ตอนที่ ๑๐
“ฝัน มีเพื่อนมาหาน่ะ”เสียงแม่ร้องเรียกปลายฝัน ที่ตอนนี้กำลังยุ่ง อยู่กับการทำกับข้าวให้พ่อกับแม่ทานตอนค่ำนี้
“แพรเหรอ...บอกให้เข้ามาเลยแม่ ฝันกำลังยุ่งอยู่”ปลายฝันตะโกนบอกออกไป เพราะคิดว่าเป็นแพรตะวัน
“ทำหยังกับไม่เคยมา...”ปลายฝันบ่นยังไม่ทันขาดคำ เมื่อชะเง้อออกไปดู รู้สึกตกใจที่เห็นคนที่เดินเข้ามา กลับกลายเป็น ณัฐนที ไม่ใช่แพรตะวันอย่างที่เธอคิด
“ที...มาได้ไงคะ”ปลายฝันเอ่ยถามเมื่อ ณัฐนทีมายืนยิ้มอยู่ตรงหน้าเธอ
“อ้าวก็ตอนนั้นโทรคุยกัน ฝันบอกจะกลับบ้าน ทีก็อยากมาเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่บ้าง แล้วทีก็ไม่มีอะไรทำด้วย ก็เลยมานี่แหล่ะ”ณัฐนทีอธิบายถึงเหตุผลที่เธอมา ให้ปลายฝันรับรู้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
จริงๆ แล้วเมื่อตอนที่ณัฐนทีกับปลายฝันคบหากันณัฐนทีก็ไปมาหาสู่กับบ้านของปลายฝันบ่อยๆ จนสนิทสนมกันเหมือนเป็นลูกอีกคนของพ่อกับแม่เธอแล้ว
“งั้นทีออกไปคุยกับพ่อแม่ก่อนล่ะกันนะ ฝันทำกับข้าวเสร็จแล้วจะออกไปคุยด้วย เดี๋ยวทีก็ทานด้วยกันนะจ๊ะ”
“ให้ทีช่วยดีกว่านะ จะได้เสร็จเร็วๆ ดูท่าทางพ่อกับแม่คงจะหิวแล้วแหล่ะ”ทีบอก และโดยไม่ต้องรอคำตอบจากปลายฝัน เธอก็เดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆ ปลายฝันที่กำลังยืนหั่นผักอยู่
“แหม...ทำเป็นรู้ดีนะจ๊ะ งั้นทีช่วยหั่นผักล่ะกัน หั่นสวยๆล่ะ”
“สบายมาก ฝันจำไม่ได้เหรอ เมื่อก่อนทีก็ช่วยฝันทำกับข้าวบ่อยๆ”ณัฐนทีบอกกับปลายฝันยิ้มๆ รู้สึกเป็นสุขกับการที่ได้พูดถึงความหลัง แต่นั่นกลับทำให้ปลายฝันถึงกับชะงักงัน กับสิ่งที่ได้ยิน แต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่เดียว เธอก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติเหมือนเดิม
ณัฐนทีลอบมองปลายฝันที่ยืนอยู่หน้าเตาใกล้ๆ อย่างรู้สึกดี ภาพแบบนี้เมื่อก่อนเธอเห็นจนชินตา ปลายฝันชอบทำกับข้าวให้เธอทานบ่อยๆ นานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่ได้เห็นภาพแบบนี้ เหงื่อที่ไหลเยิ้มบนใบหน้าของปลายฝัน ทำให้ณัฐนที อดไม่ได้ที่จะหยิบกระดาษเข้าไปซับให้ปลายฝันทันที แต่กลับทำให้ปลายฝันตกใจจนเกือบทำทัพพีหล่นพื้น
“อุ้ย...!ที ไม่ต้องก็ได้ค่ะ”
“ทีแค่กลัวกับข้าวมันจะเค็มแค่นั้นเอง ถ้าเหงื่อฝันหล่นใส่กระทะ”ณัฐนทีบอกยิ้มๆ
“บ้ามาว่าเค้า”ปลายฝันลืมตัวตีแขนณัฐนทีเบาๆ ทำให้ณัฐนที รู้สึกดีที่ปลายฝันเป็นเหมือนเดิม ไม่ค่อยระวังตัวเหมือนกับที่เจอเธอตอนแรกๆ
เมื่อทานข้าวกันเสร็จแล้ว ปลายฝันก็เข้าครัวล้างถ้วยจานเอง เพราะที่บ้านเธอมีพ่อกับแม่ ที่อยู่กันเองแบบสบายๆ ไม่ได้มีแม่บ้านหรือเด็กมาคอยทำให้ ซึ่งเธอเคยบอกแม่แล้ว ให้จ้างเด็กมาช่วยทำนุ่นนี่ให้ แม่จะได้ไม่เหนื่อย แต่แม่กลับบอกไม่เหนื่อยอะไร ถ้าให้แม่อยู่เฉยๆ แม่ก็เบื่อ ซึ่งทำให้เธอต้องคอยมาดูแลพ่อกับแม่ทุกอาทิตย์ แต่เธอก็รู้สึกดีที่ได้ทำให้พ่อกับแม่ของเธอแบบนี้
เมื่อทำงานในครัวเสร็จเดินออกมา ปลายฝันเห็นว่าณัฐนทีกำลังคุยกับพ่อและแม่ อย่างสนุกสนาน เธอเลยเดินเลี่ยงออกมาหลังบ้าน
เดินแค่ไม่กี่ร้อยเมตร ก็มองเห็นทะเลกว้างไกลที่ที่เธอชอบนั่งมอง มองดูความเวิ้งว้างของสายน้ำยามโพล้เพล้ ฟังเสียงคลื่นที่ซัดสาดเข้าหาฝั่ง ท่ามกลางความเงียบของหาดทรายที่ไร้ผู้คน ด้วยเพราะความมืดกำลังคืบคลานเข้ามาทุกทีๆ
แต่ปลายฝันกลับชื่นชอบบรรยากาศแบบนี้ ชอบกับการได้ทอดสายตาไปไกลๆ ปล่อยใจให้ว่างๆ และพักสายตาด้วยการหลับตาฟังเสียงคลื่นเป็นระยะๆ
ในขณะที่ปลายฝัน กำลังเพลิดเพลินกับการหลับตาฟังเสียงคลื่นอย่างมีความสุขอยู่นั้น และเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาครั้งนี้เธอต้องสะดุ้งสุดตัวอย่างตกใจ เมื่อมองเห็นชายคนหนึ่งรูปร่างผอมเกร็งยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าเธอ
“พี่สาวขอตังค์กินข้าวหน่อยดิ”เสียงมันพูดเน้นรอดลำคอออกมา เหมือนกระซิบแต่ดุดัน พร้อมกับมือที่ถือมีดทิ่มมาตรงหน้าเธอ
“ฉันแค่ออกมาเดินเล่น ไม่ได้มีเงินติดมามากนักหรอก แต่ถ้าเธออยากได้ ฉันยกให้หมดเลยล่ะกัน แต่อย่าทำอะไรฉันเลยนะจ๊ะ”ปลายฝันล้วงเอาเงินที่ติดอยู่ในกระเป๋ากางเกง ที่เหลือจากการซื้อกับข้าวตอนเย็น ซึ่งมีอยู่เกือบพันบาทให้มันทันที
และเธอก็พยายามพูดกับผู้ชายที่ยืนถือมีดปลายแหลมจี้เธออยู่อย่างตั้งสติ พร้อมกับสายตาที่พยายามมองออกไปโดยรอบๆ เพื่อหาทางช่วยตัวเอง
“อะไรว่ะ เงินแค่นี้มันจะพอยาไส้อะไร มือถือเธอไงเอามาให้ฉัน ไอโฟนซะด้วยคงขายได้หลายตังค์”มันพูดพร้อมกับทิ่มมีดเข้ามาขู่เธอ ให้ส่งไอโฟนที่เธอถือติดมือมาถ่ายรูปทะเล ให้กับมัน ซึ่งปลายฝันก็ไม่รอช้าที่จะส่ง แม้เธอจะรู้สึกเสียดายแต่เธอก็ไม่อยากเสี่ยงกับคนพวกนี้
ในขณะที่เธอส่งไอโฟนให้กับมัน มือที่เอื้อมมารับชนเข้ากับมือของปลายฝันพอดี ทำให้มันจับทั้งไอโฟนและมือของเธอแน่น
“มือนุ่มมากเลย เธอนี่หน้าตาสวยเหมือนดาราเลยว่ะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ช่วยสงเคราะห์คนยากจน ให้ได้ลิ้มลองคนสวยหน่อยเหอะว่ะ ฮ่าๆๆๆ”มันพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างย่ามใจ และเผลอเอามีดออกห่างจากตัวปลายฝัน
ปลายฝันที่ระวังตัวอยู่แล้วรีบสะบัดมือ พร้อมกับผลักมันล้มลง ก่อนที่เธอจะหมุนตัววิ่งกลับไปทางบ้านที่เธอเดินจากมาไม่ไกล และพยายามตะโกนร้องให้คนช่วย
“ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ พ่อแม่ช่วยฝันด้วย”ซึ่งเสียงร้องของปลายฝัน ทำให้ณัฐนที ที่กำลังเดินออกมาตามหาปลายฝันได้ยินเสียงพอดี เธอรีบวิ่งมาตามเสียงร้องทันที
เธอมองเห็นปลายฝันที่วิ่งพลางตะโกนร้องขอความช่วยเหลือพลาง มาทางที่เธอกำลังวิ่งตรงไปหาพอดี และยังไม่ทันที่เธอจะร้องถามถึงสาเหตุที่ปลายฝันตะโกนร้องขอความช่วยเหลือนั้น
เธอมองเห็นใครสักคนที่วิ่งตามปลายฝันมาติดๆ โดดตะครุบตัวปลายฝัน จนเธอมองเห็นปลายฝันล้มลงไป เธอรับรู้แล้วว่าปลายฝันกำลังตกอยู่ในอันตราย
เธอไม่รอช้าคว้าไม้ท่อนที่วางอยู่แถวหน้าบ้าน และวิ่งออกไปอย่างสุดแรงที่เธอมี ด้วยความเป็นห่วงปลายฝัน เมื่อเธอวิ่งไปถึงที่ที่เธอมองเห็นปลายฝันล้มลง เธอมองเห็นผู้ชายคนนั้นกำลังนั่งคร่อมอยู่บนตัวของปลายฝัน ที่พยายามต่อสู้ดิ้นรนอย่างสุดชีวิต
เธอไม่รอช้ากระหน่ำตีผู้ชายคนนั้นด้วยไม้ ที่เธอถือติดมือมา อย่างสุดแรงที่เธอมี ตีจนทำให้ผู้ชายคนนั้นปล่อยมือจากปลายฝัน เพื่อมาปัดป้องไม้ที่ณัฐนทีกระหน่ำตีลงไปไม่ยั้ง เมื่อเห็นมันเอามือกุมหัวและผละออกจากตัวปลายฝัน
ณัฐนทีรีบเข้าไปดึงปลายฝันให้ลุกขึ้น และประคองพาเดินแกมวิ่งหนีไปทางบ้าน และพยายามตะโกนเรียกให้คนช่วย
แต่เพียงไม่นานผู้ชายคนนั้นก็เดินตามมาทันทั้งสองคน เพราะปลายฝันซึ่งกำลังจุกจากการที่โดนชกท้องอยู่ ทำให้ไม่สามารถที่จะเดินเร็วๆ ได้
“จะหนีไปไหน”ทั้งปลายฝัน และณัฐนทีหันไปมอง เมื่อได้ยินเสียงมันคำรามอย่างสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บ
ณัฐนทีหันไปเห็นมันเดินเข้ามาใกล้ เธอจึงดันตัวของปลายฝันให้ไปอยู่ด้านหลังเธออย่างห่วงใย นั่นทำให้ตัวเธอยืนรับมีดที่มันพุ่งแทงเข้ามาด้วยความโกรธ
“เสือกนักนะมึง หมูเค้าจะหาม เสือกเอาคานเข้ามาสอด ตายซะเถอะมึง”มันคำรามอย่างน่ากลัว
“กริ๊ด.....! ที”เสียงของปลายฝันที่กรีดร้องด้วยความตกใจ ทำให้มันชะงักเล็กน้อย และก่อนที่มันจะตามเข้าไปแทงณัฐนทีซ้ำนั้น
“เฮ้ย...อะไรน่ะฝัน ที มึงทำลูกกูเหรอ”เสียงพ่อกับแม่ และชาวบ้านที่อยู่ข้างบ้าน ที่วิ่งออกมาตามเสียงกรีดร้องของปลายฝันตะโกนใส่มัน ทำให้มันชะงักและทิ้งมีด แล้ววิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต โดยมีเพื่อนบ้านที่เป็นผู้ชายวิ่งไล่ตามไป 4-5 คน
“พ่อแม่ ที...ทีถูกแทง เรียกรถพยาบาลให้หน่อยค่ะ”ปลายฝันตะโกนบอกพ่อแม่ให้รับรู้ ก่อนจะโผเข้าไปหาณัฐนที ที่ถูกแทงเลือดไหลทะลักออกมามากจนใจเสีย
“ทีทำใจดีดีไว้ ทีอย่าหลับนะ มองหน้าฝัน ที...ทีต้องไม่เป็นอะไร ฮือๆๆๆ”ปลายฝันร้องเรียก พร้อมกับเขย่าตัวณัฐนทีให้รับรู้ และร้องไห้ออกมาเสียงดังอย่างไม่อาจกลั้นไว้ได้
“ฝัน”เสียงของณัฐนที ที่ร้องเรียกปลายฝันสั่นพร่าแผ่วเบา มือของณัฐนที บีบจับมือปลายฝันแน่น
“ฝัน... อย่าร้อง ที...ไม่...อยากให้...ฝัน...ร้องไห้”ณัฐนทีพยายามแค่นเสียงให้ออกมาอย่างยากลำบาก เพราะความเจ็บปวด
“ที...ทีต้องไม่เป็นไรนะ ทีอย่าจากฝันไปอีกนะ ฮือๆๆ”
“ที...ไม่ไปไหน...น..หรอก ที...ที...จะอยู่กับ...ฝัน..น ที...ระ...รัก..ก..ฝัน...นะ”ณัฐนที พูดออกมาอย่างยากลำบาก จนแน่นิ่งและเงียบเสียงไป
“ที...ฮือๆๆๆ ที..อย่าทิ้งฝันไป...ฮือๆๆๆ”ปลายฝันร้องเรียก และเขย่าร่างของณัฐนที ที่แน่นิ่งไปอย่างตกใจ พร้อมกับเสียงที่ร่ำไห้ ท่ามกลางความสงสารและเวทนาของผู้คน ที่ยืนดูอยู่รายรอบอย่างไม่สามารถช่วยอะไรได้
ข่าว
