“รับซิ”รสรินทร์คอยหาโอกาสตอนที่พิมพ์ผกาเผลอหยิบโทรศัพท์มากดหาทางบ้าน
“คะ..คุณพ่อค่ะ”รสรินทร์ไม่เอ่ยเพียงไม่กี่คำ ถูกพิมพ์ผกาแย่งโทรศัพท์ไปจากมือเสียก่อน
“คิดจะโทรไปฟ้องพ่อของแกละซิ ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ ตอนนี้พ่อแกนอนพะงาบอยู่โรงพยาบาล ช็อคที่รู้ว่าแกโดนจับตัวไป อ้อ ไม่ใช่ซิ รู้ว่าเราสองคนถูกจับตัวไป”
“สะใจมากนักใช่ไหม อยากเห็นคุณพอตายนักใช่ไหม”รสรินทร์หัวใจแทบสลาย น้ำตาพลังร่วงพลูกระหน่ำทุบไหล่พิมพ์ผกาไม่ยั้ง
“ง่ายเกินไปที่มันจะตายโดยที่ไม่รู้ความจริง”
“อย่านะ อย่าบอกคุณพ่อ คุณพ่อรู้เรื่องนี้ไม่ได้ คุณพ่อรักพิมพ์มาก ท่านต้องผิดหวังแน่หากรู้ว่าลูกสาวที่ท่านรักมากที่สุดคือคนร้ายเสียเอง”
“ไม่ใช่เรื่องนี้แค่เรื่องเดียว ตอนนี้บริษัทพ่อแกกำลังจะล้มละลาย สองข่าวในคราวเดียวกัน ฮา ฮา คราวนี้พ่อแกก็เหลือแต่ตัว ล้มละลายตอนแก่เหนื่อยหน่อยนะ แถมลูกสาวยังหายสาบสูญ ช่างเป็นตาแก่ที่โชคร้ายเสียจริง”
“คนตายไปแล้วฟื้นคืนมาไม่ได้ อุบัติเหตุครั้งนั้นคุณพ่อก็ไม่ได้ตั้งใจ พิมพ์จะรื้อฟื้นหาตะเข็บไปอีกทำไม ทำไมเราไม่รักษาสิ่งที่เรามีอยู่ให้ดีที่สุดละพิมพ์”
“แล้วทำไมพ่อแกมันถึงไม่ติดคุก มันฆ่าคน มันทำให้พ่อแม่ฉันตาย ฉันไม่เห็นมันจะแสดงความเสียใจอะไรเลย มิหนำซ้ำมันยังลอยหน้าลอยตามีความสุขอยู่ได้อีก แกจะให้ฉันคิดยังไง”
“พี่ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆ เธออาฆาตแค้นแบบไม่มีเหตุผล เรื่องมันผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว เธอยังเก็บเอามาเป็นความแค้น แล้วเธอจะมีความสุขกับปัจจุบันได้ยังไง”รสรินทร์ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป ในเมื่อพิมพ์ผกาตั้งใจที่จะฆ่าพ่อของเธอให้ตาย
“ฉันเกลียดแก ฉันเกลียดแก เกลียดที่สุด ไอ้พวกเห็นแก่ตัว”พิมพ์ผกาตะคอกใส่รสรินทร์สีหน้าเคร่งเครียด ไม่ใช่เพราะเรื่องพ่อเธอหรอกนะ เพราะเธอรู้ดีว่าพ่อของเธอเผชิญปัญหาเลวร้ายต่างๆ มามากมาย แต่เป็นเรื่องของพิมพ์ผกาต่างหาก
เธอไม่อาจเข้าใจความรู้สึกของพิมพ์ผกาได้ แต่เธอสามารถอ่านเวลาตาคู่นั้นออกว่ารู้สึกเจ็บปวดมากเพียงใด
“อะไรนะครับ รินหายตัวไป”อภิวัฒน์ดวงตามีไฟลุกโชนออกมาจากแววตา เขาคาดไว้ไม่มีผิดว่าการเดินทางไปครั้งของ มันต้องมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด เขาไม่น่าปล่อยให้แฟนของเขาเดินทางไปกับเด็กคนนั้นเลย
“ผมรู้ว่าใครเป็นตัวการ”อภิวัฒน์บอกกับนิรุธด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ
“บอกผมมาว่ามันเป็นใคร ผมจะไปลากคอมันมาเดี๋ยวนี้”
“คุณทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ เพราะคนที่ผมกำลังพูดถึงคุณก็รู้จักดี”
“รู้จักดี คุณหมายถึงใคร”นิรุธมองหน้าอภิวัฒน์ฉงนใจ
“ก็ลูกสาวคนเล็กของคุณลุงวรัญญูไงละครับ”
“คุณอย่าเอาเรื่องนี้มาล้อเล่นนะ ยัยพิมพ์ก็ถูกลักพาตัวไปเหมือนกันกับยัยริน”
“ผมเคยเห็นเด็กคนนั้นชอบนัดเจอผู้ชายท่าทางไม่น่าไว้ใจหลายครั้ง คุณแน่ใจได้ยังไงว่าเธอจะไม่แค้นคุณลุงวรัญญูที่มีส่วนทำให้ครอบครัวของเธอต้องตาย”
“แต่เรื่องมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว แล้วยัยพิมพ์ก็รักและนับถือคุณวรัญญูเหมือนพ่อแท้ๆ คุณอย่ามาพูดอะไรชี้ซั้วจะดีกว่านะ เราไม่มีหลักฐานชัดเจน กล่าวหาใครเลื่อนลอยไม่ได้หรอก แล้วผมก็ไม่เชื่อด้วยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างยัยพิมพ์จะทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ได้”นิรุธหยุดการสนทนาเพียงแค่นั้น เขาจะมาปรึกษาการหายตัวไปรสรินทร์แต่อภิวัฒน์กลับตั้งข้อกล่าวหาเลื่อนลอย มันน่าโมโหนัก
“โธ่เว้ย พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ หาหลักฐานเองก็ได้วะ”อภิวัฒน์สบถออกมาอย่างโมโห เพียงแค่เด็กสาวปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเพียงคนเดียวเขาจะไม่สามารถเอาชนะได้เชียวหรือ
“ท่านครับ เมื่อตอนบ่ายคุณรินโทรศัพท์เข้ามาครับ แต่เหมือนมีคนพยายามที่จะแย่งโทรศัพท์จากเธอไป”คชาเข้ามารายงานความคืบหน้าอย่างร้อนรน
“แล้วทำไมไม่ไปแจ้งเบาะแสตำรวจละ”วรัญญูตำหนิเบาๆ
“แจ้งแล้วครับ ตอนน้ำตำรวจดักสัญญาณโทรศัพท์ไว้ หากคราวหน้าคุณรินโทรมาอีก เราจะสามารถดักจับพิกัดได้ครับ”
“พอจะรู้บ้างไหมว่ายัยรินมีเพื่อนผู้ชายที่ไหนบ้าง”
“คุณรินไม่มีเพื่อนผู้ชาย แต่ถ้าเป็นคุณพิมพ์มีครับ เป็นผู้ชายท่าทางแปลกๆ ดูไม่น่าไว้ใจครับ ผมเคยเห็นมาเจอคุณพิมพ์บ่อยๆ”
“หน้าตามันเป็นยังไง พอจะบอกได้ไหม”วรัญญูถามพยายามไล่เรียงเหตุการณ์ทีละนิด
“จำได้แม่นเลยละครับ”
“ดี ถ้าอย่างนั้นไปบอกรูปพรรณสัณฐานกับตำรวจ ไม่แน่เราอาจจะสืบเสาะข่าวคราวจากคนพวกนี้ได้”
“ได้ครับท่าน”คชาเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่นออกมา เขาต้องทำทุกอย่างเพื่อให้งานนี้สำเร็จ
ข่าว
