ตอนที่ ๑๑
แสงสว่างทอลอดมาทางหน้าต่าง เสียงนกที่ป้านิดเลี้ยงอยู่หลังบ้าน แว่วดังมา สายธารรู้สึกตัวตื่น รีบลุกอย่างรวดเร็ว ความตั้งใจวันนี้จะรีบไปหาอิงฟ้าแต่เช้า แต่อาจเป็นเพราะเหนื่อย จากงานหลายอย่างเมื่อวาน เลยทำให้ตื่นสาย หัวใจเธอร้อนรุ่ม เพราะติดต่ออิงฟ้าไม่ได้เลย ตั้งแต่เมื่อวาน
“อิงออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”จิตราบอกสายธาร ที่เข้ามาถามหาอิงฟ้าอย่างรีบร้อน
“ไปไหนแต่เช้า”สายธารถามอย่างสงสัย
“ไปเชียงคาน อิงไม่ได้บอกพี่เหรอคะ”จิตราเป็นฝ่ายสงสัยบ้าง
“เปล่า...แล้วไหนอิงบอกปวดหัวไม่สบายไง เมื่อวานก็หนีกลับก่อน ไม่บอกพี่ซักคำ โทรหาก็ไม่รับ พี่เป็นห่วงมาก แล้วนี่ไปไกลถึงเชียงคาน ยังไม่คิดจะบอกพี่เลย เค้าเป็นอะไรกันแน่...”สายธารพรั่งพรูคำถามใส่จิตรา อย่างไม่เข้าใจ
“จริงเหรอคะ ไม่ได้ทะเลาะกันแน่นะคะ เมื่อวานเห็นเค้ากลับมาดูซึมๆ บอกว่าพี่ยุ่งมาก ไม่มีเวลามาส่ง พี่ทำอะไรให้เค้างอนหรือเปล่าคะ เพราะเรื่องไปเชียงคานนี่ คุยกันไว้ว่าจะไปวันเสาร์ อิงยังบอกเลยว่าจะชวนพี่ไปด้วย รอให้พี่หยุดเสาร์อาทิตย์ก่อน เมื่อวานกลับมาอยู่ๆ ก็บอกให้จองตั๋วจองโรงแรมเลย แล้วก็ออกไปแต่เช้า”จิตราตั้งข้อสงสัย
“อิงเค้าไปทำอะไรเหรอ”
“ไปถ่ายรูปลงหนังสือให้คุณสมรค่ะ เป็นหนังสือท่องเที่ยว ซึ่งอิงต้องทำเดือนละครั้งค่ะ รอบนี้ยื้อไม่ยอมไป เพราะมีพี่นี่แหล่ะ แสดงว่าที่อิงผิดปกติ อาจจะเข้าใจผิดอะไรสักอย่าง พี่ลองทบทวนดูซิค่ะ”จิตราอธิบายเรื่องราว พร้อมทั้งออกความคิดเห็น สายธารถึงกับถอนหายใจยาว อย่างหนักใจ เพราะความไม่รู้สาเหตุ หรือเพราะเธอไม่ได้เอาใจใส่ดีพอ แต่อิงฟ้าน่าจะรู้ว่าเธอทำงาน
“เอาน่าพี่ อาจจะเป็นเพราะว่าพี่กับอิง ยังเรียนรู้กันไม่มากพอ อิงมันก็อาจจะคิดมากไปเรื่อย พี่ก็ง้อๆ มันหน่อยล่ะกัน มันน่ะง้อง่ายจะตาย”จิตราบอกอย่างให้กำลังใจ
“เอ่อ...แล้วอิงเค้าไปกี่วันจ๊ะ”
“น่าจะ 3-4 วัน เอาอารมณ์เธอค่ะ บางทีก็อยู่เป็นอาทิตย์ อารมณ์แบบนี้ ก็ไม่รู้จะอยู่นานหรือเปล่านะคะ”
“แล้วจิตรารู้ไหมว่าอิงพักอยู่ที่ไหน”สายธารถาม หลังจากนิ่งคิดอยู่นาน
“รู้ค่ะ จิตราเป็นคนจองให้เอง รู้ถึงเบอร์ห้องด้วย เดี๋ยวจดให้ค่ะ มีแฟนเด็กขี้งอน ก็ง้อหน่อยนะคะ”จิตราบอกยิ้มๆ หลังจากยื่นกระดาษที่จดรายละเอียดที่พักให้สายธาร
“ขอบใจจ๊ะ อย่าเพิ่งบอกอิงนะ ว่าพี่จะไปหา”สายธารบอกยิ้มๆ เช่นกัน
“ค่ะ ปล่อยให้มันเป็นบ้าไปก่อนก็ดี โชคดีนะคะ”จิตราบอกอย่างรู้สึกดี เธอเห็นร่องรอยของความรัก และห่วงใยในแววตา ของสายธาร เธอรู้สึกดีใจกับอิงฟ้า ในที่สุดก็ชนะใจสายธารได้ซะที
การได้จากมาไกล มาอยู่ในที่ๆ ยังมีธรรมชาติ และความสงบเงียบ หลงเหลืออยู่บ้าง ก็ทำให้อิงฟ้ารู้สึกดีขึ้นมา อย่างน้อยความแปลกใหม่ของสถานที่ และมิตรไมตรีจากคนแปลกหน้า ก็ทำให้หัวใจแช่มชื่นขึ้นมาบ้าง แม้ลึกลงไปในแววตาจะยังคงมีความเศร้าหมองหลงเหลืออยู่ก็ตาม
เชียงคาน เป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดเลย ซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขงพอดี ก่อนที่อิงฟ้าจะมีโอกาสมาสัมผัส อำเภอเชียงคานด้วยตัวเองหนนี้ เป็นครั้งแรก อิงฟ้าเองเคยได้ยินได้อ่าน เกี่ยวกับเชียงคานมาก่อนบ้าง เสียงส่วนใหญ่จะพูดถึง เสน่ห์ของเชียงคาน ในมุมของความสงบ และความเรียบง่าย เป็นเมืองที่มีขนาดเล็ก สามารถเดินชมได้ทั่ว
ตัวเมืองอยู่ริมแม่น้ำโขงพอดี ทำให้ได้ทั้งวิวทั้งลม และความร่มเย็น ตึกรามอาคารบ้านช่อง ยังคงสภาพเดิมอยู่เป็นส่วนใหญ่ บ้านเมืองสะอาดน่าอยู่ ผู้คนน่ารักอัธยาศัยดีมีน้ำใจ อิงฟ้าตระเวนถ่ายรูปมุมต่างๆ ของเชียงคานอย่างรู้สึกหลงรัก
ความมืดโรยตัวลงมา คล้ายการคลี่ม่านสีดำครอบคลุมทั่ว บริเวณ อิงฟ้ายืนสูดอากาศเข้าปอดอยู่ริมโขง ลมจากแม่น้ำโขงหอบไอเย็นมา จนเส้นผมยาวดำขลับ ของอิงฟ้าพลิ้วไหว รู้สึกหนาวจนต้องยกมือขึ้นกอดตัวเอง คิดถึงสายธารจับใจ ถ้ามาด้วยก็คงดี
“บอกไม่สบาย...แล้วมายืนตากลมเย็นๆ แบบนี้ได้ยังไง”เสียงที่ดังมาจากด้านหลัง เหมือนเสียงคนที่เธอกำลังคิดถึง ‘นี่เราคิดถึงเค้ามาก จนหูแว่วได้ยินเสียงเลยเหรอ...’ อิงฟ้ารำพึงกับตัวเอง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะหันไป ก็รู้สึกถึงความอุ่นวาบ เมื่อสายธารคลี่ผ้าคลุมให้เธอ พร้อมอ้อมกอดที่โอบกระชับแน่น
“ใจร้ายมากเลยรู้ไหม หนีมาดื้อๆ แบบนี้...”น้ำเสียงนุ่มนวลนั้น แทรกซึม จนอบอุ่นไปทั้งหัวใจ
“พี่ธาร...มาได้ยังไงคะ”เสียงที่ถามแผ่วเบา กลัวเหลือเกินว่าเค้าจะพาใครอีกคนมาด้วย
“พี่ก็นั่งเครื่องแล้วก็มาต่อรถ...แล้วก็เดินมา”สายธารแกล้งตอบไม่ตรงคำถาม
“ทำไมถึงมาที่นี่คะ”อิงฟ้าถามเสียงแข็ง เมื่อรู้สึกได้ว่าสายธาร กำลังกวนเธอ
“พี่ก็มาตามหาหัวใจพี่ มีคนหอบหนีมา”น้ำเสียงนุ่มกระซิบอยู่ข้างหู พร้อมลมที่จงใจเป่ารด ทำเอาอิงฟ้าขนลุกซู่ เบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดนั้นอย่างแสนงอน เมื่อคิดว่าสายธารคงทำแบบนี้ กับหญิงสาวคนนั้นด้วย
“พี่คงมาหาผิดที่ ผิดคนแล้วล่ะค่ะ”อิงฟ้าเดินหนี แม้จะอาลัยสัมผัสนุ่มนวลนั้นเพียงใด เธอก้มหน้าหลบซ่อนน้ำตา ที่ล้นเอ่อขึ้นมา
“พี่ตามมาตั้งไกล อิงยังจะใจร้าย หนีพี่อีกเหรอ”สายธารเดิน ตามดึงรั้งอิงฟ้าไว้ จับไหล่ให้หันมาหา หากแต่อิงฟ้ายังก้มหน้านิ่ง สายธารเชยคางเธอขึ้นมาสบตา ก่อนใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้ อย่างเบามือ
“พี่ไม่รู้ว่าระหว่างเราเกิดอะไรขึ้น อิงจะกรุณาอธิบายให้พี่เข้าใจบ้างได้ไหม อย่างน้อยๆ เวลาจะพิพากษา ก็ควรแจ้งข้อหาให้ทราบนะคะ แล้วพี่มาตามหาหัวใจพี่ ที่อยู่กับอิงคนนี้ ไม่มีวันผิดคนแน่ๆ”สายธารพยายามใจเย็นอย่างที่สุด เพราะรู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะเอาชนะคะคานในเวลานี้
“แล้วคนที่คอยซับหน้าให้ ป้อนน้ำให้พี่เมื่อวาน พี่เอาเธอไปทิ้งไว้ที่ไหนกัน”อิงฟ้าเหมือนระเบิดเวลา ที่รอจนได้เวลาระเบิด พรั่งพรูใส่สายธารทันที
“อะไรนะคะ...ที่แท้ อิงก็หึงพี่ แล้วคิดเองเออเองหรอกเหรอ”สายธารปล่อยเสียงหัวเราะขำทันที ที่ได้ยินเรื่องราวจากอิงฟ้า
“ใช่ซิ...อิงมันก็เป็นแค่ตัวตลกของพี่ หัวเราะเยาะให้พอเลย” อิงฟ้าเดินหนีอย่างโกรธจัด ที่เห็นสายธารหัวเราะเสียงดัง
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย อิงจ๋า...ฟังพี่บ้างสิ”สายธารตามมาโอบกอดจากด้านหลัง งอนง้อเสียงหวาน
“ผู้หญิงที่อิงเห็นเมื่อวานน่ะ เค้าชื่อน้ำขิง เป็นน้องแฟนคลับเท่านั้นเอง ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่สักหน่อย แล้วที่เค้าคอยซับหน้าให้ก็เพราะพี่เหงื่อไหลเยิ้ม อิงก็รู้ว่าอากาศร้อนมาก ป้อนน้ำให้ก็เพราะพี่มือไม่ว่าง พี่ไม่คิดอะไรก็เลยทาน ก็คอมันแห้งนี่นา อิงไม่ยอมทำให้นี่...”สายธารอธิบาย เป็นขั้นเป็นตอนอย่างใจเย็น
“อ๋อ...นี่โทษอิงใช่ไหมคะ อิงไม่รู้นี่ว่าต้องทำตัวยังไง พี่เป็นคนมีเสน่ห์ เป็นคนในฝันของใครหลายๆ คน อิงจะสู้ใครเค้าได้ยังไง”อิงฟ้าพาลเอาดื้อๆ ทำเสียงกระเง้ากระงอด
“พี่อาจจะเป็นคนในฝัน ของใครหลายๆ คนก็จริง แต่พี่อยากเป็นคนในชีวิตจริง ของอิงเพียงคนเดียวนี่นา พี่ขอโทษนะคะ ที่ทำอะไรโดยไม่ได้คิดถึงจิตใจอิง สงสัยพี่ยังไม่ชินกับการมีแฟนน่ะ อิงช่วยทำให้ชินหน่อยซินะ นะคะ”สายธารออดอ้อน กระชับอ้อมแขนให้แน่นกว่า เดิม ประหนึ่งจะให้คนในอ้อมแขน เชื่อมั่นในตัวเธอ
อิงฟ้าเมื่อได้ยินคำขอโทษ หัวใจเธอก็อ่อนยวบลงทันที บางทีอาจเป็นเพราะเธองี่เง่าเอง ตัดสินคนแค่สิ่งที่เห็น นั่นอาจเป็นเพราะเธอรักสายธารมากนั่นเอง
“อิงขอโทษนะคะ ที่คิดเอง โดยไม่ถามพี่ก่อน ยกโทษให้อิงนะคะ”เสียงเว้าวอนอ่อนหวาน อย่างคนสำนึกผิด ทำคนได้ยินที่โอบกอดอยู่ด้านหลัง ยื่นหน้าไปหอมแก้มเบาๆ อย่างปลอบประโลม
“ไม่มีโทษจะยกให้หรอกค่ะคนดี ลืมมันไปนะคะ ทิ้งลงที่แม่น้ำโขงนี้ ให้หมดเลยนะ”อิงฟ้าพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม วางมือทาบทับลงไปบนแขน ที่โอบกอดเธอ รับรู้ถึงความอุ่นที่พุ่งเข้าสู่หัวใจ
บรรยากาศของค่ำคืนที่เงียบสงัด ด้วยเป็นหน้าฝน นักท่อง เที่ยวเลยไม่เยอะเท่าไหร่ ทำให้ทั้งสองคนกอดกันได้ โดยไม่ต้องอายสายตาใคร สายธารแหงนมองท้องฟ้า ทำตาซึ้ง
“ดูดวงดาว ดวงที่ 1,207 นั่นสิ ถ้าพี่ตายก่อนอิง พี่จะไปรออิงอยู่ที่นั่น”สายธารชี้ให้อิงฟ้ามองตามเหย็งๆ
“ชี้มั่วแล้ว ใครจะไปรู้ว่าดวงไหนเป็นดวงไหน แล้วใครอนุญาตให้พี่ตายคะ ยังไม่รักอิงเลย ใครจะปล่อยให้ตายง่ายๆ”อิงฟ้าหัวเราะขำกับความขี้เล่นของสายธาร
“ตามมาขนาดนี้แล้ว ยังว่าไม่รักอีกเหรอคะ”สายธารบอกเป็นนัยๆ ให้อิงฟ้าได้รู้ ถึงแม้จะไม่ได้บอกตรงๆ อิงฟ้าอมยิ้ม เธอรับรู้ในสิ่งที่สายธารบอก แต่ลึกๆ เธอก็อยากได้ยินคำว่ารัก... ออกจากปากคนที่เธอรักมากกว่า
“แล้วพี่พักที่ไหนคะ”อิงฟ้าถาม อย่างเพิ่งนึกได้
“พักที่เดียวกับอิงไงค่ะ พี่เอากระเป๋าฝากไว้ที่โรงแรม แล้วก็ออกมาตามหาอิงนี่แหล่ะ”
“แล้วพี่รู้ได้ไงว่าอิงพักอยู่ที่ไหน...อ๋อ รู้แล้วจิตราบอกใช่ไหม" อิงฟ้าถาม แล้วก็ตอบเองอย่างนึกขึ้นได้ สายธารเลยได้แต่อมยิ้ม
“กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย...”สายธารเอ่ยถาม เมื่อหันไปมองรอบๆ เริ่มไม่มีผู้คน ในบริเวณนั้นแล้ว
“ถามดาวของพี่ดูซิค่ะ”อิงฟ้าบอกอย่างกวนๆ แล้วรีบวิ่งหนี ก่อนที่จะโดนเขกหัว สายธารเดินตามไปติดๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม อย่างมีความสุข ความร้าวรานของเมื่อวาน จางหายไปหมดสิ้นแล้ว เมื่อเข้าใจกัน
สองคนเดินเบียดกันไป ท่ามกลางความมืดที่โรยตัวปกคลุมอยู่ทั่วบริเวณนั้น พากันเดินเลียบแม่น้ำโขงอากาศเย็นสบาย ใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่พัก ริเวอร์ไซด์เชียงคานรีสอร์ท ตัวอาคารเป็นบ้านไม้ ประกอบไปด้วยไม้นานาชนิดๆ ไม่ว่าจะเป็นไม้มะค่า ไม้ประดู่ ไม้สัก และไม้พยุง ซึ่งมีคุณค่าทางจิตใจ ด้านหน้าตัวอาคารตกแต่งลายปะกน ขณะที่ด้านหลังตัวอาคาร ตกแต่งแบบสไตล์โมเดิร์น โดยใช้กระจกในการตกแต่งเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งสามารถมองเห็นวิวแม่น้ำได้ถึง 180 องศาจากภายในบริเวณห้องพัก
“ห้องน่าอยู่มากๆ อิงเลือกได้ดีจัง”สายธารเอ่ยอย่างชื่นชม และชื่นชอบ กับบรรยากาศของห้องพัก ที่สามารถมองเห็นวิวแม่น้ำได้อย่างสวยงาม
“ต้องยกความดีความชอบให้จิตราค่ะ คนนี้เค้าจะเลือกได้ถูกใจอิงทุกครั้ง ที่อิงเดินทางต่างจังหวัด”
“พี่เห็นพนักงานบอกว่า จะมีพระมาบิณฑบาตหน้าโรงแรม ตอนเช้า เราไปใส่บาตรกันนะคะ”สายธารหันมาชวน เมื่อนึกขึ้นได้
“ชวนทำบุญร่วมชาติแบบนี้ ไม่กลัวต้องเกิดมาเจออิงอีกเหรอค่ะ”อิงฟ้าถามด้วยรอยยิ้มพราว
“อิงน่ารักแบบนี้ พี่ก็อยากจะเจอทุกชาติแหล่ะค่ะ”สายธารเดินเข้ามาใกล้ จ้องตาหวานใส่ ทำเอาอิงฟ้าเขินอาย หัวใจเต้นแรง
“อิงอาบน้ำก่อนละกันนะคะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวมานะคะ”อิงฟ้าบอกเสียงแผ่วเบา ก่อนจะทิ้งสายตาหวาน เหมือนไม่อยากจากคนที่รัก แม้สักนาทีเดียว สายธารมองตาม อย่างไม่อาจหักห้ามใจได้ เดินตามหลังไปติดๆ อิงฟ้าที่กำลังจะปิดประตูห้องน้ำ ถึงกับตกใจ
“พี่ธารทำอะไรคะ...”อิงฟ้าแง้มประตูถาม อย่างแปลกใจ
“พี่แค่อยากจะดูว่าห้องน้ำ ปลอดภัยดีไหม มีรูเรออะไรหรือเปล่า เผื่อมีพวกโรคจิตมาแอบดู”ทำหน้าตาจริงจังขึงขัง
“โรงแรมระดับนี้ ใครจะปล่อยให้มีเรื่องแบบนั้นคะ”อิงฟ้าถามยิ้มๆ
“น่า...นะ ให้พี่เข้าไปดูหน่อย”แล้วก็รีบแทรกตัวเข้าไปในห้องน้ำจนได้ สายธารทำหน้าเจ้าเล่ห์ ทำเป็นเดินไปดูตรงมุมนั้น มุมนี้ทั้งๆ ที่ห้องน้ำก็ไม่ได้กว้างขวางอะไรมากมายนัก
“สำรวจทั่วหรือยังคะ คุณดีเจ...”อิงฟ้ายืนมอง ยิ้มกว้างอย่างรู้ทัน
“เรียบร้อยแล้วค่ะ อาบได้แล้ว มาพี่ถอดเสื้อให้”
“ไม่เอาค่ะ พี่ธารออกไปเลย อิงถอดเองได้”อิงฟ้าปัดป้องมือไม้สั่น
“อาบพร้อมกันไงค่ะ จะได้ไม่เสียเวลา”สายธารโอบกอด กระซิบเบาๆ ข้างหู และเลยหอมแก้มอิงฟ้า เรื่อยลงมาที่ริมฝีปากล่าง ดูดดุนเบาๆ ก่อนแทรกปลายลิ้นเรียวเข้าไปในโพรงปาก ดูดซับความหวานจากปลายลิ้นนุ่ม ของคนที่สั่นสะท้านอยู่ในอ้อมกอด จนต้องยกแขนโอบไปรอบคอของสายธาร เพื่อพยุงตัวเองไว้ไม่ให้ล้ม ยิ่งสายธารดูดดุนปลายลิ้นเธอมากแค่ไหน เธอก็เหลือแรงที่จะยืนน้อยลงทุกที
สายธารขยับตัวเองออกห่างเล็กน้อย ก่อนจะใช้นิ้วค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อ ของอิงฟ้าออกทีละเม็ด ๆ จนหลุดออกจากตัว เหลือแค่ บราตัวน้อย
“อุ้ย...พี่ธารอิงอายนะคะ”อิงฟ้าอุทานอย่างตกใจ เมื่อรู้สึกถึงความเย็นที่กระทบผิวกาย เมื่อปราศจากเสื้อปกคลุม
“อายทำไมกัน อาบน้ำก็ต้องถอดเสื้อผ้า ไม่ใช่เหรอคะ”สายธารจ้องมองเรือนร่างของอิงฟ้า ตาเป็นประกาย
“งั้นพี่ก็ต้องถอดด้วยค่ะ”อิงฟ้าบอกพร้อมกับเอื้อมมือมาถอดเสื้อของสายธารออกทันที อิงฟ้าจ้องมองเรือนร่างของสายธาร ตาเป็นประกายไม่แพ้กัน สายธารแม้จะอายุห่างจากอิงฟ้า 12 ปี แต่ด้วยความที่เธอดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ส่วนเว้าส่วนโค้งเธอยังดูดีกว่าผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาก
“พี่รักอิงนะคะ”เสียงที่ดังแทรกขึ้นมาในความเงียบ ทำเอาอิงฟ้าขอบตารื้นเมื่อได้ยิน แหงนเงยหน้าขึ้นไปหา สบตากับคนที่ส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้ อ้าปากประกบลงไปบนปากอวบอิ่ม ดูดดุนเบาๆ ก่อนบอก เสียงหวานล้ำไม่แพ้กัน
“อิงรักพี่ธารที่สุดค่ะ”กอดรัดอย่างรู้สึกเป็นสุข คำที่เธอรอฟังมานาน บัดนี้ดังอยู่ข้างๆ หูเธอแล้ว
สายธารเอื้อมมือเปิดฝักบัว สายน้ำอุ่นๆ ไหลลงมาปะทะตัวคนทั้งคู่ แม้จะเป็นน้ำอุ่น แต่ทั้งสองคนสั่นสะท้าน จนต้องโผกอดกันแน่น สายธารเอื้อมมือปลดตะขอบราตัวน้อยหลุดออก ปล่อยให้ดอกบัวตูมเป็นอิสระ ฝ่ามือร้อนลูบไล้ฟองสบู่ ลงไปทั่วเรือนร่างงาม รู้สึกถึงขนที่ตั้งชูชันขึ้นสู้ฝ่ามือ แต่อิงฟ้าไม่ได้ปล่อยให้สายธารทำเพียงฝ่ายเดียว เธอทำแบบเดียวกันกับที่สายธารทำให้เธอ เมื่อทุกอย่างเป็นอิสระ อิงฟ้ากอบกุมเต้าตูมที่ไม่หย่อนคล้อยแม้แต่น้อยนั้น อย่างเบามือค่อยๆ ลูบไล้ลงไปตามที่ๆ เธออยากจะครอบครอง ใจเธอเต้นแรง เหมือนจะหลุดออกมากองอยู่แทบเท้าของสายธาร อิงฟ้าผวาเข้ากอดสายธารแนบแน่นตัวสั่นเทา
“หนาวเหรอคะ...”สายธารเอ่ยถาม ทั้งๆ ที่ เธอก็รู้สึกไม่ต่างจากอิงฟ้าแม้แต่น้อย ก่อนจะเอื้อมหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหยดน้ำ ที่เกาะพราวทั่วร่างกาย ของอิงฟ้าอย่างเบามือ ไม่เว้นแม้แต่ตรงปลายเท้า อิงฟ้ามองการกระทำของสายธาร หัวใจพองโตอย่างรู้สึกดี ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเธอ มันรู้สึกเต็มตื้นจนน้ำตาแทบหยาดหยด จนต้องแหงนเงยหน้าขึ้น เพื่อไล่น้ำตาไม่ให้รินไหล
“เดินไหวหรือเปล่าคนดี...”สายธารโอบกอด พาอิงฟ้าออกจากห้องน้ำ
“อิงน่ะไหว พี่ธารไหวมั๊ยคะ”อิงฟ้าหัวเราะกลบเกลื่อน ทั้งๆ ที่ตัวเธอร้อนผ่าว เหมือนจะหมดเรี่ยวแรง
“โห...แค่นี้ สบายมาก”สายธารทำเก๊ก พร้อมกับหัวเราะร่วน
“ค่า...วัยรุ่น”อิงฟ้าทำเสียงล้อเลียน
“ไม่เชื่อใช่ไหม ทำเสียงแบบนี้ต้องพิสูจน์”ว่าพลางดึงรั้งอิงฟ้าเข้ามากอด พร้อมกับระดมจูบลงไปจนทั่วใบหน้า แระเล็มลงไปบนริมฝีปากล่างและบน ก่อนจะกดจูบลงไป ไล้ลิ้นควานหาความหวาน และรุกไล่ดูดดุนลิ้น ของคนที่ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ปล่อยให้สายธารนำพาไป
สายธารดูดกลืนกินความหวานจนพอใจ ถอนริมฝีปากออกไล้ลิ้น ละเรื่อยลงมาตามลำคอขาวผ่อง อิงฟ้ารู้สึกเสียวสยิวจนต้องแหงนเงยหน้าขึ้นสูง ทำให้อกแอ่นเข้าชิดสายธารมากยิ่งขึ้น ซึ่งสายธารไม่รอช้าเลื่อนริมฝีปากไล้ลิ้นเลียวน รอบยอดตูมที่บัดนี้แข็งเป็นไต ก่อนจะอ้าปากงับลงไป ดูดกลืนความหอมหวาน
“อ๊า...พี่ธาร... อิงเสียวจัง”อิงฟ้าครางเสียงกระเส่า เหมือนไม่เป็นตัวเอง สายธารได้ยินเสียงนั้น เลื่อนตัวเองไล้จากหน้าอกลงจนถึงเนินนูนที่มียอดหญ้าปกคลุม เธอใช้ริมฝีปากงับเม้มดูดดุนเบาๆ ทำเอาอิงฟ้าแอ่นตัวเอง ยกสะโพกขึ้นสูงอย่างเสียวสะท้านหนัก สายธารไล้ลิ้นแทรกขึ้นลงเบาๆ กลางแอ่งน้ำน้อย ก่อนจะใช้ฝ่ามืออุ่นลูบไล้ลงไปเบาๆ นั่นยิ่งทำให้อิงฟ้าร้องครางออกมา อย่างไม่อาจห้ามเสียงให้ดังออกมาได้ เหมือนเป็นการระบายความเสียวซ่าน
“อื้อ...อ๊า...พี่ค่ะ อิงทนไม่ไหวแล้ว...อื้อ...”สายธารแหงนเงยมองหน้าของอิงฟ้า ที่บัดนี้บูดเบี้ยวเหมือนกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่าง เธอยิ้มแววตาเป็นประกายอย่างพึงพอใจ ก่อนจะค่อยๆ แทรกปลายนิ้วลงไปทีละนิดๆ จนอิงฟ้าผวาขึ้นมากอดรัดเธอแนบแน่น เธอหยุดนิ่งก่อนจะเอ่ยถามอย่างห่วงใย
“เจ็บหรือเปล่าคะ...คนดี” อิงฟ้าส่ายหน้าหลับตาพริ้ม เธอรู้สึกอาย จนไม่กล้าสบสายตากับคนที่จ้องมองมา สายธารยิ้มอีกครั้งก่อนจะดึงนิ้วมือที่สงบนิ่งอยู่เมื่อครู่ออกมา แล้วดันเข้าไปใหม่ทำแบบนี้อย่างไม่รู้จักเบื่อ ทำเอาคนที่นอนหลับตานิ่ง ทนไม่ไหวต้องขยับสะโพกตามจังหวะการดึงเข้าออก ซึ่งเธอเพิ่มความเร็วขึ้น ๆ แรงขึ้นๆ ทำเอาอิงฟ้ากรีดเสียง ผวาขึ้นกอดแนบแน่นอีกครั้ง
“พอแล้วค่ะ พอแล้ว...อิงจะขาดใจอยู่แล้ว”เสียงแผ่วเบา พร้อมกับอาการตอดรัดข้างล่าง ทำเอาสายธารยิ้มกว้าง ค่อยๆ ดึงมือออก ซุกหน้าลงบนอก กอดตอบแนบแน่น
“พี่รักอิงนะคะ...”พร่ำบอก พร้อมกับบรรจงจูบลงไปบนปากอวบอิ่ม อย่างอ่อนโยนแสนหวาน
อิงฟ้าฉวยจังหวะ พลิกตัวขึ้นมา ดันให้สายธารลงนอนแทนที่เธอบ้าง เธอจูบซุกไซร์ลงไปตามเนื้อตัวของสายธาร เหมือนอย่างที่เธอถูกกระทำ แม้จะดูเก้งก้างอย่างคนไม่มีประสบการณ์ แต่ก็ทำเอาสายธารครางออกมา อย่างเสียวสยิวได้ไม่แพ้กัน
“อิงจ๋า...”พร่ำเรียกเสียงหวาน อย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ จับตัวอิงฟ้าขึ้นทาบทับบนตัวเธอ พร้อมกับขยับเนินหญ้าให้แนบชิดกัน และขยับสะโพกให้จังหวะสัมพันธ์กัน มืออิงฟ้าเลื่อนลงข้างล่าง อิงฟ้าลูบไล้ไปมา ก่อนจะแทรกลงกึ่งกลางความเสียวซ่าน สายธารบิดตัวไปมาก่อนจะขยับสะโพก เร็วขึ้น ๆ
“อ๊า......”เสียงครางสองคน ผสานรวมกันเป็นหนึ่งเดียว เมื่อพากันไปถึงฝั่งฝัน อิงฟ้าเอนตัวลงทาบทับ ไปบนตัวของสายธารที่นอนหอบหายใจแรง อย่างเหนื่อยล้า หน้าแดงซ่านเต็มไปด้วยความสุข
“ไหวมั๊ย...วัยรุ่น”อิงฟ้าส่งเสียงแซว พร้อมหัวเราะเสียงดัง สายธารพลิกตัวขึ้นทาบทับ กอดรัดระดมจูบลงไปบนแก้มหนักๆ อิงฟ้าหัวเราะคิกคักอย่างเป็นสุข เธออยากหยุดเวลาไว้แค่ตรงนี้เหลือเกิน...
ข่าว
