ตอนที่ 28
เสียงเคาะประตูดังมากจากชั้นล่าง ทองทิพย์ลืมตาและเงี่ยหูฟังเสียงเคาะประตูว่าได้ยินมาจากหน้าตึกของเธอใช่หรือไม่ เสียงเคาะยังคงดังอยู่และโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก สายเข้าจากทองทัดพี่ชายของเธอ นิมาขยับตัวเล็กน้อยเมื่อทองทิพย์กำลังลุกขึ้นจากเตียง
“มีอะไรคะ พี่ทัด” ทองทิพย์ถามพี่ชายของเธอทันทีที่กดรับโทรศัพท์
“มีแขกมารอที่ตึกใหญ่ให้ไวเลยแก ว่าแต่ทำไมนอนขี้เซาเหลือกินเคาะประตูเรียกตั้งนานแล้วยังไม่ตื่น” ทองทัดบ่นน้องสาว
“ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ เดี๋ยวทิพย์ตามไปค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“รีบๆ หน่อยล่ะ”
“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ พี่ทัด” ทองทิพย์มองดูนาฬิกา เข็มสั้นเพิ่งอยู่ที่เลขหก ใครกันนะที่มาหาเธอแต่เช้าขนาดนี้ไม่มีความเกรงใจเอาเสีย
เลย นิมาได้ยินสิ่งที่สองพี่น้องได้คุยกัน ตัวเธอเองก็แปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้นคนที่มาหาเป็นใครและการมาเยี่ยมเยียนมันเช้าเกินไปหรือไม่ แต่สิ่งที่ทองทิพย์บอกกับทองทัดเรื่องปวดหัวนิดหน่อยได้ดึงความสนใจทั้งหมดในเรื่องอื่นๆ ให้หันมาสนใจอาการป่วยของทองทิพย์มากกว่า
“ยังปวดหัวอยู่หรือคะ” นิมาถามและสวมกอดทองทิพย์ไว้
“นิดหน่อยค่ะ ดีขึ้นกว่าเมื่อวาน อาจจะต้องออกกำลังกายเหมือนอย่างที่นิ่มบอกเสียแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นทำงานหนักนิดหน่อยก็จะเป็นอีก ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง” ทองทิพย์ยิ้มให้นิมาพร้อมกับหอมแก้มไปหนึ่งครั้ง
“ถือโอกาส หอมแก้มนิ่ม ไม่เนียนไปหน่อยหรือไรคะ ไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อยนะ” นิมาพูดยิ้มๆ
“ลืมตัวไปหน่อย หอมคืนก็ได้นะ” ทองทิพย์ยิ้มให้นิมาที่ยิ้มทะเล้นเมื่อโดนท้าทาย จึงหอมแก้มทองทิพย์ทั้งข้างซ้ายและขวา
“คิดว่าไม่กล้าล่ะสิ” นิมาอมยิ้มยักคิ้วล้อเลียนหลังจากหอมแก้มเนียนๆ ของทองทิพย์ไปทั้งสองข้าง
“ทิพย์มีแขก ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ คนสวยก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวอยากทานอาหารเช้าอร่อยๆ ก่อนไปทำงาน แต่อยากกอดด้วยได้หรือเปล่าคะ” ทองทิพย์ถามและมองนิมาด้วยสายตาอ้อนวอน
“ได้สิมาเลย นิ่มก็อยากกอดเหมือนกัน” นิมาอ้าแขนรอทองทิพย์ที่เข้าสวม กอดนิมาเอาไว้แนบแน่น
“ได้กอดแบบนี้ทุกเช้าก็คงจะดี” ทองทิพย์รู้สึกอย่างที่ได้บอกกับนิมา
“ก็ทำตัวน่ารักๆ สิ อย่าร้ายกับนิ่มนัก” นิมากระซิบบอก
“เราน่าจะพบกันไวกว่านี้นะ” ทองทิพย์ถอนใจเล็กๆ ตัวอุ่นๆ ของทองทิพย์ทำให้นิมาต้องเอามือไปแตะที่หน้าผาก
“ทำไมต้องไวกว่านี้ ตอนนี้มันช้าไปหรือคะ”
“เอ่อ ก็เปล่าค่ะ หมายถึงว่า ถ้าเจอไวกว่านี้คงได้กอดนิ่มไวกว่านี้”
“ตัวยังร้อนอยู่เลยนะ อาบน้ำอุ่นๆ นะคะ ทานข้าวแล้วทานยาอีกสองเม็ดและถ้าจะให้ดีนอนพักต่อก็คงจะดีกว่า มีนัดสำคัญเรื่องงานหรือเปล่าคะ ถ้าไม่มีอะไรสำคัญนักคิดเสียว่านิ่มของร้องแกมบังคับให้หยุดพักผ่อนก็แล้วกันนะ” นิมาพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
“จะอยู่ดูแลคนป่วยหรือเปล่าล่ะ” ทองทิพย์ถามพร้อมรอยยิ้มสวยๆ
“ขอไปร้านก่อน แล้วจะรีบกลับมานะคะ เอ่อพี่ทัดบอกเรื่องที่จะไปหัวหินหรือยังคะ” นิมาถามขึ้น
“บอกแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นเอาเป็นว่า ทิพย์จะเบี้ยวงานสักวันนอนพัก ป่วยแล้วมีคนอยู่ให้กอดทั้งวันก็ดีเหมือนกันนะ” ทองทิพย์อมยิ้มหอมแก้มนิมาก่อนที่จะไปเตรียมตัวอาบน้ำ
“เชื่อเขาเลย บทจะน่ารักก็น่ารักเสียจนแทบจะไม่อยากไปไหนเลยนะ แม่สาวร้าย” นิมาอมยิ้ม
ทองทัดกับนารินกำลังพูดคุยอยู่กับแขกของทองทิพย์ ซึ่งเจ้าของบ้านต้อน รับด้วยเครื่องดื่มร้อนๆ หญิงสาวที่บอกกับทองทัดว่าเป็นเพื่อนของทองทิพย์ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศก็โผเข้ากอดทองทิพย์ในทันทีที่ทองทิพย์เดินเข้ามาที่ตึกใหญ่ ถ้าเพียงแค่กอดธรรมดาทองทัดกับนารินคงไม่ได้สงสัยอะไรมากนักหากแต่ว่าหญิงสาวที่มารอพบทองทิพย์หอมแก้มซ้ายขวาพร้อมโอบกอดกระชับกันจนทำให้ทองทัดหันไปยิ้มเจื่อนๆ กับภรรยาของตัวเอง
“คิดถึงมาก”
“มาได้อย่างไรคะ แล้วก็มันประเจิดประเจ้อไปสำหรับเมืองไทยนะคะ พี่ชายทิพย์อ้าปากหวอแล้ว” ทองทิพย์ยิ้มให้กับสาวที่สวมกอดทักทายเธออยู่ในขณะนี้
“ลืมตัวไปว่าที่นี่เมืองไทย ก็คิดถึงนี่นา”
นิมาซึ่งเดินตามหลังทองทิพย์มาห่างๆ ก็หยุดยืนมองการทักทายของคนที่เป็นแขกของทองทิพย์โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่านิมามายืนดูอยู่นานเท่าไหร่แล้ว แต่คนที่เห็นกลับเป็นผู้มาเยือนที่ยิ้มทักทายนิมาก่อน ทองทิพย์หันไปมองตามสายตาแขกของเธอ
“นิ่ม” ทองทิพย์ถอยห่างออกจากสาวสวยที่กอดกระชับตัวเธออยู่ นิมายิ้มทักทายสาวสวยที่กำลังยิ้มให้เธอ ทองทิพย์สัมผัสได้ถึงสายตาของนิมาที่มองมาที่เธอเหมือนมีคำถาม แต่ตอนนี้คงไม่สามารถจะอธิบายอะไรได้ สิ่งที่จะต้องทำคือแนะนำให้นิมาได้รู้จักกับแขกของเธอ
“เจนคะ นี่นิ่มเป็นน้องสาวพี่นา ภรรยาพี่ทัดค่ะ” ทองทิพย์ยิ้มจางๆ ให้นิมาที่ใบหน้าเรียบนิ่งเมื่อสบตากับเธอ
“นิ่มคะ เจนจิราค่ะ” ทองทิพย์ไม่เคยรู้สึกว่าการแนะนำคนให้รู้จักกันมันจะอึดอัดมากมายเท่ากับครั้งนี้มาก่อน
“สวัสดีค่ะ คุณเจนจิรา” นิมาทักทายขึ้นก่อน
“สวัสดีค่ะ คุณนิ่ม เรียกเจนเฉยๆ ก็ได้ค่ะ” เจนจิรายิ้มสวยๆ ให้นิมาแต่มือก็กระชับมือของทองทิพย์ไว้ นิมาชำเลืองไปที่มือของทั้งสองสาวซึ่งทองทิพย์ทำได้เพียงยิ้มจางๆ ให้กับนิมาที่ทำเป็นไม่ได้สนใจอะไรเดินเข้าไปทักทายทองทัดและนาริน
ทองทิพย์เข้ามาช่วยนิมาเตรียมอาหารเช้าซึ่งคนเตรียมอาหารเช้าประจำบ้านกำลังง่วนโดยไม่ได้สนใจกับคนที่เข้ามาช่วยนัก ทองทิพย์เดินมาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ
“มีอะไรให้ช่วยไหมคะ” ทองทิพย์พูดขึ้นก่อน
“คุณเจนชอบทานอะไรคะ” นิมาถาม
“ไม่ทราบค่ะ”
“เห็นสนิทกัน จะได้เตรียมอาหารให้ถูกปาก” นิมาพูดโดยไม่ได้สนใจคนที่กำลังจ้องมองเธออยู่
“อะไรก็ได้ค่ะ” ทองทิพย์ขยับเข้าใกล้และโอบกอดนิมาไว้
“ปล่อยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” นิมาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“นายวาทิตไม่ได้มา ใครเห็นก็คงไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” ทองทิพย์ยังคงโอบกอดนิมาไว้
“ไปเกี่ยวอะไรกับพี่วาด้วยล่ะ” นิมามองจ้องทองทิพย์ที่ยิ้มกวนๆ ให้เธอ
“ก็ไม่เกี่ยว แค่อยากพาดพิง” ทองทิพย์พูดยิ้มๆ
“อย่ามาพาดพิงพี่วาเพื่อกลบเกลื่อนเรื่องตัวเอง คุณเจนเป็นใครทำไมต้องหอมแก้มทิพย์ด้วย” นิมาถามเสียงเข้ม
“แฟนเก่า” ทองทิพย์บอกซึ่งนิมาได้ยินชัด
“รับทราบ แฟนเฉยๆ มากกว่า คำว่าเก่า คงต้องตัดทิ้งไป เพราะถ้าไม่มีพี่ทัดกับพี่นาอยู่ด้วย คงไม่ใช่แค่หอมแก้มแน่ๆ” นิมามองสบตากับทองทิพย์
“เก่าจริงๆ ค่ะ โดนเขาทิ้งไปมีคนอื่น” ทองทิพย์พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
“แล้วกำลังจะกลับมาง้อหรือเปล่า” นิมาถาม
“ไม่ทราบค่ะ นิ่มก็รู้ว่าทิพย์ไม่รู้ว่าใครมา หวงอยู่ใช่ไหม” ทองทิพย์ถามขึ้น
“ไม่นี่”
“ไม่มีอะไรจริงๆ เลิกไปนานแล้วค่ะ” ทองทิพย์กระซิบบอกแล้วหอมแก้มนิมาที่หยิกเข้าให้ที่แขน
“ปล่อยได้แล้วค่ะ เดี๋ยวพี่นากับพี่ทัดมาเห็นเข้าล่ะก็ ได้ตอบคำถามกันยาวแน่ๆ” นิมาบอกกับทองทิพย์ที่ยังโอบกอดนิมาเอาไว้
“กอดทิพย์ก่อนถึงจะยอมปล่อย” ทองทิพย์พูดเสียงดังฟังชัด และตามมาด้วยรอยยิ้มที่ดูกวนโมโหมากสำหรับนิมา
“ก็ได้ทีใครทีมันก็แล้วกัน จำไว้เลยนะ” นิมากอดกระชับคนตัวอุ่นๆ ปากก็พูดไปอย่างนั้น แต่ใจนั้นอยากกอดกระชับไว้ให้นานแสนนาน
“กอดเหมือนเต็มใจกอด ดีใจจริง ไม่ได้โกรธใช่ไหม” ทองทิพย์กอดกระชับนิมาขึ้นอีกเล็กน้อย
“โกรธ ปล่อยได้แล้วค่ะ” นิมาแอบยิ้มในใจที่เห็นหน้าจ๋อยๆ ของทองทิพย์
เจนจิราตกลงที่จะพักอยู่กับทองทิพย์ ตามคำเชิญของทองทัดที่ทราบว่าเจนจิราไม่มีที่พักในกรุงเทพ เพราะบ้านของเธออยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ ท่าทางสาวเจ้าจะดีใจมากกับการได้รับคำเชิญ
“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ไปเที่ยวหัวหินด้วยกันเลยครับ เสาร์อาทิตย์นี้” ทองทัดเอ่ยชวนเจนจิรา
“ขอบคุณค่ะ พี่ทัดใจดีจริงๆ” เจนจิรายิ้มให้กับทองทัดและนาริน
“ขาดเหลืออะไรก็บอกพี่ได้นะคะ” นารินบอกกับเจนจิรา
“ขอบพระคุณพี่ทัดกับพี่นามากค่ะ เอาไว้ถ้าไปเชียงใหม่เจนจะดูแลพี่ทัดกับพี่นาอย่างดีเลยค่ะ” เจนจิรายิ้มสวยๆ ให้กับทั้งพี่ชายและพี่สะใภ้ของทองทิพย์
“ขอบคุณครับ” ทองทัดพูด
“คุณนิ่มด้วยนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะ” นิมายิ้มให้กับเจนจิรา
“ได้เวลาต้องไปทำงานกันแล้วนะคะ มามัวแต่พูดเรื่องเที่ยวกันเดี๋ยวก็สายพอดี ทิพย์ยังไม่ได้แต่งตัวเลยด้วย เอาเป็นว่าเดี๋ยวทิพย์ช่วยนิ่มเก็บของก่อนนะคะ คุณพี่ชายกับคุณพี่สะใภ้ก็ไปทำงานได้แล้วค่ะ เดี๋ยวรถติด” ทองทิพย์พูดแต่นิมาก็รู้สึกสงสัย เพราะตอนอาบน้ำยังบอกกับเธอว่าจะหยุดพักผ่อนที่บ้านแล้วทำไมตอนนี้มาบอกว่าจะไปทำงาน
“ไปเถอะนา เรามันลูกจ้างไม่ได้เป็นเจ้าของกิจการเหมือนคุณทองทิพย์เดี๋ยวจะโดนไล่ออก พี่ขอตัวก่อนนะครับ เจน” ทองทัดบอกลาเจนจิราแล้วยิ้มทะเล้นให้กับน้องสาวที่นึกขำกับสิ่งที่พี่ชายพูด
“ค่อนแคะน้องแต่เช้าเลยนะ พี่ทัด ขับรถดีดีนะคะ”
ทองทิพย์พาเจนจิราไปที่บ้านพักเสร็จเรียบร้อยก็รีบกลับมาช่วยนิมาเก็บของและทำความสะอาด
“เสร็จแล้ว นิ่มขอตัวก่อนนะคะ” นิมาบอกกับทองทิพย์ที่กำลังเช็ดจานใบสุดท้ายเก็บเข้าที่
“แย่นะคะ ป่วยไข้ก็ไม่มีคนสนใจ แม้กระทั่งยายังลืมเลย” ทองทิพย์เข้าสวม กอดนิมาไว้
“ก็แฟนอยู่ด้วยทั้งคนแล้ว ก็ไปอ้อนเขาสิ” นิมาพูดเสียงเรียบ
“แฟนเก่า ดูปากเลยนิ่มจะได้ได้ยินและเห็นชัดๆ ด้วยว่า เป็นแฟนเก่า”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับนิ่มด้วยล่ะ” นิมาแอบยิ้มเพราะอดขำไม่ได้กับสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินไปเมื่อสักครู่
“ก็กลัวเข้าใจผิด” ทองทิพย์กระชับอ้อมกอดให้นิมาเบียดตัวแนบชิดกับเธอให้มากขึ้นกว่าเดิม
“ทิพย์เข้าใจยากจะตายไป คงไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดน่ะ” นิมาพูดยิ้มๆ
“คนเข้าง่ายๆ คงจะรักได้ง่ายกว่าสินะ มิน่าใครๆ ก็ไม่รักโดนทิ้งตลอด”
“ใครจะเชื่อ สาวสวยพราวเสน่ห์ขนาดนี้” นิมาถาม
“ทิพย์ไม่น่ารัก เอาแต่ใจตัวเอง ขี้เหวี่ยง ขี้วีน ไม่สนใจใคร แย่เนอะ”
“เพิ่งเจอคนที่กล้าว่าตัวเองมากขนาดนี้ ถ้าไม่น่ารักแฟนจะตามมาถึงบ้านแบบนี้หรือคะ” นิมาถามตรงๆ
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ใช่แฟน” ทองทิพย์พูดดุนิมา
“ขี้เกียจคุยด้วยแล้วค่ะ ไปร้านดีกว่า ยาเตรียมให้แล้วค่ะ อยู่ที่โต๊ะทานข้าวทานยาก่อนแล้วค่อยนอนพักนะคะ” นิมายิ้มให้และทำท่าจะเดินจากไป
“ไปนอนที่ร้านได้ไหม” ทองทิพย์พูดน้ำเสียงอ้อนๆ เสียจนนิมาต้องหยุดหันมามอง
“ทำไมคะ กลัวใจตัวเองหรืออย่างไรที่ต้องอยู่กับแฟนเก่าตามลำพัง” นิมาถามและเธอก็อยากรู้เหตุผลด้วยเหมือนกัน
“เวลารู้สึกไม่สบาย ก็อยากอยู่ใกล้ๆ คนที่เรารู้สึกดีดีด้วย”
“ก็ตามใจค่ะ ไปรถคันเดียวกันนะ” นิมาออกความคิดเห็น
“ขอบคุณนะคะ แม่นิ่มนวล” ทองทิพย์ยิ้มกว้างทันทีเมื่อได้รับอนุญาต
ข่าว
