Chapter 14
วันหยุดสุดสัปดาห์วันนี้วีนัสไม่มีคิวงานและไม่ได้ไปบ้านของกี้เนื่องจากสาวเซอร์ต้องไปเตรียมของเพื่อออกต่างจังหวัด ดาราหน้าหวานจึงรับคำชวนของแพทที่ชวนเธอไปกินข้าว แต่เมื่อไปถึงสถานที่นัดเธอกลับต้องเซ็งเพราะนอกจากสาวหล่อแล้วกลับมีจอมขวัญตามมาด้วย
“เราขอโทษนะนัส แต่จอมมาดักรอเราที่หน้าบ้านน่ะแล้วจะตามมาให้ได้... มันก็เลยเป็นแบบนี้ล่ะ”
ดาราสาวถอนหายใจออกมา “ช่างเถอะแพท ยังไงเราก็ยืนยันคำเดิม”
ทั้งสามเดินดูของที่ห้างสรรพสินค้าอยู่พักหนึ่ง วีนัสไม่ยอมเดินคู่กับสาวแว่นหน้าหล่อเลย และรวมถึงไม่ยอมคุยด้วยเสียด้วยซ้ำถ้าไม่มีเหตุจำเป็นที่ต้องคุยด้วยหรือเลี่ยงไม่ได้
“ทำไมนัสเย็นชากับเราจัง... เราสำนึกผิดแล้วนะ แพทช่วยเราหน่อยดิ” จอมขวัญขอร้องให้เพื่อนช่วยเมื่อเห็นอดีตแฟนกำลังถูกแฟนๆ รุมล้อมขอลายเซ็น
“จอมรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่ ถ้าเป็นทะเลาะกันเฉยๆ อย่างที่เราเคยเห็นเราก็จะช่วย แต่นี่จอมทำตัวเองนะ จอมบอกเลิกนัสเอง เป็นคนทิ้งนัสไปมีคนใหม่เอง แล้วทีนี้ยังไง... พอเข้ากับเจสไม่ได้ก็คิดจะกลับมาหานัสอีก ไม่ล่ะ... เราไม่ยุ่ง” แพทพูดแล้วเดินหนีอีกฝ่าย
สาวแว่นหน้าหล่อทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจแล้วมองดูดาราหน้าหวานที่กำลังถ่ายรูปคู่กับผู้ชายคนหนึ่งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเครียด
และเมื่อถึงร้านอาหาร บรรยากาศที่โต๊ะอาหารก็เต็มไปด้วยความอึดอัด สาวหล่อในฐานะคนกลางรู้สึกแย่กับสถานการณ์นี้เป็นอย่างมาก เธอพยายามชวนทั้งสองฝ่ายคุย จอมขวัญเองก็พยายามคุยกับดาราสาวแต่ดูเหมือนอดีตแฟนจะตอบเพียงสั้นๆ หรือบางทีไม่ตอบเลย
“ไม่ไหวแล้วอ่ะนัส... เรารู้สึกแย่มากๆ I’m in a deep shit (ทำไมถึงซวยแบบนี้นะ)” แพทบ่นกับวีนัสขณะที่พวกเธอกำลังเดินไปที่ลานจอดรถ สาวหล่อปรายตาไปที่เพื่อนของตัวเองด้วยสายตาเบื่อๆ
“เราก็เซ็งเหมือนกัน... แพทอยากไปที่อื่นต่ออีกมั้ย”
“อืม... ไปเยาวราชกันมะ อยากไปมานานแล้ว ไม่เคยได้ไปสักที”
“อื้อ เอาสิ... เรายังไม่เคยไปเหมือนกัน” ดาราหน้าหวานพูด “แต่เราว่าไปแท็กซี่ดีกว่า คิดว่าน่าจะดีกว่าขับรถไปเอง รู้สึกว่าแถวนั้นหาที่จอดรถยากด้วย”
“ไหนว่าไม่เคยไปไง แต่ทำไมพูดเหมือนคนเคยไปเลย” แพทถามขำๆ
“ไม่เคยไปจริงๆ แต่เราเคยถามพวกพี่ๆ ที่เป็นช่างแต่งหน้าน่ะ เห็นบอกว่าไปแท็กซี่ดีกว่าน่ะ”
หลังจากนั้นทั้งสามก็เรียกแท็กซี่เพื่อไปเยาวราช แต่ด้วยความเป็นวันหยุดและตรงกับวันพระจีนทำให้คนที่เดินทางไปที่นี่ก็มีมากกว่าปกติ และด้วยความงอแงของคนขับรถแท็กซี่เมื่อเห็นรถติดแบบไม่ขยับ พวกเธอจึงจำเป็นต้องลงแถวๆ สำเพ็งโดยที่ไม่รู้เส้นทางว่าจะเดินทะลุไปยังจุดหมายได้อย่างไร นอกจากรู้ข้อมูลเพียงแค่ว่าสำเพ็งกับเยาวราชนั้นอยู่ใกล้กันและสามารถเดินทะลุถึงกันได้
“ทำยังไงดีละเนี่ย... นัสรู้ทางมั้ย” สาวหล่อถาม หญิงสาวเจ้าของชื่อส่ายหน้า
“ลองถามคนอื่นดีมั้ย... นัสร้อนหรือเปล่า เอาหมวกเราไปใส่ก็ได้นะ” จอมขวัญพยายามเอาใจอดีตแฟนสาวด้วยการพยายามสวมหมวกแก๊บที่ตัวเองติดมาให้กับอีกฝ่าย แต่ดาราสาวก็ถอยหนี
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอก” วีนัสตอบสั้นๆ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถืออกมากดโทรหากี้เพื่อจะถามทาง แต่อีกฝ่ายไม่รับสาย “ยุ่งอยู่หรือเปล่านะ” เธอพูดออกมาเบาๆ
สาวแว่นหน้าหล่อขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงพึมพำจากอดีตแฟนสาว แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรออกมาก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อดาราหน้าหวาน
“นัส... มาทำอะไรแถวนี้” สองที่เดินหิ้วถุงใบใหญ่ร้องทักขณะที่เธอกำลังเดินผ่านหน้าบุคคลทั้งสามที่ยืนงงอยูริมถนน เธอหันไปมองเพราะรู้สึกว่าเห็นคนหน้าคุ้นๆ ยืนอยู่และคนๆ นั้นก็เป็นดาราสาวนั่นเอง
วีนัสยิ้ม “สอง... ดีใจจังที่เจอ นัสมากับเพื่อนน่ะกะว่าจะไปเยาวราชกันแต่แท็กซี่ดันปล่อยมาลงตรงนี้ หาทางไปไม่ถูกเลย”
“เยาวราชเหรอ” สาวหมวยทำหน้างง “ก็แค่เดินข้ามถนน ทะลุซอยตรงนั้นไปก็ถึงแล้ว” เธอชี้ไปที่ซอยฝั่งตรงข้าม คำตอบของเธอทำเอาเด็กนักเรียนนอกทั้งสามตกใจ
“จริงดิ๊” ดาราหน้าหวานพูด
“อื้อ... ไม่เคยมาอ่ะดิ” สองหัวเราะ
“ใช่ ยังไม่เคยมาเลย... เอ้อ นี่เพื่อนนัสเอง คนนี้แพท แล้วก็... จอม” ดาราสาวแนะนำคนที่เธอมาด้วย เธอไม่ค่อยอยากจะแนะนำอดีตแฟนให้สาวหมวยรู้จักแต่ก็เลี่ยงไม่ได้
“หวัดดีค่ะ สองค่ะ”
แพทยิ้มให้พร้อมกับแนะนำตัวเอง ส่วนจอมขวัญก็แค่ยิ้มให้เฉยๆ
“แล้วสองไปไหนมาเหรอ อุ้มมาด้วยหรือเปล่า...”
สาวหมวยยิ้มแล้วชูถุงใบใหญ่ขึ้นมาให้อีกฝ่ายดู “วันนี้อุ้มทำงาน... สองมาซื้อของที่ต้องใช้ไปทริปน่ะ ส่วนใหญ่เป็นพวกเครื่องเขียน แล้วก็มีพวกขนมกะว่าจะแวะไปศูนย์ผู้อพยพแถวนั้นด้วย”
“อ่าฮะ... วันนี้มากันกี่คนเหรอ”
“มีสอง เนม พี่โชค แล้วก็กี้” สองพูด เธอแอบมองวีนัสเมื่อพูดชื่อเพื่อนตัวเองออกมา และเห็นว่าดาราหน้าหวานยิ้มออกมาเล็กน้อย “เดี๋ยวเราขอเอาของไปเก็บที่รถก่อนนะ พอดีว่าต้องไปจัดระเบียบในรถก่อนนะ เดี่ยวจะวางของไม่พอ”
“ให้ช่วยมั้ย” ดาราสาวรีบเสนอตัวทันทีแต่อีกฝ่ายปฏิเสธ
“ไม่ต้องหรอก นัสไปเที่ยวกับเพื่อนให้สนุกเถอะ แต่ระวังเรื่องกระเป๋าหน่อยก็ดีนะวันนี้คนเยอะ ไปก่อนล่ะ” แล้วสาวหมวยก็เดินจากไป
“เพื่อนนัสน่ารักดีนะ... มีแฟนหรือยัง” สาวหล่อรีบถาม
“แหม... เห็นคนน่ารักเข้าหน่อยนี่เจ้าชู้ขึ้นมาทันทีเลยนะ เดี๋ยวเราจะฟ้องเอ็มมี่” วีนัสแซวเพื่อน “เสียใจด้วยนะสองมีแฟนแล้ว”
“ว้า... เสียดายอ่ะ”
สาวแว่นหน้าหล่อที่ยืนฟังอยู่นานก็เริ่มเอ่ยปากชวน “เราไปเยาวราชกันเลยมั้ย เพื่อนนัสบอกว่าเดินข้ามถนนไปก็ถึงแล้วนี่นา”
“ก็ดี...” แพทพูด
แต่ก่อนที่ทั้งสามจะเดินออกจากจุดที่ยืนอยู่ เสียงเรียกชื่อของดาราหน้าหวานก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดังมาจากหญิงสาวตัวเล็กผมสั้นที่เดินอุ้มกล่องกระดาษใบใหญ่มาด้วย
“เนม... ขนอะไรมา หนักมั้ย” ดาราสาวพูดพลางเดินเข้าไปหา
“ขนมปี๊บ ไม่หนักหรอก... แค่นี้เองชิลๆ” สาวตัวเล็กตอบเสียงใส
“ไม่หนักใช่มะ งั้นเอานี่ไปถือด้วยเลย” เสียงของคนคุ้นเคยดังขึ้นมาข้างๆ ตัวของวีนัส เมื่อเธอหันไปก็พบสาวเซอร์ที่กำลังวางถุงพลาสติกขนาดใหญ่ใบหนึ่งบนกล่องที่เพื่อนกำลังอุ้มอยู่
“ไอ้กี้! เอาออกไปเลยนะ มันหนักนะเว้ย” เนมโวยวาย
“อ้าว แล้วเมื่อกี้แกบอกว่าไม่หนักไง” กี้ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้ววางถุงลงไปเพิ่มโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของอีกฝ่าย
วีนัสรีบหยิบถุงที่สาวเซอร์วางบนกล่องมาถือทันที “คุณนี่... ทำไมชอบแกล้งคนอื่นเค้าอย่างนี้ล่ะ” เธอบอกกี้ด้วยเสียงดุๆ แต่ก็อมยิ้ม
“เอาเลยนัส จัดการเลย คนเค้าเหนื่อยจะตายยังจะชอบแกล้งอีก”
“แกเหนื่อยเหรอเนม... เหนื่อยที่เกิดมาใช่มะ” สาวเซอร์เล่นมุกต่อทันที ทำเอาดาราหน้าหวาน สาวหล่อ และจอมขวัญหัวเราะออกมาทันที ส่วนคนที่โดนพูดใส่ทำหน้าเคืองๆ แล้วเตะไปที่ข้อพับของอีกฝ่าย
“โอ้ย... ไอ้เนม... เจ็บนะเว้ย เล่นเจาะยางกันเลยเหรอวะ” กี้แค่นเสียงพูด แต่ก็ไม่ได้เอาเรื่องเพื่อนตัวเองตามเสียงที่เปล่งออกมา
“แกล้งฉันก่อนทำไมล่ะ ไอ้บ้า”
“เฮ้ยๆๆ พวกมึงอ่ะ จะทะเลาะกันอีกนานมั้ยวะ ไม่เอาของไปเก็บซะที เดี๋ยวไอ้หมวยเล็กก็องค์ลงหรอก”
โชคที่เดินอุ้มกล่องใบใหญ่มาด้วยส่งเสียง เขาหยุดยืนข้างสาวเซอร์แล้วยกข้อศอกวางเกยไหล่อีกฝ่าย “หวัดดีนัส มาเที่ยวเหรอ”
“ค่ะ... นัสมาเที่ยวกับเพื่อน” ดาราสาวตอบแล้วแนะนำเพื่อนๆ ให้กับทีมสถาบันฯ รู้จัก แพทยิ้มกว้างเมื่อเห็นเพื่อนสาวแนะนำกี้ให้เธอรู้จัก ส่วนสาวแว่นหน้าหล่อก็เพียงแค่พยักหน้ารับเฉยๆ
“เฮ้ยๆ เอากีบหน้าออกไปเลย... หนัก” สาวเซอร์พูดแล้วขยับตัวหนีเข้าไปใกล้ๆ ดาราสาว
“ไอ้กี้! กูไม่ใช่ฟายนะเว้ย... อะไรกันวะ... ถือว่าวันนี้ถือเงินออฟฟิศเหรอวะถึงได้เล่นตัว แตะตัวไม่ได้เลยนะไอ้แม่เลี้ยง” หนุ่มสกินเฮดบ่น “ไม่รู้แหละวันนี้ทำงานเหนื่อย ร้อนก็ร้อน แกเป็นคนถือเงินก็เลี้ยงข้าวเลย แต่ขอเป็นอาหารหรูๆ ดูดีมีชาติตระกูลเหมาะสมกับไฮโซอย่างกู กินแถวนี้ก็ได้นะ ร้านอาหารเหลาเยอะดี”
“หะ... อาหารหรูๆ ที่เหมาะกับหนังหน้าแกอ่ะเหรอ” กี้ตอบ คำพูดของเธอทำเอาผู้ฟังทั้งหมดหัวเราะคิก
สาวเซอร์หันไปมองหน้าเพื่อนแล้วทำท่าคิด “อีม... แม่เลี้ยงพิด’ณาแล้วเห็นว่ามีอาหารที่เหมาะกับคุณโชคในพื้นที่แถวนี้มากที่สุดมีเพียงแค่เมนูเดียวเท่านั้นค่ะ”
“และเมนูนั้นก็คือ...” เสียงของสาวตัวเล็กดังขึ้นมาเพื่อต่อมุก
“บะหมี่จับกัง กัง กัง กัง” กี้พูดโดยมีเพื่อนสาวทำเสียงเอคโค่เป็นแบล็กกราวน์ให้ สาวหล่อหัวเราะพลางปรบมือด้วยความชอบใจ จอมขวัญอมยิ้ม ในขณะที่ดาราสาวหัวเราะร่วนแล้วตีแขนคนพูด
“โอ้ว... มันเป็นเมนูที่ขึ้นชื่อของที่นี่มากๆ เลยใช่มั้ยคะจอร์จ... แสดงว่ามันต้องอร่อย แซ่บเวอร์แน่นอนเลยใช่มั้ยค่ะ” เนมพูดต่อ
“ถูกต้องแล้วล่ะซาร่าห์ เพราะ 97% ของส่วนผสมเป็นเส้นบะหมี่ที่มีแต่แป้งใส่สีล้วนๆ 1% เป็นวิญญาณหมูแดงและกระเทียมเจียว และอีก 2% เป็นรสชาติของ...”
“อูมามิ... ที่กินเข้าไปมากๆ แล้วจะเข้าไปทำลายระบบสืบพันธุ์ของร่างกาย โอ้วพระเจ้าช่วยกล้วยทอด พระเจ้ายอดมันจ็อตมาก!” สาวตัวเล็กต่อมุกโดยทันที เด็กนักเรียนนอกทั้งสามคนหัวเราะกันท้องแข็ง
“ใช่แล้วล่ะซาร่าห์ แต่ยิ่งไปกว่านั้นเมนูนี้เหมาะสำหรับคนใช้แรงงานอย่างคุณโชคมาก และถ้าคุณโชคตอบตกลงเดี๋ยวนี้... ตอนนี้! คุณโชคจะรับสิทธิพิเศษทันทีจากบะหมี่ที่ปกติมี 2 ก้อนเพิ่มเป็น 4 ก้อน... มันยอดไปเลยใช่มั้ยซาร่าห์” สาวเซอร์พูดต่อพลางหันไปมองวีนัสที่หัวเราะจนหน้าแดงอยู่ข้างๆ
โชคด่าเพื่อน “ไอ้สลัด... หน้าหล่อๆ อย่างกูเนี่ยนะเหมาะกับบะหมี่จับกัง”
“เออ... จะกินไม่กิน ตอบมา ไม่มีเวลาให้คิด” กี้ถาม
“กิน!” หนุ่มสกินเฮดพูดแล้วรีบเดินไปที่ลานจอดรถทันที เขาตะโกนออกมาอีกครั้งว่า “ขอสองชามด้วย ตังค์มึงนะไอ้กี้ ไม่เอาตังค์ออฟฟิศ... เนมกล่องที่แกถือต้องเอาไปวางก่อนตามมาเลยเร็วๆ”
สาวตัวเล็กรีบเดินตามเพื่อนไปทันที “เออ... ไปก่อนนะนัส แล้วเดี๋ยวเจอกัน”
สาวเซอร์ยิ้มแล้วเอื้อมมือไปดึงถุงของที่เธอแกล้งเพื่อนสาวออกมาจากมือของดาราหน้าหวาน “มาเที่ยวเหรอ” เธอถามอีกฝ่าย
“อื้อ... กำลังจะไปเยาวราช”
“อ่าฮะ... ระวังกระเป๋าด้วยล่ะ” กี้พูดแล้วทำท่าเหมือนจะนึกอะไรได้ เธอวางถุงลงบนพื้นแล้วล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าสะพาย “เอานี่ไปใส่ด้วย มันร้อน” เธอยื่นหมวกแก๊บแบบทหารสีเขียวเข้มใบหนึ่งให้ดาราสาว
“ขอบคุณนะ”
สาวเซอร์ยิ้มแล้วหันไปหาสองสาวหล่อ “ขอตัวก่อนนะคะ” กี้หันไปหาวีนัสอีกทีแล้วพูดว่า “ไปก่อนนะ เดี๋ยวไอ้สองจะโวยวาย ขี้เกียจฟังเสียงบ่น”
“อื้อ...”
แต่เมื่อกี้เดินออกไปได้ไม่ไกลนัก ดาราหน้าหวานก็ร้องเรียกแล้ววิ่งเข้าไปหา แพทกับสาวแว่นหน้าหล่อมองตามอีกฝ่าย พวกเธอเห็นดาราสาวยืนคุย ยิ้ม และหัวเราะกับสาวเซอร์ด้วยใบหน้าที่เป็นสีแดงระเรื่อสลับกับท่าทางที่ดูแล้วกำลังเขินอยู่ ซึ่งคู่สนทนาของเธอก็ดูมีท่าทางเขินอยู่ด้วยเช่นเดียวกัน หลังจากนั้นวีนัสโบกมือลาสาวเซอร์แล้วเดินยิ้มกลับมา
“ไปกันเถอะ” ดาราหน้าหวานพูดแล้วเดินนำสองสาวหล่อข้ามถนนไปยังฝั่งตรงข้าม
...
นักเรียนนอกทั้งสามเดินเที่ยวอยู่ในตลาดเยาวราชได้เพียงไม่นานก็ต้องขอยอมแพ้เพราะทนกับอากาศร้อนและการเบียดเสียดกับผู้คนแทบจะไม่ไหว พวกเธอจึงเรียกแท็กซี่เพื่อกลับไปยังห้างสรรพสินค้าที่จอดรถทิ้งเอาไว้
“โอ้ย ร้อนๆๆๆๆ” แพทบ่นพลางโบกพัดลายการ์ตูนที่ซื้อติดมือจากเยาวราชไปด้วย
“ไม่คิดว่าตอนนี้เมืองไทยจะร้อนขนาดนี้เลยนะเนี่ย... ร้อนแทบจะละลายเลย” จอมขวัญพูดพลางดูดคาปูชิโนเย็นเพื่อดับกระหาย
ตอนนี้ทั้งสามมานั่งพักอยู่ในร้านกาแฟชื่อดัง วีนนัสถอดหมวกของกี้ออกแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรหาสาวเซอร์
“อื้อ... กลับออกมาแล้วล่ะ ร้อนมากเดินไม่ไหว” ดาราหน้าหวานพูดแล้วลุกขึ้นเดินออกไปนอกร้านพลางคุยโทรศัพท์ไปด้วย เธอยิ้มและหัวเราะออกมาขณะที่คุยอยู่กับปลายสาย
สาวแว่นหน้าหล่อนั่งมองอดีตคนรักด้วยสายตาที่ไม่พอใจ เธอหันไปมองเพื่อนที่กำลังนั่งจิบกาแฟแบบชิลๆ แล้วพูดว่า “แพท... แพทสนิทกับนัส รู้จักนัสมาก่อนเราใช่มั้ย”
“อื้อ... ทำไมเหรอ”
“แพทรู้ใช่มั้ยว่าสเป็กของนัสเป็นแบบไหน”
“ก็น่าจะ...”
“แพทคิดเหมือนกับที่เราคิดหรือเปล่า”
สาวหล่อขมวดคิ้ว “อะไรอ่ะ... จอมคิดอะไรอยู่”
“นัสคบกับคนอื่นอยู่ใช่มั้ย”
แพทส่ายหน้า “พูดบ้าๆ จอมก็ได้ยินที่นัสพูดวันนั้นไม่ใช่เหรอว่ายังไม่มีใคร ขออยู่คนเดียวดีกว่า”
“ได้ยิน... แต่เราไม่ค่อยเชื่อ นัสต้องมีอะไรปิดบังเราอยู่แน่ๆ”
“แล้วไงล่ะ... นัสจะพูดหรือนัสจะปิดแล้วมันเกี่ยวอะไรกับจอม” สาวหล่อพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ตอนนี้จอมกับนัสไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย นัสจะทำอะไรมันก็เรื่องของนัสสิ”
“ก็เพราะเราเป็นห่วงนัสไง”
“ห่วงอะไรไม่เห็นมีอะไรน่าห่วง... พอเหอะ เราไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก” แพทพูดตัดบทเสียงห้วนๆ
ดาราสาวเดินเข้ามาก็รับรู้ได้ถึงบรรยากาศมึนตึงระหว่างสาวหล่อทั้งสอง เธอรับรู้ได้ทันทีว่าจอมขวัญต้องคาดคั้นหรือไมก็ขอร้องให้สาวหล่อเป็นสื่อกลางเพื่อช่วยให้คืนดีกับเธอแน่นอน เธอนั่งลงเงียบแล้วดื่มกาแฟ
“เมื่อกี้นัสคุยกับใครเหรอ” สาวแว่นหน้าหล่อถาม
“ทำไมเราต้องบอกจอมด้วยล่ะ” วีนัสตอบเสียงเรียบ เธอเอนหลังแล้วหมุนหมวกแก๊บที่อยู่ในมือเล่น
แพทพูดเหมือนจะนึกอะไรได้ “อื้อ... เพื่อนนัสที่พวกเราเจอที่สำเพ็งนี่ตลกดีเนอะ เกิดมาเราเพิ่งจะเคยหัวเราะได้ขนาดนี้เลยนะเนี่ย คิดว่าจะขาดใจตายซะแล้ว”
ดาราหน้าหวานยิ้ม “อยู่กับพวกเค้าแล้วสนุกนะ หัวเราะได้ทั้งวันเลย ขนาดเครียดๆ มานั่งฟังพวกเค้าคุยกันเฉยๆ ยังหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังเลยล่ะ”
“แล้วรู้จักกันได้ยังไงล่ะเนี่ย” สาวหล่อถาม
“ก็รู้จักเพราะทำงานน่ะ พอดีว่าที่บริษัททำโครงการ CSR กับที่ออฟฟิศของพวกเค้าก็เลยได้ร่วมงานกัน เรามีหน้าที่แค่เป็นตัวแทนบริษัทไปโชว์ตัวตามโครงการที่พวกเค้าทำตามต่างจังหวัดน่ะ ไปด้วยกันหลายๆ ทริปเข้าก็เลยสนิทกัน” ดาราสาวเล่า
“อ่าฮะ ถึงว่าดูสนิทกันทุกคนเลย แต่ดูนัสอารมณ์ดีขึ้นเยอะเลยนะ เราไม่เคยเห็นนัสหัวเราะขนาดนั้นมาก่อนเลย” แพทพูด “เราเองก็หัวเราะซะแบบเหนื่อยสุดๆ”
จอมขวัญพูดแทรกขึ้นมาว่า “เราไม่ชอบ... ทำไมต้องพูดคำหยาบใส่กัน มีมึง กู วะ โว้ย แถมยังด่าใส่กัน อยากให้คนอื่นขำไม่เห็นจะต้องพูดกันแบบนี้เลย”
สาวหล่อและวีนัสมองหน้ากันแบบเซ็งๆ สาวแว่นหน้าหล่อเริ่มจะเหวี่ยงขึ้นมาบ้างแล้วและทุกครั้งที่เธอเป็นแบบนี้เธอก็มักจะพูดเหน็บแนมถึงสิ่งที่ไม่ชอบอยู่เสมอ ดาราหน้าหวานเคยโดนอดีตคนรักพูดเหน็บอยู่เป็นประจำเวลาไม่พอใจ จนเธอไม่อยากจะทำอะไรที่จอมขวัญไม่ชอบให้เห็นอีกเลย และรู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่ถูกอีกฝ่ายมองราวกับจับผิดและพูดเสียดสี นี่คือของเสียของสาวแว่นหน้าหล่อที่เธอไม่ชอบ ช่วงที่คบกันเธอพยายามมองแต่ข้อดีของจอมขวัญแต่ก็รู้สึกแย่ทุกครั้งเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนี้
“ไม่เห็นจะมีอะไรเลย เพื่อนสนิทส่วนใหญ่ก็พูดกันแบบนี้ทั้งนั้น ไม่พูดสิแปลก เรายังพูดแบบนี้กับเพื่อนสนิทเราเลย” แพทพูดแล้วยักไหล่ทำเป็นไม่สนใจกับคำพูดของเพื่อน
“นัสไปรู้จักไปสนิทกับคนพวกนี้ได้ยังไงกัน ดีนะที่นัสไม่ได้ติดนิสัยพูดแบบพวกนั้นมา ไม่งั้นเราไม่ยอมแน่” สาวแว่นหน้าหล่อหันมาดุดาราหน้าหวาน
ดาราสาวขมวดคิ้วแล้วพูดเสียงแข็งว่า “ไม่ยอมเหรอ... เรื่องนี้ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับจอมเลย เราจะสนิทกับใครก็เรื่องของเรา จอมไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับเรา ไม่มีสิทธิ์มาว่าเพื่อนเราด้วย”
จอมขวัญยังไม่ยอมแพ้ “แล้วคนชื่อกี้... คนที่เราเจอกับนัสวันก่อน ผู้หญิงอะไรแต่งตัวดูเถื่อนๆ ใส่เสื้ออะไรมาก็ไม่รู้... กูฟังคาราบาว เฮอะ ผู้หญิงอะไรฟังเพลงแบบนี้... พวกบ้า พูดจาก็หยาบคาย เสียงก็ห้วนๆ อย่างกับคนไม่มีการศึกษา”
วีนัสเริ่มไม่พอใจกับคำพูดของอดีตคนรักมาขึ้นทุกที สาวหล่อที่เห็นปฏิกิริยาจากเพื่อนสาวก็รับพูดแทรกขึ้นมาทันที “แล้วไงอ่ะ... เราว่าคุณกี้ก็คงจะชอบสไตล์แบบนั้น ผู้หญิงก็ฟังเพลงแนวนี้เยอะไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย สไตล์การพูดคุณกี้เค้าก็คงเป็นแบบนี้ไม่เห็นเกี่ยวกับการศึกษาของเค้าเลย จอมจะเอาอะไรกับคนที่เราเพิ่งจะเจอกันมากมายนักล่ะ”
“ไม่รู้ล่ะ... เราไม่ชอบ คนแบบนั้นไม่เห็นอยากจะรู้จักเลย”
“เราก็ไม่ได้อยากให้จอมรู้จักเพื่อนของเราเหมือนกัน... รู้ไว้เลยนะว่าวันนี้จอมเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญ” ดาราหน้าหวานพูดเสียงเข้มทำเอาอีกฝ่ายสะอึก “จอมไม่มีสิทธิ์มาว่าเพื่อนเราเสียๆ หายๆ แบบนี้ด้วย”
“ทำไมเราจะว่าไม่ได้... แตะไม่ได้เลยเหรอ หรือว่านัสชอบคนที่ชื่อกี้” จอมขวัญพูด “เราคบกับนัสมานานทำไมเราจะไม่รู้ว่าเวลานัสชอบใครนัสจะมองคนๆ นั้นด้วยสายตาแบบไหน ทำไมเวลาคุยกับคนชื่อกี้ นัสต้องทำท่าเขินด้วยล่ะ” สาวแว่นหน้าหล่อยังคงเถียงต่อไป
“จอม... เราว่ามันจะมากไปแล้วนะ นี่จอมกำลังว่าคนที่จอมไม่รู้จักเค้าด้วยซ้ำนะ” แพทพยายามห้ามเมื่อเห็นว่าทั้งสองฝ่ายกำลังจะเริ่มทะเลาะกัน
จอมขวัญไม่ฟังเสียงเพื่อนแล้วหันไปคาดคั้นอีกฝ่าย “ทำไมไม่ตอบล่ะนัส นัสชอบคนนั้นใช่มั้ย”
“ใช่! เราชอบกี้... ชอบมากด้วย” ดาราสาวพูดออกมาพลางจ้องหน้าอดีตคนรักด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่าโกรธจัด “พอใจแล้วล่ะสิ... จะบอกอะไรให้นะ คนที่จอมว่าเค้าเสียๆ หายๆ เมื่อกี้มีดีกว่าจอมตั้งเยอะ อย่างน้อยๆ เค้าก็ไม่เคยทำให้เราเสียใจเหมือนที่จอมทำหรอก”
วีนัสลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากร้านไป สาวหล่อรีบวิ่งตามไปทันทีปล่อยให้จอมขวัญนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ในร้านคนเดียว
“ได้... เราจะทำให้นัสเห็นว่าคนแบบนั้นสู้เราไม่ได้ แล้วนัสจะต้องกลับมาเป็นของเราอีกครั้ง”
ดาราหน้าหวานรีบวิ่งกลับไปที่รถแล้วยืนสงบสติอารมณ์อยู่พักใหญ่เมื่อเห็นแพทวิ่งตามมาแล้วพูดปลอบเธอแต่คำพูดของอีกฝ่ายนั้นไม่ได้เข้าหูของเธอเลย หลังจากที่บอกลาสาวหล่อแล้วเธอก็ขับรถออกมาด้วยความรู้สึกที่ยังคุกรุ่นอยู่พลางกดโทรศัพท์ไปหาสาวเซอร์
“ค... คุณ... มาหาฉันหน่อยได้มั้ย”
กี้ที่กลับมาถึงบ้านได้พักใหญ่รีบหยิบหมวกกันน็อคแล้วรีบวิ่งไปหาลุงเชย เธอสตาร์ทเครื่องยนต์แล้วขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปหาดาราสาวที่โทรมาหาเธอเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วด้วยความรวดเร็ว
สาวเซอร์เห็นวีนัสยืนหน้าเครียดขณะที่รอเธออยู่ชั้นล่างของคอนโด เมื่อเห็นเธอ ดาราหน้าหวานก็ดึงมือเธอให้รีบเข้าไปในลิฟต์ทันที
“เป็นอะไรไป...” กี้ถามแล้วมองอีกฝ่ายที่ทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้
ดาราสาวไม่ตอบ และเมื่อเดินมาถึงห้องของเธอวีนัสก็กอดสาวเซอร์แน่นพลางพูดว่า
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น... ขอให้คุณเชื่อใจฉันนะ ขอร้องล่ะ”
กี้รู้สึกตกใจกับท่าทีของอีกฝ่ายมาก เธอจูงเจ้าของห้องให้ไปนั่งที่โซฟาแล้วก็นั่งคุกเข่าบนพื้นมองหน้าคนที่นั่งอยู่ “เกิดอะไรขึ้น... ใครทำอะไรคุณ”
ดาราสาวไม่ตอบ เธอได้แต่จับมือสาวเซอร์แน่น ดวงตาคู่สวยของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาร้อนๆ ที่กำลังจะไหลลงมา
“แฟนเก่าคุณทำอะไรคุณงั้นเหรอ... บอกฉันได้มั้ย”
“ต... ตอนนี้ ฉ... ฉันยังพูดไม่ได้ บอกกับคุณไม่ได้ เข้าใจนะ”
สาวเซอร์ขมวดคิ้วแต่ก็ตอบกลับไปว่า “โอเค...”
“รับปากฉันสิ... สิ่งที่ฉันขอคุณเมื่อกี้ ได้มั้ย...” วีนัสพูดออกมาเบาๆ
“โอเค...”
“ขอบคุณค่ะ... ขอบคุณ...” ดาราหน้าหวานพูดแล้วจูบมือกี้ น้ำตาของเธอไหลลงมาอาบแก้มและหยดลงบนมือของอีกฝ่าย
สาวเซอร์ดึงตัวดาราสาวเข้ามากอดแล้วจูบที่ผมของอีกฝ่าย “อยากให้อยู่เป็นเพื่อนมั้ย”
“ค่ะ”
ดาราสาวนั่งหลับตาในอ้อมกอดของกี้บนโซฟารูปตัวแอล มืออุ่นๆ ของสาวเซอร์ลูบที่หน้าท้องของอีกฝ่ายเบาๆ เมื่อรู้ว่าวีนัสมีอาการปวดประจำเดือน
“ดีจัง หายปวดท้องแล้ว” วีนัสพูดออกมา เสียงของเธอเบาราวกับเสียงกระซิบ
“พรุ่งนี้ไปทำงานก็อย่าลืมติดกระเป๋าน้ำร้อนไปล่ะ ไปนั่งปวดท้องในกองถ่ายคงทรมานแย่” คนกอดพูดแล้วจูบแก้มอีกฝ่าย
“ค่ะ... พรุ่งนี้ได้เล่นเป็นคุณด้วยนะ”
“เหรอ... พูดถึงแล้วก็นึกภาพไม่ออกแฮะ คุณเล่นเป็นฉันคงจะพิลึกน่าดูล่ะ”
ดาราหน้าหวานหัวเราะ “ไม่รู้สิ เชื่อมั้ยพี่ป่านคนเขียนบทนี้บอกว่ากลัวคุณล่ะ บอกว่าคุณชอบกวน แล้วพี่ป่านเค้าไม่ชอบคนกวนๆ แบบคุณ แต่พอฉันอ่านบทฉันก็คิดถึงแต่หน้าคุณล่ะ เพราะเหมือนคุณมากเลย”
“จริงอ่ะ...”
“อื้อ... แต่คุณตัวจริงกวนกว่าในบทนะ เวลาฉันเล่นเป็นคุณฉันก็เลยพยายามเล่นออกมาให้เหมือนคุณมากที่สุด ก็เลยออกมาดูแล้วบ้าๆ บอๆ ล้นๆ เหมือนคุณ ทุกคนชอบกันใหญ่เลยล่ะ” ดาราสาวพูดแล้วหันไปหอมแก้มคนกอด
“แล้วตัวคุณล่ะชอบบทนี้หรือเปล่า”
“...นี่เป็นหนังเรื่องแรกของฉัน บทแรกของฉันที่ได้เล่นอะไรที่แตกต่างจากที่เคยเล่น ฉันตอบได้เลยว่าฉันดีใจที่ฉันเล่นบทนี้ และฉันก็ดีใจที่มีคุณเป็นต้นแบบของตัวละครตัวนี้”
“ตอบอะไรไม่เห็นจะตรงคำถามเลย คนที่เป็นดาราต้องถูกฝึกตอบไม่ตรงคำถามแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าเนี่ย” กี้พูดพลางหัวเราะ
ดาราสาวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “ก็อยากจะตอบแบบนี้นี่นา...”
วีนัสเงียบไปพักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมาเบาๆ ว่า “กี้...”
“ว่าไง”
“ฉันรู้ว่านิสัยคุณเป็นยังไง ฉันอยากจะบอกว่า... อย่าคิดมาก แล้วก็อย่าเสียใจนะถ้ามีคนมาว่าคุณ... พูดถึงคุณในทางที่ไม่ดี แล้วก็มองคุณด้วยสายตาที่ทำให้รู้สึกแย่”
สาวเซอร์มองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ “หมายความว่ายังไง”
ดาราหน้าหวานเม้มริมฝีปากแน่น “Kiss me (จูบฉันหน่อยสิคะ)” เธอหันไปหากี้แล้วหลับตารับจุมพิตจากสาวเซอร์
...
กี้นั่งเซ็งๆ อยู่ข้างๆ คนขับรถตู้ขณะที่กำลังออกเดินทางจากท่าอากาศยานแม่สอด จังหวัดตาก หลังจากที่เธอนั่งรถมารับคณะเจ้าหน้าที่จากสำนักงานรัฐมนตรีของกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ซึ่งเป็นหน่วยงานที่ให้งบประมาณส่วนใหญ่ในการทำงานแก่สถาบันฯ คณะเจ้าหน้าที่เหล่านี้เดินทางมาดูงานและเก็บข้อมูลเพื่อนำไปประเมินการของบประมาณที่จะใช้ในปีหน้า
“วันนี้กูต้องซวยทั้งวันแหงๆ” สาวเซอร์บ่นกับตัวเองพลางแอบมองไปที่ด้านหลัง คณะเจ้าหน้าที่กลุ่มนี้ประกอบไปด้วยข้าราชการและพนักงานราชการจำนวน 4 คน และหนึ่งในนั้นก็คือจอมขวัญ อดีตคนรักของวีนัสนั่นเอง
‘ไม่คิดว่าจะมาใช้ทุนที่กระทรวงฯ นี้ แถมยังมาอยู่สำนักงานฯ นี้อีกต่างหาก จบนอกแล้วทำไมไม่ไปอยู่งานต่างประเทศวะเนี่ย เฮ้อ’ กี้คิดในใจแล้วเอนหลัง เธอพยายามทำใจให้สบายและไม่คิดอะไรมาก
สาวแว่นหน้าหล่อนั่งกอดอกมองสาวเซอร์ที่นั่งอยู่ด้านหน้าคู่กับคนขับด้วยสายตาที่ไม่พอใจนัก เธอไม่เข้าใจว่าทำไมดาราหน้าหวานถึงบอกว่าชอบผู้หญิงคนนี้มากจนไม่สนใจเธอเหมือนแต่ก่อน เธอคิดว่าหากเธอพยายามง้อและตื้อดาราสาวบ่อยๆ อีกฝ่ายก็น่าจะยอมคืนดีกับเธอเพราะเธอรู้จักนิสัยของวีนัสที่เป็นคนใจดี ใจอ่อนและมักจะยอมเธออยู่เสมอ แต่เมื่อเธอกลับมาก็รู้สึกตกใจและประหลาดใจเมื่อเห็นอดีตคนรักเปลี่ยนไป ดาราหน้าหวานดูเย็นชา และไม่สนใจเธอเลย
‘ผู้หญิงคนนี้มีดีอะไร ทำไมนัสถึงได้ชอบ... เราต้องทำให้นัสกลับมาอยู่กับเราให้ได้’ จอมขวัญคิดในใจ
เสียงเจ้าหน้าที่หญิงคนหนึ่งร้องเรียกชื่อกี้ “คุณกี้คะ แวะปั้มซื้อของกินก่อนได้มั้ยคะ พวกเรายังไม่ได้กินข้าวเช้ากันเลยค่ะ”
“ได้ค่ะ... กำลังจะถามอยู่พอดีเลย เพราะกว่าจะไปถึงที่พักก็น่าจะอีกชั่วโมงกว่า เดี๋ยวให้พี่ชิดแวะปั้มให้นะคะ” สาวเซอร์หันมาตอบ
“ขอปั้มดีๆ สะอาดๆ หน่อยนะคะ” หญิงสาวคนเดิมตอบ
“อันนี้คงไม่รับประกันค่ะ เพราะเส้นทางแถวนี้ไม่ค่อยผ่านสถานที่ท่องเที่ยวเหมือนเส้นแถวเชียงใหม่ แค่เจอปั้มนึงนี่ก็ดีใจกันจะตายแล้วล่ะค่ะ เอาเป็นว่าจะดูปั้มที่โอเคให้ก็แล้วกันนะคะ” กี้หันมาตอบอีกครั้งแล้วก็คุยกับคนขับรถ
ปั้มที่รถตู้จอดแวะเป็นปั้มน้ำมันธรรมดาๆ ที่มีร้านขายข้าวแกงและร้านค้าเล็กๆ เท่านั้น คนขับรถตู้บอกว่านี่เป็นปั้มที่ดีที่สุดของแถวนี้แล้ว เจ้าหน้าที่จากกระทรวงฯ เดินทำหน้าเซ็งๆ เข้าไปนั่งที่ร้านข้าวแกง
“ที่โรงแรมมีอาหารเช้าหรือเปล่า” เจ้าหน้าที่ชายวัยกลางคนถามสาวเซอร์ที่เดินเอาแก้วน้ำดื่มมาให้ เพราะเห็นว่าแม่ค้าขายข้าวแกงนั้นกำลังยุ่งกับการตักอาหารที่ลูกค้าสั่ง
“จะเรียกว่าโรงแรมก็คงไม่ได้หรอกค่ะ น่าจะเรียกว่าโฮมสเตย์มากกว่า... แต่เท่าที่เช็คดูก็มีอาหารเช้าบริการแต่ว่าไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นอะไร เพราะเมื่อเช้าออกมาก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน”
“แล้วพวกทีมน้องกี้พักที่ไหนกันเหรอคับ” ชายหนุ่มร่างอ้วนเจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งถาม
“ส่วนใหญ่พักในหมู่บ้านค่ะเพราะสะดวกกับการสำรวจพื้นที่ แต่คืนนี้ก็กลับกันมาพักที่เดียวกันแหละค่ะ มาเตรียมงานกันก่อนแล้วมะรืนนี้ค่อยเข้าไปอีกทีนึง ตอนนี้ที่โฮมสเตย์มีกี้กับเพื่อนอีกคนนึงที่พักอยู่ที่เดียวกันกับพวกพี่แหละค่ะ เพราะต้องติดต่อกับเจ้าหน้าที่ในเมืองด้วย”
“แล้วในห้องที่โฮมสเตย์มีตู้เย็น มีทีวีมั้ยคะ แล้วทีวีมีช่องดาวเทียมมั้ย... อื้อ... แล้วเค้ามี wifi ให้เล่นฟรีหรือเปล่าคะ"
กี้นิ่ง “ในห้องไม่มีตู้เย็น ไม่มีทีวี wifi อันนี้ไม่แน่ใจค่ะ เพราะไม่ได้ลองต่อดูแต่คิดว่าน่าจะมี” คำตอบของเธอทำให้เจ้าหน้าที่สาวและหนุ่มร่างอ้วนทำหน้ามุ่ย
สาวเซอร์เทน้ำจากเหยือกใส่แก้วแล้วส่งให้สาวแว่นหน้าหล่อ ซึ่งอีกฝ่ายรับไปแล้วก็เทน้ำและน้ำแข็งทิ้งลงใต้โต๊ะแบบหน้าตาเฉย
“ขอโทษฮะ พอดีไม่ค่อยชอบกินน้ำแข็ง” จอมขวัญพูดเสียงเรียบแล้วส่งสายตาให้แบบท้าทาย
สาวเซอร์ยักไหล่แบบไม่สนใจอะไรแล้วก็เดินขึ้นไปหยิบจานข้าวส่งให้เจ้าหน้าที่จากกระทรวงฯ ส่วนตัวเธอเองนั้นก็เดินไปนั่งกินข้าวกับพี่ชิด คนขับรถตู้
“แม่งเอ้ย... เรื่องมากชิหาย” กี้บ่นกับพี่ชิด ผู้ฟังก็ได้แต่ยิ้มๆ
เมื่อกินข้าวเสร็จแล้วกี้เดินเข้าไปซื้อของที่ร้านค้า เธอหยิบเครื่องดื่มบำรุงกำลังมา 4 ขวด น้ำดื่ม ลูกอม และหมากฝรั่ง สาวแว่นหน้าหล่อเดินเข้ามายืนข้างๆ ตู้เย็นแล้วบ่นออกมาเบาๆ
“อะไรกัน ไม่มีโค้กไลท์เหรอเนี่ย บ้านนอกชัดๆ”
สาวเซอร์เลิกคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินไปจ่ายเงิน จอมขวัญเดินมายืนข้างๆ เธออีกครั้งแล้วพูดว่า
“คุณกี้รู้จักนัสมานานหรือยังฮะ”
กี้ทำท่าคิด “อืม... ถ้ารู้จักแบบเห็นตัวเป็นๆ ก็ประมาณ 5 – 6 เดือนได้แล้วมั้งคะ แต่ถ้าถามเรื่องก่อนหน้าที่จะเจอกันบอกตามตรงเลยว่าไม่รู้จักค่ะ เพราะไม่ค่อยได้ดูทีวี เห็นแต่พวกเพื่อนๆ กรี๊ดๆ กัน แล้วก็เคยได้ยินชื่อเท่านั้นเอง”
“เหรอฮะ... แล้วนัสเคยพูดเรื่องอะไรเกี่ยวกับ... เรื่องส่วนตัวของนัสเองบ้างมั้ยฮะ”
“ไม่นี่คะ...” สาวเซอร์พูดเสียงเรียบ “เพราะตอนที่ทำงานด้วยกันทางบริษัทก็ขอร้องไม่ให้ถามเรื่องส่วนตัวของพวกดาราที่มาร่วมทริปด้วย ก็เลยไม่มีใครถาม”
“ฮะ...”
ข่าว
