เช้าวันใหม่ที่ดูแตกต่างไปจากทุกวันเมื่อวันนี้จุดหมายในการเดินทางไม่ใช่เส้นทางเดิมแต่เป็นทางใหม่ที่ใกล้จนสามารถเดินด้วยเท้ามาเองได้
“ไม่ถามเหรอว่าเรามาทำอะไรกันที่นี่”
หทัยภัทรหยุดเดินพร้อมกับหันไปถามคนที่เดินตามมาข้างหลังที่จริงเธอคิดว่ามัทนาน่าจะเปิดปากถามตั้งแต่เดินมาทางออฟฟิศแล้วแต่แปลกที่อีกคนกลับเงียบไม่พูดไม่จา
“ถามไม่ตอบใบ้กินหรือไง”
“เปล่าค่ะแต่มัทไม่ได้อยากรู้”
“นี่มัทนากวนแต่เช้าเลยนะ”
คนถูกว่าได้แต่หลบสายตาคนตรงหน้าไปทางอื่น ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรถึงจะทำให้ถูกใจอีกฝ่าย มัทนาคิดว่าเมื่อสักครู่ถึงแม้เธอจะพูดโต้ตอบก็ต้องโดนโกรธอยู่ดีแล้วเธอควรจะทำตัวอย่างไรดี นี่ขนาดอยู่นิ่งๆก็ยังโดนหาเรื่อง
หทัยภัทรพูดตะคอกออกมาพร้อมกับสะบัดหน้าที่บูดยิ่งกว่าเดิมเดินนำคนกวนโมโหเข้าไปในออฟฟิศและเหมือนอารมณ์นายหญิงของไร่จะแสดงออกมากไปหน่อยถึงทำให้คนที่กำลังหัวเราะหยอกเย้ากันข้างในถึงกับแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง
มัทนามองโต๊ะทำงานที่ไร้เจ้าของอย่างสงสัยก่อนจะหันไปมองรอบๆที่ไร้ผู้คนเนื่องจากเป็นเวลาพักแล้วนี่คนที่พาเธอมาไปไหนแล้วนะ
“ยินดีต้อนรับนะ”
นรีรัตน์ยืนส่งยิ้มให้คนที่เอาแต่ทำหน้าสงสัยไม่เลิกก่อนจะดึงแขนให้อีกฝ่ายมายังเก้าอี้ที่ว่าง
“นั่งสิ”
“ไม่ดีกว่าค่ะว่าแต่คุณนรีเห็นคุณหทัยภัทรบ้างมั้ยคะ”
“ทำไมล่ะ คิดถึงพี่หทัยเหรอ”
“เปล่านะคะมัทแค่อยากจะรู้ว่าเมื่อไหร่จะไปที่คอกหมูซะทีป่านี้ลุงชัยคงบ่นมัทแย่แล้ว”
คนฟังหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะดึงตัวคนขี้กังวลให้นั่งลง
“คุณนรีคะมัทว่า…”
“ไม่ต้องว่าอะไรหรอกเอาเป็นว่าเธอโดนย้าย”
“โดนย้าย!”
“ทำไมต้องทำเสียงตกใจด้วยฉันว่าเธอย้ายมานี่ดีออกนะจะได้ไม่ต้องทนเหม็นอีกอย่างเดี๋ยวฉันจะเป็นคนสอนงานให้เอง”
นรีรัตน์เอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนสีก่อนจะรีบเก็บอาการทันทีเมื่อหันไปเห็นใครอีกคนที่เดินเข้ามา
“น่าจะไปเอาดีด้านการแสดงนะ ตีบทได้แตกกระจุยขนาดนี้”
ปาลิตาเดินเข้ามาร่วมวงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจก่อนจะโยนตุ๊กตาเก่าๆให้กับคนที่นั่งอยู่
“ทำอะไรน่ะตา”
นรีรัตน์เอ่ยออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าน้องสาวทำอะไรบางอย่างที่ดูไม่เข้าท่าเอาเสียเลย
“ก็ให้ตุ๊กตามันไงแต่ไม่มีหรอกนะตุ๊กตาทองอะมีแต่ตุ๊กตาเน่าๆที่ตาว่าดูเหมาะกับคนเน่าๆแบบนี้”
“ตาพี่ว่า…”
“หยุดเลยนะพี่นรี อย่าออกนอกหน้าให้มากอย่าลืมความตั้งใจตั้งแต่แรกของเราสิ”
นรีรัตน์ถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกยิ่งเห็นสายตาที่มองมาอย่างสงสัยของมัทนาก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัดจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีก
“ก็ยังดีนะที่รู้ตัว”
ปาลิตามองหน้าพี่สาวอย่างจับผิดก่อนจะหันไปจ้องหน้าคนที่นั่งเงียบไม่ยอมพูดยอมจา
“นี่ขนาดรู้เรื่องทุกอย่างแล้วยังหน้าด้านมาเสนอหน้าถึงที่นี่ เธอนี่มันสุดยอดจริงๆ”
คนพูดเอ่ยออกมาพร้อมกับมองคนตรงหน้าด้วยสายตาดูถูก
“แต่ก็อย่างว่า…เชื้อมันแรงนินะ”
“คุณปาลิตาจะพูดอะไรก็อย่าให้มันล้ำเส้นมากนักกรุณาให้เกียรติคนอื่นบ้าง”
“เกียรติ!”
ปาลิตาเอ่ยทวนคำที่ได้ยินด้วยน้ำเสียงเยาะๆ
“รู้จักด้วยเหรอ นึกว่าขายกินไปหมดแล้วซะอีก”
“นี่คุณ!”
มัทนาถึงกับลุกขึ้นจากที่นั่งพร้อมกับการเดินตรงเข้าไปหาคนที่ว่าให้ตัวเองแต่กลับถูกนรีรัตน์ดึงห้ามเอาไว้
“โกรธเหรอว่าแต่เรื่องจริงจะโกรธทำไมหรือว่าจี้ใจดำ”
“ใช่! ฉันโกรธแต่ตอนนี้หายแล้วล่ะ”
คนพูดสลัดใบหน้าบึ้งตึงทิ้งไปก่อนจะฉาบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแทน
“คุณพูดถูก ฉันขายเกียรติของตัวเองแต่ลืมอะไรไปหรือเปล่าว่าคนที่ซื้อก็คือพี่สาวของคุณ”
ประโยคบวกกับใบหน้าคนพูดที่เอ่ยออกมาอย่างสะใจทำเอาปาลิตาที่คิดว่าตัวเองได้เปรียบถึงกับหน้ามืดยกมือเตรียมอัดกำปั้นลงไปที่ปากคนพูดแต่ดีที่นรีรัตน์เห็นซะก่อนเธอจึงรีบเดินเข้าไปดึงตัวน้องสาวเอาไว้
“พอซะทีเถอะทั้งสองคน”
“พี่นรีพูดอะไร ไม่ได้ยินหรือไงว่ามันพูดอะไรเมื่อกี้” “พี่ไม่อยากให้มีเรื่องกันที่นี่อีกอย่างถ้าพี่หทัยออกมาเห็นคงไม่ดีแน่”
“ก็ดีสิถ้าพี่หทัยออกมาจะได้เห็นท่าแท้ของมัน”
“มัทว่ามัทไปรอข้างนอกดีกว่านะคะ ในนี้มันร้อน” พูดจบมัทนาก็เดินออกไปแต่ยังก้าวไม่พ้นประตูก็ถูก ปาลิตาผลักจนล้นลง
“อย่ามาอวดดีคนอย่างแกมันไม่มีค่าอะไรเลย”
ปาลิตาตะโกนออกมาพร้อมกับการเดินเข้าไปดึงคอเสื้อของคนที่ตัวเองผลักขึ้นมา
“แกมันเป็นแค่ความเจ็บปวดที่ไม่มีใครต้องการ”
“งั้นเหรอแต่คนที่คุณว่าไม่มีใครต้องการมีค่าตัวถึงสี่สิบล้านนะ อย่าลืมสิ”
มัทนาเอ่ยพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ ใช่ว่าเธออยากจะต่อล้อต่อเถียงกับคนแบบนี้แต่ในเมื่อกัดเธอไม่ยอมปล่อยแบบนี้ก็อย่างหวังว่าเธอจะยอมลงให้อีก
“ปากดีนักนะ!”
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าปาลิตาไม่สามารถคุมสติของตัวเองได้อีกแล้วเพราะตอนนี้หญิงสาวได้จัดการอัดมือที่กำแน่นของตัวเองเข้าที่ปากของคนพูดเป็นที่เรียบร้อยแต่ก่อนที่จะตามเข้าไปซ้ำก็ต้องถูกห้ามโดยเสียงทรงอำนาจของใครอีกคน
“นี่มันเรื่องอะไรกัน”
หทัยภัทรมองหน้าของคนที่ทะเลาะสลับกันไปมาก่อนสายตาของเธอจะจับจ้องที่ริมฝีปากที่เต็มไปด้วยน้ำสีแดงของ มัทนา
“ทั้งสองคนเข้ามาหาฉันในห้องด้วย”
พูดจบหทัยภัทรก็เดินตรงไปห้องทำงานของตัวเองแต่ก่อนจะเดินลับประตูไปก็ยังไม่ลืมที่จะหันไปสั่งนรีรัตน์ว่าห้ามให้ใครมารบกวน
ภายในห้องที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความเงียบ หทัยภัทรจ้องมองคนทั้งสองด้วยสายตาที่ไม่พอใจเป็นที่สุด ก่อนที่สายตาจะมาหยุดนิ่งที่ใบหน้าน้องสาวของตัวเอง
“ตารู้ใช่มั้ยว่าพี่ไม่ชอบให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นโดยเฉพาะที่ออฟฟิศ”
“ค่ะ”
ปาลิตาเอ่ยรับด้วยสีหน้าจ๋อยๆก่อนจะชำเลืองมองคนคนข้างๆที่มีสีหน้าไม่ต่างจากตัวเอง
“อย่าทำแบบนี้อีก”
“ค่ะตาต้องขอโทษพี่หทัยจริงๆที่ทำเรื่องแบบนี้แต่ตามีเหตุผลนะคะ”
“เหตุผลอะไร”
“ก็มัทนาเค้าเป็นฝ่ายหาเรื่องตาก่อนนิคะเอาแต่พูดถึงเรื่องที่ตัวเองได้มาชูคออยู่ที่นี่”
“อะไรนะ!”
“แล้วยังบอกอีกว่าทำให้พี่หทัยหลงจนขออะไรก็ให้” “คุณพูดอะไรของคุณ”
“เรื่องจริงไง เธอคิดว่าฉันไม่กล้าพูดล่ะสิแต่อย่าลืมนะว่าฉันเป็นน้องที่ต้องคอยปกป้องพี่สาวและที่สำคัญพี่หทัยควรจะได้รู้ธาตุแท้ของเธอซะที”
“จริงเหรอมัทนา”
คนถูกใส่ร้ายได้แต่อ้าปากค้างไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไรเมื่อเทียบฐานะน้องสาวกับคนที่แสนเกลียดแค่นี้ก็รู้แล้วว่าคนฟังจะเชื่อใคร
“แก้ตัวไม่ออกเลยสิท่า นี่คงคิดว่าฉันไม่กล้าพูดเสียใจด้วยนะฉันเลือกที่จะพูดความจริงไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไงก็ตาม”
ปาลิตาเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าจริงจังจนมัทนาอยากออกไปเอาตุ๊กตาที่อีกฝ่ายโยนให้เมื่อสักครู่มาปาใส่หน้าคืนเจ้าของ เมื่อสักครู่ว่าให้เธออย่างนั้นอย่างนี้แต่ไม่ดูตัวเองเลยว่าตีบทแตกซะยิ่งกว่าตัวร้ายในละคร
“พี่ขอบใจมากนะตาอย่างว่าคนนิสัยเสียรักษายังไงก็คงไม่หาย”
สองพี่น้องประสานสายตาเข้าหากันก่อนจะเริ่มบทสนทนาที่ทั้งจิก กัดคนนอกให้ต้องระบมไปหมดทั้งตัว ส่วนคนฟังก็ได้แต่ยืนนิ่งไม่ตอบโต้เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบและที่สำคัญเธอไม่อยากทำให้หทัยภัทรต้องรู้สึกหงุดหงิดไปมากกว่านี้
“ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้งถ้ายังกำเริบไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงอีกล่ะก็เธอได้ทำงานที่แย่ยิ่งกว่าล้างขี้หมูแน่”
มัทนาเผลอหันไปสบสายตาคนพูดแว๊บหนึ่งก่อนจะดึงสายตาของตัวเองกลับมาที่เดิม ครั้งนี้สายตาของหทัยภัทรดูแน่วแน่จริงจังจนทำให้เธอถึงกับขนลุกคิดไม่ออกจริงๆว่าจะมีงานอะไรลำบากกว่าการล้างขี้หมู
มัทนาจ้องใบหน้าของตัวเองที่สะท้อนเงาในกระจกจากนั้นก็เลื่อนสายตามาจับจ้องที่ริมฝีปากที่ตอนนี้มีคราบเลือดแห้งๆติดอยู่ หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะเอื้อมไปหยิบทิชชู่มาชุบน้ำแล้วค่อยๆเอามาเช็ดเลือดที่ปาก
“มือหนักชะมัด”
อดบ่นออกมาไม่ได้เมื่อเห็นสภาพแผลบริเวณที่ปากของตัวเองก่อนจะเริ่มออกแรงมากขึ้นเมื่อคราบเลือดที่ติดไม่ยอมหลุดซะที
“โอ โอ๊ย...เจ็บๆ”
มัทนาร้องลั่นเมื่อทิชชู่ที่ใช้เช็ดคราบเลือดไปเกี่ยวกับบาดแผลเข้าทำเอาเลือดที่หยุดไปแล้วค่อยๆซึมออกมาอีกครั้งจนเจ้าของแผลต้องกัดฟันพร้อมกับหลับตาแบบเซ็งๆ
“ทั้งชาติก็คงไม่เสร็จ”
เสียงดังมาจากด้านหลังทำให้มัทนาต้องลืมตาขึ้นมองก่อนจะหันไปหาเจ้าของเสียงแบบอัตโนมัติ
“ก็ใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ”
“แบบไหนที่ใกล้จะเสร็จแล้วนั่นใครสั่งใครสอนให้ใช้ทิชชู่เช็ดแผลรู้มั้ยว่ามันสกปรก”
หทัยภัทรเอ่ยออกมาเสียงดังก่อนจะเดินเข้าไปดึงทิชชู่ในมือของคนตรงหน้าทิ้งลงถังขยะ
“ก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน”
ปากก็บ่นไปพร้อมกับมือที่ล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“พกไว้บ้างก็ดีนะปากเสียๆแบบนี้น่าจะโดนบ่อย”
คนพูดใช้มือปัดเศษทิชชู่ที่ติดเลอะที่ปากของคนตรงหน้าออกก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองชุบน้ำเช็ดคราบเลือดอย่างเบามือไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องระวังมากขนาดนี้ทั้งๆที่รู้ถึงที่มาของบาดแผลแต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะต้องตามมาดูและปิดท้ายด้วยการลงมือทำแผลให้แบบนี้เธอไม่อยากใจอ่อนแต่ก็อดไม่ได้เลยสักครั้ง
มัทนามองคนที่กำลังทำแผลให้ตัวเองอย่างงงๆก่อนจะชำเลืองมองไปยังกล่องยาที่อีกฝ่ายเอามาด้วยอย่างแปลกใจและท่าทางสงสัยของคนตรงหน้าที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนก็ทำให้หทัยภัทรต้องเอ่ยเสียงเรียบออกมา
“กล่องยารักษาหมูนะ พอดีจะเอาไปให้ลุงชัยแกมาเบิกไว้”
คนฟังถึงกับเบิกตากว้างก่อนจะหันมาจ้องหน้าคนพูดอย่างอึ้งๆ
“ทำหน้าแบบนี้ทำไม จะหมูจะคนก็ใช้ด้วยกันแหละ”
คนพูดเก็บยาลงกระเป๋าก่อนจะล้างมือแล้วจัดแจงสะพายกระเป๋ายาเอาไว้
“อย่าก่อเรื่องอีกนะ ฉันเอายาไปให้ลุงชัยก่อนเห็นบอกช่วงนี้หมูมีแผลที่ก้นคงต้องใช้ยาทาเยอะหน่อยถ้ายาทาก้นหมูไม่พอล่ะก็โทษเธอนั่นแหละ”
พูดจบหทัยภัทรก็เดินตัวปลิวออกมาจากห้องน้ำทันทีจะไม่ให้รีบได้ยังไงเมื่อตอนนี้เธอกำลังจะหลุดหัวเราะออกมาเพราะสีหน้าที่ดูตกใจของคนที่เธอเพิ่งทำแผลให้
ส่วนมัทนาก็ได้แต่อึ้งไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าการจ้องมองดูแผลที่ปากของตัวเองในกระจก แผลที่ปากของเธอกับแผลที่ก้นของหมูใช้ยาทาอันเดียวกัน เธอกำลังโดนหทัยภัทรอำอยู่ใช่มั้ยว่าแต่ทำมั้ยได้กลิ่นตู่ๆใกล้ๆจมูกหวังว่ายาที่ใช้ทาเมื่อสักครู่เธอคงเป็นคนแรกที่ได้ใช้นะ…
หมายเหตุ
1. หนังสือจัดส่งวันจันทร์แล้วนะคะ ไรท์แจ้งตามเมล์ เฟส line แล้วน๊าหากภายในอาทิตย์นี้ใครยังไม่ได้ให้แจ้งมาน๊า
* ส่วนใครสนใจสามารถสั่งได้อยู่นะคะไรท์สั่งเผื่อมาแล้ว อิอิ
2. แฟนนิยายที่สั่งเป็นไฟล์ pdf ไรท์ส่งให้แล้วนะคะใครยังไม่ได้แจ้งไรท์ด้วยนะคะ
จะได้ส่งให้ใหม่ ^^
3. ส่วนใครที่อยากได้เป็น e-book สามารถเข้าไปโหลดได้แล้วนะคะที่
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=10848นิยายเรื่องอื่นๆ
คุณหนูที่รัก yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576 ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259 เกมรัก สะดุดใจ yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672 ปีกรัก yuri
http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521 สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762 สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ข่าว
