ตอนที่ ๑‘ดีเจเสียงใสใส คนนั้นเป็นใคร
ดวงใจฉันถามหา
อยากมองตา เวลาที่คุยกับฉัน
แต่คุณนั้น คงมีเพียงเสียงมาคุยกัน
ฝากมาในรายการทุกวัน จากใจ
ติดตามต่อไปในใจ หายสงสัย
ว่าฉันทำไมจึงติดใจเสียจริง
เสียงคุณคือสื่อ พาใจให้ลอยเคลิ้ม
คิดแอบอิงถ้าเจอะตัวจริงของคุณ
ดีเจเสียงใสใส คนนั้นเป็นใคร
ดวงใจฉันถามหา’ทันทีที่ได้ยินเสียงเพลงดัง อิงฟ้าเดินไปเร่งเสียงวิทยุให้ดังขึ้นทันที พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง เมื่อได้ยินเสียงของคนที่เธอรอคอย
[สวัสดีค่ะคุณผู้ฟังที่รักทุกๆ ท่าน พบกันอีกเช่นเคยนะคะ ตั้งแต่สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน สายธารจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณในค่ำคืนนี้ และพร้อมมอบเสียงเพลงเพราะๆ ให้กับทุกๆ ท่านได้ฟังกัน อย่าลืมช่วยกันแนะนำเพลงมานะคะ]
“อะไรกันอิง...ฟังพี่สายธารจัดรายการอีกแล้วเหรอ ฉันเห็นเธอฟังทุกคืน”จิตราสอบถามอิงฟ้า เธอเคยอยู่หอสมัยเรียนกับอิงฟ้า เธอเห็นอิงฟ้านอนฟังวิทยุจนหลับไปเกือบทุกคืน
“แล้วทำไมฉันต้องเลิกฟังพี่เค้าด้วยล่ะ”อิงฟ้าหันไปถามเพื่อนเช่นเดียวกัน
“เอ้า....ฉันก็คิดว่าเธอแค่หลงใหลได้ปลื้มพี่เค้า แค่ตอนเด็กๆ แต่ตอนนี้ เธอยี่สิบแปดแล้วนะ ฉันก็ยังเห็นเธอฟังอยู่ทุกคืน”
“ต่อให้ฉันอายุห้าสิบ ถ้าพี่เค้ายังจัดรายการต่อ ฉันก็ยังจะฟังแล้วเธอเป็นอะไร ถามบ่อยๆ”อิงฟ้าบอกเพื่อนอย่างไม่ได้ใส่ใจมากนัก เพราะใจเธอจดจ่อกับเสียงที่อยู่ในวิทยุมากกว่า
“แค่สงสัย...ชอบมาก แล้วทำไม พอฉันชวนให้เธอไปดูพี่เค้าจัดรายการ เธอถึงไม่เคยไปสักทีล่ะ”จิตรายังอยากรู้
“ฉันชอบพี่เค้า แต่ฉันไม่ได้อยากทำให้พี่เค้าต้องวุ่นวาย หรือลำบากใจนี่นา แค่ได้ฟังเสียงก็พอแล้ว”บอกเพื่อนด้วยรอยยิ้มที่ฉาบเต็มใบหน้า
“ดูอย่างฉันชอบพี่เคน ฉันยังอยากเจอ อยากกอดเค้าสักครั้งเลย แต่เธอเข้าขั้นบ้าแล้วล่ะ เออ...เชิญเธอบ้าไปคนเดียวเหอะ ฉันไปดีกว่า”จิตราส่ายหน้าให้เพื่อนอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ก่อนจะเดินกลับไปยังห้องนอนของเธอ ที่อยู่ด้านหลังร้าน
อิงฟ้าไม่ได้สนใจอะไรจิตรามากนัก เธอยังคงกดเลือกดูรูปที่ไปถ่ายมาในวันนี้อย่างตั้งใจ พอๆ กับหูที่ตั้งใจฟังเสียงสายธารจากวิทยุ
อิงฟ้ากับจิตราเป็นเพื่อนรักที่เรียนมาด้วยกัน และเมื่อเรียนจบก็เข้าหุ้นเปิดสตูดิโอถ่ายภาพเล็กๆ โดยที่จิตรารับหน้าที่เฝ้าหน้าร้าน และคอยรับงาน ประสานงานต่างๆ ส่วนอิงฟ้าเป็นช่างภาพที่มีหน้าที่ถ่ายภาพตัดต่อภาพ ทำทุกอย่างทั้งใน และนอกสตูดิโอ
อิงฟ้าชอบนั่งทำงานตอนกลางคืน เพราะเป็นเวลาที่เธอจะได้ฟังเสียงดีเจสายธาร คนที่เธอหลงรักในน้ำเสียงมาตั้งแต่สมัยเรียน เธอมีความสุขในการฟังอย่างไม่เคยเบื่อ
สาเหตุที่เธอยังจำได้ดีไม่มีวันลืม ตอนที่เธอเรียนอยู่ปีสาม วันนั้นเธอตกลงใจจะไปทานข้าวกับกันย์ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่คณะที่เทียวตามจีบเธอมาเป็นเวลานาน จนเธอเริ่มใจอ่อน และเริ่มเห็นใจในความอดทนของเขา
เธอจึงตอบตกลงไปทานข้าวกับกันย์เป็นครั้งแรก ในวันเกิดของเขาเอง ซึ่งเขาบอกกับเธอว่าอยากจะพาไปแนะนำให้เพื่อนๆ ได้รู้จักผู้หญิงที่เขาชอบ ซึ่งเธอรู้สึกเขินอาย แต่ก็ยังตกลงใจที่จะไปกับเขา เพราะเธอก็เริ่มที่จะชอบเขาขึ้นมาบ้างเหมือนกัน
วันนั้นเธอชวนจิตราไปเป็นเพื่อน โดยมีกันย์ขับรถมารับ เมื่อไปถึงร้านอาหารที่มีเพื่อนๆ ของกันย์นั่งดื่มกินกันอยู่ก่อนแล้ว กันย์แนะ นำให้อิงฟ้า และจิตราได้รู้จักเพื่อนๆ ของเขา ทั้งหมดพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน และเป็นกันเอง เพราะทุกคนก็เคยเห็นกันที่มหาวิทยาลัยก่อนแล้ว
แต่เมื่อเริ่มดื่มหนักเข้า นิราศเพื่อนของกันย์ก็พูดดังขึ้น จนโต๊ะอื่นเริ่มหันมามอง แม้กันย์จะห้ามปรามเพื่อนก็สงบไปเพียงครู่เดียว
‘แกเก่งนี่หว่าไอ้กันย์...ทำให้น้องอิงฟ้ารักได้’ คำพูดดังชัดเจนออกจากปากของนิราศ เร็วจนเกินกว่ากันย์ และเพื่อนๆ ของเขาจะยั้งไว้ได้ทัน
อิงฟ้านั่งนิ่ง มองกันย์ที่พยายามจะรั้งให้นิราศลุกผละห่างออกไป แต่นิราศก็ขืนตัว แล้วร้องลั่นโวยวาย ดิ้นอย่างขาดสติเพราะความเมา
‘มื้อนี้ข้าเลี้ยงเองก็ได้ ก็แกชนะพนันแล้วนี่หว่า เก่งจริงเว้ยเพื่อนเรา จีบดาวมหาลัยสำเร็จจนได้’
อิงฟ้าลุกพรวดขึ้นยืน หน้าซีดเผือด แววตาสั่นระริกกับคำพูดดังลั่น พร้อมเสียงหัวเราะลั่นของนิราศ จิตราลุกตามมาจับมืออิงฟ้าไว้แน่น อย่างทำอะไรไม่ถูก
เพื่อนของกันย์ลากนิราศออกไปแล้ว กันย์สบตากับอิงฟ้า รู้ว่าเธอโกรธ
‘อิง...’
อิงฟ้ากัดริมฝีปากแน่น จนรู้สึกเจ็บ เลือดซิบที่ริมฝีปากล่าง
‘อิงพี่ขอโทษ พี่ขออธิบาย’
‘ไม่ต้อง’ อิงฟ้าตวาดแว้ด สลัดแขนให้หลุดจากการแตะต้องของกันย์ วิ่งผละออกไปจากร้าน ทั้งที่ฝนตกกระหน่ำลงมาอย่างหนัก จิตราถือร่มวิ่งตามไปติดๆ อย่างเป็นห่วงเพื่อนรัก
กันย์วิ่งตามออกไป ดึงแขนอิงฟ้าไว้หน้าร้านอาหารนั่น เม็ดฝนเทลงมาหนา จนมองอะไรไม่เห็น ทั้งคู่ต่างเปียกปอนไปตามๆ กัน แต่ไม่มีใครสนใจที่จะเข้าไปหลบฝน
‘อิงฟังพี่ก่อนซิครับ พี่อยากจะอธิบาย’ กันย์พยายามอ้อนวอน
‘ไม่...พอที หยุดหลอกให้ฉันเป็นตัวตลกซะที’ อิงฟ้าสะอื้นจนร่างไหวโยก น้ำตาพรั่งพรูปนกับสายฝนที่สาดใส่ไม่หยุด
‘อิง...พี่ขอโทษ’ กันย์ร้องบอกดังสุดเสียง แข่งกับเสียงฟ้าเสียงฝน ที่เทกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง อยากให้เธอได้ยิน แต่เหมือนเธอจะไม่ยอมรับรู้ และเข้าใจเลย เขาเคยพนันกับเพื่อน ก่อนที่จะตามจีบอิงฟ้าด้วยความคึกคะนอง แต่พอได้อยู่ใกล้ชิดสนิทสนมกัน ทำให้เขาหลงรักอิงฟ้าขึ้นมาจริงๆ อยากจะบอกเพื่อนให้ล้มเลิกเรื่องพนัน แต่ก็ยังไม่มีโอกาส ไม่คิดว่านิราศจะพูดขึ้นมาต่อหน้าอิงฟ้าแบบนี้
‘พี่รักอิง...รักอิงจริงๆ นะครับ’ อิงฟ้าเมินหน้าหลบ พยายามสลัดให้หลุดจากวงแขนของกันย์
‘ไม่...คนที่เขารักกัน ทำกันแบบนี้เหรอ’ คำถามของเธอทำให้กันย์หมดแรงรั้งเธอเอาไว้ได้ เมื่อหลุดจากมือเขา อิงฟ้าก็วิ่งผละขึ้นรถเมล์ที่เข้ามาจอดป้ายหน้าร้านพอดี ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่รู้ว่ารถเมล์สายที่เธอขึ้นมานั่งจะไปทางไหน จิตราวิ่งตามไปจนทันขึ้นรถคันเดียวกับอิงฟ้า ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
จิตราได้แต่นั่งมองอยู่ใกล้ๆ รู้สึกห่วงใยเพื่อน กับสิ่งที่มากระทบใจอย่างรุนแรงเมื่อสักครู่ แต่เธอก็เลือกที่จะนั่งเป็นเพื่อนอย่างเงียบๆ มากกว่าที่จะพูดใดๆ ออกมา
น้ำตารื้นคลอ แล้วหยาดหยดรินสองข้างแก้ม ร่างนั่งนิ่งไม่มีแม้เสียงสะอื้นไห้ ความเจ็บร้าวอยู่ลึกในใจ เธอไม่ได้เสียใจเพราะรักกันต์ แต่เธอรู้สึกเสียความรู้สึก ที่กันย์เอาเธอเป็นตัวต่อรอง เพื่อเกมการพนันกับเพื่อน โดยไม่คิดถึงจิตใจของเธอแบบนี้
[คนที่ไม่มีแผลเป็น คือคนไม่มีประสบการณ์ แผลนั้นเมื่อเราได้รับมันมาแล้ว เก็บเอามันมาย้ำเตือนการใช้ชีวิตของเรา อย่าให้เกิดแผลซ้ำอีกเป็นครั้งที่สอง เวลาที่คุณถูกใครสักคนทำให้คุณเจ็บ เขาไม่ได้เจ็บกับคุณด้วย แต่คนที่เจ็บไปพร้อมๆ กับคุณ คือคนที่รักคุณหวังดีกับคุณ คุณพ่อคุณแม่ของคุณเท่านั้น ไม่ใช่คนที่ทิ้งให้คุณร้องไห้อย่างเดียวดายแบบนี้ สายธารเป็นกำลังใจให้ สำหรับคนที่รู้สึกเศร้าเสียใจกับอะไรก็ตามนะคะ ขอให้คุณเข้มแข็ง เพื่อคนที่รักคุณนะคะ จำไว้ว่าคนที่เข้มแข็งเท่านั้น ที่จะอยู่บนโลกบูดๆ เบี้ยวๆ ใบนี้ได้]
เสียงที่ดังออกมาจากลำโพงเหนือหัวอิงฟ้า บนรถเมล์คันที่เธอนั่ง ทำให้เธอนั่งเงียบฟัง และรีบเช็ดน้ำตาอย่างรวดเร็ว กัดริมฝีปากแน่นจนรู้สึกเจ็บ เพื่อสกัดกั้นการร้องไห้ของตัวเองอย่างสุดกำลัง อย่างที่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เธอจะต้องเชื่อในคำพูดของใครก็ไม่รู้ ที่เธอไม่เคยรู้จัก และได้ยินแค่เสียงที่ออกมาจากลำโพง แต่คำพูดที่เธอได้ยิน มันทำให้เธอได้คิด และรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
‘พี่ฟังวิทยุคลื่นอะไรคะ’ เธอหันไปถามคนขับก่อนจะลงจากรถ
‘ร้อยสิบเอ็ดครับผม’ คนขับหันมาตอบยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี
นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินเสียงของดีเจสายธาร และหลังจากวันนั้นเธอก็เปิดวิทยุคลื่น 111 FM ฟังทุกคืน อิงฟ้าหลงใหลกับน้ำเสียงของผู้หญิงที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น ในคืนที่เธอร้าวหนัก และเธอยึดเอาสายธารเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจโดยไม่รู้ตัว ทุกครั้งที่สายธารบอกให้แฟนเพลงส่งข้อความ เพื่อแนะนำเพลง อิงฟ้ามักจะส่งข้อความบางอย่างสื่อความรู้สึกของเธอ ส่งผ่านไปถึงสายธารทุกครั้ง
สายธารดีเจที่มีเสียงสวย ทำให้คนฟังรู้สึกอบอุ่นกันทั้งบ้านทั้งเมือง เธอรักในเสียงเพลง และใฝ่ฝันมาตลอดว่าเธอจะเป็นดีเจ เป็นนักจัดรายการวิทยุ เธออยากเป็นคนเลือกเพลงให้คนฟัง เธออยากบอกเล่าสิ่งที่เธอได้พบเจอมา ให้ใครหลายๆ คนได้รับรู้เหมือนๆ กันกับเธอ และนั่นทำให้เธอได้เป็นผู้จัดรายการวิทยุมานานกว่า 8 ปี เธอมีความสุขกับงานของเธออย่างมาก
ช่วงหลังๆ มานี้ เธอมีคนที่ติดตามฟังรายการเธอเยอะขึ้น เธอเป็นที่รู้จักของผู้คนมากขึ้น แต่คนที่ทำให้เธอจดจำได้ขึ้นใจ เพราะมักมีข้อความส่งมาให้เธอแทบจะทุกคืน เวลาที่เธอเปิดให้คนฟังส่งข้อความเข้ามาแนะนำเพลง แต่ข้อความที่ส่งเข้ามาจากคนๆ นี้ไม่ได้แนะนำเพลงธรรมดาเหมือนกับคนอื่น มักจะเป็นข้อความที่แตกต่างออกไป จนเธอจดจำชื่อคนส่งได้ขึ้นใจ ‘อิงฟ้า’ ชื่อนี้เหมือนเป็นคนคุ้นเคยสำหรับเธอไปแล้ว บ่อยครั้งเหมือนกันที่เธออยากตามหาเจ้าของชื่อนี้ แต่เธอก็ได้แค่คิด
‘วันนี้รู้สึกเสียงแหบนะคะ ไม่สบายหรือเปล่าเป็นห่วงจังค่ะ’ [อิงฟ้า] ข้อความที่ทำให้สายธารยิ้มออกมาเมื่ออ่านจบ เธอรับรู้ได้ในความช่างสังเกต และความเป็นห่วงเป็นใยที่ส่งมาถึงเธอ มันทำให้เธอยิ้มออกมาได้
[ขอบคุณนะคะ กับการแนะนำเพลงเข้ามา สายธารจะค่อยๆ เปิดให้จนครบทุกเพลงเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มีให้เสมอๆ นะคะ เสียงแหบอาจจะเป็นเพราะใช้เสียงเยอะไปหน่อย แต่สบายดีค่ะ เพลงนี้สายธารมอบให้เป็นพิเศษ สำหรับคนที่ห่วงใยกันนะคะ เพลงนี้ค่ะ สิ่งที่ดีที่สุด...คือการได้พบเธอ]
‘สิ่งที่ดีที่สุด คือการได้พบเธอ
ได้ดูแลเธอ ได้รักเธอหมดใจ
อยากบอกเธอซักหน่อย
บอกให้เธอรู้ใจ ว่าโชคดีแค่ไหน
ได้พบคนอย่างเธอ...
ได้ยินฉันไหม นั่นคือความในอยากจะบอก
ตลอดเวลาคือสิ่งนี้
เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้หัวใจ
ของฉันมีความสุขใจได้อย่างนี้’
***สิ่งที่ดีที่สุด - Nink Kamikaze***
อิงฟ้าหัวใจแทบจะหยุดนิ่ง เมื่อได้ยินสายธารพูดออกอากาศ หมายความว่าสายธารรู้สึก และรับรู้ว่าเธอเป็นห่วง อิงฟ้ารู้สึกหัวใจพองโต ดีใจอย่างที่สุดกับถ้อยคำที่สายธารสื่อถึงเธอ
‘สิ่งที่ดีที่สุด...คือการได้พบเธอ อิงก็อยากจะบอกกับพี่แบบนี้เหมือนกันค่ะ’ อิงฟ้าพึมพำกับตัวเอง อย่างเป็นสุขโดยที่เธอก็หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่า ทำไม...
ข่าว
