web stats

ข่าว

+-User

Welcome, Guest.
Please login or register.
 
 
 
Forgot your password?
ปัญหาการสมัครสมาชิก
วิธีเปลี่ยนสถานะเป็นนักเขียน
วิธีลงนิยาย
วิธีใช้งานบอร์ด

+-สถิติการใช้งาน

Members
Total Members: 880
Latest: Levitra5a
New This Month: 0
New This Week: 0
New Today: 0
Stats
Total Posts: 1553
Total Topics: 886
Most Online Today: 39
Most Online Ever: 601
(21 กันยายน 2024 เวลา 08:04:58 )
Users Online
Members: 0
Guests: 26
Total: 26

ผู้เขียน หัวข้อ: ผิดเพราะ...รัก ตอนที่ ๘  (อ่าน 2657 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ n-ew

  • Moderator
  • ขาจร
  • *****
  • กระทู้: 93
ผิดเพราะ...รัก ตอนที่ ๘
« เมื่อ: 03 กุมภาพันธ์ 2014 เวลา 13:41:20 »
ตอนที่ ๘

   แพรตะวันพยายามสะบัดหัว ไล่ความคิดที่ฟุ้งซ่านของตัวเอง ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ เพื่อให้เสร็จทันกำหนดที่ให้ไว้กับลูกค้าจนกระทั่งเย็น
   “พี่แพรยังไม่กลับอีกเหรอคะ” เสียงนุ้ยเอ่ยทักแพรตะวันที่ยังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่
   “งานยังไม่เสร็จเลยจ๊ะ นุ้ยจะกลับแล้วใช่ไหม ไปก่อนเลยเดี๋ยวพี่ปิดห้องให้เองจ๊ะ” แพรตะวันเงยหน้าบอกนุ้ย
   “งั้นนุ้ยไปก่อนนะคะ พี่แพรอย่าทำงานเพลินล่ะ เดี๋ยวคนที่บ้านเค้าจะเป็นห่วง” นุ้ยล้อแพรตะวันยิ้มๆ ก่อนจะรีบเดินออกไป
   “คนที่บ้านเหรอ...อื้ม...” แพรตะวันทวนคำนุ้ยยิ้มๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรออกทันที
   “ว่าไงจ๊ะแพร” เสียงปลายฝันดังมาตามสาย
   “ฝันเลิกงานหรือยังคะ”
   “สักพักก็จะกลับแล้วจ๊ะ แพรมีอะไรเหรอ”
   “เอ้อ...เราไม่ได้ทานข้าวด้วยกันนานแล้วนะ ฝันไปทานข้าวกันไหมก่อนกลับบ้าน”
   “อื้อ...วันนี้คุณแพรตะวันว่าง มีคิวให้ฝันด้วยเหรอคะ” เสียงปลายฝันล้อด้วยเสียงกลั้วหัวเราะมาตามสายอย่างอารมณ์ดี
   “แล้วจะไปไหม...ร้านเดิมก่อนถึงบ้านดีไหม”
   “ได้..แต่แพรเลี้ยงน่ะ”
   “แน่นอนซิเค้าชวน จะให้ตัวเองเลี้ยงได้ไงล่ะ” แพรตะวันบอกอย่างดีใจ
   “งั้น...เดี๋ยวเจอกันนะ แพรรีบมาด้วย ฝันเริ่มหิวแล้วมาช้าไม่รอด้วย” ปลายฝันแกล้งทำเสียงขู่ล้อแพรตะวัน
   “จ้า เดี๋ยวจะรีบซิ่งไปเลย” แพรตะวันบอกปลายฝัน ก่อนจะรีบเก็บข้าวของ แล้วรีบขับรถมุ่งหน้าไปที่ร้านที่นัดกับปลายฝันไว้อย่างรวดเร็ว
   เพียงไม่นานแพรตะวันก็มานั่งรอปลายฝัน ที่ร้านที่นัดหมายกันไว้ เพราะที่ทำงานของแพรตะวันอยู่นอกเมือง รถไม่ติดเลยทำให้มาถึงก่อนปลายฝัน
   “ฝันแพรถึงร้านแล้วนะคะ ฝันถึงไหนแล้ว” แพรตะวันโทรถามปลายฝันเมื่อได้โต๊ะนั่งแล้ว
   “ใกล้ถึงแล้วแพรสั่งกับข้าวรอเลยนะ ฝันหิวมากๆ เลยไปถึงจะได้กินเลย”
   “แล้วฝันอยากกินอะไรล่ะ”
   “อะไรก็ได้สั่งมาเหอะ ตอนนี้กินได้ทั้งนั้นแหล่ะ แค่นี้นะเดี๋ยวโดนตำรวจจับ” ปลายฝันบอกก่อนจะรีบวางสาย เพราะเธอยังขับรถอยู่
   เพียงไม่นานปลายฝันก็มาถึง ทันทีที่มาถึงก็มีอาหารรออยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ทำให้ปลายฝันยิ้มอย่างพอใจ เพราะอาหารที่แพรตะวันสั่งมา ล้วนแต่เป็นของโปรดเธอทั้งนั้น
   “วันนี้แพรน่ารักจัง ถูกหวยเหรอถึงได้อยากเลี้ยงฝัน” ปลายฝันเอ่ยแซวแพรตะวันยิ้มๆ
   “แหม...ทำไมต้องรอถูกหวยก่อนถึงจะเลี้ยงได้เหรอ เค้าไม่ถูกหวยเค้าก็มีปัญญาเลี้ยงตัวเองจ๊ะ ก็เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันแบบนี้นานแล้วน่ะ”
   “อื้อ...จนจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่” ปลายฝันบอกเบาๆ อย่างรู้สึกเศร้า แต่ก็รีบทำเสียงสดใสกลบเกลื่อนความรู้สึกแปลกๆ ที่กำลังเกิดขึ้นในใจ
   “ไหนดูซิมีอะไรกินบ้าง ปลาทอดสมุนไพร ไก่ทอดซอสโยเกิร์ต แกงส้มกุ้งยอดมะพร้าว ผัดฉ่าทะเล โหย...อะไรเนี่ย มีแต่ของโปรดของแพรหมดเลย สั่งแต่ที่ตัวเองชอบทั้งนั้นเลย” ปลายฝันแกล้งบ่นว่าแพรตะวัน แต่มือตักกับข้าวใส่ปากเคี้ยวอย่างอร่อย เพราะจริงๆ แล้วทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะเธอเองก็ชอบ
   “ทำเป็นพูด...แพรชอบฝันก็ชอบไม่ใช่เหรอ มากินทีไรก็เห็นสั่งทุกที แล้วก็บอกอร่อยๆ ดูซิแพรยังกินไม่ทันเลย” แพรตะวันว่าปลายฝันยิ้มๆ
   “ก็มันหิวนี่นา” ปลายฝันบอกเสียงอ่อยๆ
   แพรตะวันหัวเราะ มองปลายฝันอย่างรู้สึกมีความสุข นานมากแล้วที่เธอกับปลายฝันไม่ได้ทำอะไรแบบนี้ร่วมกัน จนเหมือนทั้งคู่ห่างเหินกันไป

‘อยู่ใกล้ๆ เธอรู้สึกดี
อยู่กับใครทำไมมันไม่เหมือนกัน
อยู่กับเธอแล้วโลกสดใสมากไปกว่านั้น
อยู่ใกล้ๆ เธอ มันอุ่นใจ
อยู่คนเดียวทำไมมันไม่เหมือนกัน
อยู่กับเธอแล้วฤดูหนาวไม่เคยยาวนาน’

(เมื่อฉันได้รักเธอ*ฤดูหนาวไม่เคยยาวนาน/โรส ศิรินทิพย์*)

   “ฝันเอาไวน์หน่อยไหม จะได้ครบองค์ประกอบ นานๆแพรจะได้เลี้ยงฝันสักที”แพรตะวันเอ่ยชวนปลายฝันอย่างรู้สึกเป็นสุขกับการได้อยู่ด้วยกันแบบนี้
   “อื้อ...เอาซินานๆ ดื่มทีก็ดีเหมือนกันนะ” ปลายฝันบอกแพรตะวันอย่างนึกสนุก
   “เอ้า...ชนหน่อยค่ะฝัน” แพรตะวัน รินไวน์ให้ตัวเองกับปลายฝัน ก่อนจะชวนให้ปลายฝันชนแก้วอย่างสนุกและมีความสุขกับค่ำคืนนี้
   “ฝันไหวไหม” แพรตะวันเอ่ยถาม เมื่อเดินตามปลายฝันมาจนถึงลิฟท์ เมื่อเห็นปลายฝันเดินเซหน่อยๆ
   “ไหวซิไม่เมาหรอกน่า ดื่มไปไม่กี่แก้วเอง ไม่ไหวจะขับรถกลับมาได้ไง แพรนี่ถามแปลกๆ” ปลายฝันหันมาบอกแพรตะวันด้วยรอยยิ้ม
   อาจจะเพราะความเมาหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่แพรตะวันก็ชอบที่ค่ำคืนนี้ปลายฝันมีแต่รอยยิ้มเต็มใบหน้า เธอชอบช่วงเวลานี้เหลือเกิน
   ปลายฝันยืนอยู่ตรงระเบียงห้อง ที่ที่เธอชอบมองดูดวงดาวบนฝากฟ้า ยิ่งดึกๆ ดาวบนท้องฟ้ายิ่งส่งแสงระยิบระยับ สวยงามยิ่งนัก คืนนี้เธอกลับมองเห็นว่าดาวช่างสวยกว่าคืนไหนๆ
   “ฝันยังไม่ง่วงเหรอ” แพรตะวันยืนอยู่ด้านหลังปลายฝัน
   “ยังไม่ง่วงเลย ดูดาวบนฟ้าซิแพรสวยจัง” ปลายฝันเอ่ยตอบโดยไม่ได้หันกลับมามอง แถมยังชี้ชวนให้แพรตะวันดูดาวกับเธอด้วย
   “ไหนดวงไหนเหรอ” แพรตะวันเดินเข้ามาโอบกอด
   ปลายฝันทางด้านหลัง วางคางลงบนหัวไหล่เอ่ยถาม ลมหายใจรินรดไปที่แก้มนวลอย่างจงใจ
   “อื้อ...ไม่ต้องกอดก็ได้” ปลายฝันพยายามเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดของแพรตะวัน แต่นั่นกลับทำให้วงแขนที่กอดอยู่ยิ่งกระชับแน่นกว่าเดิม
   “ปล่อย...ฝันจะไปนอนแล้ว” ปลายฝันหมุนตัวจะเดินเข้าห้อง นั่นกลับทำให้หันมาอยู่ในอ้อมกอดของแพรตะวันที่ยังไม่ยอมถอยห่าง
   “แพร...อื้อ...” เสียงที่กำลังจะต่อว่าไม่อาจออกจากปากของปลายฝันได้ เพราะปากของแพรตะวันปิดปากของปลายฝันไว้อย่างอ่อนโยนนิ่มนวล 
   แพรตะวันมองสบเข้าไปในดวงตาคู่สวยของปลายฝัน ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นจะปิดทับริมฝีปากอิ่มเต็มของปลายฝันอย่างอ่อนโยน แพรตะวันมอบจูบที่ดูดดื่มอ่อนหวานให้ เธอซอกซอนปลายลิ้นเข้าไป แค่เพียงปลายลิ้นสัมผัสกัน ความอุ่นซ่านก็แผ่กระจายไปถึงขั้วหัวใจของคนทั้งคู่แล้ว
   ปลายฝันไม่อาจหักห้ามความปรารถนาที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ความเฉยเมยที่เธอแสดงออกได้เลย ความหวานที่แพรตะวันได้รับนั้น ทำให้เธอถึงกับครางออกมาด้วยความพึงพอใจ
   “อืม...หวานเหลือเกิน”
   ปลายฝันใช้มือบางจับใบหน้าที่กำลังเลื่อนลงไปตามลำคอระหงของหล่อน ที่ตามติดด้วยจุมพิตหนักหน่วง เรียกร้องให้เธอโอนอ่อนผ่อนตาม จนร่างของเธอเอนนอนลงบนโซฟาเล็กตรงระเบียงห้อง ที่เธอมักใช้นอนดูดวงดาวที่พร่างพราวอยู่บนฟ้า บัดนี้ร่างกายของเธอขาวโพลนอยู่ท่ามกลางหมู่ดาว
   ชุดนอนบางเบาถูกถอดออกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เธอรู้เพียงแต่ ตอนนี้ร่างกายเธอสั่นสะท้านจากอารมณ์เสน่หา แพรตะวันไม่รอช้าไล้ลงไปสูดดมความหอมหวานที่กลางหว่างอก ก่อนจะใช้ปลายลิ้นไล้วนรอบๆ และดูดกลืนยอดทรวงอกสีสวยอย่างกระหาย ฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปบนแผ่นท้องที่แบนเรียบ บ่งบอกถึงการดูแลรักษาตัวเองเป็นอย่างดี
   แพรตะวันไล้ลิ้นลงไปตามทางที่ฝ่ามือลูบไล้นำทาง ลงไปจนสุดปลายเท้า ก่อนจะวนกลับขึ้นมาหยุดอยู่ที่จุดกึ่งกลางของสงวน ก่อนจะกดจมูกและปากลงไปสูดความหอมเต็มที่ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากเข้าครอบครองความหวานจากน้ำในแอ่งน้อย เธอขบเม้มเบาๆ และดูดกลืนราวกับทารกน้อยที่หิวกระหาย
   สร้างความรัญจวนแก่ผู้เป็นเจ้าของที่แอ่นสะโพกรับลิ้น ที่กระหน่ำลงในแอ่งน้ำนั้นอย่างเสียวซ่าน
   “อ้า...” เสียงหวานที่สั่นระริกอุทานลั่น
   แพรตะวันผงกศีรษะ มองใบหน้าหวานของปลายฝันที่หลับตาพริ้ม ใบหน้าแดงก่ำอย่างต้องการเต็มที่ เธอไม่รอช้าสอดปลายนิ้วเข้าไปสัมผัสความชุ่มฉ่ำของแอ่งน้ำลงไปจนลึกสุด
   “อื้อ...แพร” เสียงเรียกร้อง ต้องการผ่านออกมาจากริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง  เธอเริ่มขยับนิ้วเข้าออก เข้าออกอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานร่างบางก็กระตุก และผวากอดแพรตะวันแนบแน่น เป็นการบ่งบอกว่าเธอมีความสุขที่สุด ในค่ำคืนนี้ด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม
   “อ้า....”^^




 

Powered by EzPortal
    ต้นฉบับในเว็บไซต์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้แต่งต้นฉบับที่นำมาลง
    copyright © Yuriread.com All rights reserved.