Review นิยาย Maleficent

[nuffy]

เรื่อง: Maleficent
ผู้แต่ง: Elizabeth Rudnick ดัดแปลงจาก screenplay ของ Linda Woolverton
ภาษา: อังกฤษ

มาเลฟิเซนท์ (ขอเรียกว่าขุ่นแม่มาลี) เป็นแฟร์รี่ (ภูต) จากเรื่อง The Sleeping Beauty (เจ้าหญิงนิทรา) นางเป็นผู้สาปเจ้าหญิงออโรร่า (ขอเรียกว่าหนูออ/ ยัยอัปลักษณ์) ให้ถูกเข็มปั่นด้ายแทงนิ้วและหลับไปชั่วนิรันดร์ก่อนตะวันตกดินของวันเกิดปีที่ 16 ของเธอ ออโรร่าจะไม่ตื่นจนกว่าจะมีผู้มอบจุมพิตแห่งรักแท้ได้

หนังสือเล่มนี้เป็นนิยายที่ดัดแปลงจาก screenplay จากภาพยนตร์เรื่อง Maleficent นำแสดงโดยแองเจลิน่า โจลี และ แอลล์ เฟนนิ่ง

เรื่องย่อ
เปิดเรื่องในดินแดนสก็อตแลนด์ อาณาจักรมนุษย์และอาณาจักรแฟร์รี่ หรือมัวร์ นั้นมีความหวาดกลัวซึ่งกันและกัน มนุษย์และแฟร์รี่ใช้ชีวิตแบบต่างคนต่างอยู่ มีเพียงชาวนาที่อยู่เขตแดนที่ใกล้กับมัวร์เท่านั้นที่เข้าใจถึงธรรมชาติและเคารพต่อแฟร์รี่ที่เป็นผู้ทำให้พืชผลในไร่อุดมสมบูรณ์

พ่อและแม่ของมาเลฟิเซนท์คือไลแซนเดอร์ และเฮอร์เมีย แฟร์รี่ที่มีขนาดเท่ากับมนุษย์และมีปีกที่สวยงาม พวกเขามีความเชื่อว่ามนุษย์ไม่ได้ชั่วร้าย อีกทั้งยังมีด้านที่ดีอยู่ในตัวเองผิดกับแฟร์รี่ที่อยู่ในมัวร์ซึ่งส่วนใหญ่หวาดกลัวต่อมนุษย์แต่คิดว่ามนุษย์ทุกคนนั้นร้ายกาจ ไลแซนเดอร์กับเฮอร์เมียพยายามใช้วิธีการเจรจาอย่างสันติเพื่อหยุดการรุกรานของพวกมนุษย์ที่ต้องการแย่งชิงทรัพยากรอันมีค่าทั้งป่าไม้ และทรัพย์สิน รวมทั้งต้องการกำจัดสิ่งที่แฟร์รี่มีคือเวทมนต์ แต่มันไม่เคยได้ผล และสุดท้ายพวกเขาก็ถูกมนุษย์ฆ่าตาย โดยทิ้งมาเลฟิเซนท์ให้กับโรบิน เพื่อนสนิทของพวกเขาให้ดูแลแทน

เมื่อมาเลฟิเซนท์เติบโตขึ้นด้วยการเลี้ยงดูจากโรบินและแฟร์รี่คนอื่นๆ เธอเป็นที่รัก อีกทั้งยังขี้เล่น และภูมิใจอยู่ตลอดเมื่อมีคนบอกว่าเธอได้ดวงตาสีเขียวคู่สวยมาจากพ่อ และปีกที่แข็งแกร่งและทรงพลังมาจากแม่ เธอมีความเชื่อเช่นเดียวกับพ่อและแม่ของเธอว่ามนุษย์มีด้านดีอยู่ในตัว แต่ก็เช่นเดียวกันแฟร์รี่ตนอื่นไม่คิดแบบนั้น และด้วยความคิดนี้ก็นำโศกนาฏกรรมเกิดขึ้นกับตัวของเธอเองเมื่อได้พบกับสเตฟาน

ข้อแตกต่างจากในหนัง

- มนุษย์แทบจะทุกคนรู้จักมาเลฟิเซนท์ เพราะเคยเห็นนางบินขึ้นไปบนท้องฟ้าตอนที่ทำภารกิจดูแลทรัพยากรต่างๆ ในมัวร์ ตอนที่สเตฟานเห็นมาเลฟิเซนท์ครั้งแรกเขาพูดเลยว่า “You’re her”

- สเตฟานไม่ได้ขโมยอัญมณีจากมัวร์แค่ชิ้นเดียว หลังจากที่เขาคืนเพชรให้มาเลฟิเซนท์โยนลงน้ำแล้ว แต่เขากลับซ่อนอัญมณีสีทองราวกับพระอาทิตย์อีกชิ้นหนึ่งไว้ในกระเป๋า ต่อจากนั้นอัญมณีชิ้นนี้ก็ถูกทำเป็นสร้อยคอ เป็นของขวัญวันแต่งงานระหว่างเขากับเจ้าหญิงเลย์ร่า

- คิงเฮนรี่ไม่ได้แต่งตั้งสเตฟานเป็นกษัตริย์ ตอนที่สเตฟานเอาปีกของมาเลฟิเซนท์ไปให้เขากลับหัวเราะเมื่อสเตฟานบอกว่าจะให้ตัวเองขึ้นครองราชย์แทน เขาแทบไม่รู้จักชื่อสเตฟานด้วยซ้ำ และไม่เห็นด้วยที่จะให้คนรับใช้ขึ้นเป็นกษัตริย์แทนอีกด้วย สเตฟานจึงฆ่าคิงเฮนรี่ด้วยการกดหมอนลงบนหน้า และกดแหวนที่อยู่บนนิ้วของคนตายลงไปในจดหมายรับรองเพื่อเป็นหลักฐานให้กับคนอื่นๆ ว่าคิงเฮนรี่ได้แต่งตั้งเขาอย่างเป็นทางการแล้ว

- จริงๆ แล้วหลังจากถูกตัดปีกมาเลฟิเซนท์ใช้เวลาไม่นานที่จะเดินได้เองโดยไม่ต้องพึ่งไม้เท้า แต่นางเก็บไม้เท้าไว้เพื่อเตือนใจถึงการถูกคนรักหักหลัง

- ดินแดนมัวร์เสื่อมโทรมลงหลังจากที่มาเลฟิเซนท์ถูกตัดปีกเนื่องจากขาดผู้พิทักษ์ เพราะขุ่นแม่แอบหนีไปเลียแผลกายและแผลใจอยู่เป็นอาทิตย์ก่อนที่จะกลับมาอีกครั้งแล้วสร้างกำแพงหนามขึ้นมาปกป้อง และในวันนั้นเองแฟร์รี่ทุกตนก็เกรงกลัวนาง และหลบลี้หนีหน้าแม้แต่โรบินที่เคยเลี้ยงดูนาง

- ออโรร่าเหมือนควีนเลย์ร่าทุกกระเบียดนิ้ว ตั้งแต่ผมสีทอง ใบหน้าที่สวยงาม แก้มสีชมพู มาเลฟิเซนท์ตกหลุมรักออโรร่าตั้งแต่แรกเห็นในวันที่นางสาปหนูออนั่นแล มีการบรรยายว่า "เป็นเด็กทารกที่น่ารักที่สุดตั้งแต่เคยเห็นมาในชีวิตนี้"

- แฟร์รี่สามตนที่เลี้ยงออโรร่านี่ไร้ประโยชน์ตั้งแต่ต้นเรื่องยันท้ายเรื่อง ขุ่นแม่ยังบ่นเลยว่า ให้ยัยพวกนั้นเลี้ยงเด็กเนี่ยนะ "What a disaster!"

- เดียวัลถือว่าเป็นสื่อกลางที่เชื่อมโยงระหว่างหนูออกับขุ่นแม่ เวลาที่มาเลฟิเซนท์เปลี่ยนฮีเป็นอีกาเมื่อไหร่ฮีจะบินไปหาหนูออทุกครั้ง จนขุ่นแม่เริ่มหึง เอ้ย เริ่มสงสัยว่าไอ้นกนี่จะหักหลังฉันอีกคนหรือเปล่า

- ในดินแดนมัวร์ ตั้งแต่มาเลฟิเซนท์พาออโรร่าเข้ามาเที่ยวเล่น แฟร์รี่ทุกตนก็ชอบหนูออ แถมยังเรียกความสัมพันธ์อันดีครั้งเก่าก่อนระหว่างมาเลฟิเซนท์และแฟร์รี่กลับมาเป็นเสมือนครอบครัวเดียวกันอีกครั้งหนึ่งด้วย ทำให้มาเลฟิเซนท์คิดว่าหนูออนี่แหละคือครอบครัวของนาง และหนูออนี่แหละที่ทำให้ความเชื่อที่ว่ามนุษย์มีด้านดี ด้านที่รักธรรมชาติ รักความสันติ และแฟร์รี่และมนุษย์อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข

- ตอนที่มาเลฟิเซนท์พยายามจะถอนคำสาป นางทำทุกทางแล้วจริงๆ เพื่อช่วยออโรร่า แต่มันไม่มีผลอะไรเลย

- ในนิยายบอกว่า ยิ่งมาเลฟิเซนท์ใช้เวลาอยู่กับออโรร่ามากเท่าไหร่ ก็จะมีเวทมนต์ที่มองไม่เห็นผูกมัดทั้งสองคนมากขึ้นเท่านั้น เพราะฉะนั้นตอนที่ออโรร่ากลับไปที่ปราสาทแล้ว มาเลฟิเซนท์สามารถระบุได้ว่าตอนนี้หนูอออยู่ตรงส่วนไหนของปราสาทและกำลังจะทำอะไร

- ตอนพาฟิลลิปมาที่ปราสาท มีม้าแค่ตัวเดียวนะ คือเดียวัลที่ถูกแปลงเป็นม้า ขุ่นแม่หามเจ้าชายมา แมนมากกก (ก. ไก่ ล้านตัว)

- หลังจากที่หนูออโดนคำสาปและหลับไปแล้ว ยัยป้าๆ แฟร์รี่ทั้งสามก็พยายามหานายทหารมาจูบหนูออ โดยถามคำถามว่า เจ้าหญิงสวยมั้ย? แล้วรักเจ้าหญิงมั้ย? ถ้ารักก็จูบเลย ฮว้ากกกกก! ป้าแฟร์รี่พวกนี้ไร้ประโยชน์จริงๆ

- เจ้าชายฟิลลิป หล่อมาก สุภาพบุรุษมาก ขนาดขุ่นแม่ยังยอมรับเลยว่าหนูออเจอคนที่ใช่แล้วจริงๆ (ตอนจะจูบแหล่ไม่จูบแหล่เนี่ย ถ้าขุ่นแม่พุ่งออกจากที่ซ่อนไปกดหัวได้ก็ทำไปแล้วแหละ ลีลาเหลือเกิน) แต่ก็อย่างว่า จูบไม่ตื่นเพราะไม่ใช่ True love’s kiss เสียใจด้วยนะฟิลลิป นายทำดีที่สุดแล้ว //ตบไหล่

- หลังจากออโรร่าตื่นเพราะจุมพิตแห่งรักแท้ของขุ่นแม่แล้ว มาเลฟิเซนท์ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างให้หนูออฟัง เพราะคิดว่าออโรร่าควรจะรู้ความเป็นมาเป็นไปของเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด และให้ตัดสินใจเองว่าจะอยู่กับมนุษย์หรือไปอยู่กับขุ่นแม่ที่มัวร์ตามที่เคยวางแผนไว้

- ฉากสู้ระหว่างสเตฟานและมาเลฟิเซนท์จริงๆ แล้วอยู่บนสะพานเชื่อมไปหอคอย เพราะขุ่นแม่มาตามหนูออ และเมื่อขุ่นแม่ได้ปีกกลับคืนมาแล้วและพยายามจะฆ่าสเตฟานแต่ก็ต้องหยุดมือไว้เพราะสเตฟานบอกว่า ยังไงเขาก็เป็นพ่อของออโรร่านะ ขุ่นแม่เลยไม่ฆ่า พอหันหลังกลับก็เห็นสเตฟานจะใช้มีดแทงก็เลยสู้กันต่อ และพลัดตกลงมา ก็อย่างที่รู้ๆ กัน สเตฟานตาย ขุ่นแม่รอด มาเลฟิเซนท์กลัวว่าพอสเตฟานตายออโรร่าจะไม่ให้อภัยเธอ แต่หนูออให้อภัยนางฟ้าแม่ทูนหัวของเธอ

- ตอนจบของเรื่อง ออโรร่าได้ครองสองแผ่นดิน อาณาจักรมนุษย์ และ อาณาจักรมัวร์ ฟิลลิปโผล่มาให้เห็นแว๊บๆ (จะมาทำไมเนี่ย?)

ของแถมที่จำเป็นต้องมี ฉากมุ้งมิ้งของนางฟ้าแม่ทูนหัว (Fairy Godmother) และยัยอัปลักษณ์ (Bestie)

- ฉากมุ้งมิ้งที่มาแบบจัดเต็ม ในหนังเห็นขุ่นแม่นิ่งๆ ทำหน้าขึงขัง แต่ในนี้นางเล่นกับยัยอัปลักษณ์อย่างสนุกสนาน ยิ่งตอนที่หนูออจะจับเขา ในหนังเห็นขุ่นแม่ทำหน้านิ่งๆ ไม่ให้จับ ในหนังสือพอไม่ให้จับเขา หนูออก็เบะปากจะร้องไห้ ขุ่นแม่ก็ต้องเอียงคอให้หนูออเล่นเขาอย่างเสียไม่ได้ หรือตอนที่หนูออจะวิ่งตกหน้าผา ในหนังเห็นขุ่นแม่นั่งนิ่งๆ เริ่ดๆ เชิ่ดๆ นั่งเก๋ๆ แล้วโบกมือให้ต้นไม้มารับตัวหนูออ แต่ในหนังสือคือขุ่นแม่วิ่งเข้าไปอุ้มด้วยความเร็วสูง! หรือตอนที่ขุ่นแม่เล่าเรื่องปีกที่ถูกตัดด้วยความขมขื่น หนูออก็ทำตัวเป็นต้อย เอ้ย ลูกที่ดีด้วยการประสานมือเพื่อให้กำลังใจขุ่นแม่

- ขุ่นแม่แพ้น้ำตาหนูออ เช่น ตอนที่หนูออถามเรื่องปีก ขุ่นแม่ก็ตอบแบบหงุดหงิดว่าไม่ให้ถาม หนูออก็ก้มหน้า น้ำตาคลอจะร้องไห้ พอขุ่นแม่เริ่มเล่าเรื่องปีกตัวเอง หนูออดันยิ้มกว้างแล้วถามออกมาเลยว่า "มันใหญ่มั้ย?" "สีอะไร?" ร้ายนะหล่อน... คิดดูว่าตอนที่หนูออรู้ว่าคนที่สาปเธอคือนางฟ้าแม่ทูนหัวของตัวเองด้วยน้ำตาคลอเบ้าและสายตาที่ทั้งโกรธ ทั้งเศร้า หัวใจขุ่นแม่ก็สลายไปแล้ว

แถมมีบางช่วงที่ขุ่นแม่ออกจะ proud ในตัวหนูออ เช่น

- การวางตัวกับแฟร์รี่ที่มีท่าทางดุร้าย หนูออวางตัวได้ดีประหนึ่งขุ่นแม่สอนมาเอง

- ตอนที่ขุ่นแม่แอบดูหนูออซ้อมบทพูดกับเจ้าป้าแฟร์รี่ว่าจะออกมาอยู่ที่มัวร์ นางก็แอบภูมิในอยู่ที่หนูออกล้าที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจ

- ตอนที่เจอกับฟิลลิปครั้งแรก นางก็ออกจะภูมิใจที่หนูออวางตัวได้ดี ไม่กลัวผู้ชายตัวเป็นๆ ที่เคยเห็นในระยะประชิดเป็นครั้งแรก แต่ไปๆ มาๆ เริ่มเบะปากเป็นสระอิ เพราะหนูออดันไปถามชื่อฟิลลิปซะงั้น - มันมากเกินไปแล้วนะหล่อน! เจอกันไม่ทันไรก็ให้ท่าผู้ชายแล้วเหรอยะ!

- ขุ่นแม่ดีใจมากเลยนะที่หนูอออยากจะมาอยู่ที่มัวร์ เพราะนางคิดว่า ถ้าหนูออมาอยู่ที่มัวร์ก่อนวันเกิดของตัวเองจะทำให้คำสาปหมดลง เพราะในมัวร์ไม่มีเข็มปั่นด้าย 5555

อ่านจบแล้วขอพูดประโยคเดียวให้กับขุ่นแม่มาลีเลยว่า
#โลกบังคับให้กูร้ายยยย (ของแท้ต้องมี ย. ยักษ์ สี่ตัว แบบพี่ทราย เจริญปุระ)

สรุปเรื่องนี้ได้เรียนรู้ 2 ประเด็นคือ

1. ประเด็นเรื่องของ "ตัวตน"

- สเตฟานทำทุกอย่างไปเพื่อการมีตัวตนของเขา จากเด็กชาวไร่ ไปสู่ข้ารับใช้ในวัง เขาเป็นคนที่ไม่เคยมีใครรู้จัก แม้แต่คิงก็ไม่รู้จักชื่อเขาในวันที่เขานำปีกของมาเลฟิเซนท์ไปให้ ตอนที่เขาฆ่าคิงเฮนรี่ ปากเขาพร่ำแต่พูดว่า "My name is Stefan" การกระทำทุกอย่างของเขาหลังจากที่ออโรร่าถูกสาปคือการพยายามคงสถานะตัวเองในฐานะกษัตริย์ ด้วยการใช้อำนาจทั้งหมดที่มี

- ปีกของมาเลฟิเซนท์ที่ถูกตัดออกแสดงถึงการถูกตัดขาดจากความมี "ตัวตน" ของตัวเธอเอง ปีกเป็นตัวแทนของแม่ผู้จากไป ปีกเป็นตัวแทนของอิสรภาพและหน้าที่ของเธอในการดูแลแฟร์รี่ทุกตนในมัวร์ การที่ปีกหายไปทำให้มาเลฟิเซนท์จมดิ่งลงลึกสู่ความมืด ความแค้น และความชิงชังในตัวมนุษย์ จนนำไปสู่การแก้แค้น

2. ประเด็นเรื่องการ "แก้แค้น"

- การแก้แค้นเป็นอาหารที่มีรสดีที่สุดเมื่อมันเย็นแล้ว: สำหรับสเตฟาน เขารอเวลาที่จะจัดการกับมาเลฟิเซนท์ด้วยอำนาจทั้งหมดที่เขามี และยินดีจะทำทุกอย่างที่จะทำให้นางตาย แม้แต่การทำร้ายลูกสาวของตัวเอง

- การแก้แค้นคือห่วงโซ่ของความเจ็บปวดที่ตัวเราสร้างขึ้นเอง: สำหรับมาเลฟิเซนท์ เธอเสียใจมากที่สาปออโรร่า เพราะสิ่งทำไปก็เพื่อแก้แค้นสเตฟาน แต่การกระทำเพื่อแก้แค้นนั้นกลับมาทำร้ายตัวของเธอเอง ทำร้ายออโรร่า ลูกสาวที่เธอรักอย่างไม่มีเงื่อนไข

ข้อสังเกต

หนังสือเล่มนี้เขียนโดยคนอังกฤษ จึงเป็นที่น่าสังเกตว่าเวลามีเรื่องร้ายๆ เกี่ยวกับกษัตริย์หรือราชวงศ์ คนอังกฤษมักจะยกให้คนสก็อตติชเป็นพวกตัวร้าย คนอังกฤษจะอยู่ฝ่ายดีเสมอ ในหนังคิงเฮนรี่ และสเตฟานพูดด้วยสำเนียงสก็อต ในขณะที่มาเลฟิเซนท์ เหล่าแฟร์รี่ หรือแม้แต่ออโรร่าพูดด้วยสำเนียงอังกฤษ

END

ถ้าสนใจก็ลองหาซื้อได้ตามอัธยาศรัย ปล. สั่งออนไลน์จะถูกกว่าที่ร้านเอเชียบุ๊คหรือคิโนะคุนิยะเน้อ ^^

[FixedsGears]

สุดยอดมากเลยครับ

[geneibk]

พออ่านแร้วอยากจะอ่านฉบับเต็มๆๆเรยอ่า

[Kornrakodmao]

เรื่องนี่อ่านไม่เบื่อเลย สนุกมาก หนังก็สนุก

[weeyoyoi]

นี่ขนาดเรื่องย่อนะน่าอ่านมากๆๆๆๆๆ

[Rosie]

เรื่องนี้สนุกมากค่ะ ชอบโจลี่ มีฉากน่ารักๆ ของโจลีกับหนูออตอนเด็ก แบบว่าแม่จ๋า อุ้มหนูหน่อย
ความรักค่อยๆ ซึมซับไปจนสามารถละลายความแค้นให้ออกไปจากหัวใจได้
เรื่องนี้มีตัวละครได้สัมผัสถึง "รักแท้"  ใครอยากรู้จัก "รักแท้"   อย่าลืมหาเรื่องนี้มาดูนะคะ ^^

[nabibuya]

เยี่ยมเลยครับ