Book Review: สนิทชิดเชือด (Sharp Objects)

[nuffy]

Book Review

ชื่อเรื่อง: Sharp Objects ชื่อไทย: สนิทชิดเชือด

ผู้แต่ง: Gillian Flynn

ผู้แปล: อาสยา ฐกัดกุล

สำนักพิมพ์: น้ำพุ

เรื่องย่อ:

ในเมืองเล็กๆ ของรัฐมิสซูรีเกิดคดีระทึกขวัญ เมื่อมีผู้พบศพเด็กหญิงวัย 9 ขวบ ถูกฆ่าถ่วงน้ำ บนศพเด็กหญิงถูกรัดคอและถูกเลาะฟันออกไปจนหมด ต่อจากนั้นก็มีเด็กหญิงอีกคนหนึ่งหายตัวไปและพบเป็นศพในเวลาต่อมา ฟันของเหยื่อถูกเลาะออกไปเหมือนกับรายแรก

คามิลล์ พรีกเกอร์ นักข่าวสาวจากชิคาโกถูกบรรณาธิการส่งตัวกลับมาทำข่าวในบ้านเกิดหลังจากที่ไม่ได้กลับมานานเป็น 10 ปี บรรยากาศเดิมๆ กับคนหน้าเดิมๆ ที่รู้จักมาตั้งแต่เด็กกลับเข้ามา แต่ทว่ากลับมีอะไรที่ซ่อนอยู่ในบรรยากาศเหล่านั้น คามิลล์ต้องเข้าไปตีสนิทเพื่อนบ้าน เพื่อนแม่ เพื่อนน้อง ตำรวจ เพื่อนำข้อมูลมาเขียนข่าว แต่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าอันตรายและความวิปริตกำลังเข้ามาทักทายเธอ มันเข้าใกล้ตัวเธอมากขนาดเห็นฟันเธอครบทุกซี่

อ่านจบแล้วขอ Review ดังนี้ (คหสต.):

เล่มนี้อ่านนานแล้วจนกระทั่งเห็นเพื่อนเขียนความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน จนนึกได้ว่า เอ้อ ยังไม่ได้เขียนรีวิวเรื่องนี้เลยนี่หว่า... (ขออภัยหากมีคำหยาบคาย)

เห็นด้วยกับเพื่อนที่บอกว่า หนังสือของจิลเลี่ยน ฟลินน์มักมีตัวละครที่สามารถเรียกว่า "อีเวร" ได้อย่างเต็มปากเต็มคำในการดำเนินเรื่อง และเรื่องนี้ก็มีอีเวรหลายตัว จนทำให้เราออกปากว่า "อีห่า" ได้หลายต่อหลายครั้ง

อีเวร หมายเลข 1: คามิลล์ หลายครั้งที่อ่านแล้วรู้สึกว่านางเป็นนักข่าวที่ไร้วุฒิภาวะในการทำงาน มีอะไรต้องแจ้นโทรไปหาบรรณาธิการโดยตลอดเพื่อขอคำปรึกษา นางมีปัญหากับการกลับไปทำข่าวในบ้านเกิด นางไม่มีความรู้สึกสำนึกรักบ้านเกิดเลยสักนิด เพราะนางมีปัญหากับแม่ที่ดูเหมือนไม่ดูแลนาง ความเจ็บช้ำกับน้องสาวที่ป่วยตายจากไป นางกลายเป็นโรคจิตที่ชอบใช้ของมีคนกรีดเป็นคำต่างๆ ลงบนร่างกายของตัวเอง ตอนที่อ่านไปถึงฉากที่นางเล่นยาอีกับน้องสาว แล้วหลังจากนั้นนางก็ไปซั่มกับหนุ่ม........ นี่ถึงกับร้องว่าอีห่า แล้ว Face-palm

อีเวร หมายเลข 2: แอ็มม่า น้องสาวต่างพ่อของคามิลล์ อายุ 13 แต่ทำตัวกร้านโลกแก่แดดแก่ลมราวกับผู้หญิงอายุ 40 อัพ นางเป็นคนสองบุคลิก อยู่โรงเรียนเป็นเด็กสาวหัวโจกกร้านโลกแบบ Mean Girl อยู่บ้านเป็นคุณหนูขี้โรคเรียบร้อย แอ็มม่าโคตรร้าย แกล้งและรังแกคนได้ตั้งแต่เด็กยันผู้ใหญ่ สัตว์ในคอก มารยาเก่ง

อีเวร หมายเลข 3: อโดร่า แม่ท่าทางโรคจิตของคามิลล์ และแอ็มม่า ดูเหมือนนางจะดี แต่ก็ไม่ดี (เอ้ะ ยังไง) ดูเหมือนจะเป็นแม่ที่ปกป้อง (Over Protected) แอ็มม่ามากเกินไป และทำตัวมีความลับกับคามิลล์ นางทำตัวน่าสงสัยและออกแนวโรคจิต

อีเวร หมายเลข 4: เมเรดิธ แฟนสาวของหนุ่มหล่อ จอห์น คีน ผู้ต้องสงสัยในคดีทั้งๆ ที่น้องสาวของเขาเป็นหนึ่งในเหยื่อ เขาถูกคนทั้งเมืองจับตามอง ไปไหนก็มีแต่คนรังเกียจ จอห์นไม่ได้รักนาง แต่อยู่กับนางเพราะว่านางเป็นที่พึ่งเดียวของเขาในเมืองที่ครอบครัวของเขาเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ เมเรดิธทำตัวรักแฟนเว่อร์ อยากดัง วาดฝันว่าจะใช้ชีวิตกับหนุ่มหล่ออย่างนั้นอย่างนี้จนน่ารำคาญ ยิ่งอ่านก็ยิ่งเบื่อ อีนี่มึงจะเยอะไปไหน?

การดำเนินเรื่องเน้นไปที่รายละเอียดปลีกย่อยมากมายที่ผ่านจากสายตาของคามิลล์ที่กลับมาเยือนบ้านเก่าตั้งแต่ถนนหนทาง แหล่งมั่วสุม โรงเรียน บาร์ เพื่อนสมัยเรียน ยันเพื่อนแม่ นางพยายามติดตามข้อมูลมาเขียนข่าวจากทุกคนรวมทั้งต่อสู้กับความรู้สึกภายในที่มีปัญหากับแม่ นิ่งเฉยกับพ่อเลี้ยง เข้ากับน้องสาวไม่ได้พร้อมอาการวิตกจริตกับความเครียดที่อยากกรีดตัวเองถาโถมมาเป็นระยะๆ อ่านแล้วเบื่อไม่มีอะไรให้จดจำนอกจากคำว่า อีห่า เมื่อไหร่มึงจะมีข้อมูลให้คนอ่านอย่างกรูเข้าใจสักที มัวแต่คุยกันไปคุยกันมาอยู่ได้ แถมยังมีตัวละครมากมายที่มีความฝ่อในเรื่องของศีลธรรมจรรยาจนอดคิดไม่ได้ว่า มันจะมีเมืองแบบนี้จริงๆ เหรอวะ

คิดว่า Sharp Objects ที่ฟลินน์พยายามนำเสนอนิยายจาก 274 หน้าก็คือ การอยากเป็นศูนย์กลางของจักรวาลที่อยู่รอบตัวด้วยการทำร้ายคนอื่น และการไม่อยากเห็นคนที่เรารักไปสนใจคนอื่นมากกกว่า พฤติกรรมของตัวละครหลักทำให้รู้สึกเหมือนค่อยๆ ถูกของมีคมแทงไปช้าๆ อย่างที่ไม่รู้ตัว เหมือนกับคำพูดตอนที่สรุปสุดท้ายของเรื่องที่ว่า "บางทีมันอาจดูเหมือนเราเป็นผู้ถูกกระทำ แต่ที่จริงเรากำลังทำร้ายคนอื่นอยู่ต่างหาก"

ไม่ชอบ:

- คลายปมไม่สมเหตุผล กับฆาตกรมือใหม่หัดฆ่าตั้งหลายคน แต่ตำรวจกลับหาอะไรไม่เจอเลย ทั้งๆ ที่น่าจะทิ้งร่องรอยไว้มากมาย ในความเป็นจริง
- อืดอาด ยืดยาด ยื้อเยื้อ สนุกช่วง 5 บทสุดท้าย นอกนั้นปูทางมาตลอด

สรุป:

จากบรรดา 3 เล่มที่ผ่านมาของฟลินน์ชอบ Gone Girl มากที่สุด ทุกเรื่องที่ฟลินน์เขียนจะมีบทหักมุมตรงกลางๆ เกือบท้ายเรื่องทั้งนั้น เรื่องนี้ตัวละครเยอะกว่า Dark Places แต่การดำเนินเรื่องชอบ Dark Places มากกว่า มีช่วงน่าเบื่อตรงที่ตัวละครเอกที่ดูส่งมาทำข่าวแต่กลับไปสนใจในสิ่งอะไรที่สะเปะสะปะมากกว่าประเด็นหลักที่ตัวเองส่งมา

จบจ้ะ