Chapter 1 : เปิดโปรเจ็ค
เมื่อโลกมนุษย์มีการวิวัฒนาการรุดหน้าอย่างรวดเร็ว หรือจะเรียกให้ถูกก็คือว่า มันเป็นการพัฒนาการอย่าง “ก้าวกระโดด” เลยทีเดียว การวิจัยทางด้านวิทยาศาสตร์มีความล้ำหน้าไปไกลและดูเหมือนจะไม่มีคำว่าหยุดยั้ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่มนุษย์ใช้ในโลกใบนี้ ล้วนแล้วแต่อาศัยเทคโนโลยี มีหุ่นยนต์ไว้ใช้เป็นการส่วนตัวกันทุกครัวเรือน ศูนย์กลางของเมืองอยู่ภายใต้ความควบคุมและดูแลเป็นอย่างดีจากระบบเทคโนโลยีอันทันสมัยที่สุดในยุคนี้..คอมพิวเตอร์
ชื่อของเธอคือ “Athena” (The Goddess of war)
ถูกต้อง... นี่คือชื่อของเธอ ของคอมพิวเตอร์ที่มีหน้าที่ดูแลเมืองแห่งนี้ เพราะเธอเป็นคอมพิวเตอร์ที่เหมือนมีชีวิตอยู่จริง จึงมีการให้เกียรติตั้งชื่อให้ และเธอจะมาจากที่ใดได้ นอกจากสถาบันวิจัยหลักของบริษัทเอกชนยักษ์ใหญ่ที่ร่วมหุ้นกับทางรัฐบาลและมีคนของรัฐเป็นผู้ดูแล บริษัท เนบิวล่า คอร์เปอร์เรชั่น (เมฆหมอกแห่งทางช้างเผือก) คือผู้ถูกเลือกให้ทำงานนี้ภายใต้การบริหารงานขององค์กรแห่งรัฐ Military institute of science and tech หรือเรียกสั้นๆว่า Mist (หมอก)
ความเจริญล้ำหน้าของวิทยาศาสตร์ในยุคนี้ ไม่ใช่เพียงแต่ในด้านของสิ่งไม่มีชีวิตอย่างเช่น หุ่นยนต์ หรือคอมพิวเตอร์ เพียงเท่านั้น แต่มันยังรวมถึงทางด้านการแพทย์อีกด้วย มีการทำการวิจัยขึ้นมาเพื่อช่วยให้มนุษย์เรามีชีวิตอยู่ได้ยืนยาวมากขึ้น เพื่อการเอาชนะธรรมชาติ เพื่อให้มนุษย์ ไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย งานวิจัยที่ว่านี้ ยังอยู่ในช่วงของการดำเนินการ ซึ่งก็นับว่าเป็นการค้นพบที่เป็นประโยชน์ต่อมนุษย์โลก หากแต่ในความมีประโยชน์อันดีเลิศ ก็ย่อมมีอันตรายอันมหันต์ซ่อนอยู่เช่นกัน ดั่งโลกมีคนดี ก็ย่อมจะมีคนเลว และผลงานวิจัยที่ควรจะเป็นสิ่งที่ดี อาจจะกลายเป็นโทษอย่างร้ายแรง หากไปตกอยู่ในมือของ..คนชั่ว
และคนชั่วนั่น..ก็ต้องถึงมือฉันทุกทีสิน่า..
“ว่าไง..สการ์เลต”
“ไม่ว่ายังไงหรอกค่ะ แค่คิดถึงผู้การ..”
“สการ์เลต.!”
“โอเคค่ะ ไม่เล่นก็ได้ค่ะ คือมีข่าวไม่ค่อยดีเท่าไหร่น่ะค่ะ”
“งั้นเหรอ.. อะไรล่ะ ว่ามาสิ”
“คือ..บรอนซ์ค่ะ เค้าหนีไปได้..”
“ห๊ะ..อะไรนะ หนีไป..”
“ใช่ค่ะ หนีไป.!”
“แต่เค้ายังไม่ฟื้นตัวเลยนะ เค้าทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะสการ์เลต”
“มีคนมาพาเค้าไปค่ะ แต่ไม่ใช่พวกเดียวกันกับพวกที่ตั้งใจมาขโมยเค้าหรอกนะคะผู้การ..”
“แล้วมันพวกไหนล่ะ เธอรู้มั้ย..”
“แน่นอนค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เค้าจะต้องกลับมา ฉันสัญญาค่ะผู้การ”
บรอนซ์.. ไม่เป็นไรนะ.. เดี๋ยวเราก็ได้เจอกัน.. อดทนหน่อยนะ...
--The Red Project—
มุมหนึ่งของเมืองแห่งทะเลทราย : ฐานลับใต้ดิน
“เฮ้..เค้าเป็นยังไงบ้าง..”
“ก็โอเคนะ อัตราการเต้นของหัวใจและชีพจรเป็นไปได้ด้วยดี กล้ามเนื้อโดยทั่วไป แข็งแรง สมองรับรู้ได้ดี ดูโดยภาพรวมแล้ว นับว่าเพอร์เฟ็คมาก คิดว่าอีกไม่นานเค้าน่าจะฟื้น ส่วนเรื่องอื่นๆ อย่างเช่น ความสามารถพิเศษของเค้า เราต้องรอพิสูจน์อีกที ตอนที่เค้ารู้สึกตัว..”
“อืม.. ฉันนับเวลารอให้ถึงตอนนั้น แทบไม่ไหวเลย”
แล้วเราก็จะได้เจอกัน..เนบิวล่า..
--The Red Project—
ย่านลึกลับของเมืองท่ามกลางความวุ่นวายของผู้คน
“แกพลาดได้ยังไงกัน ให้ไปทำงานเท่านี้..เจ้าพวกโง่..”
“เอ่อ.. เอ่อ.. พวกเธอมากันโดยที่เราไม่ทันได้ตั้งตัวน่ะครับ อาวุธครบมือ”
“อะไรนะ.! เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ..พวกเธอ ?”
“ครับ พวกเธอ.. พวกเธอเป็นผู้หญิงครับ สามคน”
“ผู้หญิงสามคน อะไรวะ พวกแกแพ้ผู้หญิงสามคนเหรอเนี่ย เลี้ยงเสียข้าวสุก”
“เอ่อ เจ้านายครับ ฟังก่อนครับ พวกเธอไม่ธรรมดานะครับเจ้านาย..”
“ไม่มีข้อแก้ตัวสำหรับคนทำงานพลาด ฆ่ามัน ทั้งหมด แล้วจัดทีมใหม่ส่งไปตามผู้หญิงสามคนนั่น เอาของที่ฉันต้องการมาให้ได้.. เข้าใจมั้ย..”
“รับทราบครับเจ้านาย..”
--The Red Project—
ณ สถาบันวิจัยเนบิวล่า
“ตอนนี้สภาพร่างกายของสการ์เลตเป็นยังไงบ้าง เรายังสามารถเชื่อมโยงข้อมูลจากเธอได้มั้ย” เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมการปรากฏตัวของร่างสูงในชุดสูทดำเข้ม นัยน์ตาสีฟ้าครามมองจ้องอย่างพิจารณากับจอมอนิเตอร์ที่กำลังแสดงให้เห็นถึงข้อมูลบางอย่างที่สำคัญ
หญิงสาวยกมือเรียวสวยข้างหนึ่งขึ้นเสยเส้นผมยาวสีบลอนด์ทองที่หล่นมาบดบังวิสัยทัศน์ของดวงตา ขณะร่างของเธอโน้มลงใช้มือหนึ่งเท้าเคาท์เตอร์พยุงตัวเมื่อมายืนอยู่ข้างๆหญิงสาวในชุดกาวน์สีขาว หล่อนกำลังนั่งขะมักเขม้นอยู่ด้านหลังแผงวงจรต่างๆ และเบื้องหน้าระดับสายตาเป็นหน้าจอมอนิเตอร์มากมาย ความล้ำสมัยของเทคโนโลยี
“เธอยังคงสภาพได้ดีค่ะ..ผู้การ หลังจากที่เราใช้วัคซีนซึ่งเป็นตัวยาใหม่กับเธอในการทดลองครั้งล่าสุด สการ์เลตก็ไม่จำเป็นต้องใช้วัคซีนมากในการดูแลตัวเองเหมือนครั้งก่อนค่ะ” สาวในชุดกาวน์ตอบกลับมั่นใจ ดวงตาคู่สวยมองผ่านเลนส์ใสของแว่นจดจ้องอยู่กับจอเครื่องมือที่กำลังบอกบางอย่างตามที่คนถามต้องการ แต่หางเธอยังเห็นว่า ผู้การสาวข้างๆกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก
ใบหน้าหล่อนช่างขาวราวสีของหิมะในพื้นที่แถบหนาวเย็น กระนั้นก็ยังดูสวยคมน่ามอง ด้วยดวงตาคมกริบ คิ้วโก่งตามธรรมชาติ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูป ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดูรวมๆแล้ว ผู้หญิงคนนี้ช่างงดงามแม้จะอยู่ในสายตาของผู้หญิงด้วยกันอย่างเธอ หากแต่ความสูงและบุคลิกนิ่งขรึม เด็ดขาดของหล่อนทำให้ดูน่าเกรงขาม แม้กระทั่งชายหนุ่มยังต้องเกรงใจ ไม่มีใครกล้าพูดล้อเล่นกับหล่อนสักคน นอกจากผู้หญิงคนนั้น..
สการ์เลต..
เธอเป็นมากกว่าแค่มนุษย์ดัดแปลงสำหรับผู้การ ฉันรู้...
“สการ์เลตของท่าน ยอดเยี่ยมที่สุดแล้วค่ะ” ด็อกเตอร์สาวย้ำ พยายามจะทำให้คนช่างกังวลได้คลายความกังวลลง หากแต่หล่อนก็ยังคงขมวดคิ้ว
“ถ้าแบบนั้นก็ดีเยี่ยม ฉันไม่อยากได้ผลงานที่ล้มเหลวจากการวิจัยของเรา” หล่อนว่าเสียงขรึม เธอรู้สึกเสียวสันหลัง หากแต่ยังพยายามทำใจกล้า
“เรื่องนั้นคงไม่เป็นปัญหาหรอกค่ะผู้การ ท่านก็ย่อมรู้ดีว่าสการ์เลตของท่าน แกร่งแค่ไหนนะคะ” มิเชลเกือบจะยิ้มออกแล้วเมื่อเห็นอีกสาวคลี่ยิ้มบางๆ หากไม่ได้ยินเสียงหล่อนพึมพำ ก่อนจะเดินหันหลังออกจากห้องไป
“ใช่.. ฉันรู้ดี แต่เธอคงไม่ลืมนะมิเชล ตอนนี้เค้าไม่ใช่ผลงานวิจัยที่เป็นหนึ่งเดียวอีกแล้วนะ เรายังมีอีกคน”
และอีกคนนั้นคือ...
บรอนซ์....
--The Red Project—
บรอนซ์... บรอนซ์... บรอนซ์....
...ใคร... เธอเรียกใคร.. เรียกฉันเหรอ... เธอเป็นใคร.. หันหน้ามาหน่อยสิ... เฮ้...ใครน่ะ.. จะไปไหน... กลับมาก่อน... เฮ้.....
“เฮ้... มาดูนี่เร็ว..”
“อะไร.. เกิดอะไรขึ้นน่ะ..”
“เค้ารู้สึกตัวแล้วล่ะ.. ดูนั่น..”
“โอ้... ใช่จริงๆ เค้าเพอร์เฟคมากเลย..”
ใช่แล้ว...นี่แหละสุดยอดเทคโนโลยี... ขอบคุณมากสำหรับผลงานชิ้นนี้ของเธอ..ผู้การเคอร์เนียร์...
--The Red Project—
“ฮึ..พลาดเหรอ..ไม่มีทาง..” เสียงหวานเปรยเสียงขุ่น ระหว่างร่างสูงสง่าเดินลัดเลาะอยู่ภายในความมืดมิดของพื้นที่ใต้พื้นดินในท่อส่งน้ำ ดวงตาสีเขียวเข้มมองผ่านเลนส์ของแว่นชนิดพิเศษที่สวมใส่ซึ่งสามารถช่วยให้เธอมองเห็นสิ่งใดๆ แม้อยู่ในบรรยากาศเช่นนี้
“หืม..? แน่จริงนะ.. มาทำฐานลับอยู่ใต้ดิน คิดว่าฉันจะตามหาไม่เจองั้นเหรอ.. ดูถูกกันมากไปแล้ว..” สการ์เลตฮัมเสียงสูงขึ้นมาและบ่นอย่างไม่พอใจ เมื่อตอนนี้ต้องตัดสินใจพาตัวเองออกจากจุดที่ซ่อนตัวในมุมหนึ่งของช่วงท่อส่งน้ำประปาใต้ดิน เพื่อเดินไปหาเป้าหมาย หากแต่ว่าในระหว่างที่กำลังกึ่งเดินกึ่งย่องไปเรื่อยๆตามทางที่เรดาห์ตรงข้อมือช่วยนำให้ เสียงบางเสียงก็ทำให้ตกใจและสัญชาตญาณก็สั่งให้ต้องระวังตัว แต่เรื่องเท่านี้หรือที่เธอจะกลัวมัน
“มีผู้บุกรุก มีผู้บุกรุก ย้ำมีผู้บุกรุก ตรวจสอบโดยด่วน สกัดให้ได้ อย่าให้เธอผ่านเข้าไป”
โอ้..ต้องอย่างนี้สินะ เรื่องสนุกกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว.. แล้วในที่สุดเราจะได้เจอกันแล้วสินะบรอนซ์..
ฉันอยากเห็นจริงๆว่าเธอเป็นยังไง ทำไมถึงสำคัญนัก...
End Chapter 1.
...........................................
งานของ สการ์เลต เริ่มต้นใหม่อีกครั้งแล้วนะคะ อยากเจอกับเธอคนนี้ต่อไป อย่าลืมมาแวะให้กำลังใจกันนะคะ ~:Emo11:~
ข่าว
