ตอนที่ 17
แป้งร่ำและพุทธชาดนัดมารวมตัวกันที่ร้านของรักษาตั้งแต่เช้า เพราะด้วยความเป็นห่วงระคนอยากรู้อยากเห็นเรื่องของเพื่อนรักของเธอทั้งสองที่กำลังเดินเข้าหาเรื่องราวของความรักทั้งๆ ที่ห่างหายเรื่องนี้มานานมากแล้ว เพราะครั้งหลังสุดที่เธอทั้งสองคนได้รับรู้ก็ตั้งแต่ตอนที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย แม้หลังจากนั้นเพื่อนรักของเธอก็มีทั้งหนุ่มๆ และสาวๆ แวะเวียนเข้ามาในชีวิตแต่ก็ไม่เคยเห็นมีใครที่จะพิชิตใจเพื่อนของเธอได้สักคน แต่ผู้หญิงที่ดูร้ายๆ กำลังจะก้าวเดินเข้ามาในหนทางแห่งรักของเพื่อนเธอ แป้งร่ำกับพุทธชาดกำลังรับประทานอาหารเช้าที่รักษาได้จัดเตรียมไว้ให้ แป้งร่ำยิ้มๆ เมื่อนึกถึงเรื่องราวความรักของนิมากับทองทิพย์ ซึ่งทำให้เธอมาหวนนึกถึงเรื่องราวความรักของพุทธชาดและรักษาอีกครั้ง
“นี่ถ้านิ่มกับคุณทิพย์ตกลงปลงใจกันอีกคู่ ฉันก็เป็นตัวช่วยที่ทำให้เพื่อนมีความสุขกับเรื่องความรักอีกคู่สินะ” แป้งร่ำยิ้มๆ มองสบตากับรักษาและพุทธชาดที่นั่งอยู่ข้างๆ กัน
“รักเอาใจช่วยด้วยอีกคนค่ะ” รักษาพูดขึ้น
“พุดว่าไม่ง่ายขนาดนั้นนะคะ พุดคิดเหมือนนิ่ม คุณทิพย์ดูมีอะไรที่ปิดบังนิ่มอยู่ ไม่น่าจะเรียกว่าปิดบังอาจจะมีอะไรค้างคาในใจ ไม่ยอมเปิดให้นิ่มได้รับรู้ นิ่มเองก็รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังกล้าที่จะเดินเข้าไป เรื่องมันไม่น่าจะง่ายอย่างที่แป้งกับคุณรักคิดแน่ๆ ค่ะ”
“แล้วคุณพุดคิดว่า คุณทิพย์ชอบคุณนิ่มหรือเปล่าคะ” รักษาถาม
“อาการหึงจากสายตาคมกริบที่มองพุด ก็น่าจะชัดเจนอยู่นะคะ ว่าแต่ว่าอะไรกันล่ะ คือปัญหาที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายกับเพื่อนเรา” นั่นคือสิ่งที่พุทธชาดคิดและอยากบอกกับรักษากับแป้งร่ำ
“ฉันว่าเรื่องนิ่ม คงไม่ลึกลับซับซ้อนเท่าเรื่องของคุณรักกับคุณพุดแน่ๆ คิด ถึงยังรู้สึกขนลุกไม่หาย นี่ยังดีนะที่ไม่มีโอกาสเข้าไปรับรู้ในโลกคู่ขนานด้วยไม่อย่าง นั้นคงเป็นสาวพังค์หัวตั้งอยู่จนถึงตอนนี้แน่” แป้งร่ำหัวเราะคิกคักเมื่อได้พูดถึงเรื่อง ราวความรักของพุทธชาดกับรักษา
“ก็ภาวนา อย่าให้ความรักที่เพื่อนเรากำลังเดินก้าวเข้าไปมีอุปสรรคมากนักก็แล้วกัน นิ่มเป็นคนดีทำดีกับคนอื่นมาตลอด น่าจะมีความสุขได้เสียทีนะ” พุทธชาดพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มจางๆ
“โปรดติดตามตอนต่อไป” ทั้งสามสาวหัวเราะขึ้นพร้อมกัน หลังจากที่แป้งร่ำพูดจบ โดยพุทธชาดเริ่มกดข้อความจากโทรศัพท์มือถือของเธอส่งถึงคนที่กำลังเป็นประเด็นในการพูดคุย
นิมาได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเธอเตือนว่ามีข้อความ จึงมองดูว่าถูกส่งมาจากใคร รอยยิ้มค่อยๆ ปรากฏขึ้นเมื่อรู้ว่าเป็นข้อความจากเพื่อนรักของเธอ
“คุณพุดส่งข้อความมาค่ะ” นิมาบอกทองทิพย์ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้อง นอนพร้อมกับรอยยิ้ม
“ส่งข้อความมาทวงนิ่มคืนหรือคะ บอกไปเลยนะว่า ทิพย์ไม่คืนให้ค่ะ” นิมาหัวเราะเมื่อได้ยินที่ทองทิพย์พูดในขณะที่เดินไปที่ตู้เย็นและเทนมออกจากกล่องใส่ในแก้วสองใบสำหรับตัวเองและนิมา
“เชิญสองสาวทานอาหารเช้าด้วยกันที่ร้านคุณรักค่ะ แวะมาให้ซักฟอกเสียดีดีพวกเรารออยู่” นิมาอ่านข้อความจากพุทธชาดให้ทองทิพย์ได้ฟัง
“ดื่มนมก่อนค่อยไปดีไหม ชอบแบบอุ่นๆ หรือเย็นคะ” ทองทิพย์ถามพร้อมรอยยิ้ม
“อุ่นค่ะ ว่าแต่ว่าจะไปทานอาหารเช้ากับเพื่อนนิ่มหรือคะ” นิมาถาม
“คุณรักคงทำอะไรอร่อยๆ ให้เราทานแน่ๆ เลย” ทองทิพย์พูดยิ้มๆ
“เห็นแก่กินที่แท้ก็อยากทานฝีมือคุณรัก” นิมาหัวเราะเสียงดัง
ไม่นานนักสองสาวที่กำลังถูกพูดถึงก็เดินเข้ามาในร้าน นิมาสวมเสื้อผ้าของทองทิพย์ทำให้เพื่อนๆ หันมาอมยิ้มและยักคิ้วหลิ่วตาล้อเลียน นิมามองเห็นปฏิกิริยาจากเพื่อนรักของเธอก็ยิ้มอายๆ เดินจูงมือทองทิพย์เข้ามาในร้านซึ่งคนแรกที่ทองทิพย์ยิ้มทักทายก็เป็นรักษาซึ่งยิ้มทักทายให้เช่นกัน
“สวัสดีค่ะ สองสาว” เสียงทักทายจากสามสาวที่อยู่ภายในร้านพูดทักทายขึ้นก่อน
“เพื่อนทักทายเรียบร้อยไปไหมวันนี้” นิมาถามขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงทักทาย
“สวัสดีค่ะ ทานอะไรกันดีคะ” รักษาซึ่งเป็นเจ้าของร้านทักทายทองทิพย์แล้วหันไปยิ้มสวยๆ ให้นิมา ซึ่งกำลังหันไปมองสบตากับคนที่นั่งลงข้างๆ เธอ
“เหมือนกับคนอื่นก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณรัก” ทองทิพย์ยิ้มแสดงความขอบคุณรักษา
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพุดไปเตรียมเครื่องดื่มให้ค่ะ ชาหรือกาแฟดีคะ คุณทิพย์” พุทธชาดยิ้มๆ มองสบตากับนิมาและสบตากับทองทิพย์ที่ดูเหมือนจะยังคงรู้สึกอึดอัดกับเธอ
“นิ่มขอชา ทิพย์ล่ะคะ”
“ชาเหมือนนิ่มก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณพุด” ทองทิพย์เริ่มทักทายและพูด คุยกับพุทธชาดด้วยคำขอบคุณ
“รับประทานอาหารให้เรียบร้อย เพราะวันนี้พวกเรามารวมตัวกันอยู่ที่นี่มีหลายประเด็นที่จะพูดคุยกัน ตอนแรกคิดว่ามีเรื่องงานแต่งพี่นาเรื่องเดียว แต่ตอนนี้มีเพิ่มขึ้นมาอีกเรื่องหนึ่งแล้ว” แป้งร่ำยักคิ้วล้อนิมาและมองสบตาทองทิพย์เล็กน้อย
“เรื่องอะไรแป้ง” นิมาถามทั้งๆ ที่รู้ว่าอีกเรื่องที่แป้งร่ำพูดถึงนั้นหมายถึงอะไร
“เดี๋ยวรอคุณรักกับคุณพุดก่อนดีกว่า” แป้งร่ำยิ้มให้ทองทิพย์ที่นั่งเงียบอยู่
“ลึกลับนะ แต่อย่าจัดหนักเสียจนนิ่มโดนทิ้งล่ะ” แป้งร่ำกับนิมาหัวเราะ
“ว่าแต่ว่าอยากรู้จริงๆ ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันคะ คุณทิพย์ทำอย่างไรแม่นิ่มนวลแม่ค้าขนมหวานถึงได้ยิ้มตาเป็นประกายวาววับมากมายได้ขนาดนี้” แป้งร่ำเริ่มแหย่สาวร้ายของนิมาแล้ว
“มันจะโป๊ไปนะคะ ถ้าเล่า” ทองทิพย์พูดจบนิมาก็หยิกเข้าให้ที่แขน
“อะไรแม่นิ่มนวล ไปแอบทำเรื่องโป๊อะไรไว้” แป้งร่ำนึกขำเมื่อได้เห็นแก้ม แดงๆ ของเพื่อนรักของเธอ
“แป้งจะบ้าหรือเธอ” นิมาพูดดุแป้งร่ำ
“บ้าอะไร ก็แค่เล่ามาว่าเมื่อคืนทำอะไรกันบ้างก็แค่นั้น ฉันฟังเธอได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว” แป้งร่ำยิ้มๆ กับทองทิพย์ที่เริ่มอมยิ้มกับแป้งร่ำเช่นกัน
“ก็ไม่มีอะไร ก็แค่นอนค้างที่คอนโดทิพย์ก็แค่นั้นเอง” นิมายิ้มอายๆ
“แค่นั้นจริงหรือคะ คุณทิพย์” แป้งร่ำหัวเราะเล็กๆ มองสบตากับทองทิพย์ที่ก็ยังคงนั่งอมยิ้ม พอดีกับที่อีกสองสาวที่ไปเตรียมอาหารเดินกลับเข้ามารวมกลุ่ม
“คุณแป้งขำอะไรคะ เสียงดังไปถึงข้างในเลย” รักษาถาม
“นั่นสิ ไม่ยอมรอกันก่อนเลยนะ หัวเราะเสียเสียงดังไปถึงก้นครัวเลยนะแป้ง” พุทธชาดพูด
“ก็ไม่มีอะไร แค่ถามแม่นิ่มนวลของพวกเรา ว่าเมื่อคืนไปทำอะไรมา เช้านี้เลยยิ้มสวยและดวงตาเป็นประกายวาววับก็แค่นั้นเอง” แป้งร่ำพยายามกลั้นหัวเราะไว้
“แล้วนิ่มตอบไปว่าอย่างไร” พุทธชาดหันไปถามนิมา
“ถามอะไรกันก็ไม่รู้ แล้วจะให้นิ่มเล่าอะไรล่ะ” นิมายิ้มอายๆ ก้มหน้าไม่กล้ามองสบตาเพื่อนๆ ของเธอ แต่ทองทิพย์ก็พูดอะไรบางอย่างเหมือนเป็นการอธิบายคำถามของแป้งร่ำ จนทุกคนหันไปมองที่ทองทิพย์เป็นตาเดียว
“นิ่มบอกกับทิพย์ว่า พวกคุณสามคนเป็นเพื่อนสนิท ถ้าหากว่าทิพย์จะขออนุญาตคบนิ่มตอนนี้เลยจะได้หรือเปล่าคะ” เพื่อนทั้งสามรวมถึงตัวนิมาเองนิ่งเงียบกันไปชั่วครู่ คนที่พูดขึ้นก่อนก็คือพุทธชาด
“ร้ายได้ใจเลยนะคะ แบบนี้” พุทธชาดยิ้มอย่างจริงใจให้กับทองทิพย์
“ก็ยังร้ายอยู่ดีในสายตาคุณพุด” ทองทิพย์พูดมองสบตากับพุทธชาด
“ความสุขของเพื่อน คือ คำตอบของพวกเราค่ะ แต่ว่าเมื่อไหร่ที่เพื่อนพุดมีความทุกข์ก็จะเกิดคำถามใหม่สำหรับคุณทิพย์นะคะ” พุทธชาดยังคงรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจนักกับผู้หญิงที่ชื่อทองทิพย์
“โห ยกให้ง่ายไปหรือเปล่าคะ คุณพุด” แป้งร่ำแกล้งพูดแหย่เพราะท่าทางพุทธชาดเหมือนกำลังจะเริ่มปะทะคารมกับทองทิพย์
“ดีใจนะคะ ที่ได้เพื่อนเพิ่มอีกหนึ่งคน” รักษามองสบตากับแป้งร่ำซึ่งดูจะรู้ใจกันว่าท่าทางพุทธชาดจะยังไม่ค่อยไว้ใจสาวร้ายซึ่งจะมาดูแลเพื่อนรักของเธอ รักษากุมมือพุทธชาดไว้เป็นการเตือนให้ใจเย็นลง
“ไม่พูดอะไรสักหน่อยหรือคะ แม่นิ่มนวล” แป้งร่ำเบี่ยงประเด็นมาที่เพื่อนรักของเธอแทน
“ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน คงต้องขอบคุณทิพย์ที่กล้าแสดงความจริงใจให้เพื่อนๆ เห็น” นิมายิ้มให้ทองทิพย์ที่ยิ้มสวยๆ ให้อยู่เช่นกัน ทองทิพย์กุมมือนิมาที่วางอยู่ที่ตักไว้เพื่อเป็นการเพิ่มความมั่นใจให้
“ถ้าอย่างนั้นเอาไว้เสร็จงานแต่งพี่นา เราค่อยฉลองกัน ตอนนี้พวกเราก็จัด การอาหารเช้าให้เรียบร้อยแล้วก็สลายตัวไปทำหน้าที่ของตัวเอง ตอนเย็นเจอกันที่นี่นะคะ เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวจะแวะมาดูร้านอีกรอบ” พุทธชาดสรุปและปิดการซักฟอกเสียงปรบมือดังขึ้นพร้อมเสียง
หัวเราะ แต่มีสองคนที่กำลังมองจ้องกันเขม็งซึ่งไม่ใช่ใคร ก็คือพุทธชาดและทองทิพย์
นิมากลับมาถึงร้านตอนสายๆ หลังจากแวะส่งทองทิพย์ นารินแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยกำลังรอทองทัดมารับออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานซึ่งจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้
“ไปทำอะไรมาน้องสาวพี่ รอยยิ้มเปื้อนอยู่บนใบหน้าตั้งแต่ลงจากรถเลยนะ” นารินแกล้งพูดล้อน้องสาวของเธอ
“ก็ปกตินะคะ พี่นา อย่ามาแกล้งแซวนิ่มเลย แค่หนีเที่ยวคืนเดียวเองนะคะ” นิมารู้สึกโล่งใจที่หาเรื่องพูดเอาตัวรอดไปได้
“มีเรื่องดีดี แต่ไม่ยอมบอกพี่ใช่หรือเปล่า ดูดวงตานิ่มสิเป็นประกายแวววาวดูมีความสุข แถมใบหน้าที่เปื้อนยิ้มมันน่าแปลกอยู่นะ หรือแม่สามสาวเพื่อนของนิ่มจัดนัดบอดให้” นารินอมยิ้มมองสบตาน้องสาวที่ยิ้มอายๆ อยู่
“เรื่องดีของพี่นาวันพรุ่งนี้มากกว่าค่ะ นิ่มเพิ่งแยกจากสามสาวมาเมื่อสักครู่ ไปทานอาหารเช้าที่ร้านคุณรักกันมา แล้วเย็นนี้ก็จะไปคุยเรื่องงานฉลองของพี่นากันอีกครั้งค่ะ” ทองทิพย์พยายามเปลี่ยนเรื่องคุยกับพี่สาวของเธอ
“พูดเรื่องงาน น่าสงสารทัด ป่านนี้น้องสาวยังไม่ติดต่อกลับมาเลย” นารินพูดเรื่องทองทิพย์ขึ้นมา
“งานวันพรุ่งนี้แล้ว ป่านนี้คงติดต่อหาพี่ทัดแล้วนะคะ นิ่มว่า” นิมายิ้มเล็กๆ หลังจากได้บอกกับพี่สาวของเธอ เพราะเธอเองเป็นคนบอกกับทองทิพย์ให้โทรหาพี่ชายก่อนที่จะแยกจากกันและทองทิพย์ก็ทำตามที่เธอขอร้อง
“เป็นอย่างนั้นก็ดีสิ ไม่อย่างนั้นเจ้าบ่าวพี่คงยิ้มไม่ออกแน่ๆ ถ้าน้องสาวไม่มางานแต่งงาน” นารินรู้สึกเป็นห่วง
“ยิ้มแป้นมาโน่นแล้วค่ะ เจ้าบ่าวของพี่นา” ทองทัดเดินยิ้มแป้นเข้ามาหาว่าที่เจ้าสาวของเขาและน้องสาว ทองทัดทักทายนิมาและบอกข่าวดีเรื่องของน้องสาวที่ได้ติดต่อกลับมาแล้ว
“มิน่าทัดเดินยิ้มกริ่มมาเลย ที่แท้คุณทิพย์ก็ติดต่อกลับมาแล้ว” นารินบอกกับทองทัด
“โทรหาทัดเมื่อเช้า บอกว่าเย็นนี้จะไปเจอที่ร้านพุทธรักษา ทิพย์บอกว่าได้เจอกันทัดจะได้สบายใจว่าน้องสาวไม่เบี้ยวแน่ๆ” ทองทัดยิ้มกว้างขึ้นเมื่อได้บอกเล่าข่าวดีเรื่องน้องสาวของเขาให้กับเจ้าสาวได้รับรู้
“นิ่มคงมีญาณวิเศษนะคะ เพราะเหมือนจะรู้ล่วงหน้าเรื่องคุณทิพย์ว่าจะติด ต่อไปหาทัด” นารินรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่แน่ใจบางทีมันอาจจะเป็นความบังเอิญก็เป็นได้
“หมายความว่าอย่างไรครับ น้องนิ่ม” ทองทัดถามนิมาที่ยืนยิ้มๆ ให้ว่าที่พี่เขยของเธอ
“นิ่มก็แค่คิดว่า คุณทิพย์น่าจะติดต่อกลับพี่ทัด เพราะพรุ่งนี้ก็จะถึงวันงานแล้ว จะมีน้องสาวที่ไหนใจดำไม่มางานแต่งงานพี่ชายคนเดียวของตัวเองล่ะคะ” นิมาพูดเอาตัวรอดไปได้อีกครั้ง
“ทิพย์จะรู้ไหมว่ามีคนแอบเข้าข้างอยู่แถวนี้ด้วย ขอบคุณนะครับ น้องนิ่มสำหรับทุกอย่างที่ช่วยจัดการให้ เอาไว้เสร็จงานพี่จะเลี้ยงขอบคุณสาวๆ เพื่อนๆ ของนิ่มเต็มที่เลย” ทองทัดบอกขอบคุณนิมาพร้อมรอยยิ้ม
“ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ พี่ทัด เอาไว้จะบอกเพื่อนๆ ล้างท้องรอนะคะ” นิมาหัวเราะเล็กๆ ยิ้มอย่างมีความสุขกับบุคคลทั้งสองที่กำลังจะเริ่มต้นสร้างครอบครัวกันในวันพรุ่งนี้ รอยยิ้มสวยๆ ของพี่สาวทำให้นิมาอดคิดถึงบิดาและมารดาไม่ได้ ถ้าท่านทั้งสองอยู่คงมีความสุขมากกับวันสำคัญสำหรับของลูกสาวคนโตแน่ๆ
“พบกันตอนเย็นนะครับ น้องนิ่ม” ทองทัดยิ้มให้นิมา
“ขับรถดีดีนะคะ” นิมายิ้มมองว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวจนกระทั่งขับรถออกไป เสียงเตือนข้อความจากโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น ข้อความนั้น
สร้างรอยยิ้มให้นิมาได้อย่างมากมาย
“คิดถึงค่ะ” ข้อความสั้นๆ จากทองทิพย์ซึ่งได้สร้างรอยยิ้มให้ทั้งผู้ส่งและผู้รับ ความสุขกำลังอบอวลอยู่รอบๆ ตัวของเธอ นิมารู้สึกเช่นนั้น
ข่าว
