ตอนที่ ๑๘
ตอนค่ำสายธาร และอิงฟ้าชวนจิตราไปทานข้าว ด้วยความเกรงใจสายธาร ประกอบกับความเหงาที่ต้องทนคิดถึงคนรัก จิตราเลยยอมไปด้วย
พอไปถึงถนนราชพฤกษ์ ซึ่งถนนเส้นนี้มีร้านอาหารมากมายหลายร้าน แต่มีอยู่ร้านหนึ่งที่อิงฟ้าชื่นชอบเป็นพิเศษ เพราะร้านนี้จะทาสีขาวทั้งร้าน ทุกคนเลยลงความเห็นเลือกร้านนี้ตามใจอิงฟ้า สายธารให้อิงฟ้ากับจิตราเข้าไปหาที่นั่งก่อน โดยเธอขอเข้าห้องน้ำ แท้ที่จริงเธอแอบโทรบอกอรอุมาว่านั่งอยู่ร้านไหน จะได้ตามมาถูก อิงฟ้าเลือกนั่งด้านนอกอากาศเย็นสบายกว่าด้านใน และสายธารจะได้มองหาไม่ยาก หัวค่ำคนยังไม่เยอะเท่าไหร่
“พี่ธารทานอะไรดีคะ”อิงฟ้ายื่นเมนูให้ เมื่อสายธารนั่งลงข้างๆ
“ให้อิงกับจิตราเลือกเลยจ๊ะ พี่ทานได้ทุกอย่างที่อิงสั่งอยู่แล้วค่ะ”
“แหม...หวานกันจังนะคะ เดี๋ยวก็ให้อิงสั่งระเบิดให้ทานซะหรอก”จิตราล้อยิ้มๆ
“ถ้าอิงสั่งให้ พี่ก็ทานนะคะ”บอกพร้อมกับโอบอิงฟ้าให้ขยับเข้ามาชิดติดกับตัวเธอมากขึ้น ลึกๆ จิตราอดอิจฉาเพื่อนไม่ได้ ที่มีคนรักคอยเอาใจใส่ ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้หญิงเหมือนกันก็ตาม หวนคิดถึงมิค รายนั้นแทบจะไม่เคยหวานกับเธอเลย มีแต่เธอที่ตามเอาใจตลอดเวลา คิดแล้วเผลอถอนหายใจออกมา ทำให้สายธารกับอิงฟ้าหันมองตากัน อย่างรู้สึกสงสาร
“จ้า...พี่ธารไม่ต้องหวานกับอิงมากก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจิตราความดันจะขึ้นเพราะอิจฉา”อิงฟ้าแกล้งว่า เพื่อให้จิตราคลายความเศร้าหมองลง
“จิตราอิจฉาอิงจริงๆ นะคะ ที่เห็นพี่ธารรักอิงมากขนาดนี้ อย่าทำให้อิงเสียใจนะคะ”จิตราบอกด้วยเสียงที่จริงจังมากขึ้น
“ไม่เอาอย่าเครียด สั่งอาหารดีกว่าค่ะ”สายธารรีบเบรกความเศร้าของจิตรา
“แหม...พอเข้าตัวล่ะก็รีบเลยนะคะ”อิงฟ้าหันมาว่าสายธารยิ้มๆ
“อะไรคะ พี่รักอิงมากอยู่แล้ว ใครๆ เค้าก็รู้ ไม่เอาค่ะอย่าซีเรียส สั่งอาหารมาทานกันดีกว่า พี่หิวแล้วนะคะคนดี” สายธารออดอ้อนเหมือนเด็กๆ อิงฟ้าส่ายหัวยิ้มๆ กับอาการของคนรัก
“พี่นี่น๊า...จิตราเอานี่ไหม หมูย่างยำแอปเปิ้ล น่าอร่อย”หันไปชวนจิตราสั่งอาหาร
“อื้อ...เอาดิ เอานี่ด้วยต้มยำน้ำข้น อยากกินแบบแซ่บๆ หน่อย”
“แฮ้งค์หรือเปล่า ถอนไหมล่ะ วันนี้ฉันมีคนขับรถ จะเมาเป็นเพื่อนเธอเอง”อิงฟ้าชวนอย่างนึกสนุก
“หือ...เดี๋ยวนี้เห็นพี่เป็นคนขับรถไปแล้วเหรอค่ะ คุณอิงฟ้า”สายธารที่นั่งยิ้มดูสองสาวสั่งอาหาร ทักท้วงขึ้น
“ก็เป็นคนรักขับรถให้นั่งไม่ใช่เหรอคะ ผิดตรงไหน”
“ไม่ผิดจ๊ะ ที่รักทำอะไรก็ถูกทุกอย่าง”2คนหยอกล้อกัน จมูกแทบจะชนกันอยู่แล้ว จิตราเบ้หน้าอย่างอิจฉา เลยทำหน้าที่สั่งอาหารไปตามที่คุยกับอิงฟ้า โดยเพิ่มไปอีก 2 อย่างที่รู้ว่าเพื่อนชอบ
“ตกลงเอาไวน์หรือเบียร์ดีล่ะอิง”สั่งอาหารไปแล้วก็เลยหันมาถามเรื่องเครื่องดื่มต่อ
“เธอว่าไงล่ะ เมื่อคืนไวน์กับเหล้าไปแล้ว วันนี้เอาเบียร์ไหมล่ะ”อิงฟ้าออกความเห็น สายธารสอดมือเข้าไปจับมือของอิงฟ้าบีบเบาๆ อิงฟ้าหันมาหายิ้มออดอ้อน
“นิดหน่อยเองค่ะ ไม่เมาหรอกพี่ก็อยู่ด้วยนี่นา พี่ดื่มด้วยไหม แต่แก้วเดียวนะคะ เดี๋ยวโดนตำรวจจับ”
“ใครๆ เค้าก็ดื่มแก้วเดียวกันทั้งนั้นแหล่ะอิง หลายแก้วก็เปลืองสิ ใช่ไหมพี่ธาร”จิตราล้อเพื่อนก่อนหันไปหาลูกคู่ สายธารยิ้มรับอย่างถูกใจ
“ถูกต้อง...”
“แหม...เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ ตามสบายเลยค่ะ อิงว่าถ้าเข้าขากันดีขนาดนี้นะ ไม่พ้นอิงต้องเป็นคนขับรถอีกล่ะ ทุกทีเลย”อิงฟ้าแกล้งทำหน้าง้ำ อย่างงอนๆ
“โอ๋ๆ ไม่งอนค่ะ อย่าคิดมากนะเดี๋ยวหน้าแก่ อ้าวนั่นอรมาแล้ว เดี๋ยวพี่เดินไปรับเค้าก่อนนะ”สายธารเหลือบเห็นอรอุมาเดินหาอยู่พอดี เลยรีบลุกไปหา ทันทีที่สายธารเดินลับไป จิตราก็เริ่มออกอาการเซ็ง บ่นกับอิงฟ้าทันที
“ทำไมเธอไม่เห็นบอกล่ะอิง ว่ามีคนอื่นมาด้วย”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน จริงๆ นะ พี่ธารไม่ได้บอกฉัน แล้วพี่อรเค้าก็ไม่ได้เป็นคนอื่นอะไรที่ไหน คนกันเองทั้งนั้นเธอก็... อย่าทำท่ารังเกียจเค้าขนาดนั้นสิ ระวังน้า...เกลียดอะไรจะได้อย่างนั้น”อิงฟ้าพยายามพูดให้เพื่อนรู้สึกผ่อนคลาย แต่จิตรากลับหน้างอง้ำมากกว่าเดิม
สายธารเดินนำอรอุมาเข้ามาที่โต๊ะ ทำให้ทั้งคู่นิ่งเงียบหยุดการพูดคุยลง
“จิตราค่ะ โทษทีนะที่พี่ไม่ได้บอกว่าอรเค้าจะมาด้วย พอดีพี่เพิ่งโทรคุยกันน่ะ”สายธารรีบบอก เมื่อเห็นอาการคอแข็งหน้างอของจิตรา
“ไม่เป็นไรคะ”จิตราบอกเบาๆ แล้วต้องตกใจเมื่อจู่ๆ อรอุมาก็ยื่นดอกกุหลาบสีขาว ดอกใหญ่มาตรงหน้าเธอ จิตรามองอย่างงงๆ โดยไม่ได้รับ
"พี่ให้แทนคำขอโทษ สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น พี่อยากบอกว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจ และเสียใจที่ทำให้จิตรารู้สึกไม่ดี"อรอุมาบอกออกมาด้วยเสียงที่แสดงความจริงใจเป็นครั้งแรก ไม่ใช่การกวนเล่นๆ เหมือนที่ผ่านมา จิตรานั่งนิ่งอึ้ง รู้สึกงุนงงกับการกระทำของอรอุมา เธอไม่เคยมีใครมายื่นดอกไม้ให้แบบนี้ ตอนที่คบกับมิคก็ไม่เคยเลยสักครั้ง หันไปมองหน้าอิงฟ้าที่ยิ้มแปลกๆ รู้สึกอายหน้าแดงขึ้นมาทันที
"จิตราพี่เค้าขอโทษแล้ว เธอก็รับไว้สิ"อิงฟ้าบอกอย่างเร่งเร้า ทำให้เธอต้องเอื้อมมือไปรับมา อย่างไม่ค่อยเต็มใจ รู้สึกเขินๆ แปลกๆ เธอรีบเสียบดอกกุหลาบที่รับมา ใส่ลงไปในแก้วรวมกับดอกกุหลาบสีแดงของทางร้าน เมื่อเหลือบเห็นแววตาที่เต้นพราวของคนที่ยื่นให้ พลางค่อนขอดในใจ 'คนบ้าอะไรยิ้มได้แม้กระทั่งตา' แล้วเธอก็ก้มหน้าก้มตาทานโดยไม่พูดไม่จา
"นี่จ๊ะต้มยำ อร่อยนะคะ"อรอุมาตักต้มยำใส่ถ้วยใบเล็กวางให้ตรงหน้าจิตรา
"ขอบคุณ" จิตราเอ่ยบอกเสียงเบา โดยไม่แม้แต่จะมองหน้าคนที่นั่งข้างๆ
"จิตราเมื่อกี้ยังชวนฉันดื่มเบียร์อยู่เลย ทำไมตอนนี้นั่งก้มหน้ากินแต่กับล่ะ มาๆ ชนแก้วกันหน่อยสิ"อิงฟ้าพยายามทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารดีขึ้น โดยมีสายธารคอยช่วย โดยการชูแก้วขอชนด้วย จิตราจำต้องยกแก้วเบียร์ของเธอขึ้นชนกับอิงฟ้า สายธาร จนเหลือแก้วของอรอุมาเป็นแก้วสุดท้าย เธอจำต้องชนอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่เธอก็ยังไม่กล้าที่จะมองสบสายตาคู่นั้น สายธารมองสบสายตาอิงฟ้าอย่างลุ้นเอาใจช่วยอรอุมา และยิ้มให้กันเมื่อจิตรายอมที่จะชนแก้ว เสียงเพลงจากวงดนตรีบนเวทีเริ่มบรรเลงอย่างอ่อนหวาน ทำให้บรรยากาศค่ำคืนนี้สมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้นขึ้น
อิงฟ้ารู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่กับคนรักในบรรยากาศแบบนี้ ประกอบกับได้ดื่มเบียร์เข้าไปด้วย ทำให้เธอกล้าพอที่จะสอดแขนกอดรัดคนรักที่นั่งอยู่เคียงข้าง แนบซบหน้าลงบนไหล่ของคนรักอย่างรู้สึกดี สายธารยิ้มกับอาการขี้อ้อนของอิงฟ้า ยกมือลูบไล้ลงไปบนเรือนผมยาวสลวยอย่างรักใคร่ จิตรามองกิริยานั้นอย่างรู้สึกดี วูบหนึ่งเธอคิดถึงอ้อมแขนที่โอบกอดเธอเมื่อเช้า รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที จนต้องแสร้งยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม ดับความร้อนที่เกิดจากความคิดของตัวเอง แล้วต้องสะดุ้งเมื่อถูกคนข้างๆ สะกิดเบาๆ ก่อนจะหันไปมองแทนคำถาม
"อย่าดื่มมากนะคะ เดี๋ยวเมาไม่รู้เรื่องเหมือนเมื่อคืนอีก"อรอุมาบอกน้ำเสียงแฝงความห่วงใย จิตราเหลือบมองใบหน้าของคนนั่งข้างๆ ก่อนเอ่ยเสียงห้วนๆ
"ห่วงตัวเองเหอะ เมื่อคืนก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันไม่ใช่เหรอ"
"แต่พี่ก็จำได้นะคะ ว่ามีคนนอนหนุนตัก วันนี้จะใช้บริการอีกทีก็ได้นะ พี่ไม่หวง"อรอุมาบอกยิ้มๆ เลยได้ค้อนวงใหญ่จากจิตราเป็นรางวัล
'คนบ้า ไม่มีเรื่องอื่นให้จำหรือไงนะ' 'เธอรู้สึกอายยิ่งกว่าเดิม เมื่อเหลือบมองคนนั่งข้างๆ ที่ยังคงยิ้มกว้างให้เธอ ตาเป็นประกายอย่างไม่ปิดบังความรู้สึก อรอุมาจำได้ว่าเคยเจอจิตราไปกับอิงฟ้า ตอนมีคอนเสิร์ตเมื่อคราวที่แล้ว เธอเคยเผลอมองอย่างชื่นชมรูปร่างที่สูงโปร่งของจิตรา และใบหน้าหวานราวกับนางในวรรณคดีที่สะดุดตาตั้งแต่แรกเจอ แต่เธอก็ได้แค่มองอย่างชื่นชม ไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก เพราะตอนนั้นเธอมีนกเป็นคนรักอยู่แล้ว
หากแต่เมื่อเช้าที่เธอตื่นลืมตาขึ้นมา เจอจิตราเป็นคนแรก ในวันที่เธอเพิ่งผ่านความร้าวรานอย่างหนัก แต่จิตราเหมือนคนที่ปลุกให้เธอตื่นจากฝันร้าย แม้เหมือนเป็นการ ทะเลาะกัน แต่ลึกๆ เธอกลับรู้สึกดีที่อย่างน้อยเธอไม่ได้ตื่นมาคนเดียว ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เธออยากตื่นมาทะเลาะกับจิตราทุกๆ เช้า เธอรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้อยากมีจิตรามาแทนที่นก ความรู้สึกมันอธิบายไม่ได้ แต่เธอก็อยากให้จิตรารับรู้เหมือนกันกับที่เธอรู้สึก เธอรู้ว่ามันยากที่จะทำให้เชื่อ แต่เธอก็พร้อมที่จะใช้เวลาพิสูจน์ ไม่ว่าจะต้องใช้เวลา
ยาวนานสักเพียงได...
รักแรกพบ แท้จริงเป็นอย่างไร
เพราะเธอใช่หรือไม่
ต่างจากใครที่ฉันเป็น
จากวันนั้นหัวใจรู้สึกเอง
ชัดเจนว่าทุกสิ่ง เกิดขึ้นจริงใช่ฝันไป
ได้พบจึงเข้าใจ มีอยู่จริง...
***รักแรกพบ - Tattoo Colour****
ความรู้สึกของเธอ คงจะเป็นเหมือนกับบทเพลงๆ นี้ซินะ คิดถึงเพลงที่เธอชื่นชอบ หันไปยิ้มให้คนที่ทำให้เธอรู้สึก ประกายตาสดใส จนทำให้จิตราที่หันมาเจอ รู้สึกเขินอายหน้าร้อนผ่าวทำตัวไม่ถูก
“อิง...อิงจ๋า...ตื่นได้แล้วค่ะขึ้นห้องเรากัน”สายธารปลุกอิงฟ้าที่เธอปล่อยให้นั่งหลับรออยู่ข้างล่าง ให้ขึ้นไปบนห้องนอน
“หือ...นี่ที่ไหนคะพี่ธาร”สะลืมสะลือตื่นมาถามอย่างงงๆ
“บ้านอิงไงค่ะ ไปขึ้นไปนอนกัน”สายธารดึงให้อิงฟ้าลุกขึ้น แล้วแทบจะล้มลงไปด้วยกัน เมื่ออิงฟ้าไม่สามารถจะยืนด้วยตัวเองได้
“โอ๊ย...อิงจ๋า ตั้งสติหน่อยค่ะ เดี๋ยวก็พากันตกลงไปแข้งขาหักพอดี”
เมื่อพากันเข้าห้องนอนมาได้ อิงฟ้านอนแผ่หลาบนที่นอน สายธารเข้ามาปลุกอีกที
“อิงไปอาบน้ำก่อนสิค่ะ นอนแบบนี้ไม่สบายตัวน๊า”
“อิงอาบไม่ไหวแล้วค่ะ ขอไม่อาบสักวันนะคะ”
“ตามใจค่ะ แต่อย่ามากอดพี่นะ เหม็น...” สายธารปล่อยให้อิงฟ้านอนตามใจ ส่วนตัวเธอเดินเข้าห้องน้ำ กะว่าจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อตัวให้อิงฟ้า ยังไม่ทันได้ทำอะไร อิงฟ้าลุกพรวดวิ่งนำหน้าเธอ เข้าไปนั่งเป็นมิตรกับชักโครกเสียแล้ว เธอรีบตามเข้าไปลูบหลังให้อิงฟ้าที่อาเจียนออกมาเหม็นไปหมด เมื่อเอาของเสียออกหมดแล้ว อิงฟ้าลุกขึ้นโผเผไปล้างหน้าที่อ่างล้างหน้า สายธารตามเข้าไปถอดเสื้อผ้าออกให้อย่างรวดเร็ว
“ไหนๆ ก็เข้ามาแล้ว อาบน้ำเลยล่ะกันนะคะ อิงจะได้สบายตัว”
“อิงเวียนหัวจนจะยืนจะไม่ไหวอยู่แล้วค่ะ พี่ธาร”หันมากอดรั้งสายธารไว้
“อิงนั่งที่โถก่อนนะคะ ให้พี่ถอดเสื้อผ้าก่อน โอเคค่ะ อิงกอดคอพี่ไว้นะคะ ดีค่ะแบบนั้นแหล่ะ เดี๋ยวพี่จะอาบน้ำให้อิงเอง”สายธารบอกก่อนจะค่อยๆ ประคองพาอิงฟ้าไปยืนใต้ฝักบัว โดยที่อิงฟ้ายังกอดเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย หลับตาปี๋ยืนนิ่ง ปล่อยให้สายธารอาบน้ำให้เธอ อย่างกับเด็กตัวน้อยๆ ที่คอยกางแขนกางขา ตามคำบอกของผู้ใหญ่ ซึ่งสายธารก็ถูสบู่ให้อิงฟ้าทุกซอกทุกมุมอย่างเต็มใจ เธออดยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อมือของเธอลากผ่านจุดสำคัญ ขนของอิงฟ้าจะตั้งชูชันสู้มือเธอทุกครั้ง และเธอก็ต้องหักห้ามอารมณ์ อย่างยากลำบาก ที่จะไม่ทำอะไรตามใจตัวเอง
“ดีค่ะ เรียบร้อยแล้ว อิงยืนนิ่งๆ นะคะ พี่จะไปหยิบผ้ามาเช็ดตัวให้”บอกแล้วเธอก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ด และห่อตัวให้น้องน้อยของเธอ ก่อนจะพาเดินออกไปนั่งที่เตียงนอน ก่อนจะจัดการสวมชุดนอนสายเดี่ยว ผ้าบางพลิ้วที่เธอชอบให้กับคนรัก และจัดการกับตัวเองด้วยเสื้อยืดตัวหลวมกับกางเกงขาสั้นอย่างรวดเร็ว
“นอนได้แล้วค่ะคนดี รู้สึกสบายขึ้นแล้วใช่ไหม ฝันดีนะคะคนดีของพี่”สายธารพาอิงฟ้าเข้านอนห่มผ้าให้ พร้อมกับจุมพิตเบาๆ ที่ปากนุ่มๆ ของคนรัก ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้หลับตา ร่างบางกลับพลิกมาหาพร้อมกอดรัดแน่น จมูกซุกไซร์ตรงซอกคอนุ่ม ก่อนจะละเรื่อยขึ้นมายังปาก ที่กำลังจะอ้าเอ่ยถาม แต่ไม่มีคำใดๆ ได้เล็ดรอดออกมา เมื่อปากนุ่มประกบจูบสอดปลายลิ้นร้อนตวัด รัดรัวจุมพิตกันอย่างดูดดื่ม เร่าร้อนเนิ่นนาน
“อื้อ...อิง...อิงไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกัน เมื่อกี้ยังช่วยตัวเองไม่ได้อยู่เลย หรือว่า...อิงแกล้งพี่”สายธารถอนปากออกจากจูบที่เร่าร้อนของอิงฟ้าได้ เอ่ยถามเสียงหอบ เมื่อได้เห็นรอยยิ้ม และแววตาของอิงฟ้าที่จ้องมองมา เธอถึงเพิ่งคิดได้ว่าอิงฟ้าแกล้งเธอ
“แกล้งอะไรกันคะ พี่ก็เห็นอิงเวียนหัวจนอาเจียน เพียงแต่ว่าหลังจากพี่อาบน้ำให้ อิงก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว แค่อยากขอบคุณพี่เท่านั้นเอง ให้อิงได้ขอบคุณพี่นะคะ น๊า...นะคะ”พูดแล้วก้มลงจูบไหล่บางไปทั่ว พร้อมๆ กับมือร้อนที่เริ่มขยับ เข้าไปในเสื้อตัวหลวมอย่างซุกซน ไล่ไปยังเนินอกเต่งน่าสัมผัส และถอดเสื้อยืดที่เปรียบเสมือนตัวขวางออก พร้อมกับแนบหน้าลงไปสูดดมความหอมจากผิวกายของคนรักอย่างหลงใหล และเพิ่มความชุ่มชื้นที่ยอดอก ด้วยปลายลิ้นระรัวยั่วล้ออย่างเร่งเร้า จนลมหายใจของสายธารที่อยู่เบื้องหน้า เริ่มติดขัด เผลอครางออกมาอย่างพึงพอใจ
“อื้อ...อ้า...” อิงฟ้าเหลือบสายตาขึ้นมองคนรักที่แหงนเงยหน้า ส่งเสียงครวญครางอย่างรัญจวน ก่อนจะส่งมือร้อนเข้าไปสัมผัสตรงจุดตื่นตัวนั้น ลากผ่านเบาๆ ไปมา จนร่างบางของสายธารที่ถูกปลุกเร้า หลับตาแน่นอย่างรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ทำได้เพียงแอ่นสะโพกขึ้น เพื่อเบียดชิดติดกับร่างกายที่เปลือยเปล่าของคนรักอย่างโหยหา แต่อิงฟ้ากลับเลื่อนตัวเองซุกไซร์เรื่อยลงไปด้านล่าง ลิ้นร้อนชุ่มโลมเลียตามสีข้างสู่สะโพกมน หน้าท้องแบนราบ จนถึงที่หมายเบื้องล่าง ที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรัก อิงฟ้าไม่รอช้าฉกลิ้นเข้าไปดูดดุนอย่างเร่าร้อน อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของเบียร์ที่ทำให้เธอเร่าร้อนกว่าทุกครั้ง ทำเอาสายธารเสียวซ่านแทบทนไม่ไหว บิดตัวไปมาก่อนจะร้องเสียงหลง
“อ๊าห์... อืม... อ...อย่า...”
“อย่าทำ หรืออย่าหยุดคะ...”อิงฟ้าขยับขึ้นมาถามด้วยรอยยิ้มยั่วยวน
“อิงว่าแบบไหนดีล่ะ พี่ว่าหยุดแล้วให้พี่ทำต่อดีกว่านะคะ”สายธารส่งสายตาท้าทายปนยั่วยวนใส่ ก่อนจะฉวยโอกาสพลิกร่างของเธอ เป็นฝ่ายทาบทับอยู่บนร่างของอิงฟ้าแทน ก่อนจะจูบริมฝีปากอิ่มของร่างบางอย่างทนไม่ไหว ริมฝีปากนี้ช่างเย้ายวนใจ และมีอิทธิพลต่อเธอมากเหลือเกิน ความน่ารักของอิงฟ้า ทำเอาเธอลุ่มหลงจนแทบถอนตัวไม่ขึ้น แค่อยู่ใกล้ๆ ก็พาลคิดไปไกลเสมอ จูบดูดดื่มลงไปบนริมฝีปากนุ่มอวบอิ่ม ที่แหงนเงยขึ้นรับอย่างเต็มใจ ผลัดกันดูด ดุนค้นหาความหวาน จากเรียวลิ้นของกันและกัน เนิ่นนาน
สายธารลากลิ้นผ่านลำคอขาวผ่อง ริมฝีปากบางขบเม้มยอดอกสีชมพูเข้มเบาๆ ฝ่ามืออีกข้างลูบไล้ไปบนยอดอกจนแข็งเป็นไตสู้มือเธอ อิงฟ้าครางเสียงสั่นพร่า ด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าไม่แพ้กัน
“พี่ธารขา...อิงทนไม่ไหวแล้ว อย่าแกล้งอิงเลยนะคะ”อิงฟ้าร้องขออย่างทนไม่ไหว
“ใครว่าพี่แกล้งอิงคะ พี่ก็ทนแทบจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”บอกคนรักเสียงกระเส่า ก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วเรียวยาวลงไปในถ้ำน้อย ที่มีน้ำทะลักล้นตามอารมณ์ปรารถนาของเจ้าของช้าๆ และเน้นหนักตามแรงโยกอย่างเร่งเร้าของคนข้างล่าง อิงฟ้าไม่รอช้าสอดเรียวนิ้วของเธอไปยังจุดกึ่งกลางของคนรัก ที่พร้อมทาบทับลงมาอย่างโหยหาไม่แพ้กัน ต่างขยับสะโพกขึ้นลง ตามจังหวะการสอดแทรกเรียวนิ้วของอีกคน เริ่มด้วยจังหวะเนิบช้า จนถี่รัวโหมกระหน่ำสอดคล้องกัน ต่างคนต่างปรนเปรอคนที่รัก ด้วยเพลงรักลีลาเร่าร้อนด้วยความเสน่หา อย่างไม่มีใครยอมใคร
“อื้อ....อ๊าห์....อืม...”เสียงครวญครางสองเสียง สอดประสานรับกัน ดังราวกับทำนองเพลงรักที่ไพเราะ หาเพลงใดในโลกนี้เปรียบปาน จนกระทั่งบทเพลงรักจบลงด้วยความเหนื่อยอ่อนของคนบรรเลง ทั้งคู่กอดรัดร่างเปลือยเปล่าของกัน และกันไว้อย่างหวงแหน แสนรัก...อ๊าห์....!
ข่าว
