นิยายเรื่องนี้เปิดให้จองอยู่นะคะ สนใจดูรายละเอียดได้ที่นี่ค่ะ http://yuriread.thaimeboard.com/index.php/topic,1291.msg7892/topicseen.html#msg7892Chapter 12 : Angel’s Wings (ปีกนางฟ้า)ดวงตาสีโลหิตมองอย่างระแวดระวังไปรอบด้าน ยังคงไม่ไว้ใจอะไรมากนัก แม้ผู้ที่เป็นทั้งคนรักและพี่สาวจะป้องกันเธอเอาไว้ด้วยมนตร์พรางตา ไม่มีผู้ใดจะมาวุ่นวายกับเธอได้เมื่ออยู่ตรงนี้ แอ่งน้ำจากน้ำตกแห่งหนึ่งซึ่งเธอได้ยินเสียงการไหลของน้ำตอนที่ไปพบเจอกับเจ้าของป่านางนั้น ในที่สุดก็รู้ว่า มันมีอยู่จริง...
สวยงามมากเสียด้วย...
เพราะรู้สึกเหนียวตัวจากการเดินทางและอากาศร้อนในป่าดิบชื้น จึงฝืนทนไม่ไหว ออกปากขออนุญาตพี่สาวมาอยู่ที่นี่ และความจริงก็อยากให้คาร่ามาด้วย ติดเพียงองค์ราชินีผู้งดงามกำลังทรงงานอื่นอยู่ เพียงบอกว่าจะมาหาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้น
“เฮ้อ.. แต่ความจริงข้าก็ควรจะรอท่านก่อน ไม่น่าใจร้อน...” ไอซิสบ่นตัวเอง หากมือก็เปลื้องเสื้อผ้าไปพลางๆ แปลกใจที่รู้สึกร้อนจนทนรอสุดที่รักมาร่วมด้วยก่อนไม่ไหว และสุดท้ายเรือนกายขาวอมชมพูก็เหลือเพียงผ้าคลุมบางๆที่ห่อหุ้ม
เท้าเปล่าค่อยๆจุ่มลงไปในธารน้ำเย็นใสแจ๋ว สาวน้อยถอนหายใจแผ่วอย่างผ่อนคลายเพราะอุณหภูมิของน้ำที่ทำให้สดชื่นได้ในทันที กระนั้นยังต้องการมากกว่านี้ มือสวยดึงผ้าคลุมตัวออกและหย่อนตัวลงไปทั้งตัว ไอซิสไล้มือไปตามผิวกายใต้น้ำ นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่รู้สึกถึงการเอาอกเอาใจของธรรมชาติเช่นนี้ ครั้งสุดท้ายที่มาเล่นน้ำในแหล่งน้ำธรรมชาติ เธอยังเด็กตัวนิดเดียว ไม่มีสัดส่วนรูปร่างที่จะสามารถล่อตาล่อใจผู้ใดให้ใหลหลงได้ ที่สำคัญเธอมากับท่านพ่อและสองฝาแฝด ไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอ
ก็ลองทำสิ คงได้โดนสามผู้ปกป้องนั้นจัดการจนสิ้น!
แต่ตอนนี้หนึ่งในสามนั้นอยู่ไหนกัน.. เสด็จพี่ที่รักของเธออยู่ที่ใด..
เมื่อไหร่จะทรงมาหาหม่อมฉันเล่าเพคะ หรือจะให้รอจนหมดแรง อ่อนใจเสียก่อน.. แต่ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด เหตุใดข้าจึงรักท่านมากมายนักหนา ทั้งที่ท่านเหมือนไคล่าแทบทุกอย่าง สิ่งใดกันที่ทำให้พวกท่านสองฝาแฝดแตกต่างกัน..
ที่ทำให้ข้าหลงรัก ตกหลุมรักท่านจนหมดปัญญาจะต้านทาน...
คิดไปคิดมาอย่างคนเพ้อ ไม่รู้ตัวว่าเธอน้ำตาไหลพราก ความหวั่นกลัวว่าจะต้องพลัดพรากจากผู้อันเป็นที่รักพาให้จิตใจเศร้าเสียใจ ไอซิสกอดตัวเองร้องไห้สะอื้นอย่างลืมตัว หัวใจเจ็บปวดอย่างเกินจะบรรยายได้ แค่เพียงคิดว่าจะไม่ได้อยู่กับคาร่าเท่านั้น
เช่นนี้แล้ว ท่านยังต้องการจะไล่ข้าไปแต่งงานกับคนอื่นอีกหรือ.?
“ไอซิส..”
เสียงเบาๆเรียกผ่านสายลมมาพาให้สะดุ้ง หากก็หันไปมองหาเจ้าของมันทั้งน้ำตาแบบนั้น เธอลืมและรีบร้อน เจ้าของเสียงและร่างที่เดินมาหาจึงตกใจจนรีบเปลื้องเสื้อผ้าออกอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ความกลัวว่าน้องจะเป็นอันตรายมันมากกว่าที่จะอายกับเรื่องแค่นี้ น้ำเย็นจนทำให้เป็นตะคริวหรือเปล่าเนี่ย!
“ไอซิส!” คาร่าเรียกตกใจ คว้าตัวน้องสาวที่เป็นมากกว่าน้องมากอดปลอบทันที แม้ไม่รู้ว่าน้องร้องไห้เพราะอะไร “เจ้าเป็นอะไร ใครทำ ข้าคิดว่า---”
“เปล่าเพคะ หม่อมฉันแค่.....” ไอซิสยิ้มเขินที่ทำตัวเหมือนเด็กขี้แย จะยกมือขึ้นปาดน้ำตาบนแก้มตัวเอง แต่ก็มีคนมาแย่งหน้าที่
นิ้วเรียวของพี่สาวที่ทั้งรักและเทิดทูนยิ่งสิ่งใด ค่อยๆปาดเก็บหยดน้ำใสบนใบหน้าเธอให้อย่างทะนุถนอม นี่ใช่หรือไม่ที่ทำให้เธอห้ามใจไม่ได้ ไม่ให้รักผู้หญิงคนนี้ยิ่งนัก คาร่าอาจไม่แสดงออกมากมายว่ารู้สึกอย่างไรกับเธอต่อหน้าใครคนอื่น หากทุกเวลาที่อยู่ด้วยกันลำพัง เธอยังรู้สึกได้ว่า พี่รักเธอเหมือนที่เธอรัก...
หวังเพียงเธอไม่ได้คิดเพ้อไปคนเดียว...
“คาร่า..” สาวน้อยกระซิบเรียกชื่อเจ้าของดวงตาที่มองเธออย่างกังวล เธอยกมือขึ้นกุมมือพี่ แล้วพามันมาจูบอย่างรักใคร่ ดวงตาสีโลหิตไม่มองที่อื่นใดนอกจากสีเขียวน้ำทะเลนี้เท่านั้น
“เจ้าไม่หนาวหรือไร.?” เสียงนุ่มน่าฟังถามอย่างเป็นห่วง ดวงหน้าหวานเบื้องหน้าส่ายหน้าให้ทั้งสองแก้มแดงระเรื่อ น่ารักน่าชัง น้องอาจจะเพิ่งนึกได้ว่า พวกเธอไม่ได้สวมอะไรกันเลยสักชิ้น และสัดส่วนบางอย่างในร่างกายก็แนบชิดกันเสียจนรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิของร่างกายกันและกัน
“ท่านจำไม่ได้หรือที่ข้าขออนุญาตมาที่นี่เพราะอะไร.?” ไอซิสถามยิ้มขี้เล่น อีกคนหัวเราะเบาๆ ก่อนก้มลงจูบหน้าผาก เธอหลับตา ชอบเหลือเกินเวลาที่คาร่าทำแบบนี้ มันให้ความรู้สึกดี คล้ายกับว่าระหว่างพวกเธอมันไม่ได้มีแค่ความใคร่
แต่มันคือความรัก...
เพราะรู้ว่าพี่มีคนมากมายที่คอยเอาใจ ดูแลเรื่องแบบนั้นให้อยู่เสมอ หากเธอจะคิดไปเทียบตัวเองกับนางในพวกนั้น คงเป็นไปได้ยากเต็มที ประสบการณ์บนเตียงหรือก็แทบจะเป็นศูนย์ ที่รู้เรื่องได้อยู่ทุกวันก็เพราะพี่สอนทั้งนั้น ยังดีที่หัวไวใช้ได้ ไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่ได้เรื่องเลย..
และหากจะสามารถรั้งพี่เอาไว้ให้อยู่กับเธอมากที่สุดได้ ก็คงจะมีสิ่งเดียว..
เธอต้องทำให้คาร่ารักเธอจนไม่สามารถจะมองใครได้อีกต่อไป...
แต่จะด้วยอะไรกันล่ะ.?
ร่างกายของเธอที่ไม่เคยคิดยินยอมให้ใครได้เชยชมนอกจากคนรักของเธอเพียงเท่านั้น หากมันจะมีค่าเพียงพอหรือไม่...
ไอซิสเงยหน้าขึ้นสบตาพี่สาวที่ควบตำแหน่งคนรักของตน คนเดียวที่เธอมอบทั้งกายและใจให้ พยายามใช้ดวงตาสื่อความหมายที่หัวใจต้องการจะบอก และคนที่มองเธอนิ่งๆก็คลี่ยิ้มออกมาให้ชื่นใจ
หมายความว่า คาร่าเข้าใจที่เธออยากจะบอกแล้วใช่ไหม.?
“ข้ารักเจ้า..ไอซิส ข้าเคยบอกเจ้าหรือยัง.?” คาร่าเลิกคิ้วยิ้มขี้เล่น คนเห็นก็ส่ายหน้าหัวเราะออกมาเสียอย่างนั้น “หืมม.. ไม่เคยหรือไร.?”
“เคยเพคะ แต่ข้าไม่แน่ใจว่า ท่านหมายถึงรักแบบไหน.?” ดวงตาสีโลหิตเป็นประกายสดใส แปลกใจที่ได้เห็นอีกคนหน้าแดงเป็นครั้งแรก ครั้งแรกใช่ไหม.?
อายหรือเป็นไข้กะทันหัน.?
“พระองค์ทรงประชวรหรือไม่.?” ถามห่วงใยพลางยกมือขึ้นใช้หลังมืออังหน้าผากพี่ คาร่ากระพริบตาปริบๆมองเธอเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นก็ส่ายหน้า ทำให้เธอตกใจด้วยการก้มลงแนบริมฝีปากกับปากเธอ
สาวน้อยไม่กล้าจูบตอบในตอนแรก หากต่อมาเมื่อถูกรุกเร้าหนักขึ้นจากคนเชี่ยวชาญที่บดเรียวปากเข้ามา เธอก็อ้าปากต้อนรับมัน สองแขนยกขึ้นคล้องคอคนตัวสูงกว่า แขนข้างหนึ่งของคาร่าโอบตัวเธอไว้ ขณะที่มืออีกข้างเริ่มซุกซน ลูบเรื่อยไปตามเนื้อตัวเธอ
ไอซิสเผลอครางอย่างลืมตัวพร้อมขยับตัวเข้าเบียดร่างสูงอย่างที่ธรรมชาติเรียกร้อง อารมณ์สาววัยใสจุดติดง่ายยิ่งกว่าไฟที่มีเชื้อ หากมันเพราะเชื้อไฟของเธอคือความรักที่มากมายจนล้นหัวใจ ที่ทำให้เธอต้องการรักและถูกรัก...
“ข้ารักท่าน.. หม่อมฉันรักพระองค์จนแทบเสียสติ ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้..” ถามเสียงสะอื้นอย่างไม่เข้าใจ เธอร้องไห้อีกแล้ว ร้องจนคนที่กอดรัดพันตูกันอยู่ต้องหยุดและประคองใบหน้าขึ้นมอง แต่เธอกลับไม่กล้าสู้สายตา
“อย่าคาร่า.. อย่ามองข้า ข้าอาย.. ข้าไม่ควรที่จะ---”
“ไอซิส.. มองพี่! มองสิ!”
ดวงตาสีโลหิตค่อยๆชำเลืองมองกลับไปหาคนสั่ง ยังกลัวใจตัวเองว่าจะเผลอทำเรื่องน่ารำคาญให้คนรัก ร้องไห้บ่อยเกินไปแล้ว เธอไม่เคยรู้สึกอ่อนแอมากแบบนี้มาก่อน
หรือเพราะความรักเป็นจุดอ่อนของข้า...
คาร่าถอนหายใจ พยายามยิ้มปลอบใจคนที่ยังกลัวแม้จะมองตากันแล้ว ถูกแล้วอย่างที่คิดไว้ ไอซิสแตกต่าง ไม่เหมือนใครที่เคยพบมา
น้องทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความรักอันแท้จริงด้วยหัวใจอันบริสุทธิ์ และหวาดกลัวกับการที่จะต้องสูญเสียความรักนี้ไป ไอซิสไม่เหมือนไคล่า ต่างอย่างมากแฝดน้องแม้จะบอกเสมอว่ารักเธอมากมาย หากก็พร้อมที่จะหาผู้อื่นมาทดแทนได้ทุกเมื่อที่ต้องการ
“ข้ารักเจ้า.. ข้าไม่มีทางยกเจ้าให้ใคร ข้าจะทำทุกอย่างให้เราได้อยู่ด้วยกัน เจ้าเชื่อข้าไหม.?”
ไอซิสอึ้งจนพูดไม่ออก หากพอเห็นดวงตาที่บอกถึงความบริสุทธิ์ใจของคนตรงหน้า เธอก็ยิ้มดีใจ และเป็นฝ่ายเขย่งตัวขึ้นจูบปากสาวตัวสูงเสียเอง
“ข้ารักท่าน.. ข้าไม่เสียใจเลยที่รักท่าน..” เจ้าหญิงน้อยกระซิบอยู่ในจูบ ไม่แน่ใจว่ารู้สึกไปเองหรือไม่ที่ว่าอุณหภูมิของน้ำที่แช่อยู่เปลี่ยนแปลงไป มันไม่เย็นเหมือนครั้งแรกที่หย่อนเท้าลงมา หรือเพราะร่างกายเธอมันร้อน
แน่ล่ะ เธอกำลังต้องการมันมาก..
ต้องการที่จะถูกสัมผัสจากคนรักของเธอ..
คนรักของเธอใช่ไหม.?
“ไอซิส..” คาร่าครางอย่างหลงใหลระหว่างก้มลงซุกไซ้ทรวงอกอวบอิ่ม เก็บชิมความหอมหวานจากเรือนกายสาวสะพรั่ง เจ้าของร่างสั่นสะท้านกับสัมผัส หากยังพยายามจะเรียกร้องความสนใจ หรือเธอยังสนใจนางไม่พอ..
ผืนน้ำรอบกายพวกเธอเคลื่อนไหวไปในทิศทางที่ต่างจากเดิม เมื่อสองร่างเริ่มวุ่นวายกันและกันอย่างลืมสนใจสภาพแวดล้อม ไม่ได้คิดว่าอยู่ในน้ำและใกล้น้ำตก หรือใครจะแอบเข้ามาดูฉากรักฉากนี้ หนึ่งคือเธอมั่นใจว่า จะไม่มีใครก้าวข้ามผ่านเขตอาคมมาได้ แม้แต่จะมองเห็นคนที่อยู่ด้านในอย่างพวกเธอ
แต่กระนั้น คนบางคนยังแอบคิดเรื่องซนๆบางเรื่องได้ตามประสาเด็กสาว ร่างที่บางกว่าผละออกมา ว่ายน้ำออกไปห่างอีกร่างที่มองตามมาอย่างเสียดาย จากนั้นก็หัวเราะที่พี่สาวทำท่าเหมือนผิดหวังมากที่ไม่ได้เล่นกับเธอแบบเมื่อกี้แล้ว
แต่เธอมีเรื่องสนุกกว่าที่อยากทำเมื่ออยู่กันในบรรยากาศแบบนี้นี่นา..
“ท่านว่ายน้ำมาหาข้าสิ จับข้าให้ได้ แล้วข้าจะยอมทุกอย่างเลย” ไอซิสเฉลยความต้องการ อีกคนส่ายหน้าหัวเราะ เธอยกมือขึ้นกวักเรียก “มาสิคาร่า..”
“เจ้าเล่นผิดเวลา และผิดคนแล้วไอซิส!”
“ผิดไม่ผิดก็ลองเล่นดูสิเพคะ หรือทรงยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม” สาวน้อยหัวเราะกับสีหน้าของคนที่ส่ายหน้าหัวเราะให้ตนอยู่ตรงนั้น เธอส่งจูบลอยไปในอากาศหลอกล่อให้แมลงที่ชื่นชอบน้ำหวานเป็นชีวิตจิตใจถึงขั้นหลงใหลอย่างเขาเข้ามาหา ไม่นานนักคาร่าก็เคลื่อนไหว เธอจึงต้องเคลื่อนหนี แต่คิดหรือว่าจะทัน
“คาร่า!” สาวหน้าหวานร้องตกใจที่ถูกรัดจากด้านหลัง ซ้ำมือนั่นก็กอบทรวงอกข้างหนึ่งของเธอพอดี แต่มีหรือที่มือนั้นจะแค่จับ มันขยับบีบเฟ้นจนเธอหมดแรงดิ้นหนี ได้ยินเสียงกระซิบที่ข้างหู
“เจ้าจะให้รางวัลอะไรข้า หืมม.?”
ไอซิสฝืนยิ้มแม้จะสั่นไปทั้งตัว เธอไม่สามารถแกะมือที่จับหน้าอกออกได้ ไม่ใช่แค่เพราะคาร่าไม่หยุดขยำเนื้อตรงนั้น หากเพราะไม่ต้องการให้มันออกห่างจากไปด้วย ถึงอย่างนั้นก็ยังหันกลับมาหากันจนได้โดยมีมือตัวเองนั่นแหละที่กุมมือข้างนั้นของอีกคนไว้ไม่ให้หลุด
“จูบข้าสิ..” ยิ้มเชิญชวนขณะอดทนฝืนไม่ให้เสียงครวญครางลอดออกมาจากปากตอนนี้ ไม่อยากให้อีกคนดีใจเกินไปที่ทำเธอได้ถึงขนาดนี้ ดวงตาสีโลหิตท้าทาย อีกฝ่ายยิ้มมุมปากก่อนจะก้มลงบดริมฝีปากเข้าด้วยกัน คราวนี้แผ่นหลังเธอมีที่พักพิงเป็นโขดหิน แม้คาร่าจะขยำขยี้ทรวงอกจนร่างกายเธอหมดแรงก็ไม่ต้องกลัวว่าจะล้มให้เสียอารมณ์
ไอซิสะกดหัวคิ้วลงเมื่อเธอรู้สึกทานความต้องการครั้งนี้ไม่ได้แล้ว ต้องการที่จะปลดปล่อยมันออกมา “คาร่า.. ข้า...”
ไม่จำเป็นต้องพูดจนจบ เธอก็พบตัวเองถูกยกลอยขึ้น สองขามาเกี่ยวเอวคนตัวใหญ่กว่า แม้คาร่าจะเป็นผู้หญิงแต่ตัวใหญ่กว่าเธอมาก แรงก็มีมากกว่า และนั่นเองที่ความสาวของเธอถูกสอดแทรกเข้าไป แปลกใจที่มันง่ายนักในครั้งนี้ หรือเป็นเพราะพวกเธออยู่ในน้ำกัน
ไม่ใช่หรอก น้ำรักของเธอที่มันออกมาเรียกร้องความสนใจต่างหากที่มากมายจนช่วยหล่อลื่นได้ดี เธอมีอารมณ์สุดๆ
“โอ้คาร่า.. อย่าหยุดนะ!” หลุดปากร้องสั่งอย่างไม่ตั้งใจ ความต้องการที่มากมายต้องการได้รับการสนอง เจ้าของชื่อทำตามเธอแม้จะเริ่มหอบน้อยๆ หากมันก็เป็นเสียงหอบที่เธอรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร
พี่ก็มีอารมณ์เหมือนกัน...
“ไอซิส..” ร่างสูงอาศัยที่อีกคนพิงตัวกับโขดหินอยู่จึงวางใจได้ว่าหล่อนจะไม่ล้มหล่นลงจากเอวเธอระหว่างถูกแรงกระแทกซ้ำๆกระนั้นก็ยังใช้แขนที่ว่างอีกข้างช่วยพยุงด้านหลังอยู่ขณะที่ปากจูบไปตามกกหูและลำคอต่อมาช่วงบ่าเปลือย ลากอารมณ์ให้ต่อเนื่องไม่ให้มีสะดุด ในที่สุดสองมือน้องที่วางทาบแผ่นหลังก็กางเล็บออกมาจิกทึ้ง เจ็บแต่รู้สึกดี มันดีเหลือเกิน...
“ปลดปล่อยไอซิส.. ปลดปล่อย..”
สาวน้อยพยักหน้าให้ทั้งหลับตาและขยับสะโพกให้เข้าจังหวะกับมือเธอที่กระแทกนิ้วเข้าไปไม่หยุด ซ้ำขยี้จุดอ่อนไหวด้านนอกด้วย ไม่นานเกินรอน้องสาวคนสวยก็กรีดร้องตัวเกร็ง ขยับเอวเข้าหาเธออีกสองสามครั้งอย่างรุนแรง แสดงว่าไปถึงจุดหมายแล้วเป็นที่เรียบร้อย คนทำเกือบจะยิ้มกับผลงานหากไม่ได้ตกใจกับบางอย่างที่เกิดขึ้นอย่างเหนือความคาดหมาย
ที่แผ่นหลังของไอซิสมีปีกงอกออกมาสองข้าง ปีกขนาดใหญ่คล้ายของโอเอซิส แต่เธอแน่ใจเลยว่า มันเป็นปีกของนางฟ้า...
วาลคีรี...
หากเพียงพริบตาเดียว ปีกสีขาวบริสุทธิ์ก็กลับกลายเป็นสีดำสนิท จนคนมองตกใจตาโต แต่มันก็พริบตาเดียวเช่นกัน ที่ปีกสีดำนั้นหายไปจนแผ่นหลังของเด็กสาวเปลือยเปล่าเหมือนเดิม
มันเกิดอะไรขึ้น.. มันหมายความว่ายังไง.?
“คาร่า.. น้องหนาว..” ไอซิสกระซิบอย่างไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง หากคนที่เห็นกระพริบตาหลายต่อหลายครั้งกว่าจะสามารถดึงสติกลับมาได้
“ตกลงๆ ข้าจะอุ้มเจ้าขึ้นนะไอซิส” คาร่าพูดทั้งหน้าตายังตื่นตระหนกอยู่ จากความรู้ที่เธอมี จำได้ว่าวาลคีรีเป็นเทพธิดาที่มีปีกเหมือนนางฟ้า แต่เธอแน่ใจว่ามันเป็นสีขาว
ก็ใช่ มันเป็นสีขาวแต่เปลี่ยนเป็นสีดำในพริบตาและหายไป มันคืออะไร...
“คาร่า.. ท่านเป็นอะไร ทำไมทำหน้าเช่นนั้น.?” เด็กสาวถามระหว่างถูกอุ้มขึ้นจากน้ำ เพราะนอกจากจะไม่พูดจาแล้ว พี่ยังทำหน้าตาเครียดจนเธอกลัวว่า ตัวเองจะทำอะไรน่าเกลียดระหว่างกิจกรรมเมื่อครู่
“ข้าน่าเกลียดมากหรือ.?”
เสียงสั่นๆถามอย่างหวาดกลัว ร่างสูงที่กำลังอยู่ในห้วงความคิดก็ดึงตัวเองกลับมา รีบส่ายหน้าให้กับคนที่กำลังจะร้องไห้ “ไม่ใช่ไอซิส.. ไม่ใช่แบบนั้น!”
“ไม่ใช่แล้วทำไม หน้าตาของท่าน.?” ดวงตาสีโลหิตเริ่มคลอด้วยน้ำใสๆจนพร่ามัว เธอพยายามจะพาตัวเองลงจากอ้อมแขนคนที่อุ้มเธออยู่ราวเจ้าสาว หากเขาไม่ยอม ร้องห้ามกันเสียอีก
“ไอซิสอย่า เดี๋ยวลื่น ขาเจ้ายังไม่มีแรง”
“งั้นท่านพูดสิ พูดความจริงกับข้า อย่าโกหก อย่าปกป้อง”เด็กสาวยืนกราน จ้องตาเขม็ง คนตาสีเขียวน้ำทะเลถอนหายใจ “ท่านไม่กล้าพูดใช่ไหมคาร่า.?”
“เจ้าสวยมากจนข้าตกใจ สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว” คาร่ายิ้มแห้งๆ มองดวงตาสีแดงอย่างเคอะเขิน และเธอก็ทำได้ดี น้องสาวที่รักยิ้มออกแล้ว
“หายโกรธข้าได้หรือยัง.?” เลิกคิ้วถามอีกครั้ง ไอซิสพยักหน้าทั้งแก้มแดง จึงก้มลงหอมแก้มแสนน่ารักสักที แล้วจึงพากันขึ้นไปบนบก บรรจงแต่งตัวให้น้องสาวสุดที่รักเหมือนตอนยังเด็ก ส่วนของตัวเองใส่แค่ลวกๆ เสื้อตัวยาวกับเสื้อคลุมที่ยาวมากกว่า กางเกงผ้าที่ให้ความทะมัดทะแมงในการเดินป่า ผ้าคาดเอวและรองเท้าบู๊ธ
“นั่งเล่นกับพี่ที่นี่ก่อนค่อยกลับได้ไหม.? พี่อยากอยู่กับเจ้าสองคนต่ออีกหน่อย นะคะไอซิส” เชื้อเชิญด้วยรอยยิ้มอีกคนยิ้มรับอย่างดีใจ เธอจูงมือน้องมานั่งลงใกล้ๆกันตรงโขดหินริมน้ำ ชักชวนคุยเรื่องต่างๆที่จะทำให้ลืมเรื่องที่น้องน้อยใจเธอ แม้จะเป็นเธอที่ไม่ได้ลืมเรื่องปีกประหลาดนั่น
ปีกนั่นงอกออกมาได้ยังไง หรือเป็นภาพลวงตา หรือจะเป็นสัญญาณบางอย่างที่ปรากฏออกมาให้เธอเห็น เป็นลางสังหรณ์..
หากไม่ว่ามันจะคืออะไรก็ตาม เธอควรจะรู้ว่าไม่ใช่เธอคนเดียวที่เห็นมัน เด็กสาวที่วิ่งป่าราบกลับไปยังที่พักนั่น ยังเห็นมันด้วยอีกคน หล่อนแอบตามเธอมาเมื่อไหร่ไม่รู้ และสามารถมองเห็นพวกเธอได้อย่างไรในเมื่อเธอร่ายมนตร์พรางตาเอาไว้จนรอบสถานที่แห่งนี้หมดแล้ว
หากจะเห็นได้อย่างไรหรือเห็นอะไรไปมากแค่ไหนไม่สำคัญเท่ากับการเห็นปีกนั่นตอนที่งอกออกมาจากหลังของไอซิส ทั้งยังเปลี่ยนสีจากขาวเป็นดำได้ด้วย
ไม่ใช่เรื่องใหญ่คราวนี้แล้วจะใหญ่คราวไหนกัน.?!
.gif "57")
ข่าว
