สิ้นสุดการรอคอย...มาอ่านกันต่อค่ะ ถูกใจแล้วรีบจองกันเลยนะคะ^______^
ชมพูพันธุ์ทิพย์ดอกออกเป็นช่อตามกิ่งก้าน ช่อละ 5-8 ดอกมองไกลๆ จะเห็นเป็นช่อใหญ่และเมื่อบานสะพรั่งพร้อมกันทั้งต้น จะเห็นเป็นพุ่มสวยงามมาก โดยมีสีชมพูจางๆ ไปจนถึงชมพูเข้ม มีสีเขียวของใบแซมอยู่บ้างเล็กน้อยพอมีสีสัน ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์แห่งนี้ มีถนนสายที่ทอดยาวเป็นเส้นตรง และมีต้นดอกชมพูพันธุ์ทิพย์ขึ้นเรียงรายกันอยู่สองข้างทางมากกว่าสองร้อยต้น และวันนี้ทุกต้นมีแต่สีชมพูเบ่งบานชูช่อแข่งกันเต็มต้นไปหมด ทำให้ทั้งสองคนตื่นตาตื่นใจไม่น้อย กิ่งฟ้าถึงกับยกโทรศัพท์มือถือคู่ใจยื่นออกไปถ่ายรูปไม่หยุดหย่อน
สองข้างทางที่รถแล่นผ่าน มีผู้คนกำลังชื่นชมกับความงดงามของดอกชมพูพันธุ์ทิพย์อยู่มากมาย ทุกคนล้วนมีแต่รอยยิ้มของความสุขอยู่เต็มใบหน้า ส่วนใหญ่จะวุ่นอยู่กับการถ่ายรูปคู่กับความสวยงามของดอกไม้สีสวยแม้อากาศจะค่อนข้างร้อน แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด ตลอดเส้นทางที่รถค่อยๆ แล่นผ่าน บางครั้งต้องหยุดรถรอให้ผู้คนที่กำลังยืนถ่ายรูปอยู่กลางถนนได้ถ่ายรูปเสร็จสิ้นก่อน ถึงจะแล่นผ่านไปได้ แต่คนขับก็ยังคงยิ้มได้ ไม่ได้เร่งรีบใบหน้ายังคงมีแต่รอยยิ้มอย่างเป็นสุข
ระหว่างทางมีกลีบดอกบางๆ ที่เริ่มหมดอายุขัยร่วงหล่นกระจายอยู่รอบๆ ต้น งดงามพอๆ กับที่บานอยู่บนต้น ใต้ต้นเหมือนถูกปูพรมสีชมพูไว้ สวยสดงดงามเกินบรรยายชวนให้หลงใหลยิ่งนัก รถแล่นผ่านจุดที่มีดอกชมพูพันธุ์ทิพย์บานสะพรั่งหนาแน่นมากที่สุด และเป็นที่ๆ มีผู้คนอยู่มากที่สุดออกมาได้ค่อนข้างไกล จนแทบจะสิ้นสุดถนนสายที่มีต้นชมพูพันธุ์ทิพย์แล้ว อ้อมใจเอ่ยบอกเสียงใส
"พี่ว่าตรงที่มีคนอยู่เยอะๆ นั้นเป็นจุดที่สวยที่สุดแล้วล่ะ เดี๋ยวเราวนรถกลับไปตรงนั้นกันนะ"
"แต่กิ่งว่าคนเยอะไปนะคะ" กิ่งฟ้าค้านเบาๆ
“ถ้าอย่างนั้นกิ่งชอบตรงไหนก็บอกให้พี่จอดล่ะกันนะคะ” บอกอย่างตามใจ เพราะสำหรับเธอที่ไหนก็ดูสวยไปหมดแล้วในตอนนี้ ก่อนจะวนรถกลับไปทางเดิมได้เพียงแค่ครึ่งทาง กิ่งฟ้าร้องขอให้จอดใต้ต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ต้นหนึ่งที่ดูร่มรื่น เพราะกิ่งของมันโน้มลงมาต่ำมาก และกิ่งที่โน้มลงมานั้นมีดอกสีชมพูบานเต็มไปหมด เป็นพุ่มต่ำขนาดเอื้อมถึงได้เลยด้วยซ้ำ อ้อมใจจอดรถบนไหล่ทางตามคำขอ กิ่งฟ้าลงจากรถวิ่งลงไปยังกิ่งที่โน้มลงมาใกล้ที่สุด จ้องมองดอกชมพูพันธุทิพย์อย่างตั้งใจอยู่เนิ่นนาน
"จ้องขนาดนั้นเดี๋ยวมันก็เฉาตายพอดี" อ้อมใจยืนอยู่ข้างรถล้ออย่างเอ็นดู อมยิ้มกับการกระทำของกิ่งฟ้า
"จะวาดรูปก็ต้องพิจารณาให้ดีก่อนสิคะ ไม่งั้นวาดออกมาไม่เหมือน เสียชื่อหมด" หันมาบอกพร้อมกับค้อนใส่ขวับใหญ่ที่โดนล้อเลียน
"แล้วกิ่งพิจารณาพี่ตอนไหนเหรอ ถึงได้วาดรูปพี่ออกมาได้เหมือนขนาดนั้น" ถามยิ้มๆ พร้อมกับส่งสายตาหวานทอดมองคนที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อ ก่อนจะหันหน้าหนีไม่กล้ามองสบสายตา ไม่แม้จะตอบคำถามนั้น อ้อมใจขยับเข้ามาใกล้พลางยื่นมือให้บอกเสียงอ่อน
"จับมือหน่อยสิ กลัวล้ม" กิ่งฟ้าแอบอมยิ้มเล็กน้อย แม้จะรู้ว่าอ้อมใจไม่ได้กลัวล้มอย่างที่พูด แต่ก็ไม่ได้คิดขัดใจยื่นมือออกไปจับมือนุ่มที่ยื่นมาให้โดยทันที ก่อนจะดึงเพียงเล็กน้อย ร่างบางก็เซถลาตามการดึง เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของคนที่อ้าแขนรับแทบจะทันที ด้วยความตกใจ
หัวใจของกิ่งฟ้าเต้นเป็นจังหวะแปลกๆ ยามได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายของคนที่หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอด จนเมื่อตั้งสติได้เธอรีบปล่อยมือจากการโอบกอด ทำเอาอ้อมใจนึกฉุนที่เธอยอมลงทุนถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าหล่อนแล้ว หนำซ้ำยังหลับตาพริ้มให้ด้วย หวังว่าจะได้รอยอุ่นๆ จากกลีบปากอิ่มสีชมพูเรื่อนั่นแต่ก็ต้องผิดหวัง เลยเดินไปชื่นชมช่อดอกสีชมพูแทน
"สวยเหลือเกินเจ้าช่อชมพู สวยๆ แบบนี้จะใจร้ายเหมือนคนบางคนหรือเปล่านะ” แกล้งพูดกับช่อดอกไม้ แต่สายตาคอยเหลือบมองกิ่งฟ้า ที่ได้ยินคำพูดของอ้อมใจทุกถ้อยคำจนทำตัวไม่ถูก สับสนไปหมด เดินห่างออกไปนั่งใต้ต้นดอกชมพูพันธุ์ทิพย์ พร้อมกับหยิบสมุดและดินสอขึ้นมาร่างภาพไม่พูดไม่จา อ้อมใจมองตามอมยิ้มนิดๆ ตาเป็นประกาย เหมือนเพิ่งคิดอะไรได้ ก่อนจะเดินไปที่รถค้นหาอะไรบางอย่าง ไม่นานก็เดินกลับมาพร้อมกับมือที่ถือเสื่อผืนเล็กติดมาด้วย เดินเข้าไปหากิ่งฟ้า ไม่พูดพร่ำทำเพลงจัดการสะบัดเสื่อที่อยู่ในมือปูลงใกล้ๆ กับที่กิ่งฟ้านั่งอยู่
“กิ่งจ๋าขยับมานั่งที่เสื่อนี่จะได้นั่งสบาย” บอกเสียงนุ่มจนคนฟังหัวใจเต้นระรัวนิ่งงัน อ้อมใจเลยต้องใช้กำลังดึงให้มานั่งลงบนเสื่อของเธอจนได้
“พี่อ้อมนี่ชอบทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองจัง” พูดขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าอ้อมใจบังคับเธอ เพราะความเอาแต่ใจ ทั้งๆ ที่สายตายังไม่ละจากสมุดที่อยู่ในมือด้วยซ้ำ
“พี่ทำให้กิ่งรำคาญใจเหรอ พี่ขอโทษนะ” ถามเสียงสั่นความน้อยใจมันท่วมท้นขึ้นมาอย่างฉับพลัน น้ำตาไหลออกมาจนแม้แต่เจ้าตัวเองยังแปลกใจ กิ่งฟ้าหันมาตามเสียงอย่างตกใจ ละล่ำละลักบอกเสียงหลง
“เปล่านะคะ กิ่งไม่ได้หมายความแบบนั้นเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก พี่คงวุ่นวายกับกิ่งมากเกินไป พี่ขอโทษอีกครั้งนะ พี่ไปรอที่รถล่ะกันกิ่งวาดรูปไปเถอะ” พูดไปก็ยกมือเช็ดน้ำตาที่ไหลด้วยความน้อยใจ กิ่งฟ้าใจหายวาบอยากจะพูดให้อีกคนเข้าใจ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี จนเมื่ออ้อมใจกำลังจะลุกไปจากที่ตรงนั้น
“อย่าไปนะคะ” ร้องห้ามพลางดึงรั้งข้อมือเอาไว้แน่น อ้อมใจหันกลับมาน้ำตายังเอ่อนอง กิ่งฟ้าค่อยๆ ใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบา บอกเสียงนุ่มอย่างรู้สึกผิดเป็นที่สุด
“กิ่งขอโทษนะคะ กิ่งไม่ได้ตั้งใจจะว่าพี่อ้อม เพียงแต่กิ่ง...กิ่งสับสน” กิ่งฟ้าอึกอัก ไม่กล้าสบสายตาที่จ้องมองเธอ ยิ่งมองเห็นสายตาลึกซึ้งคู่นั้น มันยิ่งทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก
“สับสน...กิ่งสับสนอะไรคะ?” เลิกคิ้วสูงถามอย่างแปลกใจ
“เอ่อ...กิ่งไม่รู้ว่าที่พี่ทำดีกับกิ่งเพราะอะไร?”
“อยากรู้แล้วทำไมไม่ถามล่ะ” เชยคางกิ่งฟ้าให้มองสบสายตาเธอ
“กิ่งกลัว” ตอบเสียงแผ่ว
“กลัว...กลัวอะไรจ๊ะ พี่น่ากลัวขนาดนั้นเชียว” ถามยิ้มๆ ทั้งๆ ที่ข้างแก้มยังมีคราบน้ำตาติดอยู่
“กลัวว่าพี่จะไม่ได้คิด ไม่ได้รู้สึกแบบที่กิ่งคิด”
“หือ...!แล้วกิ่งคิดอะไรอยู่ล่ะ รู้สึกยังไงบอกพี่สิ” อ้อมใจพยายามต้อนให้กิ่งฟ้าเปิดปากบอกความรู้สึกในใจ
“เอ่อ...เอ่อ...” กิ่งฟ้าเกิดอาการน้ำท่วมปากเอาเสียดื้อๆ
“ถ้ากิ่งยังไม่พูด พี่ก็จะเข้าใจว่ากิ่งรำคาญพี่จริงๆ พี่ไม่อยู่กวนใจกิ่งดีกว่า” อ้อมใจแสร้งว่าเสียงอ่อย ก่อนจะทำทีหันหลังลุกออกไปจากตรงนั้น
“ไม่...กิ่งไม่ได้รำคาญพี่ ตรงกันข้ามกิ่งอยากจะอยู่ใกล้ๆ พี่ตลอดเวลาด้วยซ้ำ แต่กิ่งกลัว...กลัวว่าพี่จะไม่ชอบ กลัวว่าพี่จะรังเกียจ” ไม่พูดเปล่ายังผวาเข้าสวมกอดด้านหลังอ้อมใจไว้แน่น
“ทำไมกิ่งถึงอยากอยู่ใกล้ๆ พี่ล่ะ ในเมื่อกิ่งชอบนับดาวไม่ใช่เหรอ น่าจะอยากอยู่ใกล้เค้ามากกว่า” ในที่สุดเวลาที่อ้อมใจรอคอยมานานก็มาถึง เธอเลยยิงคำถามตรงๆ ให้รู้ไปเลยว่ากิ่งฟ้าคิดยังไงกับเธอกันแน่
“อะไรนะคะ? กิ่งชอบพี่ดาวแบบพี่สาวคนหนึ่ง แต่กับพี่อ้อมกิ่งชอบแบบ...แบบ” กิ่งฟ้าหยุดคำพูดไว้อย่างลังเลว่าควรจะพูด ออกไปดีไหม ทำเอาอ้อมใจลุ้นจนหัวใจแทบจะหยุดเต้น มาถึงตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่ากิ่งฟ้าคิดยังไงกับเธอ แต่เธอก็ยังอยากได้ยินจากปากเจ้าหล่อนอยู่ดี พยายามซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ให้แนบเนียนที่สุด ก่อนจะเอ่ยถามอย่างเร่งเร้า ไม่ว่าจะยังไง วันนี้เธอจะต้องให้กิ่งฟ้ายอมพูดออกมาให้ได้
“แบบไหน...กิ่งชอบพี่แบบไหน…บอกพี่ให้รู้หน่อยสิ”
“แบบ...แบบคนรัก” กิ่งฟ้ารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีพรั่งพรูคำพูดในใจออกมา ให้อ้อมใจได้ยิ้มกริ่มอย่างพึงพอใจก่อนจะหันกลับมาหา น้ำตาเธอรื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นหยาดน้ำตาแห่งความดีใจ
“กิ่งจ๋า...พี่ก็ชอบกิ่งมากเหลือเกิน มาเป็นคนรักของพี่นะคะ" อ้อมใจกระซิบข้างหูกิ่งฟ้า ก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่ ให้สมกับที่รอมานาน หารู้ไม่ว่าคำพูดและการกระทำของเธอ ทำเอาหัวใจดวงน้อยของกิ่งฟ้าพองโตจนแทบล้นอก ส่งผลให้ใบหน้าแดงก่ำเป็นลูกตำลึงสุกอย่างเขินอาย ช่างน่ารักในสายตาของอ้อมใจเสียเหลือเกิน ‘ถ้าอยู่ในที่ลับตาคน จะจูบให้ปากเจ่อเลยเชียว’ รู้สึกตกใจกับความคิดของตัวเอง จนต้องหัวเราะออกมาอย่างขัดเขิน
“หัวเราะอะไรคะ” กิ่งฟ้าถามอย่างสงสัย
“คนมีความสุขหัวเราะไม่ได้เหรอ” อมยิ้มถามหน้าเป็น ถ้าให้รู้ความคิดของเธอคงจะไม่ดีเป็นแน่
“เหรอคะ? พี่อ้อมนี่ดูท่าทางเจ้าเล่ห์นะ หลอกกิ่งหรือเปล่าคะเนี่ย” ถามอย่างกังวล
“ว่าพี่เจ้าเล่ห์เหรอ เดี๋ยวจับจูบซะเลยนี่” ตีลงบนแขนกิ่งฟ้าอย่างหมั่นไส้ กับท่าทางไร้เดียงสาของเจ้าหล่อน
“แน่จริงก็เอาสิไม่กลัวหรอก” กิ่งฟ้ายื่นหน้าท้าทาย รู้ว่าไม่กล้าทำแน่ๆ เพราะรอบข้างมีผู้คนอยู่เยอะ แม้ว่าจะอยู่ไกลออกไปก็ตามที
“ฝากไว้ก่อนเหอะ” คนเป็นพี่ได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันเก็บอาการไว้ในใจ กิ่งฟ้าเบะปากให้เล็กน้อยอย่างที่อ้อมใจแทบคลั่งเมื่อเห็น เพียงชั่วครู่เธอก็ยิ้มกว้างแววตาเจ้าเล่ห์ ขยับเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว
"ขอหนุนตักหน่อย" พลางเอนตัวลงเกยศีรษะลงบนตักของกิ่งฟ้าที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เลยนั่งเกร็งตัวแข็งอย่างตกใจ
"หนักเหรอคะ" เอ่ยถามเบาๆ รอยยิ้มพราวบนใบหน้า ชอบใจที่เห็นกิ่งฟ้าหน้าแดงนั่งตัวแข็งทื่ออยู่แบบนั้น
"เปล่าค่ะ"
"แล้วทำไมทำตัวแข็ง"
"ก็ไม่เคยนี่นา" บอกเสียงอ่อย
"อีกหน่อยก็ชิน" บอกพลางหลับตาพริ้มอย่างสบายใจ กิ่งฟ้าหันมองไปรอบๆ ตัว ผู้คนที่มองเห็นต่างยุ่งกับการถ่ายรูปและเรื่องของตัวเอง ไม่มีใครสนใจมองเธอทั้งสองคนอย่างที่หวาดกลัว เธอจึงหันมาสนใจคนที่นอนเกยอยู่บนตักตัวเองบ้าง พินิจดวงหน้าเนียนใสที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
นับเป็นครั้งแรกที่เธอได้มองอ้อมใจแบบใกล้ชิดขนาดนี้ แม้จะเป็นพี่เธออยู่หลายปี แต่ใบหน้าไม่ได้ดูมีอายุมากสักเท่าไหร่นัก อาจจะเป็นเพราะงานที่ทำไม่ต้องออกแรง และตรากตรำแดดลมมากนักก็เป็นได้ เลยทำให้เธอแลดูอ่อนกว่าวัย สายตาที่ทอดมองคนตรงหน้ามีแววลึกซึ้งแตกต่างไปจากเดิม โดยไม่ต้องเก็บงำความรู้สึกอีกต่อไป จนทำให้คนที่แอบเผยอตามองรู้สึกดีแทบจะระงับอาการไว้ไม่อยู่ แต่ก็ต้องแกล้งหลับตาต่อไป เพื่อจะได้นอนหนุนตักหญิงสาวไปนานๆ
เปิดจองหนังสือ... รักนอกกรอบแล้วนะคะ ดูรายละเอียดได้ที่หน้าเปิดจองนิยายค่ะ เป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ^^
ข่าว
