Chapter 13 : Sex after kidsวันนี้หิมะไม่ตกแต่หมอกก็หนาตาจนคนที่เปิดม่านมองออกไปดูลาดเลาต้องหันกลับมาส่ายหน้าให้คนที่รอฟังข่าวอย่างใจจดใจจ่อ
“ปะป๊าเสียใจจริงๆเลยค่ะลูก หมอกลงขนาดนี้มะม๊าไม่อนุญาตแน่นอน” ดาเรนบอกและถอนหายใจกับสีหน้าผิดหวังของลูกสาวสองคนก่อนที่พวกเขาจะปีนเก้าอี้โซฟามาเปิดม่านดูบ้าง เธอเองก็ตามพวกเขามาดูด้วยคนไม่สนใจผู้ใหญ่อีกคนที่นั่งอมยิ้มจิบกาแฟร้อนอยู่ในนี้ด้วย เพราะหล่อนก็แค่เอ็นดูเด็กตามประสาคนมีลูกแล้ว
“เห็นหรือเปล่าคะเบบี๋.?”
“เห็นค่ะ แต่ไม่เข้าใจ” อมีเลียตอบ เป็นตัวแทนแฝดอีกคนที่ไม่ถนัดการพูดแบบนี้เท่าไหร่ แอนเดรียมักจะชอบเป็นตัวเสริมให้พี่สาวมากกว่า ยิ้มก็ไม่ค่อยจะยิ้ม ดูดีๆก็เหมือนมากกับนิโคลตอนยังเด็ก
เจ้าเสือน้อยยิ้มยาก...
ดาเรนนิ่งคิดไปสักพัก ทบทวนว่าจะอธิบายให้เด็กๆฟังยังไงดี หากก่อนที่จะคิดได้ เจ้าแฝดคนพูดน้อยกลับพึมพำ
“มะม๊าเคยบอกว่า หมอกทำให้ไม่สบาย”
นี่เองที่ทำให้ดาเรนคิดอะไรออกจนได้ ก็ลูกสาวคนเล็กเปิดทางให้มาขนาดนี้แล้ว “ใช่แล้วค่ะแอนเดรีย มะม๊าพูดถูกแล้วล่ะ”
เด็กน้อยสองคนมองหน้ากันท่าทางยังไม่กระจ่าง เป็นหน้าที่เธอที่ต้องทำความเข้าใจให้ “เพราะหมอกก็คือละอองน้ำไงคะ ถ้าพวกหนูเดินลุยละอองน้ำ พวกหนูก็จะเปียกใช่ไหม.. แล้วยิ่งอากาศหนาวแบบนี้ ตัวเปียก หนาว ก็จะไม่สบายง่ายๆเลย”
“ถ้าไม่สบายแล้ว อาก็จะไม่ให้เล่นกับอิซซี่นะคะเด็กๆ” ราเชลช่วยเสริมหลังจากที่นั่งฟังมาพอสมควร บนตักมีคนตัวเล็กๆนั่งอยู่ด้วย
สาวน้อยคนสวยตาสีฟ้ากระจ่าง อายุอานามหนึ่งขวบกับอีกหกเดือน พูดยังไม่คล่อง เดินไม่เก่งแต่วิ่งเร็วมากมาย ไล่จับแทบไม่ทัน อยากมีเพื่อนเป็นที่สุด เพราะมักจะถูกปั๊บปี๊สกัดดาวรุ่งไม่ให้ไปเล่นกับใครเลย พอได้มาเจอกับพี่ฝาแฝดก็ติดแจ อยากเล่นด้วยตลอดเวลา แต่ตอนนี้ก็ถูกล็อกตัวไว้อีกแล้ว
“โห.. อาราเชลขี้หวงเหรอ.?” อมีเลียหันมาถาม ร่างเล็กนั่งกระแซะปะป๊าของตัวเองขณะที่น้องแฝดจองที่นั่งบนตักไปแล้ว
ผู้ใหญ่ขี้แกล้งส่ายหน้าหัวเราะทั้งที่คิดว่าจะเก็กขรึมสักหน่อย นั่นเพราะความน่ารักอันไร้เดียงสาของหลานสาว ราเชลก้มลงหอมศีรษะเล็กของเด็กบนตักตัวเองไปหนึ่งทีก่อนยอมปล่อยให้ลงเดินไปตามใจ เธออมยิ้มที่เห็นอิซซาเบลตรงไปหาพี่ฝาแฝดทันใด แบบนี้จะหวงเอาไว้ก็ป่วยการ
“นั่นไง.. เรียกหวงหรือเปล่าล่ะ” ถามเสียงใสพร้อมยิ้มขี้เล่น เด็กแฝดยิ้มดีใจก่อนไต่ลงมาจากที่สูงมาหาน้องตัวเล็กที่เกาะโซฟารอพี่ๆ คราวนี้ฝาแฝดก็ดูเหมือนจะลืมไปเลยว่าอยากออกไปเล่นนอกบ้านเหมือนทุกเช้า และบางคนก็ไม่ต้องคอยนั่งตอบคำถามที่คงจะมีตามมาไม่หยุดหย่อนถ้าพวกเขายังไม่มีอะไรช่วยหักเหความสนใจไปจากมัน.. เจ้าหมอกพวกนี้เนี่ย!
“ขอบใจนะ” ดาเรนพูดสั้นๆหากยิ้มมีความหมายมากกว่าเวลามองหน้าคู่สนทนา มือคว้าแก้วกาแฟตัวเองมาจิบเมื่อเห็นเด็กๆเล่นกันได้อย่างดี ไม่มีอะไรน่าห่วง
“ช่วงนี้ที่นี่อากาศดีนะ โชคดีที่ฉันตัดสินใจมา”
หันไปมองหน้าคนที่อยู่ๆก็พูดขึ้นแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าลืมถามหล่อน มือขาวลดถ้วยกาแฟลงประคองไว้บนตักแทน เธอยังคงมาดผู้ดีอังกฤษอยู่แม้จะย้ายมาเป็นพลเมืองที่นี่เป็นสิบปี ก็มันอยู่ในสายเลือด..
“ใช่.. เคยมีคนบอกว่า มันเหมือนสวรรค์ที่เห็นหมอกเต็มไปหมด เหมือนมีก้อนเมฆโอบล้อมเรา ที่นิวยอร์คไม่มีสินะ ถึงมานี่ได้”
“ก็ไม่เชิงนะ แค่ฉันอยากหนีแม่มากกว่า ขี้เกียจไปปั้นหน้าส่งของสวัสดีปีใหม่น่ะ” ราเชลพูดง่ายๆ หากคนฟังส่ายหน้ายิ้ม “จะบอกว่า ฉันเหลวไหลก็ว่ามาเถอะ”
“รู้ก็ดีอยู่แล้วนี่..” เจ้าของบ้านยิ้มที่เห็นแขกมองค้อนขวับ ก็รู้ว่านั่นไม่ได้จริงจังอะไร “ตกลงใช้ลอร่ากับซอนย่าทำงานให้งั้นสิ”
“ใช่สิ ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว ก็สองคนนั้นอยากจะปักหลักเฝ้าปราสาท ฉันก็ให้พวกเค้าเฝ้าตามสบาย”
“แล้วแม่หนูน้อยเจอร์ซี่ของฉันล่ะ พอเดินได้หรือยัง”
“โอ้..รายนั้นน่ะเหรอ จะเดินไม่ได้เพราะยัยซอนนั่นแหละ อุ้มไม่ปล่อย ลอร่าต้องขอจนแทบจะกราบ ความจริงฉันอยากขโมยเค้ามาด้วย ถ้าเจ้าตัวเล็กไม่ต้องกินนมแม่อยู่ก็ดี” ราเชลทำหน้ายี้เมื่อนึกถึงคู่ซี้คู่อริตาเขียวมะกอก เพราะมันหมั่นไส้ทุกทีกับท่าทีเชิดๆแบบนั้น โอ้..ยังกับว่าตัวเองไม่เชิดเลยงั้นล่ะ!
“ไม่เอามาก็ดีแล้ว แค่นี้ก็รับมือกันให้ไหวเถอะ”
“นั่นสินะ”
ดาเรนยิ้มให้คู่สนทนาก่อนหันไปมองดูเด็กๆเล่นกัน จิบกาแฟร้อนไปพลางๆก็เพลินๆดี จนกระทั่งคนที่อยู่ไม่ค่อยสุขเพราะนิสัยเหมือนเด็กเอ่ยขึ้นมา
“วันนี้เราจะไม่ไปไหนกันเลยหรือไง หรือนิกกี้สั่งให้อยู่แต่บ้าน”
“เปล่าไม่หรอก.. มารร้ายตัวน้อยของฉันไม่ยอมอยู่แล้ว รอให้หมอกจางก่อนเถอะ ต้องชวนไปเล่นที่อื่นแน่นอน”
“ฉันก็ว่างั้น”
พูดกันยังไม่ทันจะขาดคำดีก็มีหนึ่งร่างน้อยๆมาเกาะขาดาเรนที่นั่งอยู่ที่โซฟายาวข้างหน้าต่าง ดวงตาสีช็อคโกแลตมองร่างนั้นที่ไต่ขึ้นมาตามตัวเธอโดยไม่ยอมพูดยอมจา เธอเองก็ไม่ได้ถามอะไร พอรู้แล้วว่าลูกสาวขึ้นมาดูอะไรตรงนี้
แอนเดรียต้องถูกส่งมาให้ดูลาดเลาแน่ๆ..
ปะป๊าหน้าสวยยิ้มเอ็นดูกับท่าทางจริงจังของเด็กน้อยที่กำลังเปิดม่านมองออกไปนอกบ้าน อดไม่ได้เลยเข้าไปหอมแก้มตุ้ยนุ้ยสักที ชื่นใจ..
“หมอกยังไม่หมดเลยปะป๊า” เสียงใสๆหันมาบอกเศร้าๆ คนฟังสงสารจึงโอบร่างเล็กเข้ามานั่งตักอยากจะปลอบใจ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวปะป๊าไปถามมะม๊าให้ก็ได้ว่าจะยอมไหมถ้าพวกหนูจะใส่เสื้อกันฝนกับหมวกออกไปเดินเล่นกัน” ดาเรนเสนอ หากเธอยังไม่ได้รับคำตอบอะไรจากลูกคนนี้ เสียงลูกอีกคนก็ดังขึ้นแทรก
“งั้นอมีเลียไปถามมะม๊าให้ก็ได้!”
เจ้าหนูน้อยคนนี้ก็ไวเหลือเชื่อ เธอยังไม่ทันจะอ้าปากพูดอะไร ร่างเล็กก็วิ่งหายลับไปต่อหน้าต่อตาพาให้มองตาปริบๆ
“อมีเลียไฮเปอร์เหมือนใครกันเนี่ย เธอหรือเปล่า.?” ราเชลถามขำๆ ขณะมองตามหลังเด็กน้อยที่วิ่งไปหามารดาในครัว และตัวเธอเองก็ต้องลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปวิ่งไล่จับเด็กอีกคนที่กำลังจะตามพี่แฝดไป ว่าใครก็ไม่พ้นกัน!
“ไม่ไปนะคะอิซซี่ หม่ามี๊หนูไม่ว่างนะ! กลับมา!” ห้ามเสียงดัง อิซซาเบลตัวน้อยก็เบะปากทำท่าจะร้องไห้ ไม่รู้จะทำยังไงไม่ให้ลูกร้องไห้เลยตัดสินใจจับลูกสาวขึ้นขี่คอตัวเองเดินมันอยู่ในห้องโถงนี่แหละ แล้วก็ต้องหันไปมองข่มขู่คนที่กำลังนั่งขำบนโซฟาด้วย
“โอ้ไม่ต้องช่วยวิจารณ์เลยว่า อิซซี่เหมือนใคร”
“ก็ยังไม่ได้พูดอะไรนี่นา.. อย่าคิดไปเองสิราเชล” ดาเรนดักคอ แล้วก็ถูกมองค้อนไปหนึ่งทีก่อนที่คนขี้วีนนั่นจะหันไปเล่นกับลูกของหล่อนและสนใจเธอน้อยลง แล้วเธอก็มีเวลาสนใจลูกสาวที่ลุกขึ้นไปยืนเกาะขอบหน้าต่างอีกแล้ว
เห็นแล้วก็คิดถึงมะม๊าเค้าตอนตัวเล็กๆจริงๆ แบบนี้ถ้าโตขึ้นเธอไม่หวงตายเลยหรือไง.. แค่คิดก็กลัวแล้ว..
“แอนเดรียเหมือนนิกกี้ตอนเด็กสินะ” ราเชลถามขึ้นกะทันหัน มันอดไม่ได้ที่เห็นท่าทางอีกฝ่ายที่ทำให้เธอตีความหมายเป็นแบบนั้น คนถูกถามหันมายิ้มพยักหน้ารับ ตนหัวเราะเบาๆ “ถามจริงเถอะดาเรน.. เธอรักเค้าตรงไหนเหรอ”
“หมายความว่าไง.?”
คนตั้งคำถามยักไหล่น้อยๆ มือหนึ่งจับมือน้อยๆของคนที่ขี่คอเล่นไปด้วยกัน เธอยิ้มนำไปก่อนเพราะคำถามค่อนข้างจะเป็นส่วนตัวไปสักนิด “นี่อย่าโกรธนะ มันก็แค่กรณีศึกษา”
“เอาเถอะราเชล อยากถามก็ถามมาก่อนที่เค้าจะทำครัวเสร็จ” ดาเรนเตือนเพื่อน รู้อยู่ว่าถ้าคุณภรรยาตัวมา คำถามนี้ต้องตกไปแน่นอนเพราะคนถามจะต้องไม่กล้าถามแบบนี้แน่ถ้าเห็นตัวนิโคลยืนฟัง
“ก็ดูสิ นิกกี้น่ะ ฉันว่านะเค้าเหมือนคุณหนูสุดเอาแต่ใจและร้ายกาจที่สุดในโลกเลยนะ ถ้ามองผิวเผิน”
“โอ้..ราเชล.. รู้ไหมคำถามนี้ เธอถามเบลล์ก็ได้ ไม่ต้องถามฉันหรอก”
ราเชลกลอกตาเซ็ง รู้ตัวแล้วว่าโดนเข้าให้แล้วไง บลอนด์เหมือนกัน ดวงตาสีฟ้าเหมือนกัน ร่ำรวย มีอิทธิพล มั่นใจ ไม่แคร์โลก เอาแต่ใจ คุณหนู.. เหมือนกันเปี๊ยบซะขนาดนี้ ไม่น่าคิดถามเล้ย...
แต่มันต้องมีอีกเรื่องสิที่น่าถามกว่านี้!
“ทำหน้าแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า หรือมีคำถามอีก.?” เจ้าบ้านทำหน้าขำแม้จะงงกับท่าทางแปลกๆของแขกที่อยู่ๆก็เดินเข้ามาใกล้ หล่อนจับเจ้าตัวน้อยลงจากคอแล้วส่งต่อให้เล่นกับลูกแฝดคนเล็กของเธอ
“อะไรราเชล.?” ดาเรนเริ่มระแวง ก็ดวงตาสีฟ้าเหมือนภรรยาตัวเองมันเป็นประกายประหลาดที่สามารถตีความหมายในทางที่ไม่ดีเท่าไหร่ คล้ายเธอกำลังจะมีภัยมาเยือน และแล้วคำถามนี้ของเพื่อนก็ทำให้ช็อคมองหล่อนตาโต
“เซ็กส์ก่อนกับหลังมีลูกแล้ว เค้าเปลี่ยนไปไหมดาเรน อันนี้ฉันอยากรู้จริงๆ ถ้าไม่ลำบากก็ช่วยตอบตามความจริงด้วยเถอะ”
...........................................
ดาเรนขอตัวเข้ามาเตรียมสัมภาระให้เด็กๆเพื่อจะไปปิกนิกกันตอนสายๆ หมอกสลายไปหมดแล้ว นิโคลจึงอนุญาตให้ออกไปนอกบ้านได้ แต่นั่นก็เพราะหล่อนต้องการความสงบในบ้านเพื่อจัดบ้านเตรียมงานของคืนวันนี้ด้วย และเธอก็ช่วยกำจัดความวุ่นวายนั้นด้วยการพาเด็กๆไปเที่ยวพร้อมแขก
พูดถึงแขกคนนั้น คำถามหล่อนยังย้อนมาให้คิดมากอยู่ ความจริงเธอลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปสนิท นิโคลเปลี่ยนไปไหมในเรื่องนั้น...
“อา.. แล้วฉันจะคิดบ้าอะไรตอนนี้เนี่ย!” คิดและส่ายหัวอย่างเพลียใจ
จะว่าไปตั้งแต่คืนนั้นที่ฝาแฝดมาขอคืนมะม๊าของพวกเขาไปกลางดึกระหว่างที่พวกเธอกำลังทำกิจกรรมของผู้ใหญ่กันอยู่ พวกเธอก็ยังไม่มีเวลาได้สานต่อเรื่องที่ค้างกันไว้นั่นเลย เมื่อคืนคิดว่าจะจัดการให้เสร็จ แต่พอเห็นท่าทางเหนื่อยๆของภรรยาที่เป็นแม่งานของงานเลี้ยงก็เปลี่ยนใจ ยอมปล่อยให้หล่อนได้นอนพัก ยอมเป็นเด็กดีแค่นอนกอดกัน ทั้งที่เธอต้องการอยากใกล้ชิด...
อยากมีเซ็กส์!
“โอ้..นี่เพราะราเชลแท้ๆเลย ฉันพยายามลืมแล้วนะ” ดาเรนส่ายหน้าแรงๆ พยายามสะลัดความคิดชั่วร้ายออกจากหัว หันไปว่าจะเตรียมเสื้อผ้าหนาๆให้ลูกๆ จำได้ว่าเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าตัวเอง หากอยู่ๆก็มีบางคนเปิดประตูห้องเข้ามาพาให้หันไปเลิกคิ้วมองแปลกใจ ก็หล่อนไม่น่าจะอยู่ตรงนี้ แล้วใครดูเบบี๋สองคนของพวกเธอกันล่ะ
“นิกกี้มีอะไรคะ แล้วเด็กๆ?”
“ฝากราเชลกับเบลล์ดูแล้วค่ะ ไม่เป็นไรหรอก” คุณแม่ยังสาวตอบและถอนหายใจเพลียๆก่อนเข้ามาทิ้งตัวนั่งลงบนที่นอนนุ่มท่ามกลางสายตาที่มองอย่างสงสัย เธอยิ้มเขินๆ “มานี่หน่อยสิคะ”
คนถูกชวนกระพริบตาปริบๆไม่เข้าใจ หากก็เดินเข้าไปหาแต่โดยดี สะดุ้งน้อยๆที่ถูกดึงเอวไปกอดและคนกอดก็เอาใบหน้าซบพุงแบนๆของเธอ แล้วเธอนั่นแหละที่เผลอลูบหัวหล่อนอัตโนมัติ ก็เค้าน่าเอ็นดูเหมือนเด็ก...
“นิกกี้เหนื่อยเหรอคะ.?” ถามแล้วก็ก้มลงจูบหัวหล่อนราวลูกสาว ได้ยินเสียงฮัมยาวๆอย่างพอใจจากปากแม่ของลูกที่ต่อมาก็กระซิบให้ใจเต้น
“เหนื่อยค่ะ แต่คิดถึงดาเรนมากกว่า ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ” นิโคลบอกเสียงอ้อนไม่รู้ตัว ไม่รู้เลยว่าคนฟังจะละลายอยู่ตรงนี้แล้วแต่หล่อนยังฝืน
“ก็คุยอยู่นี่ไงคะ ไม่ใช่เหรอ.?”
“ก็ถ้าไม่แอบเข้ามาหา จะได้คุยหรือเปล่าล่ะ” คนขี้อ้อนย้อนงอนๆ หากก็หลุดยิ้มเสียเองกับยิ้มหวานๆบาดใจ แล้วไม่รู้ทำไม เธอล้วงมือซุกเข้าไปในเสื้อของคนที่ยืน รู้สึกเลยว่าดาเรนเกร็งตัวแข็งทันที ยิ่งเธอลูบมือไปตามผิวเนียน หล่อนก็ยิ่งตัวแข็งทื่อ
ว้าว.. หรือจะมีอารมณ์! ตอนนี้เนี่ยนะ!
“ดาเรนเป็นอะไรคะ ไม่อยากคุยกันเหรอ.?” นิโคลแกล้งทดสอบ แอบเห็นคนที่จะตอบขบฟันจนกรามปูด เริ่มรู้แล้วว่าเป็นอะไร ก็วันนั้นพวกเธอไม่ได้...
ยังไม่ได้อะไรกันเลย.. แล้วเธอเองก็.. ความจริงเธอก็รู้สึกเหมือนฮอร์โมนกำลังพุ่งพล่าน ใกล้จะเป็นเมนส์แน่ๆ..
โอ้ย..รู้สึกเหมือนแมวอยากจะผสมพันธุ์เลยนะ เกลียดตัวเองจริง มันน่าอายไหมเนี่ย.. แต่เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของธรรมชาติไม่ใช่หรือไง..
“ไม่คุยก็ได้ค่ะ ทำอย่างอื่นดีกว่า” จนได้ เธอเป็นฝ่ายชักชวนก่อน ไม่ใช่ด้วยคำพูดก็แววตาที่โหยหาต้องการ และมืออุ่นๆที่เริ่มกระบวนการทรมานอีกคนด้วยการลูบไปตามหน้าท้องที่กล้ามเนื้อแถวนั้นเริ่มเกร็งตัว เจ้าของมันเริ่มตัวสั่นขึ้นทุกที เธอยิ้มเพราะรู้อาการ อยู่กันมานานแล้วนี่..
ดาเรนเหมือนจะพยายามไม่ร้องว่าชอบ ว่าให้ทำ หากมือที่วางทาบบ่าสองข้างของเธอก็เริ่มจิกลง หล่อนกำลังตื่นตัวและตื่นเต้น แบบนี้เล่นไม่ยาก..
“ดาเรนอยากจะทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ เราไม่ได้มีเวลากันมากนะ”
และนี่ก็เป็นสัญญาณสุดท้ายที่เธอมีโอกาสได้ส่งออกไป เพราะไม่ทันไรปากเธอก็ไม่ได้มีไว้พูด แต่มีไว้เพื่อถูกจูบและครวญครางเวลาที่อีกคนทำให้ถูกใจ
ดาเรนไม่ยอมให้เวลาเสียไปเปล่าๆจริงๆตอนนี้พวกเธอจูบกันร้อนแรงราวไม่เคยเจอหน้ากันมาแสนนาน สองร่างเสียดสีนัวเนียกันไม่ห่าง ผลัดกันขึ้นด้านบน ผลัดกันส่งความรักและโหยหาให้กันอย่างเต็มที่ กลัวเหลือเกินที่เวลานี้จะหมดลงไป ขอต่ออีกนิดก็แล้วกัน รอมานานแล้ว..
อย่าเพิ่งเข้ามาขัดจังหวะมะม๊ากับปะป๊านะคะเด็กๆ มะม๊าขอร้อง...
นิโคลปรือตาขึ้นมองใบหน้าคนด้านบนที่กำลังหอบเหนื่อยแต่ไม่หยุดให้บริการกัน สีหน้าแห่งความปรารถนาต้องการของดาเรนที่มีต่อเธอเวลาอยู่ในอารมณ์นี้ยังคงทำให้รู้สึกดีเสมอ เธอรู้สึกได้รับความรักแม้จะเหน็ดเหนื่อยและต้องล้าแน่ๆหลังจากที่มันจบลง แต่ก็เพราะมันนั่นแหละที่ทำให้เธอยอมทุกทีเวลาที่หล่อนต้องการอยากใกล้ชิดเธอ
เซ็กส์เหรอ.. สำหรับเธอจะเรียกว่าสำคัญก็ไม่เชิงเสียทีเดียว แค่มันทำให้เธอรู้สึกว่า เป็นที่ต้องการของคนรัก และเพิ่มความผูกพันกันให้ลึกซึ้ง..
รู้สึกเหมือนเป็นหนึ่งเดียวกัน...
แค่คิดเรื่องนี้เธอก็สั่นสะท้าน และหลุดปากร้องอย่างลืมอายเมื่อร่างกายถึงขีดสุดของความต้องการ สะโพกเธอสั่นขยับถี่ๆเข้าหามืออีกคนก่อนที่มันจะเกร็งตัวและผ่อนคลายลงพร้อมเรี่ยวแรงเธอที่คล้ายจะถูกดูดหายไป
อา..ถ้าฉันกลับไปจัดบ้านไม่ไหวจะเป็นอะไรไหมนะ ให้เบลล์ทำคนเดียว หรือบอกเจสให้มาช่วยด้วยดี.. นิโคลรำพึงในใจระหว่างหลับตาหอบกอดอีกคนแน่นไว้กับตัวเอง ดาเรนนิ่งสนิทเหมือนสลบคาอก หมดแรงเหมือนกันหรือไง..
“ฉันรักดาเรนนะ รักไม่เคยเปลี่ยนเลย” เธอบอกหล่อนเมื่อพอจับลมหายใจได้บ้าง ร่างกายบนตัวเธอขยับ ดวงตาสีช็อคโกแลตมาสบตากันกับดวงตาสีฟ้าของเธอ หล่อนยิ้มหวานบาดหัวใจเสียจริง เดี๋ยวก็ขออีกยกหรอก..ดาเรน!
“ฉันก็รักนิกกี้ค่ะ รักและหลงมากมาย” ดาเรนบอกแล้วก้มลงจูบปากผู้หญิงช่างถาม จูบของพวกเธอเกือบจะลามกลายเป็นอะไรมากกว่านี้แล้ว หากหูไม่ดีพอที่จะได้ยินเสียงตึงๆบนพื้นบ้าน เสียงนี้มันเป็นสัญญาณบอกให้รู้แล้วว่า หมดเวลาสวีทกัน แต่ก็แค่ออกไปเจอเด็กๆของพวกเธอเท่านั้น
ไปเจอผลิตภัณฑ์ที่เกิดจากความรัก..
“ตัวแสบกำลังจะมาหาเราแล้วค่ะ พร้อมหรือยัง.?” นิโคลพูดขำๆ เธอจำเสียงวิ่งของฝาแฝดได้ดี และพวกเขาก็ใกล้ห้องนี้เข้ามาทุกทีแล้วด้วย คนสวยตรงหน้าเธอถอนหายใจก่อนจะตัดใจลุกขึ้นออกจากตัวเธอไปรีบร้อนใส่เสื้อผ้ากลับคืน เธอเองก็รีบเหมือนกัน กลัวไม่ทันความไวของลูกสาว
หากระหว่างที่ต่างคนต่างกำลังรีบ นิโคลกลับกระพริบตาปริบๆมองคนข้างตัวเมื่ออยู่ๆหูก็ได้ยินเสียงบ่นพึมพำ
“เซ็กส์หลังจากมีลูกแล้วน่ะเหรอ ก็แค่ต้องแย่งแม่เค้ามากอดให้ได้ก่อนลูกจะมา แค่นั้นเอง”
.................................................................................
ฮ่าๆๆ ใครสงสารดาเรนกันบ้างเอ่ย.? จะสวีทกับภรรยาสักทีก็ต้องแอบตอนลูกๆเผลอ
.gif "000 (42)")
และเพราะอยากให้คนอ่านได้เจอตอนปะป๊ากับมะม๊าสวีทกันบ้าง ฉากงานเลี้ยงวันคริสมาตส์เลยต้องค้างไปตอนหน้าเลยนะคะ (หมดเวลาคริสมาสต์พอดี อิอิ)
อย่างไรก็ตาม ใครอยากได้เรื่องนี้ภาคนี้ เก็บตังค์เอาไว้นะคะ ปีหน้าฟ้าใหม่ จะเปิดจองแล้วจ้า
.gif "ตายๆๆๆ")
ติดตามข่าวสารเพิ่มเติมของเราได้ที่นี่นะคะ
https://www.facebook.com/Crimsonmaiden ขอบคุณค่ะ
.gif "45")
ข่าว
