วันนี้เป็นอีกหนึ่งคืนที่มีการเฝ้าระวังแต่ที่เด็ดไปกว่านั้นก็คือการเอาของมีค่าไปเก็บในออฟฟิคอย่างเปิดเผยเพื่อล่อตาล่อใจคนร้ายให้ออกมา
“วันนี้พอแค่นี้”
คำสั่งจากนายหญิงดังขึ้นทำให้คนงานที่อยู่ตามจุดต่างๆพากันแยกย้ายแต่…ไม่ใช่คนออกคำสั่งวันนี้เธอรู้สึกมั่นใจว่าต้องไม่กลับบ้านมือเปล่าแต่แผนจับโจรมันต้องแนบเนียนขึ้น
หทัยภัทรดูนาฬิกาที่บ่งบอกถึงเวลาเกือบเที่ยงคืนวันนี้อากาศเย็นกว่าทุกวันสินะ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นดูท้องฟ้าที่ยังคงมืดมิดแต่ยังดีที่พอจะมองเห็นอยู่บ้าง
คนที่นั่งอยู่ในความมืดตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ว่ามีร่างของใครอีกคนเข้ามานั่งข้างๆแต่เพราะกลิ่นหอมจางๆที่คุ้นเคยทำให้เธอรับรู้ว่าคนที่มาไม่มีอันตรายแต่อย่างใด
“มาทำไมอีก”
“มาตามนัดค่ะ”
มัทนาเอ่ยขึ้นพร้อมกับการส่งยิ้มออกมาน้อยๆแตกต่างจากคนฟังที่ตอนนี้กำลังตั้งท่าราวกับจะบีบคอคนพูดแต่กลับถูกรวบมือเอาไว้ก่อน
“ทำอะไร!”
“เก็บอาวุธ”
มัทนาดึงมือของคนข้างๆมาซุกไว้ที่เสื้อของตัวเองก่อนจะทำท่าเตือนคนที่กำลังจะโวยวายว่าอย่าเสียงดังนั่นจึงทำให้หทัยภัทรสงบลงได้บ้าง
“ปล่อย! ฉันไม่ทำอะไรเธอแล้ว”
“สถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจมัทว่าเราอยู่แบบนี้ไปก่อนดีกว่านะคะอุ่นดี”
หทัยภัทรมองหน้าคนพูดที่ตอนนี้เริ่มมีสีเข้มขึ้นแล้วไหนจะรอยยิ้มบางๆที่เจ้าตัวพยายามเก็บซ่อนไว้อีกมันน่าแปลกแต่พอเริ่มคิดได้ว่าตอนนี้มือของเธอถูกเก็บไว้ที่ไหนเท่านั้นแหละใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีแต่จะทำอย่างได้เมื่อเธอไม่สามารถเอามือออกได้จริงๆถ้าเป็นแบบนี้คงต้องปล่อยให้เลยตามเลย,,,
เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดลงเมื่อมีบุคคลต้องสงสัยเดินท่าทางลับๆล่อๆเข้ามายังออฟฟิคทั้งสองสาวจับตาอยู่นานและทันทีที่มั่นใจนายหญิงของไร่ก็กระโจนออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับยกปืนในมือขึ้นขู่
“อย่าขยับ”
เสียงออกคำสั่งทำให้ผู้ร้ายตกใจอยู่ไม่น้อยก่อนจะหันมาเผชิญหน้าด้วยใบหน้าที่ซีดเผือก
“นายหญิง!”
“ใช่จำฉันได้งั้นเหรอแล้วทำไมถึงจำไม่ได้ว่าไร่นี้ให้อะไรกับนายบ้าง”
คนพูดเอ่ยออกมาเสียงดังพร้อมกับหันไปมองรอบๆเมื่อไม่พบใครอื่นเธอจึงเดินเข้าไปใกล้หัวขโมยมากยิ่งขึ้น
“ฉันรู้อยู่แล้วว่าเป็นนายแต่ก็อุตสาห์ให้โอกาส”
“ผม ผม…”
“จะแก้ตัวอะไรอีกล่ะในเมื่อหลักฐานคามืออยู่แบบนี้เอาเป็นว่าเก็บคำแก้ตัวไปบอกกับตำรวจเถอะ”
คนพูดหันไปล้วงเชือกที่มัดติดเอวของตัวเองออกมาเพื่อจะเอาไปมัดมือคนร้ายแต่เพียงแค่เสียววินาทีที่เธอละสายตาก็ถูกคนร้ายเข้ามาประชิดตัวพร้อมทั้งแย่งปืนเอาไปได้อย่างง่าย
“ผมไม่เคยคิดจะเป็นโจรแต่มันจำเป็น”
คนร้ายจ่อกระบอกปืนไปที่เจ้าของไร่สาวก่อนจะค่อยๆเดินถอยหลังออกมาช้าๆและนั่นถือเป็นโอกาสดีที่สุดที่มัทนาจะพุ่งตัวออกมาพร้อมกับใช้ไม้ฟาดลงไปยังมือที่ถือปืนของคนร้ายจนทำให้ปืนกระเด็นออกไปไกลจากนั้นหญิงสาวก็ฟาดลงไปที่ตัวของคนร้ายอย่างแรงจนคนถูกฟาดถึงกับล้มลงและก่อนที่จะทำการซ้ำอีกครั้ง มัทนาห็ต้องหันกลับไปยังเสียงร้องของหทัยภัทรและสิ่งที่เห็นทำให้เธอตกใจเป็นที่สุดเมื่อพบว่าคนร้ายไม่ได้มีแค่คนเดียวเพราะหญิงสาวที่ท่าทางไม่เป็นมิตรกำลังเตรียมฟาดไม้ในมือใส่คนที่นอนอยู่ที่พื้น
หทัยภัทรหลับตาลงพร้อมกับความรู้สึกกลัวที่ก่อขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ครั้งนี้เธอประมาทเกินไปจริงๆถึงได้เกิดความผิดพลาดขนาดนี้
“ไม่เจ็บ” นี่คือความรู้สึกแรกเมื่อรับรู้ได้จากเสียงของไม้ที่คนร้ายเตรียมไว้จัดการกับตัวเองถูกฟาดลงมากระทบกับอะไรบางอย่าง หทัยภัทรค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะพบเข้ากับใบหน้าของคนคุ้นเคยที่จ้องมองมายังเธอ
“คุณไม่เป็นไรนะ”
น้ำเสียงแผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยความห่วงใยทำให้คนฟังถึงกับต้องเอื้อมมือไปลูบที่แก้มขาวของอีกฝ่ายอย่างลืมตัว
“ทำบ้าอะไรของเธอ”
ประโยคต่อว่าแต่คนพูดกลับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนจะเริ่มสังเกตเห็นของเหลวบางอย่างที่ค่อยๆไหลอาบแก้มของคนที่เอาตัวมาบังเธอไว้และมันคงมีมากไปจนไหลลงมาที่หน้าของเธอด้วย
“มัทนา! มัทนา!”
เสียงเรียกชื่อคนที่สลบไปแล้วดังขึ้นพร้อมกับการเขย่าตัวอีกฝ่ายแรงๆ หทัยภัทรถึงกับหัวใจหล่นวูบเมื่อเลือดของมัทนายังไหลไม่หยุดและตอนนี้อะไรก็คงไม่สำคัญเท่าการที่เธอต้องไปตามคนมาช่วยมัทนา!
โจรทั้งสองเมื่อเริ่มเห็นว่ามีคนบาดเจ็บก็พากันวิ่งหนีไปคนละทางต่อไปนี้พวกเขาคงแฝงตัวในไร่นี้ไม่ได้อีกแล้วและจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นคาดว่าตัวเองไม่ควรมาเหยียบที่นี่หรือให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นนายหญิงเห็นหน้าอีกเป็นอันขาด
หทัยภัทรเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวายก่อนจะมาหยุดยืนหน้าห้องของคนเจ็บ จากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาเธอต้องวิ่งมาตามคนงานที่อยู่ใกล้ๆให้ไปช่วยดีที่หัวขโมยไม่โหดร้ายจนถึงขั้นจะฆ่าแกงกันไม่อย่างนั้นเธอกับคนเจ็บคงไม่รอด
“พี่หทัยเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
ปาลิตารีบวิ่งมาหาพี่สาวทันทีเมื่อรู้เรื่องเธอนึกโทษตัวเองที่ปล่อยให้อีกฝ่ายอยู่นอกสายตาจนเกือบเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น
“พี่ไม่เป็นไร”
“ตาขอโทษนะคะที่ปล่อยให้พี่หทัยอยู่คนเดียว”
คนพูดเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเศร้าๆก่อนจะโผเข้ากอดคนตรงหน้าอย่างลืมตัวจนหทัยภัทรต้องกระแอมออกมาเบาๆเพื่อเตือนสตินั่นจึงทำให้คนที่หลงลืมคิดได้จึงยอมปล่อยมือออกช้าๆ
“ตาขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรพี่รู้ว่าตาเป็นห่วงแต่พี่ไม่เป็นไรแล้ว”
หทัยภัทรเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเธอเข้าใจในการกระทำของน้องสาวคนนี้ดีแต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงรู้สึกไม่ชอบเวลาที่ถูกอีกฝ่ายกอดหรือแม้กระทั่งจับมือ
“เรากลับเข้าบ้านกันเถอะนะคะ ตาจะไม่ปล่อยพี่หทัยไว้คนเดียวอีกแล้ว”
“ตาขึ้นไปก่อนเถอะ”
“ทำไมล่ะคะ”
“พี่ต้องรอดูอาการของมัทเค้าก่อน”
“คนแบบนั้นไม่ตายง่ายๆหรอกค่ะ”
ปาลิตาเริ่มแสดงความไม่พอใจออกมานิดๆเมื่อได้ยินประโยคปฏิเสธแล้วไหนจะการเรียกชื่อที่ดูเปลี่ยนไปอีกยิ่งทำให้เธอรู้สึกหวุดหวิดมากยิ่งขึ้น
“เค้าช่วยพี่เอาไว้ถ้าไม่มีเค้าป่านี้คนที่ต้องนอนให้หมอรักษาก็คือพี่”
“มันต้องการเอาหน้ามากกว่ามันคงอยากให้พี่หทัยใจอ่อน”
“พูดอะไรของเธอปาลิตา”
“ตาก็พูดว่ามันกำลังแสดงละครอยู่ไงคะและก็ดูเหมือนจะได้ผล”
ปาลิตาเดินถอยห่างออกมาทีละก้าวอย่างช้าๆ
“เพราะตอนนี้ใครบางคนกำลังจะใจอ่อนจริงๆ”
พูดจบปาลิตาก็วิ่งกลับไปยังบ้านหลังใหญ่ทันทีเพราะหากต้องอยู่นี่ต่อไปเธอคงได้ระเบิดอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ออกมาจนหมด หากเป็นแบบนั้นทุกอย่างระหว่างตัวเธอกับหทัยภัทรอาจจะแย่ลงไปกว่านี้
หทัยภัทรถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนล้าเธอรู้ดีว่าปาลิตารักและหวังดีกับเธอมากขนาดไหนและตอนนี้เธอกำลังทำร้ายหัวใจของคนที่ดีกับตัวเองเพียงเพราะคนที่นอนเจ็บอยู่ในห้อง
“นรีช่วยเฝ้ามัทนาให้มั้ยคะ”
เสียงของคนหวังดีดังขึ้นมาอีกครั้งจนหทัยภัทรต้องหันไปส่งยิ้มบางๆให้
“พี่คิดว่านรีนอนแล้วเสียอีก”
“ก็เกือบแล้วค่ะ โชคดีนะคะที่พี่หทัยไม่เป็นอะไร”
“ที่จริงคนเจ็บควรจะเป็นพี่แต่มัทนามาบังไว้เค้าเลยต้องมาเจ็บตัวแบบนี้”
เป็นอีกครั้งที่หทัยภัทรกำลังแสดงความอ่อนแอออกมาอย่างลืมตัว เธอนึกไปถึงใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำสีแดงแต่กลับยังส่งยิ้มให้เธอและถามไถ่ว่าเธอเจ็บตรงไหนบ้าง ทั้งๆที่คนเจ็บเป็นตัวเองแท้ๆและก่อนที่คนทั้งคู่จะคุยอะไรกันไปมากกว่านี้ประตูห้องก็ถูกเปิดออกและเร็วกว่าความคิดเมื่อหทัยภัทรรีบลุกเดินไปหาหมอที่มาทำแผลทันที
“เป็นไงบ้างคะคุณหมอ”
“ปลอดภัยแล้วครับ ช่วงแรกๆอาจมึนๆหน่อยต้องคอยดูแลดีๆนะครับ”
“ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะคะ ขอโทษด้วยที่รบกวนกลางดึก”
หทัยภัทรเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิดแต่เธอก็คงปล่อยให้คนบาดเจ็บนอนรอจนเช้าไม่ได้
“ไม่เป็นไรหรอกครับมีอะไรโทรตามผมได้ ขอตัวก่อนนะครับ”
สองพี่น้องเดินไปส่งคุณหมอที่หน้าบ้านก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกัน นรีรัตน์รีบเดินตรงเข้าไปหาคนที่ยังนอนนิ่งอยู่ด้วยความเป็นห่วงแต่แล้วขาทั้งสองข้างของเธอก็ต้องหยุดก้าวเดินเมื่อโดนใครอีกคนตัดหน้าไปนั่งข้างเตียงก่อน
หทัยภัทรจ้องมองคนเจ็บอยู่นานหลับตาลงทีไรเธอก็เห็นแต่แววตาที่แสนห่วงใยของคนตรงหน้าและภาพเหล่านั้นก็ฉายซ้ำไปซ้ำมาจนเธอต้องสะบัดหัวแรงๆเพื่อหวังจะไล่ภาพดังกล่าวให้หลุดไป
“พี่หทัยเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
นรีรัตน์เอ่ยถามออกมาเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่มีท่าทางแปลกๆและก็ได้ผลเมื่อคนท่าทางแปลกหยุดการกระทำลงพร้อมกับหันมามองที่เธอ
“พี่ พี่คงเหนื่อยน่ะ”
คนพูดเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วๆ
“พี่หทัยควรไปพักนะคะเดี๋ยวทางนี้นรีดูให้เอง”
หทัยภัทรมองหน้าน้องสาวอย่างชั่งใจก่อนจะหันกลับมาดูหน้าคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง บางทีนรีรัตน์อาจพูดถูกว่าเธอควรจะไปพัก หญิงสาวลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปพูดอะไรบางอย่างกับคนที่ยืนอยู่จากนั้นก็เดินออกไปจากห้อง
นรีรัตน์มองตามแผ่นหลังของคนที่เพิ่งออกไปด้วยความรู้สึกประหลาดใจแต่เธอไม่มีความกล้าพอที่จะเอ่ยถามอะไรคงได้แต่รอคอยเวลาเท่านั้นที่จะเป็นตัวเฉลยคำตอบได้ดีที่สุด
หญิงสาวเดินเข้าไปจ้องหน้าคนเจ็บครู่หนึ่งก่อนจะเดินออกจากห้องมาช้าๆเพราะไม่รู้จะอยู่ทำไมในนี้อีก…เมื่อคนที่จะนอนเฝ้าไม่ใช่เธอ
เปิดจองแล้วน๊าตั้งแต่วันนี้ - 10 กุมภา 14
ราคาเล่มละ 350 บาท
ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท
รวมที่ต้องโอน 380 บาท
สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคา 250 บาท
โอนเงินมาได้ที่
ธนาคารกสิกรไทย
สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่
457-211-232-8
ชื่อบัญชี สมทรัพย์
โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่
Mail
mydestiny_k@hotmail.com Tel 087-0591110
Line samakae
facebookhttps://www.facebook.com/mea.you.927
ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ
นิยายเรื่องอื่นๆ
คุณหนูที่รัก yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576 ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259 เกมรัก สะดุดใจ yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672 ปีกรัก yuri
http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521 สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762 สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ข่าว
