ขอให้อ่านอย่างมีความสุข และอิ่มเอมใจ หวังว่าจะชอบนะคะ ^_____^*
"ทำไมเงียบจัง หรือว่าวันนี้เค้าจะงดกันนะ" อ้อมใจเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย เมื่อเธอเข้ามาถึงสตูดิโอพร้อมกับกิ่งฟ้า แต่ไม่เจอใคร
"มาพร้อมกันจะรู้ได้ไง" กิ่งฟ้าตอบเบาๆ น้ำเสียงกวนนิดๆ
"รำพึงรำพันเฉยๆ ไม่ต้องตอบก็ได้" หันไปต่อว่าเสียงเขียว เมื่อเธอรู้สึกว่ากำลังถูกยียวน
"น้องๆ วันนี้งดถ่ายละครเหรอจ๊ะ" อ้อมใจร้องถามทีมงานที่เดินผ่านมา
"อ๋อ เพิ่งจะเลิกกองไปได้สักครู่เองครับ เมื่อคืนถ่ายกันทั้งคืนจนถึงเช้า ผู้กำกับนัดอีกทีตอนค่ำๆ ครับ" ทีมงานบอกอย่างละเอียด
"ขอบใจจ๊ะ"
"ถ่ายกันทั้งคืนเลยเหรอเนี่ย หักโหมกันน่าดู แต่ผลที่ออกมาก็น่าภูมิใจนะ เห็นไหมวันนี้ทั้งหนังสือพิมพ์ ทั้งทีวีมีแต่ข่าวของนับดาวกับละครเรื่องนี้" อ้อมใจหันมาคุยกับกิ่งฟ้า แต่สิ่งที่ได้รับคืออาการนิ่งเฉย
"เป็นอะไรไป เสียใจเหรอที่ไม่ได้เจอนับดาวน่ะ" ไม่มีเสียงตอบมาจากกิ่งฟ้าเช่นเคย
"ใจลอยไปถึงไหนแล้ว พูดด้วยไม่ได้ยินเหรอไง" ขยับเข้าไปใกล้พร้อมกับพูดใส่หูกิ่งฟ้าดังๆ ทำเอาคนที่แกล้งนิ่งเฉยถึงกับสะดุ้งโหยง
"เอ๊ะ...! ป้านี่ จะเอายังไงกันแน่ พูดด้วยก็ว่า...ไม่พูดก็ว่า ตามอารมณ์ไม่ทันแล้วนะคะ". แกล้งโวยวายใส่ ผลที่ได้คือเสียงเขียวมาพร้อมกับรอยหยิกที่แขน
"ไม่ต้องมาทำเล่นลิ้นเลย ก็พูดให้มันถูกเวลาสิ"
"เล่นยังไงไม่เคยเล่นสักที ลิ้นมีอันเดียวจะเล่นได้ไงคะ ต้องมีสองอันสิถึงจะเล่นได้" แกล้งหยอกเย้า พร้อมเตรียมหลบฝ่ามือที่พร้อมจะฟาดเธอ หัวเราะเสียงใสเมื่อเห็นอ้อมใจหน้าแดงขึ้นมา
"บ้า...ทะลึ่งใหญ่แล้วนะ"
"ทะลึ่งตรงไหน คิดอะไรหรือเปล่าคะ" ถามพร้อมเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานที่ได้แกล้งพร้อมกับรีบวิ่งหนีไปยังห้องที่เธอจะต้องทำงาน โดยมีอ้อมใจเดินตามไปติดๆ พร้อมกับรอยยิ้ม เธอเห็นความสดใสของกิ่งฟ้าแล้วรู้สึกดี อยากเห็นรอยยิ้มแบบนี้ อยากได้ยินเสียงหัวเราะอย่างนี้ทุกวันจัง
'บ้า...คิดอะไรยายอ้อมเอ้ย ฟุ้งซ่านใหญ่แล้วเธอ' รู้สึกตกใจกับความคิดของตัวเองไม่น้อย
"จะมาช่วยกิ่งวาดรูปเหรอคะ?" หันไปถามเมื่อเห็นอ้อมใจเดินตามเข้ามา
"เปล่าก็ไม่มีใครอยู่ ไม่รู้จะไปไหน กิ่งก็ทำงานไป พี่ขอนั่งแถวนี้แหล่ะจะเขียนหนังสือสักหน่อย ได้หรือเปล่าล่ะ?" บอกก่อนจะมองหาที่นั่ง แล้วหันมาถามในตอนท้าย
"ได้สิคะ ดีเสียอีกกิ่งจะได้มีเพื่อน รู้สึกมันเงียบๆ เหมือนกัน" ยิ้มให้อย่างดีใจ ก่อนจะหันไปสนใจกับงานของเธอต่อ อ้อมใจนั่งอยู่ด้านหลังของกิ่งฟ้า มองมือของหญิงสาวที่บรรจงวาดลงบนผืนผ้าใบอย่างคล่องแคล่ว เพียงไม่นานก็เห็นเป็นภาพวาดออกมาเผลออมยิ้มอย่างชื่นชม แวบหนึ่งในความคิด เธออยากให้ภาพที่กิ่งฟ้ากำลังวาดอยู่ตอนนี้เป็นภาพของเธอเองคงจะดีไม่น้อย
"คุณจ๋า...ถึงบ้านแล้วค่ะ" เสียงเพลินพิณดังอยู่ใกล้ๆ หู ทำให้นับดาวรู้สึกตัวกระพริบตาถี่ๆ
"อุ้ย...! ดาวเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แย่จังว่าจะนั่งเป็นเพื่อนพี่แต่ดันหลับเสียได้ ดาวขอโทษนะคะ" บอกอย่างรู้สึกผิด
"ไม่เป็นไรค่ะ ดีแล้วไงคุณจะได้พักเยอะๆ"
"ดาวยังพอได้พักบ้างเวลาไม่ได้เข้าฉาก แต่พี่เพลินไม่ได้พักเลยนะคะ" ท้วงอย่างห่วงใย ทำเอาเพลินพิณยิ้มอย่างชื่นใจกับความห่วงหาที่ได้รับ เอื้อมมือไปโยกศีรษะนับดาวเบาๆ
"พี่ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ เข้าบ้านกันเถอะจะได้พักผ่อนกันทั้งคู่เลย ไม่ต้องมานั่งเถียงกันดีไหม"
"ขอนอนข้างนอกนี่เลยได้ไหม" ถามพร้อมกับทรุดนั่งที่แคร่หน้าบ้าน แต่เพลินพิณดึงแขนไว้พลางบอก
"ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวนอนไม่สบาย พักผ่อนไม่พอเวลาเข้ากล้องหน้าไม่สวยนะคะ"
"ห่วงละครจะออกมาไม่ดีแค่นั้นเองเหรอคะ" ถามเสียงน้อยใจ
"คุณก็รู้ว่าพี่เป็นห่วงคุณมากกว่า ไปค่ะเข้าไปนอนในห้องกัน พี่เพลียจัง" บอกเสียงอ่อนจนทำให้นับดาวรู้สึกผิด
"ดาวขอโทษค่ะ พี่มาเหนื่อยๆ ดาวยังจะงอแงอีก งั้นดาวเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วจะตามไปนะคะ พี่จะได้ไม่ต้องรอ"
"ดีเหมือนกันค่ะ พี่ก็จะได้อาบด้วยเลย"
"คุณ...!" เพลินพิณเรียกนับดาวไว้ ขณะที่หญิงสาวกำลังจะปิดประตูห้อง จนต้องโผล่หน้าออกมาถามอย่างสงสัย
"หือ...! มีอะไรคะ"
"เร็วๆ นะคะ พี่คิดถึง" ส่งสายตาเว้าวอนบอกเสียงอ่อนหวาน ทำเอานับดาวเขิน
"บ้า...ไม่ต้องมาทำสีหน้าแบบนี้เลย" ต่อว่าหน้าแดงก่อนจะผลุบหายเข้าไปในห้อง เพลินพิณมองตามอมยิ้มอย่างชอบใจ ก่อนจะเข้าห้องตัวเองไปเหมือนกัน
นับดาวอาบน้ำเสร็จเดินออกมาเคาะห้องเพลินพิณสองสามที รออยู่สักพักยังไม่เห็นว่าเพลินพิณจะเปิดประตูให้
'หรือว่าจะยังอาบน้ำไม่เสร็จ นานจัง' พึมพำอย่างแปลกใจ ลองหมุนลูกบิดประตูดู ถึงได้รู้ว่าเพลินพิณไม่ได้ล็อคห้อง ค่อยๆ แง้มประตูดูอย่างช้าๆ ก่อนจะมองเห็นร่างสูงที่คุ้นตานอนเหยียดยาวอยู่บนที่นอนแล้ว เพลินพิณอาบน้ำเปลี่ยนใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นนอนอยู่บนที่นอน หายใจสม่ำเสมอหลับไปแล้ว
"คงเหนื่อยมากสิเนี่ย" นับดาวทรุดลงนั่งข้างๆ ลูบผมคนนอนเบาๆ ก่อนจะเลื่อนปลายนิ้วลงมาที่แก้มอย่างอ้อยอิ่ง สุดท้ายอดที่จะก้มลงหอมเบาๆ ตรงแก้มนวลไม่ได้ แววตาที่ทอดมองคนตรงหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก เธอกำลังตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว
ดึงผ้ามาห่มให้อย่างเบามือ เพราะเพลินพิณเปิดแอร์เย็นฉ่ำ จนเธอต้องห่อตัวรู้สึกถึงความหนาวเย็น ก่อนจะค่อยๆ ทอดตัวลงนอนเคียงข้างเพลินพิณที่ยังคงหลับสนิทด้วยความเหนื่อยล้า นับดาวค่อยๆ สอดแขนพาดลงบนลำตัวของคนข้างๆ อย่างแผ่วเบา รู้สึกได้ถึงไออุ่นที่เคลื่อนเข้าหาตัว ใกล้จนแทบจะเป็นลมหายใจเดียวกัน นับดาวหลับตาพริ้มซุกตัวขยับเข้ากอดเพลินพิณแนบแน่นอย่างมีความสุข
เพลินพิณขยับตัวรู้สึกถึงความเมื่อยล้า นานหลายชั่วโมงที่เธอหลับสนิทเพราะความเหน็ดเหนื่อยและอดนอน ลืมตาขึ้นมานึกแปลกใจเมื่อเห็นนับดาวกอดก่ายเธอไว้ จำได้ว่าพออาบน้ำเสร็จเธอนอนรอนับดาวอยู่ แต่สงสัยจะหลับไปเสียก่อนแน่ๆ นับดาวถึงได้ห่มผ้าให้ รู้สึกดีที่ตื่นมาแล้วมีคนรักนอนกอดเธออยู่แบบนี้ ค่อยๆ ขยับออกห่างเล็กน้อย เพื่อที่เธอจะได้มองเห็นนับดาวได้ถนัดตามากกว่าเดิม
ร่างบางนอนหลับตาพริ้ม อมยิ้มน้อยๆ เหมือนมีเรื่องอะไรที่ทำให้พึงพอใจ ยิ่งมองนานๆ เพลินพิณก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ขยับเข้าชิดก่อนจะก้มลงแนบริมฝีปากของตัวเอง ลงบนริมฝีปากอวบอิ่มได้รูปของนับดาว เหมือนมีกระแสไฟพุ่งเข้าใส่ นับดาวรู้สึกตัวลืมตาอย่างงุนงง เมื่อเห็นใบหน้าของเพลินพิณอยู่ติดแนบชิด ลมหายใจอุ่นๆ รินรด
"พี่เพลิน" เสียงพึมพำออกจากปากดังคนละเมอ เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสอุ่นจนร้อนที่แนบอยู่ตรงริมฝีปาก ยิ่งตกใจตาเบิ่งค้างเมื่อรู้สึกถึงเรียวลิ้นของเพลินพิณแทรกเข้ามาอย่างรวดเร็วเมื่อเธอเปิดปาก
"อื้อ..." มีเพียงเสียงครางหลุดรอดออกมา เมื่อปลายลิ้นร้อนเริ่มรุกไล่เข้ามาในโพรงปาก จิตใจหญิงสาวตอนนี้กระเจิดกระเจิง หายใจแทบไม่ทัน พยายามใช้สองมือดึงดันให้ออกห่าง แต่เพลินพิณกลับสอดมือรัดรอบร่างบางดึงเข้าหาตัวแนบแน่น อย่างไม่อาจหักห้ามใจได้อีกต่อไป ป้อนจูบอ่อนหวานให้หญิงสาวที่ร่างอ่อนระทวยเนิ่นนาน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นทั้งสองข้าง ให้นับดาวสั่นสะท้านไปทั้งตัว กับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ประเดประดังเข้ามา ทั้งอยากให้เพลินพิณหยุด และอยากให้ทำต่ออย่างสับสนปนเปไปหมด ในที่สุดเธอก็โอบรอบคอเพลินพิณแนบแน่น และยิ่งสะท้านหนักเมื่อเพลินพิณสอดฝ่ามือเข้าไปในเสื้อ และปลดตะขอบราตัวน้อยออกอย่างรวดเร็ว ไล้ฝ่ามือเข้ากอบกุมเคล้นคลึงอย่างเบามือ
"อื้อ..." นับดาวครางเสียงสั่นอย่างไม่อาจควบคุมไว้ได้ พร้อมกับปรือตาขึ้นมองคนที่กำลังก้มลงไล้ปลายลิ้นบนยอดอกแทนฝ่ามือ ตอนนี้ใบหน้าเธอร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาด้านนอก เมื่อเพลินพิณขบเม้มดูดดึงไม่หยุดราวกับทารกน้อยหิวกระหาย
นับดาวถึงกับผ่อนลมหายใจยาว เมื่อเพลินพิณเงยหน้าออกจากทรวงอกของเธอ ขยับขึ้นมาหาทอดสายตาเปล่งแสงระยิบระยับเต็มไปด้วยความหมาย พร้อมบอกเสียงอ่อนหวาน
"พี่รักคุณนะคะ"
"ดาวก็รักพี่เพลินค่ะ" ความอ่อนหวานบวกกับความรู้สึกแปลกใหม่ ที่อบอวลอยู่ในใจทำให้เธอเอ่ยบอกไป เพลินพิณยิ้มรับดวงตาพราวก่อนจะก้มลงจูบแก้มนวล ลูบไล้ฝ่ามือลงไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าของร่างบางที่ดิ้นหนีอย่างวาบหวามและตื่นกลัว
"พี่เพลินจ๋า....อื้อ...!" เสียงร้องหา พร้อมกับยกสะโพกขึ้นสูงตามการปรนเปรอของคนรัก ร่างบางสั่นสะท้านรู้สึกหวิวไหวในช่องท้อง เมื่อเพลินพิณค่อยๆ ส่งปลายนิ้วผ่านเนินเนื้อนุ่มอุ่นช้าๆ จนรู้สึกทรมานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ก็ไม่อยากให้หยุดการกระทำนั้นเลยแม้แต่น้อย
สัมผัสเร่าร้อนสลับกับอ่อนหวานที่เพลินพิณปรนเปรอให้ นับดาวได้เรียนรู้ถึงอำนาจของเซ็กส์ที่อยู่เหนือการควบคุมของร่างกาย และจิตใจเธอได้เป็นอย่างดี ทำเอาเธอลืมอายเริ่มลูบไล้เรือนร่างเพลินพิณตอบให้ได้วาบหวามบ้าง จนเพลินพิณสะดุ้งรับกับการรุกคืบของหญิงสาว ขนลุกเกรียวเมื่อฝ่ามือร้อนเริ่มซุกซนลงต่ำ จนเผลอร้องครางออกมา
"อื้อ...ดีค่ะ" นับดาวจดจำและทำตามที่เพลินพิณปรนเปรอให้เธอ แม้จะดูไม่ประสาแต่กลับทำให้ไฟในกายของเพลินพิณลุกไหม้จนแทบบ้า เลยต้องขยับนำทางให้นับดาวทำตามอย่างเร่าร้อน จนสองร่างไม่อาจทนทานไหว เกร็งสะโพกพากันไปจนถึงเส้นชัย
"รักคุณจัง" เพลินพิณพร่ำบอก ขณะเลื่อนลำตัวเปล่าเปลือยทาบทับลงบนร่างสาวที่ใบหน้ายังแดงซ่าน ความรู้สึกวาบหวามยังไม่จางหาย พร้อมกับจูบลงบนริมฝีปากที่เผยอขึ้นรับอย่างเต็มใจ นับดาวยกสองมือขึ้นกอดร่างของเพลินพิณแนบแน่นอย่างแสนรักไม่แพ้กัน แม้จะไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาให้ได้ยิน แต่แค่สัมผัสที่ได้รับก็ทำเอาเธอยิ้มกริ่มอย่างพึงพอใจ
ข่าว
