เปลืองตาบางค่อยๆเปิดออกช้าๆพร้อมกับอาการอ้าปากหาวกว้างแต่อยู่ดีๆก็ต้องหยุดชะงักกลางอากาศเมื่อสายตาของไอฟ้ามองเห็นอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ
คนตัวสูงละสายตาจากโซฟาเพื่อนยากที่ผูกพันธ์กันมานานตั้งแต่มาอยู่จากนั้นก็ค่อยๆก้มลงมองที่นอนใหม่ด้วยหัวใจที่เต้นแรงและรัวจนรู้สึกแน่นอกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจของไอฟ้าถึงกับจะทะลุออกมานอกอกก็คือใครอีกคนที่นอนข้างๆและที่น่าตกใจก็คืออีกฝ่ายกำลังจ้องมองมายังเธอด้วยสายตาที่…ที่…ที่ไม่สามารถอ่านความหมายในดวงตากลมโตนั้นได้เพราะตอนนี้ความตกใจมันมีมากจนไอฟ้าถึงกับรีบกลิ้นลงจากเตียงด้วยความรวดเร็วแบบไม่ห่วงเจ็บตัวกันเลยทีเดียว
คนกลิ้นตกเตียงไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเพราะตอนนี้ความสนใจของไอฟ้าอยู่ที่คนบนเตียงที่กำลังหัวเราะชอบใจต่างหาก…เช้านี้มันแปลกดีนะ
“อัยย์นี่ก็ตลกดีเหมือนกันนะ”
คนพูดหยุดการหัวเราะแล้วเปลี่ยนมายิ้มแทนจากนั้นก็ส่งมือมาฉุดไอฟ้าให้ลุกมานั่งบนเตียง
“คือ…”
ไอฟ้าไม่รู้จะถามอะไรเพราะความสงสัยมันเต็มไปหมดแต่ยังไม่ได้ถามอะไรศิศิราก็ลุกเดินหนีไปซะก่อน
“อมยิ้ม” ไอฟ้ามั่นใจว่าเห็นเจ้าสิ่งนี้ปรากฎอยู่ที่ริมฝีปากของคนที่เพิ่งลุกไปแต่มันเกิดขึ้นจากอะไรเธอก็ยังไม่สามารถหาคำตอบได้อยู่ดี
บรรยากาศในโต๊ะอาหารแตกต่างไปจากเดิมไอฟ้ารู้สึกได้ว่ากำลังถูกจ้องมองโดยสายตาของใครบางคนที่ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเจ้าของดวงตาก็คอยเฝ้าตามติดจนบางครั้งเธอก็อดไม่ได้ที่จะแอบลอบมองแต่ก็ต้องดึงสายตากลับเพราะทนสู้สายตาคู่หวานไม่ได้ศิศิรากำลังเล่นอะไรอยู่หรือกำลังจะแกล้งอะไรเธอก็ดูไม่ออกเพราะตอนนี้สมองมันตื้อไปหมดแล้ว
“กับข้าวไม่ถูกปากเหรอลูกไม่เห็นกินเลย”
เรณูเอ่ยทักบุตรสาวที่ไม่ยอมแตะอาหารในจานเลยสักนิดแต่มันก็ไม่ได้แปลกอะไรถ้าเธอไม่เห็นสายตาคู่กลมโตที่กำลังจดจ้องใครบางคนอย่างมีความหมาย
“น้ำไม่ค่อยหิวค่ะ”
“งั้นเหรอ…แม่ก็คิดว่าอิ่มอกอิ่มใจเรื่องอะไรซะอีกถึงได้ไม่กินข้าว”
ศิศิราหันไปจ้องหน้าคนพูดครู่ใหญ่ก่อนจะดึงสายตากลับไปจ้องที่จานข้าวของตัวเองหัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่ามีคนได้ล่วงรู้ความลับในใจของตัวเองแต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้เพราะเธอก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมากมายนี่นา
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ลูกค้าคนสำคัญอย่างนภาจะต้องเข้ามาในบริษัทแต่เมื่อศิศิราตัดสินใจทำตามที่หัวใจต้องการสิ่งแรกที่ต้องทำก็คือเคลียร์เรื่องผู้หญิงคนนั้นให้เรียบร้อยส่วนคนกลางค่อยจัดการทีหลัง
“สวัสดีค่ะคุณนภา”
“สวัสดีค่ะคุณน้ำ”
เป็นการทักทายสั้นๆที่ฟังดูเย็นๆเหมือนคนพูดกำลังเล่นสงครามประสาทกันอยู่
“เชิญนั่งค่ะ”
ศิศิราผายมือไปที่เก้าอี้พร้อมกับรอยยิ้มที่เจ้าตัวพยายามสร้างขึ้นให้ดูเป็นมิตรที่สุดและก็เชื่อว่านภาก็คงจะทำไม่ต่างจากตัวเองนัก
“มาตรวจสินค้าด้วยตัวเองเลยเหรอคะดีจัง”
“แน่นอนค่ะนภาใส่ใจกับรายละเอียดทุกอย่างและทุกเรื่องที่สนใจ”
นภาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มที่ปั้นแต่งขึ้นมาเช่นเดียวกันเรื่องเมื่อคืนยังคงชัดเจนในความรู้สึกแต่วันนี้ฐานะมันแตกต่างกันเพราะเธอมาเหยียบที่นี่ในนามลูกค้าและเชื่อว่ามืออาชีพอย่างศิศิราจะไม่เอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานแต่ไม่อยากจะบอกว่าเมื่อคืนเธอสยองมากแค่ไหนถึงขั้นนอนไม่หลับกันเลยทีเดียว
“แล้วนี่อัยย์ไม่อยู่เหรอคะ”
รอยยิ้มที่มุมปากของคนฟังค่อยๆจางลงพร้อมกับหางตาที่มองไปยังประตูที่กำลังถูกเปิดออก
นภาหันไปมองตามเสียงที่ได้ยินพร้อมกับรอยยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าใครเข้ามาและไวกว่าความคิดเมื่อขาทั้งสองข้างของเธอนำพาไปหาคนที่คิดถึงทันที
“สวัสดีค่ะอัยย์”
“สวัสดีค่ะ”
ทันทีที่ไอฟ้าเอ่ยทักทายตอบก็ถูกนภาลากตัวให้มานั่งข้างๆอย่างรวดเร็วและไร้ซึ่งทางเลือก
“เดี่ยวคุยงานเสร็จเราไปหาข้าวกินกันนะคะดูสิใกล้เที่ยงพอดี”
“เอ่อ…”
ไอฟ้าลังเลในคำตอบเล็กน้อยเพราะถ้าไปกับคนข้างๆนั่นก็แปลว่าเธอทิ้งให้ศิศิราต้องกินข้าวคนเดียวเพราะแอบได้ยินพี่สาวปฏิเสธมื้อเที่ยงที่วัลลภชวนทางโทรศัพท์
“ไปสิ”
เป็นประโยคคำตอบที่ไม่ได้ดังออกมาจากปากของคนถูกถามแต่มันเป็นประโยคตอบรับที่คนไม่ได้ถูกเชิญเอ่ยขึ้นหน่ำซ้ำคนพูดยังลุกขึ้นหยิบกระเป๋าสะพายเหมือนกำลังจะไปไหน
“ไปกินกันสามคนนี่แหละท่าทางจะอร่อยน่าดู”
พูดจบศิศิราก็เดินอ้อมมาคว้าแขนไอฟ้าที่ยังทำหน้างงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ใครจะสนเมื่อวันนี้ศิศิราตั้งใจจะแสดงให้ใครบางคนได้เห็นว่าไอฟ้าไม่ใช่ของสาธารณะที่คิดจะมากอดรัดฟัดเหวี่ยงได้ตามอำเภอใจ!
บรรยากาศในโต๊ะอาหารดูอึมครึมมากกว่าที่เคยพบมา ไอฟ้ามองจานตรงหน้าของตัวเองที่เต็มไปด้วยกับข้าวมากมายที่มารวมตัวกันโดยมิได้นัดหมายจากที่เคยน่ากินและดูดีแต่พอมารวมตัวกันแบบนี้มันดูน่าเกลียดและบั่นทอนความรู้สึกหิวของเธอให้เบาบางลงจนไม่นึกอยากแตะเลยสักนิด
“นภาว่าอัยย์ต้องกินเยอะๆนะคะดูสิผอมลงไปตั้งเยอะ”
ไม่พูดเปล่าเพราะตอนนี้นภาได้เอื้อมมือมาจับที่มือของไอฟ้าพร้อมกับการบีบมือเบาๆ
“ไม่รู้อะไรหล่นเข้าที่หลังเสื้ออัยย์ช่วยหยิบออกให้พี่หน่อยสิ”
คราวนี้เป็นศิศิราที่เอ่ยออกมาบ้างพร้อมกับการหันหลังให้ไอฟ้าได้ปฏิบัติภารกิจได้อย่างสะดวกและก็เป็นดังที่ศิศิราคิดไว้เมื่อไอฟ้าดึงมือออกจากการเกาะกุมของนภาทันทีแล้วหันมาช่วยเธอแทน
ส่วนคนถูกปล่อยมือก็ไม่ได้จะติดใจอะไรมากหรอกนะหากไม่เห็นสายตาเหมือนเยาะเย้ยของใครบางคนที่จงใจส่งมาให้เธอเห็นเป็นพิเศษ
ถ้าไม่รู้มาก่อนเธอคงคิดว่าอาการต่างๆของศิศิราเป็นเพียงความหวงน้องที่พี่สาวหลายๆคนเป็นกันแต่เพราะเรื่องราวต่างๆมันกระจ่างแล้วตั้งแต่เมื่อคืนว่าสองคนที่นั่งเบื้องหน้าเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเกี่ยวข้องกันเลยสักนิดและนั่นก็ไม่มีเหตุผลอะไรมาสนับสนุนอาการหวงก้างของศิศิราได้ดีไปกว่าความรู้สึกของอีกฝ่ายที่มีไม่แตกต่างไปจากเธอและสิ่งที่เธอต้องกังวลจนบางครั้งอดที่จะน้อยใจไม่ได้ก็คือสายตาและการกระทำของไอฟ้าที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนแต่เธอก็ยังไม่คิดตัดใจตราบใดที่ยังไม่ได้ยินคำพูดยืนยันจากคนที่แอบชอบ
“ไม่เห็นมีเลยค่ะสงสัยจะหล่นไปแล้ว”
“น่าจะยังนะแต่ไม่เป็นไรรอถึงบ้านแล้วพี่จะถอดเสื้อให้หาอีกทีแล้วกันนะ”
ไอฟ้าที่กำลังยกน้ำขึ้นดื่มแทบจะสำลักเมื่อได้ยินประโยคที่คนข้างๆพูดกับตัวเองแล้วไหนจะสายตาแพรวพราวที่ศิศิรามองมายังเธอนั่นอีกไม่รู้ว่าพี่สาวของเธอไปฝึกทำหน้าตาแบบนี้มาจากไหนกันนะ
“พี่พูดอะไรผิดเหรอ”
“ปะปะเปล่าค่ะ”
“ก็ดีกลับบ้านไปค่อยมาดูกันใหม่นะ”
คนพูดยิ้มหวานส่งให้คนข้างๆก่อนจะดึงสายตากลับไปหาใครอีกคนที่ตอนนี้ปั้นหน้าแทบไม่ถูกเมื่อเจอมุขนี้ของเธอเข้าไป
“ร้านนี้อาหารอร่อยนะคะว่างๆคงต้องหาเวลามาอีก”
“ถ้ามาอีกคุณน้ำอาจจะเบื่อก็ได้นะคะเพราะคุณเคยบอกไม่ชอบมีร้านประจำ”
“คนเราเปลี่ยนกันได้นิคะถ้าเกิดชอบจริงๆ”
“งั้นเหรอคะ”
“ค่ะ”
“งั้นนภาคงต้องขอใช้ประโยคเดิมที่เคยพูดไปคราวก่อนว่า…เราสองคนคงจะชอบร้านเดียวกันแล้วล่ะค่ะ”
“ไม่หรอกค่ะเพราะฉันเป็นคนเห็นแก่ตัวถ้าชอบก็คงจะเหมาทั้งร้านไม่แบ่งให้ใคร”
ศิศิรายกยิ้มที่มุมปากก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้กับคนนั่งข้างๆที่ตอนนี้ใบหน้ามีแต่เครื่องหมายคำถาม
“อิ่มหรือยังคะอัยย์พี่อยากกลับออฟฟิศแล้ว”
ไอฟ้าถึงกับเอ๋อไปเลยเมื่อเจอลูกอ้อนทั้งจากน้ำเสียงและแววตาวันนี้ศิศิรากินยาอะไรผิดหรือเปล่านะถึงจะมาออดอ้อนด้วยท่าทางน่ารักน่าฟัดขนาดนี้แล้วแบบนี้ภารกิจตัดใจของเธอจะสำเร็จได้อย่างไรเมื่ออีกฝ่ายทำให้หัวใจสั่นไหวมากมายเพียงนี้
เลิกงานแล้วและตอนนี้รถที่ใช้เป็นยานพาหนะก็แล่นมาจอดหน้าบ้านเป็นที่เรียบร้อยแต่สิ่งที่ทำให้เจ้าของรถยังไม่ลงหรือกระดุกกระดิกไปไหนก็คือการนอนหลับสนิทของคนที่มาด้วย
“พี่น้ำคะ”
ไอฟ้าหันไปสะกิดคนที่หลับอยู่เบาๆแต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับแต่อย่างใดท่าทางคนข้างๆจะหลับลึกน่าดู
“พี่น้ำคะ พี่น้ำ”
คราวนี้เปลี่ยนมาเขย่าให้แรงขึ้นแต่ก็ยังไร้ผลเมื่อศิศิรายังคงนอนนิ่งไม่ไหวติ่งแม้แต่น้อย
ไอฟ้าจ้องมองใบหน้าที่หลับสนิทอย่างพิจารณาคิดไม่ถึงจริงๆว่าตัวเองจะตกหลุมรักอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดายและท่าทางหลุมที่ตกลงไปจะลึกน่าดูเธอถึงปีนเท่าไหร่ก็ไม่ถึงปากหลุมซะทีและหากถึงทางออกจริงๆเธอก็ไม่มั่นใจตัวเองเหมือนกันว่าจะก้าวออกมาหรือปล่อยให้ตัวเองหล่นลงไปอีกครั้ง
“ตัดใจนี่มันยากจังนะคะ”
ไอฟ้าลูบไล้ที่แก้มขาวอย่างเบามือเพราะเกรงว่าจะทำให้คนที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมาจากนั้นก็ลากยาวมาถึงริมฝีบากหนานุ่มที่เธอเคยได้ลองลิ้มชิมรสจนเกิดเรื่อง
“เกิดเรื่อง! “ คำนี้ดังก้องไปทั่วโสตประสาทของไอฟ้าเพราะตอนนี้เธอกำลังจะก่อเรื่องอีกครั้งเมื่อความต้องการบางอย่างเรียกร้องให้ใบหน้าของเธอก้มลงไปแนบชิดกับคนที่นอนอยู่ใกล้ซะจนไอฟ้าสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน
เธอกำลังจะทำผิดอีกแล้วแต่กลับไม่สามารถห้ามตัวเองได้แต่แล้วหัวใจของคนคิดจะทำผิดก็ต้องเต้นโครมครามขึ้นมาเมื่อจู่ๆดวงตาของคนที่หลับอยู่ค่อยๆเปิดออกพร้อมกับสายตาที่จ้องมองมายังตัวเอง
คนทำผิดตกใจจนไม่สามารถกระดุกกระดิกตัวได้ไอฟ้ารู้สึกชาไปหมดถึงขนาดที่สมองไม่สามารถสั่งการได้เพราะมันตื้อไปหมดต่อจากนี้ไปเธอคงถูกศิศิราเกลียดจนไม่สามารถเข้าใกล้ได้อีกแล้ว
“จะทำอะไร”
ศิศิราเอ่ยประโยคคำถามออกมาสั้นๆพร้อมกับสายตาที่จ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่ตรงหน้าเหมือนกำลังค้นหาคำตอบอะไรสักอย่าง
“คืออัยย์ อัยย์ อัยย์…”
“จะทำแบบนั้นกับพี่อีกแล้วใช่มั้ย”
ไอฟ้าไม่รู้จะพูดแก้ตัวอะไรเมื่อทุกอย่างมันชัดแจ้งในการกระทำหมดแล้ว
“บอกสิทำไมถึงทำกับพี่แบบนั้นอัยย์คิดอะไรอยู่”
เงียบไม่มีเสียงตอบรับศิศิรามองคนที่ก้มหน้าหนีสายตาของเธอด้วยหัวใจที่สั่นไหวไม่แพ้กัน
“อัยย์คืออัยย์ อัยย์ อัยย์…”
“หยุดเรียกชื่อตัวเองได้แล้ว! ตอบคำถามมาเดี๋ยวนี้”
ไอฟ้ากำมือไว้แน่นพร้อมกับอาการเหงื่อท่วมตัวเพราะความอึดอัดที่โดนไล่จี้เอาคำตอบที่เธอรู้ดีว่ามันจะแย่มากแค่ไหนหากพูดออกไป
“ไอฟ้าพูดสิคะ”
ประโยคคำถามที่ฟังดูอ่อนลงทำให้ไอฟ้าเผลอเงยหน้าขึ้นไปสบตากับคนพูดและนั่นทำให้เธอไม่สามารถละสายตาไปที่ไหนได้อีก
“อัยย์ขอโทษ”
น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาของคนพูดพร้อมกับน้ำเสียงที่เริ่มสั่นเครืออย่างยากที่จะบังคับ
“อัยย์ผิดเองที่ห้ามความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ไม่ได้หักหลังความความรู้สึกดีๆที่พี่น้ำมีให้ทั้งๆที่พี่เปิดรับให้อัยย์เป็นน้องสาวแท้ๆแต่อัยย์กลับ…กลับรู้สึกแบบนั้นไม่ได้”
“ไอฟ้า”
ศิศิราเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยความสงสารพร้อมกับเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้อย่างทะนุถนอมเธอรู้ว่าไอฟ้ารักเธอแต่ไม่คิดว่าการเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจจะทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดได้มากมายขนาดนี้
หากรู้เพียงสักนิดเธอจะไม่มีวันให้มันล่วงเลยมานานแบบนี้
“แต่พี่น้ำไม่ต้องกังวลนะคะอัยย์จะพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนเดิมขอแค่พี่ให้โอกาสอัยย์สัญญาค่ะว่าจะกลับไปเป็นน้องสาวที่ดีให้ได้”
“สัญญานะ”
“ค่ะสัญญา”
ไอฟ้าพยายามฉีกยิ้มให้มากที่สุดเพราะไม่อยากให้ศิศิรารู้สึกอึดอัดไปมากกว่านี้…ดีเท่าไหร่แล้วที่พี่สาวของเธอไม่โกรธที่ทำอะไรแบบนี้ซ้ำสอง
“เราเข้าบ้านกันเถอะค่ะ”
พูดจบไอฟ้าก็ดันตัวเองกลับมานั่งประจำที่ก่อนจะหันไปเปิดประตูรถแต่แล้วความรู้สึกชาไปทั้งตัวก็เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อคนที่นั่งอยู่เบาะข้างๆโผเข้าสวมกอดตัวเธอจากทางด้านหลัง
ความเงียบเข้ามาปกคลุมในทันทีเมื่อคนทั้งคู่ไม่ได้เอ่ยคำพูดใดๆออกมาเลยและเนินนานกว่าที่ศิศิราจะคลายอ้อมกอดออกจากนั้นหญิงสาวตัวเล็กก็หมุนตัวคนนั่งนิ่งให้หันมามองหน้า
ศิศิราเอื้อมมือไปแตะทั่วใบหน้าของคนตรงหน้าก่อนจะไล่ปลายนิ้วมาหยุดที่ริมฝีปากบางจากนั้นก็กวาดนิ้ววนไปวนมา
“จำได้มั้ยว่าตรงนี้อัยย์ยกให้พี่แล้วแต่…พี่เป็นคนโลภแค่นี้คงไม่พอหรอก”
พูดจบศิศิราก็เอนตัวเข้าไปสวมกอดไอฟ้าอีกครั้งและครั้งนี้เธอก็สัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายก็กอดตอบเธอเช่นกัน
“พี่หวงทุกส่วนในตัวของคนที่พี่รักเพราะฉะนั้นสัญญานะว่าจะมีแค่พี่คนเดียวที่ได้สัมผัสมัน”
ไอฟ้าได้แต่นิ่งฟังเธอไม่แน่ใจว่าศิศิรากำลังพูดเข้าใจยากหรือสมองของเธอเบลอไปหมดจนไม่สามารถจับใจความได้กันแน่แต่ที่รู้ๆคือมันเป็นเรื่องดีใช่มั้ย
ศิศิราได้แต่ซบหน้าที่อกของคนที่เอาแต่นั่งนิ่งนึกอายคำพูดของตัวเองอยู่เหมือนกันแต่พอรู้ว่าไอฟ้าต้องเจ็บปวดทรมานแค่ไหนกับการเก็บความรู้สึกเหล่านี้เอาไว้ในใจเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้และที่สำคัญหัวใจของเธอก็โหยหาอ้อมกอดของน้องสาวคนนี้เช่นกัน
และมันคงจะดีกว่าทุกวันที่ผ่านมาหากอ้อมกอดของไอฟ้าจะเป็นของเธอทั้งเวลาหลับและตื่น…
นิยายเรื่องอื่นๆ
คุณหนูที่รัก yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259เกมรัก สะดุดใจ yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672ปีกรัก yuri
http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762กำแพงหัวใจ
http://www.comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=20284สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyouขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ปล. ได้หนังสือกันแล้วใช่มั้ยเอ่ยใครยังไม่ได้แจ้งไรท์ด้วยน๊า...^^
ข่าว
