“นายนั่นเนี่ยนะเด็ด นี่อย่าบอกนะไอร์ซ่าว่าเธอกรี้ดอีตานั่นอ่ะ” บรื๋อ นี่ยัยนี่ต้องบ้า ไม่ก็เอ๋อไปแล้วแน่ ไป

กรี้ดได้ไงคนแบบนั้น

“บ้าเหรอ ชั้นก็แค่เห็นว่าพี่เค้ามีผลงานมากที่สุดเป็นทั้งแชมป์ยูโด ทั้งแชมป์วาดรูป ทั้งมือกีต้าร์คนที่ฉันปลื้มจริงๆอ่ะคือพี่ป่าน กะพี่กี้ต่างหาก” เฮ้อค่อยยังชั่วนึกว่าจะมอง

กงจักรเป็นดอกบัวซะแล้ว

ริโอะมัวแต่ถามไอร์ซ่าจนมาถึงงานโดยไม่รู้ตัว ตัวงานจัดแบบเรียบง่ายเปิดเพลงเบาๆโดยมีรุ่นพี่ผู้หญิงร่างอวบคนหนึ่งที่ริโอะมารู้ทีหลังว่าชื่อแม่น้ำเป็นประธานนักเรียนที่สำคัญ

เป็นแฟนกับพี่ฝนหรือพี่เรนเป็นพิธีกร

“น้องๆม4 ที่มาแล้วเข้ามาในงานเลยนะคะ มีเครื่องดื่มอยู่ทางด้านขวานะคะ ส่วนขนมจะอยู่ทางด้านซ้ายขอเชิญทั้งพี่ๆน้องรับประทานกันตามอัธยาศัยเลยนะคะ ส่วนด้านหน้า

นี่จะเป็นโซนของทอดนะคะไม่ว่าจะเป็นหมูทอดหรือว่าไก่ทอด ใครกินไก่บนบกไม่ได้ บอกพี่นะคะ55”พอพี่แม่น้ำพูดจบ เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นทั่วงาน ฉันกับไอร์ซ่าก็พลอยขำไป

ด้วยกลุ่มพี่ป่านที่นั่งอยู่ไกล้ๆกับพี่แม่น้ำก็แซวพี่แม่น้ำกับพี่เรนกันครื้นเครง ทุกคนดูมีความสุขแม้แต่ตานั่นก็ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหู ดูมีความสุขดูมีสเน่ห์จัง

“นี่ มองน่ะได้นะ แต่ถ้าคิดอะไรมากกว่านั้น ฉันบอกเลยว่าหล่อนเลิกหวังไปได้เลย” เสียงนี่มัน…ใช่แล้ว ไม่ใช่ใครที่ไหนยัยแซมรุ่นพี่สลาตันที่เพิ่งฝากรอยนิ้วบนแก้มนิ่มๆของ

ฉันเมื่อเช้านี่เอง

“พี่พูดอะไร หนูไม่เข้าใจ” ยัยบ้านี่จะมาไม้ไหนกันแน่ เมื่อเช้าก็มาหาเรื่อง ตอนนี้ก็มาพูดจาอะไรก็ไม่รู้ไม่เห็นเข้าใจเลย

“ก็หล่อนมองใครอยู่ละ ฉันบอกไว้เลยนะ ฉันกับวุ้นเราคบกันอยู่ถ้าเธอคิดการณ์ใหญ่ละก็ไม่โดนแค่ตบแน่”

“พี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกคะหนูไม่ได้คิดอะไรเลวๆแบบที่พี่คิดแน่แล้วอีกอย่างเมื่อเช้าหนูจำได้ว่าพี่บอกกับพี่วุ้นว่าเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอคะพี่วุ้นก็ไม่เห็นจะเถียงเลยซักคำแถมยัง

จับซะแน่น แล้วถ้าพี่คิดว่าพี่ทำเป็นอยู่ฝ่ายเดียวก็เอาสิคะ” ยัยรุ่นพี่สลาตัน หน้าม้านที่โดนฉันตอกกลับยกมือจะตบฉันอีก เอาสิคราวนี้ฉันจะเอาให้หายแค้นเลย

“หยุดนะแซม จะทำอะไรน้องอ่ะ” ยัยแม่มดนั่นรีบเอามือลง พอฉันหันหลังไปจึงได้รู้ว่าไอร์ซ่าไปตามพวกของตานั่นมาตั้งแต่ยัยแม่มดนี่เริ่มเข้ามาหาเรื่องฉัน รู้งานจริงๆเพื่อนคน

นี้ ทั้งตานั่น พี่ป่าน พี่กี้ พี่กวาง พี่เรนกับพี่คนอื่นๆมายืนจ้องยัยปีศาจนั่นกันเต็ม สงสัยยัยนี่จะเป็นพกชอบจะชอบทำตัวเกะกะระรานคนอื่นไปทั่วถึงได้มีแต่คนเกลียด สมน้ำหน้า

>f<

“เปล่านี่ ฉันก็แค่มาทักทายน้อง” แค่ทักทายโหพูดออกมาได้ใครจะไปเชื่อหล่อนยะ เพิ่งยกมือจะตบฉันอยู่เมื่อกี้ แต่แถว่ามาทักทาย พอยัยแม่มดนั่นแถจบอีตาวุ้นก็มาลากยัยนั่น

ออกไป แต่ก่อนไปตานั่นหันมามองฉัน นี่ฉันตาฝาดรึเปล่าเนี่ย มันเป็นสายตาขอโทษ รู้สึกผิด ละอายอะไรทำนองนี้ แต่ตกลงสองคนนั้นเป็นอะไรกันกันแน่ ดูแล้วมันจะเกิน

เพื่อนธรรมดาๆ

“ตัวเล็กเป็นไรรึเปล่า แซมได้ทำอะไรอีกรึเปล่า”พี่ป่านถามแล้วจับตัวฉันหมุน

“น้องริโอะอย่าไปถือสา แซมเลยนะคับ เค้าก็เป็นงี้ละ” พี่กี้พูดแล้วเอามือมาลูบหัว

“ใช่จ้ะ น้องริโอะ อย่าไปสนใจเลยนะ”พี่กวางเข้ามาจับมือฉันไปบีบส่วนพี่เรนหนักกว่านั้นเข้ามากอดเอว

“นี่ๆพวกแกมาแต๊ะอั่งตัวเล็กอย่างงี้ได้ไง แกไอ้เรนแฟนอยู่บนเวทีไม่ใช่หรอ แกไอ้กี้ลูบหัวเหมือนลูบหัวหมาเลยน้องต้นเฟิร์นนั่งอยู่ตรงนู้นไม่ใช่หรอ ส่วนแกไอ้กวางสแตมป์ยืน

อยู่ข้างหลังนะจะบอกให้”สะอึกค่ะ พี่ป่านมีอย่างที่ไหนเอาหัวหนูไปเปรียบกับหัวหมา ทุกคนรีบปล่อยฉันพอพี่ป่านพูดถึงแฟน หนักสุดคือพี่กวาง พี่แสตมป์มายืนอยู่ข้างหลังต้อง

เคลียร์ยาวดีนะที่พี่แสตมป์ไม่โกรธฉันแต่ไปโกรธที่พี่กวางแต๊ะอั๋งฉันแทน

“ได้เวลาที่ทุกคนรอคอยแล้วนะค่ะ เวลาในการจับฉลากพี่น้องพันธะขอเชิญพี่ม 5กับน้องม4มาเข้าแถวเลยค่า”

 ม4กับ ม5เข้าแถวกันคนละแถวแล้วหันหน้าเข้าหากันโดยมีพี่แม่น้ำถือกล่องฉลากที่มีหมายเลขให้ม 5จับกับพี่สแตมป์ที่ถือกล่องของม4 พอจับฉลากเสร็จทุกคนก็จะมาเข้า

แถวตามลำดับกันใหม่โดยหันหลังชนกันริโอะจับได้หมายเลข13

“อ้ะ เข้าแถวเสร็จแล้วอย่าเพิ่งหันหน้าเข้าหากันนะคะ พอน้ำนับ1-3หันเข้าหากันเลยนะคะ เอ้า1..2….3” ฉันรีบหัน เข้ามาอย่างตื่นเต้นสุดๆ แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็เกิดขึ้น ฉัน

ได้หมายเลขเดียวกับตาบ้านั่น โอ้ยนี่มันโชดคร้ายอะไรของฉันเนี่ย

“หา!นาย”

“ตัวแสบ!” ส่วนพี่ป่านผู้น่ารักของฉันน่ะเหรอยัยไอร์ซ่าได้ไปครองละ สวรรค์นี่ทิ้งอะไรลงมาให้ฉันเนี่ยยย

ตานั่นทำหน้าเหมือนอยากตายไม่ใช่แค่นายนะที่อยากตาย ฉันโคตรอยากตายเลย

“แม่น้ำ แกแกล้งฉันรึเปล่าเนี่ย” ตานั่นหันไปโทษพี่แม่น้ำ นี่คิดว่าฉันอยากเป็นพี่น้องกับนายนักรึไงไอ้ขี้เก๊ก

“ฉันเปล่านะวุ้น ฉันไม่ได้ทำไรเลย”ก็แหงละใครเค้าจะมาแกล้งตาบ้านี่เป็นโรคมองโลกในแง่ร้ายมาตั้งแต่เกิดรึเปล่าเนี่ย

“นี่ หนูก็ไม่ได้อยากเป็นพี่น้องกับพี่นักหรอก พี่แม่น้ำค่ะหนูเปลี่ยนคู่ได้มั้ยค้ะ”

“.ไม่ได้ค่ะ ห้ามเปลี่ยนคู่มันเป็นธรรมเนียม”ตายละ จบกันนี่ฉันต้องทนเป็นพี่น้องพันธะกะอีตานี่ไปจนเรียนจบเลยหรอ แม่ขาหนูขอย้ายโรงเรียน(TT)

 
เอาละทีนี้ สาวน้อยของเราจะรอมั้ยเนี่ยเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตาตอนต่อไปด้วยนะค้าาาา