Movie Review: When Marnie was there - ฝันของฉันต้องมีเธอ

[nuffy]

When Marnie was there (思い出のマーニー)

ชื่อไทย: ฝันของฉันต้องมีเธอ
ผู้สร้าง: Studio Ghibli
กำกับ: Yonebayashi Hiromasa (The Secret World of Arrietty)

สร้างจากวรรณกรรมเยาวชนในปี 1967 ของ Joan G. Robinson ชื่อเดียวกัน แต่เปลี่ยนบทให้เหตุการณ์เกิดในญี่ปุ่น

Trailer

Version 1:



Version เพลง Fine On the Outside:

เรื่องย่อ:
อันนะ (หรืออันนา) เด็กหญิงอายุ 12 ที่เงียบขรึม พูดน้อย เก็บตัว ไม่ค่อยมีเพื่อน ถูกแม่บุญธรรมส่งตัวให้มาอยู่กับลุงและป้าในเขตชนบทเนื่องจากปัญหาสุขภาพ อันนะเป็นโรคหอบหืดและอาการมักจะเกิดขึ้นบ่อยเมื่อเธอเครียด จริงๆ แล้วอันนะก็ไม่ได้อยากมาอยู่สักเท่าไหร่ แต่เธอยอมมาเพราะคิดว่าอยู่กับลุงและป้าน่าจะดีกว่าพ่อแม่บุญธรรมที่ทำให้เธอมีปมในใจและด่าว่าตัวเองอยู่ทุกวัน

อันนะชอบบ้านหลังใหญ่ที่อยู่ริมบึงตั้งแต่แรกเห็น มันเป็นบ้านสไตล์ตะวันตกและรกครึ้มไปด้วยต้นไม้และวัชพืชราวกับถูกทิ้งร้างมานาน แต่ทว่าในฝันเมื่อเธอมองขึ้นไปบนห้องที่มีหน้าต่างสีฟ้า เธอจะเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่หลังหน้าต่างบานนั้น

ในวันทานาบาตะ อันนะทะเลาะกับเด็กที่โตกว่าในงานเทศกาล จึงทำให้เธอหนีออกมาที่ริมบึง ณ ตรงนั้น มีคนทิ้งเรือพายเอาไว้ให้ อันนะจึงพายเรือไปที่บ้านหลังนั้น และเธอก็ได้พบกับมาร์นี เด็กสาวผมทองที่เธอถือว่าเป็นเพื่อนคนเดียวของเธอ

Review:
- บรรยากาศโคตรเหงา อันนะเป็นเด็กที่โคตรเหงาและมีปมในใจ โดยทั่วไปแล้วเด็กที่ถูกรับเป็นลูกบุญธรรมมักจะมีปัญหากับผู้ปกครอง แต่อันนะมีมากกว่าสองเท่า เพราะเธอมีความรู้สึกทั้งรักทั้งเกลียดแม่บุญธรรมด้วยสิ่งที่เธอพบด้วยตัวเองแต่ไม่มีใครอธิบาย เด็กวัยอันนะที่เริ่มจะเป็นวัยรุ่นจึงคิดเองเออเอง และเลือกที่จะแสดงออกด้วยความเงียบ เก็บตัว ไม่แสดงอารมณ์ และคอยแต่ก่นด่าตัวเอง เกลียดตัวเอง เพราะคิดว่าตัวเองถูกทอดทิ้งและไม่มีใครรักจริง

- บรรยากาศสดใสขึ้นเมื่ออันนะพบกับมาร์นี เด็กสาวที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ ภายใต้หน้าต่างสีฟ้าภายในห้องนอน มาร์นี่ต้องทนโดดเดี่ยวอยู่กับแม่นมจอมเฮี้ยบและแม่บ้านฝาแฝดที่ชอบรังแกเธอ มาร์นีถือว่าเป็นเพื่อนรักของอันนะ ทั้งสองบอกความลับซึ่งกันและกัน

- บรรยากาศในเรื่องโดยรวมแล้วก็จะคล้ายๆ กับ Arrietty มีเรื่องในความจริงตัดสลับความฝันและผจญภัยนิดๆ สืบสวนหน่อยๆ เมื่ออันนะอยากจะรู้ว่าอันที่จริงแล้วมาร์นีเป็นใคร นอกจากนี้มีส่วนผสมของ Spirited Away เพราะพูดถึงความเติบโตและความเข้มแข็งที่เพิ่มมากขึ้นในตัวของอันนะ

- ดูแล้วนึกถึงคำพูดในรักแห่งสยามว่า "ความเหงามันเหี้ยกับเรามากนะ" ยิ่งมาเจอกับเพลง "Fine On the Outside" ตอนจบเรื่องแล้วก็ยิ่งเข้ากันมาก โดยเฉพาะท่อน "Just me...just me...just me...just me" ฟังแล้วมันโคตรเหงาอ่ะ

ความวาย:
ถึงตัวละครนำของ Ghibli เกือบทั้งหมดจะเป็นเด็กผู้หญิง แต่ไม่เคยมีเรื่องไหนที่จะให้ฟิลความวายได้เท่าเรื่องนี้

- อย่าถามเลยว่าอันนะกับมาร์นีหน้าแดงกันกี่ครั้ง
- อย่าถามเลยว่าอันนะกับมาร์นีกอดกันกี่ครั้ง
- อย่าถามเลยว่าอันนะกับมาร์นีบอกรักกันไปกี่ครั้ง

เพราะมันนับไม่ถ้วน!

ไม่รู้บทพูดในนิยายเป็นยังไงเพราะไม่เคยอ่าน แต่คือพอมันมาเป็นอนิเมะญี่ปุ่นแล้ว มันดันเป็นบทพูดแบบที่อนิเมะวายๆ เขาใช้กันเลย สาวกดอกลิลลี่เลยฟินไปตามๆ กัน

เอาเข้าจริงๆ แล้วตอนท้ายมันก็มีเหตุผลเพียงพอทำให้มันไม่วายมากเกินหน้าเกินตา แต่ก็นะ... กว่าจะเฉลยสาววายก็จิ้นจนไม่เหลืออะไรแล้ว

*สปอย* กรุณาถมดำ
ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือพรหมลิขิต จริงๆ แล้วมาร์นีคือคุณยายแท้ๆ ของอันนะ ตัวตนของมาร์นีที่อันนะเห็นและได้พบเจอคือความทรงจำอันแสนหวานของมาร์นีที่บ้านใหญ่ริมบึงที่เธอต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว อาจเป็นเพราะทั้งยายและหลานมีความรู้สึกเหงา เปล่าเปลี่ยวและโดดเดี่ยวเหมือนกัน จึงทำให้ตัวตนในวัยเด็กของมาร์นีแจ่มชัดในจินตนาการของอันนะ และทำให้อันนะรับรู้ได้ว่าเธอไม่ได้อยู่โดดเดี่ยวและไม่ได้รับความรักจากครอบครัว

สรุป:
สิ่งที่อนิเมะเรื่องนี้จะบอกก็คือ การทำลายความเดียวดายของใครสักคน อาจต้องใช้ผู้ที่มีความสัมพันธ์พิเศษกับคนคนนั้นจริงๆ แต่จะมีความสัมพันธ์แบบไหนกันที่จะคลายความโดดเดี่ยวและความเหงาของอันนะได้? เลยกลายเป็นที่มาของมาร์นี

นอกจากนี้ยังพูดถึงพลังความรักของครอบครัวที่อันนะได้รับ ทั้งๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวพันทางสายเลือดแต่ครอบครัวที่อันนะอยู่ด้วยนั้นนี่โคตรอบอุ่น (แอบอยากได้ตุ๊กตานกฮูกที่คุณลุงทำ)

จบ

ปล. Ghibli อย่าพักงานนานนะ อยากดูอนิเมะดีๆ แบบนี้ต่อ