บทนำ

[พลอยกะรัต]

บทนำ

   ภายในสเตเดียมโรงยิมที่สามารถบรรจุคนได้เป็นพันๆคน ซึ่งสายตาทุกคู่กำลังรอลุ้นผลคะแนนการแข่งขันแบดมินตันระดับจังหวัด ในวินาทีก่อนหน้ากรรมการได้ตัดสินให้มีการ

เพิ่มลูกพิเศษเนื่องจากนักกีฬาทั้งคู่มีคะแนนไล่เลี่ยกันอีกทั้งยังทราบข่าวอีกว่าทางฝ่ายคู่แข่งหน้าใหม่คนนั้นมีฝีมือไม่เบาเลยทีเดียว เพราะไม่เคยมีใครเลยที่จะสามารถทำคะแนนได้ไล่

เลี่ยกับเธอได้ ‘เวย์’ สาวสวยคม สุดเท่ห์ขวัญใจของหนุ่มๆและสาวๆทั้งโรงเรียนเพราะเป็นเด็กกิจกรรมเด่น หน้าตาดี เรียนระดับดี ไม่เคยมีวีรกรรมด้านชกต่อยกับใคร(ดูเหมือนจะโหด

เกินไปมั๊ย)สรุป เธอสวย เก่งแต่จะสวยขึ้นมากๆถ้าหากว่าบนใบหน้ามีรอยยิ้มโอเคป่ะ…..

ตอนนี้ใบหน้าคนที่กำลังเริ่มเล่นเซตใหม่ซึ่งจะต้องเล่นอีกสองลูกเพราะฉะนั้นแล้วความกังวลใจทั้งหมดก็ตกมาอยู่ที่เธอคนเดียวแถมยังทำให้ผู้เป็นเพื่อนที่ตามมาเชียร์ถึงขอบสนามก็อด

ที่จะเครียดแทนเพื่อนสาวเท่ห์คนนั้นไม่ได้..

“งานนี้ฉันว่ายัยเวย์ต้องกดดันหนักแน่”  สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนึงในกลุ่มเอ่ยขึ้นหลังจากที่สังเกตเห็นอาการที่ดูเครียดๆบนใบหน้าของเพื่อนมานานแล้ว

“คนอย่างยัยเวย์ แกก็น่าจะรู้ดีนะว่ามันแสดงได้แค่สองหน้าเท่านั้นแกจะไปห่วงมันทำไม”  แต่ผิดกับเพื่อนสาวอีกคน

“แกไม่เป็นฉันแกไม่รู้หรอก”  สาวหน้าตาจิ้มลิ้มยังอดห่วงเพื่อนที่อยู่ในสนามไม่ได้

“เออนะ ดูโน่นสิเริ่มแล้วไง”  เมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้นสาวที่เป็นเพื่อนของคนที่กำลังแข่งอยู่ในสนามก็เริ่มหันไปให้ความสนใจและส่งกำลังใจไปให้อีกครั้ง

“เอาล่ะ เราสองคนมาส่งกำลังใจให้ยัยเวย์ไปพร้อมๆกัน”

ตอนนี้จุดสนใจของทุกคนกำลังเบี่ยงเบนไปทางจุดศูนย์กลางของสเตเดียมแห่งนี้พร้อมกับการตีโต้ลูกขนไก่นั่นสองถึงสามครั้งและแล้วผลสรุปก็ออกมาจนได้…สาวเท่ห์ชนะไป

 กริ๊ด!!!!!!!!!!!!!  เสียงโห่ร้องซึ่งแสดงถึงความยินดี ดีใจให้กับผู้ที่ชนะในการแข่งขันครั้งนี้ ใช่แล้วเธอชนะอย่างเฉียดฉิวเลยแหละ

“เห็นมั๊ยล่ะยัยดิพ ฉันคิดแล้วว่ายัยเวย์ต้องชนะ”  เพื่อนสาวที่รอลุ้นผลอยู่ข้างสนาม ก็หันมาพูดขึ้นพร้อมกันส่งเสียงกริ๊ดกร้าดกลับไปให้คนที่ชนะอยู่สนาม

“อืม ฉันว่ารอให้ยัยเวย์รับเหรียญเสร็จเราไปฉลองกันดีกว่า”  พูดเสร็จสาวที่ชื่อว่า ‘ดิพ’ ก็ลากเพื่อนที่ส่งเสียงกริ๊ดไม่หยุดให้เดินไปตามแรงลากแกมดึงของเธอ

“เบาๆ หน่อยสิยัยบ้า”  คนที่ตัวสูงกว่าร้องด่าเพื่อนสาวที่ลากเธออย่างกับจะหนีระเบิดสามชายแดนนั่นแหละ

“แกก็เดินให้มันเร็วๆหน่อยได้มั๊ยยัยวัน”  สาวที่ชื่อว่า ‘วัน’ ทำหน้าตาหงุดหงิดชุดใหญ่ใส่สาวที่ลากเธออยู่ข้างกาย

“ฉันเดินเองได้ เร็วๆเข้าเดี๋ยวจะไม่ทันยัยเวย์รับเหรียญหรอก”

ตอนนี้จุดมุ่งหมายของเธอทั้งสองคือห้องส่วนตัวของนักกีฬา ซึ่งเพื่อนสาวสุดเท่ห์ของพวกเธอสองคนเมื่อรับเหรียญเสร็จก็รีบวิ่งมาที่ห้องโดยเร็ว เหตุเพราะเกลียดการขอถ่ายรูปของ

บรรดาหนุ่มๆและสาวๆที่แอบปลื้มเธอนั่นเอง

“อะไรกันเนี่ย น่าเบื่อชิป!!”  คนที่วิ่งมาหลบอยู่อีกด้านหนึ่งของสเตเดียมก็พูดอย่างหัวเสียขึ้น พร้อมกับหยุดหายใจถี่จากการวิ่งหนีเมื่อตะกี้

“อันแน๋!! แกมาอยู่นี่เองนะ”  จะเป็นใครไปอีกถ้าไม่ใช่สองสาวเมื่อตะกี้ แต่ก็ทำให้คนที่โดนร้องทักสะดุ้งเกือบตลบหลังหาย

“อะไรของพวกแกกันมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยนะ คนตกใจหมด”  คนที่บอกว่าตกใจเรียกขวัญกลับมาเกือบไม่ทัน

“แม้ๆ ทีเมื่อกี้ฉันเห็นนะย่ะว่ามีคนรุมหน้ารุมหลังแกอยู่เลยแล้วทำไมตอนนี้หนีมาอยู่ที่หลังสเตฯแล้วล่ะ”  สาวที่ชื่อวันอดหมั่นไส้เพื่อนสาวคนนี้ไม่ได้

“อิจฉาตาร้อนเลยนะยัยวัน หึๆ”  แต่คนที่เป็นเพื่อนรู้ทันอาการที่แสดงออกได้ชัดของอีกคน

“ฮ่าๆ ฉันว่าแกน่าจะรู้นิสัยยัยวันมันดีนะ”  สาวดิพก็ช่วยกันเสริมทัพ

“เอากันเข้าไป ได้ทีแล้วเอาใหญ่เลยนะย่ะพวกแกสองคนนี่”  สาวที่โดนรุมเดินทำหน้างอนเข้าห้องพักนักกีฬาไปแล้ว

“อีกแล้วฉันว่างานนี้เราสองคนงานเข้าแล้วล่ะ”  ดิพหันไปส่งสายตาแกมคำถามใส่เวย์

“ฉันก็ว่างั้น”  สาวที่ตอบกลับทำหน้าตาเฉยๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องพักนักกีฬา


ภายในห้องพักนักกีฬาที่มีทั้งกระจกบานใหญ่พร้อมผนังห้องที่โดนทาสีด้วยสีขาวบริสุทธิ์แล้วยังกว้างขวางเอาการแต่ต่างกับคนที่กำลังนั่งปั้นหน้าบึ้งอยู่หน้ากระจกที่ดูยังไงก็กำลังงอน

เพื่อนสองคนเอามากๆ

“ใช่สิ เรามันทำอะไรก็ผิดตลอด”  เสียงของสาวขี้งอนที่เดินมาในห้องเป็นคนแรกนั่งบ่นอุบอิบอยู่หน้ากระจกบานใหญ่อยู่คนเดียว ซึ่งมันก็ดันไปเข้าโซนประสาทหูของสาวคนที่สองที่

เดินเข้ามาภายในห้องพอดี

“ฉันไม่ได้ว่าอะไรแกเลยนะยัยวันทำเป็นอารมณ์เสียไปได้”  สาวคนที่สองเดินมาตั้งมือไว้บนบ่าของวันพร้อมกับพูดเพื่อไม่ให้สาวคนนี้คิดไปไกลสุดขั้วโลก

“ใช่แล้วอีกอย่างฉันกับยัยเวย์ก็แค่พูดเล่นๆไปงั้นๆแหละแกอย่าบ้าจี้ตามได้ป่ะ อีกอย่างวันนี้แกเป็นอะไรทำไมถึงได้งอนง่ายอย่างนี้ล่ะ”  ดิพเลิกคิ้วถามสาวขี้งอนตรงหน้าหลังจากที่เดิน

เข้ามาในห้องตามๆกับเวย์

“ก็ฉันอิจฉายัยเวย์นิ”  สาวขี้งอนเผยสิ่งที่ทำให้อารมณ์ตัวเองแปรปรวนขึ้น

“อิจฉาฉันเนี่ยนะ”  สาวเวย์พูดพร้อมเอานิ้วชี้ไปหาตัวเอง

“ใช่ฉันอิจฉาแก อิจฉาที่ต้นไปขอถ่ายรูปแก อิจฉาที่เค้าเป็นแฟนคลับแก”  สาวขี้งอนพูดอย่างมีน้ำโหเมื่อนึกถึงภาพตอนนี้ชายที่ตนแอบชอบไปขอถ่ายรูปเพื่อนสนิทของเธอแล้วยังดู

ชอบเพื่อนเธอเอาการซะด้วยอีก

“ที่แท้ก็เพราะนายต้นคนนั้นนี่เอง”  เมื่อสาวที่มีฐานแฟนคลับเยอะนึกขึ้นได้ก็เสยยิ้มแกมอยากให้สาวดิพรู้ว่าเป็นเพราะเรื่องนี้เองเหรอ

“ไหนแกบอกว่าไม่ชอบเค้าไง”  คนที่ชอบล้อเพื่อนเล่นก็อยากที่จะแกล้งคนปากไม่ตรงกับใจสักหน่อย

“ฉันเปล่านะ แค่ตอนนั้นยังไม่รู้ใจตัวเองต่างหาก”  ถึงปากจะพูดแบบนี้แต่ในใจไปถึงไหนแล้วไม่รู้ คนที่เป็นเพื่อนคิดในใจ

“อย่างนั้นเองเหรอ แล้วทำไมตอนที่พี่เค้ามาคุยด้วยถึงหลบหน้าล่ะ”  สาวมาดนักกีฬาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงล้อๆใส่

“แกไม่ต้องมาจับผิดหรือทำตาลุกลี้ลุกลนใส่ฉันนะ ยัยเวย์แกก็ด้วย”  คนขี้งอนเปลี่ยนอารมณ์ให้กลับมาอยู่ในโหมดเดิม

“เพิ่งรู้ใจตัวเองแล้วสิ”  ดิพก็พูดขึ้นอย่างรู้สถานการณ์

“ก็…..อืม”  แล้วคนที่โดนถามก็ตอบอย่างไม่ต้องคิด

“ดี แต่แกต้องทนไปหน่อยนะเพื่อนเพราะว่านายต้นของแกดันมาปลื้มฉันซะแล้วสิ”  สาวเท่พูดอย่างไม่จริงจังพร้อมหันไปหัวเราะเกือบเต็มเสียงกับเพื่อนอีกคนอย่างสนุกเอาการ

“พวกแกสองคนนี่!!!!!!!!!!!!”  สาวที่โดนเพื่อนแกล้งตะโกนดังลั่นห้องจนสาวทั้งสองที่หัวเราะอยู่เอามือมาปิดหูแทบไม่ทัน

“จะเสียงดังไปทำไมเนี่ย”  สาวที่ชื่อดิพพูดลั่นขึ้นบ้างหลังจากที่โดนมรสุมเสียงแหลมๆของวันมาเกือบค้อนนาที

“อารมณ์แกฉันตามไม่ทันเลยจริงๆ”  สาวเท่ห์ใบหน้าคมหวานพูดพร้อมสายหน้าเบาๆ

“เอาหล่ะ คือไหนๆแกก็รักษาตำแหน่งแชมป์ไว้ได้อีกปีเราไปฉลองกันเถอะ”  พอคิดถึงเรื่องกินสาวที่ขี้งอนเมื่อตะกี้เปลี่ยนกลับเข้ามาเป็นสาวเห็นแกกินอีกจนได้

“ฉันเชื่อแกเลยจริงๆ”  สาวเท่ห์ ที่สวยคมมองหน้าเพื่อนสาวอย่างเหลืออด

“ฉันว่าเราไปกันเถอะยัยเวย์ และไม่ต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วล่ะแค่นี้แกก็มีคนกริ๊ดจะแย่อยู่แล้ว”  ดิพพูดขึ้นพร้อมกับหน้าตาชื่นชมเพื่อนอย่างชัดแจ้ง

“เออ ไปกันได้ยัง”  คนที่กำลังหิวเอามากๆ ถามขึ้นอีกรอบ

“ไปกันวันนี้เป็นวันของฉันฉันเลี้ยงพวกแกเอง”  สาวเท่ห์เดินนำหน้าไปแล้วจึงทำให้เพื่อนอีกสองคนเดินตามไปติดๆ

“ลุย!!!!!”



.................แฮะๆวันนี้มาอัพบทนำค่ะพอดีโง่นิดหน่อยเล่นบอร์ดนี้ยังไม่เป็น หึหึ ฝากติดตามสาวเวย์และสาวเคลด้วยนะค่ะ จุ๊บๆๆ