เช้าวันอากาศสดใส เสียงนกร้องเพลงขับขานรับกับเสียงแมกไม้ปลิวไสว รสรินทร์ตื่นขึ้นมาผ่าฟืนและปรุงอาหารเช้า
“คุณนายรสรินทร์ ผ่าฟืนก่อไฟ ทำอาหารเช้าให้ทาน ไม่ฝนตกก็ฟ้าร้องน้ำท่วมโลก”รสรินทร์ไม่ตอบนิ่งเงียบและตั้งใจทำอาหารของเธอโดยไม่สนใจเสียงเย้ยหยันของพิมพ์ผกา
“เพิ่งรู้ว่าคนแถวนี้เป็นใบ้”พิมพ์ผกานั่งลงยองๆ กล่าวน้ำเสียงเหยียดหยัน
“นี่ ฉันคุยกับแกอยู่นะ”พิมพ์ผกาจับไหล่รสรินทร์ให้หันมา
“ได้ยิน หูไม่ได้หนวก”รสรินทร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พิมพ์ผกาเกือบหลุดขำออกมา เพราะหน้ารสรินทร์ดำปี๋เพราะเปื้อนถ่าน
“มอมแมมยังกับลูกหมีตกน้ำ”พิมพ์ผกาว่าพลางดึงถังน้ำข้างๆ รดลงบนหัวเพื่อแกล้งรสรินทร์
“มันจะมากเกินไปแล้วนะพิมพ์ พี่เปียกหมดแล้วเห็นไหม”พิมพ์ผกาหัวเราะลำพอง ก้มมองเสื้อตัวบางที่บัดนี้เปียกน้ำโชว์เนินอกกลมกลึง
“เห็นซิ เห็นไปถึงข้างในเลย สวย...”พิมพ์ผกาแทะโลมด้วยสายตาอันหื่นกาม รสรินทร์ปิดหน้าอกสองข้างรีบวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“น่าเจ็บใจนัก”รสรินทร์บ่นงุบงิบเดินออกมาข้างนอกพบอาหารถูกเตรียมไว้เรียบร้อย
“อาบน้ำเสร็จแล้ว หอมจัง”พิมพ์ผกาเดินเข้ามาประคองแล้วจูบไซร้ไปตามซอกคอขาว รสรินทร์อายหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุขรีบผลักออกเพราะอายชายหนุ่มสองคนที่ยืนมองอยู่
“ใครนะ ทำกับข้าวเช้านี้ หน้าตาน่ากินจัง”พิมพ์ผกากลืนน้ำลายตวัดไล้ลิ้นที่ริมฝีปากบางของตัวเองแต่สายตามิได้จับจ้องมองอาหารแต่กลับมองขาอ่อนขาวเนียนแทน
“หน้าตาน่ากินก็กินซะซิ”รสรินทร์ยกอาหารขึ้นจ่อปากพิมพ์ผกา
“อยากกินอย่างอื่นมากกว่า”ว่าแล้วก็ก้มลงตวัดลิ้นลงที่ต้นขาขาวๆ รสรินทร์ขยับเก้าอี้แล้วลุกขึ้นอย่างตกใจ
“บ้า บ้า บ้า”รสรินทร์ตะโกนใส่หน้าวิ่งลงไปด้านล่างด้วยความอับอาย
“ฮา ฮา น่ารักวะ น่ารักจวนจะบ้า”พิมพ์ผกาหันไปบอกกับลูกน้องคนสนิทสองคน
“คุณหนูครับ ผมว่าเธออายนะครับ”อดิศรบอกเสียงนุ่มทุ้มรู้สึกสงสารรสรินทร์จับใจ
“ก็ฉันจงใจจะให้เขาอายนะซิ เออ แล้วนายสองคนได้ติดต่อกับนายหาญบ้างหรือเปล่า”
“ผมกำลังจะบอกกับคุณหนูอยู่พอดี ตอนนี้ตำรวจเริ่มสงสัยนายหาญ แล้วก็เริ่มสงสัยคุณหนูด้วยครับ ผมว่าไม่ปลอดภัยหากเราจะยังอยู่ที่นี่ต่อไป”
“นั่นแหละที่ฉันต้องการ ฉันอยากให้ตำรวจสงสัยแล้วตามมาเจอ อยากให้ไอ้วรัญญูรู้ความจริง เห็นสภาพลูกสาวแท้ๆ ของมันถูกทรมาน อยากรู้นักมันจะทำหน้ายังไง”ลูกน้องสองคนของเธอต่างมองหน้ากัน เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่พิมพ์ผกาต้องการ เป็นโจรแต่อยากให้ตำรวจจับได้ แล้วแบบนี้คุกตารางจะไม่ถามหาหรอกหรือ
“แต่มันจะดีเหรอครับ”ณกุลท้วง
“นายสองคนไม่ต้องกลัวหรอก นายจะไม่เดือดร้อน ฉันเตรียมแผนเอาไว้แล้ว วันที่ตำรวจมา นายสองคนก็หนีไปทางด้านหลัง มีรถรออยู่ หรือตำรวจจับนายได้ ฉันก็จะเป็นคนช่วยนายเอง หรือนายไม่ไว้ใจฉัน”
“เปล่าครับ ผมไม่ได้ห่วงตัวเอง แต่ผมเป็นห่วงคุณหนูมากกว่า”
“ขอบใจที่เป็นห่วง แต่ฉันเลือกเดินทางนี้แล้ว ไม่มีอะไรที่ฉันจะต้องกังวลอีก”พิมพ์ผกาพูดด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น ที่เธออยู่กับครอบครัววรัญญูเพราะรอให้มันมาถึงวันนี้ เธอใช้ความอดทนมาทั้งชีวิตอยู่กับคนที่เธอเกลียดมากที่สุด เพื่อที่จะมีวันนี้ วันที่เธอจะใช้ตัวเธอเองเหยียบย่ำหัวใจวรัญญูให้เจ็บไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ ให้รู้ว่าคนที่วรัญญูไว้ใจและรักมากที่สุดสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อแก้แค้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังเข้ามา นายหาญหยิบปืนที่อยู่ใต้หมอน ย่องเบา แล้วมองลอดช่องเล็กที่ประตู มีตำรวจสองสามนายยืนอยู่ เขาหัวใจกระตุกวาบ ตำรวจสาวความมาถึงตัวเขาแล้วแน่ เขาควรจะหนี
ชายหนุ่มกระโดดลงจากทางหน้าต่าง ข้ามไปฟากอีกฝั่งของห้อง แล้วกระโดดลงออกมาจากด้านบน วิ่งหนีหัวซุกหัวซุน สิ่งที่เขานึกถึงคือต้องไปหาพิมพ์ผกาและบอกให้รู้ว่าตำรวจกำลังติดตามคดี
“พังประตูเข้าไป”ตำรวจเห็นว่าข้างในเงียบก็ฉวยโอกาสเข้ามาในห้อง ไม่พบแม้กระทั่งร่องรอย แต่เห็นร่างใหญ่วิ่งด้วยความเร็วที่ด้านล่าง รีบวิ่งลงไปเพื่อตามตัว แต่ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
“เป็นไอ้หาญจริงๆ คาดเอาไว้ไม่ผิด มันฉลาดแท้รู้ตัวเร็วกว่าที่คิด ตั้งด่านตรวจ อย่าให้ใครเล็ดลอดไปสักคนเดียว”ตำรวจระดมคนทั้งโรงพักตั้งด่านตรวจถี่ยิบ
“คุณคงจะไม่ว่าอะไรผม หากผมอยากจะถามประวัติของลูกสาวคุณ”วรัญญูกลับมาถึงที่บ้านเคร่งเครียดสินทรัพย์เขากำลังจะถูกยึด ทุกอย่างที่เขามีกำลังจะจากไป แต่ก็มีเรื่องเครียดตามมาอีกเรื่อง จนเขาจับต้นชนปลายไม่ถูก
“อยากจะรู้ประวัติลูกสาวผมไปทำไม”วรัญญูอยู่ในอาการหวาดกลัว เขากลัวว่าพิมพ์ผกาจะตกเป็นผู้ต้องสงสัยอย่างเช่นคชาบอก
“คุณพิมพ์ผกามีส่วนในการลักพาตัวลูกสาวของคุณไป”
“พิมพ์ก็เป็นลูกสาวผม”วรัญญูยืนยันเสียงหนักแน่น
“แต่จากที่เราสืบความมา นายหาญกับลูกสาวคุณสนิทสนมกัน ลูกสาวคุณอาจเป็นคนจ้างวานให้นายหาญจับตัวลูกสาวคุณไป อีกทั้งยังบงการอยู่เบื้องในการยักยอกเงินของคุณไปด้วย โดยมีพี่ชายคุณเป็นเหยื่อ พี่ชายคุณให้การกับตำรวจว่าถ้าหากไม่ยักยอกเงินจากบัญชี เขาจะถูกนายหาญฆ่า”ฟังจากเหตุการณ์ที่ตำรวจเล่าหัวใจเขาแทบสลาย แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ปักใจเชื่อเสียทีเดียว เพราะเขารักและเชื่อใจพิมพ์ผกามากกว่าพี่ชายของเขาเสียอีก
ข่าว
