ตอนที่ ๗
เช้านี้สายธารตื่นมาด้วยความสดใส เมื่อร่างกายได้พักผ่อนเต็มที่ ก็ทำให้อาการป่วยดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
“คุณธารตื่นแล้วเหรอคะ ดูหน้าตาแจ่มใสสดชื่นมากเลยนะคะ มีกำลังใจดี มันก็ดีแบบนี้นี่เองเนอะ”น้ำฝนลอยหน้าลอยตาล้อสายธาร
“ปากดีแต่เช้านะ ไปเอากาแฟมาดื่มเลยเร็ว”สายธารดุน้ำฝนอย่างไม่จริงจังนัก
“ค่า...รอสักครู่นะคะ เจ้านาย”น้ำฝนพูดพร้อมกับวิ่งหายเข้าครัวไป ก่อนที่มะเหงกจะลงหัวตัวเอง
สายธารเดินไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอที่โต๊ะหน้าบ้าน น้ำฝนยกถ้วยกาแฟพร้อมน้ำเย็น กับขนมปังอบร้อนๆ หอมกรุ่นมาวางไว้ให้ แต่ยังรีรอเหมือนอยากจะพูดอะไร
“มีอะไรก็พูดมา”สายธารบอก ทั้งๆ ที่ยังไม่ละสายตาจากหนังสือพิมพ์ที่อยู่ในมือ
“ฝนรู้แล้วล่ะว่าทำไมฝนถึงคุ้นกับชื่อของพี่อิง”น้ำฝนบอกสิ่งที่ค้างคาใจเธอตั้งแต่เมื่อวาน
“เหรอ...แล้วไง”
“ที่แท้ชื่ออิงฟ้าที่ฝนคุ้นเคย ก็เป็นแฟนคลับคุณธารนี่เอง แล้วทำไมคุณธารไม่บอกฝนล่ะค่ะ ปล่อยให้ฝนคิดแทบหัวจะระเบิด”น้ำฝนต่อว่าเสียงอ่อยๆ
“เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องมานั่งเล่าให้เธอฟังหือ”
“พี่อิงนี่เค้าเป็นแฟนคลับคุณธารนานมากเลยนะคะ เหนียวแน่นจริงๆ คุณธารชอบเธอหรือเปล่าคะ”น้ำฝนเอ่ยถามกล้าๆ กลัวๆ อย่างอยากรู้
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก อย่าจุ้น...ไปเลย ไปแต่งตัวไปเรียนหนังสือ จะออกไปพร้อมฉันหรือเปล่า วันนี้ฉันมีงานช่วงเช้า”สายธารแกล้งดุกลบเกลื่อน ก่อนที่น้ำฝนจะเซ้าซี้ถามมากไปกว่านี้ น้ำฝนเลยต้องเดินออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจ พอน้ำฝนเดินลับไป เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น รูปและชื่อของอิงฟ้าโชว์อยู่หน้าจอมือถือ สายธารยิ้มน้อยๆ ก่อนจะกรอกเสียงลงไป
“สวัสดีจ๊ะ...น้องอิง”พยายามทำเสียงให้เรียบที่สุด
“สวัสดีตอนเช้าๆ ค่ะ พี่ธาร เสียงสดใสขึ้นนะคะ”อิงฟ้าส่งเสียงสดใสไม่แพ้กัน มาตามสาย ทำให้คนฟังรู้สึกดีที่ได้ยิน
“ก็บอกแล้วว่าพี่ไม่ได้เป็นอะไร แข็งแรงดี เป็นไข้นิดหน่อยเอง ความจริงไม่ต้องกินยาก็ได้”สายธารเอ่ยเคล้าเสียงหัวเราะ อย่างลืมตัว
“เหรอคะ ดีใจนะคะที่พี่หายแล้ว อิงเป็นห่วงพี่นะคะ คิดถึงด้วย”อิงฟ้าบอกออกไปอย่างที่ใจคิด แต่กลับทำให้สายธารหยุดหัวเราะ แทบจะทันทีที่ได้ยิน
“ขอบคุณนะคะน้องอิงที่เป็นห่วง เอ่อ...เดี๋ยวพี่ต้องออกไปแล้วจ๊ะ พอดีมีงานเช้าค่ะ ไว้ค่อยคุยกันนะคะ บายค่ะ”สายธารต้องรีบหยุดการสนทนา เธอรู้สึกบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไงดี ในช่วงเวลาแบบนี้
อิงฟ้าถือโทรศัพท์ค้างอยู่ ใบหน้าหมองลง เธอรู้สึกเหมือนกับว่าสายธารพยายามหนีเธออย่างไรไม่รู้ ’เฮ้อ....!’ เผลอถอนหายใจดัง จนจิตราที่เพิ่งเดินเข้ามามองอย่างแปลกใจ
“อะไรกันเพื่อน ถอนหายใจดังแต่เช้าเลย”
“หายใจเข้ามานานแล้ว อยากถอนออกมั่ง เผื่อจะดีขึ้น”พูดตลกกลบเกลื่อน แต่ก็ไม่อาจปิดเพื่อนสนิทอย่างจิตราได้
“เป็นไง...เริ่มท้อแล้วเหรอ”ถามอย่างเป็นห่วง
“อะไร...ใครท้อ ไม่มี๊”พูดยิ้มๆ
“เสียงสูงเชียวนะ ท้ออย่างไงก็ต้องไปทำงานนะ จำได้ไหมวันนี้มีงาน”จิตราไม่อยากปลอบเพื่อน คงต้องปล่อยให้อิงฟ้าสู้ต่อไป จนกว่าจะรู้ผล เพราะถ้าไม่รู้ผล เธอเชื่อว่ายังไงคนอย่างอิงฟ้า ก็ไม่ล้มเลิกความตั้งใจ
“เออ...จำได้สิ นี่ไม่เห็นเหรอแต่งตัวแล้ว กำลังจะออกไป ว่าแต่ว่าพักนี้รับงานอะไร ไม่ค่อยบอกรายละเอียดเลยนะ มีลับลมคมนัยตลอดๆ ตั้งแต่มีแฟนเด็กเนี่ย”อดล้อเพื่อนไม่ได้
“ไม่ต้องมาล้อเลย จีบเด็กหลอกง่าย ได้ไม่ได้ก็เห็นผลเร็ว ไม่เหมือนจีบคนแก่หรอก ชักช้ายืดยาด”จิตราประชดใส่บ้าง
“อะไรๆ แวะมาบ้านเค้าได้ไงเนี่ย”แกล้งโวยวายใส่จิตรา พร้อมกับเสียงหัวเราะ
“เอ...หรือว่าพี่สายธารของเธอ เค้าเป็นประเภทรักนะ แต่ไม่แสดงออกหรือเปล่านะ”จิตรายังไม่วายทิ้งทวนให้เพื่อนได้คิด
“เออ...ขอให้เป็นแบบที่เธอคิดเถอะ ไปทำงานแล้ว พักเรื่องรักไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยว่ากันต่อ ยังไงฉันก็ไม่ยอมถอยหรอก ตราบใดที่เค้ายังไม่บอกว่าไม่ได้ชอบฉัน”อิงฟ้าบอกจิตราเสียงหนักแน่น ก่อนจะออกไปทำงานตามที่จิตราบอก
“พี่ธารเป็นยังไงบ้างพี่ หายไข้แล้วเหรอค่ะ”อรอุมาเอ่ยทักทายทันทีที่เจอหน้า ซึ่งวันนี้เหล่าดีเจมารวมตัวกัน เพื่อถ่ายรูปทำหน้าปกซีดี และดีวีดีของคอนเสิร์ต เพื่อจำหน่ายเอารายได้ส่วนหนึ่งให้กับการกุศล
“ก็ดีขึ้นเยอะแล้วจ๊ะ ขอบใจมากเลยนะจ๊ะอร ที่ช่วยจัดรายการเมื่อคืน”สายธารจับมือดีเจรุ่นน้อง ที่ยื่นมาจับมือเธออย่างดีใจที่ได้เจอ แม้ว่าทั้งคู่จะทำงานอยู่ที่เดียวกัน แต่อรอุมาจัดรายการช่วงกลางวัน ส่วนเธอจัดช่วงดึก เวลาเลยสวนกันไปมา แทบจะไม่ได้เจอกัน นอกจากงานของบริษัทที่มารวมตัวกันแบบนี้ แต่ทั้งสองคนก็สื่อสารกันทางโทรศัพท์บ่อยๆ
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ แหม...อย่าได้เกรงใจเลยค่ะ เดี๋ยวน้องก็คงต้องรบกวนพี่หลายวัน เหมือนกันนะ ช่วงที่ต้องไปทริป เมืองนอกอ่ะค่ะ”อรอุมาบอกอย่างยิ้มแย้ม
“อือ...ใช่สิ จะไปกันวันไหน อย่าลืมบอกล่วงหน้านะ คนแก่ยิ่งขี้หลงขี้ลืมอยู่“สายธารบอกพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
“แก่อะไรกันค่ะพี่ แหม...แฟนคลับตามจีบกันเกรียวโดย เฉพาะ คนที่ชื่ออิงฟ้าน่ะ เมื่อคืนส่งข้อความมา น้องยังอ่านไปอิจฉาไป”อรอุมาบอกสายธาร ตาเป็นประกายอย่างล้อเลียน จนทำให้สาวใหญ่ ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานาน ยังรู้สึกอายหน้าแดง ขึ้นมาเหมือนกัน
“โอ๊ะ...พูดถึงก็มาพอดีเลยค่ะ นั่นสาวน้อยของพี่นี่นา” อรอุมาเหลือบเห็นอิงฟ้าเดินเร็วๆ เข้ามาในสตูดิโอ แล้วตรงดิ่งเข้าไปหาพี่หมูคนที่รับผิดชอบงานครั้งนี้
“บ้า...อรพูดแบบนี้ ใครเข้ามาได้ยิน จะคิดว่าเป็นเรื่องจริงหรอก พี่แก่ขนาดนี้แล้ว อิงฟ้าเค้ายังเด็กจะมาสนใจอะไรพี่ แล้วที่สำคัญเราเป็นผู้หญิงเหมือนกันด้วย”สายธารปรามอรอุมาเบาๆ แต่สายตาเธอ อดที่จะเหลือบมองไปทางที่อิงฟ้ายืนอยู่ อมยิ้มอย่างลืมตัวกับภาพที่เห็น วันนี้อิงฟ้าแต่งตัวทะมัดทะแมง ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวพับเหนือข้อศอก กับกางเกงยีนส์ขายาว กับรองเท้าบูทส้นสูง ส่งผลให้เธอดูสูงสง่าแลดูดียิ่งขึ้น
“อะ แฮ่ม...ไม่ใช่ๆ แต่มองตาไม่กระพริบเลยนะคะ”อรอุมาส่งเสียงล้อเลียน ทำเอาสายธารสะดุ้งหน้าเป็นสีเข้มขึ้น ก่อนจะหันมาปฏิเสธเบาๆ
“อะไรไม่ได้มองซะหน่อย”
“จ้า...ชอบเค้าก็อย่าเล่นตัวมากนะพี่ โอกาสไม่ได้มีมาบ่อยๆ น้องเค้ายิ่งสวยๆ อยู่ ดูไอ้ตะวันมันยังเข้าไปป้อเลย ระวังจะเสียใจที่ช้านะพี่ น้องเอาใจช่วย อยากให้พี่มีความสุข ให้น้องช่วยอะไรบอกได้ตลอดเวลา”อรอุมาเอ่ยเตือน เพราะจากความที่สนิทสนมรู้จักกันมานาน มองตาก็พอจะรู้ว่าพี่ที่เธอรู้จัก ก็ชื่นชอบอิงฟ้าอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
“พี่แก่แล้วเค้ายังเด็ก ไม่อยากเสียใจว่ะ”สายธารเผยความในใจออกมา ให้อรอุมารู้จนได้
“เฮ้ย...พี่ อย่าคิดแบบนี้ซิ เดี๋ยวนี้อายุมันไม่ใช่เรื่องสำคัญขนาดนั้นแล้ว มันอยู่ที่ใจพี่ เด็กเดี๋ยวนี้ความคิดเค้าโตกว่าเราก็มี เสียชื่อสื่อสารมวลชนหมด มองโลกแคบไปน่า กล้าๆ หน่อย ความรักเป็นสิ่งที่น่าจดจำพี่ อย่างน้อยๆ ก็ได้เก็บไว้คิดถึง”สายธารเริ่มคิดคล้อยตาม ที่อรอุมาพูด พร้อมกับหันไปมองอิงฟ้า ที่กำลังถูกตะวันดีเจรุ่นน้อง ซึ่งได้ชื่อว่าเจ้าชู้สุดๆ ในบริษัท กำลังเดินตามขายขนมจีบอยู่ และเธอมองเห็นสีหน้าท่าทางอิงฟ้า ดูเหมือนจะอึดอัดไม่น้อย เธอลุกขึ้นเดินไปทางนั้นทันที จนอรอุมาตกใจคิดไม่ถึงเหมือนกัน
‘แหม...มันต้องมีแรงกระตุ้นนะ ถึงจะกล้า บทจะไปไม่สนใจน้องเลยนะพี่เรา’ อรอุมาได้แต่บ่นตามหลังสายธาร ที่เดินลิ่วๆ ไปทางที่อิงฟ้ายืนอยู่
“น้องอิง...มาทำอะไรที่นี่จ๊ะ”สายธารเอ่ยทักเสียงดัง อิงฟ้าหันไปตามเสียงที่คุ้นเคย ยิ้มกว้างดีใจจนปกปิดความรู้สึกไม่มิด
“พี่ธาร...มางานนี้ด้วยเหรอคะ จิตราสิค่ะรับงานไม่ยอมบอกรายละเอียดให้อิงรู้ บอกแต่ว่ามาถ่ายภาพให้พี่หมู ดีใจจังเลยค่ะที่เจอพี่”อิงฟ้าร้องทักสายธาร โดยไม่สนใจผู้ชายที่ตามตอแยเธอมานานอย่างตะวัน ซึ่งยืนอยู่ข้างๆ พยายามชวนเธอคุยมาตั้งนาน
“อ้าว...พี่สายธาร รู้จักน้องเค้าด้วยเหรอครับ”ตะวันเอ่ยถามสายธารเก้อๆ เพราะผู้ชายอย่างเค้า ไม่เคยถูกผู้หญิงเมินแบบนี้มาก่อน
“รู้จักดีจ๊ะ อิงฟ้าไปนั่งโน่นไหม เดี๋ยวพี่จะแนะนำให้รู้จักกับอรไปค่ะ”สายธารจับมืออิงฟ้า พาเดินไปทางที่อรอุมานั่งอยู่ โดยไม่สนใจตะวัน ที่มองตามหลังอย่างไม่พอใจ ที่สายธารมาเป็นก้างขวางทางเขา
อิงฟ้ามองมือของสายธารที่จับมือเธออย่างดีใจ เธอรู้สึกว่าเธอตัวเบา แทบจะลอยตามการจูงของสายธาร อย่างไม่อิดออด เธอดีใจที่เห็นความห่วงใยในแววตาของสายธาร ที่จ้องมองมาที่เธอเมื่อสักครู่ แม้มันจะเป็นเพียงชั่วแวบเดียว หัวใจเธอเต้นแรง ความสุขแผ่ซ่าน จากมือของสายธารแล่นเข้าสู่กลางใจเธอ
“อิงจ๊ะ นี่ดีเจอรอุมา ที่จัดรายการแทนพี่เมื่อคืน ที่อิงชมว่าจัดสนุกไงจ๊ะ อรนี่อิงฟ้ารู้จักกันไว้ซิ”สายธารแนะนำให้ทั้งสองคนได้รู้จักกัน
“สวัสดีจ๊ะอิงฟ้า ได้เจอกันเสียทีนะคะ”อรอุมาเอ่ยทักทาย แต่อิงฟ้ายังยืนยิ้มไม่รู้สึกตัว อรอุมาหันมองสายธารยิ้มๆ อย่างล้อเลียน จนสายธารหน้าแดงอาย รีบปล่อยมืออิงฟ้า แล้วเขย่าแขนให้รู้สึกตัวแทน
“คะ...”อิงฟ้าสะดุ้งมองหน้าสายธาร และมองหน้าอรอุมาที่ยิ้มกว้างให้อย่างขำๆ
“อุ้ย...ขอโทษค่ะ”
“ดีเจอรอุมาจ๊ะ”สายธารบอกเบาๆ
“อ๋อ...สวัสดีค่ะ เมื่อคืนอิงเพิ่งฟังพี่จัดรายการแทนพี่ธาร สนุกมากค่ะ”อิงฟ้าทักทาย พร้อมกับเอ่ยชมอรอุมาเสียงใส ทำเอาอรอุมายิ้มอย่างเอ็นดู ในความน่ารักสดใสของอิงฟ้า ซึ่งสายธารก็รู้สึกไม่ต่างกัน
“น้องอิงมาทำงานเหรอคะ พี่เรียกแบบนี้ได้ไหม”อรอุมาชวนคุย เพราะเห็นทั้งสองคนต่างมองกันไม่พูดไม่จา เหมือนจะแปลงร่างเป็นปลากัด
“มาถ่ายรูปให้พวกพี่ๆ นะแหล่ะค่ะ ตอนแรกเพื่อนบอกให้มาทำงาน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องมาถ่ายให้คนดังขนาดนี้ เล่นเอาตกใจเหมือนกันค่ะ เอ่อ...เรียกแบบนั้นแหล่ะดีแล้วค่ะพี่อร แล้วอิงเรียกแบบนี้ได้ไหมคะ”อิงฟ้าคุยกับอรอุมาอย่างถูกคอ โดยมีสายธารนั่งยิ้มฟังอยู่ข้างๆ อรอุมา
“เอ่อ...น้องอิง ขอโทษนะคะ อายุเท่าไหร่แล้วคะ หน้ายังดูเด็กอยู่เลยทำงานใหญ่แล้ว แสดงว่าฝีมือดีนะคะ พี่หมูถึงให้ทำงานระดับนี้ได้”อรอุมาตะล่อมถามในสิ่งที่เธออยากรู้
“28ล่ะค่ะ ไม่เป็นไรค่ะถามได้”อิงฟ้าบอก พร้อมกับรอยยิ้มที่ส่งเผื่อไปถึงคนที่นั่งอยู่ข้างๆ อรอุมา
“ก็ไม่เด็กแล้วนะคะ วัยทำงานแล้วแต่หน้าอาจจะยังดูเด็ก”อรอุมาพูดให้คนข้างๆได้ยินด้วย ‘ห่างกัน12 ปีมิน่าพี่เราถึงถอดใจ’
“อิงฟ้าเตรียมอุปกรณ์ได้เลยจ๊ะ ดีเจมากันครบแล้ว สักพักคงเริ่มถ่ายกันได้แล้วล่ะ”หมูเดินมาบอกอิงฟ้า
“ค่ะพี่ เอ่อ...งั้นเดี๋ยวอิงขอไปเตรียมตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวเจอกันค่ะ”อิงฟ้ารับคำหมู แล้วหันมาบอกทั้งสองคน ก่อนจะเดินตามหมูเข้าไปข้างใน ซึ่งสายธารได้แต่มองตามหลังอิงฟ้าไป จนเธอเดินหายเข้าไปด้านใน
“12ปี ทำให้พี่คิดหนักเลยเหรอคะ”อรอุมาเอ่ยถามทำลายความเงียบขึ้นมา
“ใช่...พี่บอกตรงๆ ว่าพี่ไม่กล้า อรรู้แล้วใช่ไหมว่าเค้าเด็กกว่าพี่มาก มันไม่ใช่แค่ห้าหกปีนะอร” สายธารพรั่งพรูความรู้สึกในใจ ให้ อรอุมาได้รับรู้
“แล้วไงล่ะพี่ มันก็แค่สิบสองปี พี่ก็ไม่ได้ดูแก่หง่อมอะไร ถ้าไม่บอกใครว่าพี่อายุสี่สิบ ใครมองก็ไม่รู้ พี่เดินกับอรคนยังคิดว่ารุ่นเดียว กันด้วยซ้ำ อายุมันเป็นแค่ตัวเลข พี่มองข้ามมันไปไม่ได้เหรอ เพื่อคนที่พี่รักแล้วก็รักพี่ พี่จะปล่อยให้ตัวเองกับน้องอิง ต้องทนทรมานกับความรู้สึกของตัวเองไปถึงไหน”อรอุมาแสดงความหวังดี กับคนที่เธอรักเหมือนพี่สาวอย่างเต็มที่
เธออยากให้สายธารมีความสุขกับใครสักคน หลังจากที่สายธารปิดตัวเอง และอยู่กับความเศร้าหมองมานาน หลังจากที่จันทร์ฉายคนรักของเธอ เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชนเมื่อสองปีก่อน มีคนเข้ามาชอบสายธารมากมาย แต่เธอยังไม่เคยเห็นสายธารจะมีวี่แววว่าชอบใครสักคน จนกระทั่งวันนี้เธอเห็นแล้วว่า สายธารมีใจให้กับอิงฟ้า และอิงฟ้าก็มีใจให้กับสายธาร ไม่น้อยไปกว่ากัน เธอจึงอยากสนับสนุนให้ทั้งสองคนได้เปิดใจให้กัน
“แต่...เค้าอาจจะไม่ชอบคนแก่อย่างพี่ก็ได้”สายธารยังลังเลใจ แม้เธอจะเห็นด้วยกับคำพูดของอรอุมา
“เด็กมันยังมองรู้เลยพี่ อิงน่ะเค้าเปิดใจให้พี่ขนาดนั้นแล้ว พี่อย่าลังเล แล้วมานั่งเสียใจทีหลังเลย”อรอุมายังลุ้นต่ออย่างใจเย็น จนสายธารยอมจำนนต่อคำพูดของเธอ
“ได้...พี่จะลองดู...”สายธารบอกออกมา หลังจากนิ่งคิดอยู่นาน
“มันต้องอย่างนี้ซิพี่ อรขอให้พี่โชคดีนะคะ”อรอุมาบอกสายธารอย่างดีใจ ที่จะเห็นสายธารมีความสุขอีกครั้ง
เมื่อถึงเวลาถ่ายรูป ดีเจทุกคนรวมตัวกัน และโพสท่าถ่ายภาพตามที่อิงฟ้า และผู้กำกับต้องการ อย่างสนุกสนาน ตะวันส่งสายตาหวานฉ่ำให้อิงฟ้าตลอดเวลา จนทำให้สายธารรู้สึกหึงหวง บ่อยครั้งที่เธอเดินไปยืนบัง สายตาที่เธอส่งให้อิงฟ้า ก็หวานไม่น้อยไปกว่าตะวันเหมือนกัน อิงฟ้ารับรู้ในสิ่งที่สายธารทำให้ เธอยิ้มอย่างรู้สึกดี และมีความสุขกับการทำงานในครั้งนี้มาก
“น้องอิงฟ้า จะกลับแล้วเหรอครับ ไปหาอะไรทานกันก่อนไหม”ตะวันมายืนดักรออิงฟ้าหน้าห้องหมู
“เอ่อ...มะ...ไม่ดีกว่าค่ะ”อิงฟ้ารู้สึกตกใจ อย่างคิดไม่ถึง
“ไม่ต้องกลัวพี่นะครับ พี่เป็นดีเจเหมือนกัน พี่ชอบน้องอิงฟ้านะคะ อยากรู้จักเท่านั้นเองไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร”ตะวันพยายามพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน
“อิงทราบค่ะว่าคุณเป็นดีเจ แต่อิง...อิง...”อิงฟ้าพยายามบ่ายเบี่ยง
“อิงทำไมช้าจัง พี่รออยู่ตั้งนาน”สายธารแกล้งบอกเสียงดัง แต่เสียงของเธอที่ดังมา ราวกับเสียงสวรรค์สำหรับอิงฟ้า เธอดีใจเป็นอย่างมากที่เห็นสายธารโผล่มาตอนนี้ เธอรีบเดินไปหาสายธารทันที
“น้องอิงฟ้า...น้อง...”ตะวันพยายามที่จะเดินตาม และร้องเรียกอิงฟ้า
“อย่าเรียกเลยตะวัน อิงฟ้าน่ะเค้าเด็กพี่ธารอย่ายุ่งเลย”อรอุมาร้องบอก ตะวันหันควับมาหาอรอุมาทันที
“อะไรนะครับ”
“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก น้องอิงเค้าเป็นเด็กของพี่ธาร และเค้าก็ไม่ชอบผู้ชาย”อรอุมาเน้นคำตอนท้าย ให้ตะวันได้ยินชัดๆ ซึ่งตะวันถึงกับหน้าแดงด้วยความโกรธ ’ผู้หญิงเดี๋ยวนี้เป็นอะไรกันไปหมดว่ะ หันไปเอากันเอง ไม่รู้จักของดีๆ โว๊ย...’ สบถตามหลังอิงฟ้า และสายธารอย่างโกรธจัด ที่อิงฟ้ามองข้ามผู้ชายหล่อเหลาอย่างเขา ไปกับสายธารแทน อรอุมาเหยียดยิ้มอย่างสมเพชตะวันที่หลงตัวเอง
“อิงต้องขอบคุณพี่ธารมากๆ เลยนะคะที่ช่วยอิง อิงกลัวแทบตาย ไม่เข้าใจเหมือนกันนะคะ ทำไมคุณตะวันเค้าถึงทำแบบนั้น”อิงฟ้าพร่ำบอกสายธารยังไม่หายตระหนก
“ก็อิงน่ารักนี่คะ ตะวันเค้าก็ต้องสนใจเป็นธรรมดา”สายธารพูดโดยไม่ทันคิด แต่กลับเข้าทางอิงฟ้า ที่จ้องมองเธอด้วยสายตาหวานฉ่ำ
“น่ารัก...แล้วเมื่อไหร่พี่ธารจะรักสักทีล่ะค่ะ”
“เอ่อ...”สายธารรู้สึก เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอ พูดไม่ออกขึ้นมาซะเฉยๆ
“หรือว่าอิงไม่น่ารักสำหรับพี่ธารคะ”อิงฟ้าเอียงคอถามต่ออย่างรุกเร้า ตาจ้องมองสายธารไม่กระพริบ
“น่า...น่ารักสิจ๊ะ”
“น่ารัก...ก็รักซะทีสิค่ะ”อิงฟ้ารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีรุกต่อ อย่างไม่ปล่อยให้โอกาสครั้งนี้ หลุดลอยไปง่ายๆ
“เอ่อ...อิง...อิงฟ้า ฟังพี่นะคะ พี่ชอบน้องอิงนะคะ แต่ถ้าจะให้บอกว่ารักตอนนี้ มันคงไม่ได้หรอก คำนั้นมันต้องบอกในเวลาที่เหมาะสม ไม่ใช่แค่บอกเล่นๆ ให้เวลาพี่นะคะ แล้วถ้าถึงวันนั้นพี่จะบอกน้องอิงเอง โดยที่ไม่ต้องร้องขอ”สายธารรวบรวมสติทั้งหมดที่มี บอกอิงฟ้าออกไป หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว
“หมายความว่า...พี่จะให้โอกาสอิงใช่ไหมค่ะ”อิงฟ้ายิ้มกว้างอย่างดีใจ โผเข้ากอดสายธารทันที สายธารเผลอตัวกอดตอบแนบแน่นเช่นกัน แต่พอนึกได้รีบปล่อย แล้วดันตัวอิงฟ้าออกห่าง
“น้องอิง...เราสองคนอายุห่างกันมากเป็นรอบ บางทีเราต้องให้เวลาได้เรียนรู้กันก่อนนะคะ อย่าเอาแต่อารมณ์เป็นใหญ่ พี่ไม่อยากให้เราต้องมานั่งเสียใจ และเสียดายเวลากัน อิงเข้าใจพี่ใช่ไหม”สายธารจับไหล่อิงฟ้าทั้งสองข้าง มองเข้าไปในตาของเธอ อย่างอยากให้รับรู้และเข้าใจในสิ่งที่เธอบอก
“อิงเข้าใจแล้วค่ะ เราจะค่อยๆ เรียนรู้กันไป อื้อ...ไม่ใช่สิ อิงน่ะเรียนรู้ในตัวพี่ธารมานานแล้ว ตอนนี้มันเต็มร้อยแล้วค่ะ พี่ธารต่างหากที่จะต้องเรียนรู้ในตัวอิง”อิงฟ้าบอกยิ้มๆ อย่างเจ้าเล่ห์
“ได้...พี่จะเริ่มตั้งแต่ศูนย์ ค่อยเติมให้เต็มร้อย ว่าแต่อิงเหอะ เริ่มร้อยอย่าลดลงจนเหลือศูนย์ก็แล้วกัน”สายธารบอกด้วยรอยยิ้มกว้างเช่นกัน
“ไม่มีทาง กว่าพี่จะรับอิงได้ ต้องใช้เวลาตั้งนาน อิงไม่ปล่อยมือจากพี่หรอก จับให้แน่นๆ เลย”อิงฟ้าบอก พร้อมกับสอดมือประสานมือของตัวเอง เข้าไปในมือของสายธาร จับอย่างแนบแน่น สองมือประสานกัน เดินไปข้างหน้าพร้อมๆ กัน
“กลับบ้านได้แล้ว อย่าเถลไถลนะคะ ถึงบ้านแล้วอย่าลืมโทรบอกพี่ด้วยนะคะ”สายธารสำทับ เมื่อพาอิงฟ้าเดินมาส่งถึงรถ
“นี่เป็นบทแรกของการเป็นแฟนใช่ไหมค่ะ ต้องโทรแจ้งทุกอย่าง”อิงฟ้าส่งเสียงล้อ ด้วยรอยยิ้มพราวเต็มหน้า
“ใช่...แล้วต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดด้วย เดี๋ยวพี่ต้องรีบไปจัดรายการต่อแล้วล่ะ อ้อ...ต่อไปจะฝากข้อความอะไร ฝากเข้าเครื่องพี่โดยตรงนะคะ ไม่ต้องส่งเข้าเครื่องของสถานีแล้ว”บอกด้วยรอยยิ้มพราวไม่แพ้กัน
“เจ้าค่ะ...ดีเจที่รัก”อิงฟ้าบอกทิ้งท้าย ก่อนจะเคลื่อนรถออกจากที่จอด สายธารยืนยิ้มมองตามรถของอิงฟ้าไป ก่อนจะเดินไปที่รถของตัวเองขับตามออกไปติดๆ
(คุณผู้ฟังที่รักค่ะ ชีวิตคนเรามีครั้งแรกกันเสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นร้องครั้งแรก เดินครั้งแรก วิ่งครั้งแรก และรักครั้งแรก เมื่อผ่านครั้งแรกไปแล้ว เราอาจจะต้องเริ่มต้นใหม่ เมื่อเราล้มเราก็เริ่มต้นลุกขึ้นมาใหม่ เมื่อเราผิดหวัง จากเรื่องอะไรก็แล้วแต่ เราสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ทุกครั้ง ตราบใดที่ใจเรายังไม่ท้อ สายธารขอเป็นกำลังใจ และขอแสดงความดีใจ กับคนที่เริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้งนะคะ ขอให้คืนนี้นอนหลับฝันดีกันทุกๆ คนนะคะ พรุ่งนี้ยังรอให้เราเริ่มต้นวันใหม่ด้วยกันค่ะ ลากันด้วยเพลงนี้ค่ะ ...แพ้ใจ...)
เก็บใจไว้ในลิ้นชัก คงไม่เจอแล้วรักแท้
เบื่อกับความปรวนแปร มันไม่แคร์และไม่หวัง
มันเหมือนคนชินชา ไม่มองไม่ฟัง
และแล้วก็มีเธอเดินเข้ามา
เข้ามาค้นในลิ้นชัก ที่ปิดตายเพราะรักร้าว
ให้อภัยใจเมาเมา มาแบ่งเบาที่ฉันล้า
มาสนใจใยดี คนที่ไม่มีค่า
ให้รู้ว่าตัวเองยังสำคัญ
เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ
เมื่อไหร่ที่เผลอ ยังนึกว่าเธออยู่ในฝัน
ยังมีอีกหรือ รักแท้ที่เคยเสาะหามานาน
วันนี้เป็นไงเป็นกันจะรักเธอ...
***แพ้ใจ ศิลปิน: ใหม่ เจริญปุระ***
ข่าว
