ตอนที่ ๑๑
เสียงกริ่งดังอีกครั้งทำให้มีนได้สติ ดึงตัวเองให้คืนกลับสู่ปัจจุบัน มีนรีบเบี่ยงตัวออกจากนุ่น รู้สึกหวั่นใจเพราะเชื่อแน่แล้วว่าคราวนี้ต้องเป็นฟ้าแน่ๆ มีนค่อยๆ เดินไปที่ประตู แต่นุ่นเร็วกว่าเดินแซงมีนไปเปิดประตูด้วยรอยยิ้มที่เธอบรรจงยิ้มให้ฟ้า ที่ยืนตะลึงอยู่หน้าประตูอย่างตกใจ ที่เห็นคนที่เปิดประตูให้เธอเป็นนุ่น หาใช่มีนคนรักของเธอ
“เธอนะเอง...มาหามีนเหรอ” นุ่นเอ่ยถามทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว หากแต่ฟ้าไม่ได้ตอบคำถามนุ่น สายตามองผ่านนุ่นเข้าไป เห็นมีนที่เพิ่งเดินมาถึง ส่งยิ้มให้ฟ้าอย่างดีใจที่ฟ้ามาหา
“ฟ้ามาแล้วเหรอ พี่รออยู่เข้ามาก่อนซิคะ นุ่นเค้าแวะมาเยี่ยมกำลังจะกลับพอดีใช่ไหมจ๊ะ” คำพูดสุดท้ายมีนหันไปมองนุ่น แบบร้องขอแกมบังคับ
“ค่ะ...” นุ่นจำต้องรับคำ เพราะสายตาที่มีนมองมา ทำให้เธอไม่กล้าขัด เพราะเธอยังไม่อยากให้มีนโกรธเธอตอนนี้ แต่ความเจ็บปวดในใจที่นุ่นได้รับ ทำให้ใบหน้าหมองลง ขอบตาร้อนผ่าว หัวใจเหมือนโดนมีดกรีด เธอค่อยๆ เดินออกจากห้องของมีนอย่างเงียบๆ มีนมองตามเห็นใบหน้านุ่นหม่นหมอง ลึกๆ รู้สึกห่วงใยคนเคยรัก เธอรู้ว่านุ่นกำลังเหงา ว้าเหว่ต้องการคนปลอบใจ แต่นั่นต้องไม่ใช่เธอ เพราะเธอมีฟ้าที่ต้องห่วงใยแล้ว
ความสับสนในใจมีน ส่งผลให้มีนนิ่งเงียบเหมือนจมอยู่ในความคิด และทุกอย่างก็หาได้รอดพ้นจากสายตาฟ้าไปได้ ฟ้ามองดูปฏิกิริยาที่ทั้งสองคนมีต่อกัน เธอรู้สึกหนาวขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ เธอรับรู้ถึงความรักที่นุ่นมีต่อมีน จากท่าทาง และสายตาที่ดูเหมือนตั้งใจจะให้เธอรับรู้ และเธอก็รับรู้ถึงความห่วงใยที่มีนมีต่อนุ่น เพียงแต่เธอแค่ไม่แน่ใจว่ามีนจะยังรักนุ่นอยู่หรือไม่แค่นั้นเอง
นุ่นหันกลับไปมองประตูที่ปิดตามหลังเธอ น้ำตาไหลเป็นทาง บัดนี้เธอไม่มีมีนที่รักเธออีกแล้ว เธอกลับมาหามีน หวังการปลอบประโลม หากแต่บัดนี้เธอไม่มีที่พึ่งพิงนั้นอีกแล้วอย่างนั้นหรือ ไม่หรอกเธอเห็นแววตานั้น แววตาที่ยังมีความห่วงใยเหลือให้เธออยู่ เพียงแต่ถ้าไม่มีเด็กคนนั้นยังไงมีนก็ต้องกลับมาเป็นคนรักของเธอเหมือนดังเดิม เธอต้องทำให้มีนกลับมารักเธอเหมือนเดิมให้ได้ นุ่นปาดน้ำตาทิ้งอย่างมั่นใจในสิ่งที่เธอคิด
นุ่นเริ่มโดยการโทรหามีนตลอดเวลา เช้า สาย บ่าย เย็น มีนก็คุยด้วยเท่าที่จำเป็น แม้จะรู้สึกไม่ชอบใจ แต่เธอก็ไม่ได้ตัดรอน เพราะความเป็นคนที่เคยรักเยื่อใยจึงยังมีต่อกัน
(มีนเป็นอย่างไรบ้างคะ ขาจะต้องเอาเฝือกออกวันไหน)
(วันพรุ่งนี้หมอนัดไปดูก่อน ไม่รู้ว่าจะตัดออกเลยหรือเปล่า)
(ให้นุ่นพาไปนะคะ)
(ไม่เป็นไรหรอก มีนไปเองได้ นุ่นอย่าลำบากเลยค่ะ) มีนปฏิเสธความช่วยเหลือจากนุ่น
(เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่เหรอคะ นุ่นอยากช่วยเพื่อนบ้างไม่ได้เชียวเหรอ) น้ำเสียงนุ่นบ่งบอกถึงความน้อยใจ จนทำให้มีนใจอ่อนจนได้
(ค่ะ พรุ่งนี้นุ่นมารับมีนก็ได้ค่ะ) มีนเอ่ยอย่างลำบากใจ ทำไมนะเธอถึงใจแข็งกับนุ่นไม่ได้สักที
ช่วงนี้ฟ้ากำลังดัง งานโชว์ตัวแน่นไปหมด จนหาเวลาให้มีนแทบไม่มี และมีนยังเจ็บขา จึงไม่สามารถไปหาฟ้าได้ ทำให้เป็นโอกาสให้นุ่นแทรกเข้ามาได้ง่ายขึ้น นุ่นอาศัยความความคุ้นเคย และรู้ใจมีน นุ่นจึงเอาใจมีนทุกอย่าง หาของกินที่มีนชอบให้มีนเกือบทุกวัน มีนเริ่มรู้สึกอึดอัดแต่นุ่นรู้ทัน จึงเว้นระยะห่างให้มีนสบายใจคลายจากความกดดัน แปรเปลี่ยนเป็นความเคยชินอย่างช้าๆ
“มีน ช่วงนี้ฟ้างานเยอะเหรอไม่ค่อยเห็นมาหา” ปรางค์เลียบเคียงถามมีน
“ค่ะพี่ตอนนี้เห็นบอกอยู่เชียงใหม่ ก็โทรคุยกันตลอดค่ะ”
“เออ...แต่เห็นนุ่นมาบ่อยนะ ถ่านไฟเก่าคุหรือเปล่าจ๊ะ” ปรางค์อดแหย่ไม่ได้
“ไม่หรอกค่ะ นุ่นกับมีน ตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนกัน”
“ระวังตัวไว้บ้างก็ดีนะ เพราะพี่เห็นนุ่นแล้ว รู้สึกว่าเค้าจะไม่คิดว่ามีนเป็นแค่เพื่อนนะ” ปรางค์อดเตือนตามสิ่งที่เห็นไม่ได้
มีนเก็บเอาคำพูดของปรางค์มาคิด ‘จะเป็นไปได้เหรอก็นุ่นบอกว่าทำใจได้แล้ว แล้วคิดว่าเราเป็นเพื่อน เพื่อนเพียงคนเดียวที่นุ่นมีอยู่ในขณะ นี้ แล้วเราก็รักฟ้ามาก ตอนนี้เรามีแต่ฟ้าในใจ มีนหันไปมองหน้านุ่นที่นั่งอยู่ไม่ห่าง เราคงแค่สงสาร สงสารนุ่นที่ต้องผ่านเรื่องราวที่ร้ายๆ ในชีวิตมา จะให้เราผลักไสเธอเราคงทำไม่ได้ แล้วไอ้ความห่วงใยที่เรามีให้นุ่นมันคือความห่วงใย ที่เพื่อนมีให้กันจริงๆ ใช่ไหม’ มีนเฝ้าถามตัวเองอย่างรู้สึกสับสนในใจ
เสียงโทรศัพท์ดังแทรก ขัดความคิดสับสนในใจของมีน ฟ้าโทรมา มีนรู้สึกดีใจที่เป็นฟ้าโทรมาในเวลานี้ เวลาที่เธอกำลังรู้สึกสับสน
(ว่าไงคะ เสร็จงานแล้วเหรอจ๊ะ) มีนกรอกเสียงลงไปด้วยความดีใจ
(ยังเลยค่ะ แต่เป็นช่วงพัก ฟ้าก็เลยแอบโทรหาพี่ก่อน คิดถึงจังค่ะ)ฟ้าออดอ้อนเสียงหวาน
(พี่ก็คิดถึงฟ้ามากนะ ดูแลตัวเองดีๆ นะคะ รักฟ้านะ) มีนไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเธอต้องกระซิบด้วย ในขณะเดียวกันเธอหันไปมองนุ่น ตาจึงสบกับตาของนุ่นที่มองมาพอดี แววตานุ่นหม่นเศร้าในขณะที่มีนกระซิบเสียงแผ่วเบา แต่ทำไมเสียงที่เธอได้ยินกลับดังชัดในความรู้สึก เหลือเกิน ทำไมเธอรู้สึกหัวใจกระตุกวูบเมื่อได้ยินคำบอกรักของมีน คำๆ นี้เธอเคยได้ยินมีนบอกเป็นร้อยเป็นพันครั้ง แต่ทำไมครั้งนี้มันเหมือนใจจะ ขาดที่ได้ยิน...
นุ่นได้สมบัติของสามีมามากพอสมควร เธอทำธุรกิจนำเข้าน้ำหอม ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอโปรดปรานมาก และเธอก็มีแผนที่จะโปรโมทน้ำหอมของเธอให้โด่งดังในเมืองไทย โดยการทำโฆษณาเป็นเรื่องสั้นหลายตอน นักแสดงที่เธอเลือกคือฟ้ากับแป้ง เพราะตอนนี้สองคนนี้ดังที่สุดแล้ว และพระเอกรูปหล่อที่มีข่าวเจ้าชู้สุดๆ พร้อมแผนการในใจของนุ่นที่มีมากกว่าเรื่องงาน
ตอนแรกฟ้าปฏิเสธทันที แต่เพราะนุ่นขอให้มีนช่วยพูด เพราะเป็นธุรกิจตัวแรกของนุ่น มีนจึงยอมช่วยพูดกับฟ้าให้ จนฟ้ายอมทำงานชิ้นนี้
เนื้อเรื่องเป็นเรื่องราวของผู้หญิง 2 คนที่เป็นเพื่อนรักกัน ชอบอะไรคล้ายๆ กัน ชอบน้ำหอมกลิ่นเดียวกัน และยังชอบผู้ชายคนเดียวกัน ซึ่งมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดที่สุด แต่เพราะฟ้าเป็นคนที่มาทีหลัง เลยทำให้เธอต้องพยายามตัดใจจากคนที่เธอรัก เพื่อเพื่อนที่เธอรักมากที่สุด ตลอดการถ่ายทำนุ่นไปดูแลอย่างใกล้ชิด และมีนที่หายดีแล้วจึงมีเวลาไปดูแลฟ้ามากขึ้น แต่ทุกครั้งที่มีนไป นุ่นจะพยายามเข้ามาใกล้ชิดตลอดเวลา เมื่อไหร่ที่ฟ้าต้องเข้าฉาก มีนจะนั่งรออยู่ห่างๆ นั่นเป็นโอกาสของนุ่นที่จะไปนั่งคุยด้วยอย่างใกล้ชิด โดยพยายามทำให้ฟ้าเห็นถึงความใกล้ชิดสนิทสนมนั้นอย่างตั้งใจ ทุกครั้งที่ฟ้าเห็น มันทำให้ฟ้ารู้สึกเครียด เวลาที่ต้องเข้าฉาก ทำให้ฟ้าไม่มีสมาธิในการทำงาน นั่นเป็นสิ่งที่แป้งสังเกตเห็น และแสดงความเป็นห่วงฟ้าอย่างไม่ปิดบังเช่นกัน
“ฟ้าอย่าคิดมากนะ บางทีเค้าอาจเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ ก็ได้ ตั้งใจทำงานให้เสร็จเร็วๆ ดีกว่านะคะ พอเสร็จงานแล้วมันจะได้จบ จะได้ไม่ต้องเจอกันอีกไงคะ” แป้งช่วยเตือนสติฟ้า
“ขอบคุณนะคะแป้งที่เตือนสติฟ้า ขอโทษด้วยที่ทำให้แป้งเสียเวลาเพราะฟ้า แย่จังฟ้าแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไม่ออก” ฟ้าบอกแป้งอย่างรู้สึกผิดที่งานต้องช้า เพราะตัวเองเป็นต้นเหตุ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แป้งเข้าใจ” แป้งบอกฟ้าอย่างเข้าใจ
ทำไมเธอจะไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นล่ะ ในเมื่อเธอก็รู้สึกไม่แตกต่างกับฟ้า เมื่อไหร่ที่เธอเห็นฟ้ากับมีนอยู่ด้วยกัน เธอก็รู้สึกเศร้าไม่แพ้กัน ทั้งๆ ที่เธอรู้อยู่แล้วว่างานนี้ เธอจะต้องเจอกับอะไร แต่เธอก็ยังรับงานนี้ เพราะว่าลึกๆ ในใจแล้ว เธอก็อยากอยู่ใกล้ฟ้า คนที่เธอรักอย่างหมดหัวใจ แม้รู้ว่าผลที่ได้จะเป็นความเจ็บปวด แต่เธอก็ยังอยากรับมัน
ความห่วงใย และสายตา ที่แสดงออกถึงความรักความห่วงหาที่แป้งแสดงออกต่อฟ้า หาได้รอดพ้นจากสายตาของนุ่น มันทำให้นุ่นดีใจอย่างที่สุด ที่เรื่องของเธอกำลังจะสำเร็จอย่างที่เธอต้องการ
‘มีนคะนุ่นจะยอมทำทุกอย่างให้ได้คุณกลับคืนมา’ นุ่นบอกย้ำกับตัวเอง
นุ่นจ้างให้คนตามดู ตามถ่ายรูปฟ้าตลอดเวลา โดยเฉพาะเวลาอยู่กับแป้ง เพราะนุ่นสงสัยว่าสองคนนี้น่าจะมีความสัมพันธ์กันมากกว่าแค่เพื่อน เพราะจากท่าทาง และสายตาที่แป้งมองฟ้า เธอแน่ใจในสิ่งที่เธอคิด
แล้ววันที่โชคดีของนุ่น แต่เป็นวันโชคร้ายของฟ้าก็มาถึง ฟ้าต้องเข้าฉากที่ต้องวิ่งตามหาพระเอกที่พลัดหลงกัน ทำให้ฟ้าต้องวิ่งอยู่หลายรอบกลางแดดที่ร้อนจัด จนเป็นลมล้มลงท่ามกลางความตกใจของคนในกองถ่าย แป้งรีบวิ่งเข้าไปประคองฟ้าด้วยความเป็นห่วง แป้งตามไปคอยพัดให้ฟ้าที่นอนอยู่ในห้องที่พักนักแสดง ซึ่งวันนี้มีนติดงานไม่ได้มาคอยดู แลฟ้า แป้งดูแลฟ้าอย่างใกล้ชิด ซึ่งมันเป็นความต้องการของแป้งอยู่แล้ว แป้งนั่งมองใบหน้าสวยขนตายาวงอนที่หลับตาพริ้ม ด้วยดวงตาที่บ่งบอกถึงความรักที่มีอยู่ในใจ มือแป้งกุมมือฟ้าไว้แน่น อย่างจะถ่ายทอดความรักและความห่วงใยให้ฟ้าได้รับรู้ แป้งอดไม่ได้ที่จะก้มลงหอมหน้าผากนั้นอย่างแสนรัก
การกระทำของแป้งหาได้รอดพ้น จากสายตาอีกคู่หนึ่งที่เฝ้ามองดูคนทั้งสองอย่างไม่กระพริบตา คนที่นุ่นว่าจ้างให้ตามฟ้านั่นเอง และการกระทำทั้งหมดได้ถูกถ่ายภาพไปให้นุ่นดู นุ่นมองรูปถ่ายในมืออย่างสาสม ใจ ในที่สุดเธอก็มีคนมาจัดการเรื่องฟ้าให้เธอ โดยที่เธอไม่ต้องเหนื่อยแรง รูปถ่ายที่นุ่นถืออยู่ เป็นรูปที่แป้งนั่งกุมมือฟ้าอย่างห่วงใย รวมถึงรูปที่แป้งกำลังหอมหน้าผากฟ้านั้นด้วย
รูปนั้นก็กลายเป็นข่าวหน้าหนึ่งรุ่งขึ้นอีกวันทันที ตอกย้ำความ สัมพันธ์ระหว่างฟ้ากับแป้ง ที่เคยตกเป็นข่าวเลสเบี้ยนมาแล้วครั้งหนึ่ง ด้วยความที่ทั้งสองคนกำลังดัง และเป็นที่จับตามองของคนทั้งประเทศ เมื่อมีข่าวแบบนี้ออกมา จึงกลายเป็นข่าวดังที่หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ทีวีทุกช่องต่างนำเสนอข่าวนี้กันอย่างครึกโครม
(ฟ้า...แป้งขอโทษนะคะ)แป้งรีบโทรหาฟ้าทันทีที่รู้ข่าว
(เรื่องอะไรคะ อ๋อ...ข่าวนั่นนะเหรอ ไม่เป็นไรหรอกนะ อย่าคิดมากเลย แป้งทำใจให้สบาย ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยเป็นข่าวนี่นา) ฟ้าบอกแป้งออกไปแบบนั้น ทั้งๆ ที่ในใจเธอก็รู้สึกหวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่ามีนจะว่าอย่างไรเมื่อเห็นข่าวนั้น
“มีนคะเห็นข่าววันนี้หรือยัง” นุ่นรีบไปหามีนแต่เช้า เพื่อจะได้เห็นกับตาตัวเองว่ามีนจะรู้สึกอย่างไร เวลาที่เห็นข่าวฟ้ากับแป้ง
“ข่าวอะไรเหรอ มีนยังไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์เลยค่ะ พอดีมีงานด่วนแต่เช้า”
“เหรอคะ เออ...นุ่นมีหนังสือพิมพ์ติดมาพอดี มีนดูซิคะ” นุ่นรีบวางหนังสือพิมพ์ ที่มีข่าวของฟ้ากับแป้งให้มีนดูทันที
มีนมองรูปฟ้าที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง และมีแป้งนั่งอยู่ข้างเตียงกุมมือฟ้าอย่างห่วงใย และพอเหลือบมองอีกรูป เห็นภาพที่แป้งหอมหน้าผากฟ้าอยู่นั้น ดูราวกับว่าทั้งคู่เป็นคู่รักกัน มีนนิ่งมองภาพนั้นเงียบอยู่นาน รู้สึกใจมันหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูก
“ฟ้าไม่สบายเหรอนุ่น” มีนถามเหมือนคนละเมอ
“ก็แค่เป็นลมแดดเท่านั้นเอง แต่สองคนนั้นน่าจะไม่ใช่เพื่อนกันธรรมดาแล้วมั้งคะ” นุ่นพูดในสิ่งที่เธอต้องการให้มีนรู้ มากกว่าจะสนใจความเจ็บป่วยของฟ้า
“อาจเป็นการเข้าใจผิดก็ได้นะ” เสียงมีนที่ตอบนุ่นแผ่วเบา แทบไม่ได้ยินเสียง
“เข้าใจผิดอะไรคะมีน รูปภาพมันฟ้องออกชัดนะคะ นุ่นว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรกันแน่ๆ เลย”
“สองคนนี้เค้าทำงานด้วยกันบ่อยๆ ตอนนี้กำลังดังทั้งคู่ อาจจะมีการเมคข่าวก็ได้นะ” มีนตอบนุ่น เหมือนต้องการตอกย้ำกับตัวเองด้วย ทั้งๆ ที่เธอรู้สึกปวดใจ เหมือนมีใครเอามือมากระชากหัวใจเธออย่างแรง ‘เค้าไปรักกันตอนไหน’ มีนเฝ้าถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา
เมื่อมีนเจอหน้าฟ้า มีนก็ไม่ได้ถามฟ้าเรื่องข่าวแต่กลับนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะมีนกลัวคำตอบที่จะได้รับต่างหาก แต่ฟ้ากลับร้อนใจ ในท่าทีที่เฉยของมีนจนต้องเอ่ยถาม
“พี่มีนเห็นข่าวแล้วใช่ไหมคะ”
“จ๊ะ” มีนยังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้ว่าในใจมันจะร้อนรน
“ถ้าหากฟ้าจะบอกว่ามันไม่มีอะไรเลย เป็นการเข้าใจผิด พี่จะเชื่อฟ้าไหมคะ” ฟ้าพูดออกมาหลังจากคิดอยู่นาน
“เชื่อสิคะ พี่รักฟ้า พี่ก็ต้องเชื่อใจฟ้าสิ” มีนบอกออกไปอย่างหนักแน่น แม้ว่าในใจยังคงคิดถึงภาพนั้นอยู่ แต่มีนก็ยังเป็นมีน เธอจะไม่ทำให้ฟ้าต้องลำบากใจอย่างแน่นอน
“ขอบคุณนะคะ ที่พี่เชื่อใจฟ้า” ฟ้ายิ้มอย่างดีใจที่ได้ยินคำๆ นั้นจากปากคนรัก ฟ้าโผเข้ากอดมีนแน่นอย่างซาบซึ้งใจ
นุ่นมองภาพที่ฟ้ากอดมีนแนบแน่น ยิ้มให้กันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอรู้สึกยิ่งโกรธเกลียดฟ้ามากขึ้น และพาลโกรธมีนด้วยที่โง่หลงเชื่อคำพูดของฟ้า แป้งก็มองเห็นภาพนั้นเหมือนกัน แป้งรู้สึกโล่งใจที่ทั้งฟ้าและมีนเข้าใจกันได้ดี เธอไม่ปฏิเสธว่าเธอก็รักฟ้าไม่น้อยไปกว่ามีน แต่เธอก็ไม่ได้อยากให้ทั้งคู่ต้องมีปัญหากัน และถ้าหากว่าปัญหานั้นมาจากเธอเป็นตัวต้นเหตุด้วยแล้ว เธอยิ่งไม่ปรารถนาเลย
ท่าทางภายนอกมีนเหมือนจะเชื่อคำพูดของฟ้าที่บอก แต่จากการเฝ้าสังเกตเวลาที่แป้งมองฟ้า เธอก็รับรู้แล้วว่าแป้งมีความรู้สึกกับฟ้ามาก กว่าแค่เพื่อน เหมือนกับที่นุ่นพยายามบอกกับเธอ หากแต่กับฟ้าเธอไม่แน่ ใจว่าฟ้ารู้สึกอย่างไรกับแป้ง เพราะฟ้าไม่ได้แสดงอาการอะไร ที่ทำให้เธอจับความรู้สึกได้เลย
วันนี้เป็นวันสุดท้ายกับการถ่ายโฆษณาของฟ้ากับแป้ง นุ่นจัดงานขอบคุณทีมงาน และนักแสดงที่ร้านอาหารดัง โดยไม่ลืมโทรชวนมีนไปด้วย และอย่างจงใจ นุ่นพยายามเกาะติดมีนตลอดเวลา เหมือนกับจะประกาศให้ใครต่อใครรู้ว่าเธอกับมีน เป็นมากกว่าแค่แฟนเก่า
มีนรู้สึกได้ถึงความต้องการของนุ่น รู้สึกอึดอัดและแคร์ความรู้สึกของฟ้า แต่เมื่อเธอเห็นฟ้ามาพร้อมกันกับแป้ง เธอก็ทำเป็นเฉยโดยที่ไม่ได้ขัดขืนกับการที่นุ่นพยายามแนบชิดเธอ ในงานมีการเชิญแป้งกับฟ้าขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ในขณะที่ทั้งคู่ร้องเพลง ‘รักคืออะไร’ ด้วยกันนั้น แป้งมองฟ้า ด้วยสายตาที่ไม่อาจปิดบังความรู้สึกได้เลย
“มีนดูสายตาที่แป้งมองฟ้าสิ มันไม่ใช่แค่เพื่อนนะคะ” นุ่นไม่วายพูดให้มีนรู้สึก มีนมองขึ้นไปบนเวที สบตากับฟ้าที่มองมาพอดี ฟ้ามองเห็นอาการแนบชิดของมีนกับนุ่น โดยที่มีนไม่ได้พยายามถอยห่างเหมือนทุกครั้ง ฟ้ารู้สึกน้อยใจมีน ที่เหมือนไม่แคร์ความรู้สึกของเธอเหมือนเก่า สายตาที่ฟ้ามองมาจึงมีแต่การตัดพ้อต่อว่า มีนเข้าใจ และรับรู้ถึงสายตาที่ฟ้ามองมา แต่เมื่อเห็นอาการ และสายตาที่แป้งมองฟ้า เห็นฟ้าหันไปยิ้มและร้องเพลงกับแป้งอย่างเป็นสุข มันทำให้เธอนึกอยากแกล้งประชดฟ้าโดยการหันไปชนแก้วกับนุ่นที่รอเวลาอยู่แล้ว นุ่นฉวยโอกาสโอบกอดมีนโดยที่มีนไม่ได้ขัดขืนอะไร ทุกอย่างอยู่ในสายตาของฟ้าตลอดเวลา ฟ้าขบกัดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บ เพราะความเสียใจ แป้งจับมือฟ้าบีบอย่างให้กำลังใจ และร้องเพลงแทนฟ้าต่อจนจบเพลง โดยที่ฟ้าไม่สามารถร้องต่อได้เลย
หลังจากร้องเพลงจบฟ้ากับแป้งลงมานั่งที่โต๊ะ ที่ทีมงานนั่งกันอยู่ ซึ่งโต๊ะไม่ได้ไกลจากโต๊ะที่มีนกับนุ่นนั่งอยู่ด้วยกัน ถ้าเป็นเหตุการณ์ปกติ มีนต้องเดินมาหาฟ้า แต่นี่มีนกลับนั่งเฉย โดยไม่แม้แต่จะสนใจฟ้าเลยด้วยซ้ำ และเอาแต่ดื่มเหล้าที่นุ่นจงใจเติมให้ตลอดเวลา
“ฟ้าอย่าคิดมากนะคะ มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็น หรือคิดนะคะ พี่มีนอาจจะเข้าใจผิดที่เห็นฟ้ามากับแป้งก็ได้ เดี๋ยวแป้งจะไปอธิบายให้พี่มีนเข้าใจเองนะ” แป้งบีบมือฟ้าอย่างปลอบใจ
“ไม่ต้องหรอกค่ะแป้ง ช่างเค้าเถอะ ถ้าเค้าไม่ไว้ใจฟ้ามันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วค่ะ” ฟ้าเสียงสั่นอย่างสะเทือนใจ เมื่อสายตาเหลือบไปที่โต๊ะที่มีนนั่งอยู่ เห็นนุ่นหัวเราะอยู่กับมีนอย่างมีความสุข
“ฟ้าขอไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนะคะ” ฟ้าบอกแป้งแล้วรีบเดินออกไป ก่อนที่แป้งจะเห็นหยดน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลเปื้อนแก้ม
ในห้องน้ำฟ้าก้มลงล้างหน้าที่เลอะคราบน้ำตาอย่างช้าๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองตัวเองในกระจก ก็เห็นหน้าของนุ่นในกระจกมองฟ้าด้วยสาย ตาเกลียดชัง ฟ้าตกใจรีบหันกลับไปดูเจอนุ่นที่ยืนจ้องอยู่ก่อนแล้ว
“ไง...ร้องไห้เสียใจเหรอ ทำไมต้องเสียใจ ฉันเคยบอกเธอแล้วนี่ว่ามีนเป็นของฉัน ฉันจะเอาคืน” นุ่นพูดเสียงแข็ง และบีบแขนฟ้าแน่นอย่างจงใจให้ฟ้าเจ็บ
“เรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับฉัน ปล่อย” ฟ้าสะบัดแขนอย่างแรงจนหลุด แล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำอย่างเร็ว จนมาเจอแป้งที่เดินมาตามหาฟ้าอย่างเป็นห่วง ที่เห็นฟ้าหายมานาน
“ฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่า” รีบถามเมื่อเห็นฟ้าเดินออกมาอย่างรีบร้อน เหมือนหนีอะไรมา
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฟ้ารู้สึกปวดหัวอยากกลับแล้ว ฟ้ากลับก่อนนะแป้ง”
“ให้แป้งไปส่งนะคะ” แป้งรีบเดินตามฟ้าไปทันที โดยมีสายตาของนุ่นที่มองตามอย่างสาสมใจ เมื่อนุ่นกลับมาที่โต๊ะ ก็รีบบอกมีนทันทีว่าเห็นฟ้ากลับไปกับแป้งแล้ว มีนนิ่งเงียบเมื่อได้ยิน แล้วก็ดื่มต่อโดยที่ไม่ได้พูดอะไร นุ่นนั่งมองอย่างเงียบๆ เหมือนกัน โดยไม่ได้ห้ามมีนดื่ม แต่กลับช่วยรินเหล้าให้มีนอย่างเต็มใจ เพียงไม่นาน เพราะความเสียใจ และการจงใจเติมเหล้าของนุ่น ก็ทำให้มีนเมาไม่ได้สติ นุ่นประคองมีนกลับห้องของมีนอย่างมีแผนการในใจ
เมื่อพามีนกลับถึงห้อง นุ่นถอดเสื้อผ้าให้มีนที่เมาไม่ได้สติ และเช็ดตัวให้มีนในขณะที่มีนหลับไปแล้ว นุ่นมองเรือนร่างของคนที่เธอรักอย่างโหยหา นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เห็น ทุกอย่างยังดูดีเหมือนเดิมไม่มีสิ่งใดหย่อนคล้อยแม้แต่น้อย นุ่นค่อยๆ ลูบไล้เรือนร่างมีนอย่างแผ่วเบา เธอก้มลงสูดดมความหอมจากเรือนร่างของมีน จนแทบทั่วเรือนร่างโดยที่มีนนอนหลับไม่ได้สติเพราะความเมา
หลังจากเธอเชยชมเรือนร่างของมีนอย่างพอใจแล้ว เธอเดินไปอาบน้ำอย่างสบายใจ เสร็จแล้วเธอเดินออกจากห้องน้ำโดยไม่ได้ใส่เสื้อผ้า เธอลูบไล้เรือนร่างของตัวเองอย่างพึงพอใจ รูปร่างของเธอก็ดูดีไม่แพ้มีนเหมือนกัน แม้ว่าเธอจะผ่านมือชายมาแล้วก็ตาม เพราะเธอดูแลตัวเองอย่างดี นุ่นล้มตัวลงนอนเคียงข้างร่างเปลือยเปล่าของมีน ที่หลับสนิทอยู่บนเตียงนอน เธอเบียดร่างที่ปราศจากเสื้อผ้าเหมือนกัน กอดกระชับร่างของมีนแนบชิด แทบจะหลอมรวมเป็นคนคนเดียวกัน ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขสมหวัง
“หลับฝันดีนะคะที่รัก นุ่นรักมีนมากนะคะ” นุ่นกระซิบบอกมีนอย่างเป็นสุข
ข่าว
