ตอนที่ ๒๐
“อิงจ๋า...พี่ต้องกลับบ้านแล้วล่ะ น้องชายโทรมาบอกว่ากลับมาจากเชียงใหม่แล้ว คุณแม่พี่มาด้วย ต้องกลับไปอ้อนแม่ซะหน่อยไม่ได้เจอกันนานแล้ว”สายธารบอกอิงฟ้าหลังจากคุยโทรศัพท์กับน้องชายเสร็จ
“เหรอคะ”อิงฟ้าลุกจากโต๊ะที่นั่งทำงาน เดินมาหาคนรักแทบจะทันที
“จ๊ะ แม่คงจะดีใจที่ลูกชายกลับมา เลยตามมาด้วย ลักษณะจะยังเห่อลูกชาย พี่เลยต้องรีบไปให้เห็นหน้า ก่อนที่จะกลายเป็นหมาหัวเน่า ไม่มีใครต้องการ”สายธารแสร้งตีหน้าเศร้าออดอ้อนอิงฟ้า ซึ่งก็ได้ผล เมื่ออิงฟ้าเข้ามากอด พร้อมบอกเสียงอ่อนเสียงหวาน
“ไม่มีใครก็ยังมีอิงทั้งคนนี่นา อิงไม่ทิ้งพี่ไปไหนหรอกค่ะ อิงรักพี่นะคะ”
“พี่ไปนะคะ แล้วจะโทรหานะ”บอกลาเสียงละห้อยก่อนจะเดินไปที่รถ ซึ่งมีอิงฟ้าเดินตามมาส่ง
“ขับรถดีๆ นะคะ”
“อ้าว...พี่ธารกลับไปแล้วเหรอ”จิตราเดินมาจากด้านหลังเอ่ยถามอิงฟ้า เมื่อเห็นรถของสายธารแล่นออกไปไวๆ
“อื้อ...แม่เค้ามาจากเชียงใหม่น่ะ”อิงฟ้าตอบเบาๆ
“พอไปกันหมดแล้วก็เงียบเหมือนกันนะ”จิตราบอกเบาๆ นั่นอาจจะหมายรวมถึงอรอุมาที่กลับไปก่อนหน้าสายธาร เพียงแต่เธอไม่พูดออกมาเท่านั้นเอง
“คิดถึงเค้าเหรอ...”อิงฟ้าถามยิ้มๆ
“ใครบอก เรื่องอะไรจะไปคิดถึง ฉันก็แค่บอกว่าเงียบดีต่างหากล่ะ”เถียงไม่จริงจังมากนัก ก่อนเดินผละไป ด้วยกลัวว่าอิงฟ้าจะจับความรู้สึกของเธอได้
สายธารขับรถเข้ามาจอดที่โรงรถ ก็เจอน้ำฝนที่เดินมารับก่อนเป็นคนแรก พร้อมกระซิบบอก
“คุณธารเตรียมตัวตอบคำถามแม่เลี้ยงดีๆ เลยนะคะ”
“เรื่องอะไร...?”ถามอย่างแปลกใจกับท่าทางลุกลี้ลุกลนของน้ำฝน
“เรื่องที่คุณธารไม่กลับมานอนบ้านไงคะ แม่เลี้ยงซักทั้งป้า ทั้งฝนใหญ่เลย”
“แล้วเธอบอกอะไรแม่ฉันไปหรือเปล่า”
“เปล่าคะ แต่แม่เลี้ยงก็เดาว่าคุณต้องมีแฟนแน่ๆ ถึงไม่กลับบ้านกลับช่อง”น้ำฝนรายงานเป็นชุด ก่อนจะรีบวิ่งนำหน้าเข้าไปในบ้าน เพราะกลัวแม่เลี้ยงจะรู้ว่าเธอมาบอกสายธารให้รู้ตัวล่วงหน้า
“กลับมาได้แล้วเหรอจ๊ะ คุณดีเจสายธาร”เสียงร้องทักของธารทิพย์ ผู้เป็นแม่ดังมาให้ได้ยิน ทันทีที่ร่างของสายธารก้าวเข้ามายังห้องโถง
“สวัสดีค่ะแม่”สายธารผวาเข้าไปโอบกอดผู้เป็นแม่ทันทีที่เห็นหน้า
“คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”บอกเสียงหวานอย่างออดอ้อน
“จ้า...คิดถึงมาก...ถ้าแม่ไม่ลงมาจะได้เห็นหน้าเห็นตาคุณไหม”เสียงค่อนขอด พร้อมกับจับแก้มลูกสาวบีบเบาๆ อย่างเอ็นดู
“แหม...แม่ก็ ธารต้องทำงานนี่ค่ะ”บอกแม่เสียงอ่อยๆ
“จ๊ะแม่แก่ๆ เลยต้องถ่อสังขารอันเหี่ยวๆ มาหาลูกนี่ไง แล้วเราไปนอนค้างอ้างแรมที่ไหน ไม่กลับบ้านกลับช่อง นี่ถ้าตากันย์ไม่โทรตามก็คงจะไม่กลับมาล่ะสิ “เสียงบ่นเริ่มขึ้นแล้ว สายธารยิ้มก่อนจะเข้าไปกอดแม่แนบแน่นอีกครั้ง พร้อมเยินยอ
“ใครบอกว่าแม่แก่ค่ะ แม่ของธารยังสวยปิ๊งแข็งแรงยังกะสาวๆ อยู่เลย”
“ไม่ต้องมายอแม่เลย ไปติดสาวที่ไหนมา เล่ามาให้หมด”แม่มองหน้าอย่างรู้ทันในตัวลูกสาว เธอรับรู้ถึงความรักในแบบที่ลูกสาวเป็นมานานแล้ว เพราะสายธารเคยผ่านการมีคนรักที่เป็นผู้หญิงมาแล้ว คุณธารทิพย์เลยไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร และเธอก็ทำใจยอมรับกับมันมานานแล้ว
“น้องเค้าเป็นเด็กน่ารักค่ะแม่ ถ้าแม่ยังอยู่กรุงเทพฯอีกหลายวัน ธารจะพาน้องเค้ามาให้แม่ดูตัวเลยค่ะ”บอกพร้อมกับเข้ามากอดนัวเนียออดอ้อน
“พี่ธารมาถึงก็อ้อนแม่ใหญ่เลยนะครับ เอ...ได้ยินข่าวว่าพี่สาวผมไปติดใจสาวน้อยที่ไหนเหรอครับ”กันย์ล้อเมื่อเดินออกมาเห็นพี่สาวกำลังอ้อนแม่
“ไม่ได้สิ กันย์กลับมาแล้ว เดี๋ยวพี่จะเป็นหมาหัวเน่าต้องอ้อนไว้ก่อน”
“ดูพูดเข้า แล้วนี่คืนนี้ต้องไปจัดรายการหรือเปล่าจ๊ะ”แม่หันมาตีลูกสาวเบาๆ ก่อนถาม
“วันนี้วันจันทร์ต้องจัดสิค่ะ แต่เดี๋ยวพาแม่ออกไปทานข้าวร้านโปรดก่อนดีกว่า ไปนะคะแม่...กันย์ไปด้วยกันนะ พาป้านิดกับน้ำฝนไปด้วย จะได้ไปชิมอาหารฝีมือคนอื่นบ้าง”บอกแม่ก่อนจะเอ่ยปากชวน เพราะเวลาที่แม่ลงมากรุงเทพทีไร จะต้องพากันไปทานอาหารร้านประจำที่นนทบุรี เมื่อพูดถึงจะเป็นอันรู้กันว่าร้านไหน เพราะพ่อกับแม่จะพาทั้งคู่มาทานร้านนี้ตั้งแต่กันย์ยังเด็กๆ
“ไม่พลาดอยู่แล้วครับ”กันย์บอกยิ้มๆ ก่อนจะอาสาเดินเข้าไปตามป้านิดกับน้ำฝนให้
ที่ร้านอาหาร บ้านระเบียงน้ำ ร้านนี้อยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา แวดล้อมด้วยแมกไม้ที่ร่มรื่น และบรรยากาศแบบสบายๆ ที่ใช้บ้านไม้หลังเก่ามาปรับปรุงเป็นร้านอาหาร มีบรรยากาศดีๆ น่านั่งริมน้ำแบบนี้ ทำให้ครอบครัวของสายธารหลงรักร้านนี้มาเนิ่นนาน เมนูอาหารของที่นี่มีมากกว่า 100 เมนู และทุกๆ 4-5 เดือนก็จะสลับสับเปลี่ยนเมนูใหม่ๆ กว่า 20 เมนูมาให้ลิ้มลองอยู่เสมอ โดยเน้นขายอาหารไทย ทั้งแบบโบราณและแบบประยุกต์ วันนี้ลูกๆ ยกให้แม่เป็นคนสั่งอาหาร ซึ่งคุณธารทิพย์ก็สั่งเมนูที่เธอเชื่อว่าทุกคนต้องชื่นชอบ อย่างทอดมันหัวปลี,หอยเชลล์อบเนยกระเทียม,ปลากะพงคั่วสมุนไพร 5รส, ต้มยำปลาสลิดใบมะขาม, กุ้งห่อแซลมอน และที่ทุกคนชื่นชอบก็คือร้านนี้จะมีน้ำสมุนไพร ที่ทางร้านทำเองใหม่ๆ หอมหวานชื่นใจอย่างน้ำตะไคร้, น้ำมะขาม, น้ำใบเตย, น้ำอัญชัน, น้ำกระเจี๊ยบ ต่างก็สั่งไม่เหมือนกัน แล้วมาแบ่งกันชิมอย่างมีความสุข
อรอุมาขับรถเข้ามาจอดหน้าร้านของสองสาว อย่างกล้าๆ กลัวๆ เธอกลับบ้านไปแล้ว รู้สึกคิดถึงจิตราอย่างบอกไม่ถูก ตัดสินใจขับรถมาหาแต่ไม่กล้าเข้าไป เลยได้แต่จอดรถดูหลังคาบ้านสาวเจ้าอยู่เงียบๆ
“นั่นรถพี่อรนี่นา”อิงฟ้าสะกิดบอกจิตรา เมื่อสองสาวพากันเดินออกมา เพื่อจะไปหาข้าวทานกัน
“จริงด้วย...มาจอดรถซุ่มทำอะไรอยู่แถวนี้”จิตราบ่นออกมาอย่างแปลกใจ
“สงสัยจะมาตามหาหัวใจมั๊ง...”อิงฟ้าบอกยิ้มๆ แล้วต้องสูดปาก ลูบแขนตัวเองป้อยๆ เมื่อโดนหยิกอย่างแรง
“โอ๊ย...มาหยิกฉันทำไมเนี่ย”
“ไม่ต้องพูดมากเลย ไปดูซิเค้ามาทำอะไร”
“แล้วทำไมเธอไม่ไปเองล่ะ เค้ามาหาเธอนะแหล่ะ”
“เธอเป็นเจ้าของบ้าน...ไปเลย”บอกเพื่อนเสียงแข็ง
“เออ...ดุจังเว้ย...ไปก็ได้”บ่นพึมพำ แต่ก็เดินไปที่รถของอรอุมาแต่โดยดี แล้วเคาะกระจกเบาๆ แต่ก็ทำเอาคนที่นั่งอยู่ในรถ สะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ ก่อนจะลดกระจกลงยิ้มแหยๆ อย่างอายๆ ที่โดนจับได้
“จ๊ะเอ๋...ลืมอะไรไว้คะพี่อร”
“เอ้อ...เอ้อ....”อรอุมาคิดหาคำพูดไม่ออก เลยได้แต่อ้ำอึ้ง
“มาตามหาหัวใจใช่ไหมคะ โน่นไงยืนเป็นนางเอก เอ็มวีอยู่นั่นไง”อรอุมาหันมองไปด้านหลัง ที่จิตรายืนอยู่ จู่ๆ หัวใจมันก็เต้นแรงขึ้นมา ทั้งๆ ที่เธอก็เคยมีความรักมาก่อน แต่กับจิตราทำไมมันถึงได้ตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เจอก็ไม่รู้
“เอ่อ...น้องอิงจะไปไหนกันคะ ให้พี่ไปส่งไหม...”เอ่ยถามออกมาอย่างมีความหวัง
“กำลังจะไปทานข้าวกันคะ ถ้าพี่อยากไปด้วยพี่ก็ต้องไปชวนเค้าเองค่ะ อิงขอนั่งรอในรถนะคะ...เมื่อย”อิงฟ้าบอกก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งทางด้านหลังทันที อรอุมาพยายามทำใจกล้าเดินไปหาจิตราที่มองมาอย่างแปลกใจ ‘ยัยอิงขึ้นรถไปทำไม’
“น้องจิตราค่ะ เอ่อ...ไปทานข้าวกันนะคะ พี่จะขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงตอบแทนที่...ที่ให้ที่นอนพี่เมื่อคืน”รวบรวมความกล้าบอกออกไป อย่างที่คิดว่าดีที่สุดแล้ว
“เอ่อ...”จิตรายังไม่ทันจะพูดอะไร อรอุมาก็ตัดบทมองเธอด้วยสายตาอ้อนวอน
“นะคะ...น้องจิตรา”
“เอ่อ...คงปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะค่ะ แม่เพื่อนรักเข้าไปนั่งในรถซะขนาดนั้น ทีหลังอย่าพูดอะไรน่าเกลียดแบบนั้นอีกนะคะ ...ให้ที่นอน...บ้าใครมาได้ยินเข้าจะคิดยังไง”ไม่รู้เป็นเพราะน้ำเสียงที่ออดอ้อน และดวงตาที่มีแวววิงวอน หรือเพราะเพื่อนตัวดีของเธอไม่รู้ ทำให้หญิงสาวใจอ่อน ในที่สุด
“เฮ้ย...พี่เค้าไม่ใช่คนขับรถนะเธอ ไปนั่งข้างหน้าซิ”อิงฟ้าโวยวาย เมื่อจิตราเปิดประตูจะเข้ามานั่งด้านหลังกับเธอ
“เธอก็ไปนั่งด้านหน้าซิ...”จิตราเกี่ยงให้อิงฟ้าไปนั่งด้านหน้าแทน
“ไม่ได้...เธอนั่นแหล่ะไป ฉันจะนอน...รู้สึกง่วงๆ ถึงร้านแล้วปลุกด้วยนะ”อิงฟ้าอ้าง พร้อมกับดันตัวจิตราให้ออกไปนั่งด้านหน้า แล้วล้มตัวนอนยาวทันที จิตราไม่มีทางเลือก เลยต้องเข้าไปนั่งด้านหน้าคู่กับอรอุมา อิงฟ้าอมยิ้มแอบหันไปขยิบตาใส่คนขับ ซึ่งมองมาทางกระจกส่องหลัง อรอุมายิ้มตอบอย่างรู้สึกดีที่อิงฟ้าคอยช่วยเหลือเธอ
“ไปทานที่ไหนดีคะ”หันไปถามคนนั่งข้างๆ
“พี่เป็นคนชวนไม่ใช่เหรอคะ...”จิตราบอกเบาๆ แต่สรรพนามที่เรียก ทำเอาคนฟังยิ้มชอบใจ
“หิวมากไหมคะ...”
“คะ...”รู้สึกแปลกใจในคำถาม
“ถ้าไม่ค่อยหิวมากพี่จะพาไปทานแถวนนทบุรี ร้านนี้บรรยากาศดีมากๆ อาหารก็อร่อยแต่มันไกลไปหน่อย ถ้าน้องจิตราหิวมากพี่จะได้หาร้านแถวๆ นี้ค่ะ”บอกอย่างเอาใจ
“ไปก็ได้ค่ะ ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่”จิตราบอกอย่างตามใจ เสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาอิงฟ้ากลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ กับอาการที่เปลี่ยนไปของเพื่อนรัก
หลังจากนั้นรถทั้งคันก็ตกอยู่ในความเงียบ เมื่ออิงฟ้าแกล้งหลับ จิตราก็มองเมินออกนอกหน้าต่าง เพราะเธอรู้ว่าสายตาของคนขับ คอยชำเลืองมองเธอตลอดเวลา จนเธอทำตัวไม่ค่อยจะถูก อรอุมาไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไร เพระเธอรู้ว่าอิงฟ้าแกล้งหลับ แต่แท้ที่จริงเงี่ยหูฟังตลอดเวลา เลยเอื้อมมือเปิดวิทยุฟัง ทำลายความเงียบตามนิสัยของดีเจ หากแต่เพลงที่ดังขึ้น ทำเอาอรอุมายิ้มกริ่ม นึกขอบคุณดีเจที่เปิดเพลงนี้ในช่วงเวลานี้
หากไม่ดูเป็นการรบกวน
ก็จะชวนเธอมารักกัน
ถูกใจเธอมาตั้งนาน รู้ไหม
หากเต็มใจจะโดนรบกวน
ก็จะชวนมารวมหัวใจ
ก็คิดว่าช่วย หน่อยก็แล้วกัน
(ตกลงไหม)
คนเดียวลำพัง หากหลงทางจะทำไง
(ตกลงไหม)
มีตัวคนเดียว ฝันอะไรก็หนักใจ
(ตกลงไหม)
เวลามันเซ็ง อยากระบายจะทำไง
ก็คิด แล้วเรื่องใหญ่อยู่เหมือนกัน
***รบกวนมารักกัน : ทาทา ยัง***
ทั้งสองคนเหลือบมองหน้ากัน ก่อนที่อรอุมาจะเอ่ยออกมาเบาๆ
“ตกลงไหม...”ทำเอาจิตราหน้าแดงซ่าน พูดอะไรไม่ออก หันไปหาอิงฟ้าหวังจะให้ช่วย แต่อิงฟ้ากลับนอนหลับตานิ่ง กลั้นหัวเราะขำมุขจีบสาวของอรอุมา ที่ดูจะเสี่ยวแต่ใช้ได้ดี ‘เธอไม่รอดแน่ๆ จิตราเอ๋ย...’
พอถามออกไปแล้วก็รู้สึกเกร็งขึ้นมาเหมือนกัน กลัวจะโดนด่าสวนกลับมา แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ เธอค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย เพราะถ้าเงียบก็อาจจะเป็นการยอมรับได้เหมือนกัน คิดแล้วก็อมยิ้มน้อยๆ อย่างดีใจ
ต่างนั่งเงียบอยู่กับความคิดของตัวเอง พลางลอบชำเลืองมองคนนั่งข้างๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา จนถึงร้านอาหาร ช่างบังเอิญเป็นร้านเดียวกับที่สายธารพาครอบครัวมาเหมือนกัน...
ข่าว
