ไออุ่นรัก ตอนที่ 6 เปิดจองแล้ววันนี้

[meAyou]

   ไอฟ้าบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มด้วยท่าทางเพลียๆเหตุจากที่เมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอนเลยเพราะใครอีกคนเอาแต่ละเมอร้องจนลั่นห้องทำให้เธอต้องคอยเข้าไปกอดปลอบพออีกฝ่ายดีขึ้นก็ต้องถอยห่างออกมาเพราะเกรงว่าอาจถูกเข่าคู่ได้หากศิศิราตื่นมาพบว่ากำลังอยู่ในอ้อมกอดของเธอดังนั้นสภาพที่เห็นจึงไม่น่าแปลกอะไร
   “สมน้ำหน้าที่นอนมีไม่นอนดันมานอนข้างเตียง”
   น้ำเสียงเยาะเย้ยจากศิศิราลอยมาแต่ไกลแต่ไอฟ้าก็ไม่ได้คิดจะเก็บเอามาใส่ใจอะไร…ว่าแต่ทำดีได้ดีมีที่ไหนใครช่วยบอกที
   ศิศิราทำทีเป็นสนใจหนังสือพิมพ์ตรงหน้าแต่ก็แอบชำเลืองมองคนที่เอาแต่หาวอยู่บ่อยครั้งจะว่าไปที่ไอฟ้าเป็นแบบนี้อาจมีเธอเกี่ยวข้องด้วยแล้วยังมีเรื่องแปลกเกิดขึ้นที่เธอไม่อยากจะเชื่อก็คือเมื่อคืนเธอไม่สะดุ้งตื่นเลยสักครั้ง
   “อรุณสวัสดิ์เด็กๆ”
   เสียงทักทายที่คุ้นเคยเรียกความสนใจของคนบนโต๊ะได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะศิศิราที่ลุกไปกอดแม่ของตัวเองจนแน่นราวกับไม่ได้เจอกันมาเป็นปี
   “อะไรกันลูกคนนี้”
   คนถูกกอดเอ่ยแซวออกมาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับใช้มือกอดตอบ
   “เมื่อคืนโอเคมั้ย”
   คนถูกถามคลายมือออกก่อนจะพยักหน้าแทนคำตอบซึ่งนั่นทำให้คนเป็นแม่รู้สึกคลายกังวลลงได้บ้างจากนั้นก็หันไปส่งยิ้มขอบคุณให้กับคนที่ทำหน้าที่ได้เป็นที่น่าพอใจ

   อาทิตย์นี้ศิศิราและไอฟ้าต้องไปประชุมที่ต่างจังหวัดทำให้ทั้งสองสาวมีโอกาสได้ใช้เวลาร่วมกันมากยิ่งขึ้นและดูเหมือนความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่จะดีขึ้นเมื่อคนอายุน้อยกว่าเปลี่ยนสรรพนามเรียกคนอายุมากกว่าว่าพี่แต่ไม่รู้ทำไมบางครั้งการเรียกแบบนี้ก็ทำให้ศิศิรารู้สึกตะขิดตะขวนใจจนกลายเป็นรำคาญไปในที่สุด
   “คุณค่ะคุณ”
   ไอฟ้าหันไปมองต้นเสียงที่เหมือนเรียกเธออย่างสงสัยก่อนจะมองไปรอบๆด้วยความแปลกใจ
   “คุณนั่นแหละค่ะ”
   “ฉันเหรอคะ”
   น้ำเสียงและใบหน้าที่แสดงความสงสัยอย่างชัดเจนทำให้หญิงสาวแปลกหน้าอดที่จะยิ้มให้กับท่าทางน่ารักนั้นไม่ได้
   “ฉันชื่อนภาค่ะ”
   “อ๋อค่ะ”
   ไอฟ้าเอ่ยรับสั้นๆก่อนจะพยายามใช้ความคิดว่าเคยไปรู้จักมักจี่กับคนตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ยิ่งคิดทุกอย่างกลับมืดสนิทเมื่อไม่มีภาพของผู้หญิงคนนี้ปรากฎเลยสักนิด
   “ไม่ต้องทำหน้าสงสัยขนาดนั้นหรอกค่ะเรายังไม่เคยรู้จักกัน”
   “แล้ว…”
   “คุณจำเด็กผู้ชายตกน้ำที่คุณเป็นคนช่วยไว้ได้มั้ยคะ”
   ไอฟ้าทวนประโยคบอกเล่าที่ได้ยินในใจแต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าตัวเองเคยทำเรื่องแบบนั้นตอนไหน
   “ท่าทางคุณจะยังนึกไม่ออก”
   นภาเอ่ยออกมาเมื่อสังเกตเห็นท่าทางมึนๆของคนตรงหน้าก่อนจะนึกออกว่าจะกระตุ้นความจำของอีกฝ่ายได้ยังไง
   “ที่คุณโดดไปช่วยแล้วเกือบจมน้ำแล้วได้ผู้ชายตัวโตๆมาช่วยแล้วยัง…”
   “โอเคค่ะ โอเคจำได้แล้ว”
   พูดยังไม่จบคนฟังก็พูดสวนขึ้นมาทันทีพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์อันน่าอับอายที่ตัวเองพยายามจะลืม
   “เด็กคนนั้นเป็นน้องฉันเองค่ะถ้าไม่ได้คุณแกคงแย่ไปแล้ว”
   “เอ่อที่จริงฉันไม่ได้ทำอะไรเลยคนช่วยเป็นผู้ชายอีกคนต่างหาก”
   “ไม่หรอกค่ะถ้าไม่ได้คุณก็คงจะไม่มีใครเห็น”
   ไอฟ้าถึงกับจุกก่อนจะพยายามยิ้มออกมาน้อยๆที่พูดนี่กำลังชมเธอใช่มั้ย…
   “ขอบคุณจริงๆนะคะ”
   “เอ่อ…ค่ะ”
   “แล้วคุณเอ่อคุณ…”
   “อัยย์ค่ะ”
   นภายิ้มกว้างกับสิ่งที่ได้ยินก่อนจะยื่นมือไปจับมือคนตรงหน้าด้วยท่าทางดีใจ
   “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะว่าแต่คุณอัยย์มากี่วันคะ”
   “ประมาณอาทิตย์หนึ่งค่ะคุณนภาล่ะคะ”
   “นภาอยู่ยาวค่ะไว้ว่างๆจะพาไปเที่ยวนะคะทะเลที่นี่สวยมาก”
   “จะดีเหรอค่ะรบกวนแย่”
   “ไม่หรอกค่ะแต่วันนี้นภาต้องขอตัวก่อนไว้เจอกันนะคะ บาย”
   ไอฟ้ามองตามแผ่นหลังของคนที่เอ่ยลาอย่างงงๆบทจะมาก็มาพร้อมกับเครื่องหมายคำถามบทจะไปก็ไวปานจรวดแต่แล้วความคิดทุกอย่างก็ถูกโยนทิ้งไปเมื่อนภาหันกลับมาโบกมืออีกครั้งก่อนลับสายตาไปทำให้ไอฟ้าต้องโบกมือตอบโดยอัตโนมัติ
   ผู้หญิงคนนี้เหมือนจะยิ้มได้ตลอดเวลานี่เป็นเพียงความคิดเรื่อยเปื่อยขณะเดินกลับห้องเท่านั้นแต่ทันทีที่เปิดเข้ามาในห้องไอฟ้าก็แทบจะสะดุดหัวทิ่มเมื่อได้เห็นคนในห้องนั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองมาทางตัวเอง
   “ไปไหนมา”
   ศิศิราเอ่ยออกมาทันทีเมื่อคนที่ตามหาก้าวเข้ามาจะไปไหนไม่มีบอกเธอสักคำทำให้ต้องเดินตามหาจนเมื่อยขาไปหมด
   “ไปเดินเล่นหน้าหาดมาค่ะ”
   “จะไปนี่ไม่มีบอกกันเลยนะเห็นหัวบ้างมั้ย”
   คนพูดเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์เสียจากนั้นก็เขยิบหนีเมื่อคนก่อเรื่องทิ้งตัวนั่งลงข้างๆทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
   “ไม่มีสำนึกผิดแล้วใครอนุญาตให้นั่งที่นี่”
   “อัยย์เมื่อยนี่นาขอนั่งแป๊บเดียวเอง”
   ไอฟ้าเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มเธอชักจะชินกับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของศิศิราบ้างแล้วจึงพอจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้วีนขี้เหวี่ยง พูดจาขวานผ่าซากครบตามแบบฉบับนางร้ายทุกกระเบียดนิ้วแต่มีข้อแต่ต่างก็คือเธอไม่ใช่พระเอกจึงมั่นใจได้ว่านางร้ายศิศิราไม่มีทางมาเล่นมารยาใส่ให้ต้องคิดตามให้เปลืองสมอง
   “ฉันว่าเราไม่ได้สนิทอะไรกันขนาดนั้นนะ”
   “ขนาดไหนล่ะคะเป็นพี่น้องกันยังไม่เรียกว่าสนิทอีกเหรอ”
   “ฉันบอกแล้วไงว่าเป็นลูกคนเดียว”
   “ไม่เป็นไรค่ะอัยย์ไม่ถือ”
   ศิศิราหันไปทำตาเขียวใส่คนพูดจาไม่รู้เรื่องก่อนจะดันตัวคนข้างๆให้ออกไปห่างๆ
   “ทำอะไรของพี่เนี้ย”
   “ฉันอึดอัดออกไปเลยแล้วที่สำคัญทำไมต้องมานอนห้องเดียวกันด้วยเนี้ย”
   “ประหยัดได้เราก็ควรจะทำนะคะ ราคาห้องใช่ว่าจะถูก”
   ไอฟ้ายกเหตุผลที่ฟังแล้วเข้าท่าที่สุดขึ้นมาแทนเรื่องจริงที่เธอก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องเป็นห่วงอีกฝ่ายมากมายจนต้องนำพาให้ตัวเองมาลำบากทนนอนพื้นแข็งๆแบบนี้
   “ขี้งก! แล้วก็รีบไปอาบน้ำเลยฉันหิว”
   ไอฟ้ายิ้มกว้างก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อเริ่มเข้าใจว่าอารมณ์หงุดหงิดของอีกฝ่ายเกิดจากเรื่องใด
   “ยังจะมาหัวเราะอีกนี่ถ้าโรงแรมนี้ไม่มีกฎบ้าๆว่าต้องลงไปพร้อมกันสองคนล่ะก็ฉันไม่มีวันรอเธอหรอกยะ”
   “พูดทำร้ายจิตใจกันอีกแล้ว”
   คนพูดแกล้งตีหน้าเศร้าแต่แทนที่จะได้รับความสงสารศิศิรากลับจัดการฟาดมือหนักๆลงที่ไหล่จนไอฟ้าต้องเด้งตัวลุกหนีอย่างรวดเร็ว
   “นี่แค่เบาะๆนะถ้ายังลีลาท่ามากล่ะก็เตรียมหยอดน้ำข้าวต้มได้เลย”
   ไอฟ้าถึงกับเดินถอยหลังไปชิดกำแพงก่อนจะรีบหยิบผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำทันทีเมื่อสบโอกาส
   ตอนแรกเธอว่าเธอเริ่มชินกับอารมณ์และความโหดของพี่สาวคนใหม่แล้วนะแต่ไม่รู้ทำไมเหมือนศิศิราจะมีมุมโหดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนบางครั้งเธอก็ต้องก้าวถอยออกมาแล้วอย่างนี้เมื่อไหร่เธอจะเข้าใกล้อีกฝ่ายได้ซะทีล่ะ
   ไอฟ้าให้ความสนใจกับอาหารบนโต๊ะมากเป็นพิเศษเพราะเธอไม่อยากจะหันไปเห็นคนหน้าบานที่ยิ้มแทบไม่หุบเมื่อรู้ข่าวว่ากำลังจะมีใครตามมาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าไปขนเอาความไม่พอใจมาจากไหนเยอะแยะแต่มันมากจนขนาดเธอเป็นเจ้าของความคิดยังนึกตำหนิตัวเองอยู่ไม่น้อย
   ศิศิราวางสายไปพร้อมกับการยิ้มค้างเมื่อได้รู้ว่าเพื่อนชายคนสนิทจะแวะมาเที่ยวหาในวันพรุ่งนี้ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกยินดีมากแบบนี้แต่เธอไม่ชอบสถานการณ์ที่ต้องไปไหนมาไหนกับไอฟ้าเลยสักนิดไม่รู้เพราะอะไรและเพียงแค่วัลลภเสนอตัวเธอก็ตอบตกลงแทบจะทันที
   “หน้าบานเลย”
   ไอฟ้าเอ่ยออกมาอย่างหมั่นไส้ก่อนจะจัดการหั่นเนื้อหมูอย่างหงุดหงิด
   “แอบฟังฉันเหรอเดี๋ยวจะโดน”
   “เปล่าซะหน่อยพูดเสียงดังขนาดนั้นอยู่ที่ประตูยังได้ยิน”
   “มันเรื่องของฉัน”
   “พอแฟนจะมาก็ยิ้มเอายิ้มเอาทีกับเราล่ะทำหน้าบูด”
   ศิศิราชะงักเล็กน้อยเมื่อได้รู้ว่าคนตรงหน้ากำลังเข้าใจผิดเรื่องตัวเองแต่เธอก็ไม่เห็นความจำเป็นอะไรในการแก้ตัวหญิงสาวตัวเล็กจึงเลือกที่จะเงียบแล้วยิ้มกวนๆออกมาแทน
   “อิ่มแล้ว!”
   ไอฟ้ากระแทกมีดในมือลงกับโต๊ะก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปอย่างหัวเสียเธอต้องออกไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุดไม่อย่างนั้นอาจจะเผลอทำอะไรไม่เข้าท่าออกมา
   ศิศิรามองคนอารมณ์เสียที่จู่ๆก็ลุกออกไปอย่างอึ้งๆแม้ไม่รู้ว่าไอฟ้าเป็นอะไรและตัวเองกำลังทำอะไรถึงได้แสดงท่าทางแบบนั้นออกมาแต่ในตอนนี้ความรู้สึกบางอย่างได้สั่งให้เธอลุกตามออกไปแม้จะยังไม่เข้าใจอะไรเลยก็ตาม

   คนตัวสูงเดินเลียบชายหาดไปเรื่อยๆตอนนี้เธอเริ่มคลายอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองลงได้บ้างแล้วแต่ความรู้สึกแย่ๆก็ยังติดอยู่ในใจบ้างเมื่อคนที่มาด้วยกันไม่เคยเห็นความสำคัญของเธอเลยสักนิดกลับเฝ้าแต่โหยหาคนอื่น
   “ใครน่ะ”
   ไอฟ้าตะโกนออกมาเสียงดังเมื่อมองเห็นเงาลางๆในความมืดแต่แล้วความกังวลใจก็ค่อยๆลงน้อยลงเมื่อได้เห็นใบหน้าชัดๆของเงาในความมืด
   “คุณนภา”
   เสียงเรียกชื่อทำให้คนที่นั่งอยู่ที่พื้นค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ
   “คุณอัยย์คุณจริงๆด้วย”
   คนพูดเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจเป็นที่สุดก่อนจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาอย่างเร็วแต่เพราะข้อเท้าของเธอที่กำลังเจ็บอยู่ทำให้ต้องเซล้มลงดีที่ได้คนตรงหน้าเข้ามาประคองไว้ได้ทัน
   “ไหวมั้ยคะ”
   นภายิ้มอย่างอายๆก่อนจะส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ
   “งั้นเดี๋ยวอัยย์พยุงไปดีกว่านะคะ ดูสิเลือดไหลไม่หยุดเลย”
   ไอฟ้าเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วงเมื่อมองเห็นแผลบริเวณข้อเท้าที่ดูเปิดกว้างจนน่ากลัว
   “ไม่น่าจะใช่เปลืองหอย”
   “คงเป็นขวดน่ะค่ะนภาซุ่มซ่ามเองที่ดันไปนั่งทับใส่”
   “คนทิ้งต่างหากล่ะคะที่ผิดคุณเป็นคนที่ถูกทำร้ายต่างหาก”
   ไอฟ้าเอ่ยออกมาด้วยความโมโหแต่พอหันกลับไปเห็นรอยยิ้มของคนข้างๆก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้
   “ยิ้มอะไรคะ”
   “ดีใจค่ะ”
   “ดีใจ”
   น้ำเสียงแปลกใจของไอฟ้าทำให้นภาต้องแอบหัวเราะออกมาโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายได้รู้
   “ดีใจที่อย่างน้อยนภาก็ไม่ต้องเดินกระต่ายขาเดียวกลับบ้านเพียงลำพังไงคะ”
   “อ๋อ…”
   ไอฟ้าพยักหน้ารับรู้โดยไม่มีคำถามใดๆหลุดออกมาอีกเพราะมันก็จริงอย่างที่คนข้างๆพูดเมื่อเรื่องราวไม่ได้เลวร้ายไปหมดอย่างน้อยก็มีเธอมาแบกคนบาดเจ็บกลับที่พักให้ไม่ต้องลำบาก
   นภาแอบอมยิ้มอยู่บ่อยครั้งนึกอายตัวเองที่ไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ดันแกล้งเดินไม่ไหวจนต้องลำบากเพื่อนใหม่ให้ช่วยประคอง 
   หญิงสาวแอบลอบมองคนที่ช่วยตัวเองอยู่บ่อยครั้งไม่อยากจะเชื่อว่าเพียงแค่เห็นภาพเหตุการณ์ช่วยเหลือในครั้งนั้นจะทำให้เธอประทับใจจนต้องนำพาตัวเองให้เข้าใกล้ผู้หญิงคนนี้
   นึกแล้วก็อายตัวเองแต่เมื่อมันเป็นสิ่งที่หัวใจเรียกร้องเธอก็ต้องเดินหน้าให้ถึงที่สุด
   
เปิดจองแล้วน๊าตั้งแต่วันนี้ - 10 เมษา 14
ราคาเล่มละ 350 บาท
ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท
รวมที่ต้องโอน 380 บาท
สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคา 250 บาท

โอนเงินมาได้ที่ ธนาคารกสิกรไทย
สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่
457-211-232-8 ชื่อบัญชี สมทรัพย์

โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่
Mail mydestiny_k@hotmail.com
Tel 087-0591110
Line samakae
facebookhttps://www.facebook.com/mea.you.927
ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ

นิยายเรื่องอื่นๆ
คุณหนูที่รัก yuri http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576
ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259
เกมรัก สะดุดใจ yurihttp://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672
ปีกรัก yuri http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521
สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762
กำแพงหัวใจhttp://www.comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=20284
สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่ http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou

ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ