Chapter 18 : Just You แทนที่จะได้นอนอ่านบทอยู่บ้านเพราะพรุ่งนี้มีเข้าฉากแต่เช้า เธอกลับต้องมาอยู่ที่นี่ท่ามกลางคนมากมาย แต่ไม่ได้มาเที่ยวหรอกนะ โดนผู้จัดการลากมาทำงานอีกแล้วต่างหาก เหนื่อยมาก แต่ก็.....
เธออยู่ตรงนั้น..
เธอเดินมาพร้อมดวงตาสีน้ำเงินสดใสและรอยยิ้มน่ารัก..
และเธอเป็นคนที่ฉันอยากเจอที่สุด ฉันคงจะเก็บมันไว้ไม่ไหวอีกแล้ว..
ฉันไม่ได้ทึ่มนะ แค่ฉันกลัว...
อย่าหลอกกันได้ไหม.. ครั้งนี้ฉันคงตายแน่นอน..
มองหล่อนอยู่นานพอสมควร จนกระทั่งคนถูกมองรู้ตัวแล้วละสายตามาจากผู้จัดการที่อยู่ใกล้กัน สบตาดวงตาสีน้ำเงินได้ชั่วครู่เท่านั้น หล่อนก็เมินไป
รู้สึกทันทีเลยว่ามันเจ็บ ทั้งที่มันก็แค่นั้น หล่อนแค่หันไปตามเสียงเรียกของแฟนๆ หันไปเพื่อทำหน้ายิ้มแย้มและโบกมือให้พวกเขาตามประสาคนที่แคร์แฟนคลับยิ่งกว่าอะไรดี
ใช่..มิกิไม่เหมือนเธอ มิกิแคร์ทุกคน หล่อนน่ารัก เป็นที่รักของใครๆ สดใส มารยาทงาม เมื่ออยู่หน้ากล้องในทุกครั้ง หล่อนไม่เคยพลาดที่จะสร้างความประทับใจให้ใคร
อ๊ะ! ถามว่า เธอรู้ได้อย่างไรงั้นหรือ.. ก็แอบสืบมาบ้างไงล่ะ อย่าถามมากได้ไหม เขินนะ!
“เดี๋ยวเค้าก็เดินมาน่า.. ไม่ต้องใจร้อนหรอก”
เสียงกระซิบบอกจากคนข้างๆ พาให้หัวคิ้วที่ชนกันอยู่คลายอาการลง คริสตินหันไปยิ้มบางๆกับเจ้าของเสียงที่วันนี้มาแปลกเพราะใส่แว่น อิงกริดเลือกแว่นแฟชั่นเลนส์ใสมาใส่ด้วย เพราะกลัวว่าแฟนๆจะจำผิดคน ก็เล่นหน้าเหมือนกันซะขนาดนี้
“แปลกๆเหมือนกันนะ เราต้องมาออกงานพร้อมกัน” แฝดพี่พึมพำ พวกเธอยังมีเวลาคุยกันได้อยู่จนกว่าพิธีกรจะหันมาสนใจ ตอนนี้พวกเขาสนใจเจ้าหญิงหน้าหวานนั่นมากกว่า
มิกิดูจะเป็นตัวชูโรงของงานนี้ แต่มันก็ไม่แปลก ช่วงนี้มีคนจับตาหล่อนมากเป็นพิเศษจากเรื่องเดทนั่น และเรื่องนี้เธอก็มีเอี่ยว เดี๋ยวก็ต้องโดนแน่นอน มาออกงานพร้อมกันแบบนี้ แล้วเพราะเหตุผลนี้ บริษัทเลยจัดให้อิงกริดมาด้วย ทั้งที่ยังไม่ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ เป็นดารานี่มันยุ่งยากจริงๆเลยนะ
“รายการนี้พี่เคยมาออกแล้วนี่.. จำได้” แฝดน้องกระซิบ โชคดีที่ไม่มีใครสนใจพวกเธอมากนักนอกจากบรรดาแฟนคลับที่ถืออุปกรณ์จับภาพที่ส่องแสงแฟลชแว่บวาบตลอดเวลา แต่ก็นับว่ายังปลอดภัย พวกเขาเข้ามาใกล้พวกเธอมากไม่ได้ การ์ดตัวใหญ่ป้องกันไว้อย่างดี เป็นศิลปินแต่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าแม่มาเฟียยังไงไม่รู้นะ แต่ก็เท่ดีใช่ไหม.?
“ก็พอจำได้อยู่ ตอนนั้นเล่นละครเรื่องแรกมั้ง..” ตอบไปอย่างไม่ได้ใส่ใจ สายตาสนใจแต่คนที่กำลังจะเดินแหวกคนมา เกือบจะยิ้มออกเมื่อเห็นหล่อนมองมาทางเธอ แต่แล้วรอยยิ้มก็เลือนหายวับไปเหมือนใครเอายางลบมาลบแล้วเขียนปากเธอใหม่เป็นเบะอย่างหมั่นไส้ ไอ้หนุ่มนั่นมันมางานนี่ด้วยนี่หว่า ใช่ก็เล่นเรื่องเดียวกัน แต่ทำไมต้องยืนติดกันขนาดนั้นด้วย หวงนะ!
“ดูเค้ารำคาญนะ แต่มารยาทดี” อิงกริดเข้ามากระซิบใกล้หูพี่สาว ดวงตาคมของเขาก็เหลือบมองเธอแว่บนึงก่อนหันมองตามไปอย่างที่บอก ไม่นานก็เห็นพี่ตัวเองยกยิ้มมุมปาก ทำตาเจ้าเล่ห์แปลกๆ “เฮ้.. บอกแล้วนะ เค้ามีคนจ้องอยู่ตลอด ถ้าชอบต้องรีบๆ คนเรามันมีขีดจำกัด”
แฝดพี่รู้ดีว่าน้องต้องการจะบอกอะไร ก็เพิ่งเจอมาเมื่อตอนบ่ายนี้เอง โดนสาวเรียบร้อยน่ารักผู้ร่าเริงของใครๆอาละวาดใส่จนตั้งตัวไม่ทัน หล่อนคงปรอทแตกไปแล้วล่ะ และมันก็พร้อมกับที่เธอทุบกำแพงเบอร์ลินส่วนตัวได้สำเร็จ
คราวนี้ก็ออนเกมส์กันต่อได้แล้วล่ะนะที่รัก..
ว้าว..ที่รักเลยเหรอ.. เค้ายอมเป็นที่รักของเธอแล้วหรือไงยัยขี้ตู่!
“ฉันรู้น่าว่าต้องทำอะไร..” กระซิบกลับไปกับน้อง ยิ้มยืนยันมันเมื่อโดนจ้องเหมือนจะจับผิด น้องก็แค่กังวลแทนเธอเพราะเขารู้ว่าเธอเป็นยังไง
อา.. บางทีฉันคงจะไม่รู้จักตัวเองดีพอ แต่ฉันจะพยายามรู้จักเธอให้ได้..
เผลออีกทีก็เจอตัวเองอยู่ตรงหน้าสาวในชุดแจ็คเก็ตอาดิดาสสีดำมีลายสีขาวพาดที่แขนเสื้อเสียแล้ว หล่อนกับหนุ่มข้างๆหันมามองเธอแทบจะพร้อมกันด้วยสายตาที่ต่างกันไป มิกิดูตกใจระคนแปลกใจ ส่วนอีตารูปหล่อซาคุยะกับเพื่อนๆของเขาที่เธอจำชื่อไม่ได้กลับมองเธอด้วยรอยยิ้มที่พอจะเข้าใจว่าคืออะไร
แต่เสียใจนะ ฉันไม่ได้มาหาพวกนายสักคน เพราะว่า...
“ไม่เห็นบอกว่ามางานนี้ด้วย.?” มาถึงก็เปิดตัวทักกันเฉพาะคนทันที แต่ไม่หรอก เธอไม่ได้เสียมารยาทกับผู้ชายพวกนั้น ยังหันไปยิ้มและผงกหัวทักทาย แล้วก็ได้รอยยิ้มเขินๆกลับมา แน่ล่ะ ก็เธอสวยนี่ แค่ไม่ได้สวยหวานน่ารักเหมือนสาวคนที่เธอทักเท่านั้น เธอน่ะสวยคมและเซ็กซี่ ถ้าเธออยากจะทำ วงเล็บไว้ด้วย
และตอนนี้คิดว่า ถ้าจะได้ลองของหวานบ้าง ชีวิตที่ขมๆอยู่อาจจะดีขึ้น แต่ก็ติดที่ว่า หล่อนยังอยากให้ลองอยู่หรือเปล่า.. แต่ถ้าไม่ จะยอมแพ้หรือไง..
ไม่รู้สิ..
“ฉันอยู่ในซีรีย์เรื่องนี้ด้วย ก็ต้องมาอยู่แล้วค่ะ”
ตอบแบบนี้รู้ทันทีเลยว่ายังงอนกันอยู่หรือแย่หน่อยคือยังไม่หายเคือง แต่มันก็น่าเคืองไหมล่ะ เธออยากทำทึ่มจัดขนาดนั้น แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม ทำไมจะต้อง..ไม่กล้า..
เพราะฉันกลัว...
แต่จะพยายามไม่กลัวแล้ว...
ฉันกลัวเสียเธอไปมากกว่า..ที่รัก..
“ก็น่าจะบอกกันหน่อย..” ส่งเสียงกระซิบน้อยๆพอให้ได้ยินกันสองคน ถึงพวกหนุ่มๆจะหันไปคุยกันเองแล้ว แต่ตรงนี้ก็ยังไม่ถือเป็นส่วนตัวอยู่ดี ซ้ำเธอก็ไม่ได้ลืมหรอกว่า ลากแขนอิงกริดมาด้วย น้องสาวจะต้องฟังอยู่แล้ว ถึงจะทำฟอร์มไปคุยกับคนอื่นที่อยู่ในทีมซีรีย์ด้วยกัน
ถึงจะไม่ได้สนิท ถึงจะไม่ได้ทำงานด้วยกัน อิงกริดก็เข้ากับคนได้มากกว่าเธอ แถมพวกนี้ยังสนใจน้องเธอเป็นพิเศษเสียด้วย
งั้นตอนนี้ก็ไม่มีใครสนใจเราสินะ..
แค่เราเท่านั้น..
ขอโอกาสฉันบ้าง.. ในใจเธออ้อนวอนภาวนา แต่ดูเหมือนพระผู้เป็นเจ้าจะไม่ได้ยิน เพราะหล่อนยังประชดกัน
“บอกทำไม.. บอกแล้วคุณจะไปรับฉันมาด้วยงั้นสิ.?” มิกิรู้สึกผิดที่ชั่ววูบเห็นอีกคนหน้าสลด แต่ไม่ได้ผลหรอก เธอจะไม่ยอมแพ้มารยาแบบนี้อีกต่อไป ถึงเวลาใจแข็งบ้างแล้วล่ะ
“ถ้าเธออยากให้ไป ฉันก็ไป..”
คำตอบมันเรียบง่ายมากๆ หากคนฟังกลับรู้สึกผิวหน้าร้อนผ่าวจนเผลอยกสองมือขึ้นทาบแก้มสองข้างตัวเอง เห็นคนพูดยิ้มกวนประสาท ก็รีบชักมือลง ว่าจะต่อปากต่อคำหล่อนเสียหน่อย พ่อหนุ่มข้างๆดันสะกิดเสียได้
อยากกระทืบเท้านายแล้วนะซาคุยะคุง.!
อา.. ไม่สิ.. เธอทำแบบนั้นกับหนุ่มๆไม่ได้หรอก เสียภาพพจน์หมด..
“คะ.?” เธอหันไปถามเขา พ่อหนุ่มนั่นยิ้มโชว์ฟันเขี้ยวที่มุมปาก หล่อนะ แต่ตอนนี้เธออยากสอยเขี้ยวนั่นออกมากกว่า โชคดีที่เขายังมีเหตุผลที่ดีในการสะกิดเธอ เห็นพิธีกรเดินกลับมาแล้ว พักยกงอนก่อนแล้วกัน
“เดี๋ยวฉันค่อยจัดการคุณ” หันกลับมาบอกผู้หญิงหน้ามึนที่ยังมองกันอยู่ แทนที่หล่อนจะทำกลัวอย่างคาด กลับกระตุกยิ้มมุมปาก ทำตาเจ้าเล่ห์แปลกๆเสียอย่างนั้น เธอสั่นหัว พยายามไม่สนใจคนบ้า ลืมอาการใจสั่นกับท่าทางยั่วๆกวนหัวใจนั่นเสีย
ดาราสาวหันกลับมาดูว่าพิธีกรจะทำอะไร สัมภาษณ์ใครไปถึงไหนแล้ว หากความรู้สึกแปลกๆมันเกิดขึ้นจากอะไร หรือเพราะบางคนที่เข้ามาเบียดหลังจนรู้สึกได้ถึงความนุ่มและไออุ่นจากตัวหล่อน
ใช่.. ต้องเป็น “หล่อน” อยู่แล้ว.. ก็หน้าอกมันเบียดเธอ ผู้ชายที่ไหนจะอกนุ่มแบบนี้กัน ว่าแต่.. มัน “หล่อน” ไหนกันล่ะ
และแล้วสัญชาตญาณนักสืบที่มีอยู่บ้างในตัวเธอก็ทำให้รู้ว่าเป็นใครที่มาล่วงล้ำอาณาเขต แสดงความชิดใกล้โดยถือวิสาสะ แว่นตาของหนึ่งในทีมพิธีกรนั่นแหละที่สะท้อนเงาใครคนนั้น ชัดเจน...
“คริส.. ออกไปห่างๆ” มิกิกระซิบใต้ลมหายใจ ริมฝีปากอิ่มเม้มลงน้อยๆ เธอเกร็งขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าเป็นใคร อันที่จริงพอจะเดาได้อยู่แล้วล่ะว่าหล่อนไหน
ตั้งแต่กลิ่นกายที่หอมราวแป้งเด็ก..
คนบ้าอะไรไม่รู้ ตัวโตขนาดนี้แล้วยังทาแป้งเด็กอยู่ได้ หรือว่ากลิ่นนี้เอง..
อยากดมพิสูจน์นะ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ เชอะ!
“ห่างอะไร.. จะห่างแค่ไหนล่ะ คนข้างหลังเบียดฉันมา”
หน้าอกเธอเสียววาบอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่มันไม่ใช่เพราะคำตอบ เพราะลมหายใจที่เป่าลงที่ต้นคอต่างหาก ใกล้เกินไปแล้วนะ ฉันชักกลัวแล้วสิ..
“งั้นก็พูดห่างๆสิ” กระซิบตอบกลับไปพร้อมรีบดึงฮู้ดจากเสื้อแจ็คเก็ตขึ้นคลุมหัวตัวเอง อากาศมันไม่ได้หนาวขนาดนั้นถึงลมจะค่อนข้างแรงหน่อยเพราะรายการถ่ายกลางแจ้งหรอกนะ แค่ไม่อยากโดนเป่าคอให้ใจระทวยต่างหาก
คนบ้านี่ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ จะง้อคนทั้งที ทำเรื่องอื่นเป็นไหม นอกจากเรื่องหื่นๆ นิสัยไม่ดี.. Bad Girl!
“ก็ยืนอยู่ตรงนี้จะให้พูดห่างได้ไงล่ะ”
เสียงอีกฝ่ายเถียงกลับมามึนๆ เธอรู้สึกอยากถอยไปเหยียบเท้าหล่อน หรือกระทืบมันสักที รับรองไม่มีใครเห็นแน่ คนเยอะขนาดนี้ และหล่อนคงไม่กรี๊ดให้คนแตกตื่นหรอก ออกจะฟอร์มจัด..
หากก็เหมือนหล่อนจะเดาทางออก พอเธอก้าวถอยหลังเท่านั้น ไม่ใช่แค่พลาดเหยียบเท้าหล่อนไม่ได้ แต่พลาดไปให้หล่อนจับตัวไว้เสียอีก ถึงสองมือนั่นจะวางเบาๆที่สะโพกของเธอก็ตาม หากความรู้สึกจากสัมผัสมันพุ่งจี๊ดไปถึงหัวใจ
เธอคงจะหน้าแดงแปร๊ดไปแล้วแน่ๆ ขออย่าให้กล้องจับมาทางนี้นะ ไม่รู้จะตอบใครว่ายังไงแน่นอน จะให้บอกหรือว่า เพราะกลัวผู้หญิงข้างหลังจะทำมิดีมิร้าย คนอื่นจะได้หาว่าเธอบ้า อยากเกาะไอดอลคนนี้ดังน่ะสิ รู้ก็รู้ว่า คริสตินดังกว่าเธอ ทั้งที่รับงานน้อยกว่า หล่อนอยู่ในวงการมาก่อน แถมยังร้อนแรงได้ทั้งที่ตัวจริงแสนจะเย็นชาเป็นบ้าแบบนี้ ก็เวลาทำงาน หล่อนทั้งเซ็กซี่ทั้งเท่ไง..
คนบ้าอะไร เพอร์เฟ็คไม่เกรงใจคนอื่น!
สงสัยต้องแฉไอ้มุมหื่นๆแบบนี้ให้ใครรู้บ้างแล้วมั้ง นิสัยขี้โกงนี่ด้วย!
“ถ้างั้นก็กรุณาปล่อยฉันก่อนแล้วกัน” เธอต่อรองเสียงเบา ไม่ใช่เพราะไม่อยากให้ใครได้ยินอย่างเดียว แต่เสียงเธอมันสั่นด้วยต่างหาก ต้องโทษหัวใจที่มันสนใจหล่อนไม่ยอมหยุดสักที มาโดนจับนู่นจับนี่อีก แล้วจะเหลืออะไร
แต่แทนที่อะไรมันจะเป็นไปง่ายๆตามที่คิด มือที่วางอยู่บนสะโพกกลับเลื่อนมาข้างหน้าช้าๆ พาให้ขนลุกเกรียว เสียวมากกว่าหน้าอกอีกล่ะตอนนี้
เสียวตรงไหนล่ะ.?
เสียวตรงท้องนี่แหละ จะเสียวตรงไหนอีก เลิกถามอะไรด้านมืดเสียทีสิ!
มิกิต่อว่าเสียงเล็กๆในหัวตัวเองที่ชอบออกมาป่วนอารมณ์ให้หงุดหงิดพอๆกับคนที่กำลังฉวยโอกาสทำเรื่องบ้าๆกลางงานวันนี้ ใช่ว่าเธอไม่ชอบ แต่มันผิดเวลาไปหน่อยไหมล่ะ เธอมาทำงาน หล่อนก็ทำงานเหมือนกัน แถมที่นี่คนตั้งมากมาย ผู้ชายก็อยู่รอบๆเต็มไปหมด นักข่าวเอย แฟนคลับเอย นักแสดงด้วยกันอีก ถ้ามีใครตาดีมองเห็นมันล่ะ อะไรที่เธอให้สัมภาษณ์ไปเมื่อเช้าก็เฟลน่ะสิ ถึงรายการนั้นจะยังไม่ได้ออกอากาศก็เถอะ แต่รายการนี้มันสดนะคะ!
“คริส.. ฉันบอกให้ปล่อย ไม่ได้ให้จับเพิ่ม” พยายามทำเสียงเย็นๆใส่คนมือไวที่คล้ายจะทำให้ความเสียวของเธอลุกลามมากขึ้น ก็มือหล่อนกำลังลูบไล้พุงเธออยู่น่ะสิ และก่อนที่จะมีเสียงร้องอะไรออกไปจากปากตัวเอง เธอตะครุบมือหล่อนเอาไว้ จิกเล็บลงไปที่เนื้อเนียนนี่ด้วย ให้มันรู้ไปสิว่าจะรังแกเธอได้ง่ายๆ
เวลาไปอ่อยให้รังแกกันถึงที่กลับไม่แยแส ตอนนี้จะมาเอาอะไรอีก!
“เจ็บนะมิกิ”
“คุณจะสติแตกก็ไปแตกที่อื่นได้ไหม.. ไม่ใช่กับฉัน”
“ฉันไม่ได้สติแตก.. ฉันแค่เพิ่งสติดี”
เสียงเซ็กซี่ตอบกลับมา เรียวปากอิ่มเต็มเกือบจะเผยยิ้มพอใจ ถ้าเธอไม่ได้กดความรู้สึกนี้เอาไว้ก่อน อย่ามาหลอกกันเล่นเป็นเด็กๆได้ไหม..
“ฉันไม่เคยเห็นคนสติดีทำตัวรุ่มร่ามกับคนที่ไม่ใช่แฟน..” มิกิไม่ได้จิกแค่คำพูด แต่ด้วยนิ้วมือที่กำลังบิดเนื้อบนมืออีกคนอย่างไม่คิดปราณี หากใครจะรู้ว่าหล่อนทนทายาทนัก จะร้องสักแอะยังไม่มี ซ้ำยังกดปลายนิ้วลงกับท้องเธอเสียอีก แบบนี้ก็แย่น่ะสิ
“คริส.. บอกว่าอย่า คุณไม่เคยเป็นแบบนี้นะ”
“ใช่ แต่ตอนนี้อยากลองเป็นดูบ้าง แล้วมันก็เข้าท่าดี ว่าแต่..มีซิกแพคเหมือนกันนะเรา ฉันนึกว่าขนมหวานที่เธอชอบกินจะอยู่ตรงนี้ซะอีก” คริสตินพูดติดขำ พยายามจะกลบเกลื่อนอาการตัวเอง เจ็บมือมันยังน้อยกว่าที่หัวใจเต้นผิดจังหวะเหมือนคนเป็นโรคหัวใจ
กินเร้ดบลูยังไม่กระโดดโลดเต้นเหมือนได้แตะตัวเธอเล้ย..ยัยหน้าหวาน!
แต่มันก็ใช่ อันที่จริงเธอเจ็บมือมาก ท่าทางเนื้อจะหลุดติดมือคนหยิกไปเสียแล้ว แต่ให้ตายยังไงก็ปล่อยหล่อนไปไม่ได้แน่ ไม่ใช่แค่อยากชนะ มันเพราะเธอเพิ่งสัมผัสได้ว่า ผู้หญิงคนนี้น่าสัมผัสไปทั้งตัว ถึงตอนนี้จะทำได้แค่จับพุงแบนราบที่แอบฝันถึงมานานก็เถอะ เธอเชื่อว่า หล่อนมีดีกว่าแค่พุง...
หน้าอก..
ใช่.. หน้าอกไม่เล็กไม่ใหญ่ ขนาดกำลังสวยที่เห็นเพียงครั้งเดียวก็จำได้ติดตา สรีระที่มองเห็นแม้จะแค่เพียงด้านหลังตอนที่หล่อนรีบออกไปจากห้องอาบน้ำ ก็ทำให้สติกระเจิงไปตั้งหลายคืน มาบอกให้ปล่อยง่ายๆแบบนี้หรือ...
ฝันไปเถอะ!
“คริส.. ไม่ใช่ตอนนี้สิคะ” เมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้ก็ต้องใช้ไม้อ่อน ดาราสาวส่งเสียงอ่อนหวานพร้อมยิ้มหวานเขย่าหัวใจคนไปทันทีที่เหลียวหน้าไปหาคนด้านหลัง คริสตินเหมือนจะสตั๊นนานเกินไป และเธอคิดว่ามันไม่ใช่อาการที่ดี
แบบนี้ต้องย้ำเข้าไปอีกสิ!
“คริสคะ เอาไว้อยู่ด้วยกันสองคนก่อนสิ ฉันอายคนอื่นนะ”
ได้ผล มือที่ทาบอยู่กับท้องเธอค่อยๆเลื่อนออกไปทั้งที่เจ้าของมันกำลังทำหน้ามึน เห็นแบบนี้อยากจะเข้าไปจับจูบให้หายมึนสักที แต่ไม่ได้สิ ยังโกรธอยู่ แถมคนที่นี่ก็เยอะแยะ แค่ใกล้ขนาดนี้ก็เป็นโมเม้นท์ให้คนเก็บไปจิ้นได้แล้วมั้ง เชื่อขนมกินได้เลย รูปของพวกเธอคงร่อนอยู่ในโซเชียลเนตเวิร์คแล้ว
ช่างมันสิ ถ้าแฟนคลับชอบ ฉันก็โอเค แค่ไม่โดนแฟนคลับคุณตบก็พอ..
คนบ้าอะไรไม่รู้ ทึ่มขนาดนี้ยังจะมีคนหลงอยู่ได้ แต่เธอก็หลงหล่อนนะ จำไม่ได้หรือไง.. อา..ก็ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าทึ่ม.. คนทึ่มที่น่ารักที่สุด! เหรอ.?
“ขอบคุณค่ะ น่ารักจังนะ” เอ่ยชมไปตามนิสัย แปลกใจที่อีกคนหน้าแดงจัดยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศสุก หัวใจเธอกระตุกรุนแรงจนรู้สึกว่าหน้าตัวเองก็ร้อน ดาราสาวรีบหันกลับไปสนใจคนอื่นๆที่อยู่ที่นี่ด้วย อยากเบี่ยงเบนความสนใจไปจากคนบ้าที่ชอบมาป่วนหัวใจเธอ แต่มันคงจะยาก คนบ้านั่นยังตามมากวนใจ
มือเย็นๆนุ่มๆเข้ามาจับมือเธอ รู้สึกเลยว่ามันกล้าๆกลัวๆเพราะหล่อนเคยเป็นแบบนี้ตอนที่ออดิชั่น ตอนนั้นหล่อนขอจับมือเธอแบบนี้แหละ แล้วตอนนี้เธอก็ได้แต่ถอนหายใจ ใจอ่อนทุกที เพราะเป็นหล่อนนั่นแหละ คนอื่นหรือจะยอม
หรือเพราะยอมไปแล้วตั้งแต่แรก ก็ต้องยอมต่อไปสินะ..
อา..โลกใบนี้มีความยุติธรรมอยู่ที่ไหนกันเหรอ..
“จับมืออย่างเดียวนะ วันนี้แค่นี้พอ” กระซิบออกไปอย่างลืมตัวเพราะหัวใจมันสั่ง แต่ผลที่ได้กลับมา กลับเป็นที่น่าพอใจมาก มือสวยๆที่ใหญ่กว่าเพราะเจ้าของมันตัวใหญ่กว่า บีบกระชับมือเธอแน่นขึ้น และเธอสาบานเลยนะ
ร่างกายที่ชิดใกล้อยู่ด้านหลัง อบอุ่นอย่าบอกใครเลยจริงๆ..
โธ่เอ้ย.. ฉันใจอ่อนกับคุณอีกแล้วสิ ยัยทึ่มของฉัน !
.......................................................
มาถึงตอนที่ 18 แล้ว ไม่ใช่ตอนพิเศษนะคะ แต่ถึงอย่างนั้น คุณคงได้คำตอบแล้วว่า เคจังเลิกซึนหรือยัง เนอะ.?
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับเม้นท์ที่เสนอความคิดเห็นมาทุกๆเม้นท์ ในช่วงรีไรท์นี้ ก็จะพยายามทำให้มันโอเคขึ้นนะ ถึงจะต้องเขียนใหม่ก็ตาม อา..ทุ่มทุนสร้าง ฮา..
และก็ สำหรับใครที่จะช่วงชิงมิกิจังไปจากเคจัง หันมาถามคนเขียนสักนิดนะคะว่าจะให้ไหม เพราะคนนี้หวงมากเลย ฮ่าๆๆ
สุดท้ายก็.. ขายของค่ะ ถ้าอ่านถึงตอนนี้แล้ว ยังตัดสินใจไม่ได้ ก็ยังเหลืออีกสองตอน และอาจจะมีตอนพิเศษให้พิจารณากันต่อด้วยนะคะ แฟร์สุดๆเลยใช่ไหมล่ะ (ชมตัวเองก็เป็น)
โอเค... สุดท้ายนี้ ขอบคุณมากค่ะ สำหรับการติดตาม พวกคุณเป็นกำลังใจที่ดีของเราเสมอ ขอบคุณมากจริงๆ
.gif "45")
ข่าว
